Door Frank Renout
Rotterdam - Meer dan 70 procent van de kinderen die onder toezicht van een gezinsvoogd zijn geplaatst, is er na twee jaar even slecht of nog slechter aan toe. Met zo'n 28 procent gaat het beter.
Dit blijkt uit onderzoek dat wetenschappers van de Vrije Universiteit in Amsterdam verrichtten in opdracht van het ministerie van Justitie. Volgens de jongste cijfers is in zo'n 21.000 gezinnen op last van de kinderrechter een voogd geplaatst omdat de ontwikkeling van het kind wordt bedreigd. Dit kan zijn omdat de opvoeding ernstig tekortschiet, het kind wordt mishandeld, of de jongere zelf onhandelbaar is. De voogd opereert naast de ouders, begeleidt ze en denkt mee over de opvoeding.
Voor 33 procent van de jongeren zijn de problemen thuis na twee jaar heviger dan vóór de bemoeienis van de gezinsvoogd. Van 38 procent is de gezinssituatie hetzelfde, schrijven de wetenschappers in hun rapport. ,,De resultaten bevestigen wat betrokkenen in het vak zelf zeggen'', aldus onderzoeksleider prof. W. Slot. ,,De gezinsvoogdij roept al jaren: `zo kunnen we ons werk niet doen'. Nu kunnen we objectief vaststellen dat het niet goed gaat met de ondertoezichtstelling van jongeren.''
De hoogleraar kinderbescherming concludeert dat nauwelijks tastbare doelen worden geformuleerd voor een gezin en het voogdijwerk. ,,Zo'n gezin zit vaak niet te wachten op voogden. De hulpverleners durven dan de confrontatie met hen ook niet aan te gaan. Doelstellingen worden bewust vaag gehouden. Daardoor weet niemand waarnaar wordt gestreefd.''
Slot wijt een deel van de problemen aan gebrekkige professionaliteit van de voogden zelf. ,,Betere scholing en begeleiding is nodig. Maar het gaat niet alleen om de opleiding. Het vak is weinig populair, het is ontzettend zwaar. Daardoor is er een enorm verloop van personeel. Kennis vloeit weg.''
De belangrijkste aanbeveling van Slot en zijn collega's is dat wordt onderzocht welke gezinnen wél en welke níet profiteren van ondertoezichtstelling. Hier ligt een taak voor de rechter, vindt hij. ,,Die moet veel strenger worden. Hij heeft nu te weinig informatie als hij moet beoordelen of een ondertoezichtstelling goed is verlopen of niet en er eventueel verlenging nodig is.''
quote:Dat klopt inderdaad, mijn vriend heeft sociaal pedagoog gestudeerd en heeft een tijd een gezin moeten begeleiden.
Op dinsdag 22 januari 2002 20:39 schreef Quenda® het volgende:
,,Zo'n gezin zit vaak niet te wachten op voogden. De hulpverleners durven dan de confrontatie met hen ook niet aan te gaan. Doelstellingen worden bewust vaag gehouden. Daardoor weet niemand waarnaar wordt gestreefd.''
Dit soort gezinnen zitten echt niet te wachten op iemand die hun zegt wat ze moeten doen. Erger nog je mag dit als begeleider niet doen. Het is nl niet aan jou om de ouders op te voeden. Wel om de kinderen te begeleiden. Je staat dan meestal erg hulpeloos daar
Imagination is the one weapon in the war against reality.
quote:Het is toch verdorie niet normaal meer dat Nederland op alle fronten faalt op dit moment?
Jeugdpsychiatrie / De patiënt kwam acht maanden niet buiten
door Eveline Brandt
2002-02-20AMSTERDAM - De situatie bij instellingen voor kinder- en jeugdpsychiatrie laat veel te wensen over, bleek begin deze week uit een rapport van de inspectie voor de gezondheidszorg. Die heeft kritiek op het -gebrekkig- uitvoeren van dwangbehandelingen, het willekeurig voorschrijven van (zware) medicijnen aan kinderen en het gebrek aan algemene behandelrichtlijnen. ,,De klinieken doen maar wat naar eigen inzicht en ervaring'', aldus de inspectie.
,,Ik ben blij dat het nu gezegd wordt, maar de inspectie weet dit al jaren'', zegt S. Stulp van de stichting landelijke patiënten en bewonersraden (LPR). F. Welles, patiëntenvertrouwenspersoon in een instelling voor kinder- en jeugdpsychiatrie, herkent de kritiek. Kinderen kunnen bij haar komen met klachten over hun behandeling en verblijf. ,,Ze klagen vooral over immobiliseren door de behandelaars, zoals het op de rug draaien van een arm waardoor ze zich niet meer kunnen verzetten'', zegt Welles. ,,Kinderen moeten soms bijgestuurd worden, maar deze behandelmaatregelen worden ten onrechte soms ook als pedagogische maatregelen gebruikt. Ik hoorde van een meisje dat zo werd vastgepakt omdat ze de afwas niet wilde doen.''
