Shhh, hush your mouth
Silence when I spit it out, ... in your face
Open your mouth, give you a taste
quote:Dat haalt in de meeste gevallen heel veel uit.
Op donderdag 10 januari 2002 13:21 schreef -Mellowdy- het volgende:
Het broertje van een goede vriendin heeft dat ook, nu gaat ze naar een psychiator met hem. Maar wat haalt dat uit?
In de eerste plaats het krijgen van een diagnose, wat betekent erkenning van het feit dat je een serieus probleem hebt. Alleen al die erkenning is heel veel waard, je bent dan in staat om er mee te leren omgaan, om alle tegenslagen die het je bracht te herkennen en een plekje te geven.
Je leert om je ADHD kanten te herkennen en verkennen, waardoor je in staat kunt zijn om ze op een positieve manier te benutten.
Daarnaast laat vooral bij volwassenen die pas op latere leeftijd erachter komen dat ze ADHD hebben, de (negatieve) invloed veel gevolgen achter, veel oude pijn en wonden en vaak kan professionele hulp net dat beetje xtra hulp geven in situaties waarin men is vastgelopen.
Ook bij jongeren is de erkenning van belang, zodat de omgeving, familie en school op de hoogte is en men rekening kan houden met de situatie, ipv het vele onbegrip wat ADHDers vaak in hun omgeving tegenkomen.
Nog een xtra reden om naar een psychiater te gaan in geval van ADHD is voor medicatie, huisartsen zijn (imo) over het algemeen nog te onbekend met ADHD en niet de juiste persoon om medicijnen als Ritalin voor te schrijven.
Een psychiater kan dmv testen, gesprekken en diagnose, de dosis van de medicatie bepalen.
quote:Ik vind het heel goed van je dat je deze stap hebt genomen.
Op donderdag 10 januari 2002 08:30 schreef Profesor het volgende:
Zo Gisteren ben ik naar de huisarts gegaan hiervoor en heb een doorverwijzing gekregen, ik laat het wel horen hoe het afloopt
Ik kan uit ervaring zeggen dat die stap gevolgd zal worden door gevoelens van opluchting en bevrijding, al zal zich dat af en toe mengen met minder fijne gevoelens. Die minder fijne gevoelens leiden uiteindelijk ook tot opluchting omdat je de kans krijgt ze van je af te stoten en kwijt te raken.
Laat je niet ontmoedigen door eventuele wachttijden waar je tegenaan kunt stuiten, de tijd waarin je moet wachten kun je goed gebruiken om voor jezelf al een hoop op een rijtje te zetten, waardoor je je ook makkelijker zult kunnen verwoorden bij je hulpverlener.
Heel veel succes iig en je weet dat ik graag bereid ben om je meer uitleg te geven en mn luisterend oor te bieden.
Altertje 
Ik heb zelf veel last van dat ik iets niet af kan maken en mezelf ergens niet aan kan zetten, opruimen en dat soort dingen laat ik meestal door de week versloffen om dan in 1x na een tijd helemaal op te ruimen.
Vatbaar voor verslavingen ben ik niet, ik ben aan heel veel verslavende dingen blootgesteld in mijn pubertijd.
Ik zit me echt af te vragen wat er nu aan de hand is...
quote:Dikke kans dat er niks aan de hand is. Maar je kan ook nog even kijken of je je meer herkent in ADD.
Op donderdag 10 januari 2002 14:27 schreef Tranced het volgende:
Ik zit me echt af te vragen wat er nu aan de hand is...
quote:Zoals ik al eerder schreef, is ADHD er in diverse gradaties, van licht, tot ernstig.
Op donderdag 10 januari 2002 14:27 schreef Tranced het volgende:
Na het lezen van dit topic en een paar artikelen op die hersenstorm site herken ik een hele hoop dingen, ik heb de "test" gedaan op die site maar daar kwam ik niet aan de 20 punten of meer..Ik heb zelf veel last van dat ik iets niet af kan maken en mezelf ergens niet aan kan zetten, opruimen en dat soort dingen laat ik meestal door de week versloffen om dan in 1x na een tijd helemaal op te ruimen.
Vatbaar voor verslavingen ben ik niet, ik ben aan heel veel verslavende dingen blootgesteld in mijn pubertijd.
Ik zit me echt af te vragen wat er nu aan de hand is...
Ook zijn er diverse symtoomsoorten in ADHD, waaronder bijv ADD valt, de niet hyper-actieve vorm van ADHD.
De online Amen test is een hele goede test en wordt ook gebruikt binnen de ADHD hulpverlening als 1 van de testen. Toch is het online maken van deze test nog geen bevestiging of ontkenning van het hebben van ADHD.
In jouw geval geeft je score aan dat de kans op ADHD bij jou niet aanwezig is. Het kan natuurlijk zijn dat dit ook zo is, maar als je zelf zegt veel te herkennen, een aandachtsstoornis te hebben en je hebt er last van, dan loont het zeker de moeite voor je om meer info in te winnen over hersenstoornissen.
Zo zijn er naast ADHD diverse andere soorten leer-en hersenstoornissen, die ook weer kunnen overlappen met ADHD en elkaar.
Op de hersenstorm site is een hoop informatie te vinden, ook over andere aanverwante stoornissen en op de linkpagina staan heel erg veel links naar sites.
Just because i tell a joke, a joke or two
I may be laughing now
I may be laughing loud
But deep inside of me
Deep inside i'm feeling blue
If you see me, it seems like i'm having big fun
But that's only my way of substitute
My smile's just my make up
I wear to cover up
That i am feeling blue
Take a good, good look at my face
See my smile
You will see my smile
It looks out of place
If you look closer & closer
It's so easy to trace
The tracks of my tears
See the tracks of my tears
Outside i'm masquerading
Inside my laugh is fading
The tears of a clown
Only comes out
When there's no one around
-------------
Een voor mij al ruim 15 jaar favo en herkenbaar stukje text.
Ik ken deze text in eerste instantie van een cover van zangeres Carmel Mccourt, van het oorspronkelijk Smokey Robinson's Tracks of my tears.
De text heb ik echter zelf behoorlijk verbasterd.
Het geeft voor mij goed de dubbele en tegenstrijdige emoties weer, die je als ADHDer vaak voelt.
quote:Heel jammer dat je dat zo ervaart, naar mijn mening heb je dan nog niet je eigen positieve kwaliteiten herkent en erkent. Door de invloed van omgeving wordt de ADHDer vaak een verkeerd beeld van zichzelf opgedrongen, waardoor de ADHDer zichzelf veel lager inschat dan wat ie waard is.
Op zaterdag 12 januari 2002 14:24 schreef SpaceDog het volgende:
Sorry, maar vindt aan mijn ADHD weinig positiefs aan
Dat maakt het moeilijk om je eigen positieve cappaciteiten te herkennen en als je ze niet herkent, kun je ze ook niet benutten.
