Ik doe nu al 7 a 8 jaar hetzelfde werk en ben inmiddels al bij mijn 5e baas bezig.
Bij de eerste 3 werkgevers heb ik het 2 jaar of net iets langer volgehouden, bij de 4e slechts een half jaar waar ik er toen voor koos na een half jaar in dienst en een redelijke burnout m'n contract niet te verlengen.
Nu zit ik dus sinds 1 maart 2006 bij mijn 5e werkgever waar ik begon met een halfjaar contract.
In het begin was ik weer erg gemotiveerd maar na een aantal maanden begon het alweer in te zakken, tot op dit moment waar ik m'n werkzaamheden zwaar begin te verzaken. Bij de bespreking voor m'n vaste contract heb ik een idiote salarisverhoging gevraagd, gewoonweg belachelijk eigenlijk met ik denk onbewust in mijn achterhoofd dat mijn werkgever nooit akkoord zou gaan en hij mijn contract niet zou verlengen. Niets is minder waar, ik kreeg de opslag nog ook en een vast contract welke ik heb getekend
Ik dacht misschien dat mijn motivatie nu toe zou nemen maar integendeel, momenteel zit ik er weer helemaal doorheen en ik kan geen milimeter werk meer verzetten. Een urenverantwoording invullen kost me al teveel moeite. Dit heeft ook zijn uitwerking op mijn priveleven waar ik dingen verzaak, zoals het op tijd betalen van rekeningen, het regelen van zaken etc. en ik begin nu echt in de problemen te raken.
Ik zit zwaar te overdenken mijn ontslag in te dienen en tot nu toe heb ik dat ook altijd gedaan wanneer ik er lange tijd aan dacht. Nu ben ik inmiddels 27 en wordt het wat moeilijker voor me. Ik wil totaal ander werk gaan doen maar zal daar qua inkomsten zeker 5 a 600 euro per maand mee gaan verliezen als het niet meer is.
Ik zit dus met een zwaar dilemma, ik kan het roer wel omgooien en een groot risico gaan nemen met hopelijk het gevolg dat ik een beroep ga uitoefenen wat me wel leuk lijkt, maar ik heb ook wel wat behoefte aan zekerheid en stabiliteit zeker gezien mijn huidige slechte financiele situatie. Ik weet dus even niet wat ik moet doen, ik zit echt 50/50 maar als ik niks doe zak ik steeds in een dieper dal. Wat moet ik nu doen, eerst mijn financiele situatie opkrikken met het goede salaris dat ik heb en het risico van een burnout aanvaarden? Of direct ander werk gaan doen met de kans dat ik dik in de schulden ga komen of zelfs werkeloos raak?
Graag alleen serieuze reacties aub.
quote:Bedankt voor je reactie!Op zaterdag 14 oktober 2006 16:27 schreef dawg het volgende:
Zijn er intern geen mogelijkheden tot omscholing oid?
Nee niet echt, ik werk bij een superklein bedrijf (man of 7/8) en we doen eigenlijk allemaal hetzelfde, werken met dezelfde producten.
of
Werk je om te leven?
Als je ongelukkig bent met je werksituatie dan zal het imho in de nabije toekomst ook niet veranderen. Ik zou je baan aanhouden totdat je een goed alternatief hebt.
Ik heb zelf een burnout gehad, en een persoonlijke coach heeft me toen weer goed op weg geholpen. Ik ben toen beter gaan nadenken over wie ik ben, wat ik wil en waar ik naartoe wil in mijn leven, en daarna kon ik ook betere keuzes maken mbt mijn werk. Dus ik zou denken: investeer wat van je 'belachelijk hoge' opslag in jezelf, en zoek een jobcoach/persoonlijke coach/therapeut - en beslis daarna of je op de juiste gronden een keuze kan maken voor een andere baan.
quote:Dan wordt het lastig inderdaad, zo'n klein bedrijf.Op zaterdag 14 oktober 2006 16:28 schreef Marve het volgende:
[..]
Bedankt voor je reactie!
Nee niet echt, ik werk bij een superklein bedrijf (man of 7/8) en we doen eigenlijk allemaal hetzelfde, werken met dezelfde producten.
