...met een Asperger

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 21:17 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Ja, gelukkig wel......
[..]

Nou zeker weten. Mijn ouders begrijpen er geen hol van, wat ik heb...Ik kan het ze niet uitleggen. Erg frustrerend is dat......Ze vinden het gewoon eng...


Broer en zus gaat beter..

Snel ruzie, driftig, snel gekwetst....

Wat vervelend dat je het gevoel hebt dat je ouders je niet begrijpen. Dat zal het er neit makkeloijker op maken voor je om een poging te doen met hen te communiceren en dingen uit proberen te leggen.

Wij zijn er heel recentelijk achter dat onze zoon van 14 Asperger heeft. Voor ons is er eindelijk een naam voor alle problemen en frustraties gekomen (Wat een opluchting!!!). Zijn driftbuien zijn al zo'n twee jaar niet meer voorgevallen en nu wij meer weten en ons meer verdiept hebben in hoe iemand met Asperger de in onze ogen "normale" wereld ziet, kunnen we hem gelukkig veel beter begrijpen en hem nog meer helpen zich staande te houden in de maatschappij. Juist het zien dat hij ongelukkig is, hem willen helpen maar neit weten hoe, zien dat hij zich eenzaam voelt, terwijl wij hem graag meer warmte willen geven breekt ons hart. Hij weet wel dat wij hem willen helpen en ons best doen hem te begrijpen, maar voelt zich toch onbegrepen. Dat breekt ons hart.

Er is zoveel informatie te vinden op internet en er zijn zoveel boeken, ook vanuit iemand met Asperger geschreven, waardoor je het beter kunt begrijpen en daardoor rekening kunt houden met de manier van communiceren. Door rekening te houden met de manier van communiceren wordt al heel veel ellende voorkomen.

Hoe oud ben jij en hoe oud zijn jouw ouders?

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 20:59 schreef Floripas het volgende:
Wie hier heeft er een relatie, een goede vriendschap of een familieband met een Asperger of ander autist, maar is zelf niet autistisch? Wie is autistisch en heeft een nauwe band met een niet-autist? Wat zijn je ervaringen, waarin begrijp je elkaar niet? Als je ruzie hebt, waar gaat het dan over? En waarin vind je elkaar juist wel weer heel goed?

* Duch meldt zich

Zowel mijn partner als een heel goede vriendin hebben een vorm van autisme en wel asperger

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 22:16 schreef Keukenprinsesje het volgende:

[..]

Wat vervelend dat je het gevoel hebt dat je ouders je niet begrijpen. Dat zal het er neit makkeloijker op maken voor je om een poging te doen met hen te communiceren en dingen uit proberen te leggen.

Zeker. Ze staan er niet voor open........

quote:

Wij zijn er heel recentelijk achter dat onze zoon van 14 Asperger heeft.

Het is mooi dat je er zo vroeg bij bent......De diagnose is dan relatief betrouwbaar, en jullie zoon weet dan ook waar ie aan toe is....En voor jullie ook. Het is beter om het te weten , ja....

quote:

Voor ons is er eindelijk een naam voor alle problemen en frustraties gekomen (Wat een opluchting!!!).

Ja, nu kan je het een plek geven. En kan je ook anders naar je zoon kijken. Hij doet het niet express, hij is gewoon wat anders.....

quote:

Zijn driftbuien zijn al zo'n twee jaar niet meer voorgevallen en nu wij meer weten en ons meer verdiept hebben in hoe iemand met Asperger de in onze ogen "normale" wereld ziet, kunnen we hem gelukkig veel beter begrijpen en hem nog meer helpen zich staande te houden in de maatschappij. Juist het zien dat hij ongelukkig is, hem willen helpen maar neit weten hoe, zien dat hij zich eenzaam voelt, terwijl wij hem graag meer warmte willen geven breekt ons hart. Hij weet wel dat wij hem willen helpen en ons best doen hem te begrijpen, maar voelt zich toch onbegrepen. Dat breekt ons hart.

Dat ie nu geen drifbuien heeft is bijzonder.

