Uren, uren en uren praten met hulpverleners. ( totdat je er kotsziek van wordt 
)
Medicatie
en doorzettingsvermogen
Ben ik nu beter geworden door het praten, de medicatie of het doorzettingsvermogen 
Of is het een combinatie van deze factoren
Ikzelf heb gemerkt dat praten vaak eenrichtingsverkeer is tussen hulpverlener en client. Helpt praten dan wel zoveel Heb ook gemerkt dat er veel dingen niet begrepen werden, ik probeerde alles uit te leggen wat ik ervaarde en voelde en het leek alsof niemand het begreep. ( de psychiaters vaak zelfs niet)
Kun je door praten beter worden
Uit eigen ervaring voel ik aan dat ik nu gezond ben door medicatie en doorzettingsvermogen.
Niemand heeft mij kunnen aanpraten dat ik door moest zetten. Ikzelf ben degeen geweest die het heeft gedaan. Toen het even niet meezat had ik helemaal niets aan de woorden van iemand anders, helemaal niets. Toen vrienden mij erdoorheen wilden trekken toen wilde ik op dat moment niet. Toen was ik te eigenwijs om te luisteren naar anderen. Het praten had totaal geen zin om dat moment.
Wie denkt dat praten wel veel zin heeft
Elke keer testen en gesprekken waaruit iets weer moest voorkomen. De ene keer dit en de andere keer dat. Ook heb ze me medicijnen aangesmeerd. Maar ik het net zo op heb ben ik daar zelf mee gestopt toendertijd. Waarop ik bijna alle hulpverleners over me heen kreeg. Want ik kon dat niet maken.
Vorig jaar heb ik daar een punt achter gezet want voor mij had het niets nuttigs meer. Als ik er nu doorheen zit of wat dan ook dan heb ik nog altijd vrienden die er dan voor me zijn. Die me beter begrijpen dan zo`n hulpverlener
[Dit bericht is gewijzigd door Slayher op 08-01-2002 16:02]
Wat ik wel vind is dat je zelf eraan moet werken, Ik heb ook nooit ene zak aan die sociaal werker van toen gehad en toen besefte ik dat ik zelf verantwoordelijk was voor mijn succes en geluk. Want geluk heb je maar kun je ook sturen (tot op een zekere hoogte)
Maar dat kun je dan ook doen tegen de muur. Alle gesprekken die ik gehad heb. ( dat zijn er zeker meer dan 100 ) die waren in principe tegen een muur. Zelfs toen ze met z'n zessen naar mij deden luisteren en aantekeningen deden maken toen was ik tegen een hele grote kale muur aan het praten.
En ja, je bent zelf verantwoordelijk voor geluk. Je kunt niemand anders de schuld geven als je je niet gelukkig voelt.
Eigenlijk kun je ook niemand anders dan jezelf bedanken als je je gelukkig voelt. Geluk streef je als mens zelf na. Daar is niemand verantwoordelijk voor.
quote:Ikzelf had eigenlijk ook al vanaf mijn 10e gesprekken moeten voeren met mezelf. Nu pas na veel praten tegen een muur en veel schrijven en typen heb ik alles van me afgeschreven.
Op dinsdag 08 januari 2002 15:59 schreef Slayher het volgende:
Ligt eraan ik praat liever met vrienden dan met een hulpverlener daar ben ik zowie zo op afgestapt. Vanaf me elfde liep ik al bij het riagg en alle instantie`s die je maar kunt bedenken. Ben nu intussen 22 en voor mij gevoel heeft geen instantie mij kunnen helpen.
Elke keer testen en gesprekken waaruit iets weer moest voorkomen. De ene keer dit en de andere keer dat. Ook heb ze me medicijnen aangesmeerd. Maar ik het net zo op heb ben ik daar zelf mee gestopt toendertijd. Waarop ik bijna alle hulpverleners over me heen kreeg. Want ik kon dat niet maken.
Vorig jaar heb ik daar een punt achter gezet want voor mij had het niets nuttigs meer. Als ik er nu doorheen zit of wat dan ook dan heb ik nog altijd vrienden die er dan voor me zijn. Die me beter begrijpen dan zo`n hulpverlener
Heb mezelf eigenlijk beter gepraat/getypt.
Al het gal dat ik had heb ik uitgekotst
heeft zeker zin
quote:Schrijven heb ik ook veel gedaan helpt idd erg veel. En ik voel me nu ook tig keer beter dan die jaren ervoor
Op dinsdag 08 januari 2002 16:15 schreef yingyang het volgende:[..]
Ikzelf had eigenlijk ook al vanaf mijn 10e gesprekken moeten voeren met mezelf. Nu pas na veel praten tegen een muur en veel schrijven en typen heb ik alles van me afgeschreven.
Heb mezelf eigenlijk beter gepraat/getypt.
Al het gal dat ik had heb ik uitgekotst
quote:Ik ook
Op dinsdag 08 januari 2002 16:24 schreef Slayher het volgende:[..]
