[KAFKA] Das Schloss

Ik heb m'n neefje gisteren uit Ik bak ze bruiner van Gerard R. voorgelezen; er zijn ook wel dégelijke kinderboeken hoor. .

quote:

Op vrijdag 23 februari 2007 22:47 schreef LXIV het volgende:
Het boek waaruit ze nu -voortdurend- voorgelezen wil worden heet 'Mama Kip op de boerderij', waarin Moeder Kip met haar 10 kuikens over het erf van een boerderij scharrelt, en op iedere pagina (er zijn er 10), weer andere koddige dieren ontmoet.

Hoed U voor namaak! "Kippetje Tok" moet je hebben, uit de reeks Gouden Boekjes. Een stichtelijk verhaal dat uw schaapje met een welgedefinieerd gevoel van rechtvaardigheid en rechtschapenheid zal begiftigen en haar tevens de eerste heilzame beginselen van het libertair kapitalisme zal bijbrengen.

Wat is het geval? Kippetje Tok heeft een graantje dat geplant moet worden. Maar niemand wil helpen wieden en graven, of begieten, of oogsten. De kat niet, het biggetje niet, de gans niet.. niemand! Helemaal alleen verricht Kippetje Tok al die zware werkzaamheden. Maar als ze dan van het graan uit de inmiddels rijzige plant een lekker broodje gebakken heeft, staan ze allemaal vooraan om haar te helpen het op te eten! Maar daar trapt Kippetje Tok natuurlijk niet in, en samen met haar kuikentjes zet ze het op een welverdiend schransen.

-never mind-

Hey L.

Ik ben laatst eens even de bieb ingelopen om de schrijfstijl van Kafka te bezien en ik moet je eerlijk zeggen dat die helemaal niet was zoals ik gedacht had. Zo op het eerste oog leken zijn boeken me makkelijk leesbaar. Misschien durf ik het nog wel eens aan...

Nu dan eindelijk ben ik aangekomen; zij het een half jaar later dan men van mij verwacht had. Ziet u, de briljantie van Kafka gaat daarin schuil dat deze al het talige, al dat wij onder het noemertje 'taal' kunnen vatten verreweg teboven gaat. Er zijn al slechts weinigen, maar ze zijn er, die in het lezen van Kafka dit kunnen proeven en - that's all there's to it. Voor meer mensen geldt dit; zo ook voor mijzelf. Mensen waarvan de briljantie, de schoonheid, helderheid, kracht en vitaliteit van gedachten zo ver boven wat 'men' tot taal met elkaar via compromis en concensus 'afgesproken heeft', uitstijgt dat het niet in iets dergelijks (!- DERGELIJKE, DERGELIJKE, DERGELIJKE) te vatten valt.

Men die hier spreekt over de Gedaantewisseling, zijn duidelijk meest 'bedachte' boek en dat tot zijn meesterwerk meent te moeten bestempelen geeft daarmee niets anders weer dan zijn overeenkomstigheid met bovenstaande.

_{'Ik denk, je hebt een redelijke woordenschat, een goed gramaticaal besef...wat wil je nog meeR?}