Dat valt jullie te prijzen, dat jullie er helamal voor open staan. daar begint alles mee. Voor jullie beter en voor jullie zoon ook. Hij heeft dat hard nodig.....

quote:

Er is zoveel informatie te vinden op internet en er zijn zoveel boeken, ook vanuit iemand met Asperger geschreven, waardoor je het beter kunt begrijpen en daardoor rekening kunt houden met de manier van communiceren. Door rekening te houden met de manier van communiceren wordt al heel veel ellende voorkomen.

Ja, idd. Er is veel te vinden. Maar als ouders er niet voor openstaan dan houdt alles op. Vanaales geprobeert, maar ze willen of durven het niet....

quote:

Hoe oud ben jij en hoe oud zijn jouw ouders?

Oei....: nou ik zal maar zeggen dat mijn vader 30 jaar ouder is dan ik....Een hele andere generatie dus....

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 20:59 schreef Floripas het volgende:
Wie hier heeft er een relatie, een goede vriendschap of een familieband met een Asperger of ander autist, maar is zelf niet autistisch? Wie is autistisch en heeft een nauwe band met een niet-autist? Wat zijn je ervaringen, waarin begrijp je elkaar niet? Als je ruzie hebt, waar gaat het dan over? En waarin vind je elkaar juist wel weer heel goed?

Jep, zie mijn eerdere reactie, onze zoon van 14 heeft Asperger, zijn we pas sinds kort achter, maar het is voor ons eeen hele opluchting te weten wat er aan de hand is met hem. Door ons er meer in te verdiepen worden zoveel dignen duidelijk.

Zijn oudere broer en jongere zus verdiepen zich ook echt in de informatie zodat ze hem kunnen helpen en beter kunnen begrijpen.

EchtGaaf, hoe ben jij erachter gekomen dat je Asperger hebt en hoe zijn je ouders erachter gekomen?

even uit het andere topic gehaald,.. dacht dat we hier zaten..

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 21:13 schreef Floripas het volgende:

[..]

Natuurlijk, maar een zekere luchtigheid erover vind ik wel prettig. Neem mij en mijn beste vriend (alweer. Nou ja, zo gaat het)

Floripas: Zullen we morgen naar Deventer gaan, het stadje bekijken?
Rein: Nou, nee, zeg, gedoe enzo.
Floripas: Ik bel je over een uurtje terug.

*Floripas gaat even FOKken*

Floripas: Zullen we morgen naar Deventer gaan, het stadje bekijken?
Rein: Ja, toch, dat hadden we toch al afgesproken?
Floripas: Leuk, ik haal je van je werk, pakken we meteen de trein, boek ik een hotelletje.
Rein: Had je dat nog niet gedaan dan?

Volgende dag:

Floripas: Het stormt. De treinen gaan niet. We moeten binnenblijven. Het hotelletje zit vol met gestrande reizigers. We zullen volgende week moeten gaan.
Rein: Ik had erop gerekend!
Floripas: Tsja, overmacht.
Rein: Er zijn maar vier mensen dood door die storm tot nu toe. Vier op zestien miljoen. We kunnen best gaan. We waaien toch niet weg?
Floripas: Ik bel de NS wel even.

*Floripas belt, duurt wel een half uur*

Floripas: de treinen gaan op een gegeven moment echt niet meer.
Rein: Ja, het stormt, we gingen toch binnen blijven?
Floripas: Goed, zal ik eten koken?
Rein: We doen ook altijd wat jij wilt.
Floripas:
Rein: Heb je nou nog geen boodschappen gedaan?
Floripas: Godallemachtig, totale autist ben je weer.

oooooooooohw

!

Hoe herkenbaar.... (ja ik heb ook aspies in mijn omgeving.... die communicatie !!! Hoewel ze verbaal erg sterk zijn, tenminste die ik ken boven gemiddeld loopt het begrip..de communicatie zelf voor geen meter )

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 22:25 schreef sigme het volgende:
EchtGaaf, hoe ben jij erachter gekomen dat je Asperger hebt en hoe zijn je ouders erachter gekomen?

Ik ben erzelf achter gekomen. Zelfsignalering. Zelf mijn hulpverlener had het niet door ... Zelf op het spoor gekomen, zelftestjes op internet. Ik schreef een verslag van 20 pagina's aan resultaten. Bood het mijn hulpverlener aan. Toen ging balletje rollen. Ik werd getest, zeer uitgebreid, en bingo...officlele diagnose dus.

Ik had de uitslag mijn ouders verteld. Ze schrokken zich rot.

