Londen.
Soms gebeurt het zomaar, zonder dat je er bij stilstaat. Dan loop je maar wat door de stad, aan het einde van weer zo'n lange dag. Zo'n dag waardoor het je duizelt in je hoofd terwijl de rest van je lijf uitgeput is. Voor je het weet sta je weer in die ene straat, waar je je zorgen kunt verdrinken en alles een beetje kunt vergeten.
Ik ga er soms naar toe, als ik weer eens toe ben aan een beetje rust. De jungle van de stad stompt me te veel af. Er lopen wel veel mensen rond, maar iedereen loopt langs elkaar heen. Het lijkt wel of de ziel uit de stad is verdwenen. Ach ja, net als al die anderen heb ook ik gedacht dat deze stad alles heeft wat je zoekt, maar inmiddels weet ik wel beter.
Eerst dacht je nog dat het leven hier zo gemakkelijk was. Maar hoe goed je het ook probeert, het lukt gewoon niet "Ik probeer het nog één keertje", denk je telkens, "Dan gaat het me lukken in deze grote stad" Je probeert het wel, maar eigenlijk tegen beter weten in.
Ergens, verderop in deze straat, woont 'ie. Met een beetje geluk brandt er nog licht en is hij nog thuis. Je ziet het al aan hem als hij de deur open doet, hij ziet er ongelukkig uit. Hij vraagt hoe het met je is, waar je hebt uitgehangen de laatste tijd En je praat wat over koetjes en kalfjes.
Dan komen z'n dromen weer tevoorschijn: hij wil eigenlijk deze stad, deze straat ontvluchten Ergens een lapje grond kopen om daar tot rust te komen. Geen drank meer, geen vrouwen meer, maar gewoon lekker leven in een saai dorpje, waar hij alles kan vergeten
Maar jij weet wel beter. Jij weet dat hij altijd maar door zal gaan, dat hij niet te houden is. Hij is nu eenmaal een eenzame zwerver Morgen is er weer een nieuwe dag, met nieuwe kansen. Hier in deze ene straat, in deze zielloze stad....
[ Bericht 17% gewijzigd door Gluckskafer op 04-09-2006 19:07:15 ]