Ik post dit onder een kloon omdat ik dit een nogal persoonlijk iets vind, maar er niet mee naar mijn huisarts durf. Ik ben nu 18 jaar en zit met het volgende probleem: Ik weet niet meer wat ik ben Hetero, Bi, Homo.. En ik zit er flink in de put over.
Het begon allemaal ongeveer 8 maanden terug, ik kon mezelf niet meer motiveren voor school, kon nergens meer plezier aan beleven (uitgaan etc.). Ik kreeg ruzie met vrienden, ben zelfs ben ik gestopt met school, ik bakte er niks meer van 
(Heb altijd al VEEL moeite met zelf-discipline gehad)
Ik had altijd al computeren als hobby, en dat is wat ik nu zo een beetje fulltime ben gaan doen, ik ben compleet ge-isoleerd (woon nog wle bij mijn ouders enzo). Ik ben me zorgen gaan maken over allerlij dingen, hele kleine dingen leken wereldgrote problemen, en elke keer als ik zon "probleem" verwerkt heb of heb rechtgezet komt er weer iets nieuws.
Ik heb nu mijn hardnekkigste probleem, ik weet namelijk niet meer wat ik ben, Hetero bi homo, ik snap er niks meer van. Ik ben aan mijzelf gaan twijfelen een maandje terug, iedereen zoekt weleens een porno filmpje op op kazaa ofzo right? Nou ik stuitte een keer op een homo-achtig filmpje (geen details) en om het simpel te zeggen was ik er niet helemaal vies van. (god dit klinkt dom).
Niet veel later kreeg ik eigenlijk een hele grote schok toen ik realiseerde dat mijn liefdesleven met vrouwen ook niet alles is, ik ging over het algemeen niet veel met meisjes etc. om en natuurlijk fantaseerde ik er wel over, en heb weleens een korte 'verkering' gehad toen ik 14 jaar was ofzo, maar meer dan dat niet eigenlijk. Dit heeft mij nog dieper in de put gebracht en nu weet ik simpelweg niet meer wat ik aan moet.
Ik probeer mezelf heel vaak wijs te maken dat het allemaal door mijn depressie komt waar ik in zit maar het heeft geen effect, soms gaat het ene dagje goed en boeit het me allemaal niet zo en ben ik bijna vrolijk, maar soms kan ik er diep over in de put zitten zoals vanavond, ik kan me nergens voor motiveren.
Ik wil heel graag werk zoeken enzo in de hoop dat ik dan weer een beetje mijn normale leven (heb ik eignelijk nooit echt gehad heb ik het gevoel) weer een beetje kan oppakken. Maar als ik dan weer begin te piekeren over wat ik ben kan ik niks meer en ik kan gewon niet beschrijven hoe het voelt, maar het is goed kut.
Mijn vraag is of jullie misschien tips hebben over hoe ik er ZEKER achter kan komen wat ik ben? De reden dat ik hier dus zo onzeker over ben is omdat ik nooit goed met meisjes overweg heb gekund? (Misschien gewoon verlegenheid, ik weet het niet) IS homo/bi zijn iets wat echt vastligt? Stel ik kom erachter dat ik homo ofzo ben, ik zou me echt geen raad weten wat ik dan moet doen, wat heeft het leven voor nut als ik me niet kan(wil?) voortplanten. Kan ik het onderdrukken?
Begrijp me overigens niet verkeerd: ik raka best opgewonden van een knappe vrouw en heb ook mijn fantasiën, maar de laatste tijd lijk dat minder te zijn en steken die rare homo-gedachten de kop op :/
Ik hoop dat iemand me hier mee kan helpen, ik dnek dat vooral mensen die zelf zoiets hebben ervaren er iets over kunnen vertellen.
4:25 - Toevoeging:
Overigens denk ik dat ik wel een reply kan verwachtten van "Wat is er mis met homo?" Die vraag stel ik mijzelf ook wel eens, maar
a) Mijn eigen mening over homo's is gewoon neutraal, "ze zoeken het zelf maar uit, ik blijf uit hun buurt"
b) De kans dat mijn familie of 'vrienden' (heb er niet echt veel) dit accepteerd lijkt me klein, en ik zou het zelf gewoon NOOIT absoluut NOOIT accepteren ben ik bang.
c) Ik heb me mijn hele leven voorgesteld een gezin te krijgen of een relatie met een vrouw te krijgen. Ik word misselijk van het id dit nooit te zullen krijgen. Een relate oid met een "man" hoort gewoon niet heb ik het gevoel.
Nog 1 klein vraagje aan de mannen hier, is het gek dat ik opgewonden kan raken van een 'homosexueel getint' filmpje? Of heeft iedere man zoiets wel eens?
[Dit bericht is gewijzigd door Petertjeuh op 22-01-2002 04:31]
quote:Maak je daar maar niet druk over, ik denk persoonlijk dat de meeste mensen (zoniet iedereen) wel eens een fantasie heeft over sex met iemand van het eigen geslacht... (zeker in de pubertijd is dit normaal) Wat de meeste mensen echter niet doen, is dit toegeven aan anderen, ik heb dit natuurlijk nooit gehad
[b]Op dinsdag 22 januari 2002 04:23 schreef Petertjeuh een heleboel en:b]
Nog 1 klein vraagje aan de mannen hier, is het gek dat ik opgewonden kan raken van een 'homosexueel getint' filmpje? Of heeft iedere man zoiets wel eens?
dus valt er niets toe te geven 
Na de pubertijd gaan die fantasien bij de meeste mensen over. 
Anderen houden deze fantasien maar voelen er geen drang bij om deze in uitvoer te brengen, en weer een deel doet dat laatste ook.
De laatste categorie valt IMHO onder de "noemer" bi-sexueel.
Maar heej, je bent wat je bent, en vroeg of laat krijg je toch wel zekerheid voor je zelf.
suc6
zoja, homo.
[Dit bericht is gewijzigd door golfer op 22-01-2002 15:54]
quote:Grr, en ik voelde me einfelijk weer op mn gemak
Op dinsdag 22 januari 2002 05:52 schreef Fleurtje het volgende:
nou klik hier maar even op: verboden url wordt je er opgewonden van???!zoja, homo.
Tsjah, het prikkeld wel wat maar echt kloppend vind ik het ook niet helemaal, ik weet het niet ik kom er niet uit iig.[Dit bericht is gewijzigd door golfer op 22-01-2002 15:55]
quote:Ik denk (hoop) eigenlijk dta je gelijk hebt. Wat nog wel ee ngroot probleem is is dat ik soms diep in de put kan zitten hierover, en soms juist weer niet. Dit hindert mij ontzettend. Tis alsof je wilt wegrijden in een auto maar de handrem zit erop.
Op dinsdag 22 januari 2002 05:17 schreef Skimmer het volgende:[..]
Maak je daar maar niet druk over, ik denk persoonlijk dat de meeste mensen (zoniet iedereen) wel eens een fantasie heeft over sex met iemand van het eigen geslacht... (zeker in de pubertijd is dit normaal) Wat de meeste mensen echter niet doen, is dit toegeven aan anderen, ik heb dit natuurlijk nooit gehad
Na de pubertijd gaan die fantasien bij de meeste mensen over.
De laatste categorie valt IMHO onder de "noemer" bi-sexueel.
Maar heej, je bent wat je bent, en vroeg of laat krijg je toch wel zekerheid voor je zelf.suc6
quote:Wat maakt het uit of je homo bent of bi of whatever. Als je maar gelukkig bent toch ?
Op dinsdag 22 januari 2002 06:10 schreef Petertjeuh het volgende:[..]
Grr, en ik voelde me einfelijk weer op mn gemak
quote:Je hebt in principe helemaal gelijk, alleen ben ik nu verre van gellukkig :/
Op dinsdag 22 januari 2002 06:14 schreef gelly het volgende:[..]
Wat maakt het uit of je homo bent of bi of whatever. Als je maar gelukkig bent toch ?
quote:Gelukkig kun je alleen maar zijn, als je jezelf gevonden hebt denk ik. Waarom zou je overal een verklaring voor moeten hebben ? Als je jezelf lekker voelt in een bepaalde situatie, waarom moet je het dan zo moeilijk voor jezelf maken ?
Op dinsdag 22 januari 2002 06:15 schreef Petertjeuh het volgende:[..]