Kinderen kennen hun rechten niet zo goed, waarschuwt Welles. ,,Patiënten tussen de 12 en 16 jaar moeten, naast hun verzorgers, officieel ook zelf toestemming geven voor hun behandeling. Maar ik krijg veel klachten van kinderen die, juridisch gezien, terecht klagen over dwangbehandelingen. Ook moeten behandelaars niet te makkelijk zijn met medicijnen: kinderen slikken letterlijk wat ze wordt voorgeschreven. Zij zijn veel minder goed op de hoogte en minder mondig dan volwassenen.''
Dit laatste baart ook de stichting Pandora, belangenvereniging van psychiatrische patiënten, zorgen. ,,Wij krijgen opvallend veel vragen van ouders over zware medicijnen voor heel jonge kinderen'', zegt F. Bos van Pandora. ,,Terwijl van die medicijnen nog slecht bekend is wat de bijwerkingen zijn op de lange termijn en hoe die uitwerken op de groei van kinderen. De meeste ervan zijn ook niet getest op kinderen.''
De meeste kinderen zijn in dit soort instellingen vrijwillig opgenomen, maar klagen dat ze toch te maken krijgen met dwangmaatregelen. Welles: ,,Zoals fixeren, waarbij behandelaars op de grond op hen gaan zitten, of het afzonderen in een aparte kamer. Kinderen onder de 12 mogen niet alleen in een separeercel gezet worden, maar toch gebeurt dat soms. Dan was het volgens het personeel nodig om erger te voorkomen, maar ik denk dat dit niet goed is en vermeden kan worden. Door meer aandacht voor de kinderen, door meer personeel en meer scholing.''
Stulp van de LPR wijst erop dat al in oktober 2001 het advies 'Richtlijnen voor fysieke inperking' aan de inspectie is aangeboden. ,,Die richtlijnen zijn opgesteld, omdat men daar in de kinder- en jeugdpsychiatrie heel terughoudend mee moet zijn. Het kan absoluut niet dat kinderen de mond wordt gesnoerd met een washandje of dat behandelaars met hun vieren bovenop het kind gaan zitten. Met die richtlijnen wordt in de praktijk nog absoluut niet gewerkt; het is de inspectie die daarvoor moet zorgen.''
Tegenover Welles klagen kinderen verder veel over vrijheidsbeperking. ,,Ze mogen vaak niet buiten spelen, behalve met expliciete toestemming en onder begeleiding'', zegt zij. ,,Ook het personeel klaagt daarover. Laatst kwam een hulpverlener op mijn spreekuur die erover inzat dat een zestienjarige psychiatrisch patiënt al sinds juni niet buiten was geweest. Die jongen is ook verstandelijk gehandicapt en vertoont onvoorspelbaar gedrag. Sommige personeelsleden wilden niet met hem naar buiten, dus had de leiding besloten: dan maar helemaal niet. Gelukkig is na acht maanden een einde aan die situatie gekomen.''
Onderwijsinspectie, gezinsvoogdij,instellingen..gaan sloten met geld heen en men verdomt het om gemotiveerde mensen aan te nemen en hulpverleners mogen jaren profiteren van hun salaris voor het nix doen??
Afschuwelijk!
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
quote:Als je je ogen dichtdoet gaat het idd prima
Op woensdag 20 februari 2002 02:21 schreef Chadi het volgende:
Jee hee wat een doem denkers allemaal. Het gaat hardstikke goed alleen het is niet perfect. Vergelijk Nederland eens met andere landen en niet met een Ideaal dat je in je hoofd hebt.
quote:Politiek-correct Nederland doet al jaren zijn ogen dicht.
Op woensdag 20 februari 2002 02:23 schreef Quenda® het volgende:[..]
Als je je ogen dichtdoet gaat het idd prima
quote:Helaas halen alleen ernstige zaken de pers.
Op woensdag 20 februari 2002 02:21 schreef Chadi het volgende:
Jee hee wat een doem denkers allemaal. Het gaat hardstikke goed alleen het is niet perfect. Vergelijk Nederland eens met andere landen en niet met een Ideaal dat je in je hoofd hebt.
quote:
Instanties: geen falen bij gezinsdrama
13 juli 2002
De Kinderbescherming en Jeugdzorg in Roermond wijzen erop dat er geen acuut gevaar voor de kinderen leek te bestaan. Ook is het lastig mensen bij te staan die daarom niet vragen. De instanties zinnen wel op maatregelen.
