Wat is de (oorspronkelijke) bedoeling van dit topic?
Omdat ik overal verspreid over het forum berichten vind over terugplooien ( ! ), slaapgebrek, ontzwangeren en nog veel meer besloot ik het maar een beetje in 1 topic te verzamelen.
Als je zwanger bent kun je al je zorgen en kwaaltjes kwijt in het Z&G topic, je leuke verhalen over de baby in het babytopic, maar echt een topic voor ontzwangerende dames en moeders is er nog niet.
Vandaar deze dus, een spotlichtje op de moeders, een topic om even lekker ervaringen uit te wisselen over alles wat er met je gebeurd als je eenmaal moeder bent.
We willen graag dat jullie het "hoe gaat het met de moeders" topic weer gebruiken waar het voor bedoeld was nl hoe voel je je als moeder en hoe regel je alle dingen.
Niet een klaagbankje voor alle ziek en zeer.
(we vertrouwen hierbij op het zelfregulerend vermogen van iedereen, en als het nodig is wordt er verwezen naar Klaagbaak of R&P)
En hier weer verder!
Djen liet ik ook wel eens liggen als ik een boodschapje ging doen, maar ik zou het nu niet meer durven.
[ Bericht 33% gewijzigd door Lois op 26-09-2006 20:34:11 ]
Paradijsvogeltje, sorry, ik val je niet af hoor, maar ook niet bij. Ik zou het zelf echt niet doen, een brand kan binnen enkele minuten van een smeulend vuurtje omslaan in een uitslaande brand. Dat zou ik mezelf nooit kunnen vergeven... Als ik tijd voor mezelf wil, zorg ik dat ik Isa opgepast hebt. Dan heb ik èn de rust dat ze in goede handen is èn de tijd om te doen waar ik zin in heb... Maar goed, dat is mijn persoonlijke mening en die is niet zaligmakend hoor
En ik zal heus ook weer dingen doen waarvan jij zegt 'Dat zou ik nou nooit doen...'Ow en Yppy? Herkenbaar! Helemaal herkenbaar, alles van jouw verhaal. Hoewel het moeilijk is om te geloven als je er middenin zit het gaat echt beter worden. Ik was af en toe zo onwijs blij dat Jeroen thuis kwam want dan kon ik rustig douchen e.d.
Ik durfde dat echt niet te doen als ik alleen met Eva was, en kreeg daar ook bijzonder weinig kans voor moet ik zeggen.
Nog even voor de buitengesloten moeders.. Check ook eens kritisch de 'draai-hendels' op de deuren. Ik heb ooit een buurvrouw moeten redden die dusdanig buitengesloten was, dat ze er echt met geen mogelijkheid naar binnen kon. Deur dichtgewaaid tijdens was ophangen, zoonlief ziet zijn moeder buiten door het glas van de deur en leunt op de onderste sluiting, waardoor die dichtgaat.
Dus even weghalen, of zorgen dat je er een andere opzet die omgedraaid is, zodat bij leunen de deur open is
Ik kan me een heel klein beetje voorstellen watvoor tegenslag het is. Mijn moeder loopt ook al jaren bij de pijnpoli en zal nooit pijnvrij zijn
Dat met die onderste deurhendel had ik ook vandaag
Maar ik neem wel standaard de sleutel mee en kan via de schuur dan het huis nog in, dus dat scheelt. En voor de statistieken
ik laat Myrthe ook nooit alleen thuis. quote:Daar hebben mijn ouders en ik ervaring mee, alleen dan met een hond die op de knip sprong!Op dinsdag 26 september 2006 21:21 schreef E.T. het volgende:
Anitra, sterkte!
Nog even voor de buitengesloten moeders.. Check ook eens kritisch de 'draai-hendels' op de deuren. Ik heb ooit een buurvrouw moeten redden die dusdanig buitengesloten was, dat ze er echt met geen mogelijkheid naar binnen kon. Deur dichtgewaaid tijdens was ophangen, zoonlief ziet zijn moeder buiten door het glas van de deur en leunt op de onderste sluiting, waardoor die dichtgaat.
Dus even weghalen, of zorgen dat je er een andere opzet die omgedraaid is, zodat bij leunen de deur open is
Wij hebben achter geen knip. Maar misschien wel handig om bij de buren een sleutel achter te laten. Stel dat ik de sleutels onderweg verlies.
quote:Maar kan die buurvrouw ook naar binnen? Het is niet aanvallend bedoeld maar zoals je al eerder zei, een beetje taboe. Dat blijkt dus wel, dan krijg je dit soort vragen denk.Op dinsdag 26 september 2006 19:58 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
[..]
Hé hé! Eindelijk iemand die "mijn kant kiest".
Mijn moeder liet mij en mijn zussen zo vaak alleen. En wij zijn ook allemaal groot geworden.
En tuurlijk knaagt er wel iets aan me als zijnde brand o.i.d.
edit: en ik neem ook alle voorzorgsmaatregelen wel. Mijn buurvrouw, een wat oudere vrouw met pensioen en ex-kraamhulp, is vaak thuis en weet dat ik er dan even niet ben.
Lois, ik was gisteren dan ook dolgelukkig toen J. de deur open deed. Als was ze toen net weer wat rustiger. Gisteravond was ze weer door het dolle, ik was ik bij dat hij er was. Vanochtend heb ik geexperimenteerd met Anna in het wipstoeltje in de badkamer, maar na mislukte poging twee, die eindigde in een hersenschudding door de deurklink voor de arme teddybeer heb ik het opgegeven. Anna is echt een schatje, maar ik vind het zo moeilijk om haar steeds te zien huilen van de pijn en dat ik tijdens zo'n bui (die uren kan duren) niet eens naar de wc durf.
Gelukkig zijn er steeds kleine beetjes die beter gaan, dat geeft moed.
paradijsvogeltje, ik heb 't ook wel eens gedaan, voor 10 minuten hooguit maar met kloppend hart, een rotgevoel, en een briefje met gegevens en thuissituatie op zak. tegenwoordig niet meer zonder op z'n minst iemand in te lichten en als 't even kan de babyfoon bij een buur te stallen. het argument 'ik moet ook aan mezelf denken' snap ik wel, maar zou in een vergelijkbare situatie voor mij niet opgaan: ik voel me er namelijk doodongerust bij dus echt een prettig uitstapje zou ik zo'n half uurtje niet noemen. maar je voegde dus later toe dat je wel een buurvrouw inlicht, dat scheelt natuurlijk wel iets.
quote:Ik vind het niks met taboe te maken hebben. ik doe het niet een ander doet het wel, maar net waar je je prettig bij voelt denk ik.Op woensdag 27 september 2006 00:35 schreef hangplant het volgende:
[..]
Maar kan die buurvrouw ook naar binnen? Het is niet aanvallend bedoeld maar zoals je al eerder zei, een beetje taboe. Dat blijkt dus wel, dan krijg je dit soort vragen denk.
ik kan hem dus absoluut niet alleen laten, al is het maar 5 min.Hoewel ik het "ik moet aan mezelf denken" niet snap. als je echt even weg wilt omdat je tijd voor jezelf wilt (hetgeen ik heel goed snap overigens) dan regel je oppas lijkt me en ga je ff lekker de hort op. magoe, dat was misschien bij wijze van spreken.
Ook hier erg blij met het hebben van een sleutel op een andere locatie. Heb mezelf al eens buitengesloten met Fleur binnen. Pfff, dan hoop je echt dat ze niet in paniek raken...
Manlief heeft het nog een tandje erger gemaakt. Neefje van ons had de deur op de knip gedaan. Na een kwartier bakeleien tussen die twee, heeft lief gewoonweg de deur ingetrapt. Hji zat alleen op de knip (zo'n ouderwetse) het slot was namelijk wel van de deur. Dus deur nog heel alleen de knip naar de mallemoere. Nu gelukkig geen knippen op de deur en op alle alle deuren dezelfde sleutel....
Ik liet Fleur ook nooit alleen. Ja, zij in huis slapend en ik in de winkel (ca. 50 meter afstand) maar wel altijd met de babyfoon in mjin broekzak. En gelukkig denkt mijn oppasmoeder daar ook net zo over. Want dat wil ook nog wel eens verschillen. Dan hebben ze tussenschoolse kinderen en die halen of brengen ze dan weg, terwijl de kleintjes in bed liggen te slapen. Dat doet ze niet. Ze plant de slaapjes er dan net omheen of er is iemand anders die de kids even haalt of in huis is.
Goh, wat is het huis leeg zonder hem. Ik vond het niet leuk. 
Gelukkig is alles prima gegaan met hem, dus daar hoef ik me geen zorgen over te maken. Morgen gaat hij weer wennen, alleen dan wat langer (vandaag 1 uur, morgen 3 uur en vrijdag 6 uur).En volgende week ga ik weer werken! Woei, ik heb er zin in!
Het zal wel wennen zijn, want ik ben 7 maanden uit de running geweest. Ik ben heel benieuwd hoe het zal gaan, voor Ive zorgen en werken en waarschijnlijk nog wel gebroken nachten. Veel sterkte lieverd Ik heb Myrthe ook nooit alleen gelaten (neem net als Githa zelfs de babyfoon mee de tuin in als ik buiten zit/werk). Ik heb dan ook zo'n draadloos ding, wel ideaal daarvoor.
Knip op de deur hebben wij weggehaald toen onze kat ons een keer op die manier had buitengesloten. Op de voordeur zitten ze nog wel maar we kunnen altijd via de achterdeur naar binnen, sleutel daarvan hebben we zelfs nog in de tuin verstopt zodat we er altijd in kunnen.
quote:Het toegeven dat je het wel doet is denk ik taboe. Anders had Pv hier nooit zoveel reactie op gehad.Op woensdag 27 september 2006 10:37 schreef Belana het volgende:
[..]
Ik vind het niks met taboe te maken hebben. ik doe het niet een ander doet het wel, maar net waar je je prettig bij voelt denk ik.
Ik ben vandaag even naar de dokter geweest, ik blijf maar last houden van mijn vingers (gewrichten in mijn hand). Het is niet heel pijnlijk maar vooral behoorlijk irritant. Straks moet ik even bloed laten prikken om een paar dingen uit te sluiten. Hoogstwaarschijnlijk komt het door de hormonen en kan het nog wel tot 9 maanden na de bevalling duren voor dat over is
sjak, fijne vakantie!
of ging je nu toch weer vast een beetje aan 't werk? en wat vervelend van die vingers/gewrichten, hopelijk trekt 't nu snel weg. quote:Nee weet zeker dat dit een echt ongesteldheid isOp woensdag 27 september 2006 15:10 schreef bixister het volgende:
weet je wel zeker dat 't niet nog 'gewone' nabloedingen zijn meNicole? ik heb tot en met 6 weken wel 'gevloeid' zoals dat zo mooi (nouja) genoemd wordt.
sjak, fijne vakantie!
Want ik kon mijn eisprong als vanouds weer goed voelen en werd 2 weken daarna netjes onegesteld. Maar we wachten gewoon af dan maar.) Uiteraard was het precies op vakantie. Echt mijn mazzel weer: ik heb een zeeeeer lange cyclus normaal (4-6 maanden) en ik ga praktisch nooit op vakantie.... volledige bv, kind bij me op de kamer enz enz )quote:ik spreek even net zo brutaal voor m'n beurt: volgens mij heeft LadyS dit keer bepaald niet haar ei-sprong bepaald.Op woensdag 27 september 2006 15:37 schreef Lishe het volgende:
Lijkt me dat je dan moeilijk je eisprong bepaalt? (Of is dit brutaal?
maar dan nog kun je wel spontaan zwanger worden natuurlijk. quote:Bij het gesprek met de vlos (nacontrole) zei ze dat dat wel mogelijk was. Ik wacht deze week nog even af en anders bel ik de huisarts wel even ofzo!Op woensdag 27 september 2006 15:27 schreef Belana het volgende:
mijn eerste ongesteldheid (net achter de rug) duurde gewoon weer 4/5 dagen. MeNicole, ik zou het toch even aankaarten misschien bij je huisarts, want omdat jij maar zo kort gevloeid hebt na je bevalling en dan nu deze lange "ongesteldheid" vind ik toch een beetje raar.
Het zit zo
Ik was dus altijd vreselijk onregelmatig ongesteld. Zat rustig 4-6 maanden tussen (een keertje zelfs 8 maanden!!)
en zodoende ook altijd eigenlijk erg rommelig met voorbehoedsmiddelen. De eerste jaren werd ik niet zwanger, maar we waren er niet echt voor aan het gaan, zeg maar.
"Opeens" was daar Amber. Zij is dus gewoon een lucky shot -> kwestie van op de goeie tijd, goeie plaats enzo
Na Amber werden we langzaamaan weer rommelig, want "nog zo een gelukstreffer op korte termijn verwachtten toch niet" Dus wel
Dus nu ga ik het wat grondiger regelen: Bij de eerstvolgende menstruatie laat ik een mirenaspiraal zetten 
wat is dat ding groot zeg quote:Piets tellertje is nog niet aangepast na zijn verjaardagOp woensdag 27 september 2006 17:38 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
Is Piet vandaag jarig?
Yppy ik vind dat je het harstikke goed doet hoor. Het is afschuwelijk om je kindje zo gekweld door krampjes te zien en je wilt toch iets doen. Bij ons ging het ongeveer zo als Jeroen thuis kwam deur open, hier is je kind, snel plassen, ahh even broodje eten, oke lekker even douchen, dan nog even uithuilen op het stoepje buiten en dan kon ik er weer tegen.