Ik probeer met dit topic niet over te laten komen alsof ADHD alleen maar positief is, ik geef ook duidelijk de negatieve kanten weer en ik weet zelf dondersgoed hoe moeilijk het leven met ADHD kan zijn. Ik probeer wel om de positieve kanten te benadrukken met dit topic, een positieve instelling maakt het leven met ADHD namelijk een stuk aangenamer en het maakt het makkelijker te accepteren.
Ik hoop dat je dit ook ooit zo kunt zien. Je bent het waard!
Zitten ook positieve kanten aan.
Maar de laatste dagen wordt negatieve weer benadrukt
maar ook dat komt wel weer goed hoor.
Vooral in de relationele sfeer is het vaak ***.
quote:Ik weet hoe je als ADHDer heen en weer kunt hobbelen van lekker in je vel zitten naar plotseling down zijn.
Op zaterdag 12 januari 2002 22:30 schreef SpaceDog het volgende:
Owh absoluut, ben ik helemaal met je eens.
Zitten ook positieve kanten aan.
Maar de laatste dagen wordt negatieve weer benadrukt
maar ook dat komt wel weer goed hoor.Vooral in de relationele sfeer is het vaak ***.
En hoe je, als je down wordt, heel makkelijk de neiging kan krijgen je daarin mee te laten slepen, omdat je gedachten onstuurbaar alles in een negatief licht zetten.
En juist dat steeds terugkerende van die downe buien kan je moedeloos maken.
Toch zie ik voor mezelf in die downe buien steeds meer een weg om me eruit te trekken, me eraan te ontscheuren, er boven te kunnen staan. Ik WIL die gevoelens niet de overhand laten krijgen en ik WEET dat ik de kracht in me heb om me erboven te verheven.
Het kost elke keer weer moeite en het is ff hard trekken aan jezelf, maar het lukt!
Vaak door kleine dagelijkse dingetjes of door je ergens op te gaan focussen waar je goed in bent en voldoening uit kunt halen. In mijn geval kan het zien van het blije gezicht van mijn zoontje wonderen verichten, of een kroel met mijn kater met zijn gespin. Of ik ga lekker prusten op mn pc met een tekenprogje. Ook kan ik door anderen met problemen aan te horen en met raad bij te staan mezelf uit een dip halen, door die ander kracht in te spreken, voel ik mijn eigen kracht bovenvloeien.
Het is dus aan jezelf om je uit die negatieve spiraal te bevrijden, soms heel lastig, maar hoe meer je merkt dat het je lukt, hoe makkelijker het wordt.
Keep on fighting!
quote:Dat heet natuurlijke selectie... bovendien SCHIJNT astma en ook allerlei allergien veroorzaakt te worden door de inentingen die je als kind krijgt...
Op zaterdag 05 januari 2002 20:08 schreef MacBeth het volgende:[..]
Wat een onzin.
Serieus, in 3e wereld landen komen talloze van onze 'luxe' ziektes vrijwel niet voor, zoals astma.
Voornamelijk voor mezelf, om begeleiding te krijgen in bepaalde dingen die ik niet zelf onder de knie denk te krijgen, zoals bv: discipline en structuur, te leren waar de grenzen liggen voor ik te hard aan mezelf trek.
Ik wil door die doelen meer vat krijgen op het uitoefenen en stimuleren van mijn cappaciteiten, zodat ik in staat kan zijn er naar te functioneren.
Ik zal proberen om af en toe een verslagje te plaatsen van het verloop van mijn therapie.
Vandaag was het even wennen, ik wist nog niet precies wat me te wachten stond en bij het leren kennen van nieuwe mensen is altijd eerst aftasten, waardoor je je nog niet helemaal op je gemak voelt. De (kleine) groep waar ik in zit zijn leuke mensen waar ik me denk ik wel prettig bij zal gaan voelen.
Vanmorgen was eerst een beetje kennismaken en weekendbespreking.
Daarna had ik het onderdeel Drama, waarbij we de volgende opdracht kregen:
Maak een verhaal uit een opbouw van 9 punten die worden genoemd.
Per punt kregen we twee minuten de tijd en de bedoeling was die negen punten 1 geheel te laten worden tot een verhaal.
Ik ben nooit goed geweest om in korte tijd iets op papier te zetten, nu had ik maar weinig tijd, dus ik moest wel.
Pas vanavond las ik het zelf nog eens over en eigenlijk vind ik het resultaat niet eens slecht, het is autobiografisch.
Opbouw van:
1: Landschap, omgeving, plaats
2: Weer & tijdstip
3: Personen en karakters
4: Het probleem
5: Motivatie, waarom moet er iets gebeuren
6: Urgentie, het is dringend nodig
7: Tegenstander of de hulpmaat
8: Alle mogelijke problemen en obstakels
9: Einde of uitkomst van het verhaal
1- Een eiland verborgen voor iedereen.....
Een eiland waar rust heerst en waar niemand druk op je legt.
Een eiland waar ik me op terug kan trekken met mijn gedachten, ver weg van de drukke hectische mensenwereld.
Mijn denk-eiland.
2- Het weer is er grillig, het ene moment schijnt de zon, plotsklaps kan er regen in aantocht komen, om weer net zo makkelijk plaats te maken voor de zon.
3- Mezelf en ik: 1 persoon, maar toch met zovelen...
Verschillende gezichten, maar toch in totaal één geheel.
Het ene uiterste, het andere uiterste ...
Er tussenin is onbekend, vreemd terrein.
4- Het eiland is een manier om te vluchten voor het vele onbegrip, een manier om mezelf te kunnen vinden.
Die vlucht is nodig, om verborgen plekjes bij mezelf te vinden.
Zonder mijn omgeving, krijgen die verborgen plekjes de kans zich te uiten.
5- Ik wil naast leven, ook geluk in mijn leven...
Het kleine simpele geluk van jezelf kunnen zijn, zonder aanpassing aan anderen wat het mezelf zijn verstoord.
6- Zonder mijn denk-eiland zou ik me mee laten blijven sleuren in werelden waar ik niet pas.
Ik zou steeds verder van mijn eigen ik verwijderd raken en veranderen in een persoon die ik niet wil zijn en die ik ook niet ben.
7- Tegenstand is een woord uit het verleden.
Veel tegenstand geleden, maar daar ook door gegroeid.
Tegenstand zal ook in de toekomst zich laten zien, maar door mijn groeivermogen, ben ik in staat om de tegenstand in mijn leven tegenstand te bieden.
8- Alle mogelijke problemen en obstakels: Ik kan ze overwinnen!
Ik heb al zoveel problemen en obstakels overwonnen op mijn eigen kracht, waardoor ik het vertrouwen in mezelf heb om tegen problemen en obstakels opgewassen te zijn.
9- Uiteindelijk zal ik groeien tot een ijzersterke, zelfbewuste vrouw die weet wat ze wil en zich niet door anderen laat weerhouden daarin.
Ik leer vertrouwen op mijn intuitie, omdat ik steeds meer de bevestiging krijg dat die klopt.
Mijn zelfbeeld is niet langer zo laag dat ik me door andermans gladde verhalen laat overtuigen.
Ik heb mijn eigen menig en kom daar rond voor uit.
Pfff, dat je het voor elkaar krijgt om daar nog zo'n 'verhaal' over te krijgen... 
Wel te gek dat je de therapie krijgt die je wil, succes verder!!
quote:Tnx!
Op dinsdag 15 januari 2002 02:48 schreef Lab-6 het volgende:
Altertje,Pfff, dat je het voor elkaar krijgt om daar nog zo'n 'verhaal' over te krijgen...
Wel te gek dat je de therapie krijgt die je wil, succes verder!!
En als je ooit nog met vragen komt te zitten over het het onderwerp ADHD, je kunt me er altijd over aanspreken per icq of mail.
quote:Dit komt mij heel erg bekend voor, ook ik ben zo iemand die verschrikkelijk snel afgeleid is en daardoor moeilijk me kan concentreren en ook luisteren valt me erg zwaar (ik moet echt mijn best doen om mensen te laten uitpraten, omdat ik DENK te weten wat ze gaan zeggen).
Op zaterdag 05 januari 2002 18:17 schreef ALTER-EGO het volgende:
Het aandachtsprobleem:
Brengt met zich mee: dat men snel afgeleid kan zijn, geen overzicht heeft, slecht in plannen en organiseren is, moeite met stiptheid, moeite met luisteren, moeite om ergens aan beginnen of iets afmaken, veel dagromen en chaotisch en vergeetachtig zijn.Impulsiviteit:
Leidt vaak tot: dingen eruit flappen, mensen in de rede vallen, ongeduldig zijn, niet nadenken over de gevolgen van gedrag, overtreden van regels en gevaarlijke dingen doen.
Ergens aan beginnen is een crime, ik merk het nu weer tijdens het schrijven van mijn stageverslag, als je eenmaal begonnen bent, gaat het best hard. Maar voordat ik begonnen ben zit ik al minstens een uur achter mijn pc 
En afmaken duurt eigenlijk nog veelm langer. Alles wordt afgeraffeld.
Ik heb echt externe stimuli nodig om te gaan beginnen en iets af te maken.
Plannen, discipline ontbreken inderdaad ook nog wel eens, ik spring van de hak-op-de-tak en verlies soms het overzicht. Maar daar heb ik nu een oplossing voor, ik denk 's ochtends na wat er allemaal moet gebeuren en schrijf dat op, in volgorde van belang. Zo vergeet ik tenminste niks.
quote:Tja ouwehoeren doe ik vrij veel. En ook die nerveuze zenuwttrekjes heb ik. Eten met mij is echt een ramp voor mijn vader, ik ben 22 en nog haalt hij minstens drie keer per maaltijd het zoutpotje bij mij vandaan, omdat ik weer de deksel er op en af aan het halen ben, of omdat ik met mijn lepel cirkelbewegingen aan het maken ben.
Hyperactiviteit:
Uit zich niet alleen door druk gedrag, maar ook veel en druk praten, altijd bezig zijn (ook in het hoofd van een ADHDer maalt het 24 uur per dag door), moeite hebben om te kunnen ontspannen, veelvuldig doelloze bewegingen maken, niet stil kunnen zitten en een constant innerlijk gevoel van rusteloosheid.
Gek genoeg heb ik het idee, dat als ik alleen eet, (ik woon nu op mezelf en eet dus geregeld alleen) dat ik dan die zenuwtikjes niet heb. Maar het kan ook zijn, dat het geeneens opvalt.
En verder krijg ik nogal eens te horen dat ik vier dingen tegelijk aan het doen ben, en dat klopt eigenlijk wel. En daardoor gaat er nogal eens wat mis, omdat je terwijl je het ene aan het doen ben, je gedachten ergens anders zijn, laat je wel eens wat valle, knoei je wel eens en ben ik extreem vergeetachtig.
en toch..
En toch weet ik bijna zeker dat ik geen ADHD heb (of een hele lichte vorm), mijn moeder heeft wel eens voorgesteld dat ik me zou laten testen. Dat vond en vind ik niet nodig omdat ik toch wel een leuk leven heb, en het gewoon bij mijn persoonlijkheid vind horen.
quote:Kijk en als je dit in je achterhoofd hebt, dan weet je dat ADHD-ers gewoon byzondere mensen zijn, waarmee je je niet verveelt, die aangenaam gezelschap zijn en waarmee het, als je ze op de juiste manier stimuleert, prettig samenwerken is omdat ze altijd een oplossing bij de hand hebben.
De positieve kanten van ADHD
Mensen met ADHD zijn over het algemeen: enthousiast, goed in het vinden van nieuwe oplossingen, goed in crisissituaties, goed in improviseren, goed in het direct nemen van beslissingen.
ADHDers zijn niet lang boos, ze zijn energiek, het zijn makkelijke praters, ze zijn spontaan, gezellig, leuk om mee om te gaan en vooral ook: ze zijn creatief.
quote:Dat zeg je heel goed
Op dinsdag 15 januari 2002 09:53 schreef Frenkie het volgende:.......
Kijk en als je dit in je achterhoofd hebt, dan weet je dat ADHD-ers gewoon byzondere mensen zijn, waarmee je je niet verveelt, die aangenaam gezelschap zijn en waarmee het, als je ze op de juiste manier stimuleert, prettig samenwerken is omdat ze altijd een oplossing bij de hand hebben.
Daarom is het ook zo belangrijk voor een ADHDer om die punten bij zichzelf te herkennen en te erkennen.
Het maakt het leven met ADHD een stuk zonniger en prettiger.
Alleen deze keer kreeg ik naast de herinnering, ook ineens een besef...
Een besef die voor mij heel belangtijk is om te ervaren en wat me weer een hoop duidelijk maakt.
Het geeft een goed voorbeeld van het onbegrip vanuit de omgeving in het leven van een ADHDer en wat dat met die ADHDer doet.
Een herinnering, een besef...
Ik herinner me iets, één simpel zinnetje wat een leraar frans op de mavo ooit zei in een verhaal over het gebruiken van je hersens en het niet gebruiken daarvan, over onvoldoende presteren op school en verwaarlozen van huiswerk.
Hij zei iets in de trend van:
Als je op school niet je best doet en je hersens niet gebruikt, maak je je hersens lui en ben je daarna nooit meer in staat dat te activeren (ik zeg het nu in mijn woorden, quoten kan ik niet, maar komt op hetzelfde neer).
Dat éne zinnetje maakte op mij zoveel indruk, die leraar zag ik als een heel intelligent, integer man en de manier waarop hij het uitsprak, maakte het voor mij een waarheid...
Dat zinnetje is me heel mijn leven bijgebleven en me achtervolgd, heeft me beinvloed.
Zo onzeker als ze me hadden gemaakt door me constant te vertellen hoe lui en ongemotiveerd ik was, zag ik dat als iets wat ik fout deed, doordat ik niet op lette op school (lees: niet op kon letten), had ik mezelf verpest, mijn eigen toekomst vergooid.
En nu besef ik ineens.........
