OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Wat is er toch aan de hand met het hedendaagse kind? Het lijkt wel alsof ze zonder opvoeding hun eerste stappen in het leven hebben gezet en niet weten hoe ze zich behoren te gedragen in het publieke domein. Ik heb het hier niet over rebelse pubers waarbij we oogluikend toestaan dat deze zich verzetten tegen alles wat volwassenen verboden hebben. Nee, ik heb het hier over kleuters en basisschoolkinderen.
Een voorbeeld: onlangs zat ik in de trein van Groningen naar Den Haag. Ik zat in een heerlijk rustige coupé met allemaal mensen die zich wisten te gedragen in het openbare leven. Welnu, op het station Assen stapte een moeder in met haar dochtertje (van een jaar of 6 schatte ik) en namen (uitgerekend) plaats in 'mijn' coupé. En ja hoor, het duurde niet lang of het kind begon al irritant druk te doen. Eerst kon ze niet stil blijven zitten, vervolgens begon te ze zeuren en op een irritant harde toon te herhalen "Mama, wanneer zij wij er? Mama, wanneer zijn wij er? Mama, wanneer zijn wij er?" gepaarde gaande met reperterende bewegingen die nogal dwangneurotisch aandeden. Vervolgens werd het het kind allemaal te veel en begon het heen en weer te rennen over het gangpad van de coupé en af en toe bleef het dan bij mensen staan om stiekem naar de betreffende mensen te gluren half verscholen achter de rugleuning van een stoel. (Op zich een interessant verschijnsel: kinderen durven veel, maar als ze een medemens tegenkomen kijken ze altijd de kat uit de boom.).
Goed, dat kind volgde haar natuurlijke gedrag. Je kunt het dat kind niet kwalijk nemen. Waar ik mij echter nu zo kwaad over maakte, en daarmee kom ik terug op het onderwerp van deze topic, was het feit dat de moeder op geen enkele wijze een correctie op het gedrag van het kind ten uitvoer bracht! Vroeger toen ik klein was namen mijn ouders ons vaak mee op allerlei treinreisjes. Dat was erg gezellig! Echter, wij raakten dan ook wel eens verveeld en begonnen irritant te worden. Nou geloof mij maar, dat werd getolereerd door mijn ouders tot op het moment dat anderen er last van zouden krijgen. Dan werden we met een streng woord toegesproken en als dat niet voldoende was, dan werden we hard in onze armpjes gegrepen en terug op onze plaats gezet: letterlijk en figuurlijk. En terecht!
Om nu tot het einde van dit topic te geraken opdat de discussie kan plaatsvinden, wil ik voor een volledig beeld ook nog kort de volgende voorbeelden noemen van onacceptabel ongeremd gedrag van het moderne kind: schelden met woorden als "klootzak" en "homo" als je ze per fiets passeert, snoeppapiertjes en andere afval zonder schaamte op de grond gooien al lopend aan moeders hand, in de winkel moeder instrueren wat te kopen waar moeder vervolgens onderdanig gehoor aan geeft, geen respect voor de schoolmeester enzovoort enzovoort.
De centrale vraag voor de discussie in deze topic wil ik gaarne als volgt formuleren:
Wat bezielt ouders om hun kinderen een dergelijke vrijheid te geven? De strenge opvoedingsmethoden van voor de jaren 60 zijn niet nodig, maar er zijn daarentegen wel grenzen. Hoe staan de ouders in dit subforum tegenover dit verschijnsel? Hoe gaan zij er zelf mee om? Wat zouden we er als samenleving aan moeten doen om dit verschijnsel te verdrijven. Vergeet namelijk niet dat dit niet enkel mijn individuele mening is, maar een mening welke wordt gedeeld door velen.
Een voorbeeld: onlangs zat ik in de trein van Groningen naar Den Haag. Ik zat in een heerlijk rustige coupé met allemaal mensen die zich wisten te gedragen in het openbare leven. Welnu, op het station Assen stapte een moeder in met haar dochtertje (van een jaar of 6 schatte ik) en namen (uitgerekend) plaats in 'mijn' coupé. En ja hoor, het duurde niet lang of het kind begon al irritant druk te doen. Eerst kon ze niet stil blijven zitten, vervolgens begon te ze zeuren en op een irritant harde toon te herhalen "Mama, wanneer zij wij er? Mama, wanneer zijn wij er? Mama, wanneer zijn wij er?" gepaarde gaande met reperterende bewegingen die nogal dwangneurotisch aandeden. Vervolgens werd het het kind allemaal te veel en begon het heen en weer te rennen over het gangpad van de coupé en af en toe bleef het dan bij mensen staan om stiekem naar de betreffende mensen te gluren half verscholen achter de rugleuning van een stoel. (Op zich een interessant verschijnsel: kinderen durven veel, maar als ze een medemens tegenkomen kijken ze altijd de kat uit de boom.).
Goed, dat kind volgde haar natuurlijke gedrag. Je kunt het dat kind niet kwalijk nemen. Waar ik mij echter nu zo kwaad over maakte, en daarmee kom ik terug op het onderwerp van deze topic, was het feit dat de moeder op geen enkele wijze een correctie op het gedrag van het kind ten uitvoer bracht! Vroeger toen ik klein was namen mijn ouders ons vaak mee op allerlei treinreisjes. Dat was erg gezellig! Echter, wij raakten dan ook wel eens verveeld en begonnen irritant te worden. Nou geloof mij maar, dat werd getolereerd door mijn ouders tot op het moment dat anderen er last van zouden krijgen. Dan werden we met een streng woord toegesproken en als dat niet voldoende was, dan werden we hard in onze armpjes gegrepen en terug op onze plaats gezet: letterlijk en figuurlijk. En terecht!
Om nu tot het einde van dit topic te geraken opdat de discussie kan plaatsvinden, wil ik voor een volledig beeld ook nog kort de volgende voorbeelden noemen van onacceptabel ongeremd gedrag van het moderne kind: schelden met woorden als "klootzak" en "homo" als je ze per fiets passeert, snoeppapiertjes en andere afval zonder schaamte op de grond gooien al lopend aan moeders hand, in de winkel moeder instrueren wat te kopen waar moeder vervolgens onderdanig gehoor aan geeft, geen respect voor de schoolmeester enzovoort enzovoort.
