Attachment parenting / natural parenting

quote:

Op woensdag 24 januari 2007 19:44 schreef sjak het volgende:
Mmm, ik merk dat ik dit soort discussies altijd heel moeilijk vind. We voeden allemaal op op de manier zoals je het het beste vindt en anders is dan al snel een aanval. Ik hoop dat we dit topic open kunnen blijven staan voor elkaar en van elkaar kunnen leren.

Het blijft moeilijk.

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 11:08 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Nou sorry hoor...
Mijn nederige excuses dat ik me niet eerst door 6 websites worstel voor ik me ergens een mening over vorm.
Denk je dat het dan een leukere discussie wordt?
Mss is het idee van zo'n topic wel dat degenen die er ervaring mee hebben hier eens uit komen leggen wat het dan voor hen betekent ipv zo'n lijstje ergens op een site.

Doe nou eens relaxed zeg, niet alles is een aanval...

Oh, en wat ik overigens probeerde te zeggen en wat je ook gelezen zou hebben als je er niet gelijk al vanuit ging dat ik een aanval inzette was dat het mss zo lijkt omdat de reden om bepaalde dingen te doen bii AP zo duidelijk omschreven worden itt de redenen om een schema aan te houden.
Daarom kan (kan!!!!) het lijken alsof dingen overkomen alsof men het beter weet... Ik was mezelf dus al aan het corrigeren zeg maar.
Lees het nog eens zou ik zeggen.

Ik zie jouw post ook niet als een aanval. Ik geef aan waarom het niet klopt wat jij denkt/zegt.

Dat artikel kan dat beter verwoorden dan ik zo 123, vandaar de link. En waar dat op neerkomt dat er geen regels zijn waar je je aan moet houden, om even kort door de bocht te gaan.

Wat betreft die doek zorgt het er nu idd voor dat Anna zich niet kan bezeren PM, maar ik zie het als alternatief voor de wandelwagen, of de buggy misschien zelfs straks. Dan kan ze ook niet weg. Als ze kan lopen, wil ik dat juist gaan stimuleren, zodat ze dat goed kan. Soms is het goed denk ik om extra veiligheid te bieden, maar een andere keer moet je juist weer extra loslaten. Ik vind het ook zo moeilijk om haar bij mijn (schoon)ouders te laten. Daar zie ik al dagen vooraf tegenop. Maar de opvang, en haar daar achter laten, kost juist weer geen moeite.

ofterwijl, iedereen moet wederom doen waar hij/zij zich goed bij voelt. en of dat nou via een schema, regels, vrije opvoeding, of misschien wel het geloof is, dat maakt geen bal uit.

vond dit topic wel leuk om alles te lezen van iedereen hoe hun het "doen".
maar als dit weer zo'n discussieachtig topic word over het "welles"nietus" blabla, nou

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 11:03 schreef nebelung het volgende:

[..]

Wat moet ik zeggen dan?

Ehm, nou je hóeft natuurlik niets te zeggen.
Maar ik heb gemerkt dat jij vaak zinnige dingen zegt, dus ik vind het wel interessant als je jouw mening/visie hierover ook vertelt.
_{Hetgeen je nu ook wel gedaan hebt, waarvoor dank.}

*nu weg is, straks beter bijleest.

Zonder te willen welles-nietesen wil ik toch wel even doorgaan op wat ik bedoelde en wel dankzij een quote van Nebelung:

quote:

Moet ik alle AP idealen naleven om een AP ouder te zijn?

Nee. We zien dat gezinnen in verscheidene omstandigheden leven die mogelijk uitsluiten om alle AP idealen te gebruiken. We willen ook dat ouders weten dat AP geen standaard recept geeft voor ouderschap. Wat we willen is dat ouders begrijpen wat de emotionele en psychologische basisbehoeften van baby’s zijn, zelfs voor de geboorte. Ouders die deze behoeftes (h)erkennen zullen beslissingen nemen gebaseerd op de behoeften van hun kinderen en niet op grond van wat de opvoedingsboeken en andere experts zeggen dat je moet doen. AP komt uit het hart. Als een gevoelige ouder zul je aanvoelen wat je baby nodig heeft, onafhankelijk van de levensomstandigheden.