Eigenlijk had je beter niet getekend, nu ontslag nemen is ook weer zoiets.
quote:Automatisering, ik heb inmiddels al veel certificaten al (Microsoft, Citrix etc.) en heb daar dus hard voor moeten werken en die gaan dus in rook op als ik iets anders gaan doen. Mijn basisopleiding is MTS Autotechniek (Heb voor die 8 jaar als automonteur gewerkt wat ik helemaal niks vond).Op zaterdag 14 oktober 2006 16:31 schreef IkWilbert het volgende:
Wat voor werk doe je? Wat voor opleiding heb je gedaan? Dat geeft wat meer inzicht in zaken.
quote:Zie ook het einde van mijn post, no way dat ik een personal coach kan betalen.Op zaterdag 14 oktober 2006 16:32 schreef linda856763 het volgende:
Ik zou eerst wat doen aan de oorzaak van je burnout! Als je al een paar keer van baan ben veranderd, en elke keer weer motivatieproblemen kreeg, is de kans groot dat het na deze switch weer zal gebeuren.
Ik heb zelf een burnout gehad, en een persoonlijke coach heeft me toen weer goed op weg geholpen. Ik ben toen beter gaan nadenken over wie ik ben, wat ik wil en waar ik naartoe wil in mijn leven, en daarna kon ik ook betere keuzes maken mbt mijn werk. Dus ik zou denken: investeer wat van je 'belachelijk hoge' opslag in jezelf, en zoek een jobcoach/persoonlijke coach/therapeut - en beslis daarna of je op de juiste gronden een keuze kan maken voor een andere baan.
quote:Dus eigenlijk vind je gewoon werken niet leuk...Op zaterdag 14 oktober 2006 16:33 schreef Marve het volgende:
(Heb voor die 8 jaar als automonteur gewerkt wat ik helemaal niks vond).
quote:Jawel, want thuiszitten kan ik al helemaal niet. Ik zou alleen wat meer maatschappelijk / dankbaarder werk willen gaan doen.Op zaterdag 14 oktober 2006 16:36 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Dus eigenlijk vind je gewoon werken niet leuk...
quote:Oeps, niet goed genoeg gelezenOp zaterdag 14 oktober 2006 16:35 schreef Marve het volgende:
Zie ook het einde van mijn post, no way dat ik een personal coach kan betalen.
Maarrr: je kunt vaak ook via de arboarts wel hulp toegewezen krijgen, of via je ziektekostenverzekering. Een (beginnende) burnout is daar een heel goede reden voor. Kans is wel aanwezig dat je werkgever dan ook op de hoogte komt, en ik weet niet of je dat wilt...
quote:Ga in een AZC werken of een gaarkeuken op zaterdag. Klaar.Op zaterdag 14 oktober 2006 16:37 schreef Marve het volgende:
[..]
Jawel, want thuiszitten kan ik al helemaal niet. Ik zou alleen wat meer maatschappelijk / dankbaarder werk willen gaan doen.
Wat een gelul, dankbaar werk. Geen enkel werk is dankbaar. De ambulance broeders worden total loss geslagen tijdens hun werkzaamheden, de EHBO arts bedreigt. De tijd van dankbaarheid is met het voortschreiden van privatisering en toenemende kosten verdwenen onder het mom van 'maar ik betaal er toch voor'.
Dus of je nu een citrix verbinding succesvol met 128 bits encryptie zonder latency opzet of je veegt succesvol de reet af van een kwijlende bejaarde... Dankbaarheid kan je vergeten. Als je genoeg citirix verbindingen succesvol opzet kan je nog een winstuitkering verwachten. Als je genoeg bejaarden de reet af veegt, word je collega eruit geschopt ipv om de kosten van de gezondheidzorg binnen de perken te houden en krijg je nog meer reten af te vegen.
Ik weet wel welke van de twee dankbaarder voor mezelf zou zijn.
quote:Nou als hij het zou weten zou dat het al een stuk makkelijker maken. Ik denk niet dat hij mij erom kan ontslaan, tenminste ik kan er volgens mij niets aan doen dat ik totaal niet gemotiveerd ben.Op zaterdag 14 oktober 2006 16:40 schreef linda856763 het volgende:
[..]
