OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Hallo fokkers!
Ik kon niets over couveuse kindjes vinden op FOK!, vandaar dat ik zelf maar een nieuw topic open!
Wij hebben zelf nu 2 kindjes in een couveuse liggen, Dylan en Sennah zijn op 05-09-2006 geboren!
Ze waren 9 weekjes te vroeg! Het gaat hartstikke goed met ze op dit moment!
Zelf heb ik er niet zo heel veel moeite mee dat ze in een couv liggen.
Tuurlijk is het niet leuk dat er draadjes en plakkertjes op je kindje zitten, maar als het goed voor hem/ haar is kijk je er Omheen! In het begin was het wel even wennen hoor.
Dan weer de Cpep, dan weer het snorretje, dan toch maar weer de Cpep, onder de zonnebank voor het hoge bilirubine gehalte (met die vervelende zonnebril), de toeters en bellen om de couv's.
Maar als je er elke dag komt, raak je er aan gewent. (hoewel ik nog opkijk als ik een piep hoor)
Ook vond ik het heel vreemd om uit het ziekenhuis te gaan zonder buik en zonder kindjes. Het was heel erg onwerkelijk.
Maar het zijn twee heerlijke schatten , en elke keer als ik in het Ziekenhuis kom geniet ik volop!
Ik kan niet wachten tot ze thuis komen! En elke dag in het ZH leer ik genoeg bij.
Ik voel me ook steeds meer een mama, dit had ik in het begin namelijk niet zo heel erg.
maar hoe meer ik met mn schatjes mag doen (verschonen, in bad, tempraturen, aankleden), hoe meer het mama gevoel naar boven komt!
Zijn hier op FOK! nog meer mensen met hun kindje in een couv?
Of kindjes die in een couv hebben gelegen?
En hoe ervaar je dit? (hoe heb je dit ervaren)
Liefs een Trotse mama van twee frummeltjes!
Ik kon niets over couveuse kindjes vinden op FOK!, vandaar dat ik zelf maar een nieuw topic open!
Wij hebben zelf nu 2 kindjes in een couveuse liggen, Dylan en Sennah zijn op 05-09-2006 geboren!
Ze waren 9 weekjes te vroeg! Het gaat hartstikke goed met ze op dit moment!
Zelf heb ik er niet zo heel veel moeite mee dat ze in een couv liggen.
Tuurlijk is het niet leuk dat er draadjes en plakkertjes op je kindje zitten, maar als het goed voor hem/ haar is kijk je er Omheen! In het begin was het wel even wennen hoor.
Dan weer de Cpep, dan weer het snorretje, dan toch maar weer de Cpep, onder de zonnebank voor het hoge bilirubine gehalte (met die vervelende zonnebril), de toeters en bellen om de couv's.
Maar als je er elke dag komt, raak je er aan gewent. (hoewel ik nog opkijk als ik een piep hoor)
Ook vond ik het heel vreemd om uit het ziekenhuis te gaan zonder buik en zonder kindjes. Het was heel erg onwerkelijk.
Maar het zijn twee heerlijke schatten , en elke keer als ik in het Ziekenhuis kom geniet ik volop!
, en elke keer als ik in het Ziekenhuis kom geniet ik volop! Ik kan niet wachten tot ze thuis komen! En elke dag in het ZH leer ik genoeg bij.
Ik voel me ook steeds meer een mama, dit had ik in het begin namelijk niet zo heel erg.
maar hoe meer ik met mn schatjes mag doen (verschonen, in bad, tempraturen, aankleden), hoe meer het mama gevoel naar boven komt!
Zijn hier op FOK! nog meer mensen met hun kindje in een couv?
Of kindjes die in een couv hebben gelegen?
En hoe ervaar je dit? (hoe heb je dit ervaren)
Liefs een Trotse mama van twee frummeltjes!
Trotse mama van Dylan en Sennah!
05-09-2006!
05-09-2006!
Geen Couvmama , maar ik ben blij te lezen dat het goed met jullie gaat!
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Ik ben zelf een couveusekindje! Ben zes weken te vroeg geboren, na een spoedks. Wat voor mijn ouders heel erg moet zijn geweest, is dat ze mij pas na 1 week vast mochten houden. Daarvoor konden ze alleen achter glas naar mij kijken.
Gelukkig is dat beleid vlug daarna veranderd.
Misschien een tip voor later, als je kindjes groot zijn. Leg duideljk uit aan je kindjes wat de couveuse is. Tegen mij is ooit gezegd, "toen jij geboren werd, lag je daarin." Jarenlang gedacht dat ik uit een babymaakmachine kwam (de couveuse!)
Ben benieuwd hoe het verder gaat met je twee hummels!
Gelukkig is dat beleid vlug daarna veranderd.
Misschien een tip voor later, als je kindjes groot zijn. Leg duideljk uit aan je kindjes wat de couveuse is. Tegen mij is ooit gezegd, "toen jij geboren werd, lag je daarin." Jarenlang gedacht dat ik uit een babymaakmachine kwam (de couveuse!)
Ben benieuwd hoe het verder gaat met je twee hummels!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Onze Tristan lag ook in een couveuse.
Is op 10 augustus geboren met 33 weken en heeft drie weken moeten blijven.
Wat wij steeds in ons achterhoofd hielden was dat hij dáár de zorg kreeg die hij nodig had en die wij hem thuis niet konden geven.
Op die wijze hadden we er dus weinig moeite mee.
Wel heel bekend is het gevoeld dat je beschrijft als je zonder kind (en zonder buik) naar huis gaat.
Ik ging zelfs helemaal alleen naar huis, daar mijn vrouw wat daagjes moest blijven.
Dat was helemaal bizar, net papa geworden en dan helemaal alleen thuis (...)
Voor de rest voelden we ons een beetje knuffelouders / leenouders:
Twee keer per dag mochten we komen knuffelen en verzorgen, daarna moesten we weer 'opzouten'( )
Wat ik mij ook nog heel goed voor de geest haal is het gevoel dat we hadden wanneer we het ziekenhuis weer verlieten.
Net twee kindjes die zijn weggestuurd uit de snoepwinkel omdat ze hun zakgeld thuis waren vergeten
Probeer je trouwens ook eens in te denken hoe het voor je ouders en schoonouders is.
Bij ons ging het voor hen om het eerste kleinkind, dus die wilden er ook zo graag bij kunnen om te knuffelen.
Jij mag er iig nog bij, zij helemaal niet en staan dus met hun neusjes tegen het raam gedrukt.
Vergeet dus niet om ze vaak bij te praten en foto's te geven.
Fijn trouwens dat het goed gaat en uiteraard nog gefeliciteerd en een dikke kus.