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 22:23 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Zeker. Ze staan er niet voor open........
[..]

Het is mooi dat je er zo vroeg bij bent......De diagnose is dan relatief betrouwbaar, en jullie zoon weet dan ook waar ie aan toe is....En voor jullie ook. Het is beter om het te weten , ja....
[..]

Ja, nu kan je het een plek geven. En kan je ook anders naar je zoon kijken. Hij doet het niet express, hij is gewoon wat anders.....
[..]

Dat ie nu geen drifbuien heeft is bijzonder.

Dat valt jullie te prijzen, dat jullie er helamal voor open staan. daar begint alles mee. Voor jullie beter en voor jullie zoon ook. Hij heeft dat hard nodig.....
[..]

Ja, idd. Er is veel te vinden. Maar als ouders er niet voor openstaan dan houdt alles op. Vanaales geprobeert, maar ze willen of durven het niet....
[..]

Oei....: nou ik zal maar zeggen dat mijn vader 30 jaar ouder is dan ik....Een hele andere generatie dus....

Natuurlijk staan wij ervoor open, hij is onze zoon en we houden zielsveel van hem. We hebben altijd ons best gedaan hem te helpen en ook al eerder hulp gezocht. Daar kwamen we jammer genoeg niet verder mee. We zagen ook wel dat zijn driftbuien pure frustratie/paniek waren, en lieten hem dan maar even. Later kwamen we er dan op terug, maar hij kon meestal niet echt uitleggen wat er aan de hand was. Het is echt een kanjer van een knul. Helaas was hij de laatste tijd ontzettend depressief. Dat breekt je hart als ouders zijnde.

Gelukkig gaat hij nu weer een beetje de goede kant op.
Wel heeft hij het geluk dat hij veel mensen om hem heen heeft die hem willen helpen. Een duwtje in zijn rug geven we hem graag om daar ook gebruik van te durven maken. Tja, ondanks dat hij in de puberleeftijd is, mogen we zeker niet klagen over zijn gedrag.

We begrijpen het nu ook waarom hij uren op zijn kamer zit en met verjaardagen zich liever terug trekt. We proberen hem wel te stimuleren, maar dwingen hem niet meer om "sociaal" te doen...Nu wij meer begrijpen van zijn gedrag, kunnen we het ook beter uitleggen aan anderen en daardoor meer begrip voor hem creeeren.

Echtgaaf.. driftbuien zijn naar mijn ervaring niet onderdeel van het standaard pakket hoor.
tenminste niet zoals ik driftbuien defineer.
Het kan er bij zitten, en is redelijk voor de hand liggend want niets is meer frustrerend dan het gevoek hebben niet begrepen te worden..of sterker nog.. gewoonweg niet begrepen worden.

De aspie waar ik het meest contact mee heb is een goede vriend,
hij is overigens ook hoog begaafd. Dat schijnt ook vaak voor te komen bij deze vorm van "autisme".

Mijn vriendin heeft bij haar thuis haar eigen theeglas waar zij uit drinkt. Als ik daar uit zou drinken 'klopt' het niet. Dus als ik thee maak als ik bij haar ben, hou ik er rekening mee dat zij dat glas krijgt en niet iemand anders

Mijn vriendin werkt met 'scripts'. Als iemand huilt, ga je iemand troosten, dus naast die persoon zitten en een arm om die persoon heenslaan, tranen wegvegen met een tissue bv. Door goed naar mij te luisteren tijdens gesprekken etc weet ze dat ik daar niet van hou. Dus heeft ze een nieuw script geleerd dat ze bij mij toepast: 'Duch niet op die manier troosten maar vragen of ik iets voor haar kan doen want Duch houdt niet van nabijheid als ze verdrietig is'. (Ze legt mij uit hoe ze leert en checkt of dit klopt om het zo goed mogelijk te kunnen toe passen - het klinkt heel plastisch maar het werkt wel erg prettig voor ons beiden).

