Heeft iemand van jullie een baby meegenomen naar zoiets of heb je juist gekozen voor een oppas en zo ja waarom?
Binnenkort moeten we naar de crematie van een tante. Het kan een week duren, twee weken, maar veel langer niet. Zij heeft zelf geen kinderen, dus eventueel zullen nichtje en Anna (nu 4,5 maanden) de enige baby's zijn. Op zich ken ik haar niet erg goed (heeft in het buitenland gewoond), maar het is wel J.'s tante en we gaan er nu regelmatig heen. We gaan er dus zeker naartoe. Alleen ben ik aan het twijfelen over Anna meenemen of niet. Ik zal dat zeker ook met mijn schoonouders overleggen, maar voor ik dat doe, wil ik eigenlijk wel een mening hebben (en nu durf ik het nog niet aan te kaarten).
De dienst is hier vlakbij, maar de crematie zelf op drie kwartier rijden (of langer, achter een volgauto aan). Dan waarschijnlijk naar mijn schoonouders o.i.d. Dat betekent dat Anna zal moeten drinken tussendoor. Nu geef ik bv, dus ik hoop dat er ergens iets van een rustpuntje is. Dat moet te doen zijn. Ze huilt zelden, bijna alleen als ze honger heeft, dus ik ben niet echt bang voor een huilende baby. Wel voor een baby die besluit alle geluidjes te gaan oefenen die ze kent (en dat zijn er veel!). Ook is ze erg oplettend en zal ze alles willen zien. De verschillende locaties, een paar keer in de auto en het lange wakker zijn (ze kan echt niet slapen dan), leveren 's avonds vast drama's op.
Oppas dus?
Ik kan mijn moeder vragen, maar die werkt onregelmatig en de kans is dus groot dat zij een dienst zal moeten wisselen. Wat niet altijd kan. Dit betekent ook dat we haar weg moeten brengen (bijna drie kwartier enkele reis) en moeten halen na afloop. Op zich vervelend, maar geen ramp. Eten genoeg in de vriezer, dat kan zo mee. Alleen moet ik dan wel zelf kolven. En dat doe ik echt niet overal. Bv geven desnoods als het moet tijdens de dienst (ga ik wel achterin zitten of ik ga naar buiten), maar kolven niet dus.
Daar moet echt een ruimte voor zijn, wat veel lastiger is. Daarnaast zal Anna dan 's avond ook overstuur zijn, omdat ze erg lang van ons weg is, lang in de auto zit en vast veel zal spelen met oma.Twijfels, twijfels, twijfels...
en zeg niet dat ik me hier niet druk over moet maken, dat doe ik toch wel
Sterkte.
zij/hij blijft buiten of in een aparte ruimte met Anna en kan als het nodig is jou op discrete wijze even meenemen. Dan kun je zelf voeden iig.
Ik weet niet of ze in de kinderwagenbak slaapt of dat ze ook wel slaapt tijdens wandelingen, maar dan zou de oppas met Anna kunnen wandelen of met de kinderwagen op een stille en rustige plek gaan zitten. (in de pastorie of in een apart zaaltje oid).
Waarschijnlijk gaat hij/zij of heel stil zijn,of ongelooflijk huilen en/of vervelend doen.
Bij alle begrafenissen/crematies die ik heb bijgewoond (helaas heel wat)zag ik niemand met kleine kinderen,dus mijn 'lekenadvies' is toch oppas regelen tot de leeftijd waar ze het toch een beetje gaan begrijpen.
Heel goed dat je hier eccht over nadenkt,trouwens.
kan je kleintje niet een nachtje blijven bij je moeder? dan kunnen jullie ook in alle rust alles even laten bezinken.
edit: en gecondoleerd
Het is een beetje wat ik toen had met verstandelijk gehandicapten. Wanneer één van de bewoners mee ging naar een begrafenis zorgden we er voor dat er altijd een soort één op één begeleiding was. Als de bewoner het te veel werd, een driftbui krijgt of iets anders, kan de begeleider hem/haar meteen naar buiten nemen.
