quote:

Hoofdstuk3. HET KAPOTJES-KOMPLOT
Bijgewerkt en aangescherpt: April 2005


Bestaat het virus eigenlijk?
Tja, de jonge mensen van tegenwoordig hebben niet die seksuele vrijheid die hun ouders hadden. Maar hun ouders hadden met AIDS niets te maken, omdat het nog niet was uitgevonden. Toch vreemd, hè, hoe zo'n epidemie maar plotseling uit de lucht komt vallen en vervolgens jarenlang blijft rondhangen? Ja zeker, het is zelfs zo vreemd dat ik geen enkel ander virus kan bedenken dat zoiets doet. Griep-epidemieën maken een hoop slachtoffers, maar ze verdwijnen weer vanzelf. Herpes virus blijft wel hangen, maar het is niet continu actief; zo nu en dan vlamt het op. Polio kennen we ook al een hele tijd, maar het zet ons immuunsysteem in werking, zodat we beschermende antilichamen aanmaken in ons bloed. En zo is Polio nagenoeg verdwenen. In het algemeen kunnen we stellen dat virusziekten zelf-limiterend zijn. Virussen zijn parasieten die op genetisch niveau werken, maar de Evolutie heeft ons een effektief immuunsysteem meegegeven waarmee ze onder bedwang gehouden kunnen worden.

"Juist, onze immuniteit! Wordt die niet aangetast door HIV?"
"Niet meteen. Evenals andere virus-infecties wordt HIV aangetoond doordat er antilichamen in het bloed van de geïnfecteerde persoon zitten. Daarom noemt men zo iemand seropositief. Gesnopen?"
"Maar als er antilichamen tegen dit virus geproduceerd worden, waarom worden we dan niet immuun tegen dit virus, net als dat met polio het geval is?"
"Uhh... Het virus dringt binnen in de T4 lymphocyten die nodig zijn voor onze immuniteit, en uh..."
"Dat heb ik ook gehoord. Dus ik word geacht te geloven dat dit virus het lichaam binnendringt, daar de vorming van antilichamen uitlokt zodat het onschadelijk gemaakt wordt, en dan op mysterieuze wijze terugkomt om hetzelfde immuunsysteem te vernietigen waartegen het de slag al heeft verloren?"
"Ja, uh... zeker. En dat gebeurt soms wel tien jaar later."
"Sta je me een oor aan te naaien? Is dit een virus dat wraakgevoelens koestert? Bestaat dit beest eigenlijk wel?"
"Ja hoor, dat heb ik tenminste altijd geloofd. Maar ik geef toe dat ik daar niet zo zeker meer van ben, want hoewel er al 20 jaar naar gezocht wordt, is het nog nooit werkelijk door iemand geïsoleerd uit een zieke patient. Maar in elk geval: HIV is in 1983 ontdekt door een groep Franse onderzoekers onder leiding van Luc Montagnier."
"Wat slim. Hoe wisten ze dat het AIDS veroorzaakt, als oorzaak en gevolg soms wel tien jaar uit elkaar liggen?"
"Ze hebben er bewust naar gezocht. Een beroemde medische onderzoeker in Amerika, genaamd Robert Gallo, had de veronderstelling geuit dat het verlies van immuniteit bij volwassenen veroorzaakt zou kunnen worden door een virus."
"O, en toen zei die Fransman: 'Ik heb het! Ik heb het!', nietwaar?"
"Dat heb je goed begrepen. En Gallo zei toen: 'Nondeju! Zou het dan toch waar zijn?' Later heeft hij met zijn groep een andere stam van hetzelfde virus gevonden. Er is wel een fikse rel ontstaan, omdat de Fransen beweerden dat Gallo gewoon hun virus gejat had. Maar de presidenten Reagan en Mitterrand hebben het verder onder elkaar bekokstoofd."
"Maar dit HIV moet dan wel een heel raar beest zijn. Het lijkt niet op enig ander virus."
"Toch wel. Het is een retrovirus, het bevat RNA."
"Net als Polio dus?"
"Nee, niet net als Polio. Een retrovirus maakt eerst DNA gedurende zijn reproduktie-cyclus. Er zijn er meer van. Twee sterk verwante soorten, allebei ontdekt door Gallo, kunnen leukemie veroorzaken, tenminste, dat zegt-ie. En dan is er nog Rous Sarcoma Virus. Dat is al bekend sinds 1911."
"Wacht even! HIV is verwant aan de tumorvirussen? Ik heb gehoord dat sommige seropositieven een carcinoom ontwikkelen dat Kaposi Sarcoom heet."
"Dat is juist."
"Ja, maar... is kanker dan geen wildgroei? Een volkomen uit de hand gelopen produktie van cellen?"
"Ja, precies."
"Nou, dan is het erg moeilijk om te geloven dat een virus dat verwant is aan andere die een wildgroei van cellen veroorzaken, juist cellen zou doden... of zie ik dat verkeerd?"
"Nee, er is tenminste één beroemde viroloog die datzelfde zegt. Een retrovirus is voor zijn reproductie afhankelijk van de celdeling van de gastheercel, dus als het de cel zou doden, dan kan dat virus het zelf ook wel schudden."
"Ja, dat klinkt wel aannemelijk. Blij dat iemand van het vak het met me eens is. Hoe heet die viroloog?"
"Peter Duesberg."
"Waarom vertelt hij niet aan iedereen dat er een luchtje aan dit virus zit?"
"Dat heeft-ie gedaan1, , maar niemand wil naar hem luisteren."
"Waarom niet? Je zei dat-ie een beroemd viroloog is."
"Ach, dat zou je toch niet begrijpen..."
"Doe nou niet net alsof ik gisteren uit de klei getrokken ben!"
"Wel, eigenlijk zijn er heel veel wetenschappers die van het hele verhaal over HIV and AIDS geen woord geloven..."
"Hoe komt het dan dat ik daar nooit iets over gelezen heb?"
"Het gaat om ontiegelijk veel geld, en de reputaties van een hele hoop belangrijke jongens staan op het spel. Dus onderzoekers die zich kritisch opstellen krijgen geen letter meer gepubliceerd in de wetenschappelijke tijdschriften, en als ze nog praatjes hebben ook, dan krijgen ze nooit meer geld voor hun research. En de pers... Die eikels zijn tegenwoordig te laf om achter een goed verhaal aan te gaan. Die vertellen alleen maar braaf wat hun door de 'officiële' instanties gedicteerd is.
"Wat een ongein! Het klinkt alsof de Inquisitie weer terug is. Maar, om nou op dat virus terug te komen: Je zegt dat het nooit geïsoleerd is uit een patient. "Hoe kunnen ze dit virus dan bestuderen? Ik bedoel, hoe komen ze er aan?"
"Ze hebben een weefselkweek van T-cellen geïnfecteerd met het virus, zodat ze het in die cellen kunnen kweken."
"O, op zo'n manier... Dat moeten ze dan wel steeds weer opnieuw doen. Die T-cellen maken het natuurlijk niet lang. Die worden door het virus vernietigd, zoals je zei."
"Nee-e-e-e... Ze hebben een onsterfelijke cultuur van T-cellen. Het virus binnenin doodt die cellen niet. Zo kunnen ze een continue virusproduktie in stand houden."
"Shit!!! En dan willen ze ons wijsmaken dat hun virus T4-cellen uitschakelt in ons lichaam, terwijl ze in hun lab een cultuur van resistente T-cellen hebben die niet kapot te krijgen zijn!"
"Tja, uh... daar zijn ze eigenlijk zelf een beetje verbaasd over."
"Dat is ze geraden ook! Het zou beter zijn als ze eens wat meer in stilte hun huiswerk deden, voordat ze vanaf de voorpagina's van alle kranten iedereen de stuipen op het lijf jagen! En zeg eens... Zijn ze er wel zeker van dat wat ze in een celcultuur in hun lab aan 't kweken zijn het echte virus is dat al die verschillende ziekten kan veroorzaken?"
"O, zij zijn er absoluut zeker van! Maar ik, eerlijk gezegd, niet. Ze hebben zelfs nog nooit een overtuigend electronenmicroscoop-plaatje gepubliceerd waarop complete virus partikeltjes te zien zijn. Ze zwammen heel veel over kleine stukjes nucleïnezuur die volgens hen van HIV afkomstig zijn, en waar ze dan weer cellen mee kunnen infecteren, maar er is niemand die ons ooit iets getoond heeft wat op een compleet virus lijkt. Nou, dat is met andere virussen wel anders!"
"Wat een oplichters! Wie weet kweken ze daar in Amsterdam een of ander apenvirus wat met de mens helemaal niks te maken heeft! En dan te bedenken dat ik altijd zo'n respect heb gehad voor biomedische onderzoekers..."


