[Centraal] Medicatie bij psychische klachten - Deel 2

Christine, fijn dat het zo goed gaat. Mag ik nog even weten hoelang je bezig bent nu? Dat kan ik nergens vinden en vraag het me gewoon af.

Sinds het begin van het vorige topic . Een maandje nu.

Oke, dat had ik niet helemaal begrepen.

Luchtbel, hoe gaat het nu?

Nog niet beter. Afwachten maar. Wel iets gekregen om te kunnen slapen. Hopelijk helpt het.

Ik hoop het voor je.

quote:

Op vrijdag 19 januari 2007 15:01 schreef Christine het volgende:
en om af en toe gewoon 'nee' te zeggen als iets me niet uitkomt of als ik iets niet zie zitten. Op die manier heb ik een aantal dingen waar ik echt niet blij mee was van me af kunnen zetten, en eigenlijk gaat het nu allemaal gewoon heel erg lekker!

Dat heb ik gemerkt!

quote:

Op zaterdag 20 januari 2007 02:17 schreef MissBliss het volgende:

[..]

Dat heb ik gemerkt!

Je weet best dat het daar niet over ging .

Nou ik heb eigenlijk geen zin om hier te zitten zeuren maar ik moet het toch eventjes kwijt. Ik heb het zo gehad echt. Ik voel me lichamelijk zo rot sinds ik ben begonnen met seroxat. Ik vind het echt heel erg. Word helemaal gek thuis. Ik zit er zo doorheen. Nog steeds zo trillerig, nog steeds zo moe. Ik kan ook niks vinden waardoor het beter gaat. Behalve lopen en sporten. Maar dat kan niet steeds. En het is maar tijdelijk. Weet ook niet waarom ik me nou geestelijk zo vreselijk voel. Doordat ik lichamelijk niet meer kan? Of voelde ik me anders ook zo slecht? Ja ik voelde me voor ik begon ook zo slecht maar nu lichamelijk ook nog. Er moet echt heel snel wat veranderen Nog meer mensen waarbij het zo lang duurde? Dit is echt begonnen tijdens het beginnen met de medicijnen. Ik kan er echt bijna niet meer tegen soms.

hoelang gebruik je nu seroxat dan? heb je ook begeleiding/therapie erbij?
wat zijn precies je lichamelijke klachten dan?

Oh getver LB wat ontzettend kl*te dat je er zoveel last van hebt.
Ik vind het knap dat je door blijft zetten, maar het lijkt me hardstikke moeilijk. Bij mij duurden de bijwerkingen niet zo lang...
Toch weer terug naar de huisarts misschien? Heeft die het trouwens voorgeschreven of een psychiater? Want misschien heeft een psychiater meer ervaring met die bijwerkingen en hoe lang dat kan duren... (geen idee hoor).
Met hoeveel ben je eigenlijk begonnen (mg), want misschien voor een volgende keer kijken of je (nog) langzamer kan opbouwen...?

Sterkte en trek aan de bel hoor, want dit is ook geen doen. Als je nou nog merkte dat het minder heftig zou worden dan geeft dat misschien wat moed om door te zetten.

Bedankt voor de reacties. Ik word er bij begeleid. Woensdag is het drie weken. Door psych en huisarts, die zeggen alletwee, wacht het nog even af. Maar het voelt zo onmogelijk. Ik weet niet of het minder heftig zou zijn als ik zou kunnen slapen s nachts Nijna. Dat zou misschien schelen. Nu is het echt aan één stuk door aan het gaan met maximaal vier uur slaap s nachts. Iedereen zegt, luister naar je lichaam. Pak rust. Pak slaap. Waar je kan. De volgende dag probeer je het gewoon weer enzovoorts. Maar ik krijg geen rust want ik kan niet slapen.
Lichamelijke klachten: trillerig en onrustig. En niet een beetje. Ik denk dat ik per dag ongeveer twee uur heb die ik kalmer door breng. Waarbij mijn lijf mijn denken niet in de weg zit. Voel me echt alsof ik flauw ga vallen ofzo, zo licht zo rillerig. En ik merk dat ik steeds meer vertrouwen over mijn handelen kwijtraak. Nogmaals, ik word wel goed begeleid en iedere keer dan denk ik weer, nog maar even volhouden dan. Twee drie weken is ehct niet heel uitzonderlijk. Heb ik vernomen.Maar ik heb steeds echt het gevoel nu dat het te lang gaat duren.

