Nu wordt hij vandaag geopereerd, hij ligt op dit moment zelfs onder het mes en ik kan hem pas over 2 dagen weer zien. Nu horen we vanmiddag hoe de operatie is gegaan (deze duurt maar liefst 8 uur en ik begin nou toch wel behoorlijk nerveus te worden. De uitslag zal ik waarschijnlijk vanavond pas te horen krijgen maar dat wachten begint nou toch wel vreselijk spannend te worden.
Het is nu dus de bedoeling dat ze zijn maag gaan verwijderen samen met een groot stuk van zijn slokdarm maar er bestaat nog steeds een kans dat zijn alvleesklier uitzaaiingen heeft en als dat zo is raak ik mijn vader zeker kwijt 
.
Ik hoop echt zo dat het goed gaat want de laatste maanden is de band met mijn vader gelukkig alleen maar beter geworden en nu komt dit er opeens weer bij.
Nou, ik ben dus nu lekker nerveus en ga straks maar effe fitnessen denk ik zodat ik wat afleiding heb maar elke keer als de foon gaat schrik me de **** dat het de vrouw van mijn vader is met slecht nieuws.
* erikh is echt aan het bidden op een goede afloop
Sterkte.
Q
(O.o)
(> <) This is Bunny. Copy Bunny into your signature to help him on his way to world domination.
eNaSnI
Anyway, sterkte!
Catkin
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
De tijd zal wel erg langzaam gaan vandaag.
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Net mijn vaders vrouw gesproken. Hij is NIET geopereerd omdat de tumor erger is dan verwacht . Als hij zo erg is als ik denk dan zit de tumor ook op zijn alvlees klier en kan ik nu gaan beginnen met aftellen .
GODVERDOMME!!!!
dit kan toch niet he, ik kan gewoon niet geloven dat het echt zo erg zal zijn.
Er leven mensen met je mee
echt shit voor je man
quote:Zeg, doe eens normaal.
Op maandag 21 januari 2002 20:30 schreef MasterDisaster het volgende:
DIT MOET FFE OP DE FRONTPAGE!!!!!!!!!!
quote:Kan een moderator deze persoon snel een ban geven ?
Op maandag 21 januari 2002 20:33 schreef MasterDisaster het volgende:
Stuur em ffe een ICQ berichte aan erik 19jaar uit haarlem dit is wel zielig voor em
quote:Doe eens normaal wil je
Op maandag 21 januari 2002 20:33 schreef MasterDisaster het volgende:
Stuur em ffe een ICQ berichte aan erik 19jaar uit haarlem dit is wel zielig voor em
Is wel erg
Komende woensdag heeft de professor die hem geopereerd heeft een gesprek mat andere professoren om te kijken of en wat ze nog kunnen doen.
Hopen dat woensdag gunstig is nu maar dit is zeer zwaar kut natuurlijk.
Ennug, MasterDisaster ik begrijp wel dat je het goed bedoelt hoor maar ik ben ten eerste geen 19 jaar en ik heb er ook niet echt behoefte aan om een icq berichtje te krijgen maar wel hartstikke bedankt voor je steun en natuurlijk ook de rest van de Fokkers
ik kan je alleen sterkte toewensen in deze zeer moeilijke situatie sterkte man...
Er zijn geen woorden in situaties zoals deze om te verzachten wat jij en je familie nu doormaken.
Ik kan hooguit meehopen op een zo goed mogelijke afloop.
Heel veel sterkte!
quote:Erik...
Op maandag 21 januari 2002 19:58 schreef erikh het volgende:
NEE!!!!!!!!!!!!!Net mijn vaders vrouw gesproken. Hij is NIET geopereerd omdat de tumor erger is dan verwacht
GODVERDOMME!!!!
dit kan toch niet he, ik kan gewoon niet geloven dat het echt zo erg zal zijn.
* DuchessX leeft met je mee, al heb je er niks aan...
Nogmaals enorm veel sterkte gewenst
Ze kunnen niets meer voor hem doen behalve zijn leven rekken.
De dokter geeft hem nog ongeveer een jaar voordat het helemaal over is.
Dit is zo onbeschrijvelijk raar dat ik het nog steeds niet kan geloven.
Hij is gewoon opgegeven eigenlijk. Hij gaat dood in ongeveer een jaar tijd.
Het enige wat ik nu nog kan doen is er een zo goed mogelijke tijd van maken met hem samen. Dit is gewoon zo onwerkelijk allemaal.
Ik hoop dat je vader nog lang bij je mag blijven en dat de kwaliteit van leven nog een hele tijd goed blijft. Er rest me eigenlijk niest meer te zeggen dan:
Heel veel sterkte....
quote:Wat moet dat ongelovelijk hard aankomen, wat een schok! Hoe heeft je vader zelf op het slechte nieuws gereageerd? Hoe zal dat jaar voor hem worden? (Ik bedoel met betrekking tot medicatie, pijn e.d.?) Het klinkt vast cliché maar probeer het beste te maken van dit jaar, samen met je vader. Praat over dingen waar je altijd al met hem over hebt willen praten, laat geen kansen liggen. Je hebt in ieder geval de tijd om nog van elkaar te genieten en je voor te bereiden op het afscheid.
Op dinsdag 22 januari 2002 16:56 schreef erikh het volgende:
Het hoge woord is er nu officieel uit.Ze kunnen niets meer voor hem doen behalve zijn leven rekken.
De dokter geeft hem nog ongeveer een jaar voordat het helemaal over is.Dit is zo onbeschrijvelijk raar dat ik het nog steeds niet kan geloven.
Hij is gewoon opgegeven eigenlijk. Hij gaat dood in ongeveer een jaar tijd.
Het enige wat ik nu nog kan doen is er een zo goed mogelijke tijd van maken met hem samen. Dit is gewoon zo onwerkelijk allemaal.
Heel veel sterkte gewenst en probeer er toch nog iets moois van te maken. Hij is er immers nog!!!!!
Duch
quote:Medicatie is voor hem geen optie want dan zou hij chemotherapie krijgen een half jaar alng en dan kunnen ze zijn leven misschien met 2 maanden rekken en dat vind hij de hel van chemotherapie niet waard.
Op dinsdag 22 januari 2002 17:13 schreef DuchessX het volgende:[..]
Wat moet dat ongelovelijk hard aankomen, wat een schok! Hoe heeft je vader zelf op het slechte nieuws gereageerd? Hoe zal dat jaar voor hem worden? (Ik bedoel met betrekking tot medicatie, pijn e.d.?) Het klinkt vast cliché maar probeer het beste te maken van dit jaar, samen met je vader. Praat over dingen waar je altijd al met hem over hebt willen praten, laat geen kansen liggen. Je hebt in ieder geval de tijd om nog van elkaar te genieten en je voor te bereiden op het afscheid.
Heel veel sterkte gewenst en probeer er toch nog iets moois van te maken. Hij is er immers nog!!!!!
quote:Ik kan me voorstellen dat hij die keus maakt. Hoe gaat het nu verder? Kan hij gewoon naar huis? Kan hij nu nog dingen ondernemen (wandelen, fietsen e.d.?) of is hij bedlegerig?
Op dinsdag 22 januari 2002 17:18 schreef erikh het volgende:[..]
Medicatie is voor hem geen optie want dan zou hij chemotherapie krijgen een half jaar alng en dan kunnen ze zijn leven misschien met 2 maanden rekken en dat vind hij de hel van chemotherapie niet waard.
Wat pijnlijk allemaal, wat zal er een hoop op jullie gezin afkomen! Ik zou zo graag een paar bemoedigende woorden willen spreken maar ze komen niet.
Erik sterkte jongen, misschien helpt het om af en toe je hart te luchten hier.
* geeft Erik een heel dikke knuffel
quote:Hij kan wel lopen maar erg korte stukjes, hij heeft zo lang in bed gelegen dat zijn benen een enorm stuk zwakker zijn geworden en fietsen gaat ook niet.
Op dinsdag 22 januari 2002 17:22 schreef DuchessX het volgende:[..]
Ik kan me voorstellen dat hij die keus maakt. Hoe gaat het nu verder? Kan hij gewoon naar huis? Kan hij nu nog dingen ondernemen (wandelen, fietsen e.d.?) of is hij bedlegerig?
Wat pijnlijk allemaal, wat zal er een hoop op jullie gezin afkomen! Ik zou zo graag een paar bemoedigende woorden willen spreken maar ze komen niet.Erik sterkte jongen, misschien helpt het om af en toe je hart te luchten hier.
* geeft Erik een heel dikke knuffel
Het gaat een ongelooflijk moeilijke tijd worden voor ons maar ik ben er van overtuigd dat we ons er wel doorheen slaan en ook dat alles wel weer goed komt als hij eenmaal weg is maar het zal wel moeilijk worden
Ik ben trots op je hoe je er mee omgaat zou ik niet kunnen als ik zoiets zou horen... Sterkte ik leef met je mee!!!!!
Je komt er wel overheen niet teveeel aan hem denken dan word het alleen maar erger
Again, heel veel sterkte voor jou en je hele familie.
behalve sterkte
Neem je tijd om dit even tot je door te laten dringen,
word maar kwaad,wees maar verdrietig,en deel dat als je kan met de mensen om je heen.
En als ik nog wat ongevraagd advies mag geven:behandel hem zo min mogelijk als patient,
dat doen de artsen en andere hulpverleners al.
Wees z'n zoon,en praat er ook met hem over.
Hoe vreselijk het ook is,jullie krijgen de tijd om dingen uit te spreken en te zeggen hoeveel je van elkaar houdt.
En als je niet durft:iedereen vindt het fijn dat te horen.
Ik wens jou,je vader en de andere mensen om jullie heen heel veel sterkte,
maar ook een mooie tijd samen.
Sterkte jongen.
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Op dit moment is ook langzaam het besef echt aan het komen en dus ook het echte verdriet.
Ik voel me gewoon kut en begin me steeds kutter te voelen helaas en hoop echt dat ik nog een zo goed mogelijke tijd met mijn vader mag hebben voordat het definitief voorbij is.
quote:
Hoopvol resultaat tumor-remmerdoor Ina Eggink UTRECHT/AMSTERDAM - Medicijnen die de vorming van nieuwe bloedvaten rond kankergezwellen tegengaan, blijken bij sommige patiënten de ziekte geheel tot stilstand te brengen. Dat wijzen onderzoeken van het Universitair Medisch Centrum Utrecht en het VU Medisch Centrum (VUMC) in Amsterdam uit. In Utrecht zijn onder leiding van prof. dr. E. Voest 24 patiënten met het middel angiostatine behandeld.
Bij meerdere patiënten die allen kanker in een vergevorderd stadium hebben, werd de tumorgroei langdurig tot staan gebracht. Bij sommigen zelfs meer dan tien maanden. Professor Voest noemt het zeer ongebruikelijk dat bij patiënten die al meerdere vormen van chemotherapie hebben gekregen, de kanker alsnog stabiliseert.
Proefgeneesmiddel
In het VUMC hebben 24 patiënten met een niet meer te stuiten kanker een gelijksoortig proefgeneesmiddel (endostatine) gekregen. Ook hier werd bij een deel van deze patiënten de ziekte tot staan gebracht."Bij één patiënt hebben we zelfs een verkleining van de tumor waargenomen", aldus onderzoeksleider professor dr. B. Pinédo. "Naast de hoopgevende resultaten is verder belangrijk dat we niet of nauwelijks bijwerkingen zien van de medicijnen." Tumoren groeien naarmate ze meer voeding krijgen via nieuw gevormde bloedvaatjes. Dit proces wordt angiogenese genoemd.