AIDS is een nieuwe naam voor ziekten die altijd al hebben bestaan:
Zijn er mensen met een defect immuunsysteem? Ja, zeker. Er worden zelfs babies met dit defect geboren. Ze kunnen in een bacterievrije ruimte (een ballon van plastic) in leven gehouden worden. Vroeger of later moeten ze echter uit die steriele omgeving 'bevrijd' worden, en dan worden ze het slachtoffer van allerlei bacterie- en virusinfecties. Ze leven nooit lang.
Maar we hebben het hier niet over een aangeboren, maar over een verworven gebrek: Iemand heeft steeds een prima functionerend immuunsysteem gehad, en plotseling gaat het naar de knoppen. Dat is nou AIDS. We gaan ons hier met twee vragen bezighouden: Is het een nieuw verschijnsel? En is het een epidemie?
We kennen allemaal wel tenminste één persoon die overleden is aan een vaak voorkomende besmettelijke ziekte, zoals longontsteking, hepatitis of meningitis. Tegenwoordig gaan daar minder mensen aan dood dan vroeger, alhoewel dit soort infecties vooral in ziekenhuizen veel voorkomt. Tegen de bacteriële infecties hebben we nu antibiotica, maar vroeger, toen die nog niet ontdekt waren, was de patiënt volledig op een goed werkend immuunsysteem aangewezen. Daar was ook in principe niets mis mee: Plattelandskinderen schepten rustig met hun klomp een slok water uit de sloot als ze dorstig waren, zonder dat ze bij bosjes dood neervielen. Max Pettenkofer, een beroemd chemicus uit de 19de eeuw, die in zijn tijd enorm veel gedaan heeft voor wat we nu Milieuhygiëne zouden noemen, had zo'n minachting voor al het gedoe over bacteriën dat hij met smaak een hele cholera-cultuur opdronk. Zijn gezondheid daarna was beter dan ooit, en hij is 82 jaar geworden! Waar het om gaat is dit: Een jong, gezond persoon gaat gewoonlijk niet dood aan een longontsteking, maar iemand die oud is en verzwakt door andere gezondheidsproblemen loopt een zwaar risico. Deze verzwakte conditie zou men dan AIDS kunnen noemen, hoewel deze term pas nu in onze malle tijd gebruikelijk is geworden.
Tegenwoordig hebben we een vrije keuze: Als Jan Jansen bezwijkt aan een infectie die hij in het ziekenhuis opgelopen heeft, dan kunnen we bijvoorbeeld zeggen: "Jan is overleden aan een longontsteking (of zelfs een laf woord als 'complicaties'). Dat doen we als Jan een fijne kerel is geweest. Maar als Jan een echte druiloor was, dan zeggen we op samenzweerderige toon: "Hij is de moord gestoken; maar ja, hij had AIDS, hè..." Op deze manier wordt er eigenlijk over de overledene een oordeel uitgesproken. Longontsteking is respectabel, maar AIDS niet. Dat maakt intussen voor Jan bijzonder weinig uit; hij is in beide gevallen aan precies hetzelfde gestorven, en daar gaat het nu om: Niemand gaat dood aan AIDS, maar wel aan de een of andere opportunistische infectie die toeslaat zodra de beschermende immuniteit verzwakt.
Het is daarom duidelijk dat dit verschijnsel altijd bestaan heeft. Mensen stierven aan tuberculose, pokken en pest voordat er ooit iemand van een immuunsysteem gehoord had. Nu de Immunologie een volwassen wetenschap is geworden, zijn we natuurlijk wel benieuwd waarom ons doeltreffende afweersysteem het onder zekere condities plotseling laat afweten. Zelfs onder normale condities is de werking van ons afweersysteem niet constant; het fluctueert voortdurend. Natuurlijk wil de ware wetenschapper weten hoe alles precies werkt. Maar dat is geen reden om ineens door te draven en het hele probleem maar op rekening te schuiven van een of ander arm virus dat, zo het al bestaat, er niks mee te maken heeft!
Is AIDS een epidemie? Alweer onvoorwaardelijk nee! Weet u wel hoe gemakkelijk het is om er een te simuleren? Opportunistische infectieziekten zijn in alle gevallen waar AIDS verondersteld wordt de werkelijke doodsoorzaak. Aangezien deze infecties altijd het dodelijkst zijn bij patiënten met een verzwakte immuniteit, is het heel gemakkelijk om een epidemie na te bootsen door de statistieken een beetje te vervormen: Je verplaatst gewoon een stijgend aantal gevallen van de rubriek 'infectieziekten' naar de nieuwe rubriek 'AIDS', en je hebt een prachtige epidemie waar iedereen zich een geconfijte apenstaart van schrikt. Deze fraude wordt bovendien nog in de hand gewerkt door het feit dat vele infectieziekten de laatste jaren een sterke come-back gemaakt hebben. De redenen voor dit verschijnsel zijn waarschijnlijk verhoogde resistentie van de infectueuze micro-organismen tegen antibiotica, en een sterke toename van het bevolkingsaantal. (Bedenk wel dat de kans op een van-mens-tot-mens infectie kwadratisch toeneemt met de bevolkingsdichtheid!)
Men zegt dat HIV uit Afrika komt, maar ondanks de verhalen van hoe erg het in Centraal Afrika is, weten de mensen daar van niets. Ze vermoeden dat racisme er iets mee te maken heeft. Ze hebben daar wél problemen, maar dat is een ander verhaal... En natúúrlijk sterven daar een hoop mensen aan infektieziekten! Het geboortecijfer is veel te hoog en er is geen geld voor antibiotica of anti-conceptiepillen, omdat er altijd zo nodig stammen-oorlogen gevoerd moeten worden, op touw gezet door inhalige en op macht beluste krijgsheren die zo goed anderen voor hun karretje weten te spannen. Het is echter duidelijk dat de grote farmaceutische industrieën Afrika beschouwen als een ideale bron van menselijke proefkonijnen waarop ze hun nieuwste vergiften kunnen uitproberen, in naam van 'hulp voor die arme mensen'. Als het hun werkelijk ernst was, dan zouden ze levensmiddelen sturen i.p.v. giftige chemicaliën, en technologie om de kwaliteit van drinkwater, milieuhygiëne en medische zorg te verbeteren. Maar niets van dit alles: De vertegenwoordigers van de hoog ontwikkelde landen komen alleen maar om medische experimenten uit te spoken met vaccins en antivirale middelen die in hun eigen land onethisch en onwettig zouden zijn. <Zucht> Ik ben geen racist, maar als ik zwart was en in Afrika woonde, zou ik dat misschien wel zijn.
Velen geloofden een tijd lang dat alleen homo's en harddruggebruikers AIDS konden 'oplopen'. In Amerika stonden ook de Haïtianen op de lijst, want die mochten ze toch niet zo omdat ze zwart zijn en niet uit een communistisch land gevlucht zijn, maar uit de bevriende dictatuur van die aardige meneer Duvalier. Daar kwamen echter zoveel protesten op dat de Haïtianen maar weer van de lijst geschrapt zijn. Maar de potenrammers hebben volgehouden: "Homo's hebben zulke onnatuurlijke seksuele gewoonten, dat moet wel God's toorn opwekken. En zo straft Hij die smerige nichten!" Deze schijnheilige kwezels klonken zo overtuigend (wat wil je; met God achter je!) dat de homo-gemeenschap uiteindelijk nog ging geloven ook dat de Here hen speciaal op de korrel genomen had. Ze zijn als de dood voor AIDS! Ik weet niet of de homo's uiteindelijk terug sloegen, of dat de calvinisten vonden dat de hetero's ook maar eens een veeg uit de pan moesten hebben. Het zou zonde zijn om een ziekte die door God zelf naar de aarde gezonden was alleen maar te reserveren voor een klein deel van de bevolking. Weldra deed het verhaal de ronde dat speciaal zij die veel wisselende contacten hadden het meeste risico liepen. ("Lekker! Hebben die smeerlappen die zomaar overal aan hun gerief komen ook eens wat.") Deze verhalen vonden ook een gretig gehoor bij de Baby Boomers die zich al zo lang het hoofd braken over de vraag hoe ze hun kinderen van seksueel plezier af konden houden. Plotseling hadden ze een effektief wapen in handen: Een gloednieuwe Boeman! En inmiddels spitsten ook de grote farmaceutische bedrijven de oren en staken hun neuzen in de wind. Een epidemie! Echt of verzonnen, daar was poen aan te verdienen!