Ik heb vaak te horen gekregen dat ze wel even kon huilen in haar wiegje, dat bleef ze immers bij mij op de arm ook doen dus douchen moest wel kunnen, maar ik heb het nooit over mijn hart kunnen verkrijgen. Hoe moeilijk het ook was bij tijd en wijle, ik heb er nooit spijt van gehad dat het in die maanden eventjes helemaal om haar draaide. We hebben allebei, mede daardoor, vanaf het begin een hele intense band met Eva gehad die we nog steeds erg koesteren. Ik denk wel dat ik het een stuk makkelijker heb nu. J. is drie weken thuis geweest door vakantie en soms heeft Anna een goede dag, zoals gisteren. Dan slaapt ze niet, maar heeft ze weinig pijn. Gisterenmiddag maar 10 minuutjes. Op een slechte dag (zoals vandaag) kan ik dan weer hopen dat de volgende dag weer goed is. En ik ben zo blij met de draagzak. Kan ik tenminste tussendoor een boterham smeren nu ze soms een speentje wil. De hoop dat het met zes weken over zou zijn heb ik wel opgegeven. We leven nu toe naar de drie maanden. En over twee weken ga ik een hele dag wat met een vriendin. quote:wel hoor!Op woensdag 27 september 2006 20:25 schreef Lois het volgende:
Piets tellertje is nog niet aangepast na zijn verjaardag
Yppy, wat een heftige tijd hebben jullie toch.
Ik moet er een beetje om lachen omdat ik dus niet zo snel zo ben. Was echt zalig om het mannetje weer in mijn armen te hebben zeg 
Idd Belana, wat is het dan heerlijk om je kindje dan weer vast te hebben! Morgen ga ik lekker de stad in (shoppen, misschien terrasje ofzo) en als ik de rust kan vinden, nog wat slapen. Voor vandaag had ik foto's plakken gepland, maar dat gaf dus niet genoeg afleiding.
Met Ive was het wel redelijk goed gegaan, maar dat is meer iets voor het babietjes topic, dus daar verhuis ik maar ff naar.
En dat gemis blijft hoor. Ik weet nooit hoe snel ik die koters op moet halen. En wat is er nou heerlijker dan begroet te worden door zo'n kleintje met een grote grijns. En een iets grotere die je ziet staan, gilt "Mama!" en op je af rent met zijn armen open. Ja, ik weet dit klinkt als een reclame-spotje, maar zo gaat het de laatste tijd echt.
Die Leon (met streepje toch)
Vanmiddag de nacontrole gehad. Dat ging nergens over. Ze was meer naar Anna aan het kijken dan wat anders.
Had ook wel telefonisch gekund. Misschien kwam het doordat ze zelf niet bij de bevalling was. Dan is het vast anders.) Jetske heeft dat helemaal nog niet door. Volgende week gaat Jets voor het eerst naar het KDV, de week daarna wordt het wennen, spannend hoor. Dutch, lief dat je naar mijn werk vroeg. Het gaat wel. Het is raar om er rond te lopen terwijl het niet hoeft. Ik ben wel blij dat ik er nu zo langzamerhand inkom maar het is wel jammer dat de frustratie bij ons overheerst. We zijn met een enorm groot project bezig en het gaat niet helemaal zoals het moet. Je voelt de spanning als je binnenloopt en dat vind ik best zwaar. Het maakt niet dat ik heel veel zin heb om straks veel te gaan werken. Nu is het net mooi die paar uurtjes.
Bij jou wel alles goed?
Verder gaat het met deze moeder prima. Het is wennen aan een nieuwe manier van leven. Er is met zo'n ukkie een boel werk bijgekomen in het huishouden en dat is net iets waar we allebei geen zin in hebben. Misschien moeten we snel eens een hulp in het huis gaan begroten al ben ik bang dat we daar even geen geld voor hebben
Qua gezondheid gaat het ook lekker. Ik heb steeds minder kwaaltjes en merk elke dag dat mijn conditie iets beter wordt. Ik slaap ook al niet meer overdag maar val 's avonds wel als een blok in slaap (gisteren zelfs zittend
) Het scheelt echt zoveel nu Jetske 's nachts doorslaapt. Lekker dus allemaal. En hoe lullig het ook klinkt, als ik soms zie hoe moeilijk anderen het hebben dan ben ik extra blij dat het bij ons zo goed gaat. quote:oei dat lijkt me écht spannend, je kindje naat het kdv .. ben eerlijk gezegd blij dat man en ik om elkaar heen kunnen werken, Vind het nu al moeilijk om afscheid te nemen van daniël.Op donderdag 28 september 2006 20:35 schreef sjak het volgende:
Wat enorm lief van Leon (heb ook geen streepjes op de laptop
Hopenlijk kun je je draai snel vinden op je werk, ondanks de spanning daar.
Hier begint het werken weer een beetje normaal te worden en ik merk dat ik ook weer in mijn oude draai komt, inclusief humeurtje soms.
Ik kwam het topic binnen vorige week met mooie verhalen over hoe goed ik me wel niet voel, maar het wordt soms rap minder.Jammer... ik wordt gewoon weer zo onrustig , ik wil verhuizen, opleiding beginnen , op vakantie etc etc etc.. een teken voor me dat ik weer mijn ongedurige zelf wordt.
Daarop kreeg ik een aanvaring met mijn leidinggevende wat het alleen maar erger maakte. Gelukkig is alles uitgepraat en ga ik a.s. maandag weer proberen 3 uurtjes te werken en kijken we elke week hoe het gaat.Verder heb ik nog wel moeite me aan dingen toe te zetten (zoals het huishouden) en laat ik me bij tegenslagen ook snel van de wijs brengen (bijv. vandeweek startte me auto niet en dan is mijn planning van de hele dag ook weg), maar ik ben niet meer zo'n emotioneel wrak als ik een paar weken geleden was.
Wel moeilijk om te accepteren dat dit vooral tijd nodig heeft, want je wil zo graag dat alles weer normaal is...
Eén erg positief punt voor mij: ik woog vanochtend voor het eerst sinds jaaaaaaaren weer onder de 100 kg
Wat ik vooral wil zeggen is; neem de tijd en accepteer dat het zo is....wat belangrijk is ben jij en verder kan alles even wachten en als het consequenties heeft, so be it.
Dat je minder emotioneel bent is al goed, maar vergeet niet dat wanneer je alles te snel weer oppikt je zso terug bij af bent.
Als je er behoefte aan hebt mag je me gerust mailen
Sterkte
Dat je de verjaardag van Robin maar stralend mag vieren!
(Of in ieder geval nog weer wat extra stralend)Dat zijn flinke plannen nanalune. Die vakantie lijkt me nog best goed te doen, de rest is al wat lastiger. Had je die plannen eerder ook al?
Gelukkig dat het langzaam wat beter gaat Wennie. Ga je 1 dag werken of meerdere dagen van 3 uur?
Ik ben zo blij dat Anna nu zo veel gegroeid is. Ook al wist ik dat het goed met haar ging, het is dan toch fijn het even in getalletjes te zien. Haar gemiddelde is nu ook meteen goed. Anna viert het met haar eerste lunchslaapje in 5 weken.
quote:Wat je beschrijft, zo voel ik me de laatste tijd vaak. Misschien moet ik toch maar hulp zoeken dan.Op vrijdag 29 september 2006 09:11 schreef Wennie het volgende:
Deze mama is langzaam aan het opkrabbelen van de PND. Ik zou vorige week woensdag weer gaan beginnen met werken, maar dat lukt totaal niet
Verder heb ik nog wel moeite me aan dingen toe te zetten (zoals het huishouden) en laat ik me bij tegenslagen ook snel van de wijs brengen (bijv. vandeweek startte me auto niet en dan is mijn planning van de hele dag ook weg), maar ik ben niet meer zo'n emotioneel wrak als ik een paar weken geleden was.
Wel moeilijk om te accepteren dat dit vooral tijd nodig heeft, want je wil zo graag dat alles weer normaal is...
Eén erg positief punt voor mij: ik woog vanochtend voor het eerst sinds jaaaaaaaren weer onder de 100 kg
Je klinkt iig positief!
quote:Die hulp in de huishouding zou hier ook meer dan welkom zijn, kom ook gewoon niet toe aan dingen die ik wil doen.. maar helaas, hier ook even geen centjes daarvoor...Op donderdag 28 september 2006 20:35 schreef sjak het volgende:
Verder gaat het met deze moeder prima. Het is wennen aan een nieuwe manier van leven. Er is met zo'n ukkie een boel werk bijgekomen in het huishouden en dat is net iets waar we allebei geen zin in hebben. Misschien moeten we snel eens een hulp in het huis gaan begroten al ben ik bang dat we daar even geen geld voor hebben
Gewoon in een klein flatje gaan wonen en een kapotte wasmachine hebben. Hoef je weinig schoon te maken en wordt er gewassen en gestreken door je schoonmoeder.
Gelukkig kan ik nu weer Ive gaan op halen!
Ik voel me zo klote en weet niet waarom. Al een hele tijd. Maar ik ben wel gelukkig met Kim en Djeez.Straks wordt ik nog gek ofzo.
Maatschappelijk werk is niet te bereiken en heb er wel ervaring mee. Het lucht wel op om te praten, maar meer ook niet.
Ik weet niet wat ik moet doen.
Sorry voor mijn gezeur, maar moet het echt kwijt.
quote:Hier is maar 1 antwoord op: NEE, je bent geen slechte moeder!!!Op vrijdag 29 september 2006 14:54 schreef cattie het volgende:
Ik voel me even een hele slechte moeder. Ive zit op het kdv en ik mis hem vreselijk. Ik heb gebeld en hij drinkt vandaag alweer heel weinig. En dan ook nog hier die discussie in "ouderwets?", die had ik beter niet kunnen lezen. Ik vraag me opeens heel erg af waarom ik zo nodig moet werken. Ik wil heel graag weer werken omdat ik dan weer mijn collega's zie, wat met mijn studie doe, mijn hersens lekker (op een andere manier) gebruik enzo. Maar doe ik Ive daar niet te kort mee? Ben ik een slechte moeder, aangezien elke dag bij mijn kind zijn niet volledig bevredigend voor mij is?
Gelukkig kan ik nu weer Ive gaan op halen!
Ik zou binnen een paar weken compleet gek worden als ik niet meer hoefde te werken. Ik vind Anna een ontzettend schatje, maar thuisblijven de hele week red ik ook echt niet. Dan zou ze helemaal niks aan me hebben.
Kun je misschien via je huisarts ergens terecht Ingrid? Of anders vanuit het maatschappelijk werk? Je moet niet rond blijven lopen zo, is voor Kim ook niet goed. Ze heeft meer aan een gelukkige moeder.
Ik loop nu erg op de zaken vooruit en bemoei me met iets waar ik niks mee te maken heb, maar ken je het principe van home-start? Dat is een vrijwilligersorganisatie (van vanuit Humanitas) en wat jij soms beschrijft komt me bekend voor als ik kijk naar de gezinnen die ondersteund worden.
EE, je bent geen slechte moeder. Je bent een bezorgde moeder, maar dat is niet meer dan logisch.Yppy ik hoop dat het met Anna snel beter gaat. Het is zo verschrikkelijk om je kindje pijn te zien hebben. Je zult vast alle trus al hebben gehad. Maar ik weet dat ik bij Fleur ze op een gegeven moment (toen ze er in paste) bijna constant in de baby bjorn heb gehad (een andere draagzak/doek kan natuurlijk ook). Buik op buik dat vond ze erg prettig en ik had mijn handen vrij. En het mooiste was dat als ik stofzuigde ze helemaal tot rust kwam. Lekker tegen mama aan met geluiden die blijkbaar aan de baarmoeder deden denken.
quote:Kan de ha pas maandag bellen. Heb met maatschappelijk werk gebeld en er is woensdag en vrijdag een inloopspreekuur.Op vrijdag 29 september 2006 15:22 schreef YPPY het volgende:
Kun je misschien via je huisarts ergens terecht Ingrid? Of anders vanuit het maatschappelijk werk? Je moet niet rond blijven lopen zo, is voor Kim ook niet goed. Ze heeft meer aan een gelukkige moeder.
Ik loop nu erg op de zaken vooruit en bemoei me met iets waar ik niks mee te maken heb, maar ken je het principe van home-start? Dat is een vrijwilligersorganisatie (van vanuit Humanitas) en wat jij soms beschrijft komt me bekend voor als ik kijk naar de gezinnen die ondersteund worden.
home-start heb ik nog nooit van gehoord.
quote:Misschien ben ik dan wel gewoon gek aan het worden.Op vrijdag 29 september 2006 15:22 schreef YPPY het volgende:
Ik zou binnen een paar weken compleet gek worden als ik niet meer hoefde te werken. Ik vind Anna een ontzettend schatje, maar thuisblijven de hele week red ik ook echt niet. Dan zou ze helemaal niks aan me hebben.
home start is geen hulpverlening, maar kan wel aanvullend werken. Ook als je bijvoorbeeld op een lange wachtlijst terecht zou komen.
quote:misschien zou een paar dagen per week even niet alleen maar moeder zijn voor jou ook goed werken? heel rot dat je je zo ellendig voelt in ieder geval.Op vrijdag 29 september 2006 15:56 schreef Ingrid19 het volgende:
Misschien ben ik dan wel gewoon gek aan het worden.