Edit:
Onze jongen in de couv.
Wat een draadjes allemaal...
Is op 10 augustus geboren met 33 weken en heeft drie weken moeten blijven.
Wat wij steeds in ons achterhoofd hielden was dat hij dáár de zorg kreeg die hij nodig had en die wij hem thuis niet konden geven.
Op die wijze hadden we er dus weinig moeite mee.
Wel heel bekend is het gevoeld dat je beschrijft als je zonder kind (en zonder buik) naar huis gaat.
Ik ging zelfs helemaal alleen naar huis, daar mijn vrouw wat daagjes moest blijven.
Dat was helemaal bizar, net papa geworden en dan helemaal alleen thuis (...)
Voor de rest voelden we ons een beetje knuffelouders / leenouders:
Twee keer per dag mochten we komen knuffelen en verzorgen, daarna moesten we weer 'opzouten'( )
)Wat ik mij ook nog heel goed voor de geest haal is het gevoel dat we hadden wanneer we het ziekenhuis weer verlieten.
Net twee kindjes die zijn weggestuurd uit de snoepwinkel omdat ze hun zakgeld thuis waren vergeten
Probeer je trouwens ook eens in te denken hoe het voor je ouders en schoonouders is.
Bij ons ging het voor hen om het eerste kleinkind, dus die wilden er ook zo graag bij kunnen om te knuffelen.
Jij mag er iig nog bij, zij helemaal niet en staan dus met hun neusjes tegen het raam gedrukt.
Vergeet dus niet om ze vaak bij te praten en foto's te geven.
Fijn trouwens dat het goed gaat en uiteraard nog gefeliciteerd en een dikke kus.
Edit:
Onze jongen in de couv.
Wat een draadjes allemaal...
Burnt to the core but not broken
Baloetjuh, wat fijn dat het zo goed gaat met Sennah en Dylan! En geweldig voor je dat je er niet zo'n moeite mee hebt.
Bij mij heeft het er dus een poos naar uit gezien dat ik een couveusekindje zou krijgen en het leek me verschrikkelijk.
We hebben een heel fijne rondleiding gehad op de afdeling met superinfo. De verpleging was erg lief en warm, maar toch... Ik heb heel wat tranen gelaten om het idee dat ik mijn kind daar (toen) waarschijnlijk zou moeten achterlaten. Ook al wist ik dat het natuurlijk om zijn gezondheid zou gaan, dat gaat uiteraard vóór alles.
Ik ben dan ook zielsgelukig en intens dankbaar dat ik mijn kind uiteindlijk toch gewoon kan voldragen.
Hetgeen PPL beschrijft (twee stoute kindertjes die worden weggestuurd) kan ik me heel goed voorstellen. Gelukkig is Tristan alweer een poosje thuis.
Ik hoop dat jullie hummeltjes ook snel mee mogen met jullie Baloe!
Bij mij heeft het er dus een poos naar uit gezien dat ik een couveusekindje zou krijgen en het leek me verschrikkelijk.
We hebben een heel fijne rondleiding gehad op de afdeling met superinfo. De verpleging was erg lief en warm, maar toch... Ik heb heel wat tranen gelaten om het idee dat ik mijn kind daar (toen) waarschijnlijk zou moeten achterlaten. Ook al wist ik dat het natuurlijk om zijn gezondheid zou gaan, dat gaat uiteraard vóór alles.
Ik ben dan ook zielsgelukig en intens dankbaar dat ik mijn kind uiteindlijk toch gewoon kan voldragen.
Hetgeen PPL beschrijft (twee stoute kindertjes die worden weggestuurd) kan ik me heel goed voorstellen. Gelukkig is Tristan alweer een poosje thuis.
Ik hoop dat jullie hummeltjes ook snel mee mogen met jullie Baloe!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
PM- dat lijkt mij inderdaad heel erg! Dat je, je kindje nog niet mag vasthouden/ aanraken, maar alleen achter glas mag kijken. ik ben heel erg blij dat, dat beleid is veranderd. Nu ben je echt meer betrokken al met de verzorging!quote:Op dinsdag 26 september 2006 13:15 schreef PM-girl het volgende:
Ik ben zelf een couveusekindje! Ben zes weken te vroeg geboren, na een spoedks. Wat voor mijn ouders heel erg moet zijn geweest, is dat ze mij pas na 1 week vast mochten houden. Daarvoor konden ze alleen achter glas naar mij kijken.
Gelukkig is dat beleid vlug daarna veranderd.
Misschien een tip voor later, als je kindjes groot zijn. Leg duideljk uit aan je kindjes wat de couveuse is. Tegen mij is ooit gezegd, "toen jij geboren werd, lag je daarin." Jarenlang gedacht dat ik uit een babymaakmachine kwam (de couveuse!)
Ben benieuwd hoe het verder gaat met je twee hummels!
En een goeie tip!! Duidelijk uitleggen dat ze echt uit mama komen, en niet uit de babymaakmachine! Hele goeie tip! had ik nog niet over nagedacht. (Wanneer hebben ze het jou verteld dat je "daar in lag"?)
Inderdaad als je de juiste instelling hebt, kan je er beter mee over weg!quote:Op dinsdag 26 september 2006 13:16 schreef PPL het volgende:
Onze Tristan lag ook in een couveuse.
Is op 10 augustus geboren met 33 weken en heeft drie weken moeten blijven.
Wat wij steeds in ons achterhoofd hielden was dat hij dáár de zorg kreeg die hij nodig had en die wij hem thuis niet konden geven.
Op die wijze hadden we er dus weinig moeite mee.
Wel heel bekend is het gevoeld dat je beschrijft als je zonder kind (en zonder buik) naar huis gaat.
Ik ging zelfs helemaal alleen naar huis, daar mijn vrouw wat daagjes moest blijven.
Dat was helemaal bizar, net papa geworden en dan helemaal alleen thuis (...)
Voor de rest voelden we ons een beetje knuffelouders / leenouders:
Twee keer per dag mochten we komen knuffelen en verzorgen, daarna moesten we weer 'opzouten'( )
Wat ik mij ook nog heel goed voor de geest haal is het gevoel dat we hadden wanneer we het ziekenhuis weer verlieten.
Net twee kindjes die zijn weggestuurd uit de snoepwinkel omdat ze hun zakgeld thuis waren vergeten
Probeer je trouwens ook eens in te denken hoe het voor je ouders en schoonouders is.
Bij ons ging het voor hen om het eerste kleinkind, dus die wilden er ook zo graag bij kunnen om te knuffelen.
Jij mag er iig nog bij, zij helemaal niet en staan dus met hun neusjes tegen het raam gedrukt.
Vergeet dus niet om ze vaak bij te praten en foto's te geven.