Hier staat 'AP komt uit het hart' en dat vind ik dus weer onnodig hard staan tov de ouders die niet aan AP doen, net alsof die alleen maar uit radio met hun kind om gaan. Dat is wat ik bedoelde.

Het lijkt mij idd dat je vaak als ouder jouw gulden middenweg zoekt. De een zal wel graag een voedingsschema aanhouden maar tegelijkertijd het wel prettig vinden om zijn/haar kind de hele dag bij zich te dragen etc. etc.
Daarom vind ik het wel interessant om het te lezen omdat er ook dingen bij staan waarvan ik denk 'ja maar, dat doe je toch sowieso'.
Er zijn hier al heel veel die zich herkennen in 1 of meerdere dingen die genoemd worden.

Trouwens dat zindelijkheidsgedoe (zonder luiers) is weer zo'n nieuwigheid. Dat is niet iets wat 'hoort' bij AP.

In mijn ogen is AP iets wat een heleboel ouders uit zichzelf al doen, zonder daar verder een naam aan te geven. Soms blijkt dat als ze een hoop kritiek krijgen (of zoals Moonah bv hoort van het CB, vrienden en familie dat het anders zou moeten volgens hun) en op zoek gaan naar anderen die het ook zo doen, ze al gauw stuiten op iets wat aansluit bij wat zij doen. Het is fijn om te weten dat je niet de enige bent die met het kind slaapt, lang borstvoed of je kind graag draagt in een doek (ik noem maar wat hoor). AP kent geen vaste regels, in de praktijk zijn het volgens mij vaak de dingen die ik nu noem die herkenning oproepen. Ik ken best veel AP-ers en die zijn niet analytisch, serieus en rationeel bezig. Die leven op gevoel, volgen hun kind en doen wat het beste voelt.

Wat ik begrijp van heel het Ap is dat het juist is het uit het gevoel opvoeden, en dat er eigenlijk geen vaste regeltjes bij horen.
Dat er wel bepaalde overtuigingen zijn wat betreft bijv. het kind zo dicht mogelijk bij je laten slapen e.d. maar zijn dat geen vastomlijnende regels.
En voor de meesten is dat logisch en doe je dat ook wel vanuit je gevoel.
Maar er zijn ook mensen die wel alles via schema's en vastgelegde regels via een opvoedboek oid doen.
Is niets mis mee maar dat is dan meer opvoeden vanuit verstand en hjet andere meer op gevoel.
En denk dat ze dat bedoelen met uit het hart , het klinkt wellicht een beetje cru.. maar aan de andere kant.. schema is vanuit de hersens/wetenschap .. zouden AP ouder(s) geen hersens hebben dan ?

Het is ook wel hoe je de woorden oppikt.. bij gevoel en verstand maakt het al luchtiger denk ik.
Dan hart en hersens

BE, om nog even op dat 'schema' geval terug te komen, zeg maar

Gisteren stelde Sjak (sorry sjak ik neem je even als voorbeeld) ook die vraag, wat is dan het verschil tussen schema en regelmaat en daar hebben we het zo heen en weer over gehad en we stelden toen naar alle tevredenheid vast dat sommigen regelmaatmoeders/ouders zijn en Sjak stelde vast dat ze een schemamoeder is. Helemaal prima en leuk. Ik heb Sjak nog nooit rigide en hysterisch zien vasthouden aan haar schema. Binnen haar schema (indeling van de dag) volgt ze Jetske en dat is toch hartstikke mooi, niks mis mee. Ik persoonlijk heb nog nooit iemand gezegd : gij zult niet schema-en. (al vind ik wel dat je op moet letten dat zo'n schema niet te rigide wordt, dat er helemaal geen ruimte meer overblijft voor wat het kind wil) Die mensen zullen er best wel zijn natuurlijk, vrees ik. Net zoals er legio mensen zijn die een mening hebben over bijvoorbeeld voeden op verzoek, lang voeden, samen slapen, rapley. (en daar loop je eigenlijk al heel gauw tegenaan als je je binnen de muren van het CB begeeft of bij je eigen familie. Eerlijk is eerlijk, je wordt echt gauw voor gek versleten hoor en je wordt vaak zo in een hoek gedreven. Dan ga je wel gauw op zoek naar anderen die het ook zo doen en heel vaak kom je dan dus uit bij AP)