Mijn denkvermogen was toen waarschijnlijk al vele keren zo sterk als die van die leraar frans...
Ik heb nooit luie hersens gehad
Integendeel zelfs...
Mijn hersens zijn hyperactief, denken continue meer dan goed is en staan nooit stil.
En weer een stukje moi ontdekt...
Door middel van oude pijn te ontdekken.
Dat ene zinnetje spookte zeer regelmatig door mijn hoofd
Die herinnering daaraan had ik wel...
Maar het besef van de tegenstelling van wat die leraar aangaf, heb ik nu pas.
Zie wat 1 zo'n zinnetje vanuit de omgeving al voor invloed heeft
Zo zijn er wel duizenden zinnen die met zo'n overtuiging werden gebracht door mensen die lieten blijken het beter te weten, dat ik ze in mijn onzekerheid voor waarheid aannam.
Ik werd altijd achter in de klas geplaatst dan hadden ze geen last meer van me, Ook ben ik blijven zitten omdat ik te dom was....Pas toen ik 12 of 14 jaar was kreeg ik bijles (privé!) deze vrouw had binnen 15 minuten door dat ik last had van dyslexie.
Ik was toen opgelucht en kwaad tegelijk.
Jaren lang heeft men mij verteld dat waarschijnlijk de LTS nog te moeilijk zou zijn nu blijkt Universiteit meer op mijn niveau te zitten.
Mijn moeder heeft het daarmee heel moeilijk gehad, ze werd vaak niet voor vol aangezien als ze bij school of RIAGG aanklopte (want elke moeder vindt haar kind intelligent) maar gelukkig heet ze doorgezet en is er nu ook meer over bekend
....Hoewel bij mijn eerste baantje vertelde ik dit gewoon en toen mocht ik alleen maar "dom" werk doen. Dat raakt je wel. En ook al kan ik mij nu beter kan standhouden is het vaak wel moeilijk.
Vanacht in een topic op Fok stond de opmerking dat dyslexie een excuus was voor domme mensen, zal wel grappig bedoelt zijn maar dat vond ik wel kut, gelukkig waren de reacties van andere Fokkers echt geweldig.
De meeste snappen gewoon niet wat je doormaakt en ik heb echt intensief getraind en heb ook bijna geen moeite meer met lezen alleen schrijven is lastig, tijdens vergaderingen ben ik ook altijd bang dat ze me vragen om de notulen op te schrijven en dan voel je weer net als die kleuter van 8 die te horen krijgt dathij een jaartje over mag doen.....
quote:Het doet goed om te lezen dat jouw moeder wel in zag wat jij waard bent en dat ze daar ook voor heeft gestreden.
Op zaterdag 19 januari 2002 20:46 schreef Profesor het volgende:
Ja docenten kunnen wreed zijn.Ik werd altijd achter in de klas geplaatst dan hadden ze geen last meer van me, Ook ben ik blijven zitten omdat ik te dom was....Pas toen ik 12 of 14 jaar was kreeg ik bijles (privé!) deze vrouw had binnen 15 minuten door dat ik last had van dyslexie.
Ik was toen opgelucht en kwaad tegelijk.
Jaren lang heeft men mij verteld dat waarschijnlijk de LTS nog te moeilijk zou zijn nu blijkt Universiteit meer op mijn niveau te zitten.Mijn moeder heeft het daarmee heel moeilijk gehad, ze werd vaak niet voor vol aangezien als ze bij school of RIAGG aanklopte (want elke moeder vindt haar kind intelligent) maar gelukkig heet ze doorgezet en is er nu ook meer over bekend.......
..........
De meeste snappen gewoon niet wat je doormaakt en ik heb echt intensief getraind en heb ook bijna geen moeite meer met lezen alleen schrijven is lastig, tijdens vergaderingen ben ik ook altijd bang dat ze me vragen om de notulen op te schrijven en dan voel je weer net als die kleuter van 8 die te horen krijgt dathij een jaartje over mag doen.....
Dat je op je 12e wist dat je door dyslexie een leerprobleem hebt dn daarom bijles kreeg.
Goed dat je moeder, ondanks zelf tegen een muur van onbegrip op te lopen, toch door bleef zetten en jou daarmee dus de kansen heeft gegeven om je cappaciteiten te kennen.
Ik heb dit geluk helaas niet gehad, mijn ouders schilderden mij net zo hard als lui en ongemotiveerd af als dat ze op scholen deden.
Daarbij veelvuldig verhuizen, steeds halverwege een schooljaar en naar een andere provincie, en elke keer weer aan moeten passen aan nieuwe scholen.
Ik had al vanaf de kleuterschool heel veel problemen met concentreren, ik kón mijn aandacht niet vasthouden bij de les, al deed ik nog zo mijn best.
Dat werd door mijn omgeving en leerkrachten niet gezien als een onvermogen, maar als een wanprestatie.
Er werd mij dus nooit iets van bijles aangeboden en niemand heeft ooit eens stilgestaan bij de gedachte of ik misschien een probleem zou hebben, ipv lui te zijn.
Ik ben nooit verder gekomen met school dan de 2e klas MAVO, zelfs daar bleef ik weer zitten toen ik op mijn 17e die school verliet.
Onnodig uit te leggen hoe weinig kansen ik daarmee heb gekregen, hoe de mogelijkheden voor mij altijd heel beperkt bleven.
Dat wat ik nu ben heb ik zelf bereikt. op mijn autodidacte manier..
Door te leren in het leven.
Probleem blijven wel die gedachten: het blijft maar malen, altijd wel wat. Ik ben programmeur van beroep en sinds een jaar of 2 heb ik rsi-achtige klachten. In het begin zocht ik dit in fout afgesteld meubilair e.d. en dat is waarschijnlijk ook de oorzaak geweest. Maar wat ik ook veranderde, het bleef maar terugkomen. Tot niet zo heel lang geleden het besef kwam dat het nu waarschijnlijk eerder een lichamelijke uiting van stress is.Ik maakte m'n planningen ook altijd veel te krap zodat ik constant onder druk moest werken. Haalde ik het niet dan was ik ontevreden en maakte planningen voortaan nog krapper om dus nog meer te doen. Nu neem ik vaak nog steeds niet de tijd die nodig is voor dingen, ook niet voor het strikken van veters enzo. Om een lang verhaal kort te maken, het lijkt mede door meditatietechnieken (ademhaling, helemaal leegmaken enzo) nu een stuk beter te gaan en krijg ik de lichamelijke spanning redelijk uit m'n lichaam.
Ik zit er ook niet zo enorm meer mee, heb het wel geaccepteerd. Alleen dat malen blijft maar, daar zou ik wel eens vanaf willen. Gewoon eens even niets denken. Denk dat concentreren dan ook makkelijker zal gaan. Maar dat zal ook wel ooit komen.
quote:Hmmm... Er rinkelen bij mij nu erg veel belletjes. Ff verder lezen dan maar.
Op zaterdag 5 januari 2002 18:17 schreef ALTER-EGO het volgende:
Wat is ADHD dan precies?...veel dagromen en chaotisch en vergeetachtig zijn.