Je zou dat ook kunnen doen met je kind. Zodra het om wat voor reden niet goed gaat, kan de oppas het kind direct mee nemen.
maar of het überhaupt handig is om een kind mee te nemen naar een begrafenis...
Mijn nichtje was er ook bij, bij de begrafenis van mijn oma. Ze was toen iets van 4 maanden geloof ik. Ze lag wat te kirren en te doen in de kerk maar zolang de directe familie daar geen bezwaar tegen heeft is dat niet erg volgens mij. Wij hadden toen allemaal heel sterk het gevoel dat zij toch het achterkleinkind van Oma was en er dus bij hoorde.
Je kan het evt. ook eerst alleen aan je schoonouders voorleggen, kijken wat die er van zeggen.
En gewoon voor jezelf bepalen wat 'acceptabel' is. Kirren tijdens de dienst kan, keihard krijsen is wel vervelend dus dan zou je er voor kunnen kiezen om naar buiten te gaan, mits je het zelf geen bezwaar vindt een deel van de dienst te missen. Anders is het idd wel een idee om een extra iemand mee te nemen die evt. met haar mee naar buiten zou gaan zoals zwaai zegt idd.
Het hangt trouwens ook een beetje van de sfeer van de plechtigheden af. Is het allemaal strak in het zwart dan zal het minder gewaardeerd worden dan dat het veel losser is enzo.
Is het mogelijk om het aan de tante zelf te vragen?
ik zou in eerste instantie zeggen zorg voor een goede oppas bij jezelf thuis. Maar aangezien je bv geeft en dus in die tijd zal moeten kolven...kun je niet van te voren kolven voor je kindje, zodat de oppas bv heeft en dan vlak voor je weggaat en meteen na de dienst naar huis en weer kolven? dan zit er toch niet enorm veel tijd tussen als ik t zo reken?
(ja was toen wel met gedachten heel ergens anders, heel dicht bij Thijs)
quote:Is niet gek hoor Bar. Is toch ook logisch? Zo'n kleine man als Thijs hoort door kindjes omringt te zijn.Op donderdag 4 januari 2007 11:57 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Ga ik nu heel erg klinken dat ik ook gehoopt had op meerdere kindjes tijdens de dienst van Thijs, op de een of andere mannier leek het mij wel appart om dan kindjes te hebben rondlopen ofzo...
(ja was toen wel met gedachten heel ergens anders, heel dicht bij Thijs)
En juist met kindjes erbij kan je dan zo'n uitvaart nog weer een ander tintje geven. 
Voeden kan ik desnoods staand Rewimo, handig dat ze zo klein is.
Ik weet niet hoe de dienst zal zijn. Katholieke vieringen kan ik wel inschatten inmiddels, maar dit wordt anders. Met de kerstviering ben ik er wel geweest en het was wel redelijk los. Ik denk niet dat het daar heel vervelend wordt gevonden als ze herrie zou gaan maken. Misschien dat het voor J. en zijn ouders vervelender is als ik weg ga, of ze vinden het wel fijn, inderdaad als verlichting.Dat zou misschien iets zijn E.T. Alleen zijn mijn schoonouders de enigen die ooit opgepast hebben. Dat moet ik durven. Het zal dan iemand zijn die ze niet goed kent. Ze gaat niet slapen in de wandelwagen (alleen als ze echt, echt, echt uitgeput is), ook niet tijdens het wandelen, is veel te boeiend om te kijken.
Kolven kan niet ‘s ochtends simmu. Of het kan wel, maar dan moet het daarna ook nog. Als ik drie uur geen bv heb gegeven, gaan mijn borsten pijn doen en neemt de kans op een ontsteking flink toe. Daarna gaat het lekken en krijg ik van die lelijke plekken op m’n shirt.