Zo heeft mijn vriendin van haar moeder geleerd toen ze op zichzelf ging wonen 'als er iemand aan de deur komt, biedt je hem/haar wat te drinken aan'. Dus toen de verwarmingsmonteur kwam, kreeg hij koffie, maar toen de postbode kwam, kreeg hij ook koffie . (Ze moet er zelf ook om lachen nu) Al dit soort dingen heeft ze letterlijk moeten leren, allemaal regels die ze heeft moeten onthouden

Zo kan mijn vriendin heel hartelijk om zichzelf lachen als ze vanuit haar autisme dingen niet goed begrepen heeft. Ze is er ook heel makkelijk in om uit te leggen dat dat vanuit haar autisme komt dat ze dingen letterlijk opneemt en dat vandaaruit communicatie-misverstanden ontstaan. Doordat ze er zelf zo ontspannen en spontaan mee omgaat wordt er nooit moeilijk over gedaan eigenlijk en word ze als een hartelijk en spontaan mens ervaren door anderen.

Onze zoon moet nog getest worden. De Diagnose is nu voor 95% zeker, hij staat nu op de wachtlijst bij het centrum voor Autisme. Maar als ik de informatie lees en de boeken lees dan is alles zo ontzettend herkenbaar....

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 22:33 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Ik ben erzelf achter gekomen. Zelfsignalering. Zelf mijn hulpverlener had het niet door ... Zelf op het spoor gekomen, zelftestjes op internet. Ik schreef een verslag van 20 pagina's aan resultaten. Bood het mijn hulpverlener aan. Toen ging balletje rollen. Ik werd getest, zeer uitgebreid, en bingo...officlele diagnose dus.

Om welke reden had je een hulpverlener? Ik bedoel, blijkbaar was er al een reden om je ergens mee te helpen, bleek dat gerelateerd te zijn aan die latere diagnose?
En wil je me iets vertellen over hoe / waar etc men uitgebreide testen doet? Is dat iets ziekenhuizigs?

quote:

Ik had de uitslag mijn ouders verteld. Ze schrokken zich rot.

Wat naar. Was dat je bij de hulpverlening liep dan eerder ook al shockerend voor ze?

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 22:36 schreef DuchessX het volgende:
Mijn vriendin heeft bij haar thuis haar eigen theeglas waar zij uit drinkt. Als ik daar uit zou drinken 'klopt' het niet. Dus als ik thee maak als ik bij haar ben, hou ik er rekening mee dat zij dat glas krijgt en niet iemand anders

Mijn vriendin werkt met 'scripts'. Als iemand huilt, ga je iemand troosten, dus naast die persoon zitten en een arm om die persoon heenslaan, tranen wegvegen met een tissue bv. Door goed naar mij te luisteren tijdens gesprekken etc weet ze dat ik daar niet van hou. Dus heeft ze een nieuw script geleerd dat ze bij mij toepast: 'Duch niet op die manier troosten maar vragen of ik iets voor haar kan doen want Duch houdt niet van nabijheid als ze verdrietig is'. (Ze legt mij uit hoe ze leert en checkt of dit klopt om het zo goed mogelijk te kunnen toe passen - het klinkt heel plastisch maar het werkt wel erg prettig voor ons beiden).

Zo heeft mijn vriendin van haar moeder geleerd toen ze op zichzelf ging wonen 'als er iemand aan de deur komt, biedt je hem/haar wat te drinken aan'. Dus toen de verwarmingsmonteur kwam, kreeg hij koffie, maar toen de postbode kwam, kreeg hij ook koffie . (Ze moet er zelf ook om lachen nu) Al dit soort dingen heeft ze letterlijk moeten leren, allemaal regels die ze heeft moeten onthouden

Zo kan mijn vriendin heel hartelijk om zichzelf lachen als ze vanuit haar autisme dingen niet goed begrepen heeft. Ze is er ook heel makkelijk in om uit te leggen dat dat vanuit haar autisme komt dat ze dingen letterlijk opneemt en dat vandaaruit communicatie-misverstanden ontstaan. Doordat ze er zelf zo ontspannen en spontaan mee omgaat wordt er nooit moeilijk over gedaan eigenlijk en word ze als een hartelijk en spontaan mens ervaren door anderen.

Tone onze dochter jarig was, kwam mijn schoonzusje op visite (Het was toen net bij ons bekend), hij zei netjes hallo en was weer verdiept in een spel. Toen gaf ze hem even ene aai over zijn rug, waar hij dan totaal niet op reageerde.
Zij begreep toen wij meer uitlegen zijn reactie wat beter.

