Vandaag was de meneer van de woningbouw er. Helaas moest er eerst een conflict met de buurvrouw van helemaal beneden geslecht worden.
Zij: "Die jeugd van tegenwoordig ook, die wil alles anders hebben en beklaagt zich overal over, bijvoorbeeld dat mijn waslijn weg moet."
Ik: "Ik heb alleen gevraagd of mijn wasmachine daar wel kan staan, onder uw waslijn. U kunt dan immers minder was ophangen."
Zij: "Nee, ik weet wel dat je liegt, geef nou maar toe dat je die waslijn weg wilt!"
Hij: "Zullen we even zakelijk blijven en een oplossing proberen te vinden?"
Zij: "Okee, haal mijn waslijnen maar weg! Ik ben toch alleen, ik zet wel een wasrek neer."
Hij: "Uw waslijn hoeft helemaal niet weg, want niemand heeft zich beklaagd."
Zij: "O jawel hoor, want van die jeugd van tegenwoordig moet alles ineens allemaal anders!"
ad infinitum. Bijna dan, uiteindelijk was er kortstondig een compromis gesloten (maar daar bleek een derde huurder het weer niet mee eens te zijn) en kreeg ik mijn stopcontact en had de meneer van de woningbouw nog even tijd om naar mijn muur te kijken.
Ik: "Die muur is niet meer zo mooi hè?"
Hij: "Daar moet de stucadoor maar langskomen."
Ik: "Die maakt het dan helemaal mooi recht en vlak, en dan nadien zijn er geen bulten meer?"
Hij: "Niet helemaal. Maar het wordt goed genoeg dat je er met raufaser kunt behangen."