Mijn broer haat me

Oke, wat ik nu ga opschrijven gaat vast lang worden. Ik moet het in eerste instantie gewoon ff kwijt, maar vind het ook interessant als er mensen zijn met dezelfde situatie.

Ik ben de jongste uit een gezin van vijf en ook nog eens een vrouw. Ik ben bijna 21 en heb nog twee broers, R. van 23 en S. van 28. Je zou denken dat je zeven jaar oudere broer altijd leuk gezellig en vooral volwassen met je om zou gaan, maar bij mij is dat zeker niet het geval. Met beide broers kan ik niet goed opschieten, maar met S. nog wel het slechtste. Ik begrijp het echt niet, maar hij heeft echt een bloedhekel aan me. Dat is begonnen toen hij net de puberteit in ging of vlak daarvoor. Hij zei vaak lelijke dingen bij het avondeten en mijn moeder deed er geen ruk aan. Mijn vader was meestal werken. Hij wist dat ik slecht was in rekenen, hij vond het toen doodleuk om hoofdrekensommen aan me te vragen en als ik dan het antwoord niet wist, zat hij me uit te lachen en vroeg hij me nog meer sommen. Mijn moeder deed gewoon mee. 'Weet je dat niet, ooh wat dom!' Ik kan je vertellen dat dat heel vernederend is, zeker voor een kind. Ook zei hij een keer dat ik later 'een prostituee' zou worden. Of ik wel wist wat dat betekende. Een Hoer!!. Mijn broers moesten lachen maar ik vond het echt vreselijk. Ik heb wel eens mijn bek open getrokken en beledigde mijn broer net zo hard terug. Meestal kwam daar dan ruzie van en ik had het dan weer gedaan. Toch hielp het wel, want de beledigingen werden minder.
Ook vond hij het leuk om als ik een film aan het kijken was, gewoon de afstandbediening te pakken, de tv naar hem toe te draaien en hem op een zender te zetten. Als ik er wat van zei was het van 'kutfilm heb je toch al 6 keer gezien.' Ook zeikte hij alle bands af die ik leuk vond.

Mijn broer S. is nu het huis uit sind een jaar of 5. De sfeer is er beter op geworden. Er is nog nauwelijks ruzie meer. Ik heb S. alleen vriendelijk mee gemaakt toen hij pas uit huis was. Tegen zijn vrienden op verjaardagen was hij ook zo slijmerig aardig, alsof hij een masker op had. Om van te kotsen. Ik deed gewoon aardig tegen hem, maar dat verdween snel toen het escalleerde tussen ons.
S. heeft in de loop van de afgelopen 3 jaar vijf honden gekocht. Af en toe dumpt hij een hond hier neer zodat hij wat leuks kan gaan doen met zijn vriendin. Toen ik alleen met mijn vriend thuis was twee jaar geleden met de vakantie hebben we de grootste ruzie ooit gekregen. Ik wilde het huis helemaal stofzuigen en alles voordat mijn ouders thuis kwamen, zodat ze niet in de shit terecht kwamen. Ik had dus een net briefje opgehangen voor S. waarin ik netjes vroeg of hij zijn honden thuis kon laten. Hij ging compleet door het lint en de hele buurt heeft kunnen horen wat hij schreeuwde (het was eerder bulderen). Ik was helemaal overdonderd, dit had ik niet verwacht. Ik begon te janken en alles en ik kon gewoon niet meer reageren.
Na dit voorval heb ik nog met mijn vader gespeculeerd over waarom hij toch zo anti mij is. Mijn pa denkt dat S. jaloers op me is geweest, hij zou gezegd hebben tegen mijn vader dat ze me te veel verwend hebben. Als dat zo is dan vind ik dat mijn broer mijn ouders er op aan moet spreken en niet mij. Maar ja dat is het probleem ook, wij zijn totaal geen hechte familie. Over gevoelens praten is taboe.

Toch is er vandaag een keerpunt gekomen. Ik ben opgestaan tegen mijn broer. Hij kwam vandaag langs om de hond te checken (toen hij door het lint ging was het omdat hij vond dat ik de hond verwaarloosd had in de vakantie) en ik werd daar ontzettend kwaad om, want ik dacht dat hij onze eigen hond mee wilde nemen naar zijn huis. Waarom werd ik boos zou je denken?
Nou meneer heeft laatst één van zijn eigen honden geramd met een tl buis omdat het beest niet wilde stoppen met blaffen (mijn vader stond er bij). Dus ik werd zo ontzettend kwaad omdat hij mij een hondenverwaarlozer vond, terwijl hij dat ECHT is, dat ik alles er uit heb gegooid wat ik van hem vond.

Ik deed de deur open en riep naar hem dat hij nooit een leuke broer voor me is geweest en dat hij ons met rust moet laten. Ook heb ik gezegd dat de hond niet mee gaat met iemand die honden met een tl buis slaat en dat hij niet moest denken dat wij hem mishandelden. Hij riep zoiets van doe normaal en hou je smoel dicht en ga janken dan en ik de hele tijd 'Nee echt niet voor jou ik heb al veel te lang mijn smoel dicht gehouden.'
Ik riep de hond bij me want die had ie mee naar buiten genomen. Hield ie eerst de hond beet bij zijn riem, maar daarna kwam hij wel. Hij zei ook nog dat hij heel veel zin had om 'me op mijn smoel te slaan.' Ik zei dat ie dat beter niet kon doen omdat hij dan zijn baan kwijt is (want hij werkt bij de politie nota bene ) en dat hij ons met rust moest laten. Hij zei weer dat ie wel zelf uit maakte of wanneer hij langs kwam of niet (hij heeft sleutel van ons huis). Ik zei oh dacht het niet en ik flikkerde zo de schuurdeur dicht en deed alles op slot. Hij probeerde daarna de voordeur open te breken/trappen, maar ik zei dat ik de politie ging bellen als hij niet weg zou gaan. Hij is toen weg gegdaan, maar hij bleef wel een tijd in zijn auto voor de deur staan. Na een half uur is hij weg gereden. Ik denk dat zijn trots is aangetast aangezien ik hier de dominantste was in deze ruzie.