Fijn trouwens dat het goed gaat en uiteraard nog gefeliciteerd en een dikke kus.
Edit:
Onze jongen in de couv.
Wat een draadjes allemaal...
[afbeelding]
Mijn schatjes liggen nu 3 weken in een couv, en zijn met 30 + 5 geboren, dus ze moeten nog wel even. (volgens mij is het ook weer anders met een tweeling omdat die minder snel groeien * weet niet zeker
Ik ben ook zelf (vrijwillig) 6 dagen in het ziekenhuis gebleven ( om zo dicht mogelijk bij ze te zijn) maar ik kan me heel goed voorstellen dat mijn vriend het zelfde gevoel had. (papa zijn in je uppie lijkt me heel vreemd)
Het gevoel knuffelouders ken ik wel, leenouders dan weer niet. Maar ik mag wel gewoon de hele dag komen. Maar het gevoel dat ik heb als ik uit het ziekenhuis kom is ook heel erg tegenstrijdig. net of je buiten het ziekenhuis geen mama bent, en je echt naar het ziekenhuis gaat om mama te zijn. heel vreemd (ik wordt nu wel steeds meer mama) maar het blijft vreemd!
En ja voor mijn ouders, en mn schoonmoeder is het ook heel erg moeilijk! Ze willen zo graag knuffelen!/ aanraken etc. Ik zou het niet volhouden denk ik! ik vind het zo knap van ze!
Foto's en verhalen horen ze volop! alles in detail! Dus dat komt wel goed!
Papa wordt ook elke dag gebelt op zn werk hoe het met zn kids gaat! Oma belt ook elke pauze even! En Opa belt deze week vanuit Ierland maar de kindjes zijn veel intressanter dan de vissen (ookal had hij een haai gevangen) Dan krijg ik al helemaal een warm gevoel!
Dank je wel voor je verhaal! Zo weet ik ook weer hoe andere er over denken, en wat ze er bij voelen. Want ik was zo benieuwd! ( ik durf niet zo goed met andere ouders van de couvafdeling daar te praten hier over, en je kindje is op dat moment veel belangrijker!)
Ps. Heeft Tristan (mooie naam btw) ook in twee verschillende ziekenhuizen gelegen?
Sennah en Dylan hebben zelfs op een gegeven moment in twee verschillende ziekenhuizen gelegen. Dylan in het VU en Sennah was al overgeplaatst naar het AmstelveenZH. Maar ik zelf moest heel erg wennen aan het AmstelveenZH omdat ik het VU al gewent was, daar was de zorg 1 op 1. en hier soms zelfs 1 op 10! Dat is nogal wennen!
En Moonah, dat lijkt me nog het allerergste dat je van te voren (weet) denkt dat je kindje in een couv komt te liggen. want dan ga je, je er al helemaal op instellen. Dan bekijk je het van een hele andere kant! Ik had het van te voren echt niet willen weten denk ik! Gelukkig dat je, je kindje hebt kunnen voldragen!quote:Op dinsdag 26 september 2006 13:55 schreef Moonah het volgende:
Baloetjuh, wat fijn dat het zo goed gaat met Sennah en Dylan! En geweldig voor je dat je er niet zo'n moeite mee hebt.
Bij mij heeft het er dus een poos naar uit gezien dat ik een couveusekindje zou krijgen en het leek me verschrikkelijk.
We hebben een heel fijne rondleiding gehad op de afdeling met superinfo. De verpleging was erg lief en warm, maar toch... Ik heb heel wat tranen gelaten om het idee dat ik mijn kind daar (toen) waarschijnlijk zou moeten achterlaten. Ook al wist ik dat het natuurlijk om zijn gezondheid zou gaan, dat gaat uiteraard vóór alles.
Ik ben dan ook zielsgelukig en intens dankbaar dat ik mijn kind uiteindlijk toch gewoon kan voldragen.
Hetgeen PPL beschrijft (twee stoute kindertjes die worden weggestuurd) kan ik me heel goed voorstellen. Gelukkig is Tristan alweer een poosje thuis.
Ik hoop dat jullie hummeltjes ook snel mee mogen met jullie Baloe!
En ik hoop inderdaad dat we ze zo snel mogelijk mee mogen nemen! Ik kan niet meer wachten en ook niet!!!!
ook niet!!!! Ik durf ook niet te vragen wanneer ze ongeveer mee naar huis mogen. omdat ik bang ben dat ik me aan die datum vast hou! Dan zou ik het echt vrezelijk vinden als ik ze dan nog niet mee mag nemen!
Thnx voor jullie reacties!!
Trotse mama van Dylan en Sennah!
05-09-2006!
05-09-2006!
Geen idee, ik denk dat ik toen een jaar of zes was, toen is mijn zusje nl, geboren,ook in het zkh maar niet in de couveuse. En daarna vond ik het een prima verklaring en heb niet verder gevraagd en mijn ouders waren zich van geen kwaad bewust!quote:Op dinsdag 26 september 2006 16:50 schreef Baloetjuh het volgende:
[..]
PM- dat lijkt mij inderdaad heel erg! Dat je, je kindje nog niet mag vasthouden/ aanraken, maar alleen achter glas mag kijken. ik ben heel erg blij dat, dat beleid is veranderd. Nu ben je echt meer betrokken al met de verzorging!
En een goeie tip!! Duidelijk uitleggen dat ze echt uit mama komen, en niet uit de babymaakmachine! Hele goeie tip! had ik nog niet over nagedacht. (Wanneer hebben ze het jou verteld dat je "daar in lag"?)
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Ik vind je wel heel positief en vooral enthousiast overkomen! Super! En ook knap van je!quote:Op dinsdag 26 september 2006 16:50 schreef Baloetjuh het volgende:
Maar het gevoel dat ik heb als ik uit het ziekenhuis kom is ook heel erg tegenstrijdig. net of je buiten het ziekenhuis geen mama bent, en je echt naar het ziekenhuis gaat om mama te zijn. heel vreemd (ik wordt nu wel steeds meer mama) maar het blijft vreemd!
quote:(ookal had hij een haai gevangen)
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ow... dat mochten wij ook hoor, maar hebben dat zo min mogelijk gedaan.quote:Op dinsdag 26 september 2006 16:50 schreef Baloetjuh het volgende:
Het gevoel knuffelouders ken ik wel, leenouders dan weer niet. Maar ik mag wel gewoon de hele dag komen.
Onze zoon was zoveel mogelijk gebaat bij de "drie R's".
Rust, Reinheid en Regelmaat.
We kwamen dus steeds op dezelfde tijden en gaven hem voor de rest de tijd om sterker te worden zodat hij snel mee zou mogen.
Inderdaad, niet zo leuk voor ons.