...in het hoofd van een ADHDer maalt het 24 uur per dag door, moeite hebben om te kunnen ontspannen, veelvuldig doelloze bewegingen maken, niet stil kunnen zitten en een constant innerlijk gevoel van rusteloosheid.
...overtreden van regels en gevaarlijke dingen doen.
...zichzelf jarenlang 'anders' en onbegrepen voelen en een te laag zelfbeeld hebben ontwikkeld. Ze hebben vaak te weinig zelfvertrouwen, presteren vaak onder hun nivo en zien hun eigen cappaciteiten vaak niet.
...veel last van stemmingswisselen, het ene moment vrolijk zijn, het andere moment (zonder zichtbare aanleiding) down, verdrietig, heetgebakerd of touchy zijn.
Stress is ook een factor waar ADHDers veel moeite mee kunnen hebben.
Door hun lastige gebruiksaanwijzingen lopen relatie's van ADHDers vaak vast, wat vaak weer leidt tot het vermijden van intimiteiten en vriendschappen.
Kortom, een ADHDer komt veel frustratie tegen in zijn leven, vanaf zijn vroege jeugd, tot het heden.Het grootste probleem bij volwassen met ADHD is eigenlijk vaak, dat ze zelf niet eens weten ADHD te hebben.
quote:Uhm... Dit komt me minder bekend voor. Ben meestal langer boos dan andere mensen om me heen, niet erg energiek, praat niet echt makkelijk, best wel gesloten, etc.
Op zaterdag 5 januari 2002 18:17 schreef ALTER-EGO het volgende:
De positieve kanten van ADHDMensen met ADHD zijn over het algemeen: enthousiast, goed in het vinden van nieuwe oplossingen, goed in crisissituaties, goed in improviseren, goed in het direct nemen van beslissingen.
ADHDers zijn niet lang boos, ze zijn energiek, het zijn makkelijke praters, ze zijn spontaan, gezellig, leuk om mee om te gaan en vooral ook: ze zijn creatief.
Val ik nu buiten de ADHD boot? Of toch maar even met mijn medisch dossier terug naar de Dr.?
De ADHD checklist las voor het overgrote deel als een beschrijving van mijn karakter en ook dat van mijn moeder en broer.
Wat ik helemaal herkenbaar vond was dat focus/hyperfocus verhaal. Je kunt je wel concentreren als je iets heel interessant vind of als er een enorme druk op is, maar anders is het bijna onmogelijk, dan blokkeer ik helemaal, het gaat me zo tegen staan dat ik er onderhand misselijk van wordt. En als het dus wel lukt wordt het een hyperfocus waarbij je je helemaal vastbijt de hele dag lang, weken achterelkaar.
Het is inderdaad een paar keer iets heel cools maken omdat je daar enorm in geïnteresseerd was en dat er dan druk van buitenaf kwam om het af te maken. Dan wordt er van je verwacht dat je dat weer doet en dan wil het maar niet lukken omdat het niet interessant is, of er is niet genoeg druk.
Ik ben ook een enorme informatiespons, ik loop constant naar interessante dingen te zoeken op internet, zodat ik wat leuks heb om over na te denken, dan kan ik lekker slapen. Dan vind je dus voor het slapen iets interessants waar je je helemaal in vastbijt en dan loopt je ritme de soep in.
Ook een hyperfocus is dus een gril waar je je wekenlang helemaal in vastbijt en constant mee bezig bent. Ik heb van die dingen waar ik dan alles van wil weten en soms veel teveel geld aan uitgeef om dan opeens totaal de interesse weer te verliezen. Wel handig om veel te weten te komen van allerlei onderwerpen, maar het kan nogal kostbaar worden en te dwangmatig.
Mijn handschrift is een puinhoop, het is elke keer anders, mijn handtekening mislukt ook bijna altijd.
Mijn geheugen is sinds een hoop stress vorig jaar niet goed meer, ik vergeet constant dingen, of ik de deuren al op slot had gedaan, of ik al thee had gemaakt, ik weet het echt niet meer.
Details weet ik totaal niet, namen van mensen, waar ze werken, welke kleding ze droegen, of ze een bril hadden en hoe hun haar zat, inrichting van een woning, straatnamen, routes, ik zou het niet weten.
Ik moet moeite doen om verhalen van mensen of films te volgen, mijn gedachten dwalen af, ik heb meestal geen geduld om een film te kijken, of ik moet ondertussen nog iets anders doen of het moet wel heel interessant zijn. Het liefst doe ik meerdere dingen tegelijk.
Ook ben ik verlegen, introvert, vaak niet op m'n gemak in de omgang met mensen.
Maar de stress, rusteloosheid, overal gigantisch tegenop zien, faalangst, constant bang zijn dat dingen misgaan of mensen kwaad op je worden, dingen negatief inzien is niet te doen. Dan gaat het dus inderdaad uiteindelijk fout, waardoor je het gevoel hebt dat het allemaal weer klopt.
Ook grappig, nee zeggen voordat je er over na hebt gedacht doe ik ook altijd, mensen maken er zelfs grapjes over. Ik denk erover na en dan zeg ik vaak toch ja.
Organiseren, plannen of administratie is niks voor mij, het staat me ook enorm tegen. Iets moeten of mensen die de baas zijn over mij kan ik ook niet tegen, ik heb de neiging tegen de stroom in te gaan.
Ik heb een hekel aan herrie, en een enorme hekel aan veranderingen hoewel ik heel snel verveeld ben met dingen.
Als ik voor een spel een handleiding moet lezen doe ik dat niet, ik kan daar niet het geduld voor opbrengen, dan leer ik liever iets nuttigs. Ik speel liever eenvoudigere spellen en speel bijna nooit een spel uit, ik verlies te snel interesse, dan speel ik gewoon de volgende keer weer dezelfde levels.
Maar ik ben dus wel creatief, perfectionistisch in mijn werk (hoewel ik een totale chaoot ben). Ik heb dus enorm veel interesses en weet van allerlei dingen wat, maar alleen van de dingen die me interesseren, voor de rest ben ik wereldvreemd.
Ik vind het nog wel vreemd, ik dacht altijd dat je persé heel actief moet zijn, maar je kunt dus ook ADD hebben.
Dierlijke vetten schijnen goed te zijn, iets waar ik al over aan het lezen was voor dat ik het idee had dat ik ADD had. Ik was ook opeens weer begonnen met het eten van eieren.
Multivitamines was ik een poos geleden gaan slikken en ik merkte dat ik daar wat minder gestressed van werd. Maar ook een beetje te apatisch eigenlijk. Ik kreeg er ook niet echt energie van ook.
Ik las ook dat je geen lege maag moet hebben, iets dat ik wel te vaak laat gebeuren.
Nou ja, ik weet nog niet wat ik ermee moet, maar ik weet nu waarom het niet goed wil lukken met mijn werk, ik heb grote moeite mijn projecten af te krijgen, ik ga steeds langzamer werken en blokkeer gewoon. Dan ga ik lekker lopen stressen de hele tijd wat ook niet werkt.
Ik kan mijn werk niet goed organiseren. Ik zie enorm op tegen de kleinste dingen, ook al heb ik ze al vaker gedaan.
Maarja, wel apart dat mijn problemen een naam blijken te hebben.
Damn it feels good to be a hamster.
Alleen is die gebruiksaanwijzing inderdaad behoorlijk lastig. Neem bijvoorbeeld het feit dat hij moeilijk afspraken kan maken of zich eraan kan houden, daar word ik soms echt gék van.
En zo zijn er meer dingen. Maar ik doe mijn uiterste best om het allemaal een beetje te begrijpen want hij is echt 
IG @webkim
quote:Dierlijke vetten zijn helemaal niet goed, plantaardige vetten wel. Omega-3 vetten (DHA/EPA, zit ook in eieren!) is wat je hersenen wel kunnen blijven eten, makreel is een perfecte bron.
Op zaterdag 16 augustus 2003 03:17 schreef Lamer_Deluxe het volgende:Dierlijke vetten schijnen goed te zijn, iets waar ik al over aan het lezen was voor dat ik het idee had dat ik ADD had. Ik was ook opeens weer begonnen met het eten van eieren.
quote:Okay, maar ik las juist laatst een heel betoog over hoeveel plantaardige vetten een mens normaal gesproken binnen zou krijgen. Olie van duizenden uitgeperste zonnebloem pitjes is niet echt iets waar je normaal gesproken veel van naar binnen zou krijgen.
Op maandag 18 augustus 2003 01:10 schreef PureWisdom het volgende:
Dierlijke vetten zijn helemaal niet goed, plantaardige vetten wel. Omega-3 vetten (DHA/EPA, zit ook in eieren!) is wat je hersenen wel kunnen blijven eten, makreel is een perfecte bron.
Maar ik heb nu ook die vitale vetzuren balans capsules gehaald, kijken of het werkt (duurt schijnbaar een maand voordat je verschil op kunt merken).
Damn it feels good to be a hamster.
Misselijk word je er toch van om zoiets te lezenquote:Op zaterdag 5 januari 2002 20:24 schreef MacBeth het volgende:
Heb je er wel eens bij stil gestaan dat vele psychische stoornissen voortkomen
uit een problematische zwangerschap/bevalling of vroeg geboorte?(evenals erfelijkheid)
In ontwikkelingslanden redden zulke kinderen het helemaal niet.
Dus als het dan äls een "luxe" ziekte wordt gezien,dan mag jij in je handje knijpen
als je kind na een hele moeilijke zwangerschap,35 cm lang,nog geen kilo ter wereld komt
en er dan alleen ADHD aan over houdt.
Mijn kindje kwam veel te vroeg ter wereld,was bijna gestorven
en heeft ADHD + een ernstige vorm van autisme.
Wij zijn goedgeleerde ouders zonder "losse handjes",die elke dag vechten voor hun kind.
Godzij dank dat we in een luxe land wonen
Denk asteblieft beter na voordat je zulke onzin schrijft
En?quote:Op maandag 18 augustus 2003 01:31 schreef Lamer_Deluxe het volgende:
Maar ik heb nu ook die vitale vetzuren balans capsules gehaald, kijken of het werkt (duurt schijnbaar een maand voordat je verschil op kunt merken).
Bij mijn zoon werkt het. Geef het mijn jongste nu ook, gewoon omdat het erg gezond is. Wel jammer dat die capsules vrij duur zijn. Maar aan de andere kant: Twee keer per week vis is duurder, en komt op hetzelfde neer.
Volgens mij werkt het bij mij helemaal niet, ik heb in ieder geval geen verschil gemerkt, m'n concentratie is nog steeds totaal waardeloos en ik loop nog steeds enorm veel te stressen.quote:Op dinsdag 13 april 2004 18:11 schreef Gia het volgende:
En?
Bij mijn zoon werkt het. Geef het mijn jongste nu ook, gewoon omdat het erg gezond is. Wel jammer dat die capsules vrij duur zijn. Maar aan de andere kant: Twee keer per week vis is duurder, en komt op hetzelfde neer.
Ik heb nu ook vitamine B tabletten, die helpen geloof ik een heel klein beetje. Maar iets dat echt duidelijk helpt heb ik dus nog niet gevonden.
Ik slik die capsules nog inderdaad omdat het gezond is. Fijn dat jouw zoon erbij gebaat is, dat is heel mooi
Damn it feels good to be a hamster.
) maar nadat ik was gestopt merkte ik wel dat het best wel werkte eigenlijk! Omega-3 schijnt goed te zijn voor de hersenen op een een of andere manier. Maar ik zal zeggen, zoek het eens op! Het helpt veel mensen en het begint echt een nieuwe therapie te worden! Het werkt ook tegen depressie en bipolaire stoornis in sommige mensen!Het valt in ieder geval te proberen. Helemaal niet duur! Ik slikte 6000mg maar dat was heel veel. 6 tabletten 3x per dag.
In die capsules van Bloem zitten Omega-3 en Omega-6 vetzuren; visolie en groenteolie. Ik slik er een per dag, misschien zou ik er meer moeten slikken om wat resultaat te boeken.quote:Op dinsdag 13 april 2004 19:52 schreef ijsvogeltje het volgende:
Omega-3 Fish Oil schijnt veel mensen met ADHD te helpen, vooral met concentratie. Er zijn heel veel onderzoeken naar gedaan, zoek maar eens op google ofzo. Ik heb zelf ook ADHD en heb ook een hele tijd Omega-3 geslikt. Eerst had ik zoiets van: ok, heel moet je alleen maar vieze vis-boeren van laten (echt ranzig, krijg je vis-smaak in je mond ) maar nadat ik was gestopt merkte ik wel dat het best wel werkte eigenlijk! Omega-3 schijnt goed te zijn voor de hersenen op een een of andere manier. Maar ik zal zeggen, zoek het eens op! Het helpt veel mensen en het begint echt een nieuwe therapie te worden! Het werkt ook tegen depressie en bipolaire stoornis in sommige mensen!
Het valt in ieder geval te proberen. Helemaal niet duur! Ik slikte 6000mg maar dat was heel veel. 6 tabletten 3x per dag.
Damn it feels good to be a hamster.
Mijn zoons slikken er ook één per dag, maar die zijn 9 en 11.quote:Op dinsdag 13 april 2004 20:15 schreef Lamer_Deluxe het volgende:
[..]
In die capsules van Bloem zitten Omega-3 en Omega-6 vetzuren; visolie en groenteolie. Ik slik er een per dag, misschien zou ik er meer moeten slikken om wat resultaat te boeken.
Volgens de verpakking is de normale dosering voor volwassen 2 per dag.
Je zou het dus kunnen proberen met een hogere dosering. Baat het niet, het schaadt ook niet.
Ja, ik zal dat eens proberen dan, kijken wat er gebeurtquote:Op woensdag 14 april 2004 16:27 schreef Gia het volgende:
Mijn zoons slikken er ook één per dag, maar die zijn 9 en 11.