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 22:33 schreef Mirage het volgende:
Echtgaaf.. driftbuien zijn naar mijn ervaring niet onderdeel van het standaard pakket hoor.
tenminste niet zoals ik driftbuien defineer.
Het kan er bij zitten, en is redelijk voor de hand liggend want niets is meer frustrerend dan het gevoek hebben niet begrepen te worden..of sterker nog.. gewoonweg niet begrepen worden.

De aspie waar ik het meest contact mee heb is een goede vriend,
hij is overigens ook hoog begaafd. Dat schijnt ook vaak voor te komen bij deze vorm van "autisme".

Hey Mirage

Driftbuien, daar had ik het laatst met mijn vriendin nog over. Volgens haar schijnt het toch best vaak voor te komen. Niet uit boosheid maar uit frustratie en onmacht, zij heeft er zelf ook erg veel last van gehad maar er wel mee leren omgaan.

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 22:36 schreef DuchessX het volgende:
Mijn vriendin heeft bij haar thuis haar eigen theeglas waar zij uit drinkt. Als ik daar uit zou drinken 'klopt' het niet. Dus als ik thee maak als ik bij haar ben, hou ik er rekening mee dat zij dat glas krijgt en niet iemand anders

Mijn vriendin werkt met 'scripts'. Als iemand huilt, ga je iemand troosten, dus naast die persoon zitten en een arm om die persoon heenslaan, tranen wegvegen met een tissue bv. Door goed naar mij te luisteren tijdens gesprekken etc weet ze dat ik daar niet van hou. Dus heeft ze een nieuw script geleerd dat ze bij mij toepast: 'Duch niet op die manier troosten maar vragen of ik iets voor haar kan doen want Duch houdt niet van nabijheid als ze verdrietig is'. (Ze legt mij uit hoe ze leert en checkt of dit klopt om het zo goed mogelijk te kunnen toe passen - het klinkt heel plastisch maar het werkt wel erg prettig voor ons beiden).

Zo heeft mijn vriendin van haar moeder geleerd toen ze op zichzelf ging wonen 'als er iemand aan de deur komt, biedt je hem/haar wat te drinken aan'. Dus toen de verwarmingsmonteur kwam, kreeg hij koffie, maar toen de postbode kwam, kreeg hij ook koffie . (Ze moet er zelf ook om lachen nu) Al dit soort dingen heeft ze letterlijk moeten leren, allemaal regels die ze heeft moeten onthouden

Zo kan mijn vriendin heel hartelijk om zichzelf lachen als ze vanuit haar autisme dingen niet goed begrepen heeft. Ze is er ook heel makkelijk in om uit te leggen dat dat vanuit haar autisme komt dat ze dingen letterlijk opneemt en dat vandaaruit communicatie-misverstanden ontstaan. Doordat ze er zelf zo ontspannen en spontaan mee omgaat wordt er nooit moeilijk over gedaan eigenlijk en word ze als een hartelijk en spontaan mens ervaren door anderen.

Dat is erg mooi !!

Heel fijn dat ze er zo relaxed en humorvol mee omgaat...
ik denk dat haar geluk is dat ze luchtig is en blijkbaar erkent en geaccepteerd heeft dat ze autistisch is.. en dus scripts wil leren.

Je hebt ook mensen die star en eigenwijs de andere kant op blijven lopen.
Gewoon niet willen luisteren naar wat de ander aangeeft prettig te vinden en wat algemeen geaccepteerd gedrag is en wat niet (alhoewel ik het met algemeen geaccepteerd gedrag ook niet zo nauw neem )

Naturlijk hoeft niemand zich 100% aan te passen.. je wil geen robot creeeren, maar de basis beginselen zodat de persoon in ieder geval kan functioneren zijn toch wel erg belangrijk vind ik.

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 22:33 schreef Keukenprinsesje het volgende:

[..]

Natuurlijk staan wij ervoor open, hij is onze zoon en we houden zielsveel van hem. We hebben altijd ons best gedaan hem te helpen en ook al eerder hulp gezocht. Daar kwamen we jammer genoeg niet verder mee. We zagen ook wel dat zijn driftbuien pure frustratie/paniek waren, en lieten hem dan maar even. Later kwamen we er dan op terug, maar hij kon meestal niet echt uitleggen wat er aan de hand was. Het is echt een kanjer van een knul. Helaas was hij de laatste tijd ontzettend depressief. Dat breekt je hart als ouders zijnde.

