Waltz

quote:

Op dinsdag 5 december 2006 22:58 schreef SCH het volgende:
Heb net aflevering 2 en 3 gekeken

Magistraal

Goed he?
_{Voor Nederlandse begrippen hoor je dan te zeggen.}

Grappig is dat er in De Volkskrant een hele discussie over woedt omdat de recensent het maar niks vindt.

De casting is geweldig. Marja Kok vind ik de beste (zijn ex-vrouw) maar ook al die bijrollen zijn erg goed ingevuld, die hele familie die op de bruiloft komt.

En ik val als een blok voor Enrico

quote:

Op dinsdag 5 december 2006 23:06 schreef SCH het volgende:
De casting is geweldig. Marja Kok vind ik de beste (zijn ex-vrouw) maar ook al die bijrollen zijn erg goed ingevuld, die hele familie die op de bruiloft komt.

En ik val als een blok voor Enrico

Dat gerommel van Bruno komt op mij dan weer minder geloofwaardig over

maar die scene dat hij met de kleinkinderen op weg gaat naar het slachthuis om dat varken te regelen
zoals Aart daar gewoon alleen al in die auto zit is echt geweldig en geeft hem inderdaad de voornaamheid van een directeur en direct ook de vergankelijkheid van een familie in verval

En de resencent van de Volkskrant mag nog wel op vakantie totdat Waltz voorbij is

quote:

Op dinsdag 5 december 2006 23:09 schreef MadGuy het volgende:
Ja, die familie. En maar commentaar hebben op het armoedige zootje. Maar ondertussen willen ze wel geld zien. Ik heb me ook rotgelachen om de scene met Hanneke van de gemeente.

Enrico is lief.

Ja hij verklapte ook die grap aan z'n vriendin die alle anderen aan het uitspelen waren om de sleutel van de tent

quote:

Op dinsdag 5 december 2006 23:12 schreef Stroekie het volgende:

[..]

Dat gerommel van Bruno komt op mij dan weer minder geloofwaardig over

Dat homolinkje is een beetje vaag tot nu toe. Weer zo'n treurnicht die iedereen probeert te redden. Maar gelukkig is iedereen ongelukkig

quote:

Op dinsdag 5 december 2006 23:19 schreef MadGuy het volgende:

[..]

Eerst laat die zich pijpen door een man en dan neukt-ie een vrouw alsof hij er doorheen moet.
[..]

Vertel? Slechte recensie? Wat schreef hij?

Het gaat er al weken lang over en veel mensen reageren er op, zoek maar even op de site - hij heet Wim de Jong

quote:

Op woensdag 6 december 2006 11:45 schreef MadGuy het volgende:
Ah, het zit achter de betaalsite. Nou ja, jammer. Ik vind het een goede, rauwe serie.

Waltz
de Volkskrant, Media, 27 november 2006 (pagina 14)
Wim de Jong

Dramaturgie trapt het gaspedaal eveneens diep in

Het gevoel dat Aart Staartjes in Waltz gewoon een chagrijnige XXL-versie neerzet van Meneer Aart uit Sesamstraat, ben ik na drie afleveringen intussen gelukkig wel kwijt. Nu moet ik nog werken aan mijn cultureel-correcte geloofshouding jegens de dramaserie als geheel, want die trekt tot dusver aan me voorbij als zat ik op de Parade aan zo’n lange biertafel verbouwereerd naar het voorbijtrekkende artiestenvolk te kijken.
Ik bedoel: al die jongens en meiden die in de serie zo nadrukkelijk bezig zijn om aan een kunstzigeuner gestalte te geven. Ik kan me gewoon niet op de verhaallijn concentreren met al die wijd opengeknoopte feestbloesjes, die cowboylaarzen, die vintage jasjes, iets te dik aangebrachte bakkebaarden en Lola-achtige verschijningen. Als straks ook De Zingende Jukebox, Pierre van Duyl en Loes Luca nog in Waltz opduiken, is de tv-versie van de Parade compleet.