Volgens de verpakking is de normale dosering voor volwassen 2 per dag.
Je zou het dus kunnen proberen met een hogere dosering. Baat het niet, het schaadt ook niet.
Damn it feels good to be a hamster.
Zo praat je meer en meer mensen een syndroom aan...
Ik zit niet te wachten op zo'n hype, tegenwoordig wordt je als ADHD'er al met een schuin oog aangekeken omdat je volgens velen gewoon een slim persoon bent die door een geestelijke toestand te veinzen lekker makkelijk doorbuffelt op school.
Vroeger was een kind gewoon druk en vroeg het wat meer aandacht, tegewoordig proppen we het vol met pillen en hebben we er geen omkijken meer naar.
Lekker makkelijk als ouder zijnde, stel je voor dat je naast je drukke baan ook nog eens zoveel energie in je kind moet steken
heb jj adhd of iemand in je omgeving?quote:Op woensdag 14 april 2004 19:20 schreef Xebrozius het volgende:
Flikker toch eens om met dat gedoe
Zo praat je meer en meer mensen een syndroom aan...
Ik zit niet te wachten op zo'n hype, tegenwoordig wordt je als ADHD'er al met een schuin oog aangekeken omdat je volgens velen gewoon een slim persoon bent die door een geestelijke toestand te veinzen lekker makkelijk doorbuffelt op school.
Vroeger was een kind gewoon druk en vroeg het wat meer aandacht, tegewoordig proppen we het vol met pillen en hebben we er geen omkijken meer naar.
Lekker makkelijk als ouder zijnde, stel je voor dat je naast je drukke baan ook nog eens zoveel energie in je kind moet steken
Uit eigen bron:quote:Op donderdag 10 januari 2002 13:21 schreef -Mellowdy- het volgende:
Totaal niets
Ik ben geconstateerd met ADHD, maar denk daar zelf heel anders over.quote:Op woensdag 14 april 2004 19:23 schreef Lolalala het volgende:
[..]
heb jj adhd of iemand in je omgeving?
Methylfenidaat slik ik al tijden niet meer en nog nooit is mijn concentratie zo goed geweest omdat ik ging sporten en mezelf een schop onder mijn reet gaf.
Het zit dus echt allemaal tussen je oren.
Ik was gewoon een gedesinterreseerde, luie puber die de moeite niet nam om me te concentreren (tenzij het iets was wat ik leuk vind, héél frappant ).
Het is het moderne sprookje, we zijn gewoon lekker assertief. Vroeger waren dat de gangmakers op het werk of in de kroeg. Nu zijn het ADHD'ers en slikken ze zoet houd pilletjes en de maatschappij heeft juist nu de clowns nodig.
Mensen willen vermaakt worden en wat doen we? We proppen de gangmakers vol en laten ze hypergefocust op alles los, zonder ook maar de consequenties of gevolgen op de lange termijn te kunnen zien.
Ik dacht dat je altijd een grapje maaktequote:Op woensdag 14 april 2004 19:27 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
verhaal
Hoe kan je als ADHD'er nou weer schuin aangekeken hebben, 99% van de mensen met wie je omgaat weet toch nieteens dat je ADHD hebt? Je hebt toch geen tatoeage op je hoofd? En als je het niet wilt krijg je het labeltje ook niet opgedrukt, iets wat je zelf helemaal onder controle hebt.quote:Op woensdag 14 april 2004 19:20 schreef Xebrozius het volgende:
Flikker toch eens om met dat gedoe
Zo praat je meer en meer mensen een syndroom aan...
Ik zit niet te wachten op zo'n hype, tegenwoordig wordt je als ADHD'er al met een schuin oog aangekeken omdat je volgens velen gewoon een slim persoon bent die door een geestelijke toestand te veinzen lekker makkelijk doorbuffelt op school.
Vroeger was ADHD nog niet een officieel aangetoonde ziekte, en veel van die kinderen voelden zich onbegrepen en gefrustreerd, omdat ze nooit wisten wat er nou 'anders' aan hun was. Nu kan die diagnose wél gesteld worden, zodat ouders en kinderen er wat meer onderwezen over kunnen worden, zodat het kind misschien wel wat meer begrepen kan worden. Jammer genoeg kunnen ouders voor hun kind de keuze maken het aan de onderdrukkende drugs te helpen, ik vind persoonlijk dat dat kind het op een verantwoordelijke leeftijd zelf moet weten.quote:Vroeger was een kind gewoon druk en vroeg het wat meer aandacht, tegewoordig proppen we het vol met pillen en hebben we er geen omkijken meer naar.
Lekker makkelijk als ouder zijnde, stel je voor dat je naast je drukke baan ook nog eens zoveel energie in je kind moet steken
Denk je dat ik geen vragen krijg als ik om de 4 uur 5mg ritalin slik?quote:Op woensdag 14 april 2004 19:40 schreef Stranger het volgende:
[..]
Hoe kan je als ADHD'er nou weer schuin aangekeken hebben, 99% van de mensen met wie je omgaat weet toch nieteens dat je ADHD hebt? Je hebt toch geen tatoeage op je hoofd? En als je het niet wilt krijg je het labeltje ook niet opgedrukt, iets wat je zelf helemaal onder controle hebt.
Anders zijn is niet meteen per definitie slechter.quote:Vroeger was ADHD nog niet een officieel aangetoonde ziekte, en veel van die kinderen voelden zich onbegrepen en gefrustreerd, omdat ze nooit wisten wat er nou 'anders' aan hun was. Nu kan die diagnose wél gesteld worden, zodat ouders en kinderen er wat meer onderwezen over kunnen worden, zodat ze misschien wel wat meer begrepen kunne. Jammer genoeg kunnen ouders voor hun kind de keuze maken het aan de onderdrukkende drugs te helpen, ik vind persoonlijk dat dat kind het op een verantwoordelijke leeftijd zelf moet weten.
En frustratie heb ik nooit gehad aangezien mijn moeder me gewoon wat meer beleidde in de dingen die ik deed.
En waar ben ik nu? op het HBO zonder de hulp van psychologen en al die andere geitenwollensokken gesubsidieerde overheidsinstellingen.
ADHD is een term voor mensen die meestal zeer optimistich tegen het leven aankijken, meer niet.
Al dat zielige gezeik van andere pseudo ADHD'ers gaat er bij gewoon niet in.
Ik heb ooit eens iemand gevraagd of die persoon ook eens geprobeerd heeft om zichzelf een schop onder z'n hol te verkopen.
En toen ik als antwoord: "ja, zo vaak!" kreeg vroeg ik wat dat dan precies was...
Dat kon zij me niet vertellen maar ze had het wel duizend keer geprobeerd, sorry maar dan vind ik zo'n persoon een slap, iel figuur die gewoon nooit eens kritisch naar zichzelf heeft gekeken, en inziet dat de gewoonte het gewonnen heeft van de gedachte.