Wie zich laat testen is misschien niet ziek, maar wel gek
De situatie is inmiddels zo uit de hand gelopen dat iemand die een onbeschermd seksueel contact heeft gehad met een onbekende (het echte vreemdgaan dus), onmiddellijk naar de dokter rent voor een AIDS-test. Waarom, in naam van Theophrastus Bombastus von Hohenheim, zou iemand het in zijn malle hoofd halen om zoiets te doen?? Om er zeker van te zijn dat je voortaan door iedereen als een melaatse behandeld wordt? Om er voor te zorgen dat je ziekteverzekering wordt opgezegd? Om in de problemen te komen elke keer dat je ergens een landsgrens wilt passeren? Of om aan je seksuele leven meteen voorgoed een eind te maken? Nee, een AIDS-test (d.w.z. een serologische test op antilichamen tegen HIV) is volkomen zinloos. Zelfs al waren al die gruwelverhalen waar (wat ze niet zijn), dan is het nog bezopen om je te laten testen voor een ziekte waarvan ze zeggen dat er toch geen remedie tegen bestaat. We weten toch wel dat we allemaal een keer dood gaan. Zodra het gerucht zich verspreidt dat je seropositief bent, is het met je gedaan. Sociaal ben je uitgekakt.
En daarom is de eerste vraag die je krijgt als je iemand vertelt dat je niet gelooft in HIV als de veroorzaker van AIDS zo absurd. Hij luidt: "Nou, als je dan niet gelooft dat dat virus je enige schade toebrengt, zou je je er dan mee in laten spuiten?"
Het antwoord is 'nee', natuurlijk, om de reeds vermelde redenen. Je wilt niet seropositief zijn, of liever gezegd: Je wilt niet dat iemand wéét dat je seropositief bent.
Toch wil ik de HIV-dwepers een stap tegemoet komen, maar onder één voorwaarde: Ik laat me inspuiten met jullie virus, maar dan nemen jullie de antivirale medicijnen! Dat is hetzelfde aanbod dat werd gedaan door de dissidente wetenschapper David Rasnick, die ook President MBeki van Zuid-Afrika heeft geadviseerd. Er was echter niemand die op zijn aanbod in ging...

Laten we nu eens kijken naar de test zelf: Er zijn tientallen van test kits op de markt, afkomstig van diverse firma's. De methodiek is gepatenteerd door... Robert Gallo. Verbaast dit iemand? Die kits testen het bloedserum van het slachtoffer... eh, ik bedoel de patient, tegen verscheidene eiwitten uit de keuken van Gallo, waarvan hij beweert dat ze afkomstig zijn van HIV. En we geloven hem natuurlijk op zijn woord... De bedrijven die de test kits verkopen doen dit kennelijk niet. Die zijn bedacht op gerechtelijk gezijk, op grond van het feit dat geen van deze tests door de FDA (Food and Drug Administration) in de V.S. zijn goedgekeurd voor het aantonen van HIV (!) Dus elke verpakking bevat een bijsluiter die vermeldt dat de test alleen gebruikt dient te worden als 'hulp bij de diagnose', uitsluitend voor screening.
Bovendien zijn deze tests ongelooflijk onspecifiek. Tientallen condities zoals malaria, griep, recente griep- of andere vaccinaties, rheuma, herpes, en zelfs zwangerschap (!) kunnen een vals positieve test opleveren.
Door een of andere oorzaak komen sommigen positief uit de test, anderen negatief. We weten eigenlijk niet waarom iemands test positief uitvalt, maar gewoonlijk zijn dit mensen die geacht worden te behoren tot een 'risico groep', zoals seksueel actieve homo's, drugsverslaafden, lijders aan hemophilie, onblanke mensen, enz.
De laboratorium-analyse zelf wordt op onpartijdige wijze uitgevoerd. Het analytisch personeel weet niet eens van wie het bloedmonster is dat getest wordt. Maar de ware concentratiekamparts zit achter zijn of haar bureau, en beoordeelt het resultaat: Als er een positive test terug komt voor een non of Jan Peter Balkenende, of welke andere onverdachte persoon dan ook, dan is het natuurlijk een 'vals positieve' test. Maar o wee als het een sociaal minder gewaardeerd individu betreft! Want dan is het vanzelfsprekend een 'echte positieve' test. Het slachtoffer wordt vervolgens verteld dat-ie op het punt staat om dood te gaan aan AIDS, en wordt onder zware druk gezet om toch vooral the beginnen met anti-retrovirale medicatie, tot de dood er op volgt.