Je hebben een prachtzoon zeker weten. asperger ervaren alles heel intens. Ze zijn eerlijk, naief eerlijk dat wel.....Je weet wat je aan hem hebt......

Ik heb zware waardering voor jullie. Knap, want het is soms erg lastig........Maar jullie liefde voor je kind is het mooiste wat er is. Waarderen om wie hij is.......En niet om wat hij wel of niet kan....Ze hebben hun sterke kanten en zwakke kanten.....

En de gave slim te zijn. Maar wel erg feitelijk. Mij vinden mensen nogal professoraal
maar ook betweterig. Dat zit in mij. Maar altijd de hang naar kennis. Vreet kennis. Kick daarop...

quote:

Gelukkig gaat hij nu weer een beetje de goede kant op.
Wel heeft hij het geluk dat hij veel mensen om hem heen heeft die hem willen helpen. Een duwtje in zijn rug geven we hem graag om daar ook gebruik van te durven maken. Tja, ondanks dat hij in de puberleeftijd is, mogen we zeker niet klagen over zijn gedrag.

Echt knap. ik heb sopms het gevoel daar nooit te zijn uitgekomen, maar goed. Dritbuien hebik nog steeds. Ik kan woest worden om het minste of geringste....Maar dingen stukgooien doe ik niet meer...Maar wel in razernij ontaarden.....

quote:

We begrijpen het nu ook waarom hij uren op zijn kamer zit en met verjaardagen zich liever terug trekt. We proberen hem wel te stimuleren, maar dwingen hem niet meer om "sociaal" te doen...Nu wij meer begrijpen van zijn gedrag, kunnen we het ook beter uitleggen aan anderen en daardoor meer begrip voor hem creeeren.

Hulde voor jullie inzicht en begrip. idd, hij zal net zoals ik erg slecht tegen prikkels kunnen. Ik zonder mij dus ook af......Het liefst ben ik alleen. Ik dult niemand om mij heen.......Prikkels komen 100x harder binnen. Snel vermoeid etc........

Sociaal is zeer moeilijk........Zeker als er geen gelijkgestemden zijn.......

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 22:37 schreef Keukenprinsesje het volgende:
Onze zoon moet nog getest worden. De Diagnose is nu voor 95% zeker, hij staat nu op de wachtlijst bij het centrum voor Autisme. Maar als ik de informatie lees en de boeken lees dan is alles zo ontzettend herkenbaar....

Wat fijn voor jullie zoon dat hij zo'n fijne ouders heeft en dat er begeleiding komt, dat jullie open staan voor de diagnose en dat jullie hem zo goed (willen) steunen.

Ik had voor mijn man ook gewild dat er meer kennis was geweest over autisme toen hij jong was. Nu hij volwassen is is het allemaal toch een stuk moeilijker allemaal omdat alles er al zo ingebakken is.
Wel fijn dat het steeds meer bespreekbaar is, zelfs hier op fok. Dat er steeds meer info over te vinden is, dat het veel vaker voorkomt dan je denkt.

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 22:39 schreef sigme het volgende:

[..]

Om welke reden had je een hulpverlener?

Ik liep overal vast. Achteraf door dat gelazer.

quote:

Ik bedoel, blijkbaar was er al een reden om je ergens mee te helpen, bleek dat gerelateerd te zijn aan die latere diagnose?

Ja gedeeltelijk wel. Het was nog wel een puzzelstukje dat ik zocht.....

quote:

En wil je me iets vertellen over hoe / waar etc men uitgebreide testen doet? Is dat iets ziekenhuizigs?
[..]

Een GGZ instelling kan dat. op doorverwijzing van de huisarts....Je krijgt allerlei gesprekken (ook met familie ouders) , en testen. Je iq wordt bepaald (WAIS III). Persoonlijkheidstesten.....Je moet een aantal keren terug. Het laatste gesprek is het "vonnis".. Heel heel zwaar...

quote:

Wat naar. Was dat je bij de hulpverlening liep dan eerder ook al shockerend voor ze?

Ja, alles wat met psyche van doen heeft vinden ze eng en onbegrijpelijk. Ik kan ze daarin niet helpen.....

