MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Ik vind dat JOE WALSH toch wel zijn eigen topic verdient.
Joe Walsh wordt wel eens de "clown van de rock & roll" genoemd. Een kleurrijk persoon, met herkenbare gitaarriffjes en schrijver van humoristische songteksten. Hij werd geboren op 20 november 1947 en voegde zich in 1969 bij het Amerikaanse power-trio THE JAMES GANG. Op het album "James Gang Rides Again" vind je de hit "Funk #49", terwijl op "Thirds" de hit "Walk Away" te vinden is. Na o.a. een tour met The Who door Engeland geeft Walsh er de brui aan. Hij toert solo verder en brengt met de band Barnstorm het album "Barnstorm" uit in 1971.
Zijn eerste echte soloplaat is "The Smoker You Drink, The Player You Get" (1973). "Rocky Mountain Way" van dit album wordt een grote hit. In 1974 brengt hij de plaat "So What" uit. Op dit album, van eenzelfde hoge kwaliteit als zijn voorgangers, vinden we o.a. "Help Me Thru The Night" en het knotsgekke "All Night Laundry Mat Blues".
De live-plaat "You Can't Argue With A Sick Mind" volgt in 1976. De plaat bevat 6 nummers, waaronder een 18 minuten durende versie van "Rocky Mountain Way", "Walk Away" en "Help Me Thru The Night" met Don Henley, Don Felder en Glenn Frey - inderdaad, van The Eagles. Walsh voegt zich in 1976 bij deze band en neemt met hen het monumentale "Hotel California" op.
Maar solo gaat hij ook nog steeds verder, want in 1978 verschijnt "But Seriously, Folks". Op deze plaat staat Walsh's grote hit "Life's Been Good", maar ook het instrumentale "Theme From Boat Weirdos" en "Over and Over".
In 1979 deed Walsh mee aan de Amerikaanse presidentsverkiezingen, met als slogan "FREE GAS FOR EVERYBODY". Hij won niet. Ondertussen bracht hij de plaat "There Goes The Neighbourhood" (1981) uit, een goed album met de top 40-hit "A Life Of Illusion". In 1983 volgt "You Name It, You Bought It", met het hilarische "I Like Big Tits", "I Can Play That Rock & Roll" en het freaky "Space Age Whiz Kids".
Alweer twee jaar later volgt "The Confessor". De ene helft van het album is zeer matig, de andere helft van het album bevat juweeltjes als "Rosewood Bitters" en het titelnummer. Weer twee jaar later, in 1987 verschijnt "Got Any Gum?". Een tegenvaller. Alleen "The Radio Song" en "In My Car" zijn de moeite waard. Na een tour met Ringo Starr's All Star Band volgt pas in 1991 het album "Ordinary Average Guy". Vooral het titelnummer is erg sterk.
In 1994 voegt Walsh zich bij de herenigde Eagles, maar blijft ondertussen ook nog solo-albums uitbrengen, met "Songs for a Dying Planet" (1992) als meest opvallende.
In de loop der jaren had Walsh wat problemen met de drank ("One Day At The Time" gaat hier over), maar zijn karakteristieke gitaarspel en zijn vaardigheden op zowel akoestische, elektrische als slide-gitaar maakt van hem een gewilde sessie-muzikant. Zo speelde hij o.a. met John Entwistle, Steve Winwood en Ringo Starr. In 2006 toert hij met de Eagles, maar ook weer met de James Gang, voor de eerste keer sinds 1971.
Website:
www.joewalsh.com
JoeTube:
In My Car
Rocky Mountain Way (1973)
Radio Song
The Confessor
Life Of Illusion
Funk #49
Rocky Mountain Way
Met The Eagles:
Walk Away
Help Me Thru The Night
Life's Been Good
One Day At A Time
Ik vind Joe Walsh in ieder geval een hele leuke verschijning in de rockwereld. Zijn nummers zitten goed in elkaar, maar hebben toch iets eigens. Mijn favoriete nummers van Walsh zijn "Life's Been Good", "One Day At The Time", "Midnight Man", "Meadows" en "Rocky Mountain Way". Maar hij heeft zoveel moois geproduceerd. Wat vinden jullie van hem?