Maar dat is ook onderdeel van ouders zijn.
Het is helemaal niet zo belangriijk wat wij leuk vinden en/of vonden.
Houd je zelf altijd de volgende vraag voor: "Wat is het beste voor mijn kinderen".
Jouw belang is ondergeschikt.
Nou dat bedoelde ik dus ook beetje met 'leen-ouders'.quote:Maar het gevoel dat ik heb als ik uit het ziekenhuis kom is ook heel erg tegenstrijdig. net of je buiten het ziekenhuis geen mama bent, en je echt naar het ziekenhuis gaat om mama te zijn. heel vreemd (ik wordt nu wel steeds meer mama) maar het blijft vreemd!
Mischien was het duidelijker geweest als ik had gezegd dat ik mij een 'part time papa' voelde
Ik voel helemaal mee.quote:En ja voor mijn ouders, en mn schoonmoeder is het ook heel erg moeilijk! Ze willen zo graag knuffelen!/ aanraken etc. Ik zou het niet volhouden denk ik! ik vind het zo knap van ze!
Foto's en verhalen horen ze volop! alles in detail! Dus dat komt wel goed!
Papa wordt ook elke dag gebelt op zn werk hoe het met zn kids gaat! Oma belt ook elke pauze even! En Opa belt deze week vanuit Ierland maar de kindjes zijn veel intressanter dan de vissen (ookal had hij een haai gevangen) Dan krijg ik al helemaal een warm gevoel!
De emotie die ik tussen je regels doorlees zijn zó herkenbaar
Heel goed dat je ze er zoveel mogelijk in betrekt.
Daar is dan ook het internet voor uitgevonden!quote:Dank je wel voor je verhaal! Zo weet ik ook weer hoe andere er over denken, en wat ze er bij voelen. Want ik was zo benieuwd! ( ik durf niet zo goed met andere ouders van de couvafdeling daar te praten hier over, en je kindje is op dat moment veel belangrijker!)
Op de couv-afdeling zijn alle ouders bezig met hun kindje, de tijd is al zo beperkt.
Alhoewel het lotgenoten zijn en je ongetwijfeld veel met elkaar gemeen hebt, was ik veel liever met mijn kind bezig.
Bovendien wilde ik ook zeker geen inbreuk plegen op hún knuffelmomenten.
Kijk... je zit al met verschillende gezinnetjes op zo'n afdeling.
Bij ons was het een beetje dat iedereen een beetje zijn plekje probeerde te vinden en elkaar zo weinig mogelijk wilde storen.
Uiteraard groet je elkaar vriendelijk, maar toch probeer je zo weinig mogelijk inbreuk te maken op elkanders privé situatie.
Zo zag ik het echt, als privé situaties, ook al ben je in een openbare ruimte.
Wij hadden het geluk dat Tristan bleef in het ziekenhuis waar hij werd geboren.quote:Ps. Heeft Tristan (mooie naam btw) ook in twee verschillende ziekenhuizen gelegen?
Sennah en Dylan hebben zelfs op een gegeven moment in twee verschillende ziekenhuizen gelegen. Dylan in het VU en Sennah was al overgeplaatst naar het AmstelveenZH. Maar ik zelf moest heel erg wennen aan het AmstelveenZH omdat ik het VU al gewent was, daar was de zorg 1 op 1. en hier soms zelfs 1 op 10! Dat is nogal wennen!
Was ook niet te ver van ons huis af, dus wat dat betreft kan ik je sorry niet veel vertellen en/of steunen.
Altijd goed!quote:Thnx voor jullie reacties!!
Als je nog meer kwijt wil weet je dit topic te vinden.
Kusjes voor Dylan en Sennah
Burnt to the core but not broken
Hier ook wat foto's van hun in/ bij de couv!
Dylan en Sennah saampjes
afbeelding
Dylan
afbeelding
Sennah
afbeelding
Dylan en Sennah saampjes
afbeelding
Dylan
afbeelding
Sennah
afbeelding
Trotse mama van Dylan en Sennah!
05-09-2006!
05-09-2006!
ik kan me inderdaad heel goed voorstellen dat je niet verder vraagt, en als ouder denk je daar niet aan nee!quote:Op dinsdag 26 september 2006 17:12 schreef PM-girl het volgende:
[..]
Geen idee, ik denk dat ik toen een jaar of zes was, toen is mijn zusje nl, geboren,ook in het zkh maar niet in de couveuse. En daarna vond ik het een prima verklaring en heb niet verder gevraagd en mijn ouders waren zich van geen kwaad bewust!
Trotse mama van Dylan en Sennah!
05-09-2006!
05-09-2006!
Thnxquote:Op dinsdag 26 september 2006 17:30 schreef Moonah het volgende:
[..]
Ik vind je wel heel positief en vooral enthousiast overkomen! Super! En ook knap van je!
[..]
En tjah die haai!
Trotse mama van Dylan en Sennah!
05-09-2006!
05-09-2006!
Wij gaan inderdaad ook zo min mogelijk. die "drie R's" zijn heel goed! Wij komen ook steeds op de zelfde tijden, dat is ook rustiger voor ons zelf.quote:Op dinsdag 26 september 2006 17:32 schreef PPL het volgende:
[..]
Ow... dat mochten wij ook hoor, maar hebben dat zo min mogelijk gedaan.
Onze zoon was zoveel mogelijk gebaat bij de "drie R's".
Rust, Reinheid en Regelmaat.
We kwamen dus steeds op dezelfde tijden en gaven hem voor de rest de tijd om sterker te worden zodat hij snel mee zou mogen.
En die vraag moet je, je zelf constant blijven stellen, anders neem je ze meteen mee uit het ZH want dat is voor je zelf leuker. maar voor hun zeker niet het beste.quote:Inderdaad, niet zo leuk voor ons.
Maar dat is ook onderdeel van ouders zijn.
Het is helemaal niet zo belangriijk wat wij leuk vinden en/of vonden.
Houd je zelf altijd de volgende vraag voor: "Wat is het beste voor mijn kinderen".
Jouw belang is ondergeschikt.
Oké dan snap ik m, ik had met leen-ouders iets heel anders in mn hoofd. Maar parttime papa snap ik! en ik voel me ook een parttime mama.quote:Nou dat bedoelde ik dus ook beetje met 'leen-ouders'.
Mischien was het duidelijker geweest als ik had gezegd dat ik mij een 'part time papa' voelde
De emoties die ik bij jou lees, zijn ook erg herkenbaar! Ik denk dat elke couv papa en mama ongeveer het zelfde meemaakt! en met elkaar meevoelt. prachtig om te lezen hoe je dit ervaren hebt.quote:Ik voel helemaal mee.