ROERMONDHulpverlenende instanties ontkennen dat ze gefaald hebben bij de hulp aan het probleemgezin in Roermond waarvan zes kinderen bij een brand zijn omgekomen. De Raad voor de Kinderbescherming heeft heel recent wel 'een melding' binnengekregen van problemen in de Jupiterstraat. Dat gebeurde op 4 juli. Volgens een woordvoerder is op 8 juli nog onderzoek gedaan naar de omstandigheden van het gezin.
Er was echter geen aanleiding voor acuut ingrijpen, zoals het uit huis plaatsen van de kinderen. 'Er dreigde, voorzover wij konden waarnemen, geen acuut gevaar voor de kinderen', verklaart voormalig regiomanager H. van der Donk.
Hij meent dat de Kinderbescherming geen blaam treftvoor het drama aan de Jupiterstraat.
Ook de Jeugdzorg Roermond wil niet spreken van falen. Volgens medewerker J. van Harten hebben buurtbewoners de jeugdzorg wel ingelicht over problemen in het gezin. Maar het is voor hulpverleners altijd moeilijk om hulp te bieden aan mensen die daar zelf niet om hebben gevraagd.
Van Harten gaat niet in op de specifieke situatie in het gezin. Zij wil daar slechts over kwijt dat de vraag om hulpverlening geen betrekking had op de opvoeding van de kinderen, zodat de Jeugdzorg betrekkelijk machteloos stond.
quote:
Volgens familieleden van de gearresteerde man kampte het gezin met grote financiële problemen. Zij geloven echter niet dat hij de woning in brand heeft gestoken. 'Zoiets doet hij zijn eigen kinderen niet aan. Hij is altijd goed voor de familie geweest.'Ook buurtbewoners houden de, naar verluidt goklustige, moeder verantwoordelijk voor de gerezen problemen.
Dat verklaart mogelijk waarom de familie van de zwaargewonde vrouw elders is ondergebracht.
De verdachte heeft, kort voordat het drama zich voltrok, nog enkele keren in beschonken toestand de meldkamer van de politie gebeld.
Over de aard van de gesprekken liet de politie zich vrijdag niet uit. Ze volstond met de mededeling dat ze in de telefoonmeldingen geen aanleiding zag poolshoogte te nemen in de Jupiterstraat.
Voorzover bekend, stond het gezin niet onder voogdij. Daartoe kan de kinderrechter in alarmerende situaties besluiten, maar daarvan was volgens de betrokken hulpinstanties kennelijk in onvoldoende mate sprake. C. Kleingeld, directeur van Vedivo - koepel van organisaties voor de gezinsvoogdij - pleit er daarom voor de hulpverleners meer armslag te geven.
Zij zouden zelf tot interventies bij probleemgezinnen moeten kunnen besluiten. Momenteel moeten zij daarvoor door de betrokkenen worden uitgenodigd.
Ook zouden de verschillende hulpverlenende instanties intensiever moeten samenwerken zodat acute gezinsproblemen eerder kunnen worden onderkend. Onder de huidige omstandigheden trekken alleen zeer in het oog lopende omstandigheden de aandacht.
'Voor de gezinnen waar de situatie minder erg is, is nu vaak geen tijd', zegt Kleingeld. 'Soms denk ik wel eens dat we altijd te laat zijn.'
Kleingeld pleit ervoor om gezinnen die onder voogdij zijn geplaatst, ten minste één maal per week te bezoeken.
Nu vinden dergelijke voogdijbezoeken hooguit een keer per drie à vier weken plaats. Kleingeld kondigde een proefproject aan waarbij, vanaf september, 'tussen 600 en 900' probleemgezinnenwekelijks zullen worden gevisiteerd.
Wat een leugenaars *nu vinden dergelijke voogdijbezoeken hooguit 1X per 3/4 weken plaats"
Kan zeggen dat er in de provincie Groningen kinderen zijn die na 1 jaar niet eens weten wie hun voogd is en ook na herhaalde verzoeken geen bezoekje hebben gekregen van de *voogd* .
Thuis deed ik mijn administratie, omdat ik daar anders geen tijd voor had. Ik weigerde de papieren rompslomp de boventoon telaten voeren ten koste van het menselijke contact. Met het gevolg dat ik wel eens op mijn donder kreeg van de baas en soms van de Kinderrechter omdat ik mijn request wat slordig had omschreven. Ik gaf prioriteit aan andere dingen. En uiteindelijk ging dit ten koste vanmezelf. Ik ging kapot aan het vele werk, de grote onmacht, het onbegrip van andere instanties, de verwijten en het gote schuldgevoel omdat je niet iedereen die aandacht kan geven wat je zou willen.