[ Bericht 2% gewijzigd door nebelung op 25-01-2007 12:34:00 ]

Dat bedoelde ik dus ook.

Ja maar naar mijn idee staan dat soort dingen zoals "AP komt uit het hart" er alleen maar voor mensen die zich daarmee willen identificeren. Die zich dus daadwerkelijk AP-er willen noemen. Zo van "Ik ben iets, namelijk AP-er". Als jij je aan wilt sluiten bij een groep, heb je ook iets nodig waardoor 'jouw groep' beter lijkt dan een andere.

Je hebt ook vrouwen die zich gewoon 'moeder' noemen en zelf de keuze uit allerlei verschillende parenting manieren kiezen. En daarbij wel of geen raakvlakken hebben met AP.

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 12:19 schreef Igraine het volgende:
Ja maar naar mijn idee staan dat soort dingen zoals "AP komt uit het hart" er alleen maar voor mensen die zich daarmee willen identificeren. Die zich dus daadwerkelijk AP-er willen noemen. Zo van "Ik ben iets, namelijk AP-er". Als jij je aan wilt sluiten bij een groep, heb je ook iets nodig waardoor 'jouw groep' beter lijkt dan een andere.

Je hebt ook vrouwen die zich gewoon 'moeder' noemen en zelf de keuze uit allerlei verschillende parenting manieren kiezen. En daarbij wel of geen raakvlakken hebben met AP.

Ik ben iets... namelijk mezelf En dat vind ik al heel wat... laat staan dat ik me aan allerlei groepjes of levensovertuigingen zou moeten conformeren (voor mijzelf gesproken he)...

Ik sluit me volledig aan bij je laatste alinea

Ja wat Igraine zegt dus.

Echt, ik heb altijd zoveel woorden nodig

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 12:22 schreef nebelung het volgende:
Ja wat Igraine zegt dus.

Echt, ik heb altijd zoveel woorden nodig

pssst van sjak is jetske renske is van popples

Dank, Nebelung en Igraine, voor verwoorden wat ik wilde schrijven maar wat ik niet op een goede manier uit mijn vingers kreeg.

Ach ja Jetske. Sorry

Ik ga wat anders doen, geloof ik

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 09:19 schreef Jarno het volgende:

[..]

Er zitten aardige punten in, en ieder moet lekker doen wat -ie zelf wil, maar ik vind het juist voornamelijk tégen de natuur indruisen, deze theorie. Een kind hóórt zelfstandig te worden, zelf dingen te kunnen, niet tot het extreme afhankelijk te zijn van mama (of papa). Er gebeuren veranderingen in het darmstelsel en de spijsvertering waardoor het geven van BV op 7 jarige leeftijd (hoewel ik voorstander ben van BV) eigenlijk gewoon waanzin is, biologisch gezien. Dus nee, natural is het zeker niet wat mij betreft.

En samen slapen? Nooooooooo thank you! .

Maar nogmaals, doe wat je zelf wilt.

Jarno, als een kind zich normaal ontwikkelt taalt het niet meer naar bv als het 7 jaar is.
AP staat juist voor om te kijken naar de ontwikkeling van het kind en daar op te reageren.
Mijn dochter van zes maanden wil niet meer aan de borst, heeft te maken met een lage bv productie bij mij wegens aangeboren klierafwijking. Ik ga haar niet dwingen om toch aan de borst te drinken. Ze krijgt kv en ze experimenteert met groente en fruit eten. Dat laatste vindt ze leuk, en ik heb uit haar eigen signalen opgepikt dat ze er aan toe was. Daarmee wordt ze onafhankelijker van mij, en die ruimte krijgt ze.