De emotie die ik tussen je regels doorlees zijn zó herkenbaar
Heel goed dat je ze er zoveel mogelijk in betrekt.
Zo herkenbaar, ik knuffel ook het liefst met mijn kinderen dan dat ik met de andere ouders praat.quote:Daar is dan ook het internet voor uitgevonden!
Op de couv-afdeling zijn alle ouders bezig met hun kindje, de tijd is al zo beperkt.
Alhoewel het lotgenoten zijn en je ongetwijfeld veel met elkaar gemeen hebt, was ik veel liever met mijn kind bezig.
Bovendien wilde ik ook zeker geen inbreuk plegen op hún knuffelmomenten.
Kijk... je zit al met verschillende gezinnetjes op zo'n afdeling.
Bij ons was het een beetje dat iedereen een beetje zijn plekje probeerde te vinden en elkaar zo weinig mogelijk wilde storen.
Uiteraard groet je elkaar vriendelijk, maar toch probeer je zo weinig mogelijk inbreuk te maken op elkanders privé situatie.
Zo zag ik het echt, als privé situaties, ook al ben je in een openbare ruimte.
quote:Wij hadden het geluk dat Tristan bleef in het ziekenhuis waar hij werd geboren.
Was ook niet te ver van ons huis af, dus wat dat betreft kan ik je sorry niet veel vertellen en/of steunen.
Alleen maar gelukkig voor jullie! Door die situatie heb ik mijn eerste kraamtranen gehad (na 7 dagen dus pas:P) Maar dat vond ik het ergste! Dat ze "gescheiden" werden van elkaar.
Thnxquote:Altijd goed!
Als je nog meer kwijt wil weet je dit topic te vinden.
Kusjes voor Dylan en Sennah
Kwam nog een telefoongesprek tussendoor dus t duurde wat langer
Trotse mama van Dylan en Sennah!
05-09-2006!
05-09-2006!
Geen couveusekindje hier, maar een week op Medium Care, vanwege vroeggeboorte (36 weken), blauw worden en evt. downsyndroom. Waarbij ik zelf vanwege plaatsgebrek na 24 uur naar huis moest...
Dat parttime mama gevoel, dat komt me inderdaad heel bekend voor. Zonder buik, maar ook zonder kindje naar huis, heel vreemd. Wij gingen ook twee keer per dag naar het ziekenhuis, om elf en om vijf. En papa ging rond elf uur 's avonds nog even de kolfopbrengst van die dag langsbrengen.
Wat ik het allervervelendst vond, de monitor met de piepjes en alarmpjes... Omdat Isa twee keer blauw is geworden en de alarmbellen begonnen te rinkelen, schrok ik bij elk alarm me wezenloos. Ook als het dus bij een ander kindje was...
Fijn dat het al zo goed gaat met je mooie tweeling!
Dat parttime mama gevoel, dat komt me inderdaad heel bekend voor. Zonder buik, maar ook zonder kindje naar huis, heel vreemd. Wij gingen ook twee keer per dag naar het ziekenhuis, om elf en om vijf. En papa ging rond elf uur 's avonds nog even de kolfopbrengst van die dag langsbrengen.
Wat ik het allervervelendst vond, de monitor met de piepjes en alarmpjes... Omdat Isa twee keer blauw is geworden en de alarmbellen begonnen te rinkelen, schrok ik bij elk alarm me wezenloos. Ook als het dus bij een ander kindje was...
Fijn dat het al zo goed gaat met je mooie tweeling!
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Hier ook een couv-moeder. Ik had met 33 weken al weeen en met 34,4 weken zwangerschap is Tobias geboren. Hij heeft een week in de couveuze gelegen en daarna nog een week op de couveuze-afdeling. Omdat ik vrij vlot al weeen had rekende ik al op de couveuze en had verwacht dat ik hem meteen na de bevalling niet eens vast mocht houden, gelukkig kon dat wel, al was dat maar een minuutje.
Wat me heel erg goed deed was toen ik voor het eerst naar de couveuze-afdeling gebracht werd ik meteen aangesproken werd door de verpleging met 'Ah, dáár hebben we de moeder van Tobias.' Heel fijn om te horen. En een grote verrassing dat ik hem wéér vast mocht houden.
Dat parttime mama gevoel is o, zo herkenbaar. Dan móet je naar huis en je kind(eren) blijft daar. Je hart schreeuwt dat je kind bij je hoort en je verstand weet dat het het verstandigst is om hem daar achter te laten, maar wat een verscheurend gevoel is dat.
Dan kom je thuis (in mijn geval na 3 weken) met een lege buik, lege armen en een leeg kamertje. Dat gevoel is heel erg.
Wij gingen ook 2 keer per dag naar het zh. Geestelijk was het te weinig voor me, maar lichamelijk eigenlijk te veel. Wij gingen om 15.00 uur en om 21.00 uur.
later meer, nu ga ik mijn mandje opzoeken
Wat me heel erg goed deed was toen ik voor het eerst naar de couveuze-afdeling gebracht werd ik meteen aangesproken werd door de verpleging met 'Ah, dáár hebben we de moeder van Tobias.' Heel fijn om te horen. En een grote verrassing dat ik hem wéér vast mocht houden.
Dat parttime mama gevoel is o, zo herkenbaar. Dan móet je naar huis en je kind(eren) blijft daar. Je hart schreeuwt dat je kind bij je hoort en je verstand weet dat het het verstandigst is om hem daar achter te laten, maar wat een verscheurend gevoel is dat.
Dan kom je thuis (in mijn geval na 3 weken) met een lege buik, lege armen en een leeg kamertje. Dat gevoel is heel erg.
Wij gingen ook 2 keer per dag naar het zh. Geestelijk was het te weinig voor me, maar lichamelijk eigenlijk te veel. Wij gingen om 15.00 uur en om 21.00 uur.
later meer, nu ga ik mijn mandje opzoeken
Hij weet alleen van lekker slapen, en ver daarbuiten lopen schapen.
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
Mooie topic lieverd!!
Ben blij te zien hoe de meeste mensen couv kindjes hebben ervaren. Ik kan mezelf in heel wat belevingen vinden. Zoals mijn vriendin al schreef (en sommige hebben ervaren) is het soms heel moeilijk het ziekenhuis zonder je kindjes te verlaten. Als vader van de kindjes heb ik soms te maken met een machteloos gevoel als ik de ziekenhuis buitenstap. Ook is mijn behoefte daar lang te zien (denk aan langer dan een uur) erg laag. Ik vind ontzettend moeilijk mijn kindjes zo aan draadjes te zien hangen, en kan het ook niet lang aanzien. Daarom vond ik het fijn te lezen dat er meerdere zijn met het gevoel alleen een "knuffelouder" te zijn. Ik kan me daar absoluut in vinden!