Endostatine en angiostatine voorkomen de vorming van nieuwe bloedvaatjes en zorgen voor vaatvernauwingen.
De voeding naar het gezwel wordt gestopt waardoor het groeiproces tot staan wordt gebracht.
Het onderzoeksteam van Pinédo heeft nog een tweede succes geboekt. Tot voor kort moest de endostatine via een permanent infuus worden toegediend. Dat is een bewerkelijke procedure en voor de patiënt bovendien belastend. Inmiddels is gebleken dat de werkzame stof ook via injecties onderhuids kan worden ingespoten. Pinédo: "Het blijkt dat de spiegel van de werkzame stof in het bloed te vergelijken is met die van patiënten die endostatine via een infuus kregen. Amerikaanse artsen die eveneens onderzoek doen naar angiogenese-remmers zijn nieuwsgierig naar onze bevindingen en hebben ons uitgenodigd onze studie op een congres toe te lichten."
De Nederlandse oncologen benadrukken dat de onderzoeken zich nog in een vroege fase bevinden. De resultaten zijn echter bemoedigend en beide studies worden dan ook uitgebreid. In Utrecht worden nog eens acht patiënten behandeld. In het VUMC mogen dit jaar twaalf tot twintig extra patiënten deel nemen aan de experimentele behandeling. In dit ziekenhuis wordt bovendien de dosis verhoogd om te kijken of bij patiënten die tot nu toe minder goed reageren, een beter resultaat gehaald wordt.
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Als dit wat zou zijn zou het natuurlijk helemaal geweldig zijn maar ik hoop er maar niet te veel op eerlijk gezegd want dan kan het ook niet tegenvallen.
Echt hartstikke bedankt voor dit stukje nieuws.
quote:Graag gedaan. Ik weet niet of het voor iedere soort kanker werkt en het is verstandig om niet al te veel hoop te hebben, maar het is de gok van een telefoontje absoluut waard. Ik duim voor jullie!
Op dinsdag 22 januari 2002 23:18 schreef erikh het volgende:
Oh bedankt xenia, ik ga dit zeker mijn vader laten lezen en hopen dat hij dit ook toegediend zou kunnen krijgen. Dat wordt maar even met die professor om de tafel zitten.Als dit wat zou zijn zou het natuurlijk helemaal geweldig zijn maar ik hoop er maar niet te veel op eerlijk gezegd want dan kan het ook niet tegenvallen.
Echt hartstikke bedankt voor dit stukje nieuws.
gebruik de tijd die je nog hebt met je vader goed.
Ik heb vorige week een begrafenis meegemaakt. En dat was zo mooi, te zien dat de kinderen duidelijk de rust hadden.
Ze lieten hem gaan met de woorden 'Rust maar lekker uit, je hebt het verdient'.
[Deze man was ook al jaren ziek (geen kanker) en er is uiteindelijk euthanasie toegepast.]
Ik weet dat je hier nog niet aan wil denken, maar wat ik aan wil geven is, probeer zo veel mogelijk met hem te doen, te praten.
Sterkte.
Succes Erik, en ik hoop echt dat er een klein wondertje mag gebeuren waardoor je nog iets meer tijd met je vader mag doorbrengen..
Toen ik 6 jaar was werd er bij mijn vader lymfklierkanker geconstateerd. Volgens de doktoren was het nog in een vroeg stadium dus redelijk goed te behandelen, kans op 'genezing' was erg groot. Later bleek ook dat het al in een veel verder stadium en meer uitgezaaid was ze dachten, maar hij kon er nog wel oud om worden, zeiden ze. Is dus niet gebeurd doktoren zaten er volkomen naast....
Maar daar gaat het nu niet om, in het ziekenhuis lag mijn vader op de kamer met een andere man die ook maag en darmkanker had, hij zou nog maar een aantal weken te leven volgens de doktoren. De man is een jaar of 2, 3 geleden pas overleden... de doktoren zaten er volkomen naast....
Ik wil nu niet gaan beweren dat ze in het geval van jouw vader ook naast zitten, maar je vader, jij en ja familie moeten de moed niet bijvoorbaat opgeven, je moet altijd blijven vechten !!
(nogmaals sterkte)
quote:
Op woensdag 23 januari 2002 10:28 schreef Dizzytal het volgende:
je moet altijd blijven vechten !!
Onze geest is tot zoveel meer in staat dan we voor mogelijk houden.
Het is inderdaad zo belangrijk om te praten met je vader. Zeggen wat je wilt zeggen, vragen wat je wilt vragen. Mijn vader was niet zo'n prater en ik vond het dan ook vreemd om met hem te gaan praten maar ik ben blij dat ik dat heb gedaan!
Het is zeer pijnlijk en verdrietig. Ik wil je sterkte en vooral kracht toewensen in deze zo moeilijke tijd.
Dikke knuf
quote:ik hoop echt voor je dat in de tijd die hij nog heeft hij nog in staat is om dingen te dingen vergeleken met mijn opa. wat ik ook heel erg voor hem en voor jou hoop is dat hij niet al teveel pijn heeft in de tijd dat hij er nog is. je weet zelf ook dat het einde komt, ook al is het mischien heel moeilijk te realiseren maar zorg er zoiezo voor dat de tijd ie hij nog heeft een noemenswaardig einde kan genoemd worden.
Op dinsdag 22 januari 2002 16:56 schreef erikh het volgende:
Het hoge woord is er nu officieel uit.Ze kunnen niets meer voor hem doen behalve zijn leven rekken.
De dokter geeft hem nog ongeveer een jaar voordat het helemaal over is.Dit is zo onbeschrijvelijk raar dat ik het nog steeds niet kan geloven.
Hij is gewoon opgegeven eigenlijk. Hij gaat dood in ongeveer een jaar tijd.
Het enige wat ik nu nog kan doen is er een zo goed mogelijke tijd van maken met hem samen. Dit is gewoon zo onwerkelijk allemaal.
veel sterkte met deze moeilijke tijd.
Vandaag gaat mijn vader met de oncoloog praten om te kijken of chemotherapie nog zin heeft voor hem of dat hij dat ook maar beter kan laten.
Het is nog steeds zo onwerkelijk dat er niks meer aan te doen is. Vooral omdat hij er beter uitziet nu dan de afgelopen maanden en zich ook goed voelt.
En tja, ik kan zelf alleen maar verbaasd staan en huil ook bijna niet. Ik heb echt het gevoel dat dit niet klopt omdat ik weet dat hij doodgaat maar omdat het nog niet zover is huil ik denk ik bijna niet, en ja als de tranen komen laat ik ook echt wel gaan maar voor de rest is het nog zo ongelooflijk onwerkelijk.
Mijn vader was thuis altijd degene die op vakantie foto's e.d. maakte, wat dus in hield dat er eigenlijk geen foto was waar hijzelf op stond. Uiteindelijk is er van een pasfoto van zijn identiteitbewijs van zijn werk een grotere foto gemaakt die nu op mijn kamer staat.
(niet dat een foto nu alles is, maar ik vindt het wel fijn om er een te hebben)
quote:Idd het is niet leuk om nu aan te denken maar je hebt gelijk. Bij ons maakte papa ook altijd de foto's met idd als resultaat dat ik er maar een handjevol heb nu.
Op donderdag 24 januari 2002 13:34 schreef Dizzytal het volgende:
Misschien klik je dit nu vreemd in de oren (of heel koud en niet meelevend ofzo) maar als je (nog) geen mooie/goede foto van je vader hebt is het misschien niet onverstandig om die nu te laten maken.Mijn vader was thuis altijd degene die op vakantie foto's e.d. maakte, wat dus in hield dat er eigenlijk geen foto was waar hijzelf op stond. Uiteindelijk is er van een pasfoto van zijn identiteitbewijs van zijn werk een grotere foto gemaakt die nu op mijn kamer staat.
(niet dat een foto nu alles is, maar ik vindt het wel fijn om er een te hebben)
quote:Dit klopt als een bus...
Op donderdag 24 januari 2002 11:23 schreef erikh het volgende:
........maar voor de rest is het nog zo ongelooflijk onwerkelijk.
Veel sterkte in ieder geval... het enige wat wij je kunnen bieden denk ik... en hopen dat het op 1 of andere manier geremt kan worden... succes...
quote:Hoi Erik, hoe is het vandaag gegaan met je vader bij de oncoloog?
Op donderdag 24 januari 2002 11:23 schreef erikh het volgende:
Nou gisteren is de professor alsnog geweest na het overleg dat hij heeft gehad met andere professors en het is dus inderdaad alleen nog maar te remmen.Vandaag gaat mijn vader met de oncoloog praten om te kijken of chemotherapie nog zin heeft voor hem of dat hij dat ook maar beter kan laten.
Het is nog steeds zo onwerkelijk dat er niks meer aan te doen is. Vooral omdat hij er beter uitziet nu dan de afgelopen maanden en zich ook goed voelt.
En tja, ik kan zelf alleen maar verbaasd staan en huil ook bijna niet. Ik heb echt het gevoel dat dit niet klopt omdat ik weet dat hij doodgaat maar omdat het nog niet zover is huil ik denk ik bijna niet, en ja als de tranen komen laat ik ook echt wel gaan maar voor de rest is het nog zo ongelooflijk onwerkelijk.
I.M. mijn streamzusje Quenda© of Loedertje zoals jullie haar kennen. RIP lief. :*
quote:Hoi Duch, helaas heb ik hem nog niet geproken nadat hij die afspraak heeft gehad. Ik ben zelf ook hartstikke benieuwd wat hij allemaal heeft gezegd maar ja ik weet het nog niet. Ik hoop wel dat ze zijn leven op een draaglijke manier kunnen rekken zodat we nog wat langer de tijd hebben.
Op donderdag 24 januari 2002 15:18 schreef DuchessX het volgende:[..]
Hoi Erik, hoe is het vandaag gegaan met je vader bij de oncoloog?
Als ik wat weet zal ik het posten.
Bedankt in ieder geval
quote:[zeurmode]
Op vrijdag 25 januari 2002 00:18 schreef erikh het volgende:[..]
Hoi Duch, helaas heb ik hem nog niet geproken nadat hij die afspraak heeft gehad. Ik ben zelf ook hartstikke benieuwd wat hij allemaal heeft gezegd maar ja ik weet het nog niet. Ik hoop wel dat ze zijn leven op een draaglijke manier kunnen rekken zodat we nog wat langer de tijd hebben.
Als ik wat weet zal ik het posten.
Bedankt in ieder geval
Weet je al meer?
*het ook spannend vindt*
[/zeurmode]
quote:Nou, toch een klein pluspuntje (voor zover je dat kan hebben in deze situatie).
Op vrijdag 25 januari 2002 09:23 schreef DuchessX het volgende:[..]
[zeurmode]
Weet je al meer?
*het ook spannend vindt*
[/zeurmode]
De oncoloog raadt de chemotherapie aan, ze kunnen zijn leven dan ongeveer een half jaar verlengen en ze verwachten dat de kwaliteit van zijn leven beter zal worden omdat de tumor in zijn maag ervan kan gaan krimpen. Dit hoeft echter niet te gebeuren en als mijn vader er te ziek van wordt stoppen ze alsnog met die chemokuur.