En dit betekent niet dat ik vind dat moeders moeten werken, maar begrijp wel dat sommige het nodig hebben. Mijn moeder werkte toen ik klein was ook niet, maar deed wel andere dingen. Zoals meehelpen op de PSZ, voorleesmoeder op school ect. Ze was ook een echt goed met kinderen en vond daar ook haar uitdagingen in. Dus kijk eens wat jij leuk vind om te doen. En als dat bijv. mensen helpen is dan kan dat ook makkelijk in combi mt zorg voor je kind.
Ive had dan wel weinig gedronken, maar was verder wel vrolijk geweest en had lekker geslapen, dus hij heeft het best naar zijn zin gehad. En ik heb hem net uitgebreid gevoed en gemasseerd, ik voel me nu alweer een stuk beter. Ik ben denk ik ook wel een betere moeder voor Ive als ik naast het zorgen voor hem ook nog werk. En de leidsters op het kdv zijn heel ervaren en lief, dus ik weet dat hij daar 2 dagen in de week in goede handen is. Nu het ook nog zo voelen.
Ingrid, wat rot dat je je niet goed voelt! Veel sterkte!
en de laatste tijd heb ik dat gevoel vaker. Niet leuk.
Tnx iedereen!
Heb ook nog steeds geen werk, en daar dus enorm veel stress van enzow. En hoewel ik nu zeeën van tijd heb om leuke dingen met Noah te doen en het huishouden tot in de puntjes te verzorgen, valt alles me zoooo enorm zwaar en komt er meestal maar weinig van trecht
Voel me een slechte moeder, een slechte huisvrouw, een slechte partner... Kortom ik voel me gewoon slecht Maar ja, we blijven doorgaan he...
Sterkte ermee Ingrid.
Het soort afremmende stress dat texelonia noemt herken ik ook wel. Maar je kunt nou eenmaal niet alles goed doen, dus ben ik voorlopig tevreden als ik het in ieder geval als moeder goed doe. (Huishouden was toch al niet mijn sterkste kant
)[ Bericht 11% gewijzigd door Macka66 op 29-09-2006 21:06:18 ]
Nu is mijn huis stukken opgeruimder.[ Bericht 2% gewijzigd door Sjeen op 29-09-2006 21:05:18 ]
quote:Jij ook sterkte.Op vrijdag 29 september 2006 18:27 schreef texelonia het volgende:
Herkenbaar Ingrid..
Heb ook nog steeds geen werk, en daar dus enorm veel stress van enzow. En hoewel ik nu zeeën van tijd heb om leuke dingen met Noah te doen en het huishouden tot in de puntjes te verzorgen, valt alles me zoooo enorm zwaar en komt er meestal maar weinig van trecht
Maar ja, we blijven doorgaan he...
Sterkte ermee Ingrid.
Gelukkig zijn er wel goede momenten! Zoals lekker gek doen met Kim. Kim die lief lacht. Gewoon gezellig thuis zijn met zn 3en. Etc.
Helaas wonen mijn vriendinnen " ver" weg. En nieuwe vriendinnen maken gaat niet makkelijk worden.
[ Bericht 1% gewijzigd door Ingrid19 op 29-09-2006 22:03:21 ]
Dacht het niet, de liefde spat er vanaf.En ik heb me de tering gezocht naar deze foto om maar mijn punt te maken.
quote:2 weken geleden ging je het maatschappelijk werk al bellen, wat is daar toen dan mee gebeurd?Op vrijdag 29 september 2006 13:30 schreef Ingrid19 het volgende:
[..]
Wat je beschrijft, zo voel ik me de laatste tijd vaak. Misschien moet ik toch maar hulp zoeken dan.
Je klinkt iig positief!
quote:Op vrijdag 15 september 2006 12:15 schreef Ingrid19 het volgende:
Ga zo maatschappelijk werk bellen.
Ingrid, je moet echt hulp gaan zoeken anders zak je alleen maar verder in de spiraal! Ga eventueel praten met een sociaal psychiatrisch verpleegkundige (heeft mijn goed geholpen). En probeer toch iets voor jezelf te gaan ondernemen. Je bent dan wel moeder, maar naast moeder ben je ook nog vrouw van Djeez en je bent Ingrid! Misschien kan je 1 keer per week Kim naar je moeder brengen en dan kan jij een dagje lekker Ingrid zijn ipv alleen maar mamma! Er zijn ook trainingen om over je faalangst heen te komen!
Ik heb misschien makkelijk praten, maar ik heb ook in dat schuitje gezeten dat ik even niet meer wist waar ik het zoeken moest en door praten ben ik heel ver gekomen!
Je kunt het!!
quote:Op vrijdag 29 september 2006 22:23 schreef dutchie het volgende:
Voor Cattie: Is dit een foto van een slechte moeder?
[afbeelding]
En ik heb me de tering gezocht naar deze foto om maar mijn punt te maken.
Dank je wel!
Jullie zijn allemaal lief!
Ik voel me vandaag alweer een stuk beter. Ive zit volgens de leidsters op het kdv de hele tijd te lachen, dus hij vindt het niet erg en ik ben een leukere moeder als ik werk. Dus gaat Ive lekker naar het kdv, werk ik lekker en ben ik wel een goede moeder. Punt.
quote:Hoe kom ik in contact met een sociaal psychiatrisch verpleegkundige? Wordt dat vergoed?Op zaterdag 30 september 2006 12:05 schreef Vicky het volgende:
Ingrid, je moet echt hulp gaan zoeken anders zak je alleen maar verder in de spiraal! Ga eventueel praten met een sociaal psychiatrisch verpleegkundige (heeft mijn goed geholpen). En probeer toch iets voor jezelf te gaan ondernemen. Je bent dan wel moeder, maar naast moeder ben je ook nog vrouw van Djeez en je bent Ingrid! Misschien kan je 1 keer per week Kim naar je moeder brengen en dan kan jij een dagje lekker Ingrid zijn ipv alleen maar mamma! Er zijn ook trainingen om over je faalangst heen te komen!
Ik heb misschien makkelijk praten, maar ik heb ook in dat schuitje gezeten dat ik even niet meer wist waar ik het zoeken moest en door praten ben ik heel ver gekomen!
Je kunt het!!
Faalangsttraining heb ik me al vaker voor aangemeld. Maar hier in de buurt is er geen groep die bij mij past. Helaas. Ik ga maandag een afspraak bij de ha maken. Ik moet toch voor mijn heuo heen, waar ik nog steeds veel last van heb. Dan kaart ik het probleem aan en dan kijken wat hij/zij zegt.
En woensdag is er een inloopspreekuur van het mw, daar moet je eerst heen, voordat je verder terecht kan.
quote:ik durfde niet en toen ik uiteindelijk wel belde, nam er niemand op.Op vrijdag 29 september 2006 23:09 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
2 weken geleden ging je het maatschappelijk werk al bellen, wat is daar toen dan mee gebeurd?
[..]
Verder niks mee gedaan. Maar het gevoel blijft en gaat niet weg, dus toch maar er achteraan gewwest en uitgevonden dat er dus inloopspreekuur is op woensdag en vrijdag.
quote:ik kwam er via de ha mee in contact.Op zaterdag 30 september 2006 13:46 schreef Ingrid19 het volgende:
[..]
Hoe kom ik in contact met een sociaal psychiatrisch verpleegkundige? Wordt dat vergoed?
Faalangsttraining heb ik me al vaker voor aangemeld. Maar hier in de buurt is er geen groep die bij mij past. Helaas. Ik ga maandag een afspraak bij de ha maken. Ik moet toch voor mijn heuo heen, waar ik nog steeds veel last van heb. Dan kaart ik het probleem aan en dan kijken wat hij/zij zegt.
En woensdag is er een inloopspreekuur van het mw, daar moet je eerst heen, voordat je verder terecht kan.
quote:Aha. Dan zal ik dat ook navragen.Op zaterdag 30 september 2006 13:54 schreef Vicky het volgende:
[..]
ik kwam er via de ha mee in contact.
Ik hoopte zo het half jaar te halen, maar het is nu op de dag af zes weken. Gelukkig maar dat al drie verloskundigen me hebben verteld dat je vlak na de bevalling al vruchtbaar kunt zijn. Moet ik daar maar eens achteraan.Fietsen ging wel perfect. Op mijn conditie na dan.
Ik had wel van het allereerste moment dat ik Ive zag: "dat is mijn baby en die hoort bij mij". Het voelde direct heel erg goed. Maar of dat het moedergevoel is?
ik ben nu 7.5 kg afgevallen en weeg nu net zoveel als 3 jaar geleden nog 1 kg en ik ben onder de 100 ik ben blijhijjjjjjjj, echt blijhijjjjj
nog 20.9 kg te gaan
Raar, vreemd, onwerkelijk, doodeng, en soms ook heel vanzelfsprekend.
Wat een wonder dat Eva soms ligt te huilen, en dan bij mij onmiddellijk stil is. Zij kent mij nu beter dan ik haar denk ik. Ik moet haar nog helemaal leren kennen.
Soms vliegt het me ook aan, vooral als ze even huilt. We hadden het ook goed zonder haar. Maar als ik haar dan vast heb, ben ik zo verliefd, dan maakt alles niets meer uit
Lichamelijk gaat het eigenlijk boven verwachting. Ik loop aardig rond, kan al best veel weer. Alleen overeind komen uit bed is lastig met een operatiewond en veel stuwing (hoewel dat minder wordt). Slapen is lastig. Mijn hoofd loopt over!
ik hoop hier wel vaker te posten en dan ook op jullie te reageren, nu ben ik nog niet helemaal bijgelezen..
Zat vannacht met diaree op de wc en Merlijn mee op schoot. Hij pikt het namelijk niet dat mamma zo maar verdween en pappa was niet goed genoeg, dus was dat huilen. Vandaag heel weinig gegeten maar ik voelde me wel beter, langzaam weer opbouwen met eten en hopen dat het goed blijft gaan. Ik vind het de laatste tijd wel moeilijk, het eenkennige van Merlijn, het constant hangen bij mij en het hem niet af kunnen geven. Hij vindt het prima bij pappa zolang ik er niet ben, maar ben ik er wel hangt hij heel erg aan mij. Is natuurlijk wel lekker, maar af en toe iets minder is ook goed. Gelukkig zijn die dagen er bijna niet meer. Eén klein lachje of grapje kan alles in één keer goedmaken. Maar ook hier heeft het even geduurd voordat ik besefte dat ik gewoon iemands moeder ben. Dat ik de verantwoordelijkheid heb voor een kind. Nog steeds als ik een buurkindje "Kai z'n moeder" hoor roepen duurt het even voor ik door heb dat hij het tegen mij heeft. Ja, dat ben ik inderdaad en dat blijf ik mijn hele leven lang "Kai z'n moeder" quote:Oh meid, je hebt het al langOp zondag 1 oktober 2006 15:11 schreef YPPY het volgende:
Wanneer kregen jullie 'het moedergevoel'? Ik heb dat nog steeds niet geloof ik en vind het nu wel een keer tijd worden.
. Het is misschien anders als de boekjes omschrijven, maar als ik jouw posts lees, hoef je je over dat moeder gevoel echt geen zorgen te maken hoor!Pfieuw ik ben kapot zeg! drie dagen achter elkaar keihard gewerkt en vandaag was het weer even mijn laatste dag ( ben nu 5 dagen vrij jeujjj!!)
Vandaag lostte ik mijn man af die een dienst na mij had, en Daniël is uuuuren wakker geweest .. alleen maar huilen, en hij werd alleen maar stil als ik hem op mijn arm nam en rondliep.
Ik kon gewoon niet meer. Voor het eten een hazelsaapje gedaan terwijl hij naast me lag te jammeren.
Ik moest steeds de speen terugdoen, maar ik heb wel even kunnen slapen...
Nooit gedacht dat ik dat zou kunnen, naast een huilende baby slapen, maar ik was écht heel erg moe..
Ik geloof dat ik wat te hard van stapel ben gelopen.. een bevalling is niet niks, en ik werk zeker zo hard en zoveel als voorheen.
gelukkig heb ik een geweldig stel schoonouders die een lekker bordje eten voor me over hadden en die Daniël vast hielden als hij weer huilde
Nu slaapt hij eindelijk..
die 856763 heeft Fok er zelf bijbedacht omdat er al een andere Linda was blijkbaar...Zielig hoor, zo'n huilend hoopje mens. Sterkte Nanalune!
quote:okey LindaOp zondag 1 oktober 2006 21:31 schreef linda856763 het volgende:
Noem mij maar Linda hoor!
Zielig hoor, zo'n huilend hoopje mens. Sterkte Nanalune!
Ja tis inderdaad wel zielig zo'n klein baby'tje wat huilt, je weet gewoon niet wat er aan de hand is.
En op de 1 of andere manier komt er steeds een stoot adrenaline vrij als hij huilt, dát is gewoon heel vermoeiend.
Dat weet ik niet Leah. Als ik zie hoe J. is met Anna en hoe hij daarvan kan genieten. Dat heb ik niet. Ik doe veel met haar, maar dat is omdat ik weet dat goed is, maar het is niet een soort van oer-instinct. Misschien hormonen ofzo, het is natuurlijk ook onduidelijk wat dat iets is.
Kozakken
Dat zal wel lukken denk ik YPPY, ik heb vandaag 3 uur gewerkt (en dat ging wel redelijk, maar ik ben wel erg moe nu) en donderdag ga ik weer 3 uur werken en dan kijk ik met mijn leidinggevende hoe we het volgende week gaan doen. In eerste instantie wilde zij dat ik gewoon weer 50% kwam werken (= 3x4 uur), maar dat werkte niet en gaf zoveel stress dat ik helemaal niet kwam, dus dit werkt veel beter.
Ingrid, idd gewoon even aankaarten bij je ha. Ik heb aan de bel getrokken toen ik merkte dat ik eigenlijk alleen m'n bed uit kwam op Robin eten te geven en zo sukkelde ik verder en ik wilde voorkomen dat ik zelfs dat niet meer zou doen. En net als Viicky, praat ik met een SPV-er (en nog dezelfde ook
) en ik slik anti-depressiva. Sterkte Cattie, je bent echt geen slechte moeder hoor. Het is ook fijn om af en toe geen mama of vriendin/vrouw te zijn, maar gewoon cattie. En de eerste keren je kindje wegbrengen naar "vreemden" is ook moeilijk ik presteerde het Robin gewoon maar niet te brengen om te wennen, want ik wilde er niet aan wennen
Martineke Ik herken zooo wat je bedoelt!! Ik zit sinds vorige week ook onder de 100, voor het eerst sinds jaaaaaaaaaaren. Ben dit jaar 10 kg afgevallen Nog 25 te gaan minimaal 
En dat moeder gevoel.. soms kan ik niet meer geloven dat Robin uit mij is gekomen, omdat hij al zo een grote knul is en het lijkt allemaal zo lang geleden. Maar zodra hij op m'n buik lag na de bevalling was hij mijn kindje.. eigenlijk in mijn buik ook al
Ik heb nu medicijnen. amitriptyline. Dat moet ook met het slapen helpen.
Voorlopig nog niet praten met een psych oid. Eerst kijken of de medicijnen werken.
Nu ga ik Kim troosten!
Misschien kun je toch ook nog even wat contact zoeken met Maatschappelijk werk om te zorgen dat je ook aan de oorzaak kunt werken en op die manier kunt zorgen dat je ook snel weer van de medicijnen af kunt.
En de medicijnen kunnen wennen zijn, maar neem keurig in dan werken ze het beste. Na een week of 2 kan er resultaat zijn. Het is niet zo dat ze een wonder verichten, maar als je over een paar weken terug kijkt dan zie je het verschil.
quote:Hier net zo: ik doe wat ik denk dat goed is en ik vind het ook wel leuk, maar ik heb niet het idee dat er echt een gevoel ofzo achter zit. (aanvulling: En Peter doet dus veel meer: Amber in bad, die neemt de tijd om uitgebreid voor te lezen en hij geniet er ook echt van. Zelf lijk ik wel het geduld te missen, ik weet het niet.... )Op maandag 2 oktober 2006 09:28 schreef YPPY het volgende:
Dat weet ik niet Leah. Als ik zie hoe J. is met Anna en hoe hij daarvan kan genieten. Dat heb ik niet. Ik doe veel met haar, maar dat is omdat ik weet dat goed is, maar het is niet een soort van oer-instinct. Misschien hormonen ofzo, het is natuurlijk ook onduidelijk wat dat iets is.
Ook andere verhalen herken ik: Ik werk nog niet, maar ik onderneem niet altijd wat (hoewel het met 2 kinderen van deze leeftijden wel een serieuse onderneming is
) Ik vind mezelf al heel wat als ik met Amber en Iris naar de supermarkt ben geweest, en Amber dan op haar 3wielertje.[ Bericht 8% gewijzigd door LadyS op 02-10-2006 21:35:49 (aanvulling) ]
En dan denk ik dat het ook een heel verschil is of je full-time mama bent en alle dagelijkse en verplichte dingen moet doen plus een huishouden of een papa bent die na zijn werk relatief korte tijd aan zijn kroost besteed en daardoor misschien juist het geduld heeft om uitgebreid voor te lezen en te badderen.
Kortom, ik denk dat je het heel goed doet en het lijkt me ook een hele onderneming om naar de supermarkt te gaan
Wat denk ik veel he
quote:Maar ik weet dus niet wat het probleem is. De dokter denkt dat het oa hormonaal en uitputting is.Op maandag 2 oktober 2006 21:18 schreef Lois het volgende:
Fijn Ingrid dat ook jouw probleem erkenning heeft gekregen. Niet praten met iemand vind ik alleen een beetje krom advies want alleen medicijnen gaan het probleem echt niet oplossen, die bestrijden alleen de symptomen. Zeker in het begin zal het allemaal moeilijk genoeg zijn want het duurt wel een week of 6 (of langer) voordat je medicijnen echt gaan aanslaan.
Het duurt 2 weken voordat de medcijnen aanslaan. En het kan wel een half jaar of langer duren dat ik de medicijnen moet slikken.
je bent natuurlijk niet zomaar depressief lijkt me. Magoe, sterkte ermee, ik hoop dat de medicijnen snel werken, maar ook daarvan denk ik dat het langer als 2 weken zal duren. sterkte!! Fijn dat je in ieder geval naar de ha bent geweest en dat hij/zij je serieus heeft genomen. Lijkt me erg moeilijk om je zo te voelen, sterkte! maar misschien hoef ik me daar geen zorgen over te maken. Het komt zoals het komt. Ik zie wel een beetje tegen het feit op dat we straks weer moeten wennen aan een klein kindje erbij en Emma en Noa weer een zusje erbij. Ondanks dat ik naar dit kindje verlang en er nu al van houd... Noa en Emma zijn mij 'eigen' geworden en het zal écht wennen zijn om weer een andere situatie te hebben als je voor je gevoel pas nét gewend bent aan deze. Waar ik ook echt tegenop zie is de slapeloze nachten, er zijn nu al heel veel gebroken nachten door verkouden kindjes en soms heb ik dan het gevoel dat ik het niet meer trek. Ook word ik dan soms boos op ze (midden in de nacht) en kan ik niet meer echt logisch nadenken 'misschien moet haar neusje gewoon even gesprayed worden' ... en blijft het doorsukkelen.
Voor de rest geniet ik ook heeeeel erg van deze twee meiden. Dat moedergevoel heb ik ook écht wel, het uit zich ook in beschermend zijn en moeilijk overlaten van de zorg aan anderen. Ook merk ik dat ik mijn eigen kinderen vaker schattig vind dan een ander... ik ben zo gek op ze dat ik alle kleine dingetjes leuk vind en dat die mij opvallen.
Toen Emma net geboren was had ik dat nog niet ten opzichte van haar, ik vond het ook niet zo moeilijk haar even te laten huilen omdat ik het nog niet herkende als 'die is van mij' ofzo... dat kwam na een dag pas en is langzaam gegroeid. Voor mijn gevoel hield ik in het begin ook nog meer van Noa, heel vreemd vond ik het. Maar gelukkig is het vanzelf goedgekomen en houd ik nu van állebei evenveel, met hun eigen schattige lieve en soms ondeugende dingetjes. Dus daar maak ik me nu ook geen zorgen over bij de derde.
quote:Let je wel op jezelf Ingrid, ik vind het namelijk een beetje raar dat je wel medicatie krijgt en geen 'hulp'.Op maandag 2 oktober 2006 20:56 schreef Ingrid19 het volgende:
FF snel. Ben naar de ha geweest. Ik ben wel depressief. Wel redelijk licht.
Ik heb nu medicijnen. amitriptyline. Dat moet ook met het slapen helpen.
Voorlopig nog niet praten met een psych oid. Eerst kijken of de medicijnen werken.
Nu ga ik Kim troosten!
Medicatie is geen oplossing bij een depressie ( ook een lichte), het vlakt je up's en down's wat af zodat je je na een tijdje wat beter voelt, maar zodra je stopt komt dat weer terug en is de oorzaak nog steeds aanwezig.
Edit: zoals meer mensen vinden
Het hoeft dan maar een klein beetje een ouderwetsere HA te zijn die wat minder op de hoogte is van dit soort dingen (anders dan bijv. in de grotere steden) en je komt tot dit advies.
Het lijkt mij ook niet handig als men hier collectief het advies van de ha in twijfel gaan trekken als Ingrid nou net de moed gevonden heeft om erheen te gaan om hulp te zoeken.
Ik ben nu weer een tijdje volledig aan het werk, heb er een tijdje helemaal doorheen gezeten.
Gister nog een evaluatie gesprek gehad omtrent de revalidatie en hij vond het super gaan, was verbaasd dat ik alweer zoveel op me had genomen en zag duidelijk verschil, hij wist mijn onzekerheid echt weg te nemen en vond het erg belangrijk dat ik er starks ook weer voor Jordy kon zijn en werken niet weer als een last ging zien en gaat dus extra op me letten in die periode, omdat ik soms een beetje eigenwijs ben en dingen niet tijdig aangeef.
Wat een geruststelling zeg!
Ik heb eindelijk niet meer zo het gevoel dat ik álles moet kunnen...Bedankt voor alle reacties. Het is zo dubbel. Enderzijds mis ik dat oergevoel, anderszijds kan ik me eraan ergeren als J. niet snel genoeg weet waarom ze huilt. Misschien komt het idd wel doordat ze veeleisend is/was. Daardoor ligt de nadruk steeds op voeden/troosten/voeden/troosten en soms een schone luier of badje ertussendoor. Er is dan maar weinig gelegenheid voor iets leuks. Voorlezen of liedjes zingen gebruik ik als middel om te troosten, dus ook niet om het leuk. En ik baal nu van de weinige melkproductie, wat een gedoe allemaal tegelijk en dan nog bergen hormonen.
Nog 7,5 maanden, dan zijn de 9 maanden ontzwangeren om.En Bix, ik herken me ook veel in jouw verhaal. (diepe hap lucht neemt)Toen Cas geboren werd was ik echt blij, echt waar. Maar toch knaagde er iets. Ik dacht echt dat het een meisje was en hij leek niet op mij. Geen donker haar, geen donkere ogen, echt een hollands ventje. Dat was best even omschakelen. Bij Léon was het gelijk een en al herkenning. En ook dat je jezelf in tweëen moet splitsen omdat er nog een kindje rondloopt die aandacht nodig heeft.
Maar ik wist dat het goed zat, ik heb tijd genomen voor mij en Cas. En ik ben verliefd, hij is van mij. Maar ik moest wel even wennen.
En Ingrid, heel goed dat je gaat werken aan jezelf.
Het enige dat Anna van mij heeft, zijn haar koude handjes. Misschien is dat ook wel iets dat meespeelt. Onbewust speelt (ben ik bang) ook mee dat ik bang ben dat onze verhouding net zo gaat worden als die van mij met mijn moeder. Daarom had ik een jongen wel fijn gevonden. Gelukkig maar dat ze wel een schatje is.
Toch niet gek dutchie? Je verwachtte iets heel anders, dan moet je wennen aan een nieuw idee.
Goed dat je actie ondernomen hebt Ingrid.
quote:Ik herken je verhaal wel, in het begin was ik vooral geconcentreerd op alle handelingen zoals daar zijn wassen, aankleden, luiers verschonen, en natuurlijk de alles consumerende (tijd, energie) borstvoeding.Op dinsdag 3 oktober 2006 11:12 schreef YPPY het volgende:
Mooi zo Githa, kun je rustig aan doen.
Bedankt voor alle reacties. Het is zo dubbel. Enderzijds mis ik dat oergevoel, anderszijds kan ik me eraan ergeren als J. niet snel genoeg weet waarom ze huilt. Misschien komt het idd wel doordat ze veeleisend is/was. Daardoor ligt de nadruk steeds op voeden/troosten/voeden/troosten en soms een schone luier of badje ertussendoor. Er is dan maar weinig gelegenheid voor iets leuks. Voorlezen of liedjes zingen gebruik ik als middel om te troosten, dus ook niet om het leuk. En ik baal nu van de weinige melkproductie, wat een gedoe allemaal tegelijk en dan nog bergen hormonen.
De gelegenheid voor leuke dingen, die kómt! Op een gegeven moment is dat liedje zingen, boekje lezen wel voor de leuk. Ze worden na 3 maanden zo interactief die babies joh
Bij mij begon het échte moedergevoel toen pas.
Wat ik me goed kan herinneren is dat ze met een week of 6 wakker werd en me trakteerde op een ongelooflijke glimlach, helemaal van haar voor mij. Toen werd ik wel verliefd. Zo verliefd dat ik haar naam op beslagen ramen schreef met hartjes erachter.
Maar het gevoel van nu is het leuk begon pas toen ze zelf oog kreeg voor alles om haar heen en dan wordt het steeds leuker.
Ingrid
quote:Ik heb dit net zoOp dinsdag 3 oktober 2006 11:35 schreef Vicky het volgende:
YPPY, ik vond het helemaal geweldig toen Amber er eenmaal was. Ik was zo trots als een pauw. Maar ik had ook soms van die momenten van: nou is dit het, ik vind er eigenlijk helemaal geen reet aan... Maar nu ben ik zoooo ontzettend blij en trots op dat kleine mormeltje...
. Als Eva huilt, wat ze helemaal niet veel doet, denk ik soms ook: maar we hadden het ook zo leuk zonder haar, waarom hebben we dat nu op de kop gezet. Maar de verliefdheidsmomenten compenseren veel, zo niet alles. Maar een oer-moedergevoel . Ik moet nog best wennen hoor! En ik denk ook, dat ik net als Belana (toch) niet een echt babymens ben. Het lijkt me zo leuk om haar voor te lezen, en met haar te praten, en dat ze dan haar papa en mama de liefste vindt, en papa de aldersterkste . Maar nu is ze nog gewoon een lief knuffelaapje Sterkte Ingrid
. En wie weet kun je je verhaal hier ook nog wel een beetje kwijt...quote:Michel is ook helemaal geen babymens. Die vond er de eerste 3 maanden helemaal geen reet aan.. ALleen maar verschonen, flesje, boertje, slapen en weer opnieuw... maar nu kan ie tenminste lekker "stoeien" en gek doen met haar...Op dinsdag 3 oktober 2006 12:24 schreef linda856763 het volgende:
[..]
