Ik heb het gevoel dat ik van mijn leven een grote puinhoop heb gemaakt, en ik weet niet meer hoe ik die puinhoop moet gaan opruimen.
Ik ben nu bezig aan het laatste jaar middelbare school. Keer op keer hoor je dat je middelbare-school-tijd en studententijd de leukste tijd van je leven moeten zijn.. Nou, vooralsnog heb ik niet echt plezier gehad aan de afgelopen jaren..
Vreemd genoeg zijn er een hoop mensen die me redelijk aardig lijken te vinden.. Toch heb ik heel weinig echte vrienden.. Sterker nog, vaak gaan de mensen met wie ik veel optrek bv. met zijn allen uit, en dan wordt ik niet uitgenodigd.. En ergens begrijp ik dat wel, ik ben gewoon geen leuk/spontaan persoon..
Nieuwe mensen ontmoeten is voor mij ook heel lastig, ik ben eigenlijk heel erg bang dat mensen afwijzend op me reageren..
Ik zou er echt alles voor willen geven om wat spontaner te zijn..
En dan mijn grootste probleem: meiden. Ik heb geen meiden als vrienden, en ik ontloop eigenlijk bijna alle meiden omdat ik er doodsbang voor ben. Meiden lijken ook altijd meteen door te hebben dat ik bang ben.. Tegelijk heb ik heel erg het gevoel dat ik een vriendin wil/nodig heb.. Eigenlijk vreemd.
Nieuwe jongens ontmoeten is al lastig voor me, meiden ontmoeten hel... Laat staan het laten lopen van een gesprek met een meisje.. Ik zit dan voortdurend na te denken over wat ik moet doen en zeggen, waardoor ik denk ik heel erg stijf overkom... Als het meisje dan wegga komen er in mijn hoofd 1001 ideeën over leuke/grappige dingen die ik HAD kunnen zeggen.. Op zulke momenten ben ik zo teleurgesteld in mezelf, en zo jaloers op al die jongens die ik het wel met gemak zie doen, en die er dan zelf dan zelfs ook nog van genieten.. Was ik maar zo.
Ik bedoel: ik ben nu 17... en ik heb een paar maanden geleden mijn eerste knuffel van een meisje gehad... (nja, als je mijn moeder niet meerekent) Echt, het is gewoonweg zielig
![]()
Laatst was er een meisje dat heel lief tegen me deed enzo, en ik deed alles waar ze om vroeg.. En mja.. nu heeft ze gezegd dat ik saai was en dat ze er geen zin meer in heeft.. Het is niet snel op te noemen, maar ik heb zooo veel voor dr gedaan.. Ik voel me op het moment echt heel erg gebruikt..
En dat brengt me bij mijn laatste punt: Er zijn een stel mensen die me keer op keer gebruiken om allerlei klusjes voor ze op te knappen, en elke keer blijf ik weer met lege handen achter.. En ik trap er ook stomweg elke keer weer in, omdat ze me iets beloven, of op mijn gevoel spelen, of dat ik gewoon zelf hoop dat ze me aardig zullen vinden..
En door dit alles heb ik het gevoel dat mijn leven een puinhoop is, dat ik niets bereik in mijn leven, en dat het leven gewoon niet leuk meer is..
Ik zou er echt alles voor over hebben om mezelf beter te voelen..
Heeft er iemand advies?
Alvast bedankt