Alles bij elkaar gaat het zeker langer duren, alleen al het halen/brengen + instructies kost twee uur. Bij een vreemde achterlaten doe ik sowieso niet. Ze gaat echt niet ‘s nachts bij mijn moeder slapen. Dat weiger ik pertinent. Ze is daar veel te klein voor en is geen oplossing van het probleem te moeten kolven.Vandaar dat ik twijfel zwaaibaai. Ik weet niet of het handig is. Maar het alternatief zorgt ook voor problemen. Tijdens de dienst kan ik zelf desnoods ook gewoon gaan, maar dan is het toch een verstoring. Bij een vreemde wordt ze niet snel stil.
Dat met gehandicapten ken ik. Ik zat tijdens de Sprookjesshow in de Efteling al na 5 minuten met iemand buiten.
Fijn dat er zoveel reacties komen!
Draagdoek misschien nog een optie anders?
Voor mij was dat ook erg fijn. Mede omdat mijn opa haar helaas niet gezien heeft en ik me daar erg schuldig over voelde.
Eind vorig jaar is mijn andere opa overleden en hebben we Mara bewust niet meegenomen (nu 3 jaar) ik vond het te confronterend voor deze leeftijd en ze had ook niet zo een goede band met mijn opa. Is het echt naaste familie had ik haar wel meegenomen.
Ik zou in iedergeval eerst overleggen met de naaste familie en ook kijken hoe je je zelf er bij voelt want er word veel gehuild, wat doe je als je kind gaat huilen of juist keten tijdens de crematie hoe vinden de naaste familie leden dat? Kan je de zaal uit als dat nodig is hoe lang duurt het hoe zit je met voeding enz.
Succes in ieder geval.
Kolven kost me zeker een half uur scrub_nurse, dus dat is best een tijd. Tijd die de anderen op mij zouden moeten wachten. En dat voelt best bezwaard. Ik zal ook al te denken in de auto te kolven onderweg. Dat zou nog kunnen, ik heb dan toch een half uur (het stuk op de snelweg dan, in de stad durf ik niet).
Dat vind ik niet raar Bar. Wij zijn juist meegenomen toen mijn overbuurjongen overleed (8 jaar). Zijn hele klas was er ook. Vond ik wel passen.
Ze zou sowieso in de doekgaan als ik haar meeneem. Dan is ze het rustigste en kan ik makkelijk opstaan en weglopen. Als ze niets ziet, gaat ze gillen. Is ze van de week op het kdv gebeurd en mij ook een keertje. :x
Zoiets kan wel BE. Al ‘horen’ we redelijk vooraan omdat we bijna de dichtsbijzijnde famile is. Ik denk dat mijn schoonvader graag wil dat zijn zoon (J. dus) bij hem in de buurt zit. Zelf vind ik het niet erg alleen te gaan zitten. Of ergens op een hoek.
quote:Als ik het zo lees zou ik haar meenemen.Op donderdag 4 januari 2007 12:12 schreef YPPY het volgende:
Zoveel famlie is er niet BE. Schoonouders, schoonoom en –tante en een paar neven. Dat was het dan. Ze is nooit getrouwd en de familie van die kant is maar klein. Er zullen wel veel kennissen komen denk ik. Ik ben bang, als ik het dan aan mijn schoonouders vraag, dat die in een opwelling zeggen dat ik haar mee moet nemen, maar er verder niet over nadenken. Nu durf ik er nog niks over te zeggen. De tante wordt nu slapende gehouden, dus ik kan haar niks vragen. Zelf gok ik dat ze wil dat de baby’s meekomen. Ze heeft haar hele leven met baby’s gewerkt en vond het leuk als we kwamen. Maar dat weet ik niet zeker. Ik durfde het ook niet te vragen toen ze nog wakker was. :a
[...]
Ze zou sowieso in de doekgaan als ik haar meeneem. Dan is ze het rustigste en kan ik makkelijk opstaan en weglopen. Als ze niets ziet, gaat ze gillen. Is ze van de week op het kdv gebeurd en mij ook een keertje. :x
Zoiets kan wel BE. Al ‘horen’ we redelijk vooraan omdat we bijna de dichtsbijzijnde famile is. Ik denk dat mijn schoonvader graag wil dat zijn zoon (J. dus) bij hem in de buurt zit. Zelf vind ik het niet erg alleen te gaan zitten. Of ergens op een hoek.