Je hebt in principe helemaal gelijk, alleen ben ik nu verre van gellukkig :/
quote:Je hebt echt volkomen gelijk, maar op het moment (in tegenstelling tot 30 minuten geleden) voel ik me ook echt weer volkomen op mijn gemak eigenlijk. Het vervelende is gewoon is dat ik af ent toe het "grote plaatje" verlies en mijn gedachten (en denken doe ik veel op het moment) compleet gereicht zijn op wat ik nou ben. Ik wil het graag voorkomen dat ik er niet over ga nadenken, door een film te kijken of iets dergelijks, maar ik kan het niet altijd voorkomen helaas :/
Op dinsdag 22 januari 2002 06:19 schreef gelly het volgende:[..]
Gelukkig kun je alleen maar zijn, als je jezelf gevonden hebt denk ik. Waarom zou je overal een verklaring voor moeten hebben ? Als je jezelf lekker voelt in een bepaalde situatie, waarom moet je het dan zo moeilijk voor jezelf maken ?
Misschien toch een id voor mij om eens langs de huisarts te gaan
Er zijn bij mij achteraf gezien eigenlijk al vrij vroeg 'tekenen' geweest, al sta je daar als je een jaar of 12 bent niet echt bij stil (ik niet tenminste 
). Toen ik zo'n 16, 17 was er bij mij ook wel enige twijfel, al was dat misschien meer een kwestie van ontkenning. Waarom moet dat nou net jou weer overkomen? Het gaat vast wel weer over, etc. Maar op een gegeven moment weet je gewoon 100% zeker dat het niet over gaat en begin je het te accepteren en uiteindelijk vertel je het je omgeving. Dat laatste vond ik erg moeilijk, want ook ik ben opgegroeid in een omgeving van 'een relatie met een man hoort niet'. Toch vormde het een grote opluchting toen het hoge woord er uit was.
Het klinkt allemaal misschien vrij zwaar en er zijn vast mensen bij wie het allemaal veel makkelijker ging en die er niet zo moeilijk over doen, maar zo ging het bij mij dus niet.
Even terugkomend op jouw verhaal, als je sexueel opgewonden raakt van zowel vrouwen als mannen, lijkt het me het meest waarschijnlijk dat je bi bent. Maar voor een relatie is meer nodig dan sexuele aantrekkingskracht. Ben je wel eens verliefd geweest op een jongen?
quote:Ik kan me eignelijk niks voorstellen bij "verliefd zijn op een jongen" maar kan me ook niet echt herinneren dat ik ooit echt verliefd ben op een meisje. Ik weet het niet, aan de ene kant wil ik graag weten wat ik ben, Bi klinkt aannemelijk maar toch, ik heb steeds een terugkerende "angst" (ja het klinkt een beetje lullig op deze manier, maar ik bedoel er geen kwaad mee, heeft denk ik te maken met de manier waarop ik ben opgevoed) dat ik homo ben, en dat schrikt me toch een nogal af dus:/
Op dinsdag 22 januari 2002 07:28 schreef Dave het volgende:
Weet je zeker dat je in de put zit vanwege het feit dat je niet weet of je hetero, bi of homo bent? Het zou natuurlijk ook aan andere zaken kunnen liggen, en dat het dan wel bi of homo zijn op de achtergrond meespeelt, maar door jou veel belangrijker wordt geacht dan het werkelijke probleem?Er zijn bij mij achteraf gezien eigenlijk al vrij vroeg 'tekenen' geweest, al sta je daar als je een jaar of 12 bent niet echt bij stil (ik niet tenminste
Het klinkt allemaal misschien vrij zwaar en er zijn vast mensen bij wie het allemaal veel makkelijker ging en die er niet zo moeilijk over doen, maar zo ging het bij mij dus niet.
Even terugkomend op jouw verhaal, als je sexueel opgewonden raakt van zowel vrouwen als mannen, lijkt het me het meest waarschijnlijk dat je bi bent. Maar voor een relatie is meer nodig dan sexuele aantrekkingskracht. Ben je wel eens verliefd geweest op een jongen?
Maar voorhetzelfde geldt zit ik gewoon allemaal rare dingen door me hoofd te halen en gaat het allemaal vnazelf over, blijk ik hetero te zijn, en kan ik hier later om lachen. En dat is waar ik dus nogal moeite mee heb.