Van mij mogen ze niet snel genoeg naar huis mogen, al ben ik natuurlijk realitisch genoeg te weten dat ze daar nog niet aan toe zijn. Hun gezondheid is immers het belangrijkst!
Ben blij te zien hoe de meeste mensen couv kindjes hebben ervaren. Ik kan mezelf in heel wat belevingen vinden. Zoals mijn vriendin al schreef (en sommige hebben ervaren) is het soms heel moeilijk het ziekenhuis zonder je kindjes te verlaten. Als vader van de kindjes heb ik soms te maken met een machteloos gevoel als ik de ziekenhuis buitenstap. Ook is mijn behoefte daar lang te zien (denk aan langer dan een uur) erg laag. Ik vind ontzettend moeilijk mijn kindjes zo aan draadjes te zien hangen, en kan het ook niet lang aanzien. Daarom vond ik het fijn te lezen dat er meerdere zijn met het gevoel alleen een "knuffelouder" te zijn. Ik kan me daar absoluut in vinden!
Van mij mogen ze niet snel genoeg naar huis mogen, al ben ik natuurlijk realitisch genoeg te weten dat ze daar nog niet aan toe zijn. Hun gezondheid is immers het belangrijkst!
Jij ook nog gefelicteerd en veel sterkte gewenst in deze toch wat lastige periode.quote:Op woensdag 27 september 2006 01:36 schreef Eliminator20 het volgende:
Mooie topic lieverd!!
Ben blij te zien hoe de meeste mensen couv kindjes hebben ervaren. Ik kan mezelf in heel wat belevingen vinden. Zoals mijn vriendin al schreef (en sommige hebben ervaren) is het soms heel moeilijk het ziekenhuis zonder je kindjes te verlaten. Als vader van de kindjes heb ik soms te maken met een machteloos gevoel als ik de ziekenhuis buitenstap. Ook is mijn behoefte daar lang te zien (denk aan langer dan een uur) erg laag. Ik vind ontzettend moeilijk mijn kindjes zo aan draadjes te zien hangen, en kan het ook niet lang aanzien. Daarom vond ik het fijn te lezen dat er meerdere zijn met het gevoel alleen een "knuffelouder" te zijn. Ik kan me daar absoluut in vinden!
Van mij mogen ze niet snel genoeg naar huis mogen, al ben ik natuurlijk realitisch genoeg te weten dat ze daar nog niet aan toe zijn. Hun gezondheid is immers het belangrijkst!
Gratis tips van mij: De kinderen zijn in goede handen.
Ga nog eens lekker met z;n twee uit eten deze week, nu kan het nog.
Burnt to the core but not broken
Jeetje! dat lijkt mee ook niets! meteen na 24 uur naar huis!quote:Op dinsdag 26 september 2006 20:11 schreef Sjeen het volgende:
Geen couveusekindje hier, maar een week op Medium Care, vanwege vroeggeboorte (36 weken), blauw worden en evt. downsyndroom. Waarbij ik zelf vanwege plaatsgebrek na 24 uur naar huis moest...
Dat parttime mama gevoel, dat komt me inderdaad heel bekend voor. Zonder buik, maar ook zonder kindje naar huis, heel vreemd. Wij gingen ook twee keer per dag naar het ziekenhuis, om elf en om vijf. En papa ging rond elf uur 's avonds nog even de kolfopbrengst van die dag langsbrengen.
Wat ik het allervervelendst vond, de monitor met de piepjes en alarmpjes... Omdat Isa twee keer blauw is geworden en de alarmbellen begonnen te rinkelen, schrok ik bij elk alarm me wezenloos. Ook als het dus bij een ander kindje was...
Fijn dat het al zo goed gaat met je mooie tweeling!
Ik was al dolgelukkig dat ik 7 dagen in het ZH mocht blijven.
Ik mocht al meteen de eerste dag naar huis. Maar ik wilde zo dicht mogelijk bij ze blijven. Ik had het dan ook vrezelijk gevonden om na 24 uur naar huis te moeten!
In het begin schrok ik me ook dood als er een alampje af ging, ook bij een ander kind, want je denkt dat jou kindje dat doen. vooral de periode waarin ze nogal vaak vergaten te ademen. Dan schrik je, je dood.
Daarom was ik blij dat ze toen in het VU lagen, daar rende er meteen iemand op een piep af.
ookal was het niet erg. het stelt je gerust als de piep weg is.
hier in het ZH doen ze dat niet. dan laten ze alles piepen als het niet erg is.
Dan krijg ik meestal wel de zenuwe, vooral als ze in mijn ogen niet kijken.
Ik weet ook nog wel het gevoel dat ik had toen mijn weeen begonnen! "Ohwjeej ze moeten in een couv, nu kan ik ze niet vasthouden!" maar gelukkig kreeg ik ze meteen op me voor eventjes. Dat moment vergeet ik nooit meer! Ook inderdaad hoe je aangesproken wordt op de afdeling vind ik prettig! Ook nu als ze zeggen. "Kijk eens! Daar is mama al!" Is goed om te horen!quote:Op dinsdag 26 september 2006 22:00 schreef Saffier het volgende:
Hier ook een couv-moeder. Ik had met 33 weken al weeen en met 34,4 weken zwangerschap is Tobias geboren. Hij heeft een week in de couveuze gelegen en daarna nog een week op de couveuze-afdeling. Omdat ik vrij vlot al weeen had rekende ik al op de couveuze en had verwacht dat ik hem meteen na de bevalling niet eens vast mocht houden, gelukkig kon dat wel, al was dat maar een minuutje.
Wat me heel erg goed deed was toen ik voor het eerst naar de couveuze-afdeling gebracht werd ik meteen aangesproken werd door de verpleging met 'Ah, dáár hebben we de moeder van Tobias.' Heel fijn om te horen. En een grote verrassing dat ik hem wéér vast mocht houden.
Dat parttime mama gevoel is o, zo herkenbaar. Dan móet je naar huis en je kind(eren) blijft daar. Je hart schreeuwt dat je kind bij je hoort en je verstand weet dat het het verstandigst is om hem daar achter te laten, maar wat een verscheurend gevoel is dat.
Dan kom je thuis (in mijn geval na 3 weken) met een lege buik, lege armen en een leeg kamertje. Dat gevoel is heel erg.
Wij gingen ook 2 keer per dag naar het zh. Geestelijk was het te weinig voor me, maar lichamelijk eigenlijk te veel. Wij gingen om 15.00 uur en om 21.00 uur.
later meer, nu ga ik mijn mandje opzoeken
Het buidelen "Kangoeroën" vind ik ook heel erg prettig! Lekker dicht bij je. Ik voel me soms net een leeuwin die har kindjes beschermd! Heerlijk! Ik heb ook het gevoel of ik ze moet beschermen, tegen van alles omdat ze zo kwetsbaar zijn.