Ik stop mijn kind niet vol met pillen om maar overal van af te zijn. De kinderarts wilde hem ritalin geven, maar dat wilden wij niet. Wij waren blij dat we wisten dat er inderdaad iets met hem aan de hand was en daarmee konden wij aan de slag. Wij zijn nog nooit te beroerd geweest om wat meer moeite te moeten doen of wat meer geduld op te moeten brengen. Onze zoon krijgt dus geen chemische rotzooi, maar alleen vitale vetzurenbalans van bloem. Puur natuur. En hij zit op het moment prima in zijn vel. Neemt niet weg dat hij toch nog soms last heeft van zijn 'aandoening' en de leerkrachten daar uiteraard van op de hoogte moeten zijn. Verder is het een heel gewone, erg lieve jongen.quote:Op woensdag 14 april 2004 19:20 schreef Xebrozius het volgende:
Flikker toch eens om met dat gedoe
Zo praat je meer en meer mensen een syndroom aan...
Ik zit niet te wachten op zo'n hype, tegenwoordig wordt je als ADHD'er al met een schuin oog aangekeken omdat je volgens velen gewoon een slim persoon bent die door een geestelijke toestand te veinzen lekker makkelijk doorbuffelt op school.
Vroeger was een kind gewoon druk en vroeg het wat meer aandacht, tegewoordig proppen we het vol met pillen en hebben we er geen omkijken meer naar.
Lekker makkelijk als ouder zijnde, stel je voor dat je naast je drukke baan ook nog eens zoveel energie in je kind moet steken
En ik heb geen baan!
En dat zijn allemaal gekwalificeerde psychiaters?quote:Op woensdag 14 april 2004 19:41 schreef B_BOY het volgende:
ik heb volgens vele een lichte vorm ervan maar ik kan er meej leven.
Sorry hoor, maar ik kan ook aan een goede vriend zeggen dat hij lijdt aan het syndroom van asperger. En als ik dat maar lang genoeg doe met de hulp van mijn omgeving gaat hij het nog geloven ook.
Wat jij nu post is het typerende voorbeeld van wat ik overal om me heen zie gebeuren, mensen in je omgeving zeggen het, dus heb je het ook .
.KOM OP! een beetje kritisch zijn mag wel, en anders ga je er mee naar een instelling die uitsluitsel kan geven.
Maar jouw argument kom meer over als zijnde een excuus voor van alles en nog wat, en dat ook nog eens versterkt wordt omdat iedereen over jou zegt dat je ADHD hebt.
Kan ook stiekem toch?quote:Op woensdag 14 april 2004 19:47 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
Denk je dat ik geen vragen krijg als ik om de 4 uur 5mg ritalin slik?
[..]
Dat is heel mooi van dat HBO, werken is denk ik wel andere koek, no off.quote:En waar ben ik nu? op het HBO zonder de hulp van psychologen en al die andere geitenwollensokken gesubsidieerde overheidsinstellingen.
Defineer aandoening, wat maakt hem anders dan alle andere kinderen?quote:Op woensdag 14 april 2004 19:49 schreef Gia het volgende:
En hij zit op het moment prima in zijn vel. Neemt niet weg dat hij toch nog soms last heeft van zijn 'aandoening' en de leerkrachten daar uiteraard van op de hoogte moeten zijn. Verder is het een heel gewone, erg lieve jongen.
En ik heb geen baan!
Alle kinderen zijn dus perfect naar de maatstaven die de maatschappij stelt...?
Ik ben bij lange na niet perfect en heb zo mijn rare fratsen, maar wie niet?
Goh toch vreemd, dat ik anderhalf jaar fulltime heb gewekt eer ik weer begon met een nieuwe studie na mijn MBOquote:Op woensdag 14 april 2004 19:51 schreef Lolalala het volgende:
[..]
Kan ook stiekem toch?
[..]
Dat is heel mooi van dat HBO, werken is denk ik wel andere koek, no off.
Hallo, vooroordeel...
Wat nou vooroordeel? Ik zeg wat ik denk, uit eigen ervaring, met mij ging alles prima op school, pas toen ik ging werken, dat is geen vooroordeel.quote:Op woensdag 14 april 2004 19:54 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
Goh toch vreemd, dat ik anderhalf jaar fulltime heb gewekt eer ik weer begon met een nieuwe studie na mijn MBO
Hallo, vooroordeel...
En ik zeg nog no off, wat zit je nou te piepen
Als jij dat zoals ieder mens dat medicijnen inneemt gewoon in je eigen privacy doet, en niet terwijl je hard zwaaiend met die pillen naar de wc rent om een glas water te halen en daarna in ieders gezelschap die dingen naar binnen werkt, hoeft niemand dat te weten, half nederland zit aan de medicijnen, en toch is het alleen maar van de 5% aandachtsvragertjes bekendquote:Op woensdag 14 april 2004 19:47 schreef Xebrozius het volgende:
Denk je dat ik geen vragen krijg als ik om de 4 uur 5mg ritalin slik?
Anders zijn is alles behalve slechter, maar als je je anders voelt, en je weet niet waarom en wat het is kan het je wel tot zo'n punt frustreren dat je je wél slechter voelt, en daarom is het zo mooi nu dat een ziekte als ADHD vastgesteld kan worden, en je informatie krijgt, en inzicht dat je niet slechter bent, en ADHD heel veel positieve aspecten heeft.quote:Anders zijn is niet meteen per definitie slechter.
En frustratie heb ik nooit gehad aangezien mijn moeder me gewoon wat meer beleidde in de dingen die ik deed.
ADHD is een term voor mensen die meestal zeer optimistich tegen het leven aankijken, meer niet.
Al dat zielige gezeik van andere pseudo ADHD'ers gaat er bij gewoon niet in.
Ik heb ooit eens iemand gevraagd of die persoon ook eens geprobeerd heeft om zichzelf een schop onder z'n hol te verkopen.
En toen ik als antwoord: "ja, zo vaak!" kreeg vroeg ik wat dat dan precies was...
Dat kon zij me niet vertellen maar ze had het wel duizend keer geprobeerd, sorry maar dan vind ik zo'n persoon een slap, iel figuur die gewoon nooit eens kritisch naar zichzelf heeft gekeken, en inziet dat de gewoonte het gewonnen heeft van de gedachte.
Je achter een ziekte verschuilen is sowieso bij elke ziekte not done, maar gelukkig gebeurt dat maar door een miniem deel, die inderdaad meteen die ziekte een slechte naam geeft.
Waarom zou je als ADHD'er nou weer psychische hulp moeten zoeken, als je ADHD hebt en het is inderdaad door een medische instantie vastgesteld, kan je behoefte er aan hebben om je problemen vroeger te bespreken met een psycholoog, maar in principe, als het jong genoeg vastgesteld wordt heb je door ADHD geen problemen die met geitenwollensokkeninstanties besproken moeten worden.quote:En waar ben ik nu? op het HBO zonder de hulp van psychologen en al die andere geitenwollensokken gesubsidieerde overheidsinstellingen.
|
|
