Kinderen en rouwverwerking

Thnx voor het meedenken dames, ik heb besloten het voor nu maar even zo te laten. In onze slaapkamer staat een foto van ons vieren, dus als het ter sprake komt kunnen we daarnaar kijken en kan ik hem vertellen, maar zo lang hij zelf nog geen interesse toont vind ik het ook ok. We zwijgen het niet dood in elk geval, en dan zien we verder wel..

Ik twijfel ook nog adnap. Ik ga in ieder geval even met mijn ouders overleggen, hoe de familie er over zou denken.
Maar in zijn toon is het meer nieuwsgierigheid (naar kerk en ceremonie) dan afscheid nemen. Hij kende mijn opa amper (zag hij 1-2 keer per jaar).

Het is lastig, hij is wijs genoeg..

Deepfreeze, kan je iemand regelen voor achter de hand, mocht hij het zat zijn dat diegene hem mee naar buiten kan nemen?
Het lijkt mij ook lastig, maar aan de andere kant, als hij echt mee wil... Succes met het maken van een beslissing en gecondoleerd.

Deepfreeze gecondoleerd.

Wij hebben Jaël gister wel meegenomen naar de begrafenis van mijn oma. We hebben veel gehad aan het boekje van nijntje, over oma pluis. Jaël wilde ook graag bij oma kijken toen ze in de kist lag, en ze nam het allemaal heel nuchter op. Toen de kist dicht was nog een keer gekeken. Vooraan gestaan toen de kist de auto in ging. (Tussendoor heeft ze het nijntjeboekje nog even voorgelezen aan de familie)
Toen richting de afscheidsdienst, eerste deel ging prima, maar heel veel vragen, dus ik ben er uiteindelijk uitgegaan met haar, maar in de hal konden we nog wel alles horen en daar stond een bankje en zo heb ik gaandeweg toch alles uit kunnen leggen zonder dat ik het idee had andere mensen te storen.
Toen de kist naar buiten ging naar de begraafplaats vroeg ze wat we nu gingen doen, dus ik zei nu gaan we oma begraven, nou ze was helemaal blij want dit was de laatste fase uit het boekje van nijntje. Hierna was het voor haar ook klaar, oma is dood, in de kist, kist dicht en begraven. Daarna was het tijd om met de achternichtjes te spelen.
Gisteravond kon ze de dag samenvatten als een leuke dag, ze kon alles benoemen en toen zei ze 'ik vond het leuker dan ik dacht' en ik vond het zo lief.

Ik vond het persoonlijk fijn dat ze erbij was, het heeft ook een ontnuchterende werking die kinderlijke simpelheid. De oude opa gaf haar bijvoorbeeld een knuffelbeest en zei die is van oude oma geweest waarop ze tegen opa zei 'die hoeft hem toch niet meer want die is dood'. En zo is het voor haar denk ik ook, ze heeft het afgesloten en tuurlijk blijft ze vragen stellen, maar dat vind ik alleen maar fijn.

ik heb misschien een hele rare vraag.

m'n grootmoeder langs vaders kant is in 1991 onverwacht overleden. is het normaal dat ik nu pas begin te beseffen dat ze er niet meer is en in de rouw zit?

ik heb me destijds te hard op m'n schoolwerk gestort omdat ik achterstand had.

ik ben nu 33. toen ze overleed was ik 12.

Nijna, dat is lastig. De meeste mensen die Chris goed kennen zitten of in de kerk. Of 200km verderop. Er komt eigenlijk maar 1 iemand bij me op, een tante van de andere kant. Die komt ook wel naar de dienst, dus dat zou kunnen, maar Chris heeft haar al een jaar niet gezien..

@tpopml hier het gezochte topic. Sterkte

@@tpopml Heel veel sterkte. Laat maar weten als je informatie zoekt. Boeken, begeleiding etc.

(Dit topic heeft al veel goeie tips ook. Ik heb wel boekentips evt ook nog, maar dan is het wel handig om de leeftijd te weten.)

Dank @MaJo voor je nachtelijke speurtocht

@BE Ik heb al wat zitten neuzen in dit topic en op de website 'in de wolken', en inderdaad al wat handige tips voorbij zien komen. Het betreft mijn schoonzus die onlangs te horen heeft gekregen dat ze nog 3-12 maanden heeft te leven (kanker, vergevorderd stadium). Ze heeft zelf de verwachting dat het wel eens sneller kan gaan dan dat. Samen met mijn broer heeft ze een zoon van bijna tien, en een dochter van 6,5. Ik probeer me vooral in te lezen zodat ik hen kan bijstaan. Iets concreets zoals een boekje lijkt me ook erg prettig. Geef ik dat nu, of als ze overleden is?