Statistiek van Jan Blotereet
De HIV-maniakken beweren dat in (bijna) alle gevallen waarbij een patiënt sterft aan AIDS (nou ja, aan iets besmettelijks dan), antilichamen tegen HIV in het bloed gevonden worden. Fantastisch! Dat is dan weer een voorbeeld van wat ik noem J. Edgar Hoover Statistiek. Deze tak van 'wetenschap' die in geen enkel boek over statistiek voorkomt, kan het beste geïllustreerd worden aan de hand van een voorbeeldje: "Kijk," zei de grote FBI-man, "Elke aanrander of andere seks-misdadiger die we ooit gepakt hebben had pornografische artikelen in zijn bezit. Ergo: Pornografie leidt tot zedenmisdrijven!" O, dank u wel, meneer Hoover. Ik ben blij dat u dat zo duidelijk uitgelegd hebt, meneer. Laat me er nu zelf eens zo eentje proberen: Als men naar de bezittingen kijkt die nagelaten worden door een ter dood gebrachte massamoordenaar (dat doen ze toch in uw land, meneer?) dan blijkt dat deze misdadigers allemaal meer dan één paar sokken hadden. Het is dus duidelijk: Het bezit van meer dan één paar sokken leidt tot massamoord! Is dat niet geweldig? Volgens deze redenering kun je alles 'bewijzen' wat je wilt!
Natuurlijk wordt hier weer eens het paard achter de wagen gespannen. Het heeft te maken met een wetenschap die Informatietheorie heet: Als je een conditie hebt met een lage waarschijnlijkheid, en je voegt daar een andere conditie aan toe met een veel hogere waarschijnlijkheid (dicht bij 1), dan heb je geen informatie toegevoegd. Maar J. Edgar wist dat niet, of hij wilde het niet weten. Zo is het met de HIV-fanaten ook. Als een positieve test voor wat men belieft HIV te noemen een veel voorkomend verschijnsel is (omdat er zoveel factoren zijn die het kunen veroorzaken), dan heeft hun argument niets te betekenen.
Het probleem moet natuurlijk van de andere kant benaderd worden: Eerst verzamel je een grote groep van seropositieven, en dan kijk je hoe veel daarvan binnen een bepaald tijdsbestek het ziektebeeld van AIDS ontwikkelen (Als je maar lang genoeg wacht, gaan ze allemaal wel een keer dood). Deze resultaten vergelijk je dan met een blanco controle-groep van seronegatieven. Aangezien laboratorium-experimenten op mensen meestal op ethische bezwaren stuiten, worden er door de onderzoekers dierproeven verricht. Ze hebben als proefobject apen gekozen die genetisch zoveel mogelijk op mensen lijken. Als u deze geleerde mensen in verlegenheid wilt brengen, dan moet u beslist eens vragen hoeveel van die aapjes werkelijk de verschijnselen van AIDS vertonen na de inoculatie met HIV. Het antwoord zal waarschijnlijk wat knorrig uitvallen, maar het zal luiden: Helemaal geen! O ja, ze worden wel seropositief, maar ze worden niet ziek...
Schaamteloos liegen met statistieken kan natuurlijk ook. In Afrika is de infrastructuur meestal niet van het bureaucratisch kaliber zoals wij dat kennen. Het bijhouden van allerlei statistieken ligt de mensen daar niet zo; ze hebben belangrijker problemen. Dus worden die statistieken belangeloos (????) voor hen bijgehouden door internationale (natuurlijk door Amerikanen gedomineerde) organisaties zoals WHO en UNAIDS. Nou, die liegen er wel om. Als je dat allemaal zou geloven, dan moet het hele Afrikaanse continent over een paar jaar volkomen leeg zijn, want mensen zouden daar bij bosjes tegelijk dood neervallen tengevolge van AIDS. In werkelijkheid ligt de bevolkingstoename op ongeveer 3%, driemaal zo hoog als bij ons. President Thabo MBeki van Zuid-Afrika heeft zich uit alle macht verzet tegen het uitmoorden van zijn volk, maar stuit op oppermachtige tegenstanders. Zelfs zijn voorganger, Nelson Mandela, werkt hem tegen en beweert dat zijn eigen zoon aan AIDS gestorven is. In werkelijkheid was de doodsoorzaak echter een verklooide galblaasoperatie. Och, liegen is zo gemakkelijk; iedereen kan het.
Inmiddels lopen er ook in de eerste wereld wel een paar menselijke proefkonijnen rond. In Nederland is er een man die (op het moment van schrijven in 1995) al 16 jaar (!) seropositief is, en die nog steeds niet in de gaten heeft dat hij belazerd wordt. In Amerika is er het beroemde voorbeeld van de sportheld 'Magic' Johnson, die vele jaren geleden zijn serologische status met veel tam-tam bekend maakte, en misschien wel echt geloofde dat hij spoedig zou overlijden. Ik hoop zijn honderdste verjaardig nog ooit mee te maken. Mijn enige zorg is dat ik misschien zo lang niet zal leven...
Inmiddels heb ik heel wat seropositieve mensen ontmoet en bevriend. Ze verkeren allemaal in goede gezondheid, en geen enkele gebruikt anti-retrovirale medicijnen. Ze hebben echter wel hun levensstijl gewijzigd, door allerlei gewoonten af te zweren waardoor ze oorspronkelijk in de problemen kwamen. Wees nou eerlijk: Als je een echte zuiplap bent, of een cokesnuiver, wat is dan de beste manier om weer gezond te worden (als het nog niet te laat is)? Een giftig pilletje nemen, of ophouden met de shit waarvan je in eerste instantie ziek bent geworden? Denk daar eens over na.

Dus als er geen verband is, wat is dan de samenhang?
Tot dusver is onze conclusie: HIV bestaat waarschijnlijk niet eens, en AIDS is een nieuwe naam voor een hele verzameling vanouds bekende kwalen, maar ze houden geen verband met elkaar. Dus wie houdt hier kennis en vooruitgang tegen?
"Wel," zei Agatha Christie (zo ongeveer), "Als je de schuldige aan een misdaad wilt vinden, kijk dan eerst wie er voordeel van heeft." Nou, dat gaan we dan doen:

1) Kapotjesfabrikanten. Kijk nog eens naar de titel van dit hoofdstuk, en dan is het wel duidelijk. De verkoop loopt de laatste jaren gesmeerd, dank u!
2) Baby Boomers met tienerkinderen. Nu hebben ze een stok achter de deur om mee te dreigen. Dus die vlegels willen evenveel pret hebben als hun ouders destijds? Ha! Vergeet het maar!
3) Calvinisten, potenrammers en fatsoensrakkers. Eindelijk gerechtigheid! Nu krijgen al die goddeloze zondaars een voorproefje van de Dag des Oordeels! (Aaaaahhh! Wat lekker! <Echt Christelijke naastenliefde, hè?>)
4) De Overheid. Brandschattende Broer heeft altijd al gevonden dat seks veel te lekker is voor het gajes. In het algemeen komt een beetje minder vrijheid hem eigenlijk wel goed uit.
5) Hollywood. Vroeger kon je hartverscheurende huilfilms maken over Pest of Tuberculose, omdat die kwalen zo onontkoombaar waren. Tegenwoordig is men daar allemaal niet zo bang meer voor. Syphillis was ook fijn; aan het eind van de film kon je de boef daaraan laten sterven. Kanker gaat tegenwoordig nog net, maar hartaanvallen gaan veel te snel; die zijn hoogstens goed voor scenes van zo'n 20 seconden. Maar AIDS... Geweldig! Daarbij kun je de lijdensweg eindeloos volgen, van het gewraakte seksuele contact tot de begrafenis toe. Denk eens aan al de poen die je daaraan kan verdienen!
6) De farmaceutische industrie. Hier kunnen we werkelijk spreken van de Godfathers van de AIDS bende. Zij halen de rijkste buit binnen van deze hele zwendel. Zij zijn het die moorden en plunderen d.m.v hun peperdure en extreem giftige chemicaliën. Het is nog erger dan iemand laten betalen voor de kogels waarmee je hem doodschiet. Zij gebruiken een heel werelddeel als hun laboratorium, en verwachten bovendien nog gezien te worden als weldoeners. Ze zijn letterlijk overal. Ze sponsoren medische conferenties, websites en commissies. Ze trakteren corrupte wetenschappers, overheids functionarissen, and dociele leden van de pers op leuke presentjes, snoepreisjes en feestjes. Nou, zeg eens, ben je nog steeds verbaasd dat je nooit iets leest dat het officiële dogma tegenspreekt: "HIV is het virus dat de dodelijke ziekte AIDS veroorzaakt"?
7) Medische en Biochemische Onderzoekers die AIDS-research doen. Dit zal u verbazen, maar zij vormen de gevaarlijkste groep. Zij hebben vaak een hele carriëre geïnvesteerd in HIV. Toegeven dat hun research al die tijd verkeerd gericht is geweest kan hun de das omdoen. Geld voor research is niet altijd makkelijk te verkrijgen. Je moet je er overal inlikken, bij universiteitsbesturen en fondsbeheerders uit het bedrijfsleven. Je moet ook een beetje met de mode meegaan. Het te verrichten onderzoek moet iets te maken hebben met de ziekte die dat jaar de publieke aandacht heeft. Er is niets mis met een zuiver academisch onderzoek aan welk virus dan ooit, maar zonder de AIDS-connectie zou het moeilijk zijn om er geld voor te krijgen. Het resultaat is nu dat wetenschappers veel te veel geld krijgen om een ziekte te bestuderen die in feite onbeduidend is en maar een fractie van de slachtoffers maakt die de grote twee (hart- en vaatziekten en kanker) opeisen. Vreemd genoeg is de homo-gemeenschap, die zich eerst een beetje in de hoek gedrongen voelde, nu volkomen overtuigd dat AIDS 'hun' ziekte is. Zij schreeuwen nu het hardst om nóg meer geld voor AIDS-research naar kwaad geld te gooien. Een verminderd budget voor HIV-research zou discriminatie van homofielen betekenen, en natuurlijk wil niemand daar van beticht worden! Wat zij niet beseffen is dat ze zich systematisch als makke schapen laten uitroeien met giftige antivirale middelen.
Stel u nu eens voor, u bent een wetenschappelijk onderzoeker. Zoudt u dan al die poen opgeven, waarmee u dure laboratorium-instrumenten kunt kopen en die u de beste studenten oplevert plus de achting van het universiteitsbestuur? Alleen maar omdat u diep in uw hart aanvoelt dat u de boel aan 't belazeren bent? Zonder geld voor research bent u niks waard, en de universiteitsbestuurders hebben alleen maar minachting voor u. Geen promotie tot hoogleraar, geen salarisverhogingen; alleen maar vervelende colleges voor jongerejaars en heel veel administratief werk. En uiteindelijk... de VUT. Ja, er zijn wel wetenschappers die zich niet prostituëren, maar die werken in alle stilte in piepkleine laboratoria ergens in de kelder van het gebouw, als ze tenminste nog niet met vervroegd pensioen zijn. Al de anderen gaan in volle glorie door, totdat er eindelijk iemand aan de bel trekt, waarna ze dan weer een ander nep-project moeten vinden. Zal ik degene zijn die aan de bel trekt? Misschien wel. Niemand luistert naar Dr. Duesberg, een autoriteit op dit gebied, maar hij is een rustige bescheiden figuur die geen stennis maakt. Hij is zelfs in Nederland op de TV geweest (bij Karel). Daar was ook een AIDS-onderzoeker uit Amsterdam aanwezig. Dr. Duesberg bleef uiterst beleefd, alhoewel hij weinig gelegenheid kreeg om zijn visie toe te lichten, maar ik zou van die HIV-artiest (op overigens wetenschappelijke wijze) gehakt hebben gemaakt. Ik heb een veel grotere mond. Vroeger of later zal iemand me horen schreeuwen dat de Keizer geen kleren aan heeft, en dat die club in Amsterdam de boel belazert. Waarschijnlijk zullen ze dan mijn zwaar gehavende corpus ergens langs de A2 vinden, op een regenachtige morgen. Mensen zijn tot alles in staat, als er maar genoeg geld mee gemoeid is.


Inmiddels hebben sommige farmaceutische bedrijven het licht gezien. Zij zien de noodzaak van geldverspilling niet zo zitten. Ze hebben dan ook in alle stilte hun ontwikkelingswerk betreffende een mogelijk HIV antiserum stopgezet. Het idee dat een virus dat het immuunsysteem direct aanvalt bestreden zou kunnen worden met een vaccin is zo onzinnig dat het zelfs tegenover de domste heikneuter niet met een ernstig gezicht te verdedigen is. De AIDS-maffia heeft zichzelf, met al die wilde broodje aapverhalen over alle eigenschappen die HIV zou hebben en andere virussen niet, volkomen in de pishoek gewerkt. En volgens de laatste berichten is zelfs onze overheid van plan om de geldkraan naar het onvruchtbare AIDS-onderzoek een beetje dicht te draaien! Komt er eindelijk wat gezond verstand om de hoek kijken?