De centrale vraag voor de discussie in deze topic wil ik gaarne als volgt formuleren:
Wat bezielt ouders om hun kinderen een dergelijke vrijheid te geven? De strenge opvoedingsmethoden van voor de jaren 60 zijn niet nodig, maar er zijn daarentegen wel grenzen. Hoe staan de ouders in dit subforum tegenover dit verschijnsel? Hoe gaan zij er zelf mee om? Wat zouden we er als samenleving aan moeten doen om dit verschijnsel te verdrijven. Vergeet namelijk niet dat dit niet enkel mijn individuele mening is, maar een mening welke wordt gedeeld door velen.
Even een klein puntje, maar je kunt niet zonder waarden en normen zijn. Wel kun je andere waarden en normen hebben dan jij hebt die jij als beledigent of vervelend ervaart. Maar dat is offtopic, ik stoor me er alleen aan dat mensen dit steeds zeggen.
Ik persoonlijk ben van mening dat opvoeding het beste werkt als je grenzen kunt stellen en consequent bent, vooral het laatste is heel erg belangrijk. Ik heb zelf geen kinderen maar ben wel docent. De laissez-faire houding van ouders stoort mij heel erg, kinderen zoeken grenzen op, geef ze die dan ook. In de samenleving moet je je ook houden aan regels en zijn de consequenties van het niet houden aan de regels velen malen heftiger dan in een gezinssituatie.
Ik persoonlijk ben van mening dat opvoeding het beste werkt als je grenzen kunt stellen en consequent bent, vooral het laatste is heel erg belangrijk. Ik heb zelf geen kinderen maar ben wel docent. De laissez-faire houding van ouders stoort mij heel erg, kinderen zoeken grenzen op, geef ze die dan ook. In de samenleving moet je je ook houden aan regels en zijn de consequenties van het niet houden aan de regels velen malen heftiger dan in een gezinssituatie.
Hier heb je in principe gelijk in, echter is er in dit specifieke geval iets voor mijn redenering te zeggen. Kinderen zijn in beginsel puur egoïstische wezens. Altruïstisch gedrag moet als het ware worden aangeleerd en gestimuleerd tijdens de opvoeding. Waarden en normen komen voort uit het altruïstische vermogen van mensen die hen daarmee in staat stellen een sociaal leven te leiden. Hoewel de waarden en normen van de één niet dezelfde hoeven zijn als die van de ander (waar jij dus gelijk in hebt), zouden we wel kunnen stellen dat een kind in beginsel geen waarden en normen kent, omdat het nog niet daarmee is gesocialiseerd. Welke waarden en normen het ook mogen zijn, kinderen moeten deze internaliseren gaandeweg hun opgroeien en als die stimulans achterwege blijft door een gebrek aan opvoeding, dan kunnen we denk ik wel stellen dat een dergelijk kind per definitie zonder waarden en normen is.quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 08:28 schreef Silmarwen het volgende:
Even een klein puntje, maar je kunt niet zonder waarden en normen zijn. Wel kun je andere waarden en normen hebben dan jij hebt die jij als beledigent of vervelend ervaart. Maar dat is offtopic, ik stoor me er alleen aan dat mensen dit steeds zeggen.
Volstrekt mee eens!quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 08:28 schreef Silmarwen het volgende:
Ik persoonlijk ben van mening dat opvoeding het beste werkt als je grenzen kunt stellen en consequent bent, vooral het laatste is heel erg belangrijk. Ik heb zelf geen kinderen maar ben wel docent. De laissez-faire houding van ouders stoort mij heel erg, kinderen zoeken grenzen op, geef ze die dan ook. In de samenleving moet je je ook houden aan regels en zijn de consequenties van het niet houden aan de regels velen malen heftiger dan in een gezinssituatie.
De basis voor een goede opvoeding begint helemaal aan het begin: bij de dreumes. Ik merk dat ik bij Emma íets minder consequent ben geweest dan bij Noa (Emma is bijna 1 en Noa bijna 2) en dat heeft al als gevolg dat Emma ondeugender is!
Dat heeft mij wel even aan het denken gezet. Als het begin al zo belangrijk is, dan is het nog belangrijker om vol te houden consequent te zijn ook al ben je moe, heb je er geen zin in, of zoekt je kleintje élke keer alle grenzen op. Dat is mijns inziens de enige oplossing en manier om beleefde, goedgemanierde kinderen op te voeden.
Mijn zus heeft (naar mijn bescheiden mening ) heel goed opgevoede kinderen (van 6, 11 en 13 jaar). Ze zijn lang niet altijd rustig en lief, en ze maken ook weleens ruzie, maar zijn makkelijk te corrigeren en het loopt niet uit de hand. Ze zijn beleefd, spreken met twee woorden en zullen zich absoluut niet misdragen bij andere mensen. Daar neem ik dan ook een voorbeeld aan en ik zal zeker proberen het op de manier van mijn zus en zwager te doen. Ik heb mijn zus gevraagd wat haar 'geheim' was, en dat was: consequent zijn. Als je partner dit moeilijk vindt is het belangrijk hem/haar aan te moedigen om toch vol te houden, anders heb je straks een 'RAMP!' in huis.
Het slechte voorbeeld heb ik ook in mijn directe omgeving. Een goede vriendin van mij plukt nu de vruchten van een slappe en inconsequente opvoeding. Het is niet zo makkelijk om te draaien als de opvoedprogramma's beweren: het is erg lastig zelfs. Als een kleuter eenmaal geen respect voor zijn ouders heeft, is dat moeilijk te veranderen. Dit is bij hen te wijten aan een slappe opvoeding. Zij heeft kinderen die zich veel erger zullen misdragen in een bus/trein dan het meisje in het voorbeeld van TS.
Dat heeft mij wel even aan het denken gezet. Als het begin al zo belangrijk is, dan is het nog belangrijker om vol te houden consequent te zijn ook al ben je moe, heb je er geen zin in, of zoekt je kleintje élke keer alle grenzen op. Dat is mijns inziens de enige oplossing en manier om beleefde, goedgemanierde kinderen op te voeden.