Mijn nichtje is in de regel een open boek, mijn neefje meer type binnenvetter.

@tpopml heel veel sterkte en wat ontzettend lief dat je hier al mee bezig bent. Ondanks alles hebben je nichtje en neefje geluk met zulke mensen in hun omgeving

quote:

Op zaterdag 29 mei 2021 09:52 schreef tpopml het volgende:
Dank @:Majo voor je nachtelijke speurtocht

@:BE Ik heb al wat zitten neuzen in dit topic en op de website 'in de wolken', en inderdaad al wat handige tips voorbij zien komen. Het betreft mijn schoonzus die onlangs te horen heeft gekregen dat ze nog 3-12 maanden heeft te leven (kanker, vergevorderd stadium). Ze heeft zelf de verwachting dat het wel eens sneller kan gaan dan dat. Samen met mijn broer heeft ze een zoon van bijna tien, en een dochter van 6,5. Ik probeer me vooral in te lezen zodat ik hen kan bijstaan. Iets concreets zoals een boekje lijkt me ook erg prettig. Geef ik dat nu, of als ze overleden is?

Mijn nichtje is in de regel een open boek, mijn neefje meer type binnenvetter.

Wat een ontzettend trieste situatie

Ik heb heel veel gelezen van Manu Keirse, een Belgische meneer die (in mijn ogen) heel fijne ideeën heeft over rouwverwerking door kinderen. Er staan lezingen van hem op YouTube en hij heeft wat boeken geschreven. Wellicht is dat iets waar je wat aan hebt.

'Kinderen helpen bij Verlies' van Manu Keirse is inderdaad een heel mooi boek 'voor al wie van kinderen houdt'.
Het laat de lezer zien hoe ze kinderen en jongeren kunnen begeleiden in confrontatie met oa. verlies en ernstige ziekte in de familie.

En voor de kinderen zelf zijn er ook een aantal boeken, hoewel deze middenleeftijd nou net zo'n tussencategorie is. Prentenboeken in overvloed en voor tieners en pubers ook steeds meer.
Maar 'Alles wat was. Hoe ga je om met afscheid?' van Stine Jensen is wel een hele goeie. Het is een 'uniek boek dat kinderen bewust maakt van hun gevoelens en hen stimuleert om over die gevoelens na te denken. Daarnaast biedt het een mooi handvat om met elkaar te praten over verdriet, verandering, troost en alles wat er bij afscheid komt kijken'.

'Jong Verlies' van Riet Fiddelaers-Jaspers is ook echt een aanrader. Zij is echt een autoriteit op rouw en verlies bij kinderen.

'Doodgaan is geen feest' ook van Fiddelaers-Jaspers (voor 3-8jr oud) is een heel informatief boekje waar cremeren ook duidelijk in wordt uitgelegd (omdat heel veel boekjes over begraven gaan).

(Ik geef bol linkjes, zodat je de gegevens van de boeken hebt, maar ze zijn wellicht ook in de bibliotheek te vinden.)

En verder zou ik je broer en schoonzus aanraden een uitvaartbegeleider/verzorger te kiezen met oog voor kinderen bij een afscheid. (En als ik hen was zou ik al voor het overlijden een keer met ze in gesprek gaan, ook een keer met de kinderen er bij, dan kunnen ze van te voren al vragen stellen wat soms veel onzekerheid (en angst) weg kan nemen.
Een van de beste mensen op dat gebied is Richard Hattink, zijn site alleen al is vanaf het eerste contact echt gericht op kinderen en jongeren: https://uitvaartverzorgingbijdehand.nl/
_{(Ikzelf heb zeker ook oog voor kinderen overigens hoor en ga daarom als aanvulling volgende maand de training Kindertranen bij hem volgen.)}

Er zijn ook een aantal dingen die je kan doen ter voorbereiding op een overlijden, bijvoorbeeld het pakket 'Tor is dood'.

Veel uitvaartondernemers bieden jonge kinderen (adviesleeftijd: 4-12 jaar) het boekje 'Dag Lieve' aan:





_{(Mocht de uitvaartondernemer hem tzt niet hebben en je zou het wel graag gebruiken geef je maar een gil dan kan ik ze voor je regelen.)}

@BE wow. Dankje! Ik ga er nog even goed voor zitten, maar wat een hoop info al!

Het is inderdaad echt een rotsituatie, hopelijk kunnen we er nog even wat van maken met haar!

Graag wil ik 'Doodgewoon' van Bette Westera ook nog even tippen.

Thanks! Ik hoor mijn nichtje af en toe over engeltjes, dus volgens mij hebben ze een keus gemaakt in hoe te vertellen/verklaren.