Maar als het dan geen virus is, wat dan?
Goed, je kan voor mijn part alles AIDS noemen, maar er komt geen HIV of welk virus dan ook aan te pas. Dat betekent dat AIDS geen besmettelijke ziekte is. Maar waardoor wordt deze falende immuniteit dan wel veroorzaakt? Dr. Duesberg verdenkt drugs die als genotmiddelen worden gebruikt (bv. cocaïne, methamfetamine!). Alhoewel deze stelling door de HIV-uitbaters fel betwist wordt, leverden zij onlangs zelf een bewijs er voor: In New York was er een AIDS-patient die volgens de krantenberichten homo was, en vele sexuele relaties onderhield met wisselende partners. Hij was doodziek en knapte van geen enkele van de dodelijke antivirale middeltjes ook maar een haartje op. Zijn toestand verslechterde snel en hij overleed spoedig. De conclusie van zijn engel des doods, Dr. David Ho luidde (niet lachen! Het gaat hier om een sterfgeval): Deze patient was geïnfecteerd met een speciale stam van HIV, een 'super-HIV' dus, die bijzonder virulent was en bestendig tegen alle bekende medicijnen. Onderaan de berichten, in de kleine lettertjes, kon men lezen dat de arme stakker stijf stond van de 'crystal meth' (methamfetamine). Maar dat was het natuurlijk niet waar-ie aan dood ging, hoor! Neeeee, het was een speciale stam van een super-HIV... Meer geld voor nader onderzoek, graag. Kassa! (Hè, sarcasme lucht me altijd zo op; ik weet niet hoe dat komt. Gelukkig maar, anders zou ik misschien iemand op zijn bek gaan slaan, en dat is niet beschaafd).
Aangezien drugsgebruik en wisselende seksuele contacten vaak samengaan, kan men een correlatie verwachten tussen HIV antilichamen en de aanwezigheid van drugs in het bloed. Als twee verschijnselen een gezamenlijke oorzaak hebben, vindt men altijd een correlatie. Er kan zelfs een correlatie optreden tussen twee zaken die niets met elkaar te maken hebben. Doe maar eens een statistische analyse van het verband tussen het jaarlijkse aantal verkeersongevallen in Nederland en de prijs van nieuwe haring. Resultaat: Een positieve correlatie!
Gedurende de zestiger jaren is het drugsgebruik sterk toegenomen. Is het dan zo verwonderlijk dat, zo'n twintig jaar later, zich nieuwe, ongewone ziektebeelden gingen openbaren? Wat me evenwel grenzeloos verwondert is het feit dat mensen die zich altijd zorgen maken over bacteriën en virussen, en die voortdurend met hun lichamelijke conditie bezig zijn, zomaar vreemde chemicaliën in hun lijf stoppen waarvan ze in de verste verte niet weten wat ze daarbinnen uitspoken! Wat voor mafketels zijn dat toch? Meestal betreft het 'genotmiddelen', maar ook medicijnen die door goedwillende artsen worden voorgeschreven kunnen af en toe wel schade berokkenen. Uw huisarts is nu eenmaal niet alwetend, en hij of zij wordt ook voortdurend gebombardeerd met propaganda van de farmaceutische fabrieken. Ik wil daarmee niet beweren dat die bedrijven bewust schadelijke preparaten op de markt brengen, maar aan uw welzijn hebben ze schijt. Zij moeten, zoals elk bedrijf, trachten winst te maken, en hun research-mensen zijn al evenmin volmaakt. Zo krijgen we tragedies zoals de misvormde babies van de vijftiger jaren, als gevolg van het (te goeder trouw voorgeschreven) gebruik van Thalidomide tijdens de zwangerschap. Zo'n gevaarlijk middel kan natuurlijk echt nooit meer gebruikt worden. Die formule is natuurlijk onder zes meter aarde begraven, nietwaar? Nou, als u dát denkt dan bent u wel heel naïef. De Amerikaanse Food and Drug Administration heeft Thalidomide zojuist weer goedgekeurd voor toediening aan lepra-patiënten. Iedereen is het er over eens dat er waarschijnlijk hier en daar wel ongelukken mee zullen gebeuren ("Shit will happen", zeggen de Amerikanen), maar ja... Een nieuwe drug ontwikkelen kost heel veel geld, en dat kun je toch niet zomaar wegsmijten. Sorry, lepra-lijders! Ach, jullie zijn, historisch gezien, toch al nooit zo best behandeld, nietwaar? Dus wat maakt het uit... Wie denken jullie eigenlijk wie we zijn? Moeder Theresa? Trouwens, het voornaamste middel waarmee AIDS patienten worden behandeld is AZT (azidothymidine). Dat had GlaxoSmithKline ook nog ergens in het magazijn liggen. Het werd destijds niet goedgekeurd voor (kortdurende) kanker-chemotherapie, omdat het te giftig was. Nu wordt het voorgeschreven aan AIDS-patienten voor levenslang gebruik. Nou ja, dat wordt dan ook vanzelf kortdurend...
Het bericht dat mij het meest opviel verscheen in The Wall Street Journal, korte tijd geleden: Twee grote farmaceutische bedrijven hebben de ontwikkeling van een nieuwe anti-reuma drug stopgezet, omdat in proefdieren bleek dat het spul een vermindering in het aantal immuniteitscellen veroorzaakte (!) Allereerst mijn pet af voor het feit dat deze twee bedrijven eindelijk hun verantwoordelijkheid onder ogen zagen. Verder mijn dank voor deze werkelijk verblindende flits van inzicht in een materie die al zo lang duidelijk had moeten zijn: Eenvoudige chemicaliën kunnen inderdaad een schadelijk effekt hebben op de immuniteit! Waarom dan geld blijven wegsmijten om een clubje handige jongens goede sier te laten maken in gouden laboratoria, waar ze een totaal niet ter zake dienend virus (of wat het dan ook mag wezen) onderzoeken? De koek is op, jongens! We hebben jullie door!