Ik vond Moonah's uitleg over ruimte erg mooi:
"Je kind de ruimte geven zich te ontwikkelen. Uiteraard, zou ik willen zeggen! Maar nadrukkelijk de ruimte, niet de leegte. Ruimte is begrensd, leegte niet. Empathie is imo daarbij onontbeerlijk."
Voor mij betekent empathie in dezen kijken naar wat mijn zich ontwikkelende baby aangeeft en daar op inspelen.

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 11:14 schreef PM-girl het volgende:
Iets wat mij een struikelblok lijkt bij (gedeeltelijk) AP is het loslaten. Dat is als ouder altijd iets moeilijks denk ik, om op een dag meer en meer te moeten vertrouwen op het kunnen van je kind en daarom jezelf terug te trekken. Bij AP kies je in bepaalde gebieden veel later voor het loslaten, zoals het alleen slapen. Het lijkt me dat dat dan moeilijker kan zijn, omdat je het moment uit stelt. (hier wordt het heel praktisch nog uitgesteld, nu pas het wiegje nog, maar geen maanden meer).

Dat geldt misschien ook voor de draagdoek? Dichtbij jou kan een kindje zich kruipend of lopend niet zo makkelijk bezeren, maar een keer moeten ze die dingen toch gaan ervaren. Ik denk dat ik heel makkelijk voor de veilige weg zou kiezen en misschien te lang zou wachten met het laten ervaren van dingen.

Bij AP gaat het om het kijken naar en reageren op de signalen van je kind. Als je kind niet (meer) in de draagdoek wil, als je kind niet samen wil slapen, als je kind niet meer aan de borst wil, dan laat je het gaan en pas je een en ander aan op de nieuwe situatie.
Dus niet verplicht bv tot zes jaar, samenslapen tot twaalf jaar en draagdoek tot drie jaar ofzo. Gewoon totdat ze aangeven er geen prijs meer op te stellen. Het is de bedoeling dat ze basisvertrouwen opbouwen van waaruit ze de wereld en nieuwe situaties tegemoet kunnen gaan. Je voedt ze juist op om ze zo goed mogelijk los te kunnen laten.
Ik denk dus niet dat AP a priori een keuze is voor later loslaten, maar voor loslaten als het kind er aan toe is.
^{Overigens ben ik geen echte AP'er. De boeken van Sears en Liedlof heb ik nog niet gelezen. Maar bij heel veel wat ik doe en waar ik info over zoek kom ik toch weer op AP uit. Ik onderschrijf de doelen en de uitgangsidealen volledig.}

Ik doe/deed eigenlijk maar wat . En lees nu dat ik eigenlijk aan AP "doe".

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 11:25 schreef YPPY het volgende:
Wat betreft die doek zorgt het er nu idd voor dat Anna zich niet kan bezeren PM, maar ik zie het als alternatief voor de wandelwagen, of de buggy misschien zelfs straks.

Ja, zo zit dat bij ons ook.
De kinderwagen die ik gekocht heb is in het afgelopen half jaar maar twee keer gebruikt, ofzo. De draagzak en draagdoek al ontelbare malen. Ook in tram en trein en volle en smalle winkels erg handig. Bovendien slaapt Lucie er goed in.
Natuurlijk vind ik het contact zo ook heel fijn. Warm lijfje tegen me aan. En meekijken met haar. Ze kan zo zelf ook veel zien, bijvoorbeeld als ik in de supermarkt of straat even een praatje maak. Of op een OUD meeting
Met het in slaap lopen toen ze nog heel klein was kwam het ook handig uit, zo kon ik ondanks fysieke pijn toch met haar heen en weer sjouwen.