KLinkt goed natuurlijk maar helaas zal de tijd moeten leren of het ook echt zo zal gaan.
Haar moeder had toch ook hetzelfde als jou vader? Er moet toch een mogelijkheid zijn.
quote:Ik heb het artikel aan mijn vader gegeven maar hij durft er nog niet om te vragen, dat vindt hij vreselijk onbeleefd naar de artsen toe. Ik heb zelf zoiets van:' Hallo, het gaat om je leven hoor en niet of er een haar in je soep zit ofzo'. Maar ik kan niet voor hem beslissen wat hij doet, ik hoop dat hijer alsnog over begint en ik zie hem vanavond weer dus zal ik er weer over beginnen.
Op vrijdag 25 januari 2002 13:05 schreef Visionist_069 het volgende:
Hoezo kunnen ze datgeen waar Xenia het eerder over had niet toepassen op je vader?Er moet toch een mogelijkheid zijn.
Ik hoop echt dat hij het alsnog vraagt en dat hij ook proefersoon kan worden en dat het reslutaten boekt natuurlijk.
quote:Erik, kan je niet vragen of hij het voor jou en de rest van z'n vrienden/familie wil doen en dat die nu niet naar zichzelf luistert maar naar de personen die dierbaar voor 'm zijn.
Op vrijdag 25 januari 2002 13:11 schreef erikh het volgende:[..]
Ik heb het artikel aan mijn vader gegeven maar hij durft er nog niet om te vragen, dat vindt hij vreselijk onbeleefd naar de artsen toe. Ik heb zelf zoiets van:' Hallo, het gaat om je leven hoor en niet of er een haar in je soep zit ofzo'. Maar ik kan niet voor hem beslissen wat hij doet, ik hoop dat hijer alsnog over begint en ik zie hem vanavond weer dus zal ik er weer over beginnen.
Ik hoop echt dat hij het alsnog vraagt en dat hij ook proefersoon kan worden en dat het reslutaten boekt natuurlijk.
Het kost al zoveel moeite om 'm te laten gaan.. laat staan hoeveel pijn het zal brengen naar jezelf dat je wist dat er een eventuele mogelijkheid was om het ongedaan te maken maar nooit heb kunnen proberen omdat je vader het maar niet wou. Alsjeblieft denk hier goed over na...probeer alles om hem zelf over te halen.
Het was geen toeval dat Xenia hier mee kwam.... het was een aanwijzing tot datgeen wat nog komen moet. Sterkte Erik.
quote:Ja, hij moet er gewoon voor gaan en even schijt hebben aan beleefdheid (toch, het gaat om zijn leven).
Op vrijdag 25 januari 2002 13:28 schreef Visionist_069 het volgende:[..]
Erik, kan je niet vragen of hij het voor jou en de rest van z'n vrienden/familie wil doen en dat die nu niet naar zichzelf luistert maar naar de personen die dierbaar voor 'm zijn.
Het kost al zoveel moeite om 'm te laten gaan.. laat staan hoeveel pijn het zal brengen naar jezelf dat je wist dat er een eventuele mogelijkheid was om het ongedaan te maken maar nooit heb kunnen proberen omdat je vader het maar niet wou. Alsjeblieft denk hier goed over na...probeer alles om hem zelf over te halen.
Het was geen toeval dat Xenia hier mee kwam.... het was een aanwijzing tot datgeen wat nog komen moet. Sterkte Erik.
Ik hoop ook echt dat ik hem zover krijg en desnoods ga ik zelf naar die professor toe (ook al weet ik dat mijn vader dat niet wil) om te informeren.
quote:Enerzijds vind ik het vreselijk moeilijk om hierop te reageren. Omdat ik zo bang ben valse hoop te wekken en dat is het laatste wat ik wil. Misschien is dit medicijn niet geschikt voor de vorm van kanker die jouw vader heeft (mijn moeder heeft een andere soort) en loopt het allemaal op niets uit. Of misschien zit jouw vader niet in de juiste 'doelgroep' om als proefpersoon te dienen en dat zou helemaal heel erg triest zijn. Maar aan de andere kant: ik moet er niet aan denken om over een tijd iemand tegen te komen die vertelt dat zijn of haar partner/familie/etc is overleden aan kanker simpelweg omdat ze niet wisten van het bestaan van het medicijn en artsen het (vooralsnog) niet uit zichzelf aan zullen bieden. Het gaat om het verschil tussen dood en leven. Tussen wanhoop en hoop. Daar is geen ruimte voor 'misschiens' en 'eventueels'. Dit medicijn is geen fake. Het is geen vaag Yomanda gedoe of kruidendrankje. Het is een medicijn wat door de wetenschappers dé doorbraak wordt genoemd. En terecht, want mijn moeder die al op sterven na dood was, gaat deze week weer voor het eerst fitnessen. (Je wilt overigens niet weten hoeveel 'hoopvolle kuren' en andere shit ik het afgelopen jaar tegen ben gekomen op internet en jij wellicht ook tegen gaat komen.)
Op vrijdag 25 januari 2002 13:11 schreef erikh het volgende:
Ik heb het artikel aan mijn vader gegeven maar hij durft er nog niet om te vragen, dat vindt hij vreselijk onbeleefd naar de artsen toe. Ik heb zelf zoiets van:' Hallo, het gaat om je leven hoor en niet of er een haar in je soep zit ofzo'. Maar ik kan niet voor hem beslissen wat hij doet, ik hoop dat hijer alsnog over begint en ik zie hem vanavond weer dus zal ik er weer over beginnen.Ik hoop echt dat hij het alsnog vraagt en dat hij ook proefersoon kan worden en dat het reslutaten boekt natuurlijk.
Ik herken je vaders angst om erom te vragen heel erg goed. Als je dit topic leest zul je het ongetwijfeld ook herkennen. Hierin staat de periode rondom onze ontdekking van het bestaan van het medicijn tot aan de eerste week nadat ze het heeft gekregen beschreven. Ik denk dat je vader ook heel erg bang is om te horen te krijgen dat het medicijn voor hem niet geschikt is of niet beschikbaar. Die klap zou heel moeilijk te verwerken zijn. De seconden waarop je dat vraagt totdat het antwoord komt, lijken eeuwen te duren. Daarom vind ik het helemaal niet zo'n slecht idee als jij dat voor hem doet. Mijn moeder durfde eigenlijk ook niet te bellen, maar ik kan je verzekeren dat ze geen uur langer had hoeven wachten, want dan had ik zelf gebeld (ik heb de professor sowieso al vaker aan de lijn gehad dan mijn moeder ooit zal weten). Uit Netwerk bleek destijds dat mijn moeder zonder twijfel een geschikte kandidaat was voor het medicijn, dus als ze nee hadden gezegd, was ik ook klaar om die strijd aan te gaan.
Ik weet overigens na het lezen van jouw post over de chemo, vrij zeker dat ze éérst dat (de chemo dus) willen proberen. Dat is immers een beproefd middel en áls dat goed aanslaat heb je al een halve (of meer) strijd gewonnen.
Nogmaals, wellicht is dit niet geschikt voor je vader, ik ben geen medici of professor. Maar vráág er in ieder geval om. Als ik één ding heb geleerd van de afgelope periode is het wel dat ook (of zelfs) terminale patienten uiteindelijk niet meer zijn dan een nummer. Je moet zelf knokken voor ieder beetje uitleg en advies. Ik duim voor jullie.
En een half jaar is lang, dus misschien de moeite waard? Ik denk dat het best een goed idee is als jij (misschien samen met je moeder of een ander familielid) eens met die professor praat over het medicijn waar Xenia het ook over had. Je weet nooit! Kan me heel goed voorstellen dat het voor je vader echt niet iets is wat je tussen neus en lippen door zomaar even vraagt want misschien word hij dan wel keihard met zijn grootste angst geconfronteerd: een ontkennend antwoord. Denk je dat jij het aankunt om een afspraak te maken en daarover te gaan praten? Want het is natuurlijk ook voor jou een zware opgaaf!
Sterkte sterkte sterkte Erik
quote:Bedankt xenia, ik denk ook inderdaad dat hij bang is om weer zoiets te moeten horen. Het is gewoon zo moeilijk om tegen hem te zeggen dathij erom moet vragen omdat ik het al zo vreselijk vind om hem te zien en dan erover te praten, tranen springen in mijn ogen als ik er alleen al aan denk
Op vrijdag 25 januari 2002 18:43 schreef Xenia het volgende:[..]
Ik herken je vaders angst om erom te vragen heel erg goed. Als je dit topic leest zul je het ongetwijfeld ook herkennen. Hierin staat de periode rondom onze ontdekking van het bestaan van het medicijn tot aan de eerste week nadat ze het heeft gekregen beschreven. Ik denk dat je vader ook heel erg bang is om te horen te krijgen dat het medicijn voor hem niet geschikt is of niet beschikbaar. Die klap zou heel moeilijk te verwerken zijn. De seconden waarop je dat vraagt totdat het antwoord komt, lijken eeuwen te duren. Daarom vind ik het helemaal niet zo'n slecht idee als jij dat voor hem doet. Mijn moeder durfde eigenlijk ook niet te bellen, maar ik kan je verzekeren dat ze geen uur langer had hoeven wachten, want dan had ik zelf gebeld (ik heb de professor sowieso al vaker aan de lijn gehad dan mijn moeder ooit zal weten). Uit Netwerk bleek destijds dat mijn moeder zonder twijfel een geschikte kandidaat was voor het medicijn, dus als ze nee hadden gezegd, was ik ook klaar om die strijd aan te gaan.
Ik weet overigens na het lezen van jouw post over de chemo, vrij zeker dat ze éérst dat (de chemo dus) willen proberen. Dat is immers een beproefd middel en áls dat goed aanslaat heb je al een halve (of meer) strijd gewonnen.
Nogmaals, wellicht is dit niet geschikt voor je vader, ik ben geen medici of professor. Maar vráág er in ieder geval om. Als ik één ding heb geleerd van de afgelope periode is het wel dat ook (of zelfs) terminale patienten uiteindelijk niet meer zijn dan een nummer. Je moet zelf knokken voor ieder beetje uitleg en advies. Ik duim voor jullie.
. Ik herken inderdaad nu al een aantal dingen in jouw verhaal wat ik nu ook meemaak. Ik wil zo graag dat hij het in ieder geval probeert en misschien zelfs wel wordt toegelaten.Heb je toevallig een naam van dat medicijn zodat ik in ieder geval vast wat dingen kan gaan uitzoeken? Vast hartstikke bedankt en jij veel sterkte met je moeder.
Verder heb ik vanavond nog lang met hem gepraat over van alles en nog wat maar vooral over mij en dat hij mij graag gelukkig wil zien. Dat deed me goed maar tegelijkertijd ook zo vreselijk veel pijn dat ik echt in tranen ben uitgebarsten. Het is zo vreselijk om hem te horen zeggen dat hij er dan neit meer zal zijn of dat hij blij mag zijn als hij nog 50 wordt, maandag is hij jarig en wordt hij 49 dus het is haalbaar maar absoluut niet zeker.
Ik wil zo graag dat het medicijn hem ook kan helpen dat ik er mijn linkerarm voor zou geven om het mogelijk te maken.
