Oké
Ik heb dit voor mezelf succesvol weten op te lossen, en als er iemand een chronisch geval was dan ben ik het wel. Niet uit bed komen heeft me op de middelbare school domweg een schooljaar gekost.
Op een gegeven moment, toen er een nieuwe periode aanbrak in mijn leven, was ik het zo zat dat ik voor mezelf had besloten dat op welk onzalig tijdstip ik de wekker de dag er voor ook gezet had ik het mezelf niet toe zou staan er de volgende morgen over na te denken of dit niet een beetje vroeg was. Nee, een besluit van de avond tevoren was heilig. Nadat dit een paar dagen gelukt was kon ik zien wat ik bereikt had en wilde ik ook niet weer terugvallen, waardoor de wekker nog meer onaantastbaar werd. Wekker gaat, gelijk recht naast mijn bed. Geen gezeik.
Bovenstaande heb ik toen meer dan een jaar volgehouden. Toen brak er echter een periode aan dat er gewoon echt geen noodzaak was om uit bed te komen en ik wel mijn wekker zette. Enige malen heb ik toen gebroken met de regel en dit was funest, toen was ik de controle weer kwijt. Door langzaam op te bouwen ben ik er nu weer. Het gaat er gewoon om dat je jezelf moet opleggen dat als de wekker gaat je geen enkele keuze hebt dan er uit gaan. Als je elke dag tegen je wil er uit komt om 11.00 u kun je best je wekker eerst eens om 10.45 zetten en dan de dagen er na langzaam het moeilijker maken. Waar het om gaat is dat je wat opbouwt, en dat als je het op een gegeven moment niet wil verkloten omdat je dan alles weer teniet doet. Dat helpt dus.
Technisch gezien werk ik overigens momenteel met 2 wekkers, 1 die om bijv. 9 u gaat naast mijn bed en 1 om 9.05 ver van mijn bed. Dat verzacht het allemaal wat. Als die laatste gaat moet ik er uit. Ik klan het ook met gewoon 1 wekker maar dat moet ik nu weer opbouwen. Het is net als met roken, als je weer toegeeft ben je weer het bokkie.