Mag ik vragen wat voor 'tekenen' dat bij jou waren?
quote:Dat waren kleine dingen, op de lagere school bijv. een keer erg van streek geweest toen een klasgenootje op mijn verjaardag ziek was. Je mocht dan op school met een vriendje de klassen rond en dat had ik heeeeeeeeeeeeeeeeel graag met hem willen doen. Ik was verliefd op Ciske de Rat...
Op dinsdag 22 januari 2002 07:45 schreef Petertjeuh het volgende:
Mag ik vragen wat voor 'tekenen' dat bij jou waren?
Moeite met douchen na het sporten. Me niet op m'n gemak voelen bij homo-grappen (die soms best grappig zijn...). Dat soort dingetjes.
Je kan natuurlijk ook heel goed bisexueel zijn, maar ik vraag me af of jouw toekomstplanning (gezin, kinderen) wel de enige reden zijn dat je je toch vrij anti-homo opstelt. Net als vele anderen accepteer en respecteer je ze wel, maar "ik blijf er uit de buurt".
Ik ben heterosexueel en ik dacht er vroeger net als jij over. God, wat was ik kwaad toen mijn ouders een 30 jarige homo die notabene HIV positief was uitnodigden om een maand bij ons te komen logeren. (ik was toen 14) Maar dat waren wel de 4 weken waarin ik tot de ontdekking kwam dat het hardstikke normale, gezellige mensen zijn waar absoluut niets mis mee is. Achteraf gezien kan ik mij niet voorstellen er ooit anders over te hebben gedacht, maar goed...
Uit je hele reactie krijg ik het idee dat één van de redenen dat je je zo ongelukkig voelt is dat je het zelf niet zou accepteren als je homo bent. Waarom niet? Denk je dat je met een man als levenspartner niet gelukkig zou kunnen zijn?
Helaas voor je heb ik met coming-outs nauwelijks ervaring, al is een groot deel van mijn vrienden wel homo/lesbo/bi. Maar wat ik je zeker kan adviseren is: Ga eens naar het COC - daar komen ook genoeg hetero's die de sfeeer er gewoon goed vinden. Mogelijk dat daar je dilemma beantwoord wordt.
Heel veel sterkte gewenst!
PS: Ik las vanmorgen in de Volkskrant dat het COC meer hetero's wil betrekken bij hun organisatie. Need I say more?
Ik denk namelijk dat het probleem meer ligt bij het feit dat je niet lekker in je vel zit. Heel aannemelijk dat je dan bepaalde gevoelens erger ervaart, zeker negatieve gevoelens. Als ik zo zie op welk tijdstip je deze posts geschreven hebt denk ik terug aan periodes dat ik dat ook af en toe deed. Heel gek, maar op de een of andere manier wordt ik gewoon veel depresief van het laat naar bed gaan (lees tegen de ochtend) en laat opstaan. Ik denk dat het komt door een combinatie van weinig daglicht en langzaam aan toch slaap tekort omdat je minder slaapt.
Probeer eens wat regelmaat in je leven te krijgen. Zorg dat je wat actiever wordt en dingen gaat doen, sporten en/of werken, maar iets waarmee je niet het gevoel hebt jezelf op te sluiten. En ga eens om je heen kijken, mensen analyseren. Probeer mensen te beoordelen, probeer eens in te schatten of je daar beschuitje mee zou willen eten. En probeer te kijken met welke mensen het geestelijk klikt. Stel jezelf voor dat je niet van jezelf zult gaan schrikken en stel dat beeld van je even open. Homo is voor jou een erge term, misschien is dat het ook wel bij jou, maar misschien ben je wel bi of toch gewoon hetero. Doordat je jezelf afschermd in een soort isolement is het moeilijk om er achter te komen.
Sterkte ermee
quote:Hier sluit ik me volledig bij aan. Het klinkt misschien heel braaf en saai, maar regelmaat is echt the key. Zoek een baantje Als je niet fulltime kunt, regel dan werk in de ochtenduren zodat je vroeg op moet. En houd dat eens een tijdje vol. Even door die eerste dagen heenbijten. Je zult zien dat je lekkerder in je vel gaat zitten, dat je gedachten helderder worden, dat je je eigen problemen beter weet te duiden en relativeren. En.. dat je portemonnee voller wordt.