Het klinkt niet echt ideaal, Luchtbel. Ik heb zelf maar een week echt zoveel last gehad van de bijwerkingen, daarna was het op slag over. Alsnog heb ik wel last van trillen, en ik slaap juist ontzettend veel. Ik ben er erg rustig door geworden, heb meer een 'we zien wel'-houding (waar ik eerst een echte controlfreak was) en ben erg blij met deze medicatie. Zo te horen slaat het bij jou echter niet zo heel goed aan... wanneer moet je weer terug naar de huisarts/psych?
Op je strepen gaan staan hoor, er zijn nog zoveel andere soorten AD die voor jou wél kunnen werken, zonder alle bijwerkingen .

En je zenuwtrekje Christine? Is dat er nog?
Ik weet ook dat er zoveel wél kunnen werken zonder bijwerkingen maar als dit alleen in de opbouwfase is.....dan is het de vraag hoelang het duurt voor mijn lijf gewend is. Ga ik dat volhouden? Durf ik wel wat anders te beginnen? En het is niet handig. Als ik nou alleen maar mezelf was, ja. Maar ik heb ook een dochter en ik wil óók voor haar beter worden. En ik vind het rot als ze me nu zo ziet. Ik probeer ook niet bang te zijn voor de situatie, niet voor de volgende momenten. En te denken wat iederee zegt, morgen weer aankijken. Leef met de dag. Maar ik slaap zo weinig, dat ik die verschillen tussen de dagen nauwelijks merk. Het is snachts zo benauwd en donker. Ik weet daar geen relativering meer in te vinden.

Ja, daar heb ik nog wel last van. Niet meer dusdanig dat ik er hoofdpijn van heb, maar met vlagen. Het begint te wennen, zegmaar .

Zit er helemaal door... denk ik... toenstraks wel, nu gaat het wel weer een beetje...
Zit al een week niet lekker. Slaap heel veel. Sta om half 10 op, ontbijt, val om 11 uur op de bank ik slaap tot 2, ga lunchen, hang op de bank. Geen zin om te douchen, te bellen, deur uit te gaan. Lusteloos, levenloos.... bleh. Bijna hele weekend alleen thuis binnen gezeten. En niemand om me heen die merkt dat het zo kut gaat. M'n moeder is normaal de 1e die het aan me hoort maar die praat alleen over zichzelf als ik d'r spreek... kan 't gewoon niet zelf zeggen dat het zo kut gaat.
Wil eigenlijk naar de HA maar heb geen zin te bellen en te douchen en erheen te gaan.... heb 't idee dt ik met m'n MW niet verder kom maar kan een psych niet betalen...
En het ging 1,5 tot 2 weken geleden nog zo goed! ik zag het helemaal zitten en had overal zin in, nu is 't ellende.
Ik weet ff niet wat ik met mezelf aanmoet

@Luchtbel, het kan tot 6 weken duren voordat ze kunnen inschatten of deze AD voor jou geschikt is. Ik had zelf tot 10 weken aantoe dat ik niet helemaal mezelf was, slecht sliep, mezelf in de weg zat en 'buiten mezelf leefde'. Gelukkig kon ik overdag wel bijslapen en had ik verder niemand waar ik voor moest zorgen. Hou 't contact met je HA en psych goed, beter een keer te vaak bellen dat je niet lekker zit! Succes!

Nou Lips, dat klinkt wel heel erg rot ineens weer. Hoe is het vandaag?
En je werk/studie/weetniet? Hoe doe je dat? Kun je niet geld lenen bij weet ik veel je ouders ofzo? Voor goede hulp.
Helaas duur natuurlijk maar ja, als het echt nodig is...succes!!!

