OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Leerde een lieve man kennen. Hij had een zoontje uit eerdere relatie. Zoontje [inmiddels ruim 4] was een paar dagen per week bij hem [ex beeindigde relatie toen ze net zwanger was]. Hij heeft toen hemel en aarde moeten bewegen [meerdere rechtzaken] om zijn kind te mogen zien opgroeien.
Ik had 3 dochters. Heerlijk zo'n groot gezin. We begonnen al snel te verlangen naar nog een kindje. Hij is echt een geweldige papa, ook naar mijn kinderen toe. Een schat van een man. Partner wilde alles meemaken, had zo veel moeten missen in de zwangerschap van zijn zoontje.
Het leven liep anders...
Na 4 maanden brak de hel los. Mijn middelste [kerngezonde en springlevende] dochter werd op een ochtend niet wakker [lag doodziek in coma in bedje, zonder ook maar een enkel signaal vooraf], na 3,5 dagen is de beademing gestopt.
Zoveel verdriet en diepe verbondenheid.
De kinderwens bleef, en na een paar maanden werd ik zwanger.
Zo blij, maar partner reageerde amper, terwijl hij er ook zo erg naar verlangde.
Het overviel hem, hij moest aan het idee wennen enz. Langzaam maar zeker nam hij steeds meer afstand. Zijn zoontje hebben we al 4 maanden niet meer mogen zien [mag niet weten dat hij een zusje krijgt]. We begrijpen niet waarom, we hebben niet eens gedag mogen zeggen. We zijn zo gek op hem, zo vertrouwd dat hij een paar dagen per week bij ons was.
De papa heb ik na heel veel moeite kunnen overhalen om mee te gaan naar 3d echo. Daar heeft hij een half uur volop genoten van ons meisje. Samen een naam bedacht.
Veel dubbele signalen, hij bleef steeds toch contact zoeken, vond buik afwisselend prachtig of reageerde afstandelijk. Heb al het mogelijke geprobeerd om hem bij de zwangerschap te betrekken. Tot voor kort kwam hij ongeveer 2 dagen per week en bleef dan ook slapen. Zegt niet meer van me te houden, maar dat gevoel ook niet geheel weg was.
En nu zal ze over 2 maanden al geboren worden en weet hij nog steeds niet wat hij wil.
Sinds 2 weken is het niet meer mogelijk om contact met hem te krijgen. Weet niet waarom, is niks voorgevallen tussen ons.
Ik begrijp het niet, ook hij wilde zo graag een kindje, en nu ineens niet meer?
Erkennen wil hij niet, omdat hij bang is te moeten betalen voor mijn bijstandsuitkering [heb nog zoveel verdriet om mijn dode kindje, ben nog niet in staat tot werken]. Hij heeft geen geld [geen werk, schulden, beslag], dus lijkt me dat alimentatie zorgen niet nodig zijn voor hem.
Kortom, dit chaotische verhaaltje is wat er vooraf ging.
Mijn vraag is nu, kan ik vaderschap afdwingen? Ik wil zo graag dat mijn kindje in ieder geval op papier een vader heeft. Dat haar bestaan erkent wordt. [Okee, liever emotioneel een papa voor haar, maar indien niet mogelijk, dan papa op papier].
[ Bericht 0% gewijzigd door humpeltje op 23-12-2006 07:57:59 ]
Ik had 3 dochters. Heerlijk zo'n groot gezin. We begonnen al snel te verlangen naar nog een kindje. Hij is echt een geweldige papa, ook naar mijn kinderen toe. Een schat van een man. Partner wilde alles meemaken, had zo veel moeten missen in de zwangerschap van zijn zoontje.
Het leven liep anders...
Na 4 maanden brak de hel los. Mijn middelste [kerngezonde en springlevende] dochter werd op een ochtend niet wakker [lag doodziek in coma in bedje, zonder ook maar een enkel signaal vooraf], na 3,5 dagen is de beademing gestopt.
Zoveel verdriet en diepe verbondenheid.
De kinderwens bleef, en na een paar maanden werd ik zwanger.
Zo blij, maar partner reageerde amper, terwijl hij er ook zo erg naar verlangde.
Het overviel hem, hij moest aan het idee wennen enz. Langzaam maar zeker nam hij steeds meer afstand. Zijn zoontje hebben we al 4 maanden niet meer mogen zien [mag niet weten dat hij een zusje krijgt]. We begrijpen niet waarom, we hebben niet eens gedag mogen zeggen. We zijn zo gek op hem, zo vertrouwd dat hij een paar dagen per week bij ons was.
De papa heb ik na heel veel moeite kunnen overhalen om mee te gaan naar 3d echo. Daar heeft hij een half uur volop genoten van ons meisje. Samen een naam bedacht.