Mijn vader heeft ongeveer hetzelfde meegemaakt en ik heb hele goede ervaring met de verpleging en artsen, eigenlijk alleen maar goede. Ik hoop dat dit in jullie geval ook zo mag zijn. In ieder geval nogmaals heel veel sterkte en ik hoop dat je vader nog een tijdje bij jullie mag blijven
Catkin
De machteloosheid, de woede, het verdriet en wanhoop. Ik kan helaas even niet meer doen of zeggen voor je maar ik denk zeker aan jou en je familie.Hele dikke knuffel bij gebrek aan woorden.
Enige +punt in jouw situatie is dat je afscheid kan nemen.
heb ik nooit kunnen doen.
voor zover je er wat aan hebt. Sterkte!
rot voor je man
ik geloof dat iedereen hier wel met je meeleeft.
"T" is for TANK, and "T" is for TERROR ... and "K" is the "K" for KILLING in error.
quote:Mijn voorstel is gewoon sowieso naar die specialist te gaan en het hem vragen over dat medicijn, met de volgende voorwaarde:
Op vrijdag 25 januari 2002 22:32 schreef erikh het volgende:[..]
Bedankt xenia, ik denk ook inderdaad dat hij bang is om weer zoiets te moeten horen. Het is gewoon zo moeilijk om tegen hem te zeggen dathij erom moet vragen omdat ik het al zo vreselijk vind om hem te zien en dan erover te praten, tranen springen in mijn ogen als ik er alleen al aan denk
Heb je toevallig een naam van dat medicijn zodat ik in ieder geval vast wat dingen kan gaan uitzoeken? Vast hartstikke bedankt en jij veel sterkte met je moeder.
Verder heb ik vanavond nog lang met hem gepraat over van alles en nog wat maar vooral over mij en dat hij mij graag gelukkig wil zien. Dat deed me goed maar tegelijkertijd ook zo vreselijk veel pijn dat ik echt in tranen ben uitgebarsten. Het is zo vreselijk om hem te horen zeggen dat hij er dan neit meer zal zijn of dat hij blij mag zijn als hij nog 50 wordt, maandag is hij jarig en wordt hij 49 dus het is haalbaar maar absoluut niet zeker.
Ik wil zo graag dat het medicijn hem ook kan helpen dat ik er mijn linkerarm voor zou geven om het mogelijk te maken.
Nniet met de instelling gaan van: "Ik ga even de oplossing voor mijn vader halen"
Je moet natuurlijk wel bedenken dat een mens ook maar een mens is, en wellicht is die professor niet echt op de hoogte van het medicijn.
Mijns inziens kun je dit best maken tegenover je vader. Ik bedoel: :"Baat het niet, dan schaad het niet"
Ik merk dat je veel van je vader houdt, en wat is dan een een reisje naar een specialist?
Gewoon gaan, anders het je staks misschien spijt dat je het niet gedaan hebt (en ik het door dat je dat zelf ook al dondersgoed weet 
)
Veel sterke, en houdt ons op de hoogte!
We kunnen allemaal zeggen 'we leven met je mee' en 'we begrijpen je verdriet', maar we hebben het recht niet om dat te zeggen.
Niemand weet hoe jij je voelt, en dat zal ook niemand ooit voelen.
Het enige wat we voor je kunnen doen is hopen.
Niet alleen voor jou, maar ook voor je vader.
Wees sterk, volg je gevoel, dan doe je het altijd goed,
Faithy
Het is gewoon zo anders om de verjaardag te vieren van iemand anders als je weet dat die persoon er binnen een bepaalde tijd niet meer zal zijn. En een hele hoop dingen zullen anders zijn totdat hij uiteindelijk overlijdt. Mijn 24e verjaardag zal hij bijna zeker niet meemaken (over iets meer dan anderhalf jaar) en dat doet pijn maar ik ben blij dat hij waarschijnlijk wel mijn 23e verjaardag mee gaat maken.
Ook hoop ik dat op tijd op mezelf zit zodat hij mijn huisje nog zal kunnen zien en hoop ik dat ik hem nog aan mijn latere vrouw zal kunnen voorstellen (maar die kans acht ik niet zo groot). Dat soort dingen wil je zo graag doen maar kunnen heel moeilijk. Vaag, heel vaag allemaal.
Wel heeft hij gisteren zijn kleinkind voor het eerst gezien (kind van mijn zus). Dat vond ik persoonlijk een heel mooi moment, zeker omdart ik jaren heb geknokt om mijn zus en hem weer bij elkaar te krijgen en dat nu dus (helaas op deze manier) gelukt is.
Over dat nieuwe medicijn heb ik niet durven beginnen trouwens, vooral omdat ik het vrolijk wou houden vandaag en geen ellenlange discussie wou beginnen op zijn verjaardag.
Ik ben het vaak niet met hem eens maar wat zal ik hem toch vreselijk gaan missen als hij er niet meer is.
18 jaar geleden kreeg ik dezelfde boodschap over mijn moeder, longkanker met uitzaaiingen, inoperabel, onbehandelbaar. En dat ongeveer 6 maanden nadat ze 'gezond' was verklaard omdat er na 2 6 maandscontroles na het wegnemen vaan haar baarmoeder geen uitzaaiingen waren aangetroffen. Ik kan me nog herinneren dat ik vooral ontzettend kwaad was, woedend over de onrechtvaardigheid ervan. Ook kwaad op mezelf omdat ik ongeduldig gereageerd had toen ze tijdens de vakantie snel buiten adem raakte en ontzettend vaak moest uitrusten.
Nadat duidelijk was geworden dat het einde eraan zat te komen heeft ze gezegd dat ze naar huis wilde. Met behulp van kruisvereniging, huisarts en familie hebben we die wens waar kunnen maken. Ik heb mijn studie dat jaar op een laag pitje gezet, een van mijn broers is weer thuis komen wonen en mijn zusters kwamen ook vaak langs om ons af te lossen. Het is voor ons een moeilijke tijd geweest, omdat we de aftakeling van heel dichtbij hebben meegemaakt. Het heeft bijna 6 maanden geduurd. Maar nog altijd als ik op die tijd terugkijk ben ik blij dat we het allemaal hebben kunnen doen. Hoe raar het ook mag klinken, het was een tijd waar we met voldoening op kunnen terugkijken.
Mijn verhaal dus, ik was 20 toen.
Mijn vader heeft me verteld dat hijenorme spijt heeft dat hij er niet voor me heeft kunnen zijn als hij zelf graag wou en daarvoor zijn excuses aangeboden. Dit was de eerste keer in lange tijd dat ik echt heb staan janken van blijdschap en ben er trots op te kunnen zeggen dat hij mijn vader is.
Dat maakt het alleen nog maar moeilijker om te moeten accepteren dat hij er over een jaar misschien al niet meer is maar ik ben zo ongelooflijk blij dat hij het verteld heeft en vreselijk trots dat hij zelf zo positief tegenover de kanker nog staat.
Ik ben echt zo ongelooflijk blij hiermee dat ik nog steeds moet janken als ik alleen al aan die blik in zijn ogen denk toen hij me dit vertelde.
Veel sterkte gewenst!
Ik wens jou, je vader en je familie ontzettend veel sterkte in deze moeilijke tijden! Geef de hoop niet op & probeer zoveel mogelijk leuke dingen te doen!
Wat geweldig dat jullie een goed gesprek gehad hebben! Beter laat dan nooit. 
Nu kunnen jullie je samen richten op de rest van zijn leven samen met jou en andere dierbaren. Dat jullie nog maar heel dicht naar elkaar toe groeien mogen en dat jullie nog maar heel veel fijne ervaringen hebben samen.
Geniet van elkaar en geniet van het trots zijn op je vader, dat is een geweldig gevoel!
Duch
quote:Ik sluit me hier helemaal bij aan.
Op maandag 04 februari 2002 11:47 schreef DuchessX het volgende:
Lieve Erik,Wat geweldig dat jullie een goed gesprek gehad hebben! Beter laat dan nooit.
Geniet van elkaar en geniet van het trots zijn op je vader, dat is een geweldig gevoel!
quote:Ik kan niet anders zeggen dat hetzelfde:
Op maandag 04 februari 2002 11:48 schreef DarkElf het volgende:[..]
Ik sluit me hier helemaal bij aan.
Ook ik sluit me hier geheel bij aan!
Liefs,
Gaby
quote:Sorry, ik had over deze vraag heen gelezen. Het medicijn heet Endostatine (staat ook in het artikel dat ik voor je gequote had). Gewoon bellen met de VU en vragen naar professor Pinedo. Waarschijnlijk kom je dan tot aan zijn persoonlijke assistente. Zij zal vragen wat je van hem wilt en haar kun je je vraag uitleggen. Professor Pinedo is een hele lieve man die zijn werk doet uit idealisme. Probeer het. Brutalen hebben de halve wereld. Go for it.
Op vrijdag 25 januari 2002 22:32 schreef erikh het volgende:Heb je toevallig een naam van dat medicijn zodat ik in ieder geval vast wat dingen kan gaan uitzoeken? Vast hartstikke bedankt en jij veel sterkte met je moeder.
Dit is weer zo'n punt dat het besef wel errug hard dichtbij komt.
Ik denk dat ik het de laatste tijd een beetje onderdrukt heb omdat ik me niet rot wil voelen en ook als ik bij mijn vader ben gewoon over leuke dingen kan praten maar als ik eraan denk zoals nu begin ik weer te janken,
Xenia, ik had al een tijdje niet meer hier gekeken maar ik heb dat stukje van eht medicijn gecopy paste en zal ik effe uitrpinten voor hem. bedankt.
GVD Klote ziekte ook.
quote:Dit is een pijnlijk onderwerp voor mij want mijn vader is er niet meer (mis hem elke dag nog!) maar ik hoop dat alles voor jou en je familie positief uitpakt. Denk positief en geef niet op, en steun elkaar in deze moeilijke tijden!
Op maandag 21 januari 2002 13:53 schreef erikh het volgende:
Zoals sommigen van jullie wel weten heeft mijn vader maag en slokdarm kanker.Nu wordt hij vandaag geopereerd, hij ligt op dit moment zelfs onder het mes en ik kan hem pas over 2 dagen weer zien. Nu horen we vanmiddag hoe de operatie is gegaan (deze duurt maar liefst 8 uur en ik begin nou toch wel behoorlijk nerveus te worden. De uitslag zal ik waarschijnlijk vanavond pas te horen krijgen maar dat wachten begint nou toch wel vreselijk spannend te worden.
Het is nu dus de bedoeling dat ze zijn maag gaan verwijderen samen met een groot stuk van zijn slokdarm maar er bestaat nog steeds een kans dat zijn alvleesklier uitzaaiingen heeft en als dat zo is raak ik mijn vader zeker kwijt
Ik hoop echt zo dat het goed gaat want de laatste maanden is de band met mijn vader gelukkig alleen maar beter geworden en nu komt dit er opeens weer bij.
Nou, ik ben dus nu lekker nerveus en ga straks maar effe fitnessen denk ik zodat ik wat afleiding heb maar elke keer als de foon gaat schrik me de **** dat het de vrouw van mijn vader is met slecht nieuws.
* erikh is echt aan het bidden op een goede afloop
STERKTE!
Ik was een weekend bij een vriendin, was vrijdagavond weggegaan en kwam zondag overdag terug. Toen ik wegging had mijn vader haar, toen ik terugkwam niet meer. Zo snel kan het gaan. Heel heel erg vreemd want het is ineens een soort confrontatie met de ziekte en de chemo.