Behalve de styling en de art-direction, trapt de dramaturgie in Waltz het gaspedaal eveneens diep in.

Vader Willy Waltz en zijn opgepimpte jongens laten in hun spel namelijk ook geen puntje liggen als er effect moet worden gesorteerd. Nog steeds wordt in elke aflevering om de paar minuten wel een keer ‘godverdómme’ geschreeuwd, hetgeen meestal tevens de voorbode is van een partijtje matten tussen de mannen. Zelfs de enkele liefdesscène in Waltz, die in het beste geval nog wat tegenwicht zou kunnen bieden aan de karikaturaal-kille wereld van deze circusfamilie, wordt geheel in stijl rampetampend afgewerkt.

Ik vind het Piet Piraat voor volwassenen. Once upon a Time in het Amstelpark. Maar oké, ik ben in een vroeger leven als hulp-recensent op het gebied van tv-drama al eens ernstig door de mand gevallen, toen ik op een kwade ochtend wakker werd als de ENIGE die de avond ervoor naar de nieuwe serie Oud geld had gekeken en er per ongeluk niets aan vond.

Dus harde feedback van uw kant zal ootmoedig worden meegewikt en gewogen. Mailt u hierover weer gerust.

Ik sprak het afgelopen weekend in ieder geval twee leuke, verstandige en anderszins onverdachte mensen die Waltz ervaren als een levensechte documentaire. Ze zijn er zwaar van onder de indruk. Twee fans die de kijkcijfers van de coproductie van NPS, VARA en VPRO een beetje op niveau moeten helpen houden, want zo is het dus ook wel weer: Waltz verloor in drie weken tijd bijna de helft van zijn publiek en staat nu halverwege op 353 duizend kijkers.


Copyright: Jong, Wim de

Waltz
de Volkskrant, Media, 1 december 2006 (pagina 20)
Wim de Jong

Vloeken, knokken en neuken – maar wel heel functioneel

Vooruitgekeken naar de aflevering van Waltz van vanavond. Vaste kijkers van de circusserie van VARA, NPS en VPRO zullen niet kunnen volhouden dat ik onnodig veel verklap als ik hier schrijf dat er in dit vierde deel opnieuw volop wordt geknokt tussen de broertjes Bruno, Felix en Enrico. Dat ‘pappie’ zijn handjes evenmin in zijn zakken kan houden. Dat het ook ditmaal weer knettert van de godverdommes (ik telde er acht). Dat het duurrecord grimmig kijken in één enkele tv-serie nog maar weer eens met vijftig minuten is opgerekt. En dat de liefhebbers van een stukje hardcore ook in deze Waltz weer niet op een houtje hoeven bijten: het echtpaar van het poedelnummer heeft de kleine Willy in de caravan bloot met de hondjes laten spelen dus, eh, dan weten u en ik het uiteraard wel.
Drama uit de plankenzagerij van de Gamma, dat zeg ik. Maar op mijn verzoek keken lezers van deze rubriek de afgelopen dagen mee onder de motorkap van Waltz. Want als je een kerstbal in een kerstboom al pathetisch vindt, dan kun je in de beoordeling van een kapitaalintensieve, Nederlandse dramaserie mogelijk nog niet eens een plank vinden, laat staan dat je die kunt misslaan. André Degen uit Groningen bijvoorbeeld, is het ‘hartgrondig oneens’ met mijn opmerkingen op deze plek over Waltz. Hij kijkt niet zoals ik van buitenaf in een ‘karikaturaal-kille wereld’ van een circusfamilie, maar wordt meegevoerd in een ‘beklemmend-hopeloze’ saga waarin echte mensen op hun financiële en emotionele failliet af stormen. ‘Oké, er wordt in de serie redelijk royaal met godverdommes gestrooid, maar voor mij is dit functioneel vloeken. Waltz lijdt voor mij niet aan het overbekende euvel van zoveel Nederlandse producties om een ondermaatse kwaliteit te compenseren met een overmaat aan misplaatste schuttingtaal.’

