Oke..het hoge woord is gezegd..met zijn soms 'rare' dingen kreeg ik het steeds moeilijker. De trouwe Fok!ers die met mijn berichten hebben meegelezen, weten wel een beetje wat er speelt. Het was voor mij nu genoeg. zijn 'vage' gedrag en eigenlijk zoveel dingen die er speelden. Al heeft het 2 kanten, want ik ben ook zo gelukkig met hem!!!!
Gisteren heb ik hem dus verteld dat ik 'op het randje stond' om het uit te maken en dat 1 duw genoeg zou zijn om over die rand te gaan. Zijn reactie was alles behalve datgene wat ik had verwacht. Hij keek strak langs me heen naar de tv..alsof ik lucht was. Toen ik vroeg om een reactie zei hij 'Ik ga naar huis'. Ik kon mijn oren niet geloven. Maar voordat ik wat kon zeggen stond hij op en liep weg, deed de deur achter zich dicht en was vertrokken, zonder een woord te zeggen. Toen ik hem een halfuur daarna belde nam hij wel op, maar zei niets. Toen ik vroeg of hij boos was zei hij dat inderdaad te zijn.. dat begreep ik niet en dus vroeg ik waarom hij boos was, 'Ik ga slapen' zei hij. Toen ik zei dat ik graag wou weten waarom hij dan boos op MIJ was zei hij nog een keer dat hij ging slapen, en hing op.
Pfffff wat heb ik beroerd geslapen zeg vanacht.
Ik heb met mijn moeder gesproken en ze heeft nog nooit met een slecht woord over hem gesproken, maar nu kwam alles los. Ze zou graag zien dat ik alleen verder ging, en me ging richten op mijn zware studie. Dat vond ze belangrijker..en mijn 'ware', die kwam ik vanzelf tegen zei ze.
Het probleem wat al een tijdje speelde was, dat hij heel moeilijk kan praten over dingen. Maar nadat hij was vreemdgegaan had ik juist zo'n behoefte om eens een goed gesprek te hebben. Helaas, dat kwam niet. Nooit. Vaak als we bij vrienden zijn is hij heel lief voor me, maar zodra we met zijn 2en zijn, slaat het soms om en soms kwetst hij me zo met zijn opmerkingen
![]()
Dat was voor mij gewoon de druppel. En wanneer ik eens trachtte om een gesprek aan te gaan, ontweek hij al mijn blikken, mijn aanrakingen, alsof ik niet bestond(besta). Alles, om maar niet te hoeven praten.
Vandaag belden ineens mijn opa& oma op. Het gaat niet zo goed met mijn opa (hij mankeert veel maar is er gelukkig nog), '' toevallig'' vroeg hij hoe het tussen mij en mijn vriend ging. Ik zei dat het niet zo goed ging en hij zei..veel praten met elkaar meisje, dat is het belangrijkste in een relatie. En toen moest ik helemaal huilen. Want dat was nou precies datgene, wat er al die tijd ontbrak
![]()
Daarbij, kan ik het er nu niet ook nog bij hebben, dat ik mijn liefste en enigste opa binnekort misschien ga verliezen.
En het vervelendste van alles is, dat hij nu boos op MIJ is (omdat ik wil praten en dat vind hij vervelend, zei hij letterlijk) en hij suggereerde ook nog eens dat het leek alsof ik een oogje zou hebben op een ander (menigeen heeft vast het topic 'als de vriend van je viend aanhalig is' gelezen.. ik heb totaaaaal geen behoefte aan een ander
![]()
dus hoe haalt hij het is zijn hoofd om zoiets te denken
![]()
)
En toch, lukt het hem, om mij mezelf schuldig te laten voelen. Het voelt alsof IK fout ben geweest. Alsof ik gek wordt.
Maarja, het is nog niet definitief uit, maar zal niet lang meer duren, vrees ik (al lijk ik GEK dat ik daar nu nog zo over denk
![]()
) Hij wist nog niet of hij vanavond langs zou komen..en dat doet me zo'n pijn, want hoe gek het ook klink, ik zou niets liever willen dan hem vasthouden!
Nee, ik hoef geen medelijden..maar, ik ben het even kwijt, dat lucht al op.