Helaas, dikke Bertha is ook overleden. Haar situatie werd niet beter, ze at en dronk niet zelf, kon nog steeds haar achterpootjes niet gebruiken. Als je haar zag liggen leek het wel of ze helemaal vergroeid was. Uiteindelijk besloten we haar bij de dierenarts in te laten slapen. Tot het eind heb ik haar geaaid, uiteindelijk ging het heel snel. Bertha is bijna 7 geworden.
RIP Dikke Bertha, onze (ietwat dommige) lekkere knuffelkont
Wat nu, ineens waren in het bestek van een week 2 markante (luiddruchtige) caven overleden. Ze waren allebei de baas van een koppeltje. In het verleden hadden we geprobeerd deze koppeltjes bij elkaar te zetten maar dat leverde iedere keer letterlijk veldslagen op, niet zomaar kibbelen maar echt aanvallen zodat je ze uit elkaar moest halen.
Omdat hun wederhelften zielig achterbleven en allebei nogal onderdanig zijn hebben we geprobeerd ze bij elkaar te zetten, de situatie was nu toch wat anders omdat de dominante caven er niet meer waren. We haalden het tussenschot uit de kooi (ja, de kooi is voorzien op groei). Gelukkig ging het koppelen nut goed, heel goed zelfs. Mathilde (de rode cavia) is nogal een kroelkont en was erg gehecht aan Toos. Nu kroelt ze met Betty. Betty weet niet wat haar overkomt. Dikke Bertha was haar zus en met haar had ze een soort van gedoogrelatie. Bertha werkte altijd snel haar witlof naar binnen om zich vervolgens meteen naar Betty om te draaien en haar witlof af te pakken. Berhta drukte Betty altijd uit haar huisje met haar dikke kont als zij er in wilde zitten (het verschil in grootte was opmerkelijk, Bertha was bijna 2 x zo groot als Betty). Mijn bijnaam voor Bertha was wel eens: mijn kleine tankje.
Mathilde is een zachtaardige lieverd. Voor het eerst zie ik Betty spelen. Ze hoeft niet meer bang te zijn dat haar lekkers wordt afgepakt, sterker nog: ze wordt geknuffeld en knuffelt terug. Betty bloeit op op haar oude dag (niet dat ze het daarvoor nou zo slecht had, wij beschermden haar ook als het te gek werd). Dat is dan weer een lichtpuntje in de afgelopen verdrietige tijd.
Betty (zwart) en Mathilde (de 'dame') aan de scharrel