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 22:47 schreef EchtGaaf het volgende:

Een GGZ instelling kan dat. op doorverwijzing van de huisarts....Je krijgt allerlei gesprekken (ook met familie ouders) , en testen. Je iq wordt bepaald (WAIS III). Persoonlijkheidstesten.....Je moet een aantal keren terug. Het laatste gesprek is het "vonnis".. Heel heel zwaar...
[..]

Ja, alles wat met psyche van doen heeft vinden ze eng en onbegrijpelijk. Ik kan ze daarin niet helpen.....

Dus je ouders zijn bij de testen betrokken geweest, voordat het vonnis geveld werd. Denk je (vind je) dat het GGZ tekort geschoten is in begeleiding van je ouders?

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 22:33 schreef Mirage het volgende:
Echtgaaf.. driftbuien zijn naar mijn ervaring niet onderdeel van het standaard pakket hoor.
tenminste niet zoals ik driftbuien defineer.

Niet iedere Aspie heeft dezelfde kenmerken. Daarom is het ook een syndroom.....Driftbuien is een van de mogelijke kenmerken....

quote:

Het kan er bij zitten, en is redelijk voor de hand liggend want niets is meer frustrerend dan het gevoek hebben niet begrepen te worden..of sterker nog.. gewoonweg niet begrepen worden.

En dat is de crux ja...

quote:

De aspie waar ik het meest contact mee heb is een goede vriend,
hij is overigens ook hoog begaafd. Dat schijnt ook vaak voor te komen bij deze vorm van "autisme".

Helemaal waar. Herken daar alles uit.....

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 22:50 schreef sigme het volgende:

[..]

Dus je ouders zijn bij de testen betrokken geweest, voordat het vonnis geveld werd.

Mijn vader tenminste. Mijn echte moeder leeft niet meer, mijn stiefmoeder is minder relevant......

Wilde aanvankelijk liever een tante meenemen, maar vader durfde eerst niet....Later wel gelukkig....Maar werden ze niet echt wijzer van,maar goed...

quote:

Denk je (vind je) dat het GGZ tekort geschoten is in begeleiding van je ouders?

Nee. Als iemand er niet voor open kan of durft te staan, dan houdt echt alles op.....

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 22:52 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Mijn vader tenminste. Mijn echte moeder leeft niet meer, mijn stiefmoeder is minder relevant......

Wilde aanvankelijk liever een tante meenemen, maar vader durfde eerst niet....Later wel gelukkig....Maar werden ze niet echt wijzer van,maar goed...
[..]

Nee. Als iemand er niet voor open kan of durft te staan, dan houdt echt alles op.....

Zijn er eigenlijk nog 'gradaties'? Ik dacht het wel, maar ik kan er naast zitten.

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 22:47 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Ik liep overal vast. Achteraf door dat gelazer.
[..]

Ja gedeeltelijk wel. Het was nog wel een puzzelstukje dat ik zocht.....
[..]

Een GGZ instelling kan dat. op doorverwijzing van de huisarts....Je krijgt allerlei gesprekken (ook met familie ouders) , en testen. Je iq wordt bepaald (WAIS III). Persoonlijkheidstesten.....Je moet een aantal keren terug. Het laatste gesprek is het "vonnis".. Heel heel zwaar...
[..]

Ja, alles wat met psyche van doen heeft vinden ze eng en onbegrijpelijk. Ik kan ze daarin niet helpen.....

ik krijg binnen 4 weken mijn "vonnis". Ben best zenuwachtig, want wat als het zwaarder of juist lichter is dan ik zelf verwacht? En wat na het "vonnis"? Wat ga ik dan doen? Val ik in een zwart gat, of is er iets van begeleiding?

Ik ben vaak vastgelopen in mijn leven, meer dan goed voor mij is. Ik miste ook het laatste stukje van mijn puzzel. Maar ik het enorm het gevoel dat ik dat eindelijk gevonden heb.

Gelukkig heb ik een lieve vrouw die veel in mij investeert, en veel geduld heeft met mij.

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 22:55 schreef sigme het volgende:

[..]

Zijn er eigenlijk nog 'gradaties'?