Veel dubbele signalen, hij bleef steeds toch contact zoeken, vond buik afwisselend prachtig of reageerde afstandelijk. Heb al het mogelijke geprobeerd om hem bij de zwangerschap te betrekken. Tot voor kort kwam hij ongeveer 2 dagen per week en bleef dan ook slapen. Zegt niet meer van me te houden, maar dat gevoel ook niet geheel weg was.
En nu zal ze over 2 maanden al geboren worden en weet hij nog steeds niet wat hij wil.
Sinds 2 weken is het niet meer mogelijk om contact met hem te krijgen. Weet niet waarom, is niks voorgevallen tussen ons.
Ik begrijp het niet, ook hij wilde zo graag een kindje, en nu ineens niet meer?
Erkennen wil hij niet, omdat hij bang is te moeten betalen voor mijn bijstandsuitkering [heb nog zoveel verdriet om mijn dode kindje, ben nog niet in staat tot werken]. Hij heeft geen geld [geen werk, schulden, beslag], dus lijkt me dat alimentatie zorgen niet nodig zijn voor hem.
Kortom, dit chaotische verhaaltje is wat er vooraf ging.
Mijn vraag is nu, kan ik vaderschap afdwingen? Ik wil zo graag dat mijn kindje in ieder geval op papier een vader heeft. Dat haar bestaan erkent wordt. [Okee, liever emotioneel een papa voor haar, maar indien niet mogelijk, dan papa op papier].
[ Bericht 0% gewijzigd door humpeltje op 23-12-2006 07:57:59 ]
Groetjes, Carolien, mama van
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Ik ken je verhaal, kwam ooit via OOL op de site van Esmee terecht.
Wat een verdriet, niemand zou zijn kind moeten verliezen.... Misschien heb je wat aan het engeltjes topic alhier, ik vind het heel liefdevol.
En over erkennen, volgens mij kun je daar iemand niet toe dwingen. Wat je wel kunt doen is de naam van de vader op de geboorteakte laten zetten bij aangifte. Volgens mij (maar ik ben geen deskundige!) heb je daar nl geen toestemming voor nodig.
Wat een verdriet, niemand zou zijn kind moeten verliezen.... Misschien heb je wat aan het engeltjes topic alhier, ik vind het heel liefdevol.
En over erkennen, volgens mij kun je daar iemand niet toe dwingen. Wat je wel kunt doen is de naam van de vader op de geboorteakte laten zetten bij aangifte. Volgens mij (maar ik ben geen deskundige!) heb je daar nl geen toestemming voor nodig.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Jeetje humpeltje, wat een verdriet en wat een vervelende situatie zit je nu in.
Ik wil je alleen even wijzen op ons ouders van prachtige engeltjes topic. Misschien vind je het fijn om daar met ons mee te praten?
Sterkte in ieder geval. Ik hoop voor je babymeisje dat de papa besluit het (emotioneel) te erkennen
Oh en als de ex partner zelf schulden en geen werk en loonbeslag heeft zal de gemeente 'm geen alimentatie opleggen vanwege jouw bijstandsuitkering. Van een kale kip valt niet te plukken zo gezegd. Maar zodra hij wel geld heeft zullen ze binnen 12 jaar als nog komen maar altijd naar draagkracht berekend. Dacht wel dat dit alleen gold als je officieel gescheiden bent. Kan uit het verhaal niet opmaken of jullie getrouwd zijn geweest.
Ik wil je alleen even wijzen op ons ouders van prachtige engeltjes topic. Misschien vind je het fijn om daar met ons mee te praten?
Sterkte in ieder geval. Ik hoop voor je babymeisje dat de papa besluit het (emotioneel) te erkennen
Oh en als de ex partner zelf schulden en geen werk en loonbeslag heeft zal de gemeente 'm geen alimentatie opleggen vanwege jouw bijstandsuitkering. Van een kale kip valt niet te plukken zo gezegd. Maar zodra hij wel geld heeft zullen ze binnen 12 jaar als nog komen maar altijd naar draagkracht berekend. Dacht wel dat dit alleen gold als je officieel gescheiden bent. Kan uit het verhaal niet opmaken of jullie getrouwd zijn geweest.
grá mo chroí
Sorry, hoe verdrietig je verhaal ook is, 2 topics over hetzelfde is niet de bedoeling. Gezien je vraagstelling denk ik dat het het beste is door te gaan in het topic in WGR: De dood konden we delen, nieuw leven niet...
Als je het zelf anders wil, deze open en het topic in WGR dicht moet je dat even zeggen in het mod-topic.
Als je het zelf anders wil, deze open en het topic in WGR dicht moet je dat even zeggen in het mod-topic.
***