Idd lekker in de doek. Je zou het inderdaad kunnen overleggen, maar dat kan ook niet met iedereen die op de begrafenis/crematie komt. Zoals hiervoor al aangegeven kun je misschien zelf beter afscheid nemen en heb je een beter gevoel over de crematie wanneer je niet met de zorgen om het geluid/afkolven voor de baby zit...
En daarbij, weet ik uit ervaring dat het voor andere mensen heel vervelend kan zijn wanneer een baby/klein kind gaat huilen/anderszins lawaai maken op een begrafenis. Mensen komen daar voor een laatste afscheid en kunnen het erg vervelend vinden als ze dit niet in alle rust kunnen doen. Dus ALS je een oppas kan regelen die zelf niet op de begrafenis aanwezig hoeft te zijn, zou ik haar echt thuislaten
Sterkte met je tante in ieder geval!!!
Het kan wel degelijk heel vervelend zijn voor nabestaanden als je door het gehuil van een baby de voorgelezen stukjes etc niet kan horen. Een baby hoeft ècht niet voor zichzelf mee naar een begrafenis, hij zal er zich echt niets van herinneren later.
Dat je mij om deze mening "zielig" noemt vind ik alleen maar erg kortzichtig van je.
quote:Maar toch was dat ook een rede om Mara thuis te laten bij de crematie de laatse keer. Omdat ik het zelf niet gepast vind als mensen zo een verdriet hebben en het moeilijk hebben om dan een kind mee te nemen dat huilt, lacht of juist erg opgewekt is. Maar dat was puur mijn gevoel.Op donderdag 4 januari 2007 12:21 schreef jessie het volgende:
Sorry maar als mensen je iets gaan kwalijk nemen omdat er een kindje huilt. Dan zijn dat wel zielige mensen hoor. ik heb menig volwasenen zien huilen en schreeuwen bij een begrafenis. Emotie. Ieder op een eigen manier.
wij hebben Mara na de dienst meteen opgehaald en zijn samen met de rest van de familie bij mijn oma gebleven.
quote:Zo werkt het niet. Of ik heb het probleem met 'gepraat' of met het kolven. Niet beide.Zoals hiervoor al aangegeven kun je misschien zelf beter afscheid nemen en heb je een beter gevoel over de crematie wanneer je niet met de zorgen om het geluid/afkolven voor de baby zit...
En ze kunnen je ook meteen vertellen wat de mogelijkheden zijn voor voeden / kolven etc.
Sterkte!!! Enne.. vaak is in dit soort zaken doen wat je hart je ingeeft een goed plan!
maar met het vantevoren een discussie hier starten heb je al wat meer opties, en geef je jezelf de kans om het hele probleem eens goed door te denken. iig sterkte!
A. Het zegt de kleine toch niets en kan het zich over een maand toch niet meer herinneren.
B. Je kan zelf ook afscheid nemen.
C. Respect voor de anderen. (T' is vrij vervelend als een kind huilt/krijst bij de dienst, zeker als ze het niet bewust meemaken.
quote:Nou dat vind ik dus niet..... Natuurlijk is het voor jullie ook heel vervelend, zo'n begrafenis, maar je bent niet de enige... In veel andere situaties zou ik ook zeggen doe wat je het prettigst vindt en trek je niet zoveel van anderen aan, maar een begrafenis vind ik echt een geval apart..Op donderdag 4 januari 2007 12:40 schreef simmu het volgende:
eigenlijk moeten jij en je partner gewoon lekker doen wat je zelf het prettigst vind
maar met het vantevoren een discussie hier starten heb je al wat meer opties, en geef je jezelf de kans om het hele probleem eens goed door te denken. iig sterkte!
