quote:
Op woensdag 28 februari 2007 20:58 schreef Mirage het volgende:Wat grappig toch om telkens bevestigd te krijgen dat werkelijk ieder kind anders is.
Fijn dat je kindje vooruitgang boekt CarDani, je bezorgdheid kan ik mij goed indenken,
maar ik denk echt dat we ons veel te vaak zorgen maken.
Kinderen doen nou niet allemaal dezelfde dingen op dezelfde momenten.
Andere interesses, ander karakter... er speelt zoveel mee.
Jouw kindje praat ontzettend goed (relatief gezien dan
![]()
), die van mij brabbelt nog voornamelijk op een paar "klinkt als" woordjes na.
Jouw kindje loopt niet, maar klaagt ook niet dat het lichaampje nog niet alles kan wat het wil.
Mijn kindje (vorige week 1 jaar geworden) stapt al langs de rand van de box, maar wordt ook ontzettend driftig als hij dingen wil die hij fysiek gewoon nog niet kan.
Zowel de karakters, de interesses lijken anders en ik denk het bijna als vanzelf dat dan de ontwikkeling ook verschillend is.
Heeejj Mirage
Leuk dat je reageert op mijn topicje, lang niet gezien
Maar je hebt gelijk, ieder kind ontwikkelt zich weer anders. Maar ik moet toch zeggen dat ik alvast opgelucht ben dat ze nu iets meer laat zien hoor, dat ze wat meer gaat doen.
Toen ik haar "betrapte" half op haar knietjes en handjes op de grond, heb ik gejuigd en gedanst door de kamer en ze vond het prachtig.
Nu laat ze het vaker zien.
Omdat ze het eng vindt om op haar buikje te liggen, heb ik haar tegen me aangehouden en ging ik zelf liggen. Zo was het iets minder eng voor haar. Het is fijn om te weten dat we op de goede weg zitten en ik krijg weer de hoop dat ze "ooit eens zal lopen "
Met spelen is ze erg vooruit; ze geeft haar poppen en beren eten, en ze laat ze "stappestappestap"
Ook is het voor haar geen enkel probleem om tot 10 te tellen en neus, ogen, oren, buik e.d aan te wijzen en te benoemen.
Ik hoop dat ze zich nu even wat meer richt op haar grove motoriek. Ik wil dat ze plezier beleeft aan het "doen" van dingen. Ze is ook zo gek op muziek. Als er muziek aanstaat, danst ze met haar hele lijfje mee
Gisteren zag ik trouwens iets heel leuks. Ze kwam naar me toegeschoven en strekte haar handjes naar me uit en ze riep: staannn !!!!
Ik kon haar toen zo aan haar armpjes optrekken tot staan. Goed he. Ze laat steeds meer zien dat ze wil.
En ik vind dat zo fijn. Mijn bezorgdheid wordt gelukkig een stuk minder zo. Ook na jullie reacties. Bedankt