Op dinsdag 22 januari 2002 08:35 schreef Brad het volgende:
Als ik zo zie op welk tijdstip je deze posts geschreven hebt denk ik terug aan periodes dat ik dat ook af en toe deed. Heel gek, maar op de een of andere manier wordt ik gewoon veel depresief van het laat naar bed gaan (lees tegen de ochtend) en laat opstaan. Ik denk dat het komt door een combinatie van weinig daglicht en langzaam aan toch slaap tekort omdat je minder slaapt.Probeer eens wat regelmaat in je leven te krijgen. Zorg dat je wat actiever wordt en dingen gaat doen, sporten en/of werken, maar iets waarmee je niet het gevoel hebt jezelf op te sluiten.
Allemaal bedankt voor de reacties, ik voel me al een stuk meer op mn gemak.
quote:Ten eerste: wat een kutreactie is dit! Daar zit Petertjuh dus echt niet op te wachten. Rot lekker op als je nix beters te doen hebt! (enneh, de link is veranderd in non-porno, dus doe maar lekker klikken)
Op dinsdag 22 januari 2002 05:52 schreef Fleurtje het volgende:
nou klik hier maar even op: [url="http://www.disney.com/"][/url] wordt je er opgewonden van???!zoja, homo.
On-topic: Ik had net een heel verhaal getiept over mijn ervaringen over homo-zijn en zo... wilde net posten, druk op verkeerde knoppie, weg verhaal...
Anyway, waar het om ging uiteindelijk was dat jij op zoek bent naar ZEKERheid. Een aantal dingen die je zegt doen mij denken dat je je geen zorgen moet maken, maar dat je ZEKER hetero bent. Ten eerste: opgewonden worden van een homosex film gebeurt meer dan 80% van de mannen die zichzelf hetero vindt. Ten tweede wil je graag een gezin stichten, zonder vrouw en kinderen heeft het leven voor jou geen zin, ten derde zou je het van jezelf nooit accepteren.
Voordat je echter verdergaat wil ik e.e.a. even nuanceren met een verhaal over een oom van mij. Hij is twee keer getrouwd geweest voordat hij voor zichzelf kon toegeven dat hij homo was. Het heeft heel wat verdriet van hem, zijn vrouw en zijn kinderen gekost voordat iedereen kon accepteren dat hij homo was.
Voordat je dus in het huwelijksbootje stapt en kleine petertjes en petra'tjes gaat krijgen, besef wel goed wat onderdrukken van homogevoelens ten gevolg kan hebben. Denk namelijk maar niet dat je dat voor altijd verborgen kunt houden, eens komt het uit en dan kun je jezelf, je vrouw en kinderen veel pijn doen.
Als je verder wilt praten of zow, mailen kan altijd: flater@ishomo.nl (toepasselijk mail adres )
[Dit bericht is gewijzigd door golfer op 22-01-2002 15:55]
quote:Mijn psychologische van de kouwe grond zegt dat dit allemaal best normaal is voor iemand van 18. Puberteit en zo. Als het idd het opspelend hormonencircus is dat elke man/jongen voor z`n kiezen krijgt rond deze leeftijd dan gaat het allemaal vanzelf voorbij met de maanden/jaren. Als je daadwerkelijk homo bent dan komt dat ook vanzelf wel een keer naar boven drijven denk ik.
Op dinsdag 22 januari 2002 04:23 schreef Petertjeuh het volgende:
Hoi,Ik post dit onder een kloon omdat ik dit een nogal persoonlijk iets vind, maar er niet mee naar mijn huisarts durf. Ik ben nu 18 jaar en zit met het volgende probleem: Ik weet niet meer wat ik ben Hetero, Bi, Homo.. En ik zit er flink in de put over.
