TOen ik het huis uit ging bleef de kat bij mijn ouders want ik zag het niet zitten om haar mee te nemen naar een bovenwoning. De kat was altijd al een lekkere hang/schootkat die lekker dik was.
1,5 week geleden gingen mijn ouders op vakantie (en zijn dat nu nog). Mijn zusje zou voor de katten zorgen aangezien zij in Delft woont en ik niet. Op een gegeven moment viel het haar op dat die wit/rode mager was, heel erg mager. Haar oogjes waren dof en vies. Mijn zusje had een afspraak gemaakt bij de dierenarts om haar na te laten kijken. Woensdag zijn we even samen gegaan en de kat bleek een beetje uitgedroogd te zijn. Ze kreeg een infuus met vocht, een vitamine prik en nog een prik. Er werd bloed afgenomