Damn, hoeveel leed moet er nog komen voordat kanker geneesbaar is 
De chemokuur slaat aan!
Zijn tumor is kleiner geworden dus dat houdt in dat zijn levensverwachting al iets langer is geworden. het nadeel is alleen dat hij zich continu klote voelt en dat vind ik verschrikkelijk. Je weet dat je dood gaat en dan heb je nog zo te lijden.
Wat wel leuk is is de gezamenlijke passie die mijn vader en ik voor muziek van queen hebben. En wat was er vanmiddag in Amsterdam? Juist. Ik heb genoten en mijn vader gaat er vanavond van genieten. En over een paar dagen ga ik weer naar hem toe en gaan we samen van dat concert genieten. Is ook leuk om nog te kunnen doen met mijn vader.
Verder gaat het mij wel goed maar vandaag kwam weer even dat besef boven dat ik niet zo lang meer heb om leuke dingen te doen met hem. 
Gelukkig kan het nog.
Trekt bij warm weer een poncho aan
In ieder geval: Heel veel sterkte voor de hele familie!
quote:Goed hoor, ik heb een nieuwe baan (eindelijk, heb 3 maanden thuisgezeten) en kan morgen beginnen.
Op donderdag 02 mei 2002 21:04 schreef oldenzaaltjuh het volgende:
Heey ErikHoe gaat het nu??
Laat eens een keer weer wat van je horen!
sterkte
peter
En mijn vader is vandaag thuisgekomen van de 4e chemo kuur.
quote:Reageert hij daar nog steeds goed op?
Op donderdag 02 mei 2002 21:07 schreef erikh het volgende:[..]
Goed hoor, ik heb een nieuwe baan (eindelijk, heb 3 maanden thuisgezeten) en kan morgen beginnen.
En mijn vader is vandaag thuisgekomen van de 4e chemo kuur.
quote:Ja, maar hij is wel vreselijk moe ervan.
Op donderdag 02 mei 2002 21:08 schreef oldenzaaltjuh het volgende:[..]
Reageert hij daar nog steeds goed op?
Begrijp me goed, dit topic is voor mijn vader en mag gewoon geen fortuyn topic worden, daarvan zijn er al genoeg.
maar de dood van Fortuyn heeft me geschokt en me doen beseffen dat het met mijn vader dus ook zo opeens voorbij kan zijn.
EN DAAR KAN IK NU ECHT EFFE NIET TEGEN!!!!!!!!
HET IS GEWOON NIET EERLIJK!!!!!!!!!
Hou vol hoor, voor je vader.
speciaal voor jou.
Ik zie dit topic pas vandaag.
Het leven is niet eerlijk, mijn vader stierf aan een hartaanval in zijn hotel nadat hij hersteld heette te zijn na een hartinfarct.
het was een nieuwe baan en we zouden uiteindelijk naar die plaats verhuizen.
Het was het meest onwerkelijke bericht dat ik me kan herinneren, het was zo onverwacht.
Ik hoop dat het goed komt met je vader, maar je kan tenminste afscheid van hem nemen. Veel mannen sterven totaal onverwcht aan een hart kwaal zonder dat iemand dat zag aankomen en kon afscheid nemem.
Sterkte
Het stomme (of misschien wel helemaal niet stom) is dat ik het me wel al een beetje voor ogen hield maar als je dit nieuws dan van een ander hoort dat het toch als een enorme klap weer komt. Hij verliest het gevecht, en het gaat harder dan eerst.
Godverdomme, voor het eerst besef ik me dat ik echt continu bereikbaar ga moeten zijn nu omdat het echt snel zal kunnen gebeuren, das geen leuk vooruitzicht hoor.
Kan zo weinig voor je doen,
Kan zo weinig voor je betekenen.
Leef vreselijk met je mee
Enorme dikke knuffel en liefs DarkElf
quote:Jeezus jongen, ik heb nog niet alles gelezen , maar hier springen de tranen in me ogen.
Op maandag 21 januari 2002 19:58 schreef erikh het volgende:
NEE!!!!!!!!!!!!!Net mijn vaders vrouw gesproken. Hij is NIET geopereerd omdat de tumor erger is dan verwacht
GODVERDOMME!!!!
dit kan toch niet he, ik kan gewoon niet geloven dat het echt zo erg zal zijn.
Dit is echt heel erg en ik kan me voorstellen dat je echt heel kwaad bent en verdrietig.
Sterkte en ik hoop dat het toch nog een beetje goed komt met je vader of dat jij en je vader tenminste behoorlijk afscheid van elkaar kunnen nemen.
Dat laatste zal voor de rest van je leven belangrijk blijven.
Nogmaals sterkte en praat met hem.
Mijn oom is plotseling gestorven en dat was van de familie in Italie, dus best klote want die zag ik 1 keer per jaar een paar weekjes en ik kon het super met hem vinden. Ik heb nooit afscheid kunnen nemen. Dit geld ook voor me Oma in Italië die is ook gestorven aan kanker, maar ben blij dat je vader HIER in Nederland behandelt wordt!! In Italië is de zorg een stuk slechter! Ze heeft alleen maar onnodig veel pijn geleden en m'n vader heeft haar niet meer levend gezien, hij zat in de trein onderweg maar ze was inmiddels al gestorven. Ook dit maal ben ik er niet geweest! Het is wat anders als je vader, maar de familie is zo close daar, dat dit toch flink aansloeg!
