Zingende depressieve stagaires.

Sindskort hebben we hier op het werk een nieuwe stagaire. Een depressief lullig mannetje van 17 jaar oud.
Ik heb niets tegen depressieve mensen, normaal hebben ze een best orginele kijk op de wereld, maar dat heeft ons onderwerp niet eens. Loopt rondt in foute merkkleding (g-star), luistert naar "vanalles" (hardstyle + top 40), zegt de hele dag door niets, geen zelfvertrouwen laat staan zelfacceptatie, geen eigen mening. Zo'n kereltje wat je in het weekend een beetje bij een groepje ziet rondhangen. Enfin je herkent het wel.

Vanmiddag zat ik rustig te werken op mijn computer, de radio speelde warempel vrij veel goede muziek totdat ik in een keer schuin achter mij, in monotome stem hoor: "Doe mij maar een toppertje, en een breezah ananas...". WTF. Waarom, waarom, waarom komt dit uit de mond van onze stagaire, wat ging er op dat moment in hem om. De hele dag hoor je niets, hij kijkt niet eens op als we aan het kloten zijn op kantoor en in een keer vertellen zijn hersenen hem dat hij een poging moet doen van het zingen van een uitgekotst kutnummer. Moet ik nu denken dat hij een vrolijke toffe peer is?

(Eigenlijk is het geen klacht, maar ik snap de logica van dat mannetje niet. Kickje naar r&p maar?)