Criminelen kwamen via het blad over levensverhalen in contact met vrouwen. Veel tbs’ers maakten gebruik van de advertentierubriek. Het bekendst is de zaak van Wilhelm S., de tbs’er die in de zomer van 2005 bij zijn begeleider wegliep en later een 73-jarige Amsterdammer om het leven bracht. Vlak voor zijn ontsnapping had S. zijn vrouw bezocht. De twee hadden elkaar leren kennen via een advertentie in Mijn Geheim.
„We merkten dat steeds meer tbs’ers een advertentie kochten of erop reageerden. Meestal stond in de advertentie dat het een tbs’er was, maar soms ook niet”, zegt hoofdredacteur César Becx. „Dat is niet erg als het om twee tbs’ers op veertig advertenties gaat. Maar het waren zo’n vier tbs’ers op vijftien advertenties.” De redactie zag dat aan de adressen van tbs-klinieken waar brieven naar moesten worden doorgestuurd. Ook klaagde een lezeres dat ze via de rubriek een man had ontmoet die na enkele maanden vooral geïnteresseerd bleek in haar 12-jarige dochter.
Het tijdschrift, dat vandaag zijn dertigjarig jubileum viert, stopte dit voorjaar met de rubriek. De rubriek bestond zo’n achttien jaar.
---
Schandalig, hoe kunnen TBSers anders leuke vrouwtjes ontmoeten?!
Maar de contactadvertenties waren inderdaad vrijwel uitsluitend afkomstig van tbs'ers, alleenstaande moeders woonachtig in Suriname en lesbische meiden.
quote:Op donderdag 21 september 2006 11:05 schreef Isegrim het volgende:
Haha, als ik TBS-er was zou ik ook dat blad gebruiken. Het wordt namelijk uitsluitend gelezen door naïeve dozen.
quote:Nou ja, en door mensen die zich bescheuren om al die idiote verhalen.
quote:Op donderdag 21 september 2006 11:07 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Nou ja, en door mensen die zich bescheuren om al die idiote verhalen.
quote:Jaaa.Op donderdag 21 september 2006 11:08 schreef Frollo het volgende:
'Foto in scène gezet', staat er bijna altijd bij.
Bij zo'n verhaal in de trant van: "Ik had een affaire met de broer van de zus van de neef van mijn opa!" Meestal staat er bij het openingsverhaal in elk nummer wél een echte foto. En toen herkende ik dus iemand. Een meisje van m'n basisschool, een paar klassen lager, die als kind gruwelijk was misbruikt door vader en diverse stiefvaders, terwijl haar moeder erbij stond te lachen en aan te moedigen.
Ik was bevriend met haar broer en ben rond mijn negende à tiende daar regelmatig over de vloer geweest. Er hing daar altijd wel een raar sfeertje. Met een knettergekke moeder die kon uitvallen om niks, vooral tegen het dochtertje. En seksboekjes zo voor het grijpen. En m'n vriendje die het bizar vaak over neuken en sperma had en zo...
quote:Dus er staan wél echte verhalen in?Op donderdag 21 september 2006 11:14 schreef Frollo het volgende:
Toch ben ik één keer wel behoorlijk geschrokken.
Meestal staat er bij het openingsverhaal in elk nummer wél een echte foto. En toen herkende ik dus iemand. Een meisje van m'n basisschool, een paar klassen lager, die als kind gruwelijk was misbruikt door vader en diverse stiefvaders, terwijl haar moeder erbij stond te lachen en aan te moedigen.
Ik was bevriend met haar broer en ben rond mijn negende à tiende daar regelmatig over de vloer geweest. Er hing daar altijd wel een raar sfeertje. Met een knettergekke moeder die kon uitvallen om niks, vooral tegen het dochtertje. En seksboekjes zo voor het grijpen. En m'n vriendje die het bizar vaak over neuken en sperma had en zo...
quote:Sindsdien vermoed ik van wel ja. In elk geval de verhalen zonder 'foto in scène gezet', die zijn wel echt. Je ziet het ook aan de stijl: in plaats van in de ik-persoon zijn dat soort verhalen meer als een interviewverslag geschreven.Op donderdag 21 september 2006 11:17 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Dus er staan wél echte verhalen in?