Nogmaals veel sterkte ermee!!!
sterkte
Afgelopen zaterdag is mijn vade rop vakantie gegaan voor een week, hij was net voldoende aangesterkt om dit te doen maar ja dit is vrijwel zeker zijn laatste vakantie.
Verder heb ik hem over de telefoon gesproken maar kon ik niet langs gaan omdat ik zware hooikoorts heb en hij geen bezoek mag ontvangen wat verkouden is en aangezien ik het verschil tussen hooikoorts en verkoudheid niet altijd voel heb ik hem nu al zo'n 3 weken neit gezien maar gelukkig wel gesproken en hij wil dat ik na zijn vakantie snel weer langskom. Uiteraard ga ik langs als hij dat graag wilt, ook zal hij dit jaar (als hij het haalt) voor lange tijd weer eens op mijn verjaardag zijn. mijn ouders hadden altijd zo'n ruzie dat mijn moeder hem toen verboden heeft om hier te komen maar gelukkig is hij welkom dit keer. Ik hoop echt dat hij het haalt want al die jaren een verjaardag zonder dat je vader erbij is is toch raar hoor.
Verder zei mijn zus die hem wel gezien heeft dat het slechter met hem gaat dan ik dacht, hij kan niet lopen zonder zich ergens aan vast te houden en dan ook maar kleine stukjes. De dokters hebben ook al gezegd dat we wel rekening moeten houden met het feit dat het eerder voorbij kan zijn dan ze eerst zeiden dus is het nog maar de vraag of hij mijn verjaardag haalt. Ik verwacht ook eigenlijk dat hij de volgende keer als ik er ben gaat zeggen dat hij met de chemo stopt omdat het hem teveel sloopt.
nou ja, volgende week zie ik hem dus weer en hoop maar dat hij het goed heeft gehad en ben echt benieuwd of mijn vermoeden waar is.
Ik lees dit topic ook al erg lang en het is toch wel erg moeilijk om zon "dagboek" te lezen zonder dat het je raakt.
quote:Op zich niet erg dat het je raakt, toch? Het geeft dan aan dat je emoties hebt bij het aanhoren van iemands verhaal. Het zou pas een teken aan de wand zijn als je juist niet geraakt was door het dagboek van erikh.
Op woensdag 05 juni 2002 22:00 schreef Fliepke het volgende:
als ik het al niet een keer gezegd heb, veel sterkte!Ik lees dit topic ook al erg lang en het is toch wel erg moeilijk om zon "dagboek" te lezen zonder dat het je raakt.
De dagboekvorm is denk ik een prima manier om met je gevoelens om te gaan. En er zijn genoeg mensen die oprecht een luisterend oor hebben en meeleven. Vandaar dat dit topic behoorlijk wat (positieve) reacties oplevert. Een van de betere topics op Fok! moet ik zeggen, ondanks de zeer tragische berichten die er soms langskomen. Bovendien bewijst dit topic ook dat het mogelijk is een gevoelig onderwerp te bespreken. Zowel het ziektebeeld (dat behoorlijk inhakt op je, zeker als iemand heel dichtbij dit overkomt) als het (ongetwijfeld) sombere toekomstbeeld zijn toch onderwerpen die mensen het liefst niet willen zien of lezen. Maar aan de andere kant zorgt dit dagboek met de daaruitvolgende discussie er wel voor dat het allemaal bespreekbaar wordt en dat mensen er over gaan nadenken.
Er is veel moed en doorzettingsvermogen voor nodig om dit topic draaiende te houden en wens zowel erikh, zijn vader en de rest zijn familie veel sterkte in de komende periode.
Trekt bij warm weer een poncho aan
quote:Bedankt, is leuk om te horen.
Op woensdag 05 juni 2002 22:14 schreef Lucille het volgende:[..]
Op zich niet erg dat het je raakt, toch? Het geeft dan aan dat je emoties hebt bij het aanhoren van iemands verhaal. Het zou pas een teken aan de wand zijn als je juist niet geraakt was door het dagboek van erikh.
De dagboekvorm is denk ik een prima manier om met je gevoelens om te gaan. En er zijn genoeg mensen die oprecht een luisterend oor hebben en meeleven. Vandaar dat dit topic behoorlijk wat (positieve) reacties oplevert. Een van de betere topics op Fok! moet ik zeggen, ondanks de zeer tragische berichten die er soms langskomen. Bovendien bewijst dit topic ook dat het mogelijk is een gevoelig onderwerp te bespreken. Zowel het ziektebeeld (dat behoorlijk inhakt op je, zeker als iemand heel dichtbij dit overkomt) als het (ongetwijfeld) sombere toekomstbeeld zijn toch onderwerpen die mensen het liefst niet willen zien of lezen. Maar aan de andere kant zorgt dit dagboek met de daaruitvolgende discussie er wel voor dat het allemaal bespreekbaar wordt en dat mensen er over gaan nadenken.
Er is veel moed en doorzettingsvermogen voor nodig om dit topic draaiende te houden en wens zowel erikh, zijn vader en de rest zijn familie veel sterkte in de komende periode.
Maar ik wist niet dat er een soort van taboe hier op heerste (niet dat dat me wat kan schelen eigenlijk)