Mijn zus heeft (naar mijn bescheiden mening ) heel goed opgevoede kinderen (van 6, 11 en 13 jaar). Ze zijn lang niet altijd rustig en lief, en ze maken ook weleens ruzie, maar zijn makkelijk te corrigeren en het loopt niet uit de hand. Ze zijn beleefd, spreken met twee woorden en zullen zich absoluut niet misdragen bij andere mensen. Daar neem ik dan ook een voorbeeld aan en ik zal zeker proberen het op de manier van mijn zus en zwager te doen. Ik heb mijn zus gevraagd wat haar 'geheim' was, en dat was: consequent zijn. Als je partner dit moeilijk vindt is het belangrijk hem/haar aan te moedigen om toch vol te houden, anders heb je straks een 'RAMP!' in huis.
) heel goed opgevoede kinderen (van 6, 11 en 13 jaar). Ze zijn lang niet altijd rustig en lief, en ze maken ook weleens ruzie, maar zijn makkelijk te corrigeren en het loopt niet uit de hand. Ze zijn beleefd, spreken met twee woorden en zullen zich absoluut niet misdragen bij andere mensen. Daar neem ik dan ook een voorbeeld aan en ik zal zeker proberen het op de manier van mijn zus en zwager te doen. Ik heb mijn zus gevraagd wat haar 'geheim' was, en dat was: consequent zijn. Als je partner dit moeilijk vindt is het belangrijk hem/haar aan te moedigen om toch vol te houden, anders heb je straks een 'RAMP!' in huis. Het slechte voorbeeld heb ik ook in mijn directe omgeving. Een goede vriendin van mij plukt nu de vruchten van een slappe en inconsequente opvoeding. Het is niet zo makkelijk om te draaien als de opvoedprogramma's beweren: het is erg lastig zelfs. Als een kleuter eenmaal geen respect voor zijn ouders heeft, is dat moeilijk te veranderen. Dit is bij hen te wijten aan een slappe opvoeding. Zij heeft kinderen die zich veel erger zullen misdragen in een bus/trein dan het meisje in het voorbeeld van TS.
Ach ik zat gisteren ook in de trein en een kind van denk ik zo rond de drie a vier jaar rende even en schreeuwde even en kroop even door het gangpad. Dus denk die wilde even spelen of is zenuwachtig over de reis. Zei ook even kikeboe tegen het meisje. Daarna was het op gegeven moment weer rustig.
Kinderen zijn kinderen. En zijn soms druk. Wat ik vind is dat mensen niks meer kunnen hebben van een ander en vaak te snel kankeren. Ik woon tegenover een school. Dus hoor als ik overdag thuis ben ook wel eens wat lawaai. Lachen en dergelijke. Me buurman zij ik heb er zo een last van. Dus ik zeg als je dan net als elk ander normaal mens van negen tot vijf gaat werken is je probleem opgelost.
Kinderen zijn kinderen. En zijn soms druk. Wat ik vind is dat mensen niks meer kunnen hebben van een ander en vaak te snel kankeren. Ik woon tegenover een school. Dus hoor als ik overdag thuis ben ook wel eens wat lawaai. Lachen en dergelijke. Me buurman zij ik heb er zo een last van. Dus ik zeg als je dan net als elk ander normaal mens van negen tot vijf gaat werken is je probleem opgelost.
Wordt als iemand die voortdurend dood is. De ware volgeling van bushidõ sterft elke ochtend en avond opnieuw. En wordt niet gehinderd door angst voor de dood. Yamamoto Tsunetomo's hagakure.
Ik zit je post te lezen en irriteer me aan je taalgebruik. Zoals de zin in deze quote. Dat laatste, 'ten uitvoer bracht'.quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 08:25 schreef FuifDuif het volgende:
was het feit dat de moeder op geen enkele wijze een correctie op het gedrag van het kind ten uitvoer bracht!
Volgens mij ben je als gevolg van het openen van topics als deze en het discusseren daarvan je kijk op realiteit een stuk verloren wat zich oa uit in dit soort taalgebruik.
Nog meer voorbeelden:
quote:met het hedendaagse kind
te gerakenquote:Om nu tot het einde van dit topic te geraken opdat de discussie kan plaatsvinden
Om ontopic te gaan, ik ga straks weer in op je postgedrag, het is heel herkenbaar wat je hier typt, alleen op het punt waar jij aangeeft dat jij in je jeugd in gevallen waarbij jij zulk gedrag liet zien flink werd gecorrigeerd, ik geloof het niet dat 'wij' vroeger strenger of gedisciplineerder werden opgevoed.quote:De centrale vraag voor de discussie in deze topic wil ik gaarne als volgt formuleren
Ik denk dat er weinig tot geen verschil zit in de jeugd van nu en in de jeugd van vroeger. En dan heb ik het over jeugd alsin kinderen van leeftijd zoals in jouw voorval. Ik heb het er wel eens met mijn moeder over, ik heb 2 broers, hoe lastig en onhandelbaar wij vroeger waren. Niet dat wij een asociaal of niet functionerend gezin waren, we waren een doorsnee gezin. Ook bij mijn schoolvriendje vroeger thuis, net zo. Hij had ook 3 broers. M'n moeder en zijn moeder zijn vandaag de dag nog vriendinnen en als je het over dit onderwerp hebt komt het naar voren dat het helemaal niet zo is dat kinderen pakweg 25-30 jaar geleden strenger opgevoed werden of dat je in die tijd als kind respectvol je ouders met u aansprak of flink gecorrigeerd werd bij vervelend gedrag.
De reden dat ik het er met mijn moeder regelmatig over heb is dat mijn oudste broer 3 kinderen heeft, in de leeftijden 12, 8 en 6. Daar komen veel problemen bij kijken. Problemen herkenbaar zoals jij hier in je openingspost beschrijft. In het begin had ik ook een idee dat het gedrag van de kids van m'n broer te extreem was, dat ik vroeger nooit zo was. Nou, mooi niet dus. M'n moeder gaf aan dat ook ik en mijn broers vroeger stront en stront vervelend konden zijn, niet alleen thuis, ook gewoon in het openbaar waarbij wij (ik) in sommige gevallen onhandelbaar waren waarbij m'n ouders geen raad meer wisten wat te doen tot op een punt dat ze in sommige gevallen gewoon er niks op uit deden. Is normaalste zaak van de wereld en hoort bij het opvoeden van kinderen in welke tijd je ook zit.
M'n moeder verteld wel eens over de tijd dat ze in afrika woonden terug in 1972 en dat mijn oudste broedr 4 was en hoe vervelend en obstinaat hij in die tijd was.