Ik heb dit net zo
Sterkte Ingrid
quote:Ik pik er ff 1 tussenuit.Op dinsdag 3 oktober 2006 08:26 schreef phileine het volgende:
Ingrid, realiseer je wel dat je klachten in de eerste twee weken erger kunnen worden (veel erger), dat hoort bij het instellen. Daar moet je dus niet van schrikken, het gaat vanzelf weer weg. Is er trouwens een speciale reden dat ze dat middel heeft gegeven en niet een van de modernere anti-depressiva's? Of heeft ze daar niets over gezegd? Sterkte ermee!
Deze anti-depressiva heb ik gekregen omdat ik moeite heb om in slaap te komen en omdat ik vaak wakker wordt. Dit is dan de enige die daar ook voor helpt
Ik heb gelezen dat de klachten erger kunnen worden. En las net ergens dat je er dan een "anti angst" oid medicijn bij kunt krijgen. Heb ik dus niet. Is hopelijk ook niet nodig.
Zit zelf nog te twijfelen of ik wel of neit naar mw toe ga. Ik kan zelf niks bedenken waarom ik me zo voel.
Djeez denkt dat ik eenzaam ben.
Oh. moet gaan, het ruikt hier ineens heel vies...
quote:Dat is zo. Helaas heb ik geen 75.- over. dat kost het per consult.Op dinsdag 3 oktober 2006 15:49 schreef texelonia het volgende:
Je hoeft niet perse te weten waarom je zo voelt. Daar kun je juist ook achter komen als je met iemand gaat praten.
Dus dat wordt hem niet. Wordt uiteraard niet vergoed. Ik heb alleen de basisverzekering.
Ik was vandaag op het consultatiebureau en daar hing een flyer over Home-start, is dat misschien iets voor jou?
Dit is de website. Het zijn vrijwilligers die gezinnen met kinderen onder de 6 jaar helpen.
Toen ik wakker werd besefte ik me dat als ik nu weer zou moeten bevallen, ik waarschijnlijk ook echt in paniek zou raken. Gelukkig duurt het (als het goed is) nog heel lang voordat ik weer zal gaan bevallen en heb ik nog een tijd om dit te verwerken. Want hieruit blijkt wel dat ik er nog niet klaar mee ben.
) quote:Maatschappelijk werk is gratisOp dinsdag 3 oktober 2006 20:57 schreef sombie het volgende:
Ingrid, volgens mij hoef je voor maatschappelijk werk niet te betalen. Ik zou daar eens informeren of je er terecht kunt. Het kan zijn dat een paar gesprekken je al op de goede weg helpen.
. quote:Dit had ik ook geopperd. Echt de overweging waard denk ik Ingrid. Gratis en het kan zorgen dat je je wat zekerder over jezelf voelt.Op dinsdag 3 oktober 2006 17:53 schreef cattie het volgende:
Ingrid, wat goed dat je naar de huisarts bent geweest, hopelijk werken de medicijnen snel.
Ik was vandaag op het consultatiebureau en daar hing een flyer over Home-start, is dat misschien iets voor jou?
Dit is de website. Het zijn vrijwilligers die gezinnen met kinderen onder de 6 jaar helpen.
kan even niks beter bedenken dan: heel veel sterkte voor de lieve mama's die het soms even niet zien zitten
Maatschappelijk werk blijft dan over.
quote:Ingrid, de site is een beetje onduidelijk en er staat inderdaad dat er geen organisatie in Drenthe is, maar volgens mij zit er wel een vestiging in Emmen.Op dinsdag 3 oktober 2006 22:59 schreef Ingrid19 het volgende:
In Drenthe is nog geen Home-Start ondersteuning georganiseerd.
Maatschappelijk werk blijft dan over.
De vrijwilligers van Home-Start komen bij de gezinnen thuis, dus over eventuele reistijd hoef je je niet druk te maken. Misschien is er wel een vrijwilliger bij deze organisatie aangesloten die bij je in de buurt woont. Bij de link hierboven staat ook een e-mailadres. Wellicht kun je via die weg wat informatie inwinnen.
Veel succes en heel knap dat je aan de bel getrokken hebt!
quote:Ik zag het net.. Ik heb gemaild!Op dinsdag 3 oktober 2006 23:13 schreef Reese het volgende:
[..]
Ingrid, de site is een beetje onduidelijk en er staat inderdaad dat er geen organisatie in Drenthe is, maar volgens mij zit er wel een vestiging in Emmen.
De vrijwilligers van Home-Start komen bij de gezinnen thuis, dus over eventuele reistijd hoef je je niet druk te maken. Misschien is er wel een vrijwilliger bij deze organisatie aangesloten die bij je in de buurt woont. Bij de link hierboven staat ook een e-mailadres. Wellicht kun je via die weg wat informatie inwinnen.
Veel succes en heel knap dat je aan de bel getrokken hebt!
quote:Op dinsdag 3 oktober 2006 12:23 schreef nebelung het volgende:
Wat ik me goed kan herinneren is dat ze met een week of 6 wakker werd en me trakteerde op een ongelooflijke glimlach, helemaal van haar voor mij. Toen werd ik wel verliefd. Zo verliefd dat ik haar naam op beslagen ramen schreef met hartjes erachter.
Wat klinkt dat lief... Ingrid, fijn dat er een instantie is waar je toch terecht kan. Kan me voorstellen dat je niet zoveel kunt/wilt betalen voor een consult, dat is echt belachelijk duur.
Sterkte
en ik hoop dat het gaat helpen om erover te praten!Ik heb hier een slechte dag qua rug. Ik heb weer pijn boven mijn rechterbil en in mijn linkerlies. Dus het lijkt wel kruislings. Ik hoop dat mijn collega de fysiotherapeut er vanmiddag is om er even naar te kijken. Ik zag hem daarstraks al bedenkelijk kijken toen ik bukte.
Echt last weer, terwijl het eigenlijk best goed ging de laatste tijd. Probeer zoveel mogelijk in beweging te blijven nu, maar echt helpen doet dat ook niet. Balen.
Dus morgen ga ik voor het eerst eruit!
Naar de chiropractor Verder alles best. Ik probeer balans te vinden tussen verstand en gevoel. Voeden op schema vs voeden op verzoek, even laten huilen of meteen oppakken, etcetc.
Het begint te komen.
O, en ik ben moe moe moe
Nachtvoedingen doe ik toch nog meest zelf, manlief moet gewoon werken, en ik blijk het toch ook wat moeilijk uit handen te kunnen geven. Maar nu doe ik even oordoppen in en ga een paar uurtjes liggen - schoonmoeder past op Eva.[ Bericht 19% gewijzigd door linda856763 op 04-10-2006 12:45:12 ]
Linda, heb je lekker geslapen?
Vandaag was mijn eerste dag op het werk, na 7 maanden afwezig geweest te zijn. Het voelde goed. Lekker weer tussen de mensen, veel bijgepraat en ook alweer rustig begonnen met een dossier (dat 3 telefoonboeken dik is!
). Ik miste Ive wel, maar niet heel erg. Met hem ging gelukkig ook alles goed. En het kolven ging ook prima! Alleen maar positieve geluiden dus! . Had je ouderschapsverlof? Fijn dat je het naar je zin hebt! (ik wil soms nu al even om het hoekje gluren op kantoor)Lekker geslapen, niet al te lang, maar wel goed. Morgen ga ik ook nog even gebruik maken van de aanwezigheid van kraamzorg, en even oordoppen in denk ik. Vanaf vrijdag doe ik het alleen, dus lig ik wsl gespitst op elk geluidje... Het went al een beetje
Wat fijn dat het moederschap al een beetje went.
Nog een positief berichtje: ik ben al 6 kg kwijt, nog 4 te gaan!
Fysio was er vanmiddag niet, dus moest even de tandjes op elkaar zetten. Morgen is hij er wel, hoop dat hij tussendoor tijd heeft. Wel handig zo'n fysio om de deur.
Linda neem het er nog even van nu de hulp er nog is. Ze is ervoor.
Afgelopen week was ik anderhalve kilo afgevallen.
Was iets te hard dus ivm de bv. Ik probeer nog even de balans te vinden tussen afvallen,sporten en bv. Heb even het schema wat Sugar laatst gaf aangehouden, maar dan gaat het dus te hard.Sterkte nog met de tanden op elkaar zetten!
quote:O, dat is inderdaad balen! Ik vond die 4 kindloze verlofweken al zo lang!Op woensdag 4 oktober 2006 20:32 schreef cattie het volgende:
Die 7 maanden waren helaas omdat ik met 23 weken zwangerschap al moest stoppen met werken... De eerste 4 maanden was ik dus kindloos thuis en dat was niet leuk. De laatste 3 maanden met Ive gingen daarintegen weer veel te snel!
Wat fijn dat het moederschap al een beetje went.
Nog een positief berichtje: ik ben al 6 kg kwijt, nog 4 te gaan!
Ik verlies nu nog een kilo, of soms een halve per dag, maar als dat stopt moet er nog 8.. dan ga ik jullie eens tips vragen. Wat gaan jullie hard
(en in het begin natuurlijk gewoon zoals 't vlak na de bevalling eraf gaat.. de zwangerschapskilo's bevatten nagenoeg geen giftige afvalstoffen)
Lekker hoor dat het afvallen goed gaat bij jou en ook cattie. Ik raak langzamerhand wel weer wat kwijt, zit nu nog 2 kilo van mijn start gewicht, zonder er echt wat voor te doen, das wel lekker. Maar voor het mooie wil ik er nog een kilo of 6 vanaf hebben en daar zal ik wel wat voor moeten doen, dus een werkend schema is welkom Hoofdmaaltijd: 2 sneetjes bruin brood met dun boter en beleg of bijvoorbeeld muesli met yoghurt en 's avonds natuurlijk gewoon warm eten op een verstandige manier.
Tussenmaaltijd: stukje peperkoek, beker yoghurt, bakje rauwkost, gevarieerd fruit.
Dat lukt!!!
hoe gaat het nou met jou sjoeg?
Gewoon nog geen tijd voor om dat zo te doen. Komt erop neer dat ik soms veel minder eet dan dit, soms meer, soms verstandiger en soms onverstandiger. Maar dat is wel iets wat binnenkort ook op de rit moet komen, anders blijf ik me dáár rot over voelen, denk ik.
Heb er nu de tijd nog niet voor, of de rust. Ik graai een boterham uit de keuken, kwak er wat op en eet lopend en opruimend door het huis. Ik moet al moeite doen om alle dingen die ik nu slik (antibiotica 3 x per dag, ijzer 2 x, vitamine B 1 x en visolie 2 x) niet te vergeten, dus helemaal uitgebalanceerde maaltijdjes maken, zit er nog niet in.
Ontbijten is wel heel belangrijk ook, belana!
En natuurlijk veel drinken. het is vooral belangrijk dat je je bloedsuikerspiegel niet te veel laat schommelen, daarom regelmatig eten met kleinere tussenmaaltijden. Dat werkt beter dan 3 keer een veel grotere hoeveelheid. gewoon zomaarIk schrik een beetje van al die verhalen van moeders die niet lekker in hun vel zitten. Ik ken het gevoel maar als je, je zo voelt is het alsof je de enige bent die het zo voelt en of niemand je verder begrijpt (vaag verhaal
). Fijn dat jullie hier wat steun aan elkaar kunnen hebben. Kop op dames, ooit zal het beter gaan!Hier gaat het eigenlijk super. Ik ben heel druk met werk, studie, fröbelen en met Kai gaat het nu helemaal super. Afgezien van de bronchitis en een heftige eczeemaanval is hij gewoon een vrolijk, gezellig en tevreden kereltje. Zondag wordt hij alweer twee. De tijd is zo snel gegaan en tegelijkertijd voelt het alsof Kai er altijd al geweest is.
Ik ben wel heel jaloers op al die afvalverhalen
Ik heb er na de bevalling niet genoeg bovenop gezeten en heb uit verveling alle zwangerschapskilo's er gewoon weer bijgegeten Nu moet en zal ik ze er gewoon afkrijgen. Het eetschema van Sugar red ik niet. Ik ben bang dat ik dan na een week van de honger bezwijk, maar het is een mooie richtlijn om mee te beginnen. Maar mischien dat ik het ga proberen met bijv. 3 boterhammen. Sowieso zou het bij mij al schelen als ik verstandig zou gaan eten, ipv de hoeveelheid aanpassen.En het is idd fijn om te lezen niet de enige moeder te zijn die nergens aan toe denkt te komen enzo. Ik heb gisteren mezelf een schop onder de kont gegeven en ben met Amber en Iris met de trein geweest om Peter op te halen van zijn werk. Gewoon voor de leuk
Het blijktdat het je best een paar simpele afspraakjes kunt maken met Amber (lief bij mama blijven, handje geven ---> want een beetje gevaarlijk bij de treinen) En zo was het tch nog een leuk uitstapje van een klein uurtje. Amber wilde al zoooo lang met de trein.Ik ben er wel van overtuigd dat zodra we een eigen huis hebben dat het dan allemaal hel anders gaat
(lees: een stuk beter)[ Bericht 19% gewijzigd door Vicky op 05-10-2006 09:21:02 ]
quote:niet zo goed, kopen is eigenlijk te duur in die regio en voor een huurwoning staan we nu 20e./24eOp donderdag 5 oktober 2006 09:10 schreef Yoni het volgende:
Hoe gaat het met de huizenjacht eigenlijk LadyS?