Ik wens je wederom heel heel erg veel kracht toe.
quote:Op wat voor manier je je vader ook ziet aftakelen of om maar even cru te zeggen "dood ziet gaan" is pijnlijk. Mijn vader stierf door meerdere hartinfarcten en ik was erbij tot het einde. Zag hem hersenpijn krijgen en hij kermde in zijn slaap van de pijn, dat doet ook pijn. Alle vormen van de a.s. dood van een geliefde of ernstig ziek zijn van een geliefd persoon doet pijn... Mijn vader heeft een overdosis morfine gekregen, een waardig afscheid. Maar wat ik ook probeer te zeggen: zolang er hoop is, is er leven.
Op donderdag 28 februari 2002 19:17 schreef DarkElf het volgende:
De keer dat je je vader ziet en als zijn haar gaat uitvallen dan doet dat echt pijn. Misschien lomp om het zo te zeggen maar ik bedoel het eigenlijk liefIk was een weekend bij een vriendin, was vrijdagavond weggegaan en kwam zondag overdag terug. Toen ik wegging had mijn vader haar, toen ik terugkwam niet meer. Zo snel kan het gaan. Heel heel erg vreemd want het is ineens een soort confrontatie met de ziekte en de chemo.
Ik wens je wederom heel heel erg veel kracht toe.
quote:
Op donderdag 28 februari 2002 19:24 schreef Muurbloempje het volgende:[..]
Op wat voor manier je je vader ook ziet aftakelen of om maar even cru te zeggen "dood ziet gaan" is pijnlijk. Mijn vader stierf door meerdere hartinfarcten en ik was erbij tot het einde. Zag hem hersenpijn krijgen en hij kermde in zijn slaap van de pijn, dat doet ook pijn. Alle vormen van de a.s. dood van een geliefde of ernstig ziek zijn van een geliefd persoon doet pijn... Mijn vader heeft een overdosis morfine gekregen, een waardig afscheid. Maar wat ik ook probeer te zeggen: zolang er hoop is, is er leven.
Heel herkenbaar wat je schrijft. Mijn vader (begon met longkanker maar is later overal in zijn lichaam terecht gekomen, achter zijn ogen, in zijn hals en nek, nieren en darmen, lever en hersenen.)is ook overleden aan een overdosis morfine en ik ben er tot de laatste seconden bij geweest. Ik heb wel een enorm fijn gesprek kunnen hebben nog met mijn vader want ineens was hij op de laatste avond weer iets helderder. Het doet ongelooflijk veel pijn om je sterke papa zo te zien aftakelen. Niets haalt het bij die pijn. Ik hoop dat de topicstarter kan genieten van alle mooie momenten met zijn vader en kan genieten van kleine dingen.
quote:Precies, je sterke papa/en maatje die nog nooit ziek is geweest zolang je hem kende..... en verder sluit ik me volledig bij je aan !!!!!
Op donderdag 28 februari 2002 19:28 schreef DarkElf het volgende:[..]
Ik hoop dat de topicstarter kan genieten van alle mooie momenten met zijn vader en kan genieten van kleine dingen.
*Muurbloempje weet ff geen passend icoontje*
[Dit bericht is gewijzigd door Muurbloempje op 28-02-2002 19:42]
quote:Ik ken het gevoel.
Op donderdag 28 februari 2002 19:28 schreef DarkElf het volgende:[..]
Ik hoop dat de topicstarter kan genieten van alle mooie momenten met zijn vader en kan genieten van kleine dingen.
Mijn vader heeft afgelopen November een herseninfarct gehad en toen we 's avonds weggingen uit het ziekenhuis, begon hij te huilen. Hij was zó bang. Toen brak echt m'n hart.
Je 'grote' vader daar te zien liggen, zo bang als een kind.
Heel heel erg. Ik hoop dat nooit meer te hoeven zien.
(Gelukkig is hij er bovenop gekomen, kan al weer lopen etc.)
Maak er een fijne tijd van en nogmaals heel veel sterkte toegewenst!
quote:Voor mijn vader is er helaas geen genezing meer mogelijk
Op donderdag 28 februari 2002 19:14 schreef deepthroat het volgende:
Mijn vader heeft prostaat kanker gehad. Na een chemokuur is hij er gelukkig weer helemaal bovenop gekomen. Ik hoop voor je dat jouw vader ook weer gezond wordt, sterkte!
quote:Sterkte, ik herken het maar al te goed en voor jou: probeer zelf nog zoveel mogelijk quality time te hebben met je vader zodat je voor jezelf weet dat je goed afscheid hebt kunnen nemen en later niet met een onbevredigend gevoel blijft zitten. Nogmaals veel sterkte, dit is een pijnlijk, moeilijk maar toch essentieel onderwerp!
Op vrijdag 01 maart 2002 14:38 schreef erikh het volgende:[..]
Voor mijn vader is er helaas geen genezing meer mogelijk
Gelukkig maar dat dit zo goed ging, maar de artsen waarschuwden al dat het heel goed mogelijk is dat hij de volgende keer veel meer last heeft van de behandeling, laten we hopen van niet.
quote:Lieve Erik,
Op zaterdag 02 maart 2002 09:58 schreef erikh het volgende:
Ik heb inmiddels over de telefoon mijn vader gesproke (en ga vanmiddag naar hem toe) en hij heeft bijna geen last gehad van zijn behandeling. Hij voelt zich niet misselijk ofzo en is gisteren zelfs weer aan het werk geweest.Gelukkig maar dat dit zo goed ging, maar de artsen waarschuwden al dat het heel goed mogelijk is dat hij de volgende keer veel meer last heeft van de behandeling, laten we hopen van niet.
probeer te leven bij de dag en te genieten van de successen die per dag behaald worden/zijn.
Heel veel sterkte en een dikke
Duch.
Ik was gisteren bij mijn vader en daar hoorde ik dat mijn opa deze week in het ziekenhuis heeft gelegen en gedotterd moet worden maar dat dit niet gedaan wordt omdat het te risicovol is. Zij hart is op.
VERDOMME, na mijn vader gaat mijn opa dus ook over niet al te lange tijd en waarschijnlijk nog eerder dan mijn vader.
WAAROM IN GODSNAAM?????
Moet nou echt al mijn familie teglijk dood gaan ofzo? Het is gewoon niet eerlijk.
quote:He Erik, het lijkt bijna geen toeval meer, maar dat is het wel. Iets soortgelijks heb ik ook meegemaakt, maar dan met mijn vader. Hij moest ook gedotterd worden, maar in Nederland duurde dat minstens 4 weken. Met een ader die voor 99% dicht zit heb je geen 4 weken meer te leven. We zijn toen naar een specialist in een Duits ziekenhuis gegaan (Ham) en die kon en wilde wel meteen opereren. Die man begreep absoluut niet hoe ze het hier in hun hoofd konden halen om er 4 weken mee te wachten. Wellicht moeten jullie daar eens informeren of ze het risico bij je opa daar ook te groot vinden. Ik had sterk de indruk dat ze daar net even wat verder zijn dan bij ons en dat ze er ook net een stapje harder lopen voor de patienten.
Op maandag 25 maart 2002 11:10 schreef erikh het volgende:
GODVERDOMME!!!!!!!!!!!!!!!!!Ik was gisteren bij mijn vader en daar hoorde ik dat mijn opa deze week in het ziekenhuis heeft gelegen en gedotterd moet worden maar dat dit niet gedaan wordt omdat het te risicovol is. Zij hart is op.
VERDOMME, na mijn vader gaat mijn opa dus ook over niet al te lange tijd en waarschijnlijk nog eerder dan mijn vader.
WAAROM IN GODSNAAM?????
Moet nou echt al mijn familie teglijk dood gaan ofzo? Het is gewoon niet eerlijk.
gevoelens uit te drukken zoals ze bedoeld zijn
Er zullen ook nooit genoeg woorden voor zijn...
Sterkte.
Ik krijg er zelf een brok van in mijn keel
Ik wens je echt heel veel sterkte!!!
Praat er vooral veel over met vrienden/familie dat wil meestal wel helpen
Nogmaals, heel veel sterkte!!
........ ......
Veel eerder dan verwacht dus. Hij kreeg een zeer ernstige maagbloeding en moest met grote spoed naar het ziekenhuis worden gebracht. In het AMC hebben ze hem ongeveer 5 liter bloed toe moeten dienen omdat hij dit telkens uitkotste.
Uiteindelijk is het de artsen gelukt om de bloeding te stoppen door middel van korreltjes met radiologie ofzoiets. Hoe dat precies werkt weet ik ook niet (ik ben tenslotte geen arts). Het was echt het laatste wat ze konden proberen want anders was het voorbij.
Het was zo raar, om half12 's avonds worden we gebeld door zijn vrouw en ik wist meteen dat er iets goed mis was, toen bleek hij die middag een bloeding te hebben gehad en de zusters hadden al gezegd dat zijn kinderen moesten komen. Ze wisten niet of hij het zou redden. Toen ik die kamer inliep en hij daar lag vroeg hij of ik zijn hand wou vasthouden dus dat deed ik en hij zei toen dat hij zelf niet wist of dit het was. Gelukkig niet dus achteraf.
Hij leeft dus nog maar ik denk dat de tijd die hij te leven heeft hierdoor wel verkort zal zijn. 5 LITER BLOED raak je niet zomaar kwijt. Het was echt een wonder dat die behandeling hielp, dat zei de dokter zelf al.
Trekt bij warm weer een poncho aan
Muurbloempje
Ik hoop voor jou dat je vader het langer volhoud maar het feit dat hij wel bij is en tegen je kon praten geeft in ieder geval aan dat je vader wel erg sterk is anders was hij er absoluut aan onderdoorgegaan. Sterkte Erik ik weet wat je meemaakt
mijn tante is er aan overleden...
wens je niemand toe.
hoop dat je vader er weer boven op komt..
heel veel sterkte. meer kan ik niet zeggen.
... zouden alle anorexialijders automatisch in vluchtelingenkampen worden geboren
an hour to like someone,
and a day to love someone,
but it takes a lifetime to forget someone.
quote:Met mij gaat het wel goed hoor gelukkig. Mijn vader is inmiddels al weer thuis zelfs dus daar gaat het ook naar omstandigheden weer goed mee.
Op zaterdag 13 april 2002 17:46 schreef DuchessX het volgende:
Erikh...Hoe gaat het met je?
Wel is het nu zo dat we niet bij hem op bezoek kunnen als we verkouden zijn en aangezien ik behoorlijke hooikoorts heb en dus niet kan weten of er ook nog verkoudheid bij mij bijzit kan ik voorlopig niet naar hem toe. Maar daar vinden we nog wel wat op, dat zei hij ook al.
Voor de rest hou ik me aardig goed hoor alleen afgelopen zaterdag dat dit gebeurde heb ik uiteraard staan janken. De allerlaatste behandelmethode die ze konden toepassen is dus gelukkig succesvol geweest maar de artsen hadden eerder verwacht dat hij het niet zou halen. Gelukkig zaten ze ernaast.
vanavond effe lekker uit en alle frustraties eruit dansen
Ik wil je alleen even vreselijk veel sterkte toewensen.
Ik hoop dat je nog veel mooie en goede momenten mag hebben met je vader.
