Rampvakantie: Syrie en (een klein beetje) Jordanie

Sorry, het is een lang verhaal, maar ik kon het niet echt samenvatten in een paar regels.

Ik besloot om dit jaar maar eens naar Syrie en Jordanie te gaan om daar alle dingen te bezichtigen die daar te bezichtigen waren. Ik had 10 dagen Syrie geboekt, en 7 dagen Jordanie. Dit alles met een reisgroep.

Syrie
Syrie was voor mij een grote verrassing. Ik had niet verwacht aan te treffen wat ik daar aantrof. Het is duidelijk een land dat nog niet heel erg veel aangedaan wordt door toeristen.

Damascus: ik kwam om een uur of twee 's nachts aan op het internationale vliegveld van Damascus. Je moet je niet af laten schrikken door de norse blikken van de douane, zo kijken ze altijd als je 's nachts aankomt. Ik had gelukkig netjes van te voren mijn visum aangevraagd en kon dus redelijk snel door de douane. Alleen je paspoort wordt wel een paar keer doorgebladerd om te kijken of er geen visa/douanestempels instaan die bezoek aan Israel aanduiden. Ik werd netjes afgehaald door een chauffeur van de reisorganisatie en op weg naar het hotel viel me al iets op. Hoe groen alles is. Ik had altijd een idee dat het een erg dor land was, maar dat valt dus reuze mee. Wat vooral heel erg veel geteeld worden zijn olijven, aubergines, granaatappelen en dadels. Maar andere vruchten worden er ook gekweekt. Damascus zelf is een erg drukke metropool, goed uitkijken met oversteken dus. De grote souk is ook zeker de moeite waard om te bezoeken en de grote moskee aan het eind van de souk is erg indrukwekkend. Ze verhuren gewaden als je bijvoorbeeld een rok of korte broek aanhebt dus daar hoef je je geen zorgen over te maken. Ook een instituut is de zogenaamde 'storyteller', dit is een oude man die op bepaalde avonden verhalen vertelt. Helaas hebben wij hem net gemist, maar het schijnt volgens de toeristen die hem wel gezien hebben een belevenis te zijn zowel voor Syriers en toeristen. Tevens is het gewoon leuk om tussen de plaatselijke mensen een terrasje te pakken.

Aleppo: Aleppo en Damascus zijn samen de twee oudste, continu bewoonde steden ter wereld. Alleen als je het aan iemand uit Damascus vraagt, is Damascus de oudst bewoonde stad, en (uiteraard) als je het aan iemand aleppo vraagt, dan is het natuurlijk aleppo. Aleppo is minimaal net zo groot als Damascus, alleen heeft Aleppo wat mij betreft iets meer charme. De smalle straatjes zijn erg leuk, en als je naar de grote souk gaat dan kun je verdwalen aangezien deze meer een doolhofstructuur hebben. Je kunt er erg lekker (en veilig) eten en als je op zoek bent naar een mooi tapijt of zilver, dan kun je daar zeer zeker slagen. Een leuke anecdote die ik daar meemaakte, om aan te geven hoe de mensen daar zijn, is dat we op zoek waren naar de citadel, aangezien alle straatjes erg smal zijn, en de bordjes onleesbaar of afwezig zijn, was het erg moeilijk om de goede route naar de citadel te bepalen. Een van de winkeleigenaren kwam op ons af om ons te weg te wijzen en nodigde ons uit om even in zijn ge-aircode winkel bij te komen. We dachten dat hij dan wel zou proberen om ons van alles te verkopen, niets was minder waar. Hij liets ons de geheel gerestaureerde serai (= hotel voor karavanen) zien die hij op de binnenplaats had, en we hebben het verder gehad over koetjes en kalfjes. De citadel is ook wel aardig om te bezoeken. De kroonkamer is erg mooi gerestaureerd en je hebt een geweldig uitzicht op de stad. Verder is het Armeense kwartier het bezoeken waard, zeker als je van lekker eten houdt. Er zitten daar veel cafe's en restaurants. Bovendien mogen de Armeniers, aangezien ze christen zijn, wel alcohol schenken. Maar ze hebben ook erg lekkere gerechten.

