Aandachts en concentratie problemen.

Ik heb sinds dat ik er bewust van ben al een bepaald 'leer-'probleem. Op de basisschool was ik vaak niet in staat om simpele instructies van de meester/juf op te volgen, ik maakte de opdrachten verkeerd om een of andere reden. Ook wanneer me iets gevraagd werd zoals, 'Pracissor, doe jij het raam even open', snapte ik niet precies hoe dat moest, raakte ik in de war enzo. Met gym, wanneer in het begin het spel werd uitgelegd, was ik het 10 sec. later vergeten, of had ik het nooit gesnapt, want ik deed altijd alles verkeerd.

Naast concentratie problemen, wat resulteerde in volgetekende schriften, vooruit lezen bij het klassikaal lezen (wat keihard bestraft werd wanneer je aan de beurt was) en veel straf. De meester destijds adviseerde mijn ouders al om mij naar een psycholoog te sturen, dat hebben zij niet gedaan. (ik begrijp hun daarin wel).

Met mijn intelligentie heeft het naar alle waarschijnelijkheid niet te maken, ik had met de inhoud zelf totaal geen moeite, heb ook nooit enkele moeite moeten doen om iets te halen, ging later naar het Havo/VWO etc.

Ik heb ook grote moeite met een 'agenda', vastzitten aan een bepaald schema is voor mij nogal beangstigend. Wat weer resulteerd in het vergeten van veel zaken, te laat komen en totaal niet voorbereiden van bepaalde zaken.

Het probleem is echter, dat nu nog steeds dezelfde problemen zich in een andere vorm aan mij voordoen. Ik heb totaal geen concentratie vermogen om te gaan studeren, het werkelijk volgen van de prof. in colleges etc.
Uiteindelijk haal ik het wel, maar op het laatste moment, met zesjes en zevens...

Op mijn werk loop ik tegen dezelfde problemen aan, instructies vat ik vaak verkeerd of niet op. De omgeving wil maar niet bekend worden (verdwaal nog steeds regelmatig) en andere onprettige zaken.

Ik vroeg mij af of iemand zich herkend in dit soort problemen en/of er naam voor dit beestje is.

[ Bericht 3% gewijzigd door Pracissor op 14-01-2007 22:50:05 ]

quote:

Op zondag 14 januari 2007 22:44 schreef bersenka het volgende:
Je hoort wel vaker van mensen die zich maar niet kunnen dwingen om te gaan leren e.d., alleen dit klinkt idd wat serieuzer alsof het wel iets psycisch is?

De dwang is er echt alleen wanneer het er vanaf gaat hangen of ik mijn studie kan voortzetten.
Meer mensen hebben natuurlijk studie-problemen m.b.t. tot jezelf ergens toe dwingen, maar dit is bij mij nogal extreem en een onderdeel van het groter geheel.

quote:

Op maandag 15 januari 2007 02:31 schreef Nosh het volgende:
Heel erg herkenbaar.

Direct voorbeeld: ik zou een project nu af moeten maken, wat ik al de hele week heb uitgesteld. Ik zit hier. Dat zegt al genoeg.

Het is gedeeltelijk een gebrek aan discipline, maar er is gewoonweg heel erg weinig voor nodig om mij compleet af te leiden. Ik moet voortdurend geprikkeld en gestimuleerd worden, gebeurd dat niet, dan ga ik het zoeken. Ik heb een tijdje idioot suf archiveringswerk gedaan, en daar kwam het heel erg naar boven. Op een gegeven moment besteedde ik complete halve uren met rondstruinen, mensen bekijken, zien of ik op de kasten kon klimmen en propjesvoetballen, omdat ik me niet op het werk kon richten.

Voor uitleg van leraren geldt hetzelfde: het moet me meteen grijpen, anders ben ik weg. Dan kan ik het nog zo moeilijk vinden, het wilt er dan niet meer in. En ja, discipline-problemen zie je wel vaker, maar zelfs een flinke trap onder de kont helpt niet. Voordat ie aankomt, ben ik alweer weggehobbeld, omdat ik ergens iets zag. Ofzo.

TS, jij geeft aan dat je alleen werkt als je studie ervan afhangt. Is dat al vaker gebeurd? En weet de school ervan?

Ah, eindelijk iemand die zich echt herkent.