En dan kom ik terug op de kritiek die ik in het begin van mijn post op je had. Er zijn 2 dingen aan je laatste topics die me storen en volgens mij laten zien dat je zovaak topics hebt geopend met dergelijke onderwerpen dat je een beetje de kijk op je eigen persoon bent verloren. Het uit zich wat mij betreft heel sterk in je taalgebruik, de opbouw van je zinnen. Het lijkt wel een bijbel of psalmen boek waarin ik zit te lezen. Eerder had je dat helemaal niet. Ik vind het niet echt over komen, het is nep, het is niet hoe jij bent. Je hebt dat beeld van jezelf, ontstaan door de vele discussies die je hebt geopend waardoor je voor jezelf een bepaalde status hebt gecreeerd, een status die wat mij betreft niet bij je past waardoor je door dat taalgebruik wat mij betreft geforceerd en niet echt overkomt.
@haaahaha
Ik wil bij deze alvast uitsluitend even ingaan op je kritiek op mijn taalgebruik. Ik vraag mij af waarom jij je er zo aan stoort. Het zijn volstrekt normale Nederlandse woorden die passen in de context waarin ik ze plaats. Verder zijn het daarnaast ook nog eens mooie woorden en vind ik dergelijke zinsconstructies erg prachtig. Jij mag daar uiteraard anders over denken, maar vind je nu echt dat ik mijn schrijfwijze moet veranderen omdat onder andere jij er een afkeer van koestert?
Ik vind het leuk om te spelen met taal en om de grenzen daarvan steeds meer te verleggen ten einde er voor te zorgen dat mijn betogen verworden tot beeldende kunstwerken die het onderwerp op abstracte wijze beteugelen tot een logisch en consistent element welke ter discussie gesteld zal worden.
Voorheen schreef ik zakelijker en kregen sommigen daarbij de indruk dat ik een oude man ben . Populairder en jeugdiger wil ik niet schrijven, dus oplossing: poetisch .
Ik wil bij deze alvast uitsluitend even ingaan op je kritiek op mijn taalgebruik. Ik vraag mij af waarom jij je er zo aan stoort. Het zijn volstrekt normale Nederlandse woorden die passen in de context waarin ik ze plaats. Verder zijn het daarnaast ook nog eens mooie woorden en vind ik dergelijke zinsconstructies erg prachtig. Jij mag daar uiteraard anders over denken, maar vind je nu echt dat ik mijn schrijfwijze moet veranderen omdat onder andere jij er een afkeer van koestert?
Ik vind het leuk om te spelen met taal en om de grenzen daarvan steeds meer te verleggen ten einde er voor te zorgen dat mijn betogen verworden tot beeldende kunstwerken die het onderwerp op abstracte wijze beteugelen tot een logisch en consistent element welke ter discussie gesteld zal worden.
Voorheen schreef ik zakelijker en kregen sommigen daarbij de indruk dat ik een oude man ben . Populairder en jeugdiger wil ik niet schrijven, dus oplossing: poetisch .
. Populairder en jeugdiger wil ik niet schrijven, dus oplossing: poetisch 
.
TS heeft wat mij betreft helemaal gelijk. Meer en meer worden kinderen opgevoed zonder respect voor ouderen, voor de natuur en de normen en waarden hollen achteruit. Een reaktie als hierboven komt vaak al van mensen die het vroeger zelf ook al niet zo nauw namen met normen en waarden. Dan is het heel makkelijk om te zeggen dat het nu niet anders is dan vroeger.
Ik denk echter wel dat het in de huidige tijd lastiger is om je kinderen op te voeden dan vroeger. In snoep e.d. zitten meer en meer middelen die van invloed kunnen zijn op gedrag. Daarbij is de welvaart t.o.v. vroeger sterk toegenomen, maar ook het verschil tussen arm en rijk. Een kloof veroorzaakt altijd spanningen, dus ook een grotere kloof tussen arm en rijk maakt dat armere kinderen zich af zetten tegen rijkere ( net zoals de ouders dat kunnen doen ) Ook de invloed van verschillen in culturen, die zich met elkaar vermengen, maakt dat de " ouderwetse normen en waarden " van vroeger sterk aan het veranderen zijn. Het ligt m dus niet helemaal alleen aan de opvoeding, al had die in veel gevallen sterk corrigerend kunnen werken.
Ik denk echter wel dat het in de huidige tijd lastiger is om je kinderen op te voeden dan vroeger. In snoep e.d. zitten meer en meer middelen die van invloed kunnen zijn op gedrag. Daarbij is de welvaart t.o.v. vroeger sterk toegenomen, maar ook het verschil tussen arm en rijk. Een kloof veroorzaakt altijd spanningen, dus ook een grotere kloof tussen arm en rijk maakt dat armere kinderen zich af zetten tegen rijkere ( net zoals de ouders dat kunnen doen ) Ook de invloed van verschillen in culturen, die zich met elkaar vermengen, maakt dat de " ouderwetse normen en waarden " van vroeger sterk aan het veranderen zijn. Het ligt m dus niet helemaal alleen aan de opvoeding, al had die in veel gevallen sterk corrigerend kunnen werken.
Heel erg mee eens... Maar ja, de pappa's en mamma's van vandaag zijn helaas bang dat hun kind ze dan niet meer lief vindt. En da's verdorie juist de taak van ouders! Dan vinden ze je maar eens minder lief, dat hoort er ook bij, bij ouder zijn. Wat jij ook zegt, ze zullen de rest van hun leven ook regels moeten volgen, kun je ze dat beter vroeg aanleren.quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 08:28 schreef Silmarwen het volgende:
Ik persoonlijk ben van mening dat opvoeding het beste werkt als je grenzen kunt stellen en consequent bent, vooral het laatste is heel erg belangrijk. Ik heb zelf geen kinderen maar ben wel docent. De laissez-faire houding van ouders stoort mij heel erg, kinderen zoeken grenzen op, geef ze die dan ook. In de samenleving moet je je ook houden aan regels en zijn de consequenties van het niet houden aan de regels velen malen heftiger dan in een gezinssituatie.
Dan hoor ik niet bij "wij" denk ik, want ik ben wel degelijk gecorrigeerd, en veel strenger dan nu. Goed, idd ook strenger dan veel klasgenoten, maar ik heb het idee dat ik daar nog steeds elke dag de vruchten van pluk.quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 09:06 schreef haaahaha het volgende:
Om ontopic te gaan, ik ga straks weer in op je postgedrag, het is heel herkenbaar wat je hier typt, alleen op het punt waar jij aangeeft dat jij in je jeugd in gevallen waarbij jij zulk gedrag liet zien flink werd gecorrigeerd, ik geloof het niet dat 'wij' vroeger strenger of gedisciplineerder werden opgevoed.
