OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Jammer dat je het weghaalt PM-girl. Begrijpelijk, dat wel. Maar ik vind ook juist jouw verhaal zo waardevol om te lezen hoe het dus kan/gaat/is. Er zijn maar zo weinig dingen waardoor je je als as mama echt kunt voorbereiden op een bevalling. Omdat je gewoon geen idee hebt.
Ik ben heel blij dat ik op tijd was om het te lezen. Juist omdat je mooi schrijft en een idee geeft van hoe het jou is vergaan. Ik kreeg zelf ook een beetje een kriebelig verhaal bij je vk, vooral vanwege dat vertrouwen geven dat ik miste in jouw omschrijving. Maar dat klopt dus ook wel. Dat het er wel was maar niet voldoende, zeg maar. (Kun je haar trouwens hele goede feedback op geven. Lijkt mij iets wat achteraf fijn is om te vertellen en om haar aan te geven waar ze aan kan werken)
Je bevalling klinkt zwaar, bijzonder en uiteindelijk opnieuw weer zo verschrikkelijk wonderbaarlijk blij wanneer jullie Simon geboren is.
Ik ben heel blij dat ik op tijd was om het te lezen. Juist omdat je mooi schrijft en een idee geeft van hoe het jou is vergaan. Ik kreeg zelf ook een beetje een kriebelig verhaal bij je vk, vooral vanwege dat vertrouwen geven dat ik miste in jouw omschrijving. Maar dat klopt dus ook wel. Dat het er wel was maar niet voldoende, zeg maar. (Kun je haar trouwens hele goede feedback op geven. Lijkt mij iets wat achteraf fijn is om te vertellen en om haar aan te geven waar ze aan kan werken)
Je bevalling klinkt zwaar, bijzonder en uiteindelijk opnieuw weer zo verschrikkelijk wonderbaarlijk blij wanneer jullie Simon geboren is.
Simon geboren is. 
Klinkt(klonk ) heftig PM. vooral bij het katheterstukje en die knippen zat ik even van mên. Gelukkig dat je achteraf wel tevreden bent
) heftig PM. vooral bij het katheterstukje en die knippen zat ik even van mên. Gelukkig dat je achteraf wel tevreden bent 
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Voor degenen die het gemist hebben, PM maar even, dan kan ik m mailen, voor wie wil.
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Ik kan het me nu zo moeilijk voorstellen, he. Terwijl ik wel nog weet dat het op de moment zelf ondraagelijk was. Bizar.quote:Op zaterdag 11 november 2006 23:04 schreef Belana het volgende:
het is letterlijk verkramping van je baarmoederspier, dus dat doet zeer.
Ik zat zelfs te denken dat ik dat onmogelijk nog een tweede keer zou willen doen en dat maakte me ook wel verdrietig...
ach, hoe cliche ook, je "vergeet" idd heel snel het ergste ervan, en dat is maar goed ook.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Ik vond het zo'n machtig gevoel.. die oerkracht van je lijf. Onvoorstelbaar.
♥ ♥ Jij een beetje van mij, ik een beetje van jou. ♥ ♥
Ik ben zo bang dat ik die pijn nooit meer vergeet.... De weeen vond ik (achteraf) wel meevallen, maar de uitdrijving, brrrrrr. Maar ja, iedereen beleeft het op haar eigen manier en verwerkt het op haar eigen manier.
Toen Freek een jaar was wilde ik toch wel weer erg graag een tweede. Terwijl het allemaal niet bepaald van een leien dakje was gegaan...quote:Op zaterdag 11 november 2006 23:06 schreef Bass-Miss het volgende:
[..]
Ik kan het me nu zo moeilijk voorstellen, he. Terwijl ik wel nog weet dat het op de moment zelf ondraagelijk was. Bizar.
Ik zat zelfs te denken dat ik dat onmogelijk nog een tweede keer zou willen doen en dat maakte me ook wel verdrietig...
Je vergeet veel, echt. Ik weet nog dat ik bij de gyn vertelde, op de nacontrole, dat ik er eigenlijk weinig meer van wist. Van de bevalling. Waarop hij zei; "Da's maar goed ook, anders stond je hier nu te roepen dat je het NOOIT meer ging doen."
Nu moet ik eerlijkheids halve wel bij zeggen dat ik Belana's uitspraak na Ezra wel heel herkenbaar vond; "Ik hoef nooit meer! "
Want zo heb ik het ook gevoeld. Niet eens zozeer de bevalling, maar wel de zwangerschap.
Enfin, moraal van dit verhaal, het is het allemaal waard .