Je kan ook denken: als ik de baby niet meeneem, weet ik zeker dat niemand er 'last' van heeft bij de begrafenis. Als je haar wel meeneemt, dan loop je dat risico wel en dat is erg vervelend omdat er voor die mensen geen 2e kans komt om afscheid te nemen.
quote:ik denk dat het toch een beetje aan de naaste familie is hoor. als er verder alleen maar kennissen komen, dan heeft de familie toch de eerste keus lijkt me. tis ook voor ts de enige kans om afscheid te nemen, en als die dat niet echt lekker kan omdat die in de zorgen zit over haar kleintje en al het geregel, dan mist ts toch ook die kans, terwijl alles wellicht prima te regelen valt.Op donderdag 4 januari 2007 12:49 schreef Spees_Eend het volgende:
[..]
Nou dat vind ik dus niet..... Natuurlijk is het voor jullie ook heel vervelend, zo'n begrafenis, maar je bent niet de enige... In veel andere situaties zou ik ook zeggen doe wat je het prettigst vindt en trek je niet zoveel van anderen aan, maar een begrafenis vind ik echt een geval apart..
Je kan ook denken: als ik de baby niet meeneem, weet ik zeker dat niemand er 'last' van heeft bij de begrafenis. Als je haar wel meeneemt, dan loop je dat risico wel en dat is erg vervelend omdat er voor die mensen geen 2e kans komt om afscheid te nemen.
Spees-eend misschien tik jij wel vrij irrtant met je voet, of smek je of ben je strontverkouden en kuch je de longen uit je lijf. Beetje geven en nemen in zo'n situatie hoor.
Mijn kinderen waren nog geen baby maar wel erg klein. Ik vind het dus belangrijk dat ze er bij waren zodat ze van jongs af aan kunnen ervaren dat dood gaan iets " is wat bij het leven hoort. Verdriet mag gezien worden. Je hoeft niks te verstoppen. En tuurlijk als je kind doordraait ga je even een rustig plekje opzoeken. Maar een kind wat even huilt, geen problemen hoor.
Overgens hebbend e mijne rustig naar alles zitten kijken. Waren de mensen om ons heen heel blij dat we ze "gewoon" hebben meegenomen. Het relativeerde zelfs een beetje voor sommige mensen.
maar ik zou haar gewoon meenemen. net als veel anderen zeggen; een baby kan je juist nog meenemen, als je een peuter zou hebben, was het moeilijker.
je kan het van te voren misschien zeggen, dat je waarschijnlijk een keerjte wegmoet om te voeden, dat zou je met het kolven ook moeten doen.
Dus als het voor jou goed voelt, gewoon doen. Er is al genoeg doodse stilte bij zulke gelegenheden.
Natuurlijk heb je respect voor andere mensen op een crematie, maar ik zie echt niet in dat je dat niet hebt en toont als je je kleintje meeneemt!!!!
En de mensen die jou een uitnodiging sturen weten toch ook dat je een kindje hebt, alleen als er nadrukkelijk op de kaart staat dat kinderen liever niet gewenst zijn bij de plechtigheid, kan je het niet maken.
Een uitvaart word door professionele mensen geregeld en zullen de nabestaanden op dit soort zaken wijzen!
En ook met dat Joshua nog weleens mee ging naar een mis, was hij ook de rust zelve.
MIjn oma overleed toen Emma net twee maanden oud was. We hebben haar mee genomen naar de mis in het bejaardenhuis en naar het afscheid in het crematorium. Bij dat laatste was er alleen familie aanwezig. We zaten op de voorste rij en toen Emma honger kreeg heb ik haar ter plekke aangelegd. Eigenlijk haast zonder nadenken. Achteraf kreeg ik heel fijne reacties, dat Emma er echt bij hoorde en dat het zo geweldig was dat ze meteen bij mij kon drinken.
Het is aan alle kanten makkelijker om haar mee te nemen, gewoon doen dus. En als ze nou echt heel hard gaat huilen (vast niet) dan kun je altijd nog even weglopen, niemand die je dat kwalijk gaat nemen lijkt mij.