Dus het is gewoon afwachten.
Iemand (die aannemer is) had een pand gekocht dat over een jaar tot anderhalf jaar tegen de vlakte gaat en hij zocht mensen om zijn kosten een beetje tegemoet te komen en om de krakers buiten te houden. Maar dat huis was zoooo verschrikkelijk uitgewoond, dat zou teveel geld gaan kosten om bewoonbaar te krijgen. En dat vond ik zonde als het maar om zo een korte periode gaat.
)het lijkt me ook niet ideaal zoals jullie nu wonen namelijk?
Maar meer omdat het zo krap is. Zoals je hebt kunnen lezen in het babietjestopic past Iris nog maar net in haar wiegje, maar het zal moeilijk worden om haar ledikantje bij ons bed te zetten, zonder een commode/ladenkastje op te geven waar dus kleding inzit.Iris bij Amber op de kamer lijkt me niks, dat kan nooit goed gaan. Amber is té zorgzaam zeg maar.
quote:Maar hoe zit het dan met mijn kilo's? Want dat is me nog steeds niet helemaal duidelijk. Ik ben nog 7 a 8 kilo zwaarder dan voor de zwangerschap. Valt dat na 3 maanden nog steeds onder de zwangerschapskilo's en kan ik die zonder problemen wegwerken of moet ik me echt houden aan die 500 gram per week?Op woensdag 4 oktober 2006 22:33 schreef E.T. het volgende:
PV 500 gram per week mag je veilig afvallen als je bv geeft
(en in het begin natuurlijk gewoon zoals 't vlak na de bevalling eraf gaat.. de zwangerschapskilo's bevatten nagenoeg geen giftige afvalstoffen)
Ik vind het nl. een beetje vaag of die 500 gram nu gaat bij het afvallen bij je oude prezwangerschapsgewicht (dus echt afslanken) of voor de extra kilo's die zijn blijven hangen na de zwangerschap?
Ik schrok nl. best wel toen ik anderhalve kilo was afgevallen. Gelijk bang dat Cas de afvalstoffen binnen had gekregen. Dus deze week is het weer zoeken naar een balans.
Dat zegt 'men' toch ook altijd. Dat je van bv geven sneller je figuur weer terug hebt. Lijkt me niet dat je dan moet blijven bunkeren als een bouwvakker om op dat na-zwangerschapsgewicht te blijven.
quote:Beiden Dutch, het gaat er namelijk om dat het geen 'oude' kilo's zijn. want in oude kilo's die allang opgeslagen zijn, zitten vrij veel gifstoffen. Nieuwe kilo's hebben nog niet de kans gehad om die op te slaan... Zoiets is het volgens mij.Op donderdag 5 oktober 2006 11:51 schreef dutchie het volgende:
[..]
Maar hoe zit het dan met mijn kilo's? Want dat is me nog steeds niet helemaal duidelijk. Ik ben nog 7 a 8 kilo zwaarder dan voor de zwangerschap. Valt dat na 3 maanden nog steeds onder de zwangerschapskilo's en kan ik die zonder problemen wegwerken of moet ik me echt houden aan die 500 gram per week?
Ik vind het nl. een beetje vaag of die 500 gram nu gaat bij het afvallen bij je oude prezwangerschapsgewicht (dus echt afslanken) of voor de extra kilo's die zijn blijven hangen na de zwangerschap?
Ik schrok nl. best wel toen ik anderhalve kilo was afgevallen. Gelijk bang dat Cas de afvalstoffen binnen had gekregen. Dus deze week is het weer zoeken naar een balans.
. Is beide keren ook goed gekomen.Wat ik er maar mee wil zeggen dames, wees ook niet te streng voor jezelf hè? Je lijf heeft er ook 9 maanden over gedaan om die kilo's te verzamelen.
maar het HOEFT natuurlijk echt niet zo snel te gaan. ik ben wel TE laks geweest trouwens, na beide zwangerschappen bleven ca 5 kilo's hangen, en ik ben nu dan maar eens begonnen die (inmiddels ruim) 10 kg wat serieuzer te lijf te gaan. Da's probleem 1. Probleem 2 is dat als ik ergens voor ga, ik er ook helemaal voor ga. Zo ook met afvallen/terugkomen op mijn oude gewicht. Dan wil ik mijn schouders eronder zetten en er flink tegenaan gaan. En dat kan nu niet. Daar ben ik me heel erg bewust van. Daarom ben ik ook echt aan het zoeken naar een nieuwe methode, waarbij ik dus een wat betere balans krijg.
En ik heb het al wel vaker geschreven, de kilo's waren heftig hier (30 kilo+25 kilo), maar blijkbaar pikte mijn lijf toch weer zijn oude modus op daarna.
had gedacht dat het me weinig kon schelen, maar zit er toch wel mee
en vanochtend dacht ik weer na het staan op de weegschaal: nu moet ik geen tussendoortjes meer eten voor de 20e keer ofzo
maja moet er toch maar aan beginnen nu echt! vooral 's avonds voor de tv eet ik koekjes, zonder te merken dat ik de volgende pak
pffff zou eigenlijk meoten gaan sporten oid maar daar heb ik niet echt tijd/geld/plaats voor
max heeft het echt heel goed naar zijn zin hier (bij oma dus) en vind oma echt super! ook kan hij heel goed met mijn broer opschieten, dat is de enige man in huis en max is toch wel gek op mannen
oma vind het ook heerlijk om weer een kleintje in huis te hebben en houdt ook erg veel van max.
toch zit ik vaak te denken dat ik over een tijd toch wel op mezelf wil, of nog een keer een vent zoeken om nog een brusje voor max te maken
maar dan gelijk komt er naar boven dat max het hier gewoon heel goed heeft en zich echt thuis voelt. we hebben dan ook een heerlijk huis hier.
Maar het is ook weer raar (?) om als moeder bij je moeder te wonen, of niet?
en ik wil ook wel weer een keer werken enzo. pffff ik vind het lastig.
maar ik vind zelf dat ik me nog niet druk hoef te maken, want het is nu allemaal nog goed! maar toch denk ik er elke dag aan. stom!!!
Ook als je op zichzelf woont, kunnen je moeder en broer Max nog vaak zien toch? En zo lang jullie het ok vinden, is het toch niet raar. Lijkt me gezelliger dan helemaal alleen en wel fijn ook, nu hij nog klein is.
Ik ben ook begonnen met afvallen via een methode die me al vaker geholpen heeft: de dieetclub hier.
quote:Werkt goed he, die dieetclubOp vrijdag 6 oktober 2006 13:22 schreef YPPY het volgende:
Als 'sport' kun je wel heerlijk met Max over de wallen lopen pinquit. Als het goed weer is tenminste. Echt jammer nu, ik vind dat zo leuk met Anna tussen de bomen door. Je kunt al heel goedkoop sporten, touwtje springen, wandelen, hardlopen ofzo.
Ook als je op zichzelf woont, kunnen je moeder en broer Max nog vaak zien toch? En zo lang jullie het ok vinden, is het toch niet raar. Lijkt me gezelliger dan helemaal alleen en wel fijn ook, nu hij nog klein is.
Ik ben ook begonnen met afvallen via een methode die me al vaker geholpen heeft: de dieetclub hier.
moet zowiezo nog minstens een jaar wachten op een huurhuis btw ja het weer zit wat tegen, maar de wallen heeft max gelukkig van de zomer al heel heel vaak gezien
quote:Echt wel, ken geen betere methode en het is nog gezellig ook.
Pinquit, je hebt echt een supermoeder volgens mij. En ms denkt zij er ook wel eens aan hoe het zou zijn als jullie niet meer bij haar inwonen. Of ms probeert ze daar juist niet aan te denken.
Toch begrijpt zij denk ik ook wel dat je op een gegeven moment toch op jezelf wil gaan wonen. Uiteindelijk zal dat toch een keer gebeuren. (dat jij het zo ingewikkeld maakt met eerst een kind, dan het huis uit en dan een vent vinden, sja.
) Als je iets gaat zoeken, zoek lekker iets in de buurt. Zodat jullie wanneer je maar wilt even terug kan gaan en zij ook bij jullie kan zijn. Evenals je broer natuurlijk. Denk maar zo, je verdwijnt alleen uit haar huis niet uit haar leven. ik ben inmiddels al 8.8 kg kwijt
En dan over mijzelf, Ik heb het gevoel dat ik mijzelf van de ene in de andere dag sleep. Ik zorg voor Emma met redelijk plezier en we lachen ook met zijn twee. Maar ik kom niet toe aan simpele dingen als een stukje wandelen ofzo. Het huishouden hou ik net aan bij en 's avonds heb ik geen puf om dingen te doen die ik graag zou willen doen (naaien, lezen, schrijven). Elke dag weer neem ik mij voor om te gaan slapen als Emma slaapt maar dan is weer van alles dat ineens moet gebeuren
Ook vroeg naar bed staat elke dag weer op het lijstje maar gebeurt niet. We gaan maandag twee weken met vakantie, ik hoop dan wat meer uit te rusten omdat de zorg voor Emma dan meer gedeeld wordt met Mike. Als ik mij daarna nog zo voel als nu ga ik maar eens praten met de huisarts of ik niet toch in een depressie zit ( goh zou het??? ) Ik kan me wel voor mijn kop slaan dat ik het zo lang heb laten slepen... heb echt het gevoel dat ik Emma soms te kort doe, maar als ik dan denk aan hoe ze het doet zal dat wel meevallen.zo klaar met miepen, ik ga maar eens het huis opruimen dan voel ik me wel weer wat beter.
. In ieder geval een fijne vakantie gewenst!Hoort hoofdpijn ook bij ontzwangeren? Ik loop al een paar dagen met hoofdpijn rond
. Ik denk dat het een combi van slaapgebrek, verrekte spier in nek, vergeten te drinken, veel vocht verliezen is. Niet leuk in ieder geval.En mên, wat ben ik moe!
Wennen hoor, die gebroken nachten, ook al komt Eva maar één keertje, en dan 's morgens weer. En vanochtend lag ik nog lekker wat te doezelen, belt er iemand of ie op kraambezoek kan komen. Toe maar dan, want ik zag juist wat op van bezoek van diegene, dus dan hadden we dat ook maar weer gehad. Verder loopt alles hier redelijk gesmeerd.
Alleen vader vind het nog zó moeilijk dat hij Eva niet snapt, en dat ze soms ook niet door hem getroost wil worden. Dat levert hem frustratie op, en volgens mij voelt ze dat ->vicieuze cirkel. Sja, hij kan er ook niets aan doen dat Eva mijn hartslag enzo beter kent. Het zal wel wennen...[ Bericht 4% gewijzigd door linda856763 op 06-10-2006 14:19:55 ]
Ik moet nog erg een ritme hervinden denk ik...
('spoelen' op de wc).
quote:Bij ons stond de gang vol met flesjes water van de Aldi, bij elke voeding verplicht een fles leeg...Op vrijdag 6 oktober 2006 15:04 schreef Rottdog het volgende:
Mijn schoonzus had bij het voeden standaart een bidon met drinken bij haar staan.
quote:'Das juist het probleem, ik heb dan geen hand meer over. Eva op de ene arm, flesje in de andere hand. Maar ik zal wel een kan vol water klaarzetten en die moet leeg aan het eind van de dag...Op vrijdag 6 oktober 2006 14:46 schreef bixister het volgende:
zorg in ieder geval dat je bij elke voeding die je geeft een groot glas water wegwerkt.
Ik hoop dat je een beetje tot rust komt tijdens jullie vakantie! En idd even langs de HA gaan hoor!Toen ik me totaal niet lekker in mijn vel voelde had ik ook geen zin om dingen in huis te doen, maar ik ging wel elke dag naar buiten toe. GTewoon even lekker een uurtje wandelen.
Verder voel ik me goed vandaag! Manlief heeft de nachtvoeding gedaan - ik moest Eva daarna wel in slaap sussen - vanochtend om half 8 kwam ze nog en daarna heb ik nog 2 uur geslapen! En vanochtend was ik al 10 kilo kwijt, 10 dagen na de bevalling
. Ik zal nu wel netjes gaan ontbijten hoor! (zomaar ff)quote:dito,maar dan omdat je zegt wat ik wel weet maar niet doe
Was ik gisteren naar het inloopspreekuur van mw toe, was het afgelast! Grrr
Ik had het een paar jaar geleden ook wel eens, toen kwam het door vermoeidheid. Maar het toevallige is dat het samenloopt met teruglopen van melkproductie. Zou het te maken kunnen hebben met menstruatie die zo nu en dan probeert door te breken?
Simon doet het goed, drinkt prima, heeft een goed gewicht, goede temperatuur, kleur ed. Kolven gaat ook goed maar toch voel ik me slecht.
Zelfs bij het badderen ed, kan ik alleen maar huilen. Het hoort erbij en zal ook wel weggaan, maar ik wilde het even kwijt.
Mijn kraamhulp is ook net weg. Echt heel jammer. Eigenlijk zou je na zo'n week nog een soort afbouwperiode moeten hebben. Nu had ik de mazzel dat die van mij lactatiedeskundige is en ik mag haar altijd bellen of mailen met vragen. Zo lief. En ze had nog een kadootje voor Lis. Kleine chinese geluksschoentjes
Ik voel me nog behoorlijk slap door het bloedverlies. Ik hoop dat dat snel wat beter wordt. Neem wel Floradix maar het heeft z'n tijd nodig denk ik.