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Geloof me, je vergeet het. Ik heb twee horrorbevallingen achter de rug (die ik hier ook niet zal beschrijven wegens te heftig, vooral de eerste). Ik weet verstandelijk dat het afschuwelijk was, maar het gevoel, de pijn kan ik gelukkig niet meer oproepen.quote:Op zaterdag 11 november 2006 23:24 schreef cattie het volgende:
Ik ben zo bang dat ik die pijn nooit meer vergeet.... De weeen vond ik (achteraf) wel meevallen, maar de uitdrijving, brrrrrr. Maar ja, iedereen beleeft het op haar eigen manier en verwerkt het op haar eigen manier.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Hoei, doe mij die uitdrijving maar! Gewoon tanden op elkaar en eindelijk iets kunnen doen dan kreperen en hyperventileren op een bed. Magoed, misschien is dat ook per bevalling anders. Bij de eerste herkende ik de persdrang niet eens en vond ik het verschrikkelijk (totdat ik mee mocht gaan werken) en bij de tweede had ik echt iets van "haa, daar ben je, ouwe vriend!"quote:Op zaterdag 11 november 2006 23:24 schreef cattie het volgende:
Ik ben zo bang dat ik die pijn nooit meer vergeet.... De weeen vond ik (achteraf) wel meevallen, maar de uitdrijving, brrrrrr. Maar ja, iedereen beleeft het op haar eigen manier en verwerkt het op haar eigen manier.
Misschien bij deze wel rug- en beenweeën gedurende 40 uur
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
De rugweeen zal ik vast nooit vergeten! Het persen was raar, ik had geen persweeen. Maar vond ik wel een stuk prettiger.
Ik heb nu 3 maand naar de bevalling zoiets van: Wil er nog wel 3 Als ik mijn eigen bevalling terug lees dan weet ik wel weer hoe heftig het was maar tis ook zo dat ik het nu gewoon niet meer weet. Kan het me niet eens meer voor de geest halen. Of dat is omdat ik het me niet meer wil herinneren of omdat ik het gewoon allemaal makkelijk "verwerkt" heb dat weet ik niet.
Als ik mijn eigen bevalling terug lees dan weet ik wel weer hoe heftig het was maar tis ook zo dat ik het nu gewoon niet meer weet. Kan het me niet eens meer voor de geest halen. Of dat is omdat ik het me niet meer wil herinneren of omdat ik het gewoon allemaal makkelijk "verwerkt" heb dat weet ik niet.
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
De persdrang en -weeen waren ook wel te doen, maar omdat Ive klem lag kwam de vacuumpomp erbij en toen die gebruikt werd, had ik echt het gevoel dat ik in 2-en gerukt werd. En die pijn herinner ik me nog wel. Maar Tinkepink, jouw woorden zijn bemoedigend! Het is ook natuurlijk nog maar 4 maanden geleden.quote:Op zondag 12 november 2006 13:29 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Hoei, doe mij die uitdrijving maar! Gewoon tanden op elkaar en eindelijk iets kunnen doen dan kreperen en hyperventileren op een bed. Magoed, misschien is dat ook per bevalling anders. Bij de eerste herkende ik de persdrang niet eens en vond ik het verschrikkelijk (totdat ik mee mocht gaan werken) en bij de tweede had ik echt iets van "haa, daar ben je, ouwe vriend!"
Misschien bij deze wel rug- en beenweeën gedurende 40 uur
Ik hoop net als cattie dat jullie gelijk krijgen. Ik zag al op tegen de eerste bevalling ik zou niet weten hoe ik naar een tweede moet gaan toeleven. Alleen bij de gedachte aan een bevalling, word ik nu al benauwd van de angst. Nog regelmatig als ik er aan terug denk moet ik huilen, wat een nare belevenis vond ik het.
Lekker douchen!
ik zag totaal niet op tegen de bevalling, ten eerste omdat ik me er zoo weinig van voor kon stellen, ten tweede omdat ik het móest kunnen van mezelf en er ook van overtuigd was dat ik het 'wel even zou doen'
maar wat een pijn wat een pijn, en ik als ik eraan terug denk weet ik niet of ik een bevalling van bijv. 24 uur vol zou kunnen houden.
de tijd ging opzich best snel voorbij, maar dat was maar goed ook
maar wat een pijn wat een pijn, en ik als ik eraan terug denk weet ik niet of ik een bevalling van bijv. 24 uur vol zou kunnen houden.
de tijd ging opzich best snel voorbij, maar dat was maar goed ook
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
eensch het persen vond ik zowel de eerste als de tweede keer zo'n opluchting! Vond ik ook geen pijn meer doen ofzo. Niet te vergelijken met die ontsluitingsweeen iig!quote:Op zondag 12 november 2006 13:29 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Hoei, doe mij die uitdrijving maar! Gewoon tanden op elkaar en eindelijk iets kunnen doen dan kreperen en hyperventileren op een bed. Magoed, misschien is dat ook per bevalling anders. Bij de eerste herkende ik de persdrang niet eens en vond ik het verschrikkelijk (totdat ik mee mocht gaan werken) en bij de tweede had ik echt iets van "haa, daar ben je, ouwe vriend!"