En meer kan ik niet zeggen want soms zijn woorden niet genoeg om uit te drukken wat je hoopt en voelt.
Heel veel liefs DarkElf
sterkte maat
quote:Thanx!
Op maandag 15 april 2002 12:11 schreef Chayenn het volgende:
Sorry en heel veel sterkte.
jij veel plezier met je rijbewijs
quote:Ook bedankt.
Op maandag 15 april 2002 12:14 schreef erikh het volgende:[..]
Thanx!
jij veel plezier met je rijbewijs
5 dokters konden er niks meer aan doen
Me moeder stond er toen helemaal alleen voor
Veel sterkte in ieder geval
Yaaaaaamaaaaaaaaahaaaaaaaaaaaaaaaa
ik ben zelf in december 2000 in vier weken tijd mijn vader, een tante en de vader van mijn zwager (ook voor mij een goede bekende) kwijtgeraakt.
ook ik dacht 'houdt het nu nooit op'. had heel veel moeite met het feit dat je in zo'n korte tijd zoveel mensen verliest. het allerergste was natuurlijk mijn vader, vooral ook omdat het zo onverwachts kwam.
dus probeer de tijd die je nog samen hebt (en ik hoop nog heel veel tijd!!!!!) zo goed mogelijk te benutten. ik lees dat alle problemen die er ooit geweest zijn, uitgesproken zijn. dat is heel belangrijk.
ik maak mezelf wel eens 'verwijten', ik had een prima relatie met mijn vader zodat het soms bijna 'op de automatische piloot ging'. daarom denk ik soms wel dat ik er te weinig tijd in gestopt hebt, heb er eigenlijk nooit rekening mee gehouden dat het zo ineens over kon zijn.
erikh, heel veel sterkte nogmaals. ik hoop dat je voldoende mensen om je heen hebt die je kunnen steunen!
Wat kan je nou in godsnaam zeggen tegen iemand die dit meemaakt..
Sterkte en succes zijn de enige 2 woorden die in me opkomen op het moment..
Met kippevel heb ik alle reacties gelezen..
Krachten
Wat zijn de ware krachten in het leven?
zijn dat de Liefde of de
Barmhartigheid, die je kan geven?
Of is het die der strijdlust
en de niet-aflatendheid
de wilskracht of het taai verzet
de onverzettelijkheid waarop je wedt?
Is het de overtuigingskracht waarin je gelooft?
De tederheid en zorg die je elkander hebt beloofd?
Is het de gang der dingen die zo moeten gaan?
De mate van succes ?
De goede baan?
Wat is dit alles op zo'n dag?
Dat je teruggeworpen wordt op inkeer en bezinning
vind dan je echte kracht
dat is je overwinning.
Edward van der Stoel
ik hoop dat alles goed gaat met je vader maar ook met jou.
Ik hou je topic in de gaten!
Liefs
Probeer zoveel mogelijk mte je vader en de rest van de familie aan de leuke dingen te denken en lach veel samen. Maak er een MOOIE tijd van.
Heel veel sterkte jongen en laat wat van je horen.
peter
Damn, hoeveel leed moet er nog komen voordat kanker geneesbaar is
De chemokuur slaat aan!
Zijn tumor is kleiner geworden dus dat houdt in dat zijn levensverwachting al iets langer is geworden. het nadeel is alleen dat hij zich continu klote voelt en dat vind ik verschrikkelijk. Je weet dat je dood gaat en dan heb je nog zo te lijden.
Wat wel leuk is is de gezamenlijke passie die mijn vader en ik voor muziek van queen hebben. En wat was er vanmiddag in Amsterdam? Juist. Ik heb genoten en mijn vader gaat er vanavond van genieten. En over een paar dagen ga ik weer naar hem toe en gaan we samen van dat concert genieten. Is ook leuk om nog te kunnen doen met mijn vader.
Verder gaat het mij wel goed maar vandaag kwam weer even dat besef boven dat ik niet zo lang meer heb om leuke dingen te doen met hem.
Gelukkig kan het nog.
Trekt bij warm weer een poncho aan
In ieder geval: Heel veel sterkte voor de hele familie!
quote:Goed hoor, ik heb een nieuwe baan (eindelijk, heb 3 maanden thuisgezeten) en kan morgen beginnen.
Op donderdag 02 mei 2002 21:04 schreef oldenzaaltjuh het volgende:
Heey ErikHoe gaat het nu??
Laat eens een keer weer wat van je horen!
sterkte
peter
En mijn vader is vandaag thuisgekomen van de 4e chemo kuur.
quote:Reageert hij daar nog steeds goed op?
Op donderdag 02 mei 2002 21:07 schreef erikh het volgende:[..]
Goed hoor, ik heb een nieuwe baan (eindelijk, heb 3 maanden thuisgezeten) en kan morgen beginnen.
En mijn vader is vandaag thuisgekomen van de 4e chemo kuur.
quote:Ja, maar hij is wel vreselijk moe ervan.
Op donderdag 02 mei 2002 21:08 schreef oldenzaaltjuh het volgende:[..]
Reageert hij daar nog steeds goed op?
Begrijp me goed, dit topic is voor mijn vader en mag gewoon geen fortuyn topic worden, daarvan zijn er al genoeg.
maar de dood van Fortuyn heeft me geschokt en me doen beseffen dat het met mijn vader dus ook zo opeens voorbij kan zijn.
EN DAAR KAN IK NU ECHT EFFE NIET TEGEN!!!!!!!!
HET IS GEWOON NIET EERLIJK!!!!!!!!!
Hou vol hoor, voor je vader.
speciaal voor jou.
Ik zie dit topic pas vandaag.
Het leven is niet eerlijk, mijn vader stierf aan een hartaanval in zijn hotel nadat hij hersteld heette te zijn na een hartinfarct.
het was een nieuwe baan en we zouden uiteindelijk naar die plaats verhuizen.
Het was het meest onwerkelijke bericht dat ik me kan herinneren, het was zo onverwacht.
Ik hoop dat het goed komt met je vader, maar je kan tenminste afscheid van hem nemen. Veel mannen sterven totaal onverwcht aan een hart kwaal zonder dat iemand dat zag aankomen en kon afscheid nemem.
Sterkte
Het stomme (of misschien wel helemaal niet stom) is dat ik het me wel al een beetje voor ogen hield maar als je dit nieuws dan van een ander hoort dat het toch als een enorme klap weer komt. Hij verliest het gevecht, en het gaat harder dan eerst.
Godverdomme, voor het eerst besef ik me dat ik echt continu bereikbaar ga moeten zijn nu omdat het echt snel zal kunnen gebeuren, das geen leuk vooruitzicht hoor.
Kan zo weinig voor je doen,
Kan zo weinig voor je betekenen.
Leef vreselijk met je mee
Enorme dikke knuffel en liefs DarkElf
quote:Jeezus jongen, ik heb nog niet alles gelezen , maar hier springen de tranen in me ogen.
Op maandag 21 januari 2002 19:58 schreef erikh het volgende:
NEE!!!!!!!!!!!!!Net mijn vaders vrouw gesproken. Hij is NIET geopereerd omdat de tumor erger is dan verwacht
GODVERDOMME!!!!
dit kan toch niet he, ik kan gewoon niet geloven dat het echt zo erg zal zijn.
Dit is echt heel erg en ik kan me voorstellen dat je echt heel kwaad bent en verdrietig.
Sterkte en ik hoop dat het toch nog een beetje goed komt met je vader of dat jij en je vader tenminste behoorlijk afscheid van elkaar kunnen nemen.
Dat laatste zal voor de rest van je leven belangrijk blijven.
Nogmaals sterkte en praat met hem.
Mijn oom is plotseling gestorven en dat was van de familie in Italie, dus best klote want die zag ik 1 keer per jaar een paar weekjes en ik kon het super met hem vinden. Ik heb nooit afscheid kunnen nemen. Dit geld ook voor me Oma in Italië die is ook gestorven aan kanker, maar ben blij dat je vader HIER in Nederland behandelt wordt!! In Italië is de zorg een stuk slechter! Ze heeft alleen maar onnodig veel pijn geleden en m'n vader heeft haar niet meer levend gezien, hij zat in de trein onderweg maar ze was inmiddels al gestorven. Ook dit maal ben ik er niet geweest! Het is wat anders als je vader, maar de familie is zo close daar, dat dit toch flink aansloeg!
Nogmaals veel sterkte ermee!!!
sterkte
Afgelopen zaterdag is mijn vade rop vakantie gegaan voor een week, hij was net voldoende aangesterkt om dit te doen maar ja dit is vrijwel zeker zijn laatste vakantie.
Verder heb ik hem over de telefoon gesproken maar kon ik niet langs gaan omdat ik zware hooikoorts heb en hij geen bezoek mag ontvangen wat verkouden is en aangezien ik het verschil tussen hooikoorts en verkoudheid niet altijd voel heb ik hem nu al zo'n 3 weken neit gezien maar gelukkig wel gesproken en hij wil dat ik na zijn vakantie snel weer langskom. Uiteraard ga ik langs als hij dat graag wilt, ook zal hij dit jaar (als hij het haalt) voor lange tijd weer eens op mijn verjaardag zijn. mijn ouders hadden altijd zo'n ruzie dat mijn moeder hem toen verboden heeft om hier te komen maar gelukkig is hij welkom dit keer. Ik hoop echt dat hij het haalt want al die jaren een verjaardag zonder dat je vader erbij is is toch raar hoor.
Verder zei mijn zus die hem wel gezien heeft dat het slechter met hem gaat dan ik dacht, hij kan niet lopen zonder zich ergens aan vast te houden en dan ook maar kleine stukjes. De dokters hebben ook al gezegd dat we wel rekening moeten houden met het feit dat het eerder voorbij kan zijn dan ze eerst zeiden dus is het nog maar de vraag of hij mijn verjaardag haalt. Ik verwacht ook eigenlijk dat hij de volgende keer als ik er ben gaat zeggen dat hij met de chemo stopt omdat het hem teveel sloopt.
nou ja, volgende week zie ik hem dus weer en hoop maar dat hij het goed heeft gehad en ben echt benieuwd of mijn vermoeden waar is.
Ik lees dit topic ook al erg lang en het is toch wel erg moeilijk om zon "dagboek" te lezen zonder dat het je raakt.
quote:Op zich niet erg dat het je raakt, toch? Het geeft dan aan dat je emoties hebt bij het aanhoren van iemands verhaal. Het zou pas een teken aan de wand zijn als je juist niet geraakt was door het dagboek van erikh.
Op woensdag 05 juni 2002 22:00 schreef Fliepke het volgende:
als ik het al niet een keer gezegd heb, veel sterkte!Ik lees dit topic ook al erg lang en het is toch wel erg moeilijk om zon "dagboek" te lezen zonder dat het je raakt.
De dagboekvorm is denk ik een prima manier om met je gevoelens om te gaan. En er zijn genoeg mensen die oprecht een luisterend oor hebben en meeleven. Vandaar dat dit topic behoorlijk wat (positieve) reacties oplevert. Een van de betere topics op Fok! moet ik zeggen, ondanks de zeer tragische berichten die er soms langskomen. Bovendien bewijst dit topic ook dat het mogelijk is een gevoelig onderwerp te bespreken. Zowel het ziektebeeld (dat behoorlijk inhakt op je, zeker als iemand heel dichtbij dit overkomt) als het (ongetwijfeld) sombere toekomstbeeld zijn toch onderwerpen die mensen het liefst niet willen zien of lezen. Maar aan de andere kant zorgt dit dagboek met de daaruitvolgende discussie er wel voor dat het allemaal bespreekbaar wordt en dat mensen er over gaan nadenken.