Ik werkte 32 uur en ik had een caseload van 24 pupillen. 24 kinderen waar jij voor verantwoordelijk bent. Probeer jij maar eens die aandacht goed te verdelen. Dat lukt nooit, want je loopt altijd achter de feiten aan. Als er een crisis is een een gezin, moet je daar veel aandacht aan besteden. Dit gaat ten koste van andere gezinnen. Uiteindelijk ben je meer bezig met brandjes blussen dan met daadwerkelijke hulpverleningen daar ga je kapot aan. Dat kan ik je verzekeren. De caseload zou met de helft verminderd moeten worden, maar dat kost miljoenen, misschien wel miljarden.
En iedereeen wijst maar al te gauw met het vingertje naar de hulpverlener, maarvergeet zijn hand in eigen boezem te steken. Het is de verantwoordelijkheid van de hele samenleving. We maken ons drukker om het kwartje van Kok, de stijgende bezineprijzen, de files en de duurder worden prijzen als gevolg van de Euro, waarbij notabene nog opgeroepen wordt tot een consumentenstaking, dan om investeringen in de Jeugdhulpverlening en de Jeugdzorg. Dat staat voor veel mensen te ver van hun bed. Daar voelen mensen zich niet bij betrokkenr. De maatschappelijke betrokkenheid is op het moment ook ver te zoeken.
Het hele nederlands volk rouwt als een politicus wordt vermoord, maar ik hoor niemand over de duizenden kinderen die mishandeld, misbruikt en verwaarloosd worden, soms met de dood als gevolg.
Vergeef me, maar dat snap ik niet altijd.
Met pijn in mijn hart heb ik mijn baan als gezinsvoogd opgezegd. Het is zuur om te ontdekken dat in de non-profitsector het uiteindelijk om de centen gaat. Ik hoop dat mensen ooit eens in gaan zien wat nu echt belangrijk is.
quote:Zijn dit niet de reden waardoor de mensen met hart voor hun werk er uiteindelijk allemaal noodgedwongen mee *moeten* stoppen?
Op zaterdag 13 juli 2002 12:57 schreef Zusje het volgende:
Kritiek op de gezinsvoogdijvereniging trek ik me nog altijd aan , omdat ik 5 jaar zelf gezinsvoogd ben geweest. Een van de redenen waarom ik ben gestopt is omdat ik mijn werk niet op de manier kon doen zoals ik die wilde doen.
Met pijn in mijn hart heb ik mijn baan als gezinsvoogd opgezegd. Het is zuur om te ontdekken dat in de non-profitsector het uiteindelijk om de centen gaat. Ik hoop dat mensen ooit eens in gaan zien wat nu echt belangrijk is.
Jij weet uiteindelijk ook dat een groot percentage van je collega's zich maar al te graag houden aan de protocollen .
Hier gilden ze om nog meer kaders..en nog minder contact met de *vervelende clienten*..kinderen-ouders-buren-betrokennen die huilend aan de telefoon hingen.
Het is niet voor nix dat de contactjournaals vol staan met gekerm en zuchten slakende opmerkingen..
En idd, er zijn een handjevol zeer betrokken mensen die eigenlijk een lintje zouden moeten krijgen i.p.v weerstand van de organisatie..
Dat er veel kinderen absoluut niet geholpen worden is helaas ook een feit net zoals er veel rotzooi zit tussen je inmiddels ex-collega's.
quote:oud nieuws
Op dinsdag 22 januari 2002 20:39 schreef Quenda® het volgende:
Voogdij gezinnen faalt
Door Frank Renout
Rotterdam - Meer dan 70 procent van de kinderen die onder toezicht van een gezinsvoogd zijn geplaatst, is er na twee jaar even slecht of nog slechter aan toe. Met zo'n 28 procent gaat het beter.