1: Voor je eigen rust, kun je je aandacht bij de dienst houden en zelf afscheid nemen, is gewoon belangrijk, vaak belangrijker dan menigeen denkt
2: Ook voor het verloop van de dienst is het prettig dat je baby geen storende factor kan zijn.
Dus als het ff kan, altijd oppas.
Als ze wat ouder zijn, weten dat ze bij zoiets ff een half uur of wat stil moeten zijn, dan zou ik ze juist altijd meenemen indien mogelijk.
Het is inmiddels zover dat we moeten gaan beslissen. Het valt op donderdag, dus dan gaat ze niet naar het kdv. Heel misschien kunnen we een dag ruilen, maar die kans is klein. J. zet de optie vooral op het kdv. Ik wil haar graag meenemen, maar zie ook dat het niet heel praktisch is. De eerste dienst begint om 10.00 uur en daarna nog naar het crematorium van 13.00 tot 15.00 uur. Het wordt dus zeker 16.00 uur voor we thuis zijn en ze weer naar bed kan.
Morgen kunnen we het kdv bellen. Voor Anna is dat het beste denk ik. Daar kennen ze haar en ze hoeft niet helemaal naar een oppas toe. Ik moet dan kolven in de auto. J. had het al over kolven in het crematorium, maar ik voel me helemaal niet op m'n gemak als iedereen daar weet dat ik aan het kolven ben. Lijkt me echt niks. Gelukkig kunnen we er nog een paar nachtjes over slapen.
Ik hoop dat het kdv lukt, dat scheelt toch ook wel een hoop geregel op de dag zelf zeg maar. Zeker omdat die 2 locaties zo'n stuk uit elkaar liggen. Het is niet dat het een uur of 3 duurt of zo.
Het KDV zou een goede optie zijn inderdaad, ik hoop voor jullie dat dat lukt.
Zelf heb ik 1 keer een crematie bijgewoond met Randy toen hij nog geen half jaar was. Mijn oma was overleden en de plechtigheid was met weinig mensen. Het was voor mij geenszins een vraag of ik hem wel of niet mee zou nemen omdat het aan de andere kant van het land was en ik ook met de bv zat en daarbij was het oma's oogappeltje, dus hij hoorde erbij. Toch maakte ook ik me er zorgen over of hij wel stil zou blijven en als oplossing had ik met mijn man afgesproken dat hij (het was mijn oma) Randy mee naar buiten zou nemen in geval van 'nood'. Dit bleek achteraf niet nodig.
Omdat er niet veel mensen waren en wij -als familie- vooraan zaten, had ik de gelegenheid een kleed voor me te leggen met wat (geruisloos!) speelgoed. Randy heeft zich daarop prima vermaakt. Hij heeft nog wel wat geluidjes gegeven (vooral onder mijn speech!) maar niet storend. De andere familieleden gaven later aan dat ze vonden dat het erbij hoorde en dat ze er ook een soort van troost bij vonden. Dood en nieuw leven, een traan om oma en een glimlach om de kleine.
Ik neem zelf mijn kinderen overal mee naar toe en zou dit een volgende keer weer doen. Meestal zijn ze onder andere omstandigheden toch bedeesder en onder de indruk. Zo zien ze ook hoe mensen in andere situaties zich anders gedragen en dat vind ik leerzaam voor ze, hoewel dat bij baby's van die leeftijd misschien nog niet geldt. En ja... ik zou me ook meer zorgen maken over mijn peuter dan over mijn baby bij zo'n gelegenheid. Maar gedraagt er één zich niet, dan kan er nog altijd één ouder zich met kind terugtrekken. Hoewel ik dit nu vrij resoluut stel, zou ik ook stress hebben over het 'gedragen' maar ik zou ook stress hebben van het kolven en/of drinken. (Sowieso drinkt mijn kleine niet uit een flesje en dat weigerde Randy destijds ook.) Nou moet ik wel bekennen dat ik het moeilijk vind om mijn kids bij anderen achter te laten en dat ik ook juist troost bij ze vind in dit soort situaties.
Het moeten kolven heeft voor flinke problemen gezorgd, maar dat staat in het bv topic.