Het is snel geschreven allemaal. herkent iemand zo'n broer/zus? ik vind het te idioot voor woorden dat iemand van 28 zich zo gedraagt, nota bene wel iemand die voor de (spoorweg)politie werkt. Misschien vinden jullie mij ook idioot, maar er is echt geen reden voor hem om zich zo te gedragen. Ik ben altijd vriendelijk tegen hem geweest toen hij uit huis was gegaan. Even dacht ik toen dat er een lichtpuntje was. Maar de situaitie is nu slechter dan ooit.

Mijn moeder heeft er denk ik geen kwaad in gezien, in zijn opmerkingen of heeft niet doorgehad hoe belangrijk het is om je kinderen niet voor te trekken en de aandacht te verdelen. Zelfs nu nog trekt ze wel eens mijn andere broer voor, omdat dat haar lieffertje is. Ik trek weer naar mijn vader toe en ik denk dat S. daar tussenin heeft gezeten. Nogmaals, gevoelens uitspreken is taboe in mijn familie, wat ik heel erg kut vind. Als er een ruzie was dan kwam mijn moeder naar me toe zonder bijvoorbeeld mijn broer en dan ging zij het met me uit praten. Op die manier leerden we niet om over je gevoelens te praten.

Het doet ook heel erg zeer om eens bij iemand thuis te komen waar broer en zus wel normaal met elkaar om gaan, dan realiseer je echt dat je wat gemist hebt.

Ja ik heb me al voorgenomen geen contact meer met hem te zoeken of te hebben. Mijn moeder 'zeurt' wel eens bij me om het goed te maken van 'oh S. is jarig, ga je ook mee?' Of dan vertelt ze dat hij promotie heeft gemaakt, alsof mij dat interesseert! Maar mijn pa weet echt hoe ik er over denk en dat is wel prettig. Ik praat de laatste tijd ook erg veel met mijn vader. Ze vinden het allebei erg jammer en willen eigenlijk dat we het gaan uitpraten, maar ik weet dat dit erg diep zit en iets van lang geleden is, dat los je niet zomaar op.

quote:

Op donderdag 7 september 2006 17:09 schreef TheThirdMark het volgende:

[..]



Maar ik zou je broer aangeven bij de politie. Iemand die totaal geen controle heeft over zijn emotie hoort niet thuis in zo'n functie.
Putjes schepper zou beter zijn. Zoals jij hem beschijft is het meer een type thuiszitter dan werker.

Ik wil ook echt niet weten wat hij had gedaan als ie die deur open had gekregen. Hij is echt in staat om me te vermoorden als eenmaal dat knopje om gaat in zijn hoofd.

Ben benieuwd hoe mijn ouders dit gaan vinden. Ze komen om 12 uur snachts thuis, zijn nu nog op vakantie. Ik heb ze al wel het één en ander gesmst.

Ja, mijn vader heeft wel eens voorzichtig gevraagd wat hij tegen me heeft na die eerste ruzie. Toen zei hij dat hij vond dat ik teveel verwend werd, maar ik denk dat hij ook denkt dat mij alles voor de wind is gegaan. Mijn broer heeft een jaar mavo over gedaan en met veel moeite is hij een ander jaar over gegaan. Ook heeft hij niet gestudeerd, maar dat is zijn eigen keuze geweest. Ik speculeer maar wat, maar feit is dat hij een probleem heeft. Helaas is mijn vader bijna nooit thuis geweest toen mijn broer me beledigde, dat gebeurde vaak bij het avondeten. Mijn pa was vaak werken, bij de spoorwegen, dus zat mijn moeder alleen thuis. Tsja en die heeft er nooit echt wat aan gedaan. Zij zorgt heel goed voor ons, maar op pedagogisch vlak schoot ze vaak te kort.

Het vreemde is, dat toen ik geboren werd mijn broer heel trots op me was en aan iedereen die het maar horen kon vertelde dat hij een zusje had gekregen.. als ik dit nu op schrijf ben ik aant janken!

ja op zich zat ik daar al bij die eerste ruzie aan te denken, maar ja bewijs het maar eens. Ik had vandaag wel mijn camera in de buurt liggen, maar die heeft alleen geen geluid. En ik was the pissed om er aan te denken.

quote:

Op donderdag 7 september 2006 17:15 schreef roque79 het volgende:
ik heb ook geen tips, ik denk dat hij aan jouw reacties of mening maling heeft en zijn gedrag niet zal bijstellen voor je.
Wat zegt zijn vriendin ervan?

Zijn vriendin was er met die eerste ruzie ook, ik hoorde haar voordat mijn broer weg ging roepen van 'doe even normaal man.' Nu stond ze er denk ik maar bij ik heb niet op haar gelet. Het had voor ook niet uit gemaakt of ze er mee bemoeid had. Ik ken haar ook niet zo goed, maar als ze langs komt in de winkel waar ik werk maakt ze meestal wel een praatje en praat ik wel gewoon over die honden of over mn broer. Heel gek eigenlijk.