Er is veel moed en doorzettingsvermogen voor nodig om dit topic draaiende te houden en wens zowel erikh, zijn vader en de rest zijn familie veel sterkte in de komende periode.
Trekt bij warm weer een poncho aan
quote:Bedankt, is leuk om te horen.
Op woensdag 05 juni 2002 22:14 schreef Lucille het volgende:[..]
Op zich niet erg dat het je raakt, toch? Het geeft dan aan dat je emoties hebt bij het aanhoren van iemands verhaal. Het zou pas een teken aan de wand zijn als je juist niet geraakt was door het dagboek van erikh.
De dagboekvorm is denk ik een prima manier om met je gevoelens om te gaan. En er zijn genoeg mensen die oprecht een luisterend oor hebben en meeleven. Vandaar dat dit topic behoorlijk wat (positieve) reacties oplevert. Een van de betere topics op Fok! moet ik zeggen, ondanks de zeer tragische berichten die er soms langskomen. Bovendien bewijst dit topic ook dat het mogelijk is een gevoelig onderwerp te bespreken. Zowel het ziektebeeld (dat behoorlijk inhakt op je, zeker als iemand heel dichtbij dit overkomt) als het (ongetwijfeld) sombere toekomstbeeld zijn toch onderwerpen die mensen het liefst niet willen zien of lezen. Maar aan de andere kant zorgt dit dagboek met de daaruitvolgende discussie er wel voor dat het allemaal bespreekbaar wordt en dat mensen er over gaan nadenken.
Er is veel moed en doorzettingsvermogen voor nodig om dit topic draaiende te houden en wens zowel erikh, zijn vader en de rest zijn familie veel sterkte in de komende periode.
Maar ik wist niet dat er een soort van taboe hier op heerste (niet dat dat me wat kan schelen eigenlijk)
quote:Er heerst in het algemeen (dus niet alleen specifiek hier op Fok!) nog steeds een vrij grote onzekerheid, misschien is taboe een iets te groot woord, over terminale kanker en de dood. Het feit alleen al dat nog een te groot aantal mensen het over K hebben en de ziekte niet bij naam willen noemen zegt al genoeg. Ook de dood is een onderwerp dat mensen het liefst niet willen bespreken. Vandaar dat bijvoorbeeld relatief weinig mensen vrijwillig een donor-codicil invullen. Dat verplicht hen namelijk om over de dood na te denken en het liefst wordt dat zo ver mogelijk vooruit geschoven.
Op woensdag 05 juni 2002 22:34 schreef erikh het volgende:[..]
Bedankt, is leuk om te horen.
Maar ik wist niet dat er een soort van taboe hier op heerste (niet dat dat me wat kan schelen eigenlijk)
Trekt bij warm weer een poncho aan
quote:Op die manier dus, ja daar heb je wel gelijk in denk ik maar ik heb altijd zoiets gehad van zeg het maar gewoon weet je waar je aan toe bent.
Op woensdag 05 juni 2002 22:43 schreef Lucille het volgende:[..]
Er heerst in het algemeen (dus niet alleen specifiek hier op Fok!) nog steeds een vrij grote onzekerheid, misschien is taboe een iets te groot woord, over terminale kanker en de dood. Het feit alleen al dat nog een te groot aantal mensen het over K hebben en de ziekte niet bij naam willen noemen zegt al genoeg. Ook de dood is een onderwerp dat mensen het liefst niet willen bespreken. Vandaar dat bijvoorbeeld relatief weinig mensen vrijwillig een donor-codicil invullen. Dat verplicht hen namelijk om over de dood na te denken en het liefst wordt dat zo ver mogelijk vooruit geschoven.
Maar goed, ik ben echt benieuwd of ik gelijk ga krijgen wat de chemokuur betreft.
quote:We blijven in ieder geval je topic lezen en hopen het beste.
Op woensdag 05 juni 2002 22:58 schreef erikh het volgende:[..]
Op die manier dus, ja daar heb je wel gelijk in denk ik maar ik heb altijd zoiets gehad van zeg het maar gewoon weet je waar je aan toe bent.
Maar goed, ik ben echt benieuwd of ik gelijk ga krijgen wat de chemokuur betreft.
Trekt bij warm weer een poncho aan
Ik wil het graag weten zodat ik het zo kan halen voor mijn vader mocht hij het willen proberen
Als je dit leest wodt je toch flink in de realiteit geworpen. Iedereen maakt dit door.. de 1 wat eerder dan de andere, ik zie dat je 2 jaar ouder dan mij bent.. erg jammer dat je dit nu al moet meemaken. Ik wens je nogmaals veel sterkte toe.
[edit]
heb dit topic zonet nog even lichtelijk overgelezen (alleen de updates van jou).. tranen staan in m'n ogen. Geniet van de tijd die je nu nog hebt met je vader en echt heel veel sterkte toegewenst.
[/edit]
quote:We hebben het besteld op http://www.nonijuice.nl
Op vrijdag 07 juni 2002 22:14 schreef erikh het volgende:
Jerney, als je dit leest, waar hebben jullie dat noni juice opgehaald?Ik wil het graag weten zodat ik het zo kan halen voor mijn vader mocht hij het willen proberen
Het is geen medicijn, maar het kan tumorremmend werken. Bij m'n vader had de kanker zich dus ook al voor de chemo gestabileseerd, hij dronk het sap toen ongeveer een maand. Of het aan de noni lag, zullen we nooit weten, maar we blijven het gewoon bestellen omdat hij er nu veel beter uitziet en minder hoest
Ik moet er wel bij zeggen dat het zeker niet goedkoop is.
als je wilt kan ik het hele verhaal hier wel proberen te zetten, daarnet lukte het niet
dus als je interesse hebt, zeg het dan ff
Ik hoop dat je vader het nog lang volhoudt zodat jullie samen kunnen genieten van dingen, maar ik hoop wel (en dat klinkt heel hard) dat als het ondragelijk wordt voor je vader er snel een vredig einde aan komt zodat hij en jullie de rust kunnen vinden. Mijn gedachten en steun zijn bij jullie.
Thomas.
Alles is goed gegaan alleen voelt hij zich nog steeds errug moe.
Ben blij dat hij zo'n goede vakantie heeft gehad.
sterkte!
Dat soort dingen zijn heel waardevol. Zijn er foto's gemaakt?Hou vol, kanjer, je sleept jezelf er ontzettend krachtig doorheen, voor zover ik dat kan inschatten, en dat is alleen maar goed
prrrrrr
) en hij heeft me idd verteld dat de chemo veranderd is. Hij krijgt nu niet meer zo'n enorm zware die met vloeistof ingespoten word maar alleen nog piullen, die moeten hetzelfde doen en hij voelt zich een heel stuk beter dan met die vloeistof (gelukkig).Het blijkt dus ook dat hij zo achteruit ging door de chemokuur maar doordat deze veranderd is knapt hij behoorlijk snel weer op. Hij zag er ook een stuk beter uit dan eerst ondanks dat de chemokuur nu echt zijn haren aan het verwijderen is. ik heb lekker bij hem gegeten en over van alles en no wat gepraat eigenlijk, was erg gezellig maar toch ooke en zekere spanning omdat we neit weten of hij er volgend jaar nog is met vaderdag, ik hoop van wel en als ik hem zo zie heb ik ook heel wat meer hoop dan daarvoor.
Ben echt blij dat het wat beter gaat met hem zeg.
Alleen heb ik laatst ruzie met hem gehad en daar voelde ik me zelf echt zo vreselijk klote onder terwijl hij begon. Het blijft zo ongelooflijk raar te beseffen dat je vader er over niet al te lange tijd niet meer is. Gelukkig heb ik het wel weer goed gemaakt met hem.
Heel veel sterkte, ook voor je vader en alle anderen die om hem geven...
Op dit moment is jouw verhaal, mijn verhaal en het raakt me daarom echt.
Ik hoop echt dat het wat verbeterd allemaal...
Ik wacht met spanning af...
.2 a 3 weken terug ben ik emt hem en mijn zusje naar de haarlemse honkbalweek geweest en dat was dus de eerste keer in een jaar of 8 dat we weer wat met zijn drieen hebben gedaan. Was erg leuk om te doen en we hebben er dan ook echt van genoten. Tijden niet zo'n leuke dag gehad.
Op dit moment is hij lekker weer op vakantie, hij wil gewoon leven nu het nog kan en daar sta ik ook helemaal achter.
Volgende week gaan we met alle kids daar eten (alhoewel kids, de jongste is 20 
)en dan gezellig met zijn allen. Ik heb er zin in in ieder geval.
Hij is afgelopen donderdag naar het ziekenhuis geweest voor een scan en vandaag gehoord dat de tumor kleiner is geworden. De dokter heeft nu zelfs toegegeven dat er een (vrij kleine) kans is dat hij alsnog geopereerd kan worden.
Dat zou echt geweldig zijn dus misschien is hij volgend jaar wel helemaal van de kanker af
Ik hoop echt oprecht dat het zo doorgaat verder en hij inderdaad over een jaar van de kanker af is!
Wie had het nog durven hopen he...
Gefeliciteerd allebei met het enorm goede bericht! Genieten maar nu!
Trekt bij warm weer een poncho aan
quote:Hij voelt zich behoorlijk goed maar dat wordt met zulk nieuws alleen nog maar beter natuurlijk.
Op maandag 02 september 2002 18:15 schreef Lucille het volgende:
Fntastisch nieuws erikh. De behandeling slaat dus aan. Hoe voelt hij zich verder?
Ik begin er echt weer in te geloven dat hij nog jaren bij ons gaat zijn.
Echt fijn nieuws joh. Hopelijk zet de vooruitgang voort. En wat hoop hebben is nooit verkeerd, het maakt je dat je wat steviger in je schoenen staat en nog (al is de kans maar heel klein) je nog iets groots om voor te vechten hebt!
misschien ben ik een beetje laat maar ik ben ook maar net nieuw op FOK, ik wens je sterkte...
ik weet hoe het is en ik heb iemand verloren aan kanker.
IK WENS JE HEEL VEEL STERKTE!!!! HEEL VEEL!!!
Hij is nu weer op vakantie naar frankrijk (net als een paar maanden geleden) maar nu hoeft hij zijn rolstoel niet mee te nemen, kan hij zelf zijn koffers dragen ens tukken lopen terwijl hij daarvoor na 100 meter uitgeput was.
Die behandeling lijkt steeds beter te gaan gelukkgi en wij krijgen er allemaal steeds meer geloof in dat hij alsnog geopereerd kan worden. Die ouwe van me is me er toch wel 1 hoor. Zoals hij zich hier doorheen slaat ben ik echt supertrots op hem.
quote:
Op donderdag 19 september 2002 19:15 schreef erikh het volgende:
Het is bijna ongelooflijk maar zo hard als hij een paar maanden geleden achteruit ging, zo goed verbetert zijn conditie nu.Hij is nu weer op vakantie naar frankrijk (net als een paar maanden geleden) maar nu hoeft hij zijn rolstoel niet mee te nemen, kan hij zelf zijn koffers dragen ens tukken lopen terwijl hij daarvoor na 100 meter uitgeput was.