Ik weet inderdaad dat het tot zes weken kan duren voordat er een inschatting gemaakt kan worden over wat de medicijnen met me doen. Alleen dat die eerste weken zo'n klap zou geven, zoals het nu is, dat had ik niet verwacht. Ik voel me echt opgefokt, ik denk dat ik er ook zo uitzie. Handen die trillen, geen houding kunnen geven. Ik kan dat maar moeilijk hebben om eerlijk te zijn. Om naast me zo te voelen, ook nog eens zo over te komen. Ik voel me echt kwetsbaar en makkelijk te raken nu. Alles raakt me ook. Geluid, aanraking met kleding doet zeer, iok vind dat echt heel erg. Het enige dat de laatste tijd (na beginnen met medicijnen, maar ook in de heftigste periode daarvoor) was lopen, naar het strand en gaan lopen. Overal ruimte. Alles en niets om me heen. Gister was ik er even met een vriend. Ik kon niet meer. De koude wind deed te veel met mij, lijfelijk, om te gaan lopen. Het voelt echt als een dieptepunt. Erger kon het dacht ik niet worden maar als dát wat wel een oplossing was nu ook rot is. Opnieuw naar je lichaam luisteren, zegt de huisarts, even volhouden nog. Je lichaam heeft ook een klap gekregen blablablablabla even volhouden nog. Ik begin steeds meer naar mezelf in de periode hiervoor te verlangen, die zelf die we met medicijnen wat meer rust wilden geven. Niet goed dit.

Lips, hopelijk kan je je er toch toe zetten om naar de huisarts te gaan.
Bij de ggz/riagg kan je volgens mij gewoon naar een psycholoog, dat valt onder de awbz. Als je psychotherapie krijgt dan betaal je een eigen bijdragen van ongeveer 15 euro.
Overleg met je huisarts of met het mw, dat dit niet genoeg is. Zij kunnen je daar vast verder mee helpen. Sterkte!

LB, ik wou dat ik een toverstokje had om die nare bijwerkingen weg te maken of in elk geval minder te maken... heb verder ff geen woorden...

hoi luchtbel,
ik heb een aantal jaren geleden ook seroxat gebruikt en de eerste 4 weken waren voor mij een hel! ik kon niet slapen ik kon niet eten, ik kotste alles eruit, ik had de hele dag last van kokhalzen, ik voelde me nog veel instabieler ik werd gek! en ik had die eerste 6 weken nog geen begeleiding van t riagg, wel van mijn huisarts. gelukkig was dat een assistent die ervaring in de psychiatrie had en heeft mij echt erdoorheen geleid. na die vier weken ging het langzaam beter, in ieder geval werden mijn lichamelijke klachten minder waardoor je je iets beter voelt.
Ik zeg tegen jou, net als je HA en psych, hou vol, echt waar ze gaan werken! en in de tussentijd kun je hier je verhaal kwijt.

Dank je scrub_nurse. Rot voor je dat het toen ook zo ging. Wel fijn om te lezen dat het echt daarna nog is gaan werken. Ik hoor zoveel verhalen waarbij mensen over minder last hadden van bijwerkingen, of dat ze sneller afnamen. Dat ik soms denk dat het geen juiste keuze is. Maar misschien ook wel. Ik ken nog één verhaal waarbij het wat langer duurde. Gebruik je nog steeds Seroxat? Ik probeer het echt nog even vol te houden en probeer gewoon steeds iets anders om te kijken hoe het gaat. Vandaag ga ik maar helemaal niet naar buiten om mezelf gewoon nergens aan bloot te stellen. Misschien helpt dat.

Nijna bedankt voor je lieve reactie weer.

Vandaag gaat het weer iets beter met me, wel zit er een 'eens kijken hoelang dat duurt' ondertoon bij. Gisteren belde een vriendinnetje en bij haar kon ik gelukkig even m'n ei kwijt, dat scheelde ook al!
Met haar er ook over gehad dat ik juist zo blij was dat alles eigenlijk lekker ging, en dat ik niet nu overal weer aan wil komen met dat het niet lekker gaat. Het kost me gewoon heel veel moeite iets te ondernemen nu. Je wil niet weten wat ik net op de bank heb liggen bedenken wat ik allemaal nog moet doen, is zo een A4tje vol.