Wat je zegt over 'grijpen' klopt zeker, soms kon ik totaal opgaan in iets, dat klasgenoten verbaasd waren dat ik opeens zo aanwezig was en alle antwoorden wist etc. Ook die eeuwige drang naar die prikkel/stimulatie speelt zeker mee, die drang probeer ik dan te voldoen of te versuffen door games, uitgaan, drank en andere zaken.

Ik heb ook een gebrek aan dicipline, maar dat lijkt mij net zoals bij jou eerder het gevolg dan de oorzaak.
Herken je overigens ook dat je in noodsituaties uiterst kalm, beheerst en correct kan handelen en je dan ook helemaal in je element voelt?

Soms heb ik het idee dat ik ben gemaakt voor 'levensbedreigende noodsituaties', een leven vol prikkels en wilde situaties waar ik 'on the spot' moet op kunnen inspringen.

Ik heb het vage vermoeden dat ik mogelijk een vorm van ADD heb, maar gezien het een modeziekte is ben ik daar erg voorzichtig mee todat het werkelijk bij mij is vastgesteld.

Ik zie dat je de Vavo doet, grappig, ik heb ook mijn Havo en VWO op de Vavo gehaald.

quote:

Op maandag 15 januari 2007 02:54 schreef Nosh het volgende:

[..]

Ik herken me er helemaal in.
Dat er als het ware een knop omgaat, en je opeens iedereen delegeert, en de situatie compleet in de hand hebt.

Ik kom er morgen op terug, in de vorm van een edit. Duty calls.

quote:

Op maandag 15 januari 2007 02:50 schreef Blivox het volgende:
Klinkt als ADD/ADHD of PDD-NOS. Inderdaad een vrij hippe aandoening tegenwoordig, maar je komt er zelf mee op de proppen dus het zal vást wel een kern van waarheid hebben, nietwaar?

Ik vertrouw mijzelf niet zo.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2007 13:43 schreef Nosh het volgende:

[..]

Precies dat is voor mij de reden geweest om een hele tijd te twijfelen om het leger in te gaan. Uiteindelijk speelden ethische bezwaren een rol, maar zo'n rol waarin je haast gedwongen wordt om niet te kunnen verslappen, spreekt me heel erg aan.

Eng. Ik speel met de precies dezelfde gedachte, ik neem mezelf altijd voor, wanneer ik me studie moet afbreken ga ik bij de mariniers.

quote:

Enfin. Bij mij speelt het al een tijdje parten. Voorheen werd zelfs even gedacht dat het samenging met een flink overschat zelfbeeld, doordat ik alles hopeloos onderschatte. 2000 woorden in een middagje tikken? 'Deed ik wel even'. Uiteindelijk was het natuurlijk niks meer dan het goedpraten van mijn eigen gedrag, maar het duurde even voordat iedereen die conclusie trok.

En nu? Nu loop ik tegen precies hetzelfde aan. Ik heb nu al twee keer de waarschuwing gehad dat ik heel erg dit jaar in de waagschaal aan het stellen ben, en nog kan ik me eigenlijk amper concentreren. Alleen met muziek op, liefst in een stilteruimte, werk ik fijn. Anders is het doodleuk dingen verschuiven, mijn kop in het zand steken, prioriteiten negeren tot ik een ons weeg, en dan nog ren ik weg om iets anders te gaan doen.

Precies hetzelfde idd.

quote:

De oplossing is simpel: kies voor iets met hele duidelijke consequenties, geen grijze gebieden, en iets wat je meteen weet te boeien. Zodra je een béétje ruimte krijgt, ga je er vaak meteen gebruik van maken, dus vraag desnoods aan leraren of ze die deadline er écht in willen rammen, zodat je het vanzelf gaat voelen. Bijna sado-masochistisch eigenlijk, maar dat besef van planning is iets wat vaak heel erg moet groeien.
Tenminste, ik ben er nu nog steeds mee bezig, en heb tot vijf uur 's nachts aan een verslag gezeten. Wat alweer genoeg zegt.

_{Excuus voor het late reageren trouwens, het was me even compleet ontschoten}

Jouw oplossing zijn praktisch onmogelijk op een uni. De werkelijk oplossing is uiteraard ook niet een aanpassing van de omgeving, maar van jezelf. Misschien is daarin psychische hulp gewenst, maar uiteraard is dat weer niet iets waar je zomaar in stapt. Ik ben wel van plan binnenkort een afspraak te maken met een studentenpsycholoog, ik neem aan dat deze problemen vaker voorkomen en mogelijk zijn er goede 'behandelmethodes' voor dit soort problemen.