Oeh! Kippenvel "Je hart schreeuwt dat je kind bij je hoort en je verstand weet dat het het verstandigst is om hem daar achter te laten, maar wat een verscheurend gevoel is dat." Zo voel ik het ook!
En dit "Wij gingen ook 2 keer per dag naar het zh. Geestelijk was het te weinig voor me, maar lichamelijk eigenlijk te veel." Ken ik ook, het liefst ben ik er de hele dag! maar dat trek ik niet. ik MOET echt slapen tussen de middag anders stort ik in!
Mooi beschreven allemaal! En alweer zo herkenbaar!
Hallo lieve papa!quote:Op woensdag 27 september 2006 01:36 schreef Eliminator20 het volgende:
Mooie topic lieverd!!
Ben blij te zien hoe de meeste mensen couv kindjes hebben ervaren. Ik kan mezelf in heel wat belevingen vinden. Zoals mijn vriendin al schreef (en sommige hebben ervaren) is het soms heel moeilijk het ziekenhuis zonder je kindjes te verlaten. Als vader van de kindjes heb ik soms te maken met een machteloos gevoel als ik de ziekenhuis buitenstap. Ook is mijn behoefte daar lang te zien (denk aan langer dan een uur) erg laag. Ik vind ontzettend moeilijk mijn kindjes zo aan draadjes te zien hangen, en kan het ook niet lang aanzien. Daarom vond ik het fijn te lezen dat er meerdere zijn met het gevoel alleen een "knuffelouder" te zijn. Ik kan me daar absoluut in vinden!
Van mij mogen ze niet snel genoeg naar huis mogen, al ben ik natuurlijk realitisch genoeg te weten dat ze daar nog niet aan toe zijn. Hun gezondheid is immers het belangrijkst!
weet nou niet wat ik moet antwoorden op jou, omdat we het er net over hebben gehad
Maar wilde even zeggen dat ik van je hou
En van Dylan en Sennah moest ik je een hele dikke kus geven!
Dus bij deze!
Kom net uit het ZH, heb gekeken hoe Dylan in bad ging.
Morgen ga ik Sennah zelf in bad doen!
En heb net Dylan nog een flesje gegeven! Hij had hem gewoon helemaal leeg!
En gister geprobeerd ze aan te leggen! Het ging hartstikke goed! Was zo trots!
Ze horen het nog niet te kunnen "aan de borst drinken" maar het lukte ze!
En nu elke dag nieuwe kleertjes aan is ook al heel anders!
Het worden nu echte babies! Echt onze Babies!
Super Trotse Mama!!!!
Oehw wat veel smilies
Trotse mama van Dylan en Sennah!
05-09-2006!
05-09-2006!
Ohw en ik ben blij met de gratis tip!quote:Op woensdag 27 september 2006 07:18 schreef PPL het volgende:
[..]
Jij ook nog gefelicteerd en veel sterkte gewenst in deze toch wat lastige periode.
Gratis tips van mij: De kinderen zijn in goede handen.
Ga nog eens lekker met z;n twee uit eten deze week, nu kan het nog.
Ik vergeet ons twee af en toe...
Tis nu meer ons vier!
Maar ons twee is ook erg belangrijk nu!
Trotse mama van Dylan en Sennah!
05-09-2006!
05-09-2006!
Baloetjuh en Eliminator ik ben jullie helemaal vergeten te feliciteren met jullie 2 kanjers, bij deze alsnog van harte!
Nu, vandaag precies 11 maanden verder, gaat het echt hartstikke lekker met ons. Tobias groeit als kool, eet werkelijk álles, is een echt boefje. Ik merk wel dat doordat we de eerste tijd zo geleefd zijn ik heel laat de bevalling (en voornamelijk alle toestanden eromheen) pas ben gaan verwerken. Daar had ik eerder geen 'tijd' voor en nu dus wel. Ik heb na de bevalling 7 dagen in het zh gelegen, dicht bij mijn mannetje.
Een kennisje van me is vlak na mij bevallen van een zoontje (met 42 weken zw) en heeft met haar kindje veel problemen, wij zijn nu zelfs zover dat we zeggen; 'Geef óns maar weer een prematuurtje en een week couveuze + week zh ipv zóveel problemen na een voldragen zwangerschap. Dan nemen we die spanningen er graag op de koop toe.' Zo lekker gaat het dus nu met Tobias.
Eén tip van ons; toen we Tobias na 2 weken (vergeleken met jullie dus nog vrij kort) mee naar huis mochten nemen hebben we familie/vrienden/kennissen een mailtje gestuurd dat we nu graag even met ons drietjes thuis wilden wennen aan en genieten van elkaar (gold niet voor de opa's en oma's). Dat is ons heel erg goed bevallen en daarop hebben we alleen maar positieve reacties gekregen. We kregen ook maar een paar uurtjes kraamhulp en die was er dus niet om visite op te vangen. achteraf hadden we beter een kraamfeest bij 6 á 8 weken kunnen geven
Nog een tip; vraag bij je verzekering na hoe het met couveuze-nazorg (zo heette de kraamhulp bij ons) geregeld moet worden. Wij moesten een verklaring van de KA hebben voordat we c-n kregen. Na een fax van haar was het onmiddellijk geregeld, dat moesten wij doen vóórdat hij mee naar huis mocht, als we het later hadden gevraagd hadden we geen hulp gekregen. En al was het dan maar een paar uurtjes, het was toch wel erg prettig om dat paar handen eventjes in de buurt te hebben.
Nu, vandaag precies 11 maanden verder, gaat het echt hartstikke lekker met ons. Tobias groeit als kool, eet werkelijk álles, is een echt boefje. Ik merk wel dat doordat we de eerste tijd zo geleefd zijn ik heel laat de bevalling (en voornamelijk alle toestanden eromheen) pas ben gaan verwerken. Daar had ik eerder geen 'tijd' voor en nu dus wel. Ik heb na de bevalling 7 dagen in het zh gelegen, dicht bij mijn mannetje.
Een kennisje van me is vlak na mij bevallen van een zoontje (met 42 weken zw) en heeft met haar kindje veel problemen, wij zijn nu zelfs zover dat we zeggen; 'Geef óns maar weer een prematuurtje en een week couveuze + week zh ipv zóveel problemen na een voldragen zwangerschap. Dan nemen we die spanningen er graag op de koop toe.' Zo lekker gaat het dus nu met Tobias.