Ik prent maar in mijn hoofd dat ik 6 weken kraamvrouw ben en dus niet volgende week weer fiten helemaal op de been. Rustig aan lijkt mij het beste.
Sterkte met die slapheid, hoe hoog was je hb toen je uit het ziekenhuiis kwam?
laat maar gewoon lekker gaan.snoopy, is echt zo hoor 6 weken kraamvrouw! zeker met morris erbij is het extra druk, dus neem je rust! ook een dikke
voor jou. Het is ook niet niks om er ineens na zo'n kraamweek alleen voor te staan, hoewel het ook wel lekker kan zijn om je eigen ritme te krijgen.Verder besef ik heel goed dat het nu echt gaat beginnen hoor
En het is natuurlijk ook nodig om lekker zelf mijn eigen ritme met Lis te gaan ontdekken. Maar ik probeer heel bewust rustig aan te doen. Stap voor stap.
Het is vooral de onzekerheid denk ik, en toch ook het gevoel van falen. De bevalling die ik niet helemaal alleen af kon maken voor mijn gevoel, want het zkh en knip. Al zei de kraamhulp vandaag dat het ook aan Simons ligging lag en niet alleen aan mijn vermoeidheid dat het persen niet direct lukte.
Ook de teleurstelling over de voeding.
De vk was verder tevreden over mij, hechtingen zijn er uit. Ze gaf me de keus om de nacontrole bij de gyn te laten of bij hun praktijk. Op zich was ik ook blij met de gyn, want ze is voor mijn gevoel zomaar ineens verdwenen na de bevalling (wel felicitaties gehad!).
Maar ik heb alle maanden met de vk gedaan en ook heeft een van hen de hele bevalling gedaan, dus kies ik er toch voor bij haar te gaan, om af te sluiten.
Weet iemand trouwens of kraamhulpen cadeaus mogen aannemen? Soms heb je van die functies waarin het niet mag, ik mag het officieel ook niet op mijn werk.
geboortekaartje vinden ze ook vaak leuk PM
klein steekje onder water eigenlijk, maar dat wist zij niet denk ik: ze had het voortdurend over hoe druk ze het thuis wel had - zo erg dat ik soms dacht dat ik me maar schuldig moest gaan voelen - dus toen dacht ik, ik geef Dove, ter ontspanning na alle 'inspanningen' bij ons...
Het is nogal wat!!! Neem die tijd echt hoor, die 6 weken bedoel ik. Volgens mij hebben heel veel moeders pas na een paar maanden het idee dat ze de situatie echt 'onder controle' hebben en dat is helemaal niet raar als je eens bekijkt hoe bizar veel er ineens veranderd. Neemt niet weg dat het gewoon heel lastig kan zijn en dat je je diep ongelukkig kan voelen bij tijd en wijlen. Gun jezelf wat tijd. Niet stom bedoeld, maar meer als geruststelling. Het is 'normaal' wat je voelt. Stap(je) voor stap(je) gaat het beter en win je die controle weer terug, echt. Succes! Snoop: jij ook een dikke kus!
Hopelijk voel je je snel weer fitter. Maar het klinkt goed, stap voor stap. En 6 weken inderdaad... minimaal! Laat je maar flink verwennen. . En ook als ik haar bij me heb, ze is zo lief en zo klein en zo zacht . Maar als ze dan de hele boel bij elkaar krijst, dan denk ik ook wel: waar ben ik aan begonnen... Vanavond hebben we wel gemerkt dat even laten huilen heel wat beter werkt dan uren met haar liggen/zitten/knuffelen... Gelukkig, want dat geeft mij mijn avond weer wat terug...En nog iets heel anders: een vriendin van mij heeft een heel zware bevalling gehad zo zwaar dat ik gewoon blij ben met mijn keizersnee en ze heeft nu ook een te laag HB gehalte. Maar ze mag geen staalpillen omdat dat zo stoppend werkt, en haar anus heeft ook een beschadiging opgelopen ofzo
dus dat stoppende kan ze niet hebben nu. Dus geen pillen, dus oneindig moe en futloos. Werken alleen staalpillen stoppend, of alles met ijzer erin? Want anders zou ze misschien alternatieven als Floradix of boterhammen met appelstroop kunnen nemen...[ Bericht 0% gewijzigd door linda856763 op 08-10-2006 22:42:54 ]
werkt echt goed en stopte bij mij iig niet. die vermoeidheid is ook niks ten slotte.Wij hadden een hele lieve foto van de kraamhulp met Jetske, die hebben we haar gegeven in een leuk lijstje met het geboortekaartje op de achterkant geplakt.
Ik heb Jetske net voor haar eerste wenochtend naar de creche gebracht. Ik vind het helemaal niet leuk
Sjak, het gaat vast wel goed, zit ze op de BD? Dat is een goeie!
Wij waren heel blij met haar, maar misschien is het wat overdreven geweest als ik het hier zo lees.
Nou ben ik er qua striae op mijn buik goed vanaf gekomen (een paar streepjes op mijn heupen) maar vanochtend zag ik een paar enorme paarse striemen op mijn borsten!
Was misschien ook wel te verwachten nu ik in 10 dagen van cup C naar cup ZZZ (ofzo) en weer terug naar cup C ben gegaan. En de uitdrukking 'theezakjes' lijkt ook wel van toepassing nu...
Misschien een beetje overdreven maar ze was zo'n grote steun tijdens mijn kraamtijd. Natuurlijk is het gewoon haar werk maar ze heeft ook buiten werktijd om informatie voor me ingewonnen over een oplossing voor mijn kwaaltjes. En ze was gewoon heel lief.
Sjak, het is ook moeilijk om zo'n frummel voor het eerst weg te brengen. Mijn ervaring is dat het vanzelf beter voelt. Zeker als je zelf ook wat om handen hebt.
Jelief, fijn dat het weer wat beter gaat.
Ja, eeen geboortekaartje en ik stuur haar nog foto's van Lis. Misschien kan ik nog iets leuks meesturen dan. Maar ik heb ook nog contact met haar, dat is wel fijn.
Sjak, moeilijk is dat hè? Het komt vast wel goed hoor
Met mij ging het wel goed. Er belde een vriendin of ze even gezellig op de thee kon komen en dat leidde lekker af. Maar daardoor is ook weer eens het huishouden blijven liggen
Ive vertikt nog steeds iedere vorm van rirme, dus het kdv kan bij hem lekker hun gang gaan.
Toch is er vaak, als ze eenmaal hele dagen gaan, geen sprake meer van ritme hoor. Voor die kleintjes zijn het zoveel prikkels, dat ze op het kdv vaak wat langer slapen dan in de normale thuissituatie.
ik heb de kraamhulpen geen van beide keren heel speciale kadootjes gegeven; een bos bloemen bij 't afscheid, en met kerst nog een kaartje + foto van hoe 't betreffende kind er inmiddels uit zag.
Ze rook ook helemaal naar zo'n juf, bah Net heb ik haar lekker gebadderd en gemasseerd en daarna drinken en naar bed. Nu moet ik maar eens wat voor mezelf doen. Hier een blije moeder omdat de bv inmiddels toch lijkt te gaan lukken. Maar dat brengt nieuwe onzekerheden met zich mee, nu al.
Geef ik genoeg, komt er een ritme in etc etc. Allemaal dingen die wel goed gaan komen maar nu weer zo nieuw zijn, terwijl we net een beetje gewend waren aan het kolfritme.
Ik wou dat de kraamhulp er nog was om een paar dagen mee te kijken. Vanmidddag is ze weggegaan en heb wel even gehuild hoor! Ook vond ik het jammer dat ze het succes niet meer meegemaakt heeft, want ze was er wel bij betrokken.
Verder ben ik begonnen met het opschrijven van alle ervaringen, om straks niets te vergeten!
quote:Zit ik hier heel verbaasd ter wezen van wat moet Snoopy nu met een kraamhulp, terwijl ik je nog gefeliciteerd heb met je mooie dochterOp zondag 8 oktober 2006 15:15 schreef snoopy het volgende:
Mijn kraamhulp is ook net weg. Echt heel jammer. Eigenlijk zou je na zo'n week nog een soort afbouwperiode moeten hebben. Nu had ik de mazzel dat die van mij lactatiedeskundige is en ik mag haar altijd bellen of mailen met vragen. Zo lief. En ze had nog een kadootje voor Lis. Kleine chinese geluksschoentjes
Wij hebben een foto van Anna ingelijst en die meegegeven, met een kaarsje met 'bedankt' erop. En het geboortekaartje. Daar vroeg ze nog om zelf (ze waren pas laat klaar, net op tijd om mee te geven.).
Gisteren was ik een ontaarde moeder; ik ben gaan winkelen terwijl J. op Anna paste. Hier in de stad was ik wel al een paar keer alleen geweest, maar dat was 'effectief' winkelen. Nu met een vriendin voor de gezelligheid. Echt fijn om even mezelf te zijn en niet mama-melkfabriek.
Hoe gaat het verder met jou? Ik moest vannacht nog aan jou denken, toen ik voor de zoveelste keer opstond, aangezien jij het volgens mij nog een stuk zwaarder hebt.
En als het droog is, kunnen we gaan wandelen, dan valt ze ook in slaap. ik merk dat ik veel nieuwe energie heb na het dagje weg gisteren.
fijn dat het verder wat beter gaat!Qua kolven, mij is gezegd dat de nachtvoedingen vooral belangrijk zijn voor de productie.
Ik vind kolven overdag als ik thuis ben ook lastig in combinatie met Ive. dat kan alleen als hij slaapt en dn heb ik nog zoveel andere dingen te doen dat ik niet rustig kan zitten.
voor alle mama's! Jelief, fijne vakantie!Nou, hier gaat de nu re-de-lijk. Vorige week was ik helemaal gefrustreerd omdat ik na 3 uurtjes werken 2,5 dag echt helemaal van slag was, weer heel somber, moe, futloos en me een slechte moeder/vrouw voelen. Dus ik werk nu nog steeds 2x 3 uur. Gelukkig heeft m'n ha een beetje op me ingepraat dat het ook heel wat is, van niks naar 2x 3 uur en dat ik het heel goed doe volgens hem, maar dat ik het echt rustig aan moet doen, dus ik voel me nu ook een stuk beter daardoor
quote:fijn dat het betr gaat Wennie!!Op dinsdag 10 oktober 2006 11:16 schreef Wennie het volgende:
Nou, hier gaat de nu re-de-lijk. Vorige week was ik helemaal gefrustreerd omdat ik na 3 uurtjes werken 2,5 dag echt helemaal van slag was, weer heel somber, moe, futloos en me een slechte moeder/vrouw voelen. Dus ik werk nu nog steeds 2x 3 uur. Gelukkig heeft m'n ha een beetje op me ingepraat dat het ook heel wat is, van niks naar 2x 3 uur en dat ik het heel goed doe volgens hem, maar dat ik het echt rustig aan moet doen, dus ik voel me nu ook een stuk beter daardoor
wat hebben we toch een fijne ha he
Wennie, 2 x 3 uur is ook hee;l veel als je van niets komt. Doe het vooral op je eigen tempo, laat je niet gek maken!
Ik ben volgens mij nog steeds niet over mijn griepje heen, ik ben moe, heb een zere keel en heb het koud brrrr. Ik duik zo lekker gelijk met Jets mijn bed ineen klein uurtje slapen, daarna lekker een uur douchen ofzo (had ik maar een bad).
quote:Op maandag 9 oktober 2006 19:23 schreef sjak het volgende:
Nou, het gaat hier wel weer hoor...Ik ben/was gewoon jaloers op de creche. Zij hebben gewoon als werk dat ze met mijn dochter mogen spelen. Dat wil ik ook wel, betaald worden om met Jets te knuffelen
Dat had ik ook de eerste keer. Léon moest naar Léon ruiken en niet naar een dame die ik nog niet zo goed kende. Dan word je ineens heel beziiterig: MIJN! MIJN! MIJN!
Toen Jordy nog veel op de arm lag kon ik ook altijd precies ruiken wie hem had vast gehad
luchtjes enzo...dan snel in bad en dan was er weer MIJN zwitsal mannetje Sjak, ik had er gewoon teveel van verwacht, ik wil te snel gewoon weer de oude Wendy zijn. Jij beterschap
Ziekig zijn en voor een kleintje zorgen is best zwaar.Zowel mijn ouders als schoonouders roken (allemaal ergens anders als Robin komt) en eigenlijk gaat alles wat hij die dag heeft aangehad en gebruikt zonder pardon de was in. En voorheen werd hier door visite wel binnen gerookt, maar dat gaat nooit meer gebeuren, ze mogen het balkon op
Maar ja ze is er wel al 89 mee geworden. Als ik met de kinderen naar haar toe ga, dan hebben ze de kleren van de vorige dag aan en als we thuiskomen krijgen ze schoon aan. Ik ben zelf een ex-roker, maar het stinkt zo. (ze rookt niet in hun bijzijn, maar het huis is echt doorspekt van de rook)
Morgen naar inloopspreekuur mw, ben benieuwd of ze me kunnen helpen en of er een wachtljst is.
Wennie
Zo, dat moest ik even kwijt.
Hier ben ik weer eens wat vroeger opgestaan... Kendahl slaapt tegenwoordig 's ochtends ook nog een paar uurtjes. De rest van de dag eist hij mij op, zodat ik bijna niets kan doen in huis. Dus nu toch maar tegen slaapbehoefte in, huishouden doen..'
