(toetsenbord stom, kang een e met " doen :/)Laatste tijd zit ik regelmatig wat japans te leren, naar blijk is het iets moeilijker dan verwacht maar nog te doen. Maar ik vroeg me toch wel af wat nou de makkelijkste taal is en anders of dat niet gewoon te maken is?
P.s. dit topic is totaal niet om de 'groter wordende domheid' van het huidige Nederlands of andere talen goed te praten. Enkel puur als leuk de makkelijkste taal te creeeren die toch alle zinnen die wij kennen kan vertalen (en dan niet een veelvoud meer van het aantal woorden vervolgens gebruikt).
Wat maakt een taal al dan niet allemaal lastig?
-Werkwoordvervoegingen
-Onregelmatigheden
-Cultuur/taalgebonden speciale klanken en daarbij ook vaak de weinig verschil tussen bepaalde letters die te horen zijn. bv: d/t , Frans: g/h.
-Woordvolgorde/Zinstructuur
-Veelvoud aan verschillende woorden+synoniemen diezelfde betekenen
-lidwoorden
-veel persoonsvormen en daarbij vaak weer variaties op.
-Niet fonetisch.
-Weinig diversiteit tussen woorden. Bepaalde talen klinken heel veel hetzelfde.
-Naamvallen
-onduidelijkheid onderwerp/voorwerp/dergelijk (eigenlijk zinstructuur, maar imho bij Japans wordt heel veel met partikels gewerkt die de zinstructuur zouden verduidelijken, maar wellicht is dat in te korten..)
-Buigingen/meerdere betekenissen van zinnen. A bandage wound around the wound.
-Intonatie. Een vraag is niet altijd duidelijk in nederlands, bij Japans/Chinees wordt op eind een 'vraagpartikel' toegevoegd..misschien kunnen wij dat aan het begin doen?
-Meerdere uitspraken voor '1 woord'. In het Chinees/Taiwans en dergelijk heb je 4 tot 10 verschillende manieren dat je een 'woord' kunt uitspreken, ik hoor zelf zeer weinig verschil en ik geloof niet dat het altijd zonder problemen lukt bij de chinezen.
- jouw idee?
ik dacht zelf waarom creeeren we niet een taal die gebaseerd op "abstractie/logica/expressies"? En daarbij alle bovenstaande moeilijkheden te verwijderen.
ik denk dat een taal gebaseerd daarop veel logischer en makkelijker te leren is.
Mijn idee:
Enigszins gebaseerd op:
http://nl.wikipedia.org/wiki/SI-prefixHet idee is dat straks dingen afmetingen krijgen qua: niets/atoom/nano/acterie/bloedhaarvaat/mm/cm/m/verdiepinghoogte/2storyhuishoogte/5m/10m/100m/1km/10km/50km/100km/
mega/giga/tera/peta/exa/zetta/yotta/oneindig
25 "levels" dus. Als je voor elk dat level een "prefix" maakt van 2 letters, een medeklinker+klinker.
qua voorwerpen heb je dan blok, lijn, vierkant, torus, cirkel, rond, cilinder, driehoek, piramide, kubus, etc, MAAR
daarbij dacht ik ook aan om voor elke "hoofdtype" een subtype te maken:
Een blok is waarbij een zijde langer is dan de andere 2, die gelijk zijn,
daarnaast heb je dan dus in welke mate de 2 gelijke klein zijn:
kijk naar bv je LCD monitor en je kast, niet echt bepaald zelfde afmetingen, maar in principe zou het "blok" in beide gevallen zijn.
In dat geval zou je naar schatting 20 soorten krijgen.
lijn, vierkant, driehoek, cirkel, kubus, rond(, N-hoek)
+ alle varianten op torus, cilinder, piramide, blok, wezen.
Denk dat de varianten makkelijk veranderbaar zijn als we enkel doen als "bo, ko, lo, no, do, etc."
Wezen gebaseerd op: hoeveel poten heeft het? dan staarten?
na dit alles heb je dan de functie van het ding.
werken, maken, uitbeelden, instellen, lezen, etc. (En ook daar natuurlijk de specifieke dingen, lees boek, lees schrift, lees barcode, etc.)
Op die wijze zou je van vrijwel elk ding een woord hebben van 6 woorden. Nou klinkt dat misschien nogal stom, maar op die wijze heb je wel voor alles een woord.
Desnoods zou je voor circa 40 typische combinaties tussen afmetingen en vormen kunnen maken en overige "ding+functie". Op die wijze zou je makkelijkerwijs voor elke woord slechts 4 letters nodig zijn.
Grammatica:
geen onregelmatigheden zeer simpele structuur:
onderwerp werkwoord specifiekheid(bijwoord/lijdend voorwerp/etc)
Bijvoeglijke naamwoorden worden voor een woord gezet.
Qua werkwoorden dacht ik aan geen vervoegingen, maar aan simpel extra woorden die de situatie aanduiden.
ik/hij/zij/jij/u/jullie/hun/ze/etc. alles in tegenwoordige tijd is gewoon simpel het werkwoord met niks erachter, maar indien het toekomstige tijd specifiek moet aangeduid worden: nu bv.
verleden tijd: achter werkwoord het woord voor kort+verleden, bv his (van history)
toekomstige tijd: ,, voor toekomst, bv toe (van toekomst)
negatie: het woord voor niet komt na werkwoord, (bv nai, uit het japans)
zeker: na het werkwoord: bv ja
onzeker: na het werkwoord: bv on
"als" conditioneel: na werkwoord bv. co
volgorde maakt niet uit!
willen/zullen/denken/pogen/kunnen en dergelijk komt voor het werkwoord.
Bv ik wil in de toekomst niet werken
ik wil werk toe nai.
Ander bv:
ik zal zeker niet slapen na gedronken te hebben.
ik zal slaap-co-nai-ja drink-his.
Nog een:
Jullie werken vroeger en nu niet!
jullie werk-nai-his-nu.
Dan nog expressies:
Dan bedoel ik "zeer, veel, weinig" met daarbij mooi/lelijk/mooi/knap/geweldig
Ik dacht zelf aan gewoon puurmaten maken, bv: mooiheid, laag is lelijk, hoog is mooi.
Op die wijze zou je enkel alleen de "maten" moeten weten en vervolgens zeggen of het laag/hoog is (eventueel daartussenin..) Desnoods maak je voor die laag/hoog wel vervoegingen aan het woordmaat, maar bv enkel A en O. Waar o voor hoog staat en a voor laag bv! MOOIO! Zeer mooi dus.
Om bv te zeggen dat een gebouw mooi is gebruik je wel het werkwoord zijn, maar gewoon zo:
object zijn maat+a/o bv.
Na dit alles kun je makkelijk ook in principe "chinese tekens" voor het schrift toevoegen. Een woord voor de afmeting/vorm maak je gewoon de tekening met de afmetingen. B.v. een rondje met een streep waarbij de lengte van de streep aangeeft hoe groot/lang het is. Indien er 3 verschillende afmetingen zijn, maak je 3 lijnen naast elkaar. Bv. OI zegt bv een grote cirkel, O' een kleine cirkel. Voor expressies teken voor de maat met daarnaast een horizontale streep, waarbij bv mooimeter: hoog mooi is, laag lelijk! M' = mooi! M. = lelijk. Simpel?
Even voor het leuk zo bedacht
![]()
(ik had er zin in ja)