Joe Walsh wordt wel eens de "clown van de rock & roll" genoemd. Een kleurrijk persoon, met herkenbare gitaarriffjes en schrijver van humoristische songteksten. Hij werd geboren op 20 november 1947 en voegde zich in 1969 bij het Amerikaanse power-trio THE JAMES GANG. Op het album "James Gang Rides Again" vind je de hit "Funk #49", terwijl op "Thirds" de hit "Walk Away" te vinden is. Na o.a. een tour met The Who door Engeland geeft Walsh er de brui aan. Hij toert solo verder en brengt met de band Barnstorm het album "Barnstorm" uit in 1971.
Zijn eerste echte soloplaat is "The Smoker You Drink, The Player You Get" (1973). "Rocky Mountain Way" van dit album wordt een grote hit. In 1974 brengt hij de plaat "So What" uit. Op dit album, van eenzelfde hoge kwaliteit als zijn voorgangers, vinden we o.a. "Help Me Thru The Night" en het knotsgekke "All Night Laundry Mat Blues".
De live-plaat "You Can't Argue With A Sick Mind" volgt in 1976. De plaat bevat 6 nummers, waaronder een 18 minuten durende versie van "Rocky Mountain Way", "Walk Away" en "Help Me Thru The Night" met Don Henley, Don Felder en Glenn Frey - inderdaad, van The Eagles. Walsh voegt zich in 1976 bij deze band en neemt met hen het monumentale "Hotel California" op.
Maar solo gaat hij ook nog steeds verder, want in 1978 verschijnt "But Seriously, Folks". Op deze plaat staat Walsh's grote hit "Life's Been Good", maar ook het instrumentale "Theme From Boat Weirdos" en "Over and Over".
In 1979 deed Walsh mee aan de Amerikaanse presidentsverkiezingen, met als slogan "FREE GAS FOR EVERYBODY". Hij won niet. Ondertussen bracht hij de plaat "There Goes The Neighbourhood" (1981) uit, een goed album met de top 40-hit "A Life Of Illusion". In 1983 volgt "You Name It, You Bought It", met het hilarische "I Like Big Tits", "I Can Play That Rock & Roll" en het freaky "Space Age Whiz Kids".
Alweer twee jaar later volgt "The Confessor". De ene helft van het album is zeer matig, de andere helft van het album bevat juweeltjes als "Rosewood Bitters" en het titelnummer. Weer twee jaar later, in 1987 verschijnt "Got Any Gum?". Een tegenvaller. Alleen "The Radio Song" en "In My Car" zijn de moeite waard. Na een tour met Ringo Starr's All Star Band volgt pas in 1991 het album "Ordinary Average Guy". Vooral het titelnummer is erg sterk.
In 1994 voegt Walsh zich bij de herenigde Eagles, maar blijft ondertussen ook nog solo-albums uitbrengen, met "Songs for a Dying Planet" (1992) als meest opvallende.
In de loop der jaren had Walsh wat problemen met de drank ("One Day At The Time" gaat hier over), maar zijn karakteristieke gitaarspel en zijn vaardigheden op zowel akoestische, elektrische als slide-gitaar maakt van hem een gewilde sessie-muzikant. Zo speelde hij o.a. met John Entwistle, Steve Winwood en Ringo Starr. In 2006 toert hij met de Eagles, maar ook weer met de James Gang, voor de eerste keer sinds 1971.
Website:
www.joewalsh.com
JoeTube:
In My Car
Rocky Mountain Way (1973)
Radio Song
The Confessor
Life Of Illusion
Funk #49
Rocky Mountain Way
Met The Eagles:
Walk Away
Help Me Thru The Night
Life's Been Good
One Day At A Time
Ik vind Joe Walsh in ieder geval een hele leuke verschijning in de rockwereld. Zijn nummers zitten goed in elkaar, maar hebben toch iets eigens. Mijn favoriete nummers van Walsh zijn "Life's Been Good", "One Day At The Time", "Midnight Man", "Meadows" en "Rocky Mountain Way". Maar hij heeft zoveel moois geproduceerd. Wat vinden jullie van hem?
.
|
|
