Maar ja, 3 geloven op een kussen.......
Over bijv. polinco:
In 2002 werden er kamervragen gesteld over de website door Peter Rehwinkel van
de PvdA. Minister Donner van Justitie gaf daarop per brief aan de Tweede Kamer
het antwoord dat Polinco weliswaar een webforum is "waar Nederlanders strafbare
discriminatoire uitingen doen", maar dat justitie de website niet kan
verwijderen omdat de website onder de jurisdictie van de Verenigde Staten
valt.[3] http://nl.wikipedia.org/wiki/Polinco
----------------------------------------------
Da's niet zo mooi dat de pvda de boel wil muilkorven. Ach ja sommige (veel....?)
christenen en hun partijen....
Want als je de geschiedenis bekijkt is de PvdA ontstaan uit 2(van de 3, en in die tijd hadden de chrtristelijke partijen net als nu de meeste leden) christelijke partijen. Bos is beleidend christen en diens vader scoort 116 miljoen per jaar voor zijn kerkelijke stichting van de staat.
quote:Op zondag 14 januari 2007 11:51 schreef fokthesystem het volgende:
Want als je de geschiedenis bekijkt is de PvdA ontstaan uit 2(van de 3, en in die tijd hadden de chrtristelijke partijen net als nu de meeste leden) christelijke partijen.
quote:BronIn Nederland ontstonden in de tweede helft van de negentiende eeuw de eerste, nog zwakke vormen van organisatie. In 1892 werd de Sociaal-Democratische Bond opgericht (SDB), waarvan Ferdinand Domela Nieuwenhuis de bezielende leider was, van predikant tot socialistisch voorman geworden. Vanwege het feit dat de bond in 1893 besloot om niet mee te doen met de verkiezingen, omdat zij het streven naar algemeen kiesrecht en politieke actie in het algemeen verwierp, trad er een splitsing op. Daaruit ontstond de Sociaal-Democratische Arbeiderspartij (SDAP). De SDAP wilde juist wel gebruik maken van de vertegenwoordigende lichamen (de 'politieke' weg) en zag in parlementaire machtsvorming een mogelijkheid het socialisme te verwezenlijken. Hoewel het revolutionaire elan wel binnen deze partij vertegenwoordigd was, kozen de oprichters toch een hervormingsgezinde koers. De leider van de SDAP werd de Friese advocaat Pieter Jelles Troelstra. In 1917 werd de kiesrechtstrijd met succes bekroond. De grondwetswijziging van dat jaar bracht algemeen mannenkiesrecht, passief vrouwenkiesrecht en de mogelijkheid om bij wet het actief vrouwenkiesrecht in te voeren. Dat laatste gebeurde in 1919.
Omdat de revolutionaire roep ook binnen de SDAP in de loop der jaren bleef bestaan, was er een aantal keren sprake van een afsplitsing. Voor de Eerste Wereldoorlog ontstond op die manier een partij die de voorloper zou zijn van de latere Communistische Partij Nederland (CPN). Aan de andere kant trachtte de SDAP als politieke partij een grotere aanhang te verwerven dan alleen de niet-religieuze arbeiders. Zij boekte daar in het begin niet veel succes mee, want hoewel er wel een aantal protestantse predikanten als religieus-socialisten via de Arbeidersgemeenschap der Woodbrookers aan de SDAP gelieerd was, waren het er niet veel. Ook bij de rooms-katholieken, die door de kerk streng werden gecontroleerd, kreeg de SDAP nauwelijks voet aan de grond.
Op gemeentelijk niveau wist de partij wel successen te boeken, vooral op het gebied van de volkshuisvesting en sociale zaken. De SDAP maakte naam met het 'wethouderssocialisme' waarin praktische verbeteringen op lokaal niveau voorop stonden en waarvan Wibaut (Amsterdam), Brautigam (Rotterdam), Drees (Den Haag) en Rugge (Groningen) de bekendste vertegenwoordigers waren.