Het begon allemaal ongeveer 8 maanden terug, ik kon mezelf niet meer motiveren voor school, kon nergens meer plezier aan beleven (uitgaan etc.). Ik kreeg ruzie met vrienden, ben zelfs ben ik gestopt met school, ik bakte er niks meer van
Ik had altijd al computeren als hobby, en dat is wat ik nu zo een beetje fulltime ben gaan doen, ik ben compleet ge-isoleerd (woon nog wle bij mijn ouders enzo). Ik ben me zorgen gaan maken over allerlij dingen, hele kleine dingen leken wereldgrote problemen, en elke keer als ik zon "probleem" verwerkt heb of heb rechtgezet komt er weer iets nieuws.
Ik heb nu mijn hardnekkigste probleem, ik weet namelijk niet meer wat ik ben, Hetero bi homo, ik snap er niks meer van. Ik ben aan mijzelf gaan twijfelen een maandje terug, iedereen zoekt weleens een porno filmpje op op kazaa ofzo right? Nou ik stuitte een keer op een homo-achtig filmpje (geen details) en om het simpel te zeggen was ik er niet helemaal vies van. (god dit klinkt dom).
Niet veel later kreeg ik eigenlijk een hele grote schok toen ik realiseerde dat mijn liefdesleven met vrouwen ook niet alles is, ik ging over het algemeen niet veel met meisjes etc. om en natuurlijk fantaseerde ik er wel over, en heb weleens een korte 'verkering' gehad toen ik 14 jaar was ofzo, maar meer dan dat niet eigenlijk. Dit heeft mij nog dieper in de put gebracht en nu weet ik simpelweg niet meer wat ik aan moet.
Ik probeer mezelf heel vaak wijs te maken dat het allemaal door mijn depressie komt waar ik in zit maar het heeft geen effect, soms gaat het ene dagje goed en boeit het me allemaal niet zo en ben ik bijna vrolijk, maar soms kan ik er diep over in de put zitten zoals vanavond, ik kan me nergens voor motiveren.
Ik wil heel graag werk zoeken enzo in de hoop dat ik dan weer een beetje mijn normale leven (heb ik eignelijk nooit echt gehad heb ik het gevoel) weer een beetje kan oppakken. Maar als ik dan weer begin te piekeren over wat ik ben kan ik niks meer en ik kan gewon niet beschrijven hoe het voelt, maar het is goed kut.
quote:zie wat ik eerder typte
Mijn vraag is of jullie misschien tips hebben over hoe ik er ZEKER achter kan komen wat ik ben? De reden dat ik hier dus zo onzeker over ben is omdat ik nooit goed met meisjes overweg heb gekund? (Misschien gewoon verlegenheid, ik weet het niet)
quote:daarover verschillen de meningen. aan de ene kant wordt beweert en bewezen dat het erfelijk is, aan de andere kant wordt beweert en bewezen dat het door opvoeding komt. Maakt niet uit wat de oorzaak is imo. Als homo bent, dan ben en blijf je dat gewoon en maakt het denk ik geen fuck uit hoe je er aan kwam. ervanaf kom je er toch niet
IS homo/bi zijn iets wat echt vastligt?
quote:Natuuuuuuuurlijk kunje het onderdrukken. natuuuuuuuuuuuuurlijk kun je gewoon tegen je "natuur" in handelen en huisje-boompje-beestje-vrouwtje verder leven. Maar als je echt, echt homo(seksueel) bent dan denk ik dat je je ongelukkiger gaat voelen dan als je er gewoon voor uit durft te komen voor jezelf(ervanuitgaande dat het natuurlijk niet de puberhormonen waren).
Stel ik kom erachter dat ik homo ofzo ben, ik zou me echt geen raad weten wat ik dan moet doen, wat heeft het leven voor nut als ik me niet kan(wil?) voortplanten. Kan ik het onderdrukken?
quote:nee ik vind van niet
Begrijp me overigens niet verkeerd: ik raka best opgewonden van een knappe vrouw en heb ook mijn fantasiën, maar de laatste tijd lijk dat minder te zijn en steken die rare homo-gedachten de kop op :/Ik hoop dat iemand me hier mee kan helpen, ik dnek dat vooral mensen die zelf zoiets hebben ervaren er iets over kunnen vertellen.