Eén tip van ons; toen we Tobias na 2 weken (vergeleken met jullie dus nog vrij kort) mee naar huis mochten nemen hebben we familie/vrienden/kennissen een mailtje gestuurd dat we nu graag even met ons drietjes thuis wilden wennen aan en genieten van elkaar (gold niet voor de opa's en oma's). Dat is ons heel erg goed bevallen en daarop hebben we alleen maar positieve reacties gekregen. We kregen ook maar een paar uurtjes kraamhulp en die was er dus niet om visite op te vangen. achteraf hadden we beter een kraamfeest bij 6 á 8 weken kunnen geven
Nog een tip; vraag bij je verzekering na hoe het met couveuze-nazorg (zo heette de kraamhulp bij ons) geregeld moet worden. Wij moesten een verklaring van de KA hebben voordat we c-n kregen. Na een fax van haar was het onmiddellijk geregeld, dat moesten wij doen vóórdat hij mee naar huis mocht, als we het later hadden gevraagd hadden we geen hulp gekregen. En al was het dan maar een paar uurtjes, het was toch wel erg prettig om dat paar handen eventjes in de buurt te hebben.
Hij weet alleen van lekker slapen, en ver daarbuiten lopen schapen.
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
Dank je wel !quote:Op woensdag 27 september 2006 20:45 schreef Saffier het volgende:
Baloetjuh en Eliminator ik ben jullie helemaal vergeten te feliciteren met jullie 2 kanjers, bij deze alsnog van harte!
Nu, vandaag precies 11 maanden verder, gaat het echt hartstikke lekker met ons. Tobias groeit als kool, eet werkelijk álles, is een echt boefje. Ik merk wel dat doordat we de eerste tijd zo geleefd zijn ik heel laat de bevalling (en voornamelijk alle toestanden eromheen) pas ben gaan verwerken. Daar had ik eerder geen 'tijd' voor en nu dus wel. Ik heb na de bevalling 7 dagen in het zh gelegen, dicht bij mijn mannetje.
Een kennisje van me is vlak na mij bevallen van een zoontje (met 42 weken zw) en heeft met haar kindje veel problemen, wij zijn nu zelfs zover dat we zeggen; 'Geef óns maar weer een prematuurtje en een week couveuze + week zh ipv zóveel problemen na een voldragen zwangerschap. Dan nemen we die spanningen er graag op de koop toe.' Zo lekker gaat het dus nu met Tobias.
Eén tip van ons; toen we Tobias na 2 weken (vergeleken met jullie dus nog vrij kort) mee naar huis mochten nemen hebben we familie/vrienden/kennissen een mailtje gestuurd dat we nu graag even met ons drietjes thuis wilden wennen aan en genieten van elkaar (gold niet voor de opa's en oma's). Dat is ons heel erg goed bevallen en daarop hebben we alleen maar positieve reacties gekregen. We kregen ook maar een paar uurtjes kraamhulp en die was er dus niet om visite op te vangen. achteraf hadden we beter een kraamfeest bij 6 á 8 weken kunnen geven
Nog een tip; vraag bij je verzekering na hoe het met couveuze-nazorg (zo heette de kraamhulp bij ons) geregeld moet worden. Wij moesten een verklaring van de KA hebben voordat we c-n kregen. Na een fax van haar was het onmiddellijk geregeld, dat moesten wij doen vóórdat hij mee naar huis mocht, als we het later hadden gevraagd hadden we geen hulp gekregen. En al was het dan maar een paar uurtjes, het was toch wel erg prettig om dat paar handen eventjes in de buurt te hebben.
En opzich kan ik me wel hierin vinden!
'Geef óns maar weer een prematuurtje en een week couveuze + week zh ipv zóveel problemen na een voldragen zwangerschap. Dan nemen we die spanningen er graag op de koop toe.'
T ligt er ook maar aan hoe je het bekijkt allemaal. je kan van een mug een olifant maken, maar zolang je het positive van iets inziet. kom je er altijd beter uit!
Wij hebben ook al verzonnen dat we graag met zn viertjes (bij ons dan) willen zijn. En een kraamfeest zijn we over aan het nadenken (athans ik ) maar iig goeie tip!!!
En helaas krijg ik geen couv-nazorg van mij verzekering! alleen basis verzekerd heb ze laatst nog gebelt.
heb ze laatst nog gebelt. Maar iig heel erg bedankt voor je tips!!!
ik ga even naar mn twee lievies!!!!
Trotse mama van Dylan en Sennah!
05-09-2006!
05-09-2006!
Echt doen hoor! Goed nadenken over hoe je de verlaatte-kraamtijd-thuis in wilt vullen. Je wordt nu al zo geleefd, het is zó lekker als je daar zometeen vanaf bent en niet wéér geleefd wordt door iedereen die je kinderen wil komen bewonderen.quote:Op donderdag 28 september 2006 08:59 schreef Baloetjuh het volgende:
[...]
Wij hebben ook al verzonnen dat we graag met zn viertjes (bij ons dan) willen zijn. En een kraamfeest zijn we over aan het nadenken (athans ik ) maar iig goeie tip!!!
En helaas krijg ik geen couv-nazorg van mij verzekering! alleen basis verzekerd heb ze laatst nog gebelt.
Maar iig heel erg bedankt voor je tips!!!
ik ga even naar mn twee lievies!!!!
Vraag of je KA het niet toch noodzakelijk vind om je een paar uur couveuze-nazorg te adviseren. Je weet nooit of hij/zij daar een briefje voor wil schrijven en wat je verzekering daarvan vind, kaart het iig even bij je KA aan.
Knuffel ze!
Btw, wij werden geadviseerd in het zh om de 'juiste' flessen en dergelijke aan te schaffen, iig dezelfde of zoveel mogelijk dezelfde als het zh gebruikte, dan hoeven ze thuis niet daar weer aan te wennen. Net zoals een dekentje, mochten wij al van thuis meenemen naar het zh zodat het naar Tobias rook als hij naar huis ging, had hij iets vertrouwds.
[ Bericht 11% gewijzigd door Saffier op 28-09-2006 14:54:20 ]
Hij weet alleen van lekker slapen, en ver daarbuiten lopen schapen.
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
Dat kan overigens ook omgekeerd.quote:Op donderdag 28 september 2006 14:48 schreef Saffier het volgende:
[..]
Net zoals een dekentje, mochten wij al van thuis meenemen naar het zh zodat het naar Tobias rook als hij naar huis ging, had hij iets vertrouwds.
Ik heb bijvoorbeeld op een moment weer een nacht met een knuffelbeest in bed gelegen om die de volgende dag achter te laten.
Dan kon Tristan een beetje aan mijn geur wennen.
Burnt to the core but not broken
|
|