Autisme valt onder pervasieve ontwikkelingsstoornissen. Een zeer breed spectrum.....Volgens mij zijn dergelijke persoonlijkheidstoornissen altijd gradueel, net zoals sexuele geaardheid trouwens....(anders dan de meeste willen geloven...)

iedereen heeft kenmerken van autisme, de een meer dan de ander...Echter voor diagnostiek wordt gebruik gemaakt van zg. classificerende diagnostiek.(volgende uit de beschrijvende diagnositiek...) Classificerend--------> er moet dus voldaan worden aan minimum eisen.....

quote:

Ik dacht het wel, maar ik kan er naast zitten.

Ja, bovendien zijn mensen 100% analoog.....De ene asperger zal meer klachten kunnen hebben dan de ander......Bij de een merk je het eerder dan bij de ander....etc...

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 22:41 schreef Mirage het volgende:

[..]

Dat is erg mooi !!

Heel fijn dat ze er zo relaxed en humorvol mee omgaat...
ik denk dat haar geluk is dat ze luchtig is en blijkbaar erkent en geaccepteerd heeft dat ze autistisch is.. en dus scripts wil leren.

Je hebt ook mensen die star en eigenwijs de andere kant op blijven lopen.
Gewoon niet willen luisteren naar wat de ander aangeeft prettig te vinden en wat algemeen geaccepteerd gedrag is en wat niet (alhoewel ik het met algemeen geaccepteerd gedrag ook niet zo nauw neem )

Naturlijk hoeft niemand zich 100% aan te passen.. je wil geen robot creeeren, maar de basis beginselen zodat de persoon in ieder geval kan functioneren zijn toch wel erg belangrijk vind ik.

En toch heeft ze heel lang geprobeerd om 'normaal' te zijn. Om zo zoveel mogelijk aan te passen aan de 'normale' mensen om niet op te vallen want dat wilt ze niet. En ik denk dat ze dat nog steeds doet, want het is onderhand een tweede natuur geworden. Want zeg nu eerlijk, wie wil nu opvallen omdat je sommige dingen niet begrijpt of aanvoelt die (bijna) iedereen wel aanvoelt of normaal vindt? Je wilt er toch ook bij horen? Je wilt toch niet buiten de maatschappij vallen? Gepest worden omdat je dingen niet begrijpt? Omdat je de clou van de mop weer eens niet kan volgen? Omdat je heel rechtlijnig denkt en niet flexibel bent en niet goed in staat bent om een afweging te maken omdat je dan in de knoop raakt met het toepassen van de regels die je geleerd hebt en waar je niet vanaf mag wijken? Als kind hoor je er dan niet bij en ben je dan al snel het mikpunt van spot, het pispaaltje van de klas. Kinderen kunnen zó vreselijk hard zijn, ik weet het van mijn vriendin. Ze is vreselijk, afschuwelijk gepest, verbaal, geslagen, vernederd. Alleen omdat ze 'vreemd' was, gedrag kopieerde omdat ze erbij wilde horen maar niet wist hoe dat moest, ze niet wist hoe ze contact moest maken, geen spelletjes kon spelen met andere kinderen omdat ze niet wist hoe ze met hen spelletjes moest spelen waarbij je je in een rol moest inleven (bv cowboytje en indiaantje ofzo). Ze hoorde er niet bij.
Nou wat ik bedoel daar ligt al een basis waarin een kind het gevoel heeft dat het niet normaal is en dat het zo normaal mogelijk moet proberen te zijn om erbij te horen en voor haar eigen veiligheid, want anders wordt ze gepest en erger nog geslagen en vernederd, niet kan zijn zoals ze eigenlijk is want dat wordt niet geaccepteerd.

Dat continue proberen aan te passen en het gevoel te hebben niet goed genoeg te zijn zoals ze is (of het anders-zijn) (en ik weet dat meerdere aspergers dat herkennen) hebben haar ook al vaak opgebroken en dat heeft zich vaak geuit in depressies.
Moeilijk hoor.
Misschien dat het tegenwoordig anders is als kinderen al jong gediagnosticeerd worden en er tegenwoordig meer openheid van zaken is, maar 'vroeger' wist men helemaal niet wat er aan de hand was en was zo'n kind al snel afwijkend en raar en werd er geen extra aandacht aan besteed.

Pfff lang verhaal, vnl gebaseerd dus op het levensverhaal van mijn vriendin, een sterke vrouw, maar met een verdrietig levensverhaal.