Hama, een mooie groene stad. Het enige wat daar te zien is, zijn de gigantische waterwielen, norias genaamd. Ze zijn erg mooi om te zien en het geluid is indrukwekkend. Verder hebben ze daar een specialiteit genaamd halwa, erg lekker. Voor de rest is het niet echt de moeite waard om er meer dan een dag te blijven.

Crac de Chevaliers: Dit is een kruisvaarderskasteel. Erg mooi om te bekijken, aangezien het in een goede staat is. Het is de moeite waard om een goede gids te nemen. Op 10 minuten rijden hebben we geluncht, in een restaurant gerund door een Libanees. Ik heb niet vaak zo lekker (en zo veel) gegeten. De goede man was ook een christen, dus we konden genieten van een lekker plaatselijk biertje bij het eten.

Palmyra: Een stad midden in de woestijn, bij een oase. Er vlak bij zijn ruïnes die vanaf 1920 langzaam aan gerestaureerd worden door archeologen. Als je van geschiedenis houdt is het erg interessant om te bezichtigen. Ook hier is het weer de moeite waard om een gids in te huren. De gids die wij hadden was de Syrische archeoloog die de leiding had over de werkzaamheden die daar nog uitgevoerd worden. Daardoor waren wij in staat om een tombe te bezichtigen die nog klaargemaakt werd voor bezichtiging. Ook een pluspunt van Palmyra, ze hebben een pannekoekenhuis !!! Met foto's van Beatrix en Wim-Lex op de ruit. En de pannekoeken zijn erg goed vond ik zelf. Ook een leuke anecdote. Er was een restaurant dat bestond uit een gebouw met een bedouïnentent op het dak. We hadden daar de vorige avond gegeten en we besloten in de hitte van de dag dat dat waarschijnlijk de beste plaats was te verblijven. We zaten daar dus met zijn zessen te lezen en te backgammonnen (=het nationale tijdverdrijf...). Ik zat te backgammonnen met een meisje uit onze groep. De rest wilde terug naar het hotel om te gaan douchen en te slapen en wilden dus hun drankjes betalen. Alleen de uitbater was nergens te bekennen. De rest had het geld bij ons achtergelaten (we waren redelijk fanatiek bezig) en de uitbater van het restaurant bleek dus in de auto gesprongen te zijn om schepijs voor ons te halen om ons te tracteren.

Na Palmyra zijn we teruggegaan naar Damascus om daarna naar Amman te gaan. In Amman hebben we nog een archeologische plaats op een berg bezocht en het Amphitheater hebben we ook nog gezien. Helaas werden we bij het verlaten van het amphitheater onder vuur genomen. Hierbij kwam een britse toerist om het leven, een hele aardige jongen waar ik het erg goed mee kon vinden en die mijn kamergenoot was. Verder raakten er vijf mensen gewond waarvan ik er een was. (ik was dus inderdaad de nederlander die gewond was geraakt..). Ze hebben anderhalf uur moeten opereren voordat ik stabiel was. De kogel was door mijn nier en lever gegaan, en heeft een stuk van een rib afgeketst voordat hij in mijn maagwand terechtkwam. De dader hebben ze te pakken gekregen en acteerde in zijn eentje. Volgens de verhalen die ik gehoord heb, was hij nogal 'in de war' omdat zijn broers bij de Hezbollah in Libanon zaten en in '82/'83 om het leven gekomen zijn in de oorlog met Israel.

De koning van Jordanie heeft me bezocht in het ziekenhuis en het koningshuis van Jordanie heeft ervoor gezorgd dat alle medische kosten betaald werden en hebben er voor gezorgd dat ik overgeplaatst werd naar een militair hospitaal, tevens hebben ze er voor gezorgd dat mijn vader en moeder gelijk konden overvliegen met Royal Jordanian, ze in een hotel terecht konden en dat ze een auto met chauffeur van het hof toegewezen hebben gekregen zodat ze me twee keer per dag konden bezoeken. De standaardreactie van de "gewone" Jordanier na het horen wat er met me gebeurd was, was ook erg typisch, ze boden onmiddelijk hun excuses aan, zo verschrikkelijk vonden ze het. Na twee weken op de intensive care gelegen te hebben en een week op een gewone afdeling mocht ik eindelijk het ziekenhuis uit. Een van de gelukkigste dagen van mijn leven. Ik heb nog een week in het hotel gezeten voordat de doktoren het er over eens waren dat ik naar huis mocht.