De grote economische depressie die vanaf 1929 de wereld teisterde, trof ook Nederland zwaar. Honderdduizenden werden werkloos, de koopkracht daalde fors en de kabinetten Ruys de Beerenbrouck (1929-1933) en Colijn (1933-1939) reageerden hierop met grootscheepse bezuinigingen ('aanpassingspolitiek'), waardoor de economie jarenlang in het slop bleef. SDAP en NVV presenteerden in 1935 een alternatief voor het regeringsbeleid: het Plan van de Arbeid, waarin bevordering van de economische groei door grote overheidsinvesteringen voorop stond. Dit beleid werd met succes toegepast in Zweden (sociaal-democratische regering vanaf 1932) en in de Verenigde Staten (president Roosevelt vanaf 1933). In Nederland wezen de confessionele en liberale partijen deze aanpak af. Het Plan van de Arbeid werd dan ook niet uitgevoerd.
Als antwoord op de economische depressie en de opkomst van het nationaal-socialisme en in haar poging een groter deel van de bevolking te bereiken, formuleerde de SDAP in 1937 een nieuw beginselprogramma. Daarin richtte de partij zich nadrukkelijk op het gehele volk en niet langer vooral op de arbeidersklasse, aanvaardde zij de 'nationale gedachte' (de sociaal-democratische beweging was door 'historische lotsverbondenheid deel van de Nederlandse natie en bouwt voort op de beste Nederlandse tradities van geestelijke vrijheid en verdraagzaamheid'), aanvaardde de monarchie, koos principieel voor de democratie en tegen totalitarisme, schrapte de eenzijdige ontwapening uit haar programma waarmee het gewapende landsverdediging aanvaardde en trok met een pleidooi voor ordening en planning van de productie en voor actief overheidsoptreden op economisch gebied de lijn uit het Plan van de Arbeid door. Toch zag de SDAP geen kans hiermee grote successen te boeken. Wel werd hiermee de inhoudelijke grondslag gelegd waarop na de Tweede Wereldoorlog de PvdA kon ontstaan.
Partij van de Arbeid
Bij gebrek aan verbreding van het electoraat vond er vooral een verdieping van de beweging plaats. Temidden van de hecht georganiseerde andere groepen -de katholieke en protestants-christelijke zuilen- ontstond de 'Rooie Familie', het hechte netwerk van sociaal-democratische organisaties. Na de Tweede Wereldoorlog deden de sociaal-democraten wederom een poging hun maatschappelijke basis te verbreden. Samen met vooruitstrevende liberalen, rooms-katholieken en protestants-christenen richtten zij in 1946 de Partij van de Arbeid op. Voortaan ging het niet alleen maar om de verheffing van de arbeidersklasse, maar om de strijd voor een samenleving waarin de individuele mens zich zou kunnen ontplooien in verbondenheid met dienstbaarheid aan de samenleving.
Censuur van strafbare uitingen vind ik trouwens volkomen legitiem.
Vrijzinnig Democratische Bond(Katheder socialisten) en de Christelijk
Democratische Unie (CDU). In een tijd dat veel NLers kerkelijk waren.
Censuur en wetgeving, dat is relatief, Castro doet dan ook niet aan censuur....
Ik snap niet helemaal waar je heenwilt TS; maar heb toch wel het flauwe vermoeden dat je een hoop onzin uitkraamt hier.. PS: zie ook pvda spagaat lokaal vs landelijk (oid)
quote:Op zondag 14 januari 2007 13:43 schreef fokthesystem het volgende:
de Vrijzinnig Democratische Bond(Katheder socialisten)
. De VDB was links-liberaal. Niet christelijk, niet socialistisch. Binnen de kortste keren stapten de meeste oud-VDB'ers weer uit de PvdA (Groep-Oud), om zich daarna aan te sluiten bij de PvdV, die daarna VVD werd.quote:Never let the facts get in the way of a goodOp maandag 15 januari 2007 12:20 schreef freako het volgende:
[..]
V.
quote:Tja sorry verbal, het ging verder waar andere discusiies nog liepen, dus ik zie nu dat amnderen die 'net inschakelen' wat info missen. Ik zal dat op een ander tijdstip aanvullen in deze draad.Op maandag 15 januari 2007 13:43 schreef Verbal het volgende:
...dus het ligt niet aan mij dat TS nogal wazig op mij overkomt?
PS: zie ook pvda spagaat lokaal vs landelijk (oid)
En dit verhaal over de PvdA als christenpartij mist ook elke grond. CDA en CU zijn partijen die zich uitdrukkelijk door het christelijk gedachtegoed laten leiden in de wijze waarop ze politiek bedrijven. Dat is bij de PvdA niet het geval. Dat betekent natuurlijk niet dat PvdA-leden niet christelijk kunnen zijn.