Oeps, niet goed genoeg gelezen
Maarrr: je kunt vaak ook via de arboarts wel hulp toegewezen krijgen, of via je ziektekostenverzekering. Een (beginnende) burnout is daar een heel goede reden voor. Kans is wel aanwezig dat je werkgever dan ook op de hoogte komt, en ik weet niet of je dat wilt...
quote:knap hoe jij helemaal niks nuttigs kan zeggen over de TS maar meer over jezelf lult
quote:Mijn god... een schop onder je reet moet je krijgen lamlulOp zaterdag 14 oktober 2006 16:44 schreef Marve het volgende:
tenminste ik kan er volgens mij niets aan doen dat ik totaal niet gemotiveerd ben.
quote:Wat is er niet nuttig dan?Op zaterdag 14 oktober 2006 16:46 schreef clowncloon het volgende:
[..]
knap hoe jij helemaal niks nuttigs kan zeggen over de TS maar meer over jezelf lult
Dankbaar werk? Noem eens dankbaar werk op?
quote:Haha geweldige reactie dit! Nu zeg ik niet dat ik de reten van bejaarden wil af gaan vegen haha, no thx. Maar ik zou wel werk met meer actie en uitdaging willen.Op zaterdag 14 oktober 2006 16:43 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Ga in een AZC werken of een gaarkeuken op zaterdag. Klaar.
Wat een gelul, dankbaar werk. Geen enkel werk is dankbaar. De ambulance broeders worden total loss geslagen tijdens hun werkzaamheden, de EHBO arts bedreigt. De tijd van dankbaarheid is met het voortschreiden van privatisering en toenemende kosten verdwenen onder het mom van 'maar ik betaal er toch voor'.
Dus of je nu een citrix verbinding succesvol met 128 bits encryptie zonder latency opzet of je veegt succesvol de reet af van een kwijlende bejaarde... Dankbaarheid kan je vergeten. Als je genoeg citirix verbindingen succesvol opzet kan je nog een winstuitkering verwachten. Als je genoeg bejaarden de reet af veegt, word je collega eruit geschopt ipv om de kosten van de gezondheidzorg binnen de perken te houden en krijg je nog meer reten af te vegen.
Ik weet wel welke van de twee dankbaarder voor mezelf zou zijn.
Maar je maakt zeker een goed punt, zo had ik het nog helemaal niet bekeken. Thanks!
Edit:
@Swetsenegger
Met dankbaar werk bedoel ik inderdaad werk zoals bij de ambulance, brandweer, politie ed.
quote:Actie en uitdagingen? Wat zie je voor je dan?Op zaterdag 14 oktober 2006 16:47 schreef Marve het volgende:
[..]
Haha geweldige reactie dit! Nu zeg ik niet dat ik de reten van bejaarden wil af gaan vegen haha, no thx. Maar ik zou wel werk met meer actie en uitdaging willen.
Maar je maakt zeker een goed punt, zo had ik het nog helemaal niet bekeken. Thanks!
Edit:
@Swetsenegger
Met dankbaar werk bedoel ik inderdaad werk zoals bij de ambulance, brandweer, politie ed.
Het is heel simpel, je krijgt overal een rijtje met taken en verantwoordelijkheden. En die heb je af te ronden.
Doe je dat snel en goed verdien je een beetje meer als je collega.
Iedereen streeft er dus na om het snel en goed te doen. En als je eenmaal ergens snel en goed in BEN.... is de uitdaging eraf en wordt het een sleur. Of je nou een active directory opzet of dat je een sales target haalt of een achtbaan construeert.
-edit-
Nou de ambulance had ik al behandeld. Politie, je voor een hongerloontje laten beschimpen, bespuwen en uit laten schelden als je een parkeer bonnetje uitschrijft. Wanneer is de laatste keer geweest dcat JIJ dankbaar was jegens een politieagent?
En brandweer? je dagen zijn voor 99% gevuld met basketballen op de kazerne, katten uit de boom halen (ja dat doen ze echt), zuurstof in de sloot pompen in hete zomers en heel af en toe een container blussen die op zaterdagavond door dronken pubers in de fik zijn gezet. Wat een actie en dankbaarheid.
quote:Er bestaat ook nog zoiets als persoonlijke voldoening. Als je je werk leuk vind, heb je net even een andere motivatie dan wanneer je je met lood in je schoenen naar je werk sleept.Op zaterdag 14 oktober 2006 16:50 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Actie en uitdagingen? Wat zie je voor je dan?
Het is heel simpel, je krijgt overal een rijtje met taken en verantwoordelijkheden. En die heb je af te ronden.
Doe je dat snel en goed verdien je een beetje meer als je collega.
Iedereen streeft er dus na om het snel en goed te doen. En als je eenmaal ergens snel en goed in BEN.... is de uitdaging eraf en wordt het een sleur. Of je nou een active directory opzet of dat je een sales target haalt of een achtbaan construeert.
-edit-
Nou de ambulance had ik al behandeld. Politie, je voor een hongerloontje laten beschimpen, bespuwen en uit laten schelden als je een parkeer bonnetje uitschrijft. Wanneer is de laatste keer geweest dcat JIJ dankbaar was jegens een politieagent?