Dit blijkt uit onderzoek dat wetenschappers van de Vrije Universiteit in Amsterdam verrichtten in opdracht van het ministerie van Justitie. Volgens de jongste cijfers is in zo'n 21.000 gezinnen op last van de kinderrechter een voogd geplaatst omdat de ontwikkeling van het kind wordt bedreigd. Dit kan zijn omdat de opvoeding ernstig tekortschiet, het kind wordt mishandeld, of de jongere zelf onhandelbaar is. De voogd opereert naast de ouders, begeleidt ze en denkt mee over de opvoeding.Voor 33 procent van de jongeren zijn de problemen thuis na twee jaar heviger dan vóór de bemoeienis van de gezinsvoogd. Van 38 procent is de gezinssituatie hetzelfde, schrijven de wetenschappers in hun rapport. ,,De resultaten bevestigen wat betrokkenen in het vak zelf zeggen'', aldus onderzoeksleider prof. W. Slot. ,,De gezinsvoogdij roept al jaren: `zo kunnen we ons werk niet doen'. Nu kunnen we objectief vaststellen dat het niet goed gaat met de ondertoezichtstelling van jongeren.''
De hoogleraar kinderbescherming concludeert dat nauwelijks tastbare doelen worden geformuleerd voor een gezin en het voogdijwerk. ,,Zo'n gezin zit vaak niet te wachten op voogden. De hulpverleners durven dan de confrontatie met hen ook niet aan te gaan. Doelstellingen worden bewust vaag gehouden. Daardoor weet niemand waarnaar wordt gestreefd.''
Slot wijt een deel van de problemen aan gebrekkige professionaliteit van de voogden zelf. ,,Betere scholing en begeleiding is nodig. Maar het gaat niet alleen om de opleiding. Het vak is weinig populair, het is ontzettend zwaar. Daardoor is er een enorm verloop van personeel. Kennis vloeit weg.''
De belangrijkste aanbeveling van Slot en zijn collega's is dat wordt onderzocht welke gezinnen wél en welke níet profiteren van ondertoezichtstelling. Hier ligt een taak voor de rechter, vindt hij. ,,Die moet veel strenger worden. Hij heeft nu te weinig informatie als hij moet beoordelen of een ondertoezichtstelling goed is verlopen of niet en er eventueel verlenging nodig is.''
"Niet de dingen zelf maken je ongelukkig, maar je denkbeelden erover"
1. De werkdruk is te hoog voor de voogden
2. Ze delen hun tijd niet goed in( te veel schrijven te weinig praten)
3. De meeste mensen zijn niet toereikend voor het werk wat ze moeten doen
Net zo min als er onderzoek wordt gedaan in scheidingen waar men kinderen plaatst. Men hanteert gewoon 'de normale maatstaf': kinderen horen eerst bij de moeder.
Zelfde met uit huis plaatsen en voogdijschap. men kiest de snelste en gemakkelijkste oplossing die het minste geld kost.
Is er dan een platform dat de voogdijkandidaten adequaar screent, onserzoekt en telkens opnieuw evalueert?
quote:Vers *oud* nieuws
Op zondag 14 juli 2002 02:18 schreef Emel het volgende:[..]
oud nieuws
quote:
Inspecties: Hulp aan probleemgezinnen onvoldoende
DEN HAAG - Instellingen in de jeugdzorg werken langs elkaar heen, zijn alleen geïnteresseerd in hun eigen organisatie en halen niet het onderste uit de kan om jongeren met problemen te helpen. Dit blijkt uit een gezamenlijk onderzoek.
Het gezamenlijk onderzoek is van de Inspecties voor Jeugdhulpverlening en Jeugdbescherming, voor de Gezondheidszorg, van het Onderwijs en Openbare Orde en Veiligheid, waarvan de resultaten woensdag werden bekendgemaakt.De inspecties stelden het onderzoek in na de brand in Roermond waardoor vorig jaar zomer zes kinderen uit een probleemgezin in de vlammen omkwamen. Eerder werden onderzoeken gedaan naar hoe de brand kon ontstaan en hoe hulpverleners de problemen van het gezin hadden aangepakt. Bij dit onderzoek stond de algemene hulpverlening aan probleemgezinnen en -kinderen centraal.
Volgens de inspecties moeten instellingen als scholen, bureaus Jeugdzorg, maatschappelijk werk, GGD's en gemeenten beter met elkaar samenwerken. Er moet worden gecontroleerd of ze hun werk goed doen en hulpverleners die het daadwerkelijke werk doen, moeten worden aangemoedigd om problemen effectief, in samenwerking met elkaar, aan te pakken.
http://www.youtube.com/watch?v=yJ2UROhv-PI
MPS, iedere dag van de week een ander profiel,
http://www.youtube.com/watch?v=AiJft-VnxEg
quote:Selfkicker!
Op woensdag 3 december 2003 12:52 schreef Loedertje het volgende:[..]
Vers *oud* nieuws
[..]
Die Fahne hoch! Die reihen fest geschlossen
Op socialisten! Sluit de rijen! Het Rode Vaandel volgen wij!
|
|