Luchtbel, ik zit momenteel thuis beschikbaar voor werk. Ik zit in de detachering en heb een tijdje op het hoofdkantoor op therapeutische basis gewerkt. Ik heb eind december aangegeven dat ik het weer wil gaan proberen in m'n oude functie. Maar dan of niet te ver van huis, of nog niet fulltime. Nu zit ik dus al de hele maand januari te wachten op telefoon of ze werk voor me hebben. Gelukkig zit ik wel betaald thuis, anders zou ik me geen raad weten. Maar moet zeggen dat het thuis zitten me nu niet echt goed doet (terwijl ik 't de afgelopen weken heerlijk vond).
Ik kan wel geld lenen van m'n ouders indien nodig, maar dat moet ook weer terugbetaald worden
Ik heb gisteren op internet zitten zoeken en zoals Nijna schrijft zou ik naar het GGZ kunnen op verwijzing van de huisarts.

Morgen is mijn huisarts er niet, maar als ik me morgen of donderdag nog niet beter voel moet ik van mezelf een afspraak gaan maken. Vandaag ga ik proberen of het lukt te douchen en wat boodschapjes te doen.

Luchtbel, wat vervelend dat het echt zo slecht gaat en dat je niet meer kan genieten van je uitstapjes naar het strand. Ik hoop voor je dat het snel beter gaat, want ik kan begrijpen dat je dit niet meer volhoudt.

Heb je goed aangegeven dat je graag wilt werken? Stomme vraag misschien. Ik weet verder ook niet hoe zulke dingen werken hoor. Omdat het misschien juist fijn zou zijn om weer aan de slag te gaan (ik weet dat ik direct weer aan het werk ga als ik van die lichamelijke ellende af ben ) voor wat structuur enzo, moeten is soms ineens zo erg niet he? Snap ook wat je zegt dat het rot is om daar overal weer mee aan te komen. Ik vind dat ook lastig. Ook met afspreken enzo, maar ja als je er zelf zo mee bezig moet zijn.....ik merk wel vaak dat als het dan maar gezegd is, het daarna wel weer beter gaat. Nou ja niet echt beter maar wel meer ruimte om over andere dingen verder te gaan.

Succes en ik hoop voor je dat het gewoon een dip was, in het geheel ofzo.

quote:

Op dinsdag 23 januari 2007 12:35 schreef Luchtbel het volgende:
Heb je goed aangegeven dat je graag wilt werken? Stomme vraag misschien. Ik weet verder ook niet hoe zulke dingen werken hoor. Omdat het misschien juist fijn zou zijn om weer aan de slag te gaan (ik weet dat ik direct weer aan het werk ga als ik van die lichamelijke ellende af ben ) voor wat structuur enzo, moeten is soms ineens zo erg niet he? Snap ook wat je zegt dat het rot is om daar overal weer mee aan te komen. Ik vind dat ook lastig. Ook met afspreken enzo, maar ja als je er zelf zo mee bezig moet zijn.....ik merk wel vaak dat als het dan maar gezegd is, het daarna wel weer beter gaat. Nou ja niet echt beter maar wel meer ruimte om over andere dingen verder te gaan.

Succes en ik hoop voor je dat het gewoon een dip was, in het geheel ofzo.

Er is duidelijk aangegeven dat ik aan het werk wil. Heb ook gesprekken met Arbo-arts gehad. Maar het probleem is dus dat ze werk voor me moeten zoeken wat aan wat eisen moet voldoen door mijn ziekte, en dat kost blijkbaar heel veel moeite...

Oke ja sorry dat wist ik niet. Lijkt me heel kut als dat zo gaat. Succes.

quote:

Op dinsdag 23 januari 2007 12:58 schreef Luchtbel het volgende:
Oke ja sorry dat wist ik niet. Lijkt me heel kut als dat zo gaat. Succes.

Daar hoef je je excuses niet voor aan te bieden!! Ik geef graag antwoord op je vragen.

Ik zit nu nog steeds achter de pc uit te stellen dat ik iets moet gaan doen....