4:25 - Toevoeging:
Overigens denk ik dat ik wel een reply kan verwachtten van "Wat is er mis met homo?" Die vraag stel ik mijzelf ook wel eens, maar
a) Mijn eigen mening over homo's is gewoon neutraal, "ze zoeken het zelf maar uit, ik blijf uit hun buurt"
b) De kans dat mijn familie of 'vrienden' (heb er niet echt veel) dit accepteerd lijkt me klein, en ik zou het zelf gewoon NOOIT absoluut NOOIT accepteren ben ik bang.
c) Ik heb me mijn hele leven voorgesteld een gezin te krijgen of een relatie met een vrouw te krijgen. Ik word misselijk van het id dit nooit te zullen krijgen. Een relate oid met een "man" hoort gewoon niet heb ik het gevoel.
Nog 1 klein vraagje aan de mannen hier, is het gek dat ik opgewonden kan raken van een 'homosexueel getint' filmpje?
Of heeft iedere man zoiets wel eens?
[/quote]iedere man weet ik niet, dat niet iedere man het toe durft te geven weet ik wel zeker.
quote:Dit vraag ik mij af hoor, misschien een apart topic waard...
Op dinsdag 22 januari 2002 10:00 schreef mad26 het volgende:[..]
Ten eerste: opgewonden worden van een homosex film gebeurt meer dan 80% van de mannen die zichzelf hetero vindt.
quote:Kinderen wilde ik vroeger ook graag en nog steeds vind ik kinderen geweldig. Wat zal ik eventuele toekomstige neefjes en nichtjes gaan verwennen!
Ten tweede wil je graag een gezin stichten, zonder vrouw en kinderen heeft het leven voor jou geen zin
Nee, adoptie is voor mij geen optie!
quote:Dat vind ik wat anders dan ZEKER hetero zijn. Ik heb het van mezelf accepteren ook erg moeilijk gevonden, maar uiteindelijk wel geaccepteerd. Ik ben in een klein dorp opgegroeid, waar homo zijn veel minder geaccepteerd is en waar je het op straat gewoon niet tegen komt, zoals in de randstad. Ook al lijkt Nederland op dat gebied zo tolerant, dat blijft volgens mij echt beperkt tot de grote steden.
ten derde zou je het van jezelf nooit accepteren.
Ten 2e: EChte vrienden accepteren je zoals je bent, dus ook als homo.
ten 3e: NIEMAND is 100% hetero..
Suc6.
quote:Het is wetenschappelijk onderzocht, dus dat valt met redelijke zekerheid te zeggen.
Op dinsdag 22 januari 2002 10:10 schreef Dave het volgende:[..]
Dit vraag ik mij af hoor, misschien een apart topic waard...
[..]
De test ging als volgt: er werd rond de penis van de man een sensor aangebracht die de dikte meet; krijgt-ie een stijve, wordt dat geregistreerd.
Meer dan 80% van de hetero-mannen kreeg een stijve tijdens het kijken naar een homo-porno...
Apart topic lijkt me niet nodig, dit is toch wel vrij relevant voor dit topic
quote:En de overige 20% krijgt uberhaupt nooit een stijve.
Op dinsdag 22 januari 2002 12:18 schreef mad26 het volgende:[..]
Het is wetenschappelijk onderzocht, dus dat valt met redelijke zekerheid te zeggen.
De test ging als volgt: er werd rond de penis van de man een sensor aangebracht die de dikte meet; krijgt-ie een stijve, wordt dat geregistreerd.
Meer dan 80% van de hetero-mannen kreeg een stijve tijdens het kijken naar een homo-porno...
Maar zonder gekheid, ik denk dat het wel klopt. Bij mij wel iig. Stijve pikken, sperma, tja het doet je toch ergens aan denken hè.. 
Juist de softe homo-erotiek doet me helemaal niets. Van een half ontklede man ben ik nog nooit opgewonden geraakt, van een vrouw in bikini geregeld. Ik denk dan ook dat erotiek een betere maatstaf is om te bepalen in welke mate je homosexuele gevoelens hebt dan "harde" sex.
je komt er vanzelf achter. ik ben nu 28, en op zich nog niet zo heel erg lang er achter, maar weet inmiddels wel dat de meerderheid van de homojongens NIET zo is als je altijd ziet op tv. de meederheid is gelukkig `normaal' en niet opvallend. als je er eenmaal volledig achter bent en er aan gewend bent, is het zelf ontzettend gaaf!
als je vragen hebt, kun je altijd mailen!
|
|