En brandweer? je dagen zijn voor 99% gevuld met basketballen op de kazerne, katten uit de boom halen (ja dat doen ze echt), zuurstof in de sloot pompen in hete zomers en heel af en toe een container blussen die op zaterdagavond door dronken pubers in de fik zijn gezet. Wat een actie en dankbaarheid.
quote:Net zo negatief als jij nu JOUW baan zietOp zaterdag 14 oktober 2006 16:54 schreef Marve het volgende:
Je ziet het misschien iets te negatief denk ik Swetsenegger. Laat me raden jij doet hetzelfde beroep als ik
.quote:Ik denk dat jij het iets te positief zietOp zaterdag 14 oktober 2006 16:54 schreef Marve het volgende:
Je ziet het misschien iets te negatief denk ik Swetsenegger. Laat me raden jij doet hetzelfde beroep als ik
. Swetsenegger heeft wel enigzins gelijk. Ik weet niet wat voor een beeld jij hebt van die beroepen maar ze kloppen toch wel zo ongeveer (alhoewel soms wel behoorlijk negatief uitgelegd 
).Maar waarom denk je dat met met een "dankbaar" beroep wel meer inzet zou gaan tonen?
quote:Dat klopt, maar TS denkt zijn persoonlijke voldoening te kunnen halen uit het feit dat mensen hem dankbaar zijn wegens de werkzaamheden die hij dan zou uitvoeren.Op zaterdag 14 oktober 2006 16:59 schreef HassieBassie het volgende:
[..]
Er bestaat ook nog zoiets als persoonlijke voldoening. Als je je werk leuk vind, heb je net even een andere motivatie dan wanneer je je met lood in je schoenen naar je werk sleept.
Ik weet niet of je het nieuws het beetje volgt, maar de zogenaamde dankbare beroepen worden niet erg positief benaderd tegenwoordig.
Ik denk dat TS een andere vakrichting iets te rooskleurig voorstelt of er eens dieper over na moet denken OF hij daar zijn persoonlijke voldoening uit kan halen. Want in een financieel slechte situatie 500 euro minder gaan verdienen om er vervolgens achter te komen dat die nieuwe carriere het ook niet helemaal is, geeft ook niet zo gek veel motivatie...
Hij spreekt zelf al van burn-out.
Misschien moet je toch een langs je (arbo)arts en naar een psycholoog.....
quote:De dankbaarheid in de IT straalt af van je bankrekening en lease auto ed.... Mensen die "dankbaar" werk willen doen begrijp ik niet.Op zaterdag 14 oktober 2006 16:47 schreef Marve het volgende:
@Swetsenegger
Met dankbaar werk bedoel ik inderdaad werk zoals bij de ambulance, brandweer, politie ed.
Werken is niet dankbaar. Moet je maar es 5 minuten te laat komen met als politie, brandweer of ambulance medewerker, moet je eens opletten hoe dankbaar ze zijn, of wanneer het huis affikt, je een boete uitschrijft of de patient dood gaat...
Als je het goed aanpakt hoeft het niet veel te kosten. De kosten voor onderdak en eten zijn in de meeste aziatische landen een schijntje. En anders ga je in Australië op een een plantage wat werk doen zodat je weer twee weken vooruitkomt. Vooral niet te ver vooruitdenken is wat mij betreft het leuke van reizen, en misschien een oplossing voor de TS.
denk dat je in het begin niet red om personeel aan te nemen door de groote kostenpost (een werknemer kost minimaal 40.000 euries in het jaar)
Ik ben ook zelfstandige met 2 zaken, en geen dag is het zelfde. Tuurlijk doe ik ook vaak het werk zelf, maar ben elke dag wel met wat anders bezig dan het standaard werk, en de afwisseling doet me goed. Ook ik kan niet een hele tijd het zelfde werk doen, dat gaat mij irriteren!
quote:Ff verbeterdOp zaterdag 14 oktober 2006 18:13 schreef 1DIOOT het volgende:
Misschien moet je een keer overwegen om voor je zelf te beginnen in de automatisering.. na 7-8 jaar weet je heus wel hoe het een rijlt en zeilt. En als zelfstadige heb je alle vrijheid in wat je gaat doen maar geen vrije tijd, en is het niet alleen steeds het zelfde werk , maar wel 24/7 werken voor brood op de plank.
denk dat je in het nooit red om personeel aan te nemen door de groote kostenpost (een werknemer kost minimaal 40.000 euries in het jaar)
Ik ben ook zelfstandige met 2 zaken, en geen dag is het zelfde. Tuurlijk doe ik ook vaak het werk zelf, maar ben elke dag wel met wat anders bezig dan het standaard werk, en de afwisseling doet me goed. Ook ik kan niet een hele tijd het zelfde werk doen, dat gaat mij irriteren!