Die behandeling lijkt steeds beter te gaan gelukkgi en wij krijgen er allemaal steeds meer geloof in dat hij alsnog geopereerd kan worden. Die ouwe van me is me er toch wel 1 hoor. Zoals hij zich hier doorheen slaat ben ik echt supertrots op hem.
gelukkig gaat t beter met hem hoop echt voor jullie dat t goed komt allemaal!
Mijn vader belde net, ze hebben begin deze week een scan gemaakt en zojuist de uitslag gekregen. De tumor is niet verkleind maar de uitzaaiingen zijn nergens meer te vinden. De verwachting is nu dat hij geopereerd kan worden en wel in het voorjaar.
Ik ben zo vreselijk blij nu dat ik echt sta te trillen van blijdschap
Fantastisch nu juist de feestdagen voor de deur staan.
quote:Wat geweldig!!!!
Op donderdag 28 november 2002 17:10 schreef erikh het volgende:
YAHOOOOOOOOO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Mijn vader belde net, ze hebben begin deze week een scan gemaakt en zojuist de uitslag gekregen. De tumor is niet verkleind maar de uitzaaiingen zijn nergens meer te vinden. De verwachting is nu dat hij geopereerd kan worden en wel in het voorjaar.
Ik ben zo vreselijk blij nu dat ik echt sta te trillen van blijdschap
Ik hoop echt het aller beste voor jou en je familie.
[Dit bericht is gewijzigd door DarkElf op 28-11-2002 17:20]
quote:
Op donderdag 28 november 2002 17:10 schreef erikh het volgende:
YAHOOOOOOOOO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Mijn vader belde net, ze hebben begin deze week een scan gemaakt en zojuist de uitslag gekregen. De tumor is niet verkleind maar de uitzaaiingen zijn nergens meer te vinden. De verwachting is nu dat hij geopereerd kan worden en wel in het voorjaar.
Ik ben zo vreselijk blij nu dat ik echt sta te trillen van blijdschap
Trekt bij warm weer een poncho aan
quote:lekker dat het goed is afgelopen, ik weet een beetje hoe het voelt. Geniet van de feestdagen zou ik zeggen en sterkte in hoeverre nodig...
Op maandag 2 september 2002 18:21 schreef erikh het volgende:[..]
Hij voelt zich behoorlijk goed maar dat wordt met zulk nieuws alleen nog maar beter natuurlijk.
Ik begin er echt weer in te geloven dat hij nog jaren bij ons gaat zijn.
quote:Gefeliciteerd wat geweldig!
Op donderdag 28 november 2002 17:10 schreef erikh het volgende:
YAHOOOOOOOOO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Mijn vader belde net, ze hebben begin deze week een scan gemaakt en zojuist de uitslag gekregen. De tumor is niet verkleind maar de uitzaaiingen zijn nergens meer te vinden. De verwachting is nu dat hij geopereerd kan worden en wel in het voorjaar.
Ik ben zo vreselijk blij nu dat ik echt sta te trillen van blijdschap
Ik ben vreselijk blij voor jullie!
Et au soir que vous n'irez peut-être pas jusqu'au matin.
quote:
Op donderdag 28 november 2002 17:10 schreef erikh het volgende:
YAHOOOOOOOOO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Mijn vader belde net, ze hebben begin deze week een scan gemaakt en zojuist de uitslag gekregen. De tumor is niet verkleind maar de uitzaaiingen zijn nergens meer te vinden. De verwachting is nu dat hij geopereerd kan worden en wel in het voorjaar.
Ik ben zo vreselijk blij nu dat ik echt sta te trillen van blijdschap
quote:hey dit is echt super!!!
Op donderdag 28 november 2002 17:10 schreef erikh het volgende:
YAHOOOOOOOOO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Mijn vader belde net, ze hebben begin deze week een scan gemaakt en zojuist de uitslag gekregen. De tumor is niet verkleind maar de uitzaaiingen zijn nergens meer te vinden. De verwachting is nu dat hij geopereerd kan worden en wel in het voorjaar.
Ik ben zo vreselijk blij nu dat ik echt sta te trillen van blijdschap
ik ben blij voor jullie
quote:Damn wat goed!
Op donderdag 28 november 2002 17:10 schreef erikh het volgende:
YAHOOOOOOOOO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Mijn vader belde net, ze hebben begin deze week een scan gemaakt en zojuist de uitslag gekregen. De tumor is niet verkleind maar de uitzaaiingen zijn nergens meer te vinden. De verwachting is nu dat hij geopereerd kan worden en wel in het voorjaar.
Ik ben zo vreselijk blij nu dat ik echt sta te trillen van blijdschap
wordt een beetje stil, mijn vader is morgen precies twee jaar geleden overleden en wat voel ik me eigelijk kut nu (terwijl ik wel blij voor jou ben!)
Wat een goed nieuws!!
Inderdaad maar hopen dat het de goede kant op blijft gaan en ja vader straks succesvol geopereerd kan worden!
[sub]waarom zouden jullie trouwens iemand niet geloven stelletje ****! Enige medische kennis? een idee wat "genezen" betekent? Enig idee hoeveel jullie iemand kunnen kwetsen met dir soort posts?! En dan nog een ander aandachtstreker noemen, zeg dat liever tegen je spiegelbeeld!!!!)
Q.E.D: Religion replaces ignorance with stupidity.
Heb net hele topic door zitten lezen...
Klote voor je wat er gebeurt, maar ik ben blij voor je dat het weer beter gaat met je pa.
Veel sterkte de komende tijd en keep us informed
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
Volgende week hoort mijn vader van zijn arts hoe het er nu precies voorstaat en of de operatie steeds meer werkelijkheid gaat worden. Zoals jullie kunnen begrijpen wordt het weer spannend dus, als ik het weet zet ik het hier neer, ik hoop uiteraard weer zo blij te kunnen zijn.
allereerst GEFELICITEERD MAN dat het zoveel beter gaat, misschien meot de topic-titel aangepast worden!!!
maar heel even, ik wil het neit somberder maken voor je als het al is, en ik bedoel het goed! maar hou ook in je achterhoofd dat het ook nog helemaal mis kan gaan he...ik gun je echt, maar dan ook echt het allebest!!!!!!!
gr rolf
quote:Ik weet het, kanker kan helaas zo weer terug komen, als hij hiervan geneest wil het neit zeggen dat het niet terugkomt
Op vrijdag 6 december 2002 22:15 schreef rolfvp het volgende:
ey erik,allereerst GEFELICITEERD MAN dat het zoveel beter gaat, misschien meot de topic-titel aangepast worden!!!
maar heel even, ik wil het neit somberder maken voor je als het al is, en ik bedoel het goed! maar hou ook in je achterhoofd dat het ook nog helemaal mis kan gaan he...ik gun je echt, maar dan ook echt het allebest!!!!!!!
gr rolf
quote:Maar elke kleine overwinning is wel weer een overwinning. Sterkte dus en hou je taai.
Op zaterdag 7 december 2002 18:45 schreef erikh het volgende:[..]
Ik weet het, kanker kan helaas zo weer terug komen, als hij hiervan geneest wil het neit zeggen dat het niet terugkomt
Trekt bij warm weer een poncho aan
quote:morgen gesprek met zijn arts, dan weten we meer.
Op dinsdag 10 december 2002 09:37 schreef rolfvp het volgende:
is er nog nieuws?
MIjn vader heeft bijna 18 jaar geleden kanker overwonnen (terwijl ze hem maar een paar procent overlevingskans gaven) en bijna 3 jaar geleden weer (maar toen waren ze er heel snel bij doordat hij zich uit voorzorg ieder jaar laat onderzoeken), dus positief blijven he!
Veel sterkte, en ik duim met je mee!
.Wist ik natuurlijk wel maar toch blijft het weer een klap om zoiets te horen.
quote:Ja dat valt vreselijk tegen
Op vrijdag 13 december 2002 20:14 schreef erikh het volgende:
Kut, vandaag mijn stiefmoeder gesproken en de uitzaaiingen zijn inderdaad niet meer te zien maar als het zo blijft kan hij nog steeds niet geopereerd worden en ze zei ook al dat we er echt rekening mee moeten houden dat die chemokuur hem niet zal genezenWist ik natuurlijk wel maar toch blijft het weer een klap om zoiets te horen.
Ik hoop voor jullie dat jullie de moed blijven houden om door te vechten.
sterkte
En ik heb het topic ook in 1 ruk doorgelezen (pardon me ) Maar damn, ik heb ook zoiets meegemaakt met me opa vorig jaar
Hij had uitzaaing in zijn buik (kanker) de doctoren gaven hem nog maar 1 (!!!!) maand
Maar hij kreeg geen chemokuur omdat het eigenlijk nutteloos was voor mijn opa. Me opa mocht toen naar huis toe en hij kreeg gewoon morfine tegen de pijn, hij werd echt helemaal platgespoten door dat spul en nog ging hij door helse pijnen (*kanker uitscheld voor alles )
Je zag me opa zo achteruit gaan en dat is echt k*t om te zien, je eigen opa, die vrolijke oude man, die altijd een glimlach op z'n gezicht heeft als hij je ziet
Hij kon dus ook niet echt meer genieten van het leven, want door de pijn kon hij weinig doen.. Van de doktoren mocht hij eerst ook niet meer roken, maar toen het bekend was dat het nog maar 1 maand duurde, zeiden ze ook, laat hem maar genieten van zijn leven (in hoeverre het kan )
Damn wat was afscheid nemen klote toen Toen me opa nog beetje goed was mocht ik hem nog wel zien, maar daarna mocht het niet meer, omdat hij zo slecht geworden was
Maar toch na 2 maanden (ipv 1 maand) is me opa overleden
R.I.P lieve opa
Damn ff traantje wegpinken
Maar weer even verdergaan, ik kan me ongeveer in jouw situatie verplaatsen, niet helemaal, maar ik weet hoe f*cked up het is en ik wens je heel erg veel sterkte in de komende tijden
Greetz, Deva
Het is gewoon hopen, hopen, hopen. Meer kan ik niet doen (helaas)
Dat leven tussen hoop en wanhoop is sinds de afgelopen maand zo herkenbaar, de onderzoeken die m'n schoonvader onderging, de toch hoopgevende tussenresultaten, het verpletterende nieuws dat ie vorige week uiteindelijk te horen kreeg. Het is allemaal zo onwerkelijk...
Erik, veel sterkte jongen, ik leef en hoop met je mee.
Overmogen wordt mijn vader 50!!!!!!
Goed gedaan pap en dat terwijl de artsen het hem niet gaven.
Ik ben echt trots op zijn vechtlust en blij dat hij zijn 50e verjaardag gaat halen
quote:Gefeliciteerd!!! Ik lees al vanaf het begin mee in het topic en ben heel erg blij voor je dat de artsen ongelijk hadden!!!
Op zondag 26 januari 2003 12:05 schreef erikh het volgende:
Het is nu vrijwel zeker.Overmogen wordt mijn vader 50!!!!!!
Goed gedaan pap en dat terwijl de artsen het hem niet gaven.
Ik ben echt trots op zijn vechtlust en blij dat hij zijn 50e verjaardag gaat halen
Kom er net vandaan en was erg gezellig, dus op naar de 51, zoals het op dit moment gaat moet hij dat kunnen halen.