Misschien bij deze wel rug- en beenweeën gedurende 40 uur
het persen vond ik zowel de eerste als de tweede keer zo'n opluchting! Vond ik ook geen pijn meer doen ofzo. Niet te vergelijken met die ontsluitingsweeen iig!en cattie en sjak, je "vergeet" idd een hoop. Maar zoals jullie weten was ik ook bang door de eerste keer en met Ezra was ik ook erg bang. Maar wat mij op de been hield en wat ook zo bleek te zijn, als je zo'n vaccuumpomp hebt gehad en je kindje er met vrij veel geweld uit gehaald is, dan gaat het bij een tweede echt makkelijker hoewel ik bang was de 2e keer kijk ik daar nu wel positief op terug
stormy waters...
sailin'
sailin'
Oh jongens, als ik jullie zie napraten, dan krijg ik het al weer spaansbenauwd. en toch heb ik niet een loodzware bevalling gehad, dus ik vind soms dat ik ook niet mag klagen . Ik zou nu zo tekenen voor een ks, als ik nog een 2e wil (maar ja, die zwangerschap ook nog ), dat natuurlijke, dat hoeft voor mij helemaal niet meer. En bij mij is de weg nog niet eens gebaand ook...
toch is het ook echt een mooie ervaring, of dat kan het zijn linda
Ik vond het dit keer zo mooi om Ezra eruit te voelen komen bijvoorbeeld. Zo'n jubelend gevoel, dat ik dat zelf kon ofzo en dat ie daar dan toch "ineens" was
Ik vond het dit keer zo mooi om Ezra eruit te voelen komen bijvoorbeeld. Zo'n jubelend gevoel, dat ik dat zelf kon ofzo en dat ie daar dan toch "ineens" was
stormy waters...
sailin'
sailin'
Ha ik zou zo tekenen voor nog een natuurlijke Linda, en zeker niet voor nog een ks. Als iets tegenvalt is het dat wel is mijn ervaring....
En klagen mag natuurlijk best he? Iedere bevalling is een enorme gebeurtenis met erg veel impact.
En klagen mag natuurlijk best he? Iedere bevalling is een enorme gebeurtenis met erg veel impact.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Ja, maar ik had al een KS he, en die viel me zo mee. Vandaar. Maar ja, je weet nooit hoe het de tweede keer gaat natuurlijk. Maar goed, waar hebben we het over, nr 1 ligt nog zo kakelvers in haar bedje
Misschien heel stom, maar ik denk nu, 6 weken later, soms met heimwee terug aan die nacht en dag, omdat het zo speciaal was. Hoewel de pijn van de ontsluitingsweeën soms echt niet te hebben was. Ik heb niet het gevoel van de mooiste dag van mijn leven, maar in ieder geval wel de meest speciale dag uit mijn leven!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
voor een evt. volgende ( ) zou ik ook tekenen voor een natuurlijke bevalling hoor
Die ks vond ik niks (op het moment zelf het beste wat me kon overkomen, maar dat herstel...)
En dat Iris meteen op mijn buik gelegd werd, is natuulijk ook veel mooier dan bij een ks (bij mij onder narcose notabene)
En de pijn, tja, ik weet verstandelijk gezien dat het niet prettig was, maar ik zou het nu weer doen Je vergeet idd een boel
Die ks vond ik niks (op het moment zelf het beste wat me kon overkomen, maar dat herstel...)
En dat Iris meteen op mijn buik gelegd werd, is natuulijk ook veel mooier dan bij een ks (bij mij onder narcose notabene)
En de pijn, tja, ik weet verstandelijk gezien dat het niet prettig was, maar ik zou het nu weer doen Je vergeet idd een boel
Help, deel en doneer! Steun Liam in de strijd tegen SMA2! De tijd dringt!
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
Ik begrijp wat je bedoelt. Die opluchting toen ik na 24 uur eindelijk in het ziekenhuis de ruggenprik had en ik de weeën weer kon handelen was zó groot... Net als de verbazing toen ze na 24 uur geen ontsluiting ineens al halverwege was gezakt. En toen ze ineens op mijn buik lag! Het nachtje in het ziekenhuis alleen met Ronja en een constant kakelende buurvrouw die ik de helft van de tijd niet eens hoorde. Zo speciaal...quote:Op zondag 12 november 2006 21:37 schreef PM-girl het volgende:
Misschien heel stom, maar ik denk nu, 6 weken later, soms met heimwee terug aan die nacht en dag, omdat het zo speciaal was. Hoewel de pijn van de ontsluitingsweeën soms echt niet te hebben was. Ik heb niet het gevoel van de mooiste dag van mijn leven, maar in ieder geval wel de meest speciale dag uit mijn leven!
Dáár heb ik echt oprecht nog wel heimwee naar. NIet naar de voorafgaande pijn, maar die ben ik echt al weer vergeten.
Ik weet nog dat het pijn deed en ik weet nog hoe ongelukkig ik me voelde. Maar het echt nog terug kunnen roepen, nee...
Wel zou ik nu veel sneller naar het ziekenhuis willen en zou ik geen bezwaar hebben tegen een vroege ruggenprik. Ik weet nu hoe het is om te bevallen en daar ben ik heel dankbaar voor. Maar die ruggenprik was wel heel erg welkom
