Fiona Apple

Ik denk dat je de twee versies niet met elkaar moet vergelijken, maar gewoon als 2 aparte albums moet zien.

Ik vind beide albums erg geslaagd.

Hmm, heel behoorlijk geworden al bij al. Alleen helemaal aan het einde krijg je de nieuwe Not about Love, dat is toch wel een drama. En het was zo'n spectaculaire spetterende opener.... Vind verder Extraordinairy Machine geen geweldige opener. Staat tegenover dat de doorkabbelaars wat minder doorkabbelen.

Samengevat: Het goeie is minder geworden, het matige wat beter. Had liever wat meer hoogtepunten gehouden; misschien ga ik maar eens mn eigen album combineren.

Qua plaatjes: Het meiske is wat beter gevuld, maar toch vin'k er niet best uit zien. Bietsje stress gehad de afgelopen tijd?

Ein-de-lijk vandaag mijn dualdisc binnen

geweldige intro van de dvd

Kickje

Goede CD, ik ben al langere tijd fan van Fiona sinds ik Paper Bag hoorde. Mijn favorieten van het album zijn Extraordinary Machine, Not About Love (origineel) en Waltz (Better than Fine).
De songteksten hebben me dit keer weer niet teleurgesteld, ze zijn wel wat toegangelijker geworden

Ze is trouwens genomineerd met EM voor een grammy in de category Best Pop Vocal Album.

Moet hem nog steeds aanschaffen, weet niet of ik het nog ga doen. Misschien houd ik het bij twee keer Fiona top en wil ik de wat vlakkere Fiona niet horen.

Ik vind de uitgelekte versie eigenlijk ook beter dan de uitgebrachte. De nummers weten me veel meer te boeien en te pakken op een bepaalde manier. Jammer dat ze dit niet officieel uitgebracht hebben en dat alles opnieuw geproduceerd is.

Hé grappig, ik heb vandaag een paar keer het album Extraordinary Machine beluisterd, ik wist niet dat er hier een Fiona Apple-topic liep...

Not About Love is zo'n mooi nummer!

Vooral de onuitgebrachte versie vind ik heel mooi

Welke versie bedoel je? De album versie is zo'n afknapper wat mij betreft.... val bijna in slaap in vergelijking met de Jon Brion variant.

Ik vind beide versies goed, maar de ruwe versie heeft veel piano en strijkwerk, dat is wel mooi.

Waltz is ook zo'n heerlijk nummer!

Maar ik mis gewoon die ontroering die Tidal kon oproepen... De oprechte pianoramwoede op When The Pawn.... Dat is jammer.

De emotie zit er nog wel in hoor... Tenminste, in de bootleg versies. Not about Love zit toch een mooie wanhoop en koppigheid in (ondersteund door zowel piano als strijkers) en gaat bijna kopje onder in zichzelf. Dan hebben we het nog niet over Please Please Please, die toch extreem toepasselijke afsluiter van het geheel. Op het officiele resultaat geloof ik Parting Gift overigens ook absoluut wel.

Het grappige is dat ook voor de releaseversie je heel erg goed tegen Jon Brion moet kunnen, vanwege de dominantie van de titletrack en Waltz.