Bewaar dat virus maar op een warme, donkere plaats:
Een vooralsnog onbewezen stelling poneren is niet verkeerd; de meeste wetenschappers doen dat wel eens. Maar laten we vooral niet vergeten dat de bewijslast rust op diegene die de stelling hebben verkondigd. En de orthodoxe doordouwers van de HIV/AIDS theorie zijn er na meer dan 20 jaar niet in geslaagd te bewijzen dat hun virus besmettelijk en pathogeen is of zelfs dat het bestaat.
Prominente onderzoekers zouden moeten beseffen dat zij een zekere verantwoordelijkheid dragen vanwege hun academische positie. beroemdheid en geld verzamelen is niet de grondgedachte voor de ware wetenschapper. Dat betekent niet dat je noodzakelijkerwijs in armoe en anonimiteit moet leven. Maar de extreme eerzucht die ik al aantrof bij sommige van mijn eigen collega's, lang geleden, leidt tot extreme figuren zoals Robert Gallo and David Ho, die zo bezeten zijn van het idee om hun hele vakgebied te beheersen, dat ze tot alles in staat zijn om maar meer aanzien te vergaren, en bereid zijn om iedereen te vertrappen die er een andere meing op na houdt.
Toen ik dit hoofdstuk voor het eerst schreef, in 1995, had ik nog steeds het idee dat Robert Gallo een eerzaam man was, die er helaas rare ideeën op na hield. Nu koester ik die illusie niet meer. Dankzij verschillende publicaties, waarin hij afgeschilderd wordt als een bedrieger en een boef2 , weet ik wel beter.
Collegae wetenschappers: Laten we proberen ons weer bescheiden op te stellen en al die AIDS-heisa maar te vergeten. Alhoewel, met zoveel mensen die zich verdringen rondom de hete brei, vrees ik toch dat er weinig anders overblijft dan wachten tot de hele mallotige affaire overwaait. Denk vooral niet dat alle mediageile windbuilen in Amerika zitten. We hebben ze in Nederland ook. Maar het wordt tijd dat we niet echt zitten te springen om AIDS-goeroes en peetvaders van transgene stieren. Wat zijn we er beter van geworden?
Op dit moment is onze definitieve conclusie:

AIDS is de grootste zwendel van de 20ste eeuw. Daarbij verbleekt zelfs de olie-crisis van 1973!

bron: Het Klootjesvolk

quote:

Op woensdag 22 november 2006 08:55 schreef Lambiekje het volgende:

[..]

Ergens wist ik wel dat het een bedacht verzinsel is van de farmaceutische industrie. Dit is niet de eerste keer dat ik gehoord/gelezen heb dat AIDS is bedachts iets is.

quote:

Op woensdag 22 november 2006 08:59 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Jij bent echt niet goed snik. Wat zeg je nou eigenlijk? Dat AIDS niet bestaat? Dat die ziekte is bedacht.... ?

quote:

Op woensdag 22 november 2006 09:14 schreef Lambiekje het volgende:

[..]

Ja AIDS is een geknutselde ziekte .. net zo als dat vogelgriep. Dat hebben wij mensen zelf de wereld in geholpen.

Als ik bovenstaande lees, dan concludeer ik er uit dat het een verzamel naam is voor allerlei kwalen..
Schrijver heeft wel gelijk dat je NIET wil weten of je Sero bent. Want dan is het sociaal gedaan met je...

quote:

Goed, je kan voor mijn part alles AIDS noemen, maar er komt geen HIV of welk virus dan ook aan te pas. Dat betekent dat AIDS geen besmettelijke ziekte is. Maar waardoor wordt deze falende immuniteit dan wel veroorzaakt? Dr. Duesberg verdenkt drugs die als genotmiddelen worden gebruikt (bv. cocaïne, methamfetamine!).

quote:

Op woensdag 22 november 2006 09:19 schreef Lucille het volgende:
Wat raar dat ik dan iemand ken die een broer heeft die aan AIDS is gestorven. Zouden al die artsen ook in het complot zitten?

quote:

Op woensdag 22 november 2006 09:14 schreef Lambiekje het volgende:

[..]

Als ik bovenstaande lees, dan concludeer ik er uit dat het een verzamel naam is voor allerlei kwalen..
Schrijver heeft wel gelijk dat je NIET wil weten of je Sero bent. Want dan is het sociaal gedaan met je...

quote:

Op woensdag 22 november 2006 11:36 schreef ioko het volgende:

[..]

AIDS is geen verzamelnaam, het tast je imuunsysteem aan, waardoor je allerlei ziektes ontwikkeld, die je normaal ook zou kunnen krijgen, alleen minder snel. De redenatie is dus precies omgedraaid.

En natuurlijk wil je weten of je HIV besmet bent, ten eerste hoeft niemand anders het te weten, en ten tweede (nog veel belangrijker!!!) je kunt medicatie krijgen, waardoor je geen AIDS ontwikkeld, en dus nog lang kunt leven. Als je dat niet inziet, dan ben je denk ik niet te helpen.

Ik heb echt medelijden met mensen die met dit wereldbeeld door het leven gaan.

quote:

Op woensdag 22 november 2006 11:42 schreef Lambiekje het volgende:

[..]

het is een TRU topic hoor. Ik heb nooit gezegd dat het een waarheid is. Vind alleen interessant dat er zo veel verhalen de ronde doen.

quote:

Op woensdag 22 november 2006 11:42 schreef Lambiekje het volgende:

[..]

het is een TRU topic hoor. Ik heb nooit gezegd dat het een waarheid is. Vind alleen interessant dat er zo veel verhalen de ronde doen.