'Hey, niemand heeft gezegd dat het makkelijk was!' ... < Ja ja ja! >
quote:Daar zijn rokers het niet mee eensOp woensdag 11 oktober 2006 08:12 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
Ik vind roken echt een smerige gewoonte!!!
Zo, dat moest ik even kwijt.
die doen het juist omdat ze het lekker vinden. Maar goed, ik vind het ook vies en smerig en daarnaast ben ik ook nog eens allergisch dus ik ben ook niet echt blij met rook. Hier wordt op zolder of buiten gerookt (man rookt) . Morgen de ha bellen over de ad medicijnen. Heb niet het idee dat het werkt, maar slik ze ook nog niet 2 weken. Voel me wel iets beter door een superlief kaartje van mn beste vriendin. En door het idee/gevoel dat er iets gedaan wordt!
Bixister, volgens mij ben jij dan wel een uitzondering. Of ik ken alleen maar rare rokers
... ik ken er een hoop, en eigenlijk vindt geen van allen het echt een vieze gewoonte. Of ze doen alsof ... Maar wat fijn dat ze daar denken je te kunnen helpen, dat geeft vast moed
Je moet dat toch proberen los te laten, iig voor een deel want je hebt nu eenmaal niet alles in de hand, je kan jezelf er behoorlijk gek mee maken.
Gehehe, ik kan iig nog grapjes maken.
Roken en die lucht die overal in gaat zitten is echt 
En verder Hopelijk kan je die enge scenario's een beetje loslaten.Ingrid, AD-medicijnen werken vaak pas na 2 a 3 weken en na een week of 6 kan je pas echt beoordelen of ze werken of niet en zoja, dan moet je ze ook voor langere tijd slikken en daarna rustig afbouwen. Wel fijn dat je nu eindelijk met iemand kan praten, want dat is de belangrijkste stap. De medicatie is slechts ter ondersteuning.
Nou, ik heb vandaag weer een dip. Had me voorgenomen vanalles te doen, maar ik ben vandaag jarig en ik vind er niks aan alleen thuis te zijn
alleen thuis zijn is dan niet leuk
kun je niet bij iemand op visite of iets leuks gaan doen? Maar goed, ik heb schoenen voor mezelf gekocht, en een jurk gepast - en ook snel weer uitgedaan, die 6 kilo die er nog zit, plus flubberbuik, zijn nog iets te obvious. En natuurlijk heb ik ook dingetjes voor Eva gekocht - de meeste nuttig, maar toch.
quote:Vandaar dat ik zei dat ik ze nog niet 2 weken slik.Op woensdag 11 oktober 2006 12:55 schreef Wennie het volgende:
Ingrid, AD-medicijnen werken vaak pas na 2 a 3 weken en na een week of 6 kan je pas echt beoordelen of ze werken of niet en zoja, dan moet je ze ook voor langere tijd slikken en daarna rustig afbouwen. Wel fijn dat je nu eindelijk met iemand kan praten, want dat is de belangrijkste stap. De medicatie is slechts ter ondersteuning.
Nou, ik heb vandaag weer een dip. Had me voorgenomen vanalles te doen, maar ik ben vandaag jarig en ik vind er niks aan alleen thuis te zijn
Dat bedoelde ik eik te zeggen. Maar dan heb ik de dokter vast verkeerd begrepen. Ik dacht dat je na 2 weken kon merken of het werkt. Of dan iig iets verschil moet merken. Als ze werken idd lang slikken, misschien wel maanden. Maar goed, moet morgen iig de ha bellen.
Wennie gefeliciteerd!
Heb je nog visite gehad?Wennie, gefeliciteerd
weet niet of ik het hier mag vragen, maar weet ook niet waar dan wel: ik wil graag een canvasfoto van Eva laten maken, voor in de huiskamer. Nu is hier een kortingsactie met een actiecode uit de Kampioen van mei of juni, maar die ligt bij ons allang bij het oud papier. Heeft iemand nog die Kampioen liggen?
. Ik ga vandaag ook maar weer eens op stap met Eva denk ik! buiten is ook echt fijn Dat vond ik wel prettig nu aan in de zomer bevallen, dat je dan lekker naar buiten kan. (met liam was het dus januari en koud en sneeuw en storm... )Ik moet maandag weer aan het werk... heb er een erg dubbel gevoel over. aan de ene kant wel zin (ook leuk om lois weer vaker te zien) en aan de andere kant wil ik Ezra nog helemaal niet los laten...
Maarja, geen keus he.
Wij zijn een keer naar buiten geweest met Simon, klein blokje om maar ik vond het best vreemd. Voel me lichamelijk ook niet optimaal, flink buikpijn, vloeien lijkt soms iets toe te nemen en de wond is ook nog niet echt mooi aan het helen.
Wil eigenlijk vanmiddag ook wel eventjes naar buiten, maar dan moet ik alleen en dat durf ik niet zo goed.
Voel me verder mentaal wat beter, ben gisteren voor het eerst alleen geweest met SImon, vandaag ook weer. Vandaag voor het eerst nog geen huilbui gehad, de afgelopen dagen was het telkens brullen.
Heb erg het idee dat ik me verveel, omdat ik van voeding naar voeding leef. Terwijl er genoeg te lezen is of te schrijven. Tijdens de zwangerschap heb ik me geen moment verveeld.
Ook de borstvoeding heeft impact, qua onzekerheid maar ook het gevoel nu te moeten, terwijl we het eerst konden delen met de fles.
Ik zweet 's nachts trouwens als een otter, is dat normaal na een bevalling? Kwestie van hormonen?
quote:Volgens mij wel! Ik had het tenminste ook. En, normaalgesproken hebben we bijna altijd een paar ramen open 's nachts, maar nu niet, vanwege de temperatuur van Eva..Op donderdag 12 oktober 2006 10:50 schreef PM-girl het volgende:
Ik zweet 's nachts trouwens als een otter, is dat normaal na een bevalling? Kwestie van hormonen?
Sterkte PM-girl, langzaam maar zeker zul je meer vertrouwen en ritme vinden, hoop ik
quote:Ik heb nu ook al wel weer zin om wat te werken.Op donderdag 12 oktober 2006 10:36 schreef Belana het volgende:
lekker snoopy
Ik moet maandag weer aan het werk... heb er een erg dubbel gevoel over. aan de ene kant wel zin (ook leuk om lois weer vaker te zien) en aan de andere kant wil ik Ezra nog helemaal niet los laten...
Maarja, geen keus he.
Maar aan de andere kant vond ik het gisteren al moeilijk om een paar uurtjes alleen de stad in te gaan, dus dat zal nog een heel dubbel gevoel geven op 2 januari...PM, dat gevoel had ik in het begin ook heel erg.. leven van voeding tot voeden... Alleen maar verschonen, flesje, boertje, even knuffelen en slapen en dat steeds weer...
Dat gevoel had ik ook. En nog hoor, mijn verlof is voor mijn gevoel veel te kort geweest. Maar het kon even niet anders.Zweten
Ja hoort er idd bij. 1 troost; het gaat over. weten jullie, mijn verlof is zelfs al 3 weken voorbij! Ik had er nog vakantie achteraan geplakt! Ik ga 3 dagen werken (24 uur) op maandag woensdag en vrijdag.
Ik zat er al voor mijn gevoel al weken op te wachten. En vanochtend tijdens het sporten zat ik nog stiekum te rekenen dat 'stel je voor dat ik per ongeluk toch zwanger ben, hoe lang zou dat dan kunnen zijn'? Om vervolgens bij het omkleden te zien dat dat dus niet het geval was.
Ik had het ook aan Cas kunnen merken met zijn onregelmatige drinkgedrag natuurlijk.
Heb alleen last van verstopping, weer, hoewel het na de bevalling best goed ging, is het nu weer mis. Daarom heb ik ook buikpijn denk ik, het vloeien lijkt wel bijna over nu.
Dutchie, weer ongesteld. Dat mis ik absoluut niet, dus hoop er ook 16 weken op te mogen wachten!
Geen tang, geen pomp. Ik had met Kendahl nou niet de indruk dat het aan mij lag.. ik bedoel.. hij lag niet helemaal goed met zijn gezicht.
Maar stel nou dat het bij de volgende net zo gaat? Ben ik dan niet goed genoeg?
geen zorgen daarover en dat je niet goed genoeg zou zijn is natuurlijk onzin!Ik dacht ook dat mijn bevalling dus geholpen moest worden omdat ik niet goed genoeg perste. Maar de kraamhulp zei ineens een keer dat Simon nog een draai moest maken en dat deed hij niet vlug genoeg. Al met al zal het een combinatie zijn geweest van vermoeidheid en de uitblijvende draai, maar ik voel me niet meer zo schuldig over het feit dat het niet lukte en er dus ingegrepen is.
quote:Huh? Hoe kom je daar nou bij meidOp donderdag 12 oktober 2006 16:41 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
Ik wil bij de volgende bevalling alles zonder hulp doen... dat gevoel heb ik nu al een tijdje.
Geen tang, geen pomp. Ik had met Kendahl nou niet de indruk dat het aan mij lag.. ik bedoel.. hij lag niet helemaal goed met zijn gezicht.
Maar stel nou dat het bij de volgende net zo gaat? Ben ik dan niet goed genoeg?
Je hebt een prachtkereltje gebrouwen, dat het van in de buik naar uit de buik niet volgens het boekje liep, dat is toch niet erg? Omdat Sarah nog steeds weinig drinkt, maak ik me daar ook nog druk om.
PV
Ik vind het heel opvallend dat veel vrouwen (inclusief ikzelf) die bij de bevalling hulp hebben gehad, het gevoel hebben "gefaald" te hebben of het niet goed gedaan te hebben. Terwijl dat (als ik rationeel nadenk) dat natuurlijk helemaal niet het geval is! We hebben toch echt de hele zwangerschap zelf gedaan en meestal ook een heel groot deel van de bevalling.
Bij mezelf merk ik dat mijn bevalling nog steeds een "rauwe wond" is geestelijk. Ik droom er veel over de laatste tijd en telkens als ik erover nadenk kan ik wel huilen. Gelukkig hebben ze in het ziekenhuis toegezegd dat bij een volgende bevalling het persen max 1 uur zal duren, daarna wordt er ingegrepen. Waarschijnlijk doormiddel van een ks, de vacuumpomp zal vermeden worden (tenzij noodzakelijk in het belang van het kind). Ik wil namlijk geen vacuumpomp meer, ik vond het heel erg verschrikkelijk. Bij een ks heb ik lichamelijk meer tijd nodig om te herstellen, maar geestelijk zal dat veel beter voor mij zijn.
Mede door de bevalling van Ive zit een tweede niet in de korte termijn planning. Eerst dit maar eens verwerken.
Verder gaat het trouwens prima met mij. Ik werk weer en vind het fijn. Weer lekker even met andere dingen bezig zijn. Al ben ik ook weer heeeel blij als ik Ive zie!
Jullie hebben wel gelijk. Ik ben zelf ook verbaasd over dat ik dat nu zo voel, terwijl ik dat net na de bevalling helemaal niet zo voelde. Misschien ben ik wel een beetje perfectionistisch over het allemaal goed willen doen qua moederschap. Het gaat eigenlijk wel prima heb ik het idee. Tuurlijk heb ik mijn 'ups en downs', maar die heeft iedereen wel.edit: Whelp! Ik heb morgen mijn eerste rijles..... heb net gebeld wanneer het schikte en meteen morgen!
ik mis hier op Fok! nog een zenuwachtige of bange smiley
quote:Autorijden is leuk!!!Op donderdag 12 oktober 2006 19:00 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
edit: Whelp! Ik heb morgen mijn eerste rijles..... heb net gebeld wanneer het schikte en meteen morgen!
ik mis hier op Fok! nog een zenuwachtige of bange smiley
Ik herken het gevoel wel. Ik ging halverwege naar het ziekenhuis omdat het niet opschoot. En kreeg pijnstilling (die niet hielp) en heb uiteindelijk een knip gehad en er werd meegedrukt op mn buik.Ik wilde gewoon thuis bevallen.
Hier gaat het redelijk. Vandaag met mn ouders en Kim naar het winkelcentrum geweest. Kim is lekker verwend met kniekousjes, een grote muisknuffel en 1e (slappe) schoentjes.
Ik heb een lekkere cheeseburger en milkshake gehad. Was gezellig.
succes, het begin is vooral erg leuk vond ik, pas op het laatst als een paar hardnekkige foutjes er maar niet uit willen begint het vervelend te worden. en over je bevalling: mafkees. jammer dat 't nodig was maar dat ligt toch niet aan je instelling oid? Heel veel succes vandaag!!
quote:Op vrijdag 13 oktober 2006 09:04 schreef bixister het volgende:
pv, je eerste rijles op vrijdag de dertiende. stoer!
Bix weet je wel op te peppen voor die rijles zie ik Succes!
Ingrid fijn dat je leuke dingen hebt gedaan, dat geeft toch weer ff extra energie!
. Maar ik heb het gehaald ) - en je bent stoer dat je een kind ter wereld hebt gebracht, en hóe, dat maakt daarbij niet uit! Ik moet zelf ook nog even aan een schema wennen hoor! Na de eerste ochtendvoeding slaap ik nog even verder, zo rond 10 uur rol ik uit mijn bed. PC aan, even mail checken, even Fok! bekijken, even dit en even dat, en vóór ik het weet komt Eva weer, en dan heb ik nog niet gedoucht en ontbeten
. Goed voornemen: vanaf morgen: eerst de dingen die moeten gebeuren, voor ik achter de pc 'mag'. En nu maar een brunch