Schrijven heb ik ook veel gedaan helpt idd erg veel. En ik voel me nu ook tig keer beter dan die jaren ervoor
Voel me herboren
Al die topics in klaagbaak hebben wel degelijk zin gehad voor mezelf Ik moest het kwijt en heb niet geaarzeld om het neer te schrijven.
Die website waar ik maanden mee bezig ben geweest heeft ook zin gehad Heb niet veel meer te schrijven nu
Kan ik nu eindelijk van mijn leven gaan genieten. Na 24 jaar
quote:Leuk om te hoen dat het dan nu eindelijk goed gaat met je na al die jaren. laat je nu niet meer van de wijs brengen blijf altijd jezelf.
Op dinsdag 08 januari 2002 16:29 schreef yingyang het volgende:[..]
Ik ook
Voel me herboren
Al die topics in klaagbaak hebben wel degelijk zin gehad voor mezelf
Die website waar ik maanden mee bezig ben geweest heeft ook zin gehad
Kan ik nu eindelijk van mijn leven gaan genieten. Na 24 jaar
Die figuren die muurtje spelen, maken alleen maar dat je voelt dat ze je gek vinden, daar neem je niets van aan. (zouden ze dat nou echt zelf niet snappen, of vinden ze het wel makkelijk zo?)
ACWW: 1031-4257-7907 Juice in Wildtown
ACCF: 4855-0328-6610 Niccie in Swoppa
quote:Bij mij was het zo dat niemand me op deze wereld kon begrijpen. Iedere hulpverlener en psychiater was een muurtje. Ik stond er dus eigenlijk helemaal alleen voor.
Op dinsdag 08 januari 2002 16:32 schreef Esme_Weatherwax het volgende:
Praten heeft wel degelijk zin. Maar het moet wel met iemand zijn die jouw problemen serieus neemt, zich (tenminste een beetje) in jou kan verplaatsen. Iemand die dat niet doet zal nooit echt tot je doordringen en dat is nodig om er wat aan te hebben.Die figuren die muurtje spelen, maken alleen maar dat je voelt dat ze je gek vinden, daar neem je niets van aan. (zouden ze dat nou echt zelf niet snappen, of vinden ze het wel makkelijk zo?)
Er was niemand en dan ook niemand die me begreep. ( behalve ikzelf dan )
Heb heel vaak gezegd : " Niemand begrijpt me". Achteraf is dat pure waarheid geweest. Ze hebben een super groot dossier van mij aangemaakt, en nog steeds zijn ze niet eruit hoe ik van binnen in elkaar steek. ( ben ik zo complex of is de psychiatrie niet ver genoeg om mij te kunnen begrijpen )
Psychiaters met tien jaar ervaring begrepen me zelfs niet. Ze bleven maar doorgaan met DSM IV waar alle geestelijke ziektes instaan die bestaan.
Uiteindelijk heb ik mezelf goed begrepen en genezen
Ik ben doorgedraaid door mijn stage op een gemeente en chaos. Ik ben een perfectionist en kan niet tegen chaos. Is dat dan zo moeilijk om te begrijpen
Mijn ziekte beeld is dus perfectionisme. En dat staat niet in dsm 4.
[Dit bericht is gewijzigd door yingyang op 08-01-2002 17:15]
quote:Ik weet ongeveer wat je bedoelt, ik heb echt jaren rondgelopen voordat er iemand was die mij leek te begrijpen. Wonderbaarlijk genoeg zijn er 3 meiden in mijn leven die mij dus begrijpen waaron der mijn ex en de beste vriendin van mijn ex.
Op dinsdag 08 januari 2002 16:40 schreef yingyang het volgende:[..]
Bij mij was het zo dat niemand me op deze wereld kon begrijpen. Iedere hulpverlener en psychiater was een muurtje. Ik stond er dus eigenlijk helemaal alleen voor.
Er was niemand en dan ook niemand die me begreep. ( behalve ikzelf dan
Mijn beste vriend begrijpt me niet en gaat dan altijd dingen zeggen dat ik me aanstel en het helemaal niet zo moeilijk heb gehad en dat zijn vriendin het pas moeilijk heeft omdat haar kanarie 2 dagen ervoor is overleden. Dat doet dus pijn
quote:En dat noemt men een beste vriend
Op dinsdag 08 januari 2002 17:19 schreef erikh het volgende:[..]
Ik weet ongeveer wat je bedoelt, ik heb echt jaren rondgelopen voordat er iemand was die mij leek te begrijpen. Wonderbaarlijk genoeg zijn er 3 meiden in mijn leven die mij dus begrijpen waaron der mijn ex en de beste vriendin van mijn ex.
Mijn beste vriend begrijpt me niet en gaat dan altijd dingen zeggen dat ik me aanstel en het helemaal niet zo moeilijk heb gehad en dat zijn vriendin het pas moeilijk heeft omdat haar kanarie 2 dagen ervoor is overleden. Dat doet dus pijn
ik zit ook al 6 jaar in therapie, individueel en in een groep, en ik moet zeggen, de interacties in de groep zijn heftig maar heel nuttig...zij snappen het tenminste.
maar ja, on the other hand, ik ben NOGSTEEDS bezig...
*sigh*
will it ever change...
eresh
|
|