André is in zijn opvattingen bepaald de enige niet. Tegenover het aantal lezers dat meldt al na een of twee afleveringen te zijn afgehaakt, staan net zoveel reacties van mensen die onder de indruk zijn. De e-mail van Jan Kleine Deters uit Groningen vat veel positieve meningen samen: ‘Waltz is rauw. Het menselijk tekort en getob worden schrijnend blootgelegd, de muziek is prachtig en Aart Staartjes verdient een prijs.’ Oké dan. Uw recensenten-huiswerk voor vanavond: let goed op de slotscène van deel vier en help mee met nadenken over waar aflevering vijf tot en met zeven over kunnen gaan behalve dat er weer veel in gevloekt en geneukt wordt.


Copyright: Jong, Wim de

Oh en hier zijn eerste epistel

Waltz
de Volkskrant, Media, 13 november 2006 (pagina 16)
Wim de Jong

Circussoap Waltz doet nu al te veel denken aan Spijkerhoek

Start van Waltz vrijdag op Nederland 2, zevendelige serie van NPS, VPRO en VARA over een klein familiecircus van die naam, geleid door vader Willy Waltz (Aart Staartjes), en met als levende have in en rond de piste verder een drietal zonen (Theo Maassen, Barry Atsma en Koen Wouterse), een ezel, een lama, een cheetah, een Pippi Langkous-paard, een paar platinablonde Mamaloes en een dwerg. Met hun tent en woonwagens raken ze in de eerste aflevering verzeild in het buitenissige dorpje Katwijk, waar de mensen op zondag liever naar de kerk gaan dan naar het circus. (‘...Wat natuurlijk voor de nodige komische verwikkelingen gaat zorgen’, zou een lieve tv-omroepster er dan nog met een veelbelovend lachje aan toevoegen).
Enfin, gelieve bij Waltz toch maar niet meteen te denken aan Sesamstraat, Pipo de clown, Flodder of nog sentimenteler: De rattenvanger van Hamelen. Paul Verhoevens rauwe Spijkerhoek van eind jaren tachtig komt al een stuk dichter in de buurt. ‘Meneer Aart’ (Staartjes) speelt als de oude Waltz een hork die in de eerste aflevering vaker ‘godverdomme’ zegt dan ‘de’, ‘het‘ of ‘een’, net als trouwens zijn zonen. Tussen alle vloeken door in deze eerste Waltz verder nog veel gedenkwaardigs: een pijp-scène van Maassen en Peter Blok. En de klassiek-Hollandse hufterscène met zoon Enrico Waltz (Wouterse) die zich als circusclown in het ziekenhuis aan een amateurconcurrente van de Cliniclowns ergert, haar de rode neus van het hoofd trekt en de kankerpatiëntjes zelf een sterfshow voorzet. Ruim 700 duizend circusliefhebbers zagen Waltz. Zeer benieuwd welke kant het met de curve op gaat de komende weken.

Sonja ‘ehm’ Barend neemt afscheid van Hilversum met een laatste reeks talkshows onder haar eigen (voor)naam, alle gewijd aan ‘het medium sinds Sonja’. Zaterdag daarvan de tweede aflevering, met aandacht voor het verschijnsel emo-tv. Catherine Keyl, Bram van Splunteren en Hummie van de Tonnekreek (vermomd als Keith Richards, of omgekeerd) kwamen als collega-tv-makers even meehelpen achteromkijken, Paul Schnabel zat er als directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau deskundig bij te wezen: ‘Emo-tv is als de sleutel van het huis van de buren hebben wanneer die op vakantie zijn.’ Prachtig programma-idee, vond ik ook vorige week al, maar waarom nou in de vorm van een talkshow en niet in een breder perspectief? Heb je alsnog de sleutel van het huis niet, maar kijk je met Schnabel en Van Splunteren door een wel heel klein sleutelgat.