Zelfstandige/Freelancer in de IT staat gelijk aan veel werken, veel stress, maar ook veel geld.
quote:Wat voor persoon is dat dan precies? Volgens mij: iemand die vastloopt in relaties, werk enzo. Jij dus!Op zaterdag 14 oktober 2006 17:16 schreef Marve het volgende:
Tja ik ben niet echt de persoon die direct hulp gaat zoeken bij een arboarts of huisarts. maar, jullie hebben zeker allemaal een punt! Bedankt voor alle reacties, nu heb ik iig meer om over na te denken
quote:Wij hebben op mijn werk een ICT-beheerder die in zijn vrije tijd bij de vrijwillige brandweer zit. Is dat geen goede combinatie voor je?Op zaterdag 14 oktober 2006 16:47 schreef Marve het volgende:
Met dankbaar werk bedoel ik inderdaad werk zoals bij de ambulance, brandweer, politie ed.
Gewoon je huidige baan behouden, omdat er nou eenmaal brood op de plank moet, maar je voldoening uit iets anders halen. Het hoeft niet per se je baan te zijn die je het gevoel geeft van nut te zijn voor de maatschappij. Of misschien spreekt het je al meer aan om ICT-werk te doen bij een non-profit organisatie.Ik zou dus als ik jou was even doorzetten. Praat met je baas, wie weet is er wel een andere functie binnen het bedrijf die jou beter ligt. Of zoek een baan binnen je vakgebied waarbij je wat minder technisch bezig bent en waarbij je het gevoel hebt wat bij te dragen aan de maatschappij (leraar informatica?)
Ik zit nl. in een soortgelijke situatie. ICT bedrijfsleven, hard werken, te weinig personeel, veel stress etc.
Ik vind ook dat ik een soort kluizenaar ben op het werk, elke dag duik ik achter 2 19" schermen, ik blus de hele dag brandjes en daarna ga ik naar huis, zonder dat ik veel contact hebt gehad met je collega's, afgezien van even kletsen bij het koffieapparaat. Op een gegeven moment had ik al buikpijn bij de gedachte een hele werkdag door te moeten brengen daar.
Ik heb een andere baan gezocht, wel binnen de ICT, maar veel meer de 'zachte' kant op (functioneel applicatiebeheer bij een ziekenhuis).
[ Bericht 19% gewijzigd door cinnamongirl op 15-10-2006 11:05:59 ]
Ik heb gewoon een andere baan gezocht...
Als een andere aantrekkelijkere functie binnen het bedrijf er niet inzit kan je baas je wellicht een loopbaanbegeleidingstraject aanbieden of iets dergelijks?
Dat kan heel nuttig zijn.
Ik ken behoorlijk veel mensen tussen de 25 en 30 die precies met hetzelfde probleem zitten.
Mensen die werk hebben waar anderen tegenop kijken, maar toch zelf niet tevreden zijn.
Ikzelf heb dit ook gehad, geen voldoening meer vinden in je werk, dingen verzaken... wat jij schrijft komt me bekend voor.
Binnenkort ga ik bij een andere werkgever werken waar ik behoorlijk wat meer verdien en waar ook de secundaire arbeidsvoorwaarden veel beter zijn dan bij mijn vorige werkgever.
En ook nu al ben ik bang om mijn motivatie te verliezen!
Je bent dus in ieder geval niet de enige.
Hoe je precies ermee om moet gaan weet ik in jouw geval niet, jouw situatie is ook absoluut niet 1:1 te vergelijken met de mijne, maar als ik het zo lees gaat het niet echt de goede kant op.
Het begint nu ook je privésituatie te beïnvloeden en ik lees dat je daar ook dingen nalaat.
Misschien moet je ingrijpen voordat het erger wordt?
Er zijn duizenden mensen met problemen zoals jij, dat heeft tot gevolg dat een hulpvraag voor jouw problemen ook heel normaal is.
Ga inderdaad naar bijvoorbeeld je huisarts. Deze kan je doorverwijzen naar een geschikte hulpverlener.
Er voor gaan dus, zou ik zeggen. Je hebt niks te verliezen!