Ik ben nu langzaam aan het herstellen, de meeste wonden zijn aardig aan het helen. Ik ben nu druk bezig om mijn conditie op te bouwen, ik kan geen 100 meter lopen zonder buiten adem te raken. Wat mij betreft is het dus een rampvakantie geweest, een vakantie die je niet snel zult meemaken en niet wil meemaken.

Als je van geschiedenis en aardige mensen houdt dan kan ik je Syrie zeker aanraden. Wat de mensen betreft kan ik je Jordanië ook zeker aanraden, er is wat betreft geschiedenis ook genoeg te zien, ik heb het zelf alleen zelf niet gezien. Ik kan wel meepraten over het ziekenhuissysteem, maar daar wil je waarschijnlijk niets mee te maken hebben als je op vakantie bent.

[ Bericht 1% gewijzigd door Snapcount2 op 22-10-2006 22:17:09 ]

De schietpartij gebeurde op 4 september 2006. Er zijn op het internet nog wel stukjes over te vinden. Bijvoorbeeld: http://www.ad.nl/buitenland/article600788.ece

quote:

Op zondag 22 oktober 2006 21:39 schreef Triggershot het volgende:
Ik woonde ook in Damascus een tijdje, ben je naar de Ommayaden moskee geweest?

Ja, erg indrukwekkend. Heel erg mooi vond ik, ik heb mijn ogen uitgekeken. Vooral de tombe van Johannes de Doper vond ik erg mooi, en ook het graf van Saladin.
Heb jij de 'storyteller' weleens gezien? Die heb ik telkens gemist. En dat schijnt nogal wat te zijn.

quote:

Op zondag 22 oktober 2006 21:45 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Geen idee waar je het over hebt, maar vast wel
Ik was er toendertijd wekelijks, wat houdt het in dan? Een gids ofzo?

Wat ik begrepen heb is het een man die op een pleintje achter de Omayad-moskee een verhaal verteld. Schijnen veel mensen voor uit te lopen.

quote:

Op zondag 22 oktober 2006 21:50 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Hmm, als het een oude man is met een stok ben ik hem weleens tegengekomen ja.
Heb jij Iraniers gezien die zichzelf sloegen en praktisch graftombes aan het aflikken waren?

'Oude man met een stok' was de beschrijving die wij kregen van onze gids. Dus dat zou weleens kunnen kloppen.

Uhm, nee. Jeetje, die heb ik volgens mij ook gemist. Wat waren dat voor mensen dan?

quote:

Op zondag 22 oktober 2006 21:52 schreef ultra_ivo het volgende:
Ik had de berichten wel gelezen, maar als ooggetuigeverslag uit jouw mond komt het nog intenser over.
Je hebt geluk gehad, maar het ook heel mooi verwoord.
Ik heb al zo'n vermoeden waar je naartoe wilt gaan als je weer genoeg hersteld bent

Ja, naar mijn werk vrees ik.

Maar ik zou toch wel mijn tour in Jordanië af willen maken.

quote:

Op zondag 22 oktober 2006 22:01 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Ja, dan heb ik hem wel vaak gezien. hij kan adembenemend vertellen
[..]

Dat hoorden wij dus ook. Maar we zaten te wachten op de goede man en later bleek dus dat hij op de berg bij Damascus aan het picknicken was. Dus hebben we maar gewoon een terrasje gepakt, koffie gedronken met kardemon (yuk..), snel overgestapt op thee en fris, en gewoon mensen gekeken.

quote:

Shietische pelgrims, die zegeningen willen van heiligen.

Nee, die heb ik niet gezien. Ik zal wel buiten het seizoen geweest zijn.

quote:

Op zondag 22 oktober 2006 22:07 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Ben je ook naar de Ottomaanse Station geweest?
[..]

Gaat nonstop door

We zijn niet naar het Ottomaanse station geweest. Is dat de moeite waard? Ik lees me van te voren in wat betreft de omgangsgewoonten van het land en laat me voor de rest verrassen. Dat vind ik het handige van een groepsreis waarvan een deel van te voren georganiseerd is en een deel optioneel.

Maar de Shiïten heb ik toch niet gezien. Maar het was net na de oorlog in Libanon dus het was sowieso erg rustig.