Copyright: Jong, Wim de

Ik heb de DVD aangevraagd om te reviewen, dus dan kan ik 7 delen achter elkaar kijken

En Wim de Jong heeft vandaag weer een episode van Waltz beschreven

Waltz

de Volkskrant, Media, 8 december 2006 (pagina 22)

Circussoap Waltz heeft even een vleugje surrealisme

Opnieuw vooruitgekeken naar Waltz. Vijfde deel vanavond, een handvol fucks, zes keer kut, elf keer godverdomme, nog maar weer eens een vette matpartij tussen Felix (Barry Atsma) en Enrico Waltz (Koen Wouterse), in de categorie seks en bloot ditmaal een full monty van Aart Staartjes alias ‘pappie Willy’, en ook in deze aflevering uiteraard weer genoeg tegenslagen en rampen om een compleet verzekeringsbedrijf naar de afgrond te brengen.

Waltz is geen gewoon tv-drama meer, het is een psychologische ramkraak. ‘Doe es effe normaal man!’, laat de scenarioschrijver de acteurs in elk deel ten minste één keer uitschreeuwen, en als wij thuis na het warme eten de stoelen aan de kant zetten en zelf Waltzje gaan spelen, beginnen we, om de gespannen sfeer even goed neer te zetten, elke scène inmiddels gewoon met die uitroep. En dan natuurlijk nog wat ‘godvvvvvverrredommes’ en een paar van die superwoeste Atsma-blikken erbovenop. De kinderen huilden de eerste acht keer, maar vinden het intussen ook hartstikke lachen.

Goed, dit wat betreft het wekelijkse gebamzaai en gepitjol van mijn kant over de serie, want in deel vijf was ik voor het eerst ook ontroerd door een paar momenten waarin het groteske even plaatsmaakt voor het terloopse en het intieme. Het behoorde de afgelopen uitzendingen duidelijk niet tot Aart Staartjes’ opdracht om de sluipende twijfel en de onttakeling van zijn personage ‘klein’ te spelen, maar vanavond raakt hij in dat opzicht toch een snaartje wanneer hij door zoon Bruno (Theo Maassen) wordt afgedroogd na een douchebeurt.

Van een onverwachte aandoenlijkheid is vanavond ook de scène waarin de hoofdrolspelers zomaar een Reinhard May-achtig levensliedje aanheffen en dus even niet druk zijn met ruziemaken, vloeken, blowen, het wereldkampioenschap moeilijk kijken en seks. En een vergelijkbaar effect in de road movie die Waltz vanavond grotendeels is, sorteert de scène waarin pappies echtgenote Olga hun schitterende parelmoeren caravan in de poeier rijdt. Waltz krijgt dan even dat vleugje Singing Detective-achtige surrealisme dat al die rauwdouwerige boerenklompenheftigheid van de serie wat wegrelativeert en van een ironische lading voorziet. Een knipoogje met een dichtgeslagen, blauw oog, zeg maar. Maar toch hè, maar toch: houd voor deel zeven maar alvast rekening met een happy end voor de circusjongens annex dramacommando’s van de familie Waltz.

Copyright: de Volkskrant

Video van gisteren bekeken.
Top-aflevering.
Prachtig die scene dat het dak van de caravan eraf gereden werd.

Kost die DVD nou echt 34,99?

Ze overschatten het een beetje

quote:

Op zondag 17 december 2006 16:48 schreef MadGuy het volgende:
Blijkbaar.

Bij Bol.com is-ie zelfs bijna 45 euro.

Daar heb je een heel seizoen 24 voor, een topserie met 24 * 45 minuten actie

En vergeten we uitzendinggemist niet, voor de mensen die zulke kwaliteit al genoeg vinden

/edit: Het zijn ook maar zes afleveringen, en dan vier DVD schijven

Ik moet zo lachen om Willie Waltz, en het verloop van zijn ziekte