^{Dat alles weerhoudt ons er overigens niet van om Lucie te proberen stimuleren met kruipen/tijgeren/lopen.}

Ik ben ook geen echt AP-er, maar ik kon geen informatie vinden over het samen slapen en kwam via de LLL en borstvoeding.com bij het boek van Sears uit. Daar vond ik juist de informatie die mij zekerder maken omdat het steeds maar verdedigen van hoe wij het deden eindelijk met feiten kon weerleggen. Vooral het lang borstvoeding geven, het samen slapen en het rapleyen zijn dingen die me aanspreken en ja dan kom je bij sites uit over AP.

Merlijn heeft alleen veel in de eerste maanden in de draagdoek gezeten. Toen ik hem ook erin durfde te zetten en ik zelf wat mobieler was. Het was de manier om te wandelen en openbaar vervoer. Nu heb ik de grote draagdoek opgeruimd en draag Merlijn alleen nog in een korte doek zodat hij minder zwaar is op mijn heupen tijden het snel even het dorp in gaan.

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 12:19 schreef Igraine het volgende:
Ja maar naar mijn idee staan dat soort dingen zoals "AP komt uit het hart" er alleen maar voor mensen die zich daarmee willen identificeren. Die zich dus daadwerkelijk AP-er willen noemen. Zo van "Ik ben iets, namelijk AP-er". Als jij je aan wilt sluiten bij een groep, heb je ook iets nodig waardoor 'jouw groep' beter lijkt dan een andere.

Je hebt ook vrouwen die zich gewoon 'moeder' noemen en zelf de keuze uit allerlei verschillende parenting manieren kiezen. En daarbij wel of geen raakvlakken hebben met AP.

Toch weerhoudt dat eerste mij er niet van om te grasduinen op AP sites en binnen AP lijsten. Ik kom er interessante dingen tegen. En soms ook dingen waar ik het niet mee eens ben.
Voor 'beter dan' ben ik allergisch, het gaat mij er om wat werkt voor mí&jacute;n kind.
Dus maak ik wel gebruik van een box en een kinderstoel, hoewel die niet binnen hardcore AP passen.
Ik ben gewoon moeder, en ben gewoon blij dat ik via AP een andere kijk heb leren kennen dan mijn ziekenhuis, kraamzorg en CB me bieden.

Kinderstoel is hier wel aanwezig, de box is nog discussie-onderwerp (bij Myrthe niet gehad). Ledikantje wel aanwezig; bij Myrthe nauwelijks gebruikt (sliep in ons bed), bij Juliette wel regelmatig (slaapt overdag nu vaak in de kinderwagen maar verder in ledikantje; 's nachts eindigt ze gewoonlijk bij ons). Draagdoek niet aanwezig, draagzak wel, maar die is bij Myrthe veel meer gebruikt dan nu bij Juliette want die wil ook lekker liggend in de kinderwagen vervoerd worden. Myrthe viel vaak aan de borst in slaap en kon je niet overleggen zonder dat ze wakker werd dus die ging al vrij jong over naar een gewoon eenpersoonsbed, Juliette wil vaak juist niet aan de borst of op schoot in slaap vallen maar juist in de kinderwagen (met doek ervoor tegen visuele prikkels) of in haar bed. Myrthe wilde heel veel kleine beetjes per dag drinken en begon met 18mnd pas substantieel bijvoeding te eten, Juliette drinkt veel minder vaak. Qua bijvoeding is dat nog even afwachten, is ze nog wat te jong voor.
Ik zou bij ons eerste kind iig eerder tot AP-moeder betiteld kunnen worden dan bij ons tweede kind, en toch ben ik nog dezelfde moeder.
En itt velen hier slaap ik het best met kind naast me in bed; als ze in haar ledikantje ligt word ik juist door elk geluidje gealarmeerd.

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 12:11 schreef _evenstar_ het volgende:
Wat ik begrijp van heel het Ap is dat het juist is het uit het gevoel opvoeden, en dat er eigenlijk geen vaste regeltjes bij horen.

Nou, dan zal ik als eerste hier dat stickertje plakken en wel op mezelf: ik ben een AP-moeder! In vol ornaat.
Waarom veel moeders hier nu steeds zo bij zetten dat ze geen echte AP-moeders zijn.