Ik denk dat er weinig tot geen verschil zit in de jeugd van nu en in de jeugd van vroeger. En dan heb ik het over jeugd alsin kinderen van leeftijd zoals in jouw voorval. Ik heb het er wel eens met mijn moeder over, ik heb 2 broers, hoe lastig en onhandelbaar wij vroeger waren. Niet dat wij een asociaal of niet functionerend gezin waren, we waren een doorsnee gezin. Ook bij mijn schoolvriendje vroeger thuis, net zo. Hij had ook 3 broers. M'n moeder en zijn moeder zijn vandaag de dag nog vriendinnen en als je het over dit onderwerp hebt komt het naar voren dat het helemaal niet zo is dat kinderen pakweg 25-30 jaar geleden strenger opgevoed werden of dat je in die tijd als kind respectvol je ouders met u aansprak of flink gecorrigeerd werd bij vervelend gedrag.
De reden dat ik het er met mijn moeder regelmatig over heb is dat mijn oudste broer 3 kinderen heeft, in de leeftijden 12, 8 en 6. Daar komen veel problemen bij kijken. Problemen herkenbaar zoals jij hier in je openingspost beschrijft. In het begin had ik ook een idee dat het gedrag van de kids van m'n broer te extreem was, dat ik vroeger nooit zo was. Nou, mooi niet dus. M'n moeder gaf aan dat ook ik en mijn broers vroeger stront en stront vervelend konden zijn, niet alleen thuis, ook gewoon in het openbaar waarbij wij (ik) in sommige gevallen onhandelbaar waren waarbij m'n ouders geen raad meer wisten wat te doen tot op een punt dat ze in sommige gevallen gewoon er niks op uit deden. Is normaalste zaak van de wereld en hoort bij het opvoeden van kinderen in welke tijd je ook zit.
M'n moeder verteld wel eens over de tijd dat ze in afrika woonden terug in 1972 en dat mijn oudste broedr 4 was en hoe vervelend en obstinaat hij in die tijd was.
Hier was er wel een avondklok, vloekte en schold je niet, kwam je op tijd thuis, ging je niet aan de alcohol voordat je een jaar of 16, 17 was (en zelfs dan niet veel, twee glaasjes), sliep je niet elke avond bij je zoveelste vriendje, zei je u tegen oudere mensen, zeurde je niet of je nog een ijsje kreeg.
Wat Silmarwen al zei in de eerste post, natuurlijk zoeken kinderen grenzen op. En dat deden wij ook, zeker als pubers. Natuurlijk heb ik ook weleens staan stampvoeten en ben ik met veel drama en slaande deuren naar boven gestormd. Natuurlijk bezorgenden mijn zusjes en ik elkaar wel eens een prachtige blauwe plek, ook al mochten we niet slaan. Maar altijd, altijd, volgde daar gewoon een uitbrander dan wel straf op, afhankelijk van wat we deden.
Het hoort er idd bij, dat moeilijk doen van kinderen, zoals jouw ouders ook al zeiden. Maar dan kun je denken "ach gossie, het zijn pubers, wat zielig, laat ze maar gaan", je kunt ze ook corrigeren. Dat maakt het niet altijd per direct gezelliger, maar is op de lange termijn in mijn ogen een stuk constructiever. Overigens hangt het effect bij pubers dan wel af of je wel of niet consequent bent, en hoe streng je bent geweest tijdens hun kindertijd. Ze pikken het namelijk niet als je dan ineens de boeman uit gaat hangen, of als ze vandaag iets niet mogen wat gisteren wel mocht. Hele duidelijke, rechtlijnige grenzen, uitleggen waar ze zijn en waarom ze er zijn, en samen erover praten waaruit dan een moment volgt dat die grenzen niet meer gelden, of wat wijder worden (bijv, als je over 1,5 jaar 17 bent dan...), is volgens mij het allerbeste voor kinderen én pubers. En ja, dat betekent dat je soms gewoon niet lief bent voor je kind. Jammer, dan. Da's net zo normaal als stampvoetende, zuigende, jammerende kinderen en pubers.
ik had het laatst ook op weg naar den bosch. gelukkig flikkerde dat kind snoeihard met zijn bakkes tegen een stoelleuning tijdens het rennen. toen was de pret snel voorbij en konden we weer opgelucht adem halen.
maw gewoon ff pootje haken.
maw gewoon ff pootje haken.
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
Nee, maar dat bedoel ik. Er wordt over het algemeen in gevallen waarbij het kind onhandelbaar lijkt naar de ouders gekeken. Natuurlijk spelen die een grote rol, maar in zulke gevallen altijd en puur en aloleen verwijtend naar de ouders kijken, dat lijkt me niet eerlijk. Ik zie in mijn omgeving dat het niet enkel en alleen aan de opvoeding en de mate waarin je grenzen stelt en tolerant optreedt ligt. Het obstinate gedrag is ook iets wat bij kinderen hoort en in kinderen zit. Kinderen weten al heel snel wat ze wel en niet willen. Geef je bv kinderen vanaf een paar maanden nog voor ze tandjes hebben een stuk brood, dan zullen ze dat lekker opeten. Geef je na een paar maanden als ze al beginnen te lopen brood met iets zoets, dan zullen ze daarna geen brood zonder iets zoets willen. Kun je heel makkelijk zeggen dat je als ouder dan maar geen brood met iets zoet moet geven, maar dat ljikt me een utopie en niet verwijtbaar bij de ouders. Dit zijn de kleine voorbeelden waarbij je kunt zien dat kinderen al heel vroeg sterk weten wat ze wel en niet willen en ouders naar hun pijpen laten dansen.quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 10:08 schreef innovative het volgende:
[..]
Heel erg mee eens... Maar ja, de pappa's en mamma's van vandaag zijn helaas bang dat hun kind ze dan niet meer lief vindt.
En dan vind ik het grappig wat silmarwen aangeeft, een vriendin van mijn vriendin is onderwijzeres van een klas met kinderen van 6 tot 8. Ze geeft al een paar jaar les aan die kinderen en vanuit die positie had ze een vergelijkbare insteek met kinderen, grenzen aangeven, consequent zijn. Maar het geval wil nu dat ze sinds een jaar zelf een kind heeft. Het is niet te vergelijken zegt ze zelf. De situatie is zo verschillend dat een vergelijking tussen de aanpak van haar eigen kind en de aanpak van de kinderen in haar klas bijna totaal anders zijn. Als reden geeft ze oa aan dat de kinderen uit haar klas smiddags weer naar huis gaan, zij en de kinderen gaan dus ieder hun eigen weg. Vergelijkbaar met big brother en het normale leven, bij big brother blijf je 24/7 geconfronteerd met je de personen in je omgeving, in het echte leven kun je naar huis. Zo ook met de kinderen in haar klas en haar eigen kind. Je eigen kind gaat je leven domineren, niet alleen door aandacht te vragen, maar ook door ritmes. Melk geven, slaaptijden etc etc. Al zulke zaken hebben tot uiting dat een kind een eigen leven en een eigen wil heeft. Loop je in de bristol en zie je een kind hard jankend omdat het iets wil en niet krijgt en de moeder lijkt onverschillig te doen, dan is de eerste gedachte die opkomt dat de moeder zich niet goed bekommert om het kind en het kind jankt omdat de moeder het kind niet goed disciplineerd en niet consequent is. Dat heeft oa ook te maken met oerinstincten, let maar op, als een moeder met een kind een ander onbekend kind hoort huilen/krijsen, dan is de moeder alert op wat er aan de hand is. In basis kan er dan gevaar zijn en wil de moeder vanuit haar instinct beschermend optreden naar het kind toe. Zo ook in normale alledaagse situaties. Kom je een moeder + kind tegen waarvan het kind onbehandelbaar is en bv jankt, dan is het de moeder te verwijten want het kind wat jankt laat gevaar zien wat eigenlijk niet zou moeten in de buurt van het kind.
Mwa, zulke zaken.
Ik vind het zeker geen automatisme dat ouders in gevallen van onhandelbare kinderen te verwijten zijn.
Ja dat zei ik laatst al in dat andere topic van je, je lijkt wel te dichten. Ik vind het niks. Waarom? Omdat je er in mijn ogen in veel gevallen naast zit met je stelling/onderwerp.quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 09:47 schreef FuifDuif het volgende:
poetisch .
Grootste voorbeeld wat nog in m'n geheugen staat is je onderwerp over wehkamp modellen wat eigenlijk hoeren zouden zijn. Ik kom daar steeds op terug omdat dat topic mij een beeld heeft neergezet die ik bij volgende topics van je steeds bevestigd zie worden, je ziet het verkeerd.
De combinatie van elite-achtig verheven poetisch schrijven + het feit dat je in mijn ogen verkeerd zit met je stellingen/onderwerpen vind ik te geforceerd overkomen. Het klopt niet met elkaar, het is alsof (extreem uitgedrukt) een bouwvakker opeens in belgisch-correct ABN z'n collega's aanspreekt en over z'n weekend verteld. Het klopt niet.
Of je ermee stopt of niet, is helemaal aan jou, het is ook niet zozeer de issue dat je er mee moet stoppen, ik geef mijn mening over je taalgebruik en doe dat in topics als dit want ik vind het niet een dermate groot punt dat ik daar een topic over moet openen of je er over moet mailen.
Uhm, lees even goed: ik zeg meteen dat het normaal is dat kinderen zo nu en dan stront en strontvervelend zijn. Dat hoort erbij, ze zoeken grenzen... En dat zullen ze altijd blijven doen.quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 10:37 schreef haaahaha het volgende:
verhaal
Maar biedt ze die dan ook aan! Zelfs als je moe bent, chagerijnig bent of als het betekent dat je kind je niet lief vindt. Ik heb écht niet de illusie dat elk kind een engeltje wordt van een strenge opvoeding, want dat worden ze niet. Er is wel een verschil tussen een draak en een gewoon, ondernemend, onderzoekend, ondeugend kind. Ook hier thuis, wat ik al zei, is er echt wel met deuren gesmeten of deelden we af en toe een behoorlijke beuk uit (ja, meisjes meppen ook). Maar gemiddeld genomen waren we prima te corrigeren op zo'n moment (idd, achteraf, want ruzies komen toch wel...), en wisten we wanneer we het écht niet konden maken om zo te doen...
In zo'n trein dus ook. Dat een kindje gaat babbelen en rondstruinen, is in de basis niet iets wat de fout van ouders is. Natuurlijk niet! Maar de reactie van ouders bepaalt vaak wél de rest van de rit. Je kunt je kind zonder correctie herrie laten maken en laten rennen, je kunt ook proberen het bijv. af te leiden en op de bank te houden. Dat kost energie, natuurlijk kost het energie... Het zal ook niet áltijd werken, maar 9 van de 10 keer wel. En dát, dat vind ik nou precies wat een goede opvoeding is.
Heus, de illusie dat je kinderen in robotjes kunt veranderen die braaf doen wat je wil, heb ik nooit gehad. Maar ik weet wel dat consequent opvoeden en sturen, heel wat problemen kan vermijden.
We hebben het hier nu over een concreet voorbeeld (het kind in de trein) en bepalen of wat er in dat voorbeeld is gebeurd correct is of niet, of de ouder in dit specifieke geval wel of niet het kind goed opvoed. Ik vind het veel te kort door de bocht in dit geval te bepalen of de ouder het obstinate gedrag van het kind had kunnen voorkomen of niet. In feite zeggen we allebei dat in dit geval de moeder niet anders had kunnen doen (jij zegt, in 9 van de 10 gevallen lukt het niet, dit zou zo maar dat ene geval van de 10 keer kunnen zijn), ik zeg (jij ook) dat het bij opvoeding hoort. Ik denk dat we zo ongeveer beide hetzelfde zeggen maar blijven haken op dit specifieke voorbeeld waarbij we eigenlijk niks kunnen bepalen anders dan aangeven hoe we er over het algemeen over denken. En in dat laatste kunnen we uren tot in de kleinste details door discusseren, ik denk dat we in de grote lijn altijd hetzelfde denken.quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 10:59 schreef innovative het volgende:
In zo'n trein dus ook. Dat een kindje gaat babbelen en rondstruinen, is in de basis niet iets wat de fout van ouders is. Natuurlijk niet! Maar de reactie van ouders bepaalt vaak wél de rest van de rit. Je kunt je kind zonder correctie herrie laten maken en laten rennen, je kunt ook proberen het bijv. af te leiden en op de bank te houden. Dat kost energie, natuurlijk kost het energie... Het zal ook niet áltijd werken, maar 9 van de 10 keer wel. En dát, dat vind ik nou precies wat een goede opvoeding is.
Dat komt omdat de ouders tegenwoordig allemaal labiel zijn.
Onee, dat waren de OUD-users
Onee, dat waren de OUD-users
Hier had uw advertentie kunnen staan :P
het verschijnsel wat hebben kinderen/de jeugd van tegenwoordig toch weer weinig normen en waarden speelt al duizenden jaren.
daarnaast heeft iedere ouder het recht z'n kinderen al dan niet los op te voeden, of jij dr nu last van hebt of niet.
we proberen ook al duizenden jaren dit verschijnsel te verdrijven, en werkt het? We hebben altijd wel wat te kankeren over anderen dan wel de kinderen van anderen, dat is omdat we er zelf 0 invloed op hebben over hoe anderen zich wensen te gedragen. en anders ga je beleid schrijven voor instellingen die werken met kinderen
daarnaast heeft iedere ouder het recht z'n kinderen al dan niet los op te voeden, of jij dr nu last van hebt of niet.
we proberen ook al duizenden jaren dit verschijnsel te verdrijven, en werkt het? We hebben altijd wel wat te kankeren over anderen dan wel de kinderen van anderen, dat is omdat we er zelf 0 invloed op hebben over hoe anderen zich wensen te gedragen. en anders ga je beleid schrijven voor instellingen die werken met kinderen
Ik begrijp het niet volledig moet ik eerlijk aan je openbaren. Sinds wanneer heeft een elitair individu (wat ik overigens niet ben, maar dat terzijde) de status om bij alles wat hij of zij postuleert, het bij het rechte einde te hebben? De meest felle discussies over wat waar is en wat niet op het gebied van allerlei onderwerpen worden gevoerd in de bovenlaag. Kortom: waarom klopt de combinatie niet wetende dat ik mijn standpunt etaleer, waar jij het helemaal niet mee eens hoeft te zijn? Zojuist was er een programma op Nederland 1 over de positie van de klassieke kunst in de huidige tijd. Daarin waren twee hoogleraren te gast die met de presentator daarover in discussie gingen. Beiden bezaten ze een hoog ontwikkeld taalgevoel, doch waren zij het niet op ieder punt met elkander eens. Wie bezit volgens jou dan de foutieve combinatie van taalgebruik en juistheid van de geponeerde beweringen?quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 10:45 schreef haaahaha het volgende:
[..]
Ja dat zei ik laatst al in dat andere topic van je, je lijkt wel te dichten. Ik vind het niks. Waarom? Omdat je er in mijn ogen in veel gevallen naast zit met je stelling/onderwerp.
Grootste voorbeeld wat nog in m'n geheugen staat is je onderwerp over wehkamp modellen wat eigenlijk hoeren zouden zijn. Ik kom daar steeds op terug omdat dat topic mij een beeld heeft neergezet die ik bij volgende topics van je steeds bevestigd zie worden, je ziet het verkeerd.
De combinatie van elite-achtig verheven poetisch schrijven + het feit dat je in mijn ogen verkeerd zit met je stellingen/onderwerpen vind ik te geforceerd overkomen. Het klopt niet met elkaar, het is alsof (extreem uitgedrukt) een bouwvakker opeens in belgisch-correct ABN z'n collega's aanspreekt en over z'n weekend verteld. Het klopt niet.
Of je ermee stopt of niet, is helemaal aan jou, het is ook niet zozeer de issue dat je er mee moet stoppen, ik geef mijn mening over je taalgebruik en doe dat in topics als dit want ik vind het niet een dermate groot punt dat ik daar een topic over moet openen of je er over moet mailen.
Het lijkt of die kleuters weten dat je hen niet meer mag mishandelen
How do we turn this world-class fuck-up into a world-class learning experience?
Tuurlijk, vandaar dat het ook zo leuk is om hier te lurken. Net "One flew over the cuckoo's nest"...quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 11:40 schreef easy-going het volgende:
Dat komt omdat de ouders tegenwoordig allemaal labiel zijn.
Onee, dat waren de OUD-users
Het is gewoon lastig, want uiteindelijk spreek je een groep aan op gedrag van een deel... En blijft, inderdaad, elk kind wel af en toe vervelend, vooral net op de momenten dat je het absoluut niet kunt hebben! Krijg je meteen een heerlijk labeltje op je voorhoofd geplakt als ouders...
Op zich heb je een punt, en kunnen we niet één handleiding gaan schrijven die élke ouder maar tot in detail moet gaan opvolgen.quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 12:07 schreef releaze het volgende:
daarnaast heeft iedere ouder het recht z'n kinderen al dan niet los op te voeden, of jij dr nu last van hebt of niet.
Aan de andere kant vind ik niet dat elke ouder maar volledig vrij moet kunnen worden gelaten, omdat een kind ook in de maatschappij moet gaan draaien. Zodra zo'n ouder dan de authoriteit van een juf bijvoorbeeld gaat ondermijnen omdat ze vinden dat "hun kind dat niet doet", of dat het "dat pesten toch allemaal best wel mee valt", vind ik toch dat ouders wel een beetje op hun gedrag aangesproken mogen worden. Niet dat je ze vervolgens aan de leiband moet nemen, maar een beetje feedback op zijn tijd...
Maar ja, wie moet het doen... Want élke ouder maakt weleens fouten, en zonder kinderen is het helemaal makkelijk praten.
Ik geef enkel aan hoe ik er over denk. In mijn beleving zit jij in de meeste gevallen bi jhet verkeerde eind en daarom vind ik de combinatie van wat je aankaart + je taalgebruik niet kloppen. Jij zult daar zelf ongetwijfeld anders over denken. Het is geen kwestie van gelijk hebben of niet wat je woordgebruik betreft, het is een kwestie van mening geven.quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 12:09 schreef FuifDuif het volgende:
[..]
Ik begrijp het niet volledig moet ik eerlijk aan je openbaren. Sinds wanneer heeft een elitair individu (wat ik overigens niet ben, maar dat terzijde) de status om bij alles wat hij of zij postuleert, het bij het rechte einde te hebben? De meest felle discussies over wat waar is en wat niet op het gebied van allerlei onderwerpen worden gevoerd in de bovenlaag. Kortom: waarom klopt de combinatie niet wetende dat ik mijn standpunt etaleer, waar jij het helemaal niet mee eens hoeft te zijn? Zojuist was er een programma op Nederland 1 over de positie van de klassieke kunst in de huidige tijd. Daarin waren twee hoogleraren te gast die met de presentator daarover in discussie gingen. Beiden bezaten ze een hoog ontwikkeld taalgevoel, doch waren zij het niet op ieder punt met elkander eens. Wie bezit volgens jou dan de foutieve combinatie van taalgebruik en juistheid van de geponeerde beweringen?
Kijk, ik kan het heel goed waarderen wanneer iemand die taal mooi vindt op zo'n manier gaat praten/schrijven, maar bij jou mis ik een element. Het zal wel humor of een bepaalde mate van zelfspot zijn. Je neemt jezelf te serieus, dat is denk ik wat me het meest stoort bij jou. Je neemt je zelf te serieus maar je topics laten zien dat je van de meeste algemene onderwerpen geen hol begrijpt. Zoiets, in mijn ogen, simpels als wehkamp modellen, die noem jij hoeren. Of in dat pedofielen partij topic, ook daar zat je er in mijn ogen flink naast. En he, ik geef enkel mijn mening.
En wat is in dat geval je referentie? Je eigen opvattingen wat opvoeden betreft? Wat maakt jouw kijk op opvoeden beter dan die van een ander? Want alleen vanuit zo'n positie kun je iemand aanspreken op zijn/haar manier van handelen. Zoals al gezegd, er is geen draaiboek voor opvoeden, toch meen jij op basis van voorvallen zoals in openingspost beschreven (want daar hebben we het hier over, dergelijke voorvallen) een ouder te kunnen aanspreken op zijn opvoedkunde. Ik zeg dan, wie ben jij om dat te bepalen.quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 12:17 schreef innovative het volgende:
Aan de andere kant vind ik niet dat elke ouder maar volledig vrij moet kunnen worden gelaten, omdat een kind ook in de maatschappij moet gaan draaien. Zodra zo'n ouder dan de authoriteit van een juf bijvoorbeeld gaat ondermijnen omdat ze vinden dat "hun kind dat niet doet", of dat het "dat pesten toch allemaal best wel mee valt", vind ik toch dat ouders wel een beetje op hun gedrag aangesproken mogen worden. Niet dat je ze vervolgens aan de leiband moet nemen, maar een beetje feedback op zijn tijd...
Hoe kom jij er bij dat ouders dat recht hebben? Kinderen voed je niet enkel op voor je eigen gerief, maar uiteindelijk voor het collectief nut. Dat kind dient namelijk een plaats in te nemen in een samenleving die deels van hem of haar afhankelijk is. Dat kind dient dus enig verantwoordelijkheidsbesef te bezitten en te weten dat het niet alles kan doen wat het maar wil. Een dergelijke maatschappelijke houding begint bij de opvoeding. Ik wil overigens wel zo ver gaan dat ik vind dat er een soort overheidsinstituut moet worden geïnstalleerd dat toezicht houdt op de opvoeding waar ouders hun kinderen aan onderwerpen. Het gaat er dan echt niet om, om deze opvoeding volledig te reguleren daar diversiteit gewenst is... het gaat er wel om, om uitwassen op tijd op te sporen en te corrigeren.quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 12:07 schreef releaze het volgende:
het verschijnsel wat hebben kinderen/de jeugd van tegenwoordig toch weer weinig normen en waarden speelt al duizenden jaren.
daarnaast heeft iedere ouder het recht z'n kinderen al dan niet los op te voeden, of jij dr nu last van hebt of niet.
we proberen ook al duizenden jaren dit verschijnsel te verdrijven, en werkt het? We hebben altijd wel wat te kankeren over anderen dan wel de kinderen van anderen, dat is omdat we er zelf 0 invloed op hebben over hoe anderen zich wensen te gedragen. en anders ga je beleid schrijven voor instellingen die werken met kinderen
Nee, jij geeft niet enkel je mening. Jij misbruikt het begrip 'mening' om ongegeneerd je beklag over mijn persoon uit te spreken en mij aan te vallen zonder verplicht te zijn je daarover te verantwoorden. Als ik zeg dat ik Pink Floyd mooie muziek vind, dan kan ik dat niet onderbouwen tegenover iemand die het absoluut walgelijke muziek vindt. In dat geval is het geoorloofd, voor biede partijen, te volstaan met de conclusie: "het is slechts mijn mening." Echter, waar jij het nu over hebt berust wel degelijk op een zekere rationalisering. Je verkondigt lukraak dat ik het altijd bij het rechte einde heb, terwijl je dat niet onderbouwt. En hoe kan het overigens, dat er altijd wel mensen zijn, die het wèl met mij eens zijn? Of verklaar je die mensen dan ook als gevalletjes met een persoonlijkheidsconflict? Als dat zo is, dan begint mij iets te dagen. Dan bekruipt mij gevoel, beste kameraad, dat jij alles de grond in trapt wat niet voldoet aan hetgeen wat jij ervaart als de werkelijkheid!quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 12:19 schreef haaahaha het volgende:
[..]
Ik geef enkel aan hoe ik er over denk. In mijn beleving zit jij in de meeste gevallen bi jhet verkeerde eind en daarom vind ik de combinatie van wat je aankaart + je taalgebruik niet kloppen. Jij zult daar zelf ongetwijfeld anders over denken. Het is geen kwestie van gelijk hebben of niet wat je woordgebruik betreft, het is een kwestie van mening geven.
Kijk, ik kan het heel goed waarderen wanneer iemand die taal mooi vindt op zo'n manier gaat praten/schrijven, maar bij jou mis ik een element. Het zal wel humor of een bepaalde mate van zelfspot zijn. Je neemt jezelf te serieus, dat is denk ik wat me het meest stoort bij jou. Je neemt je zelf te serieus maar je topics laten zien dat je van de meeste algemene onderwerpen geen hol begrijpt. Zoiets, in mijn ogen, simpels als wehkamp modellen, die noem jij hoeren. Of in dat pedofielen partij topic, ook daar zat je er in mijn ogen flink naast. En he, ik geef enkel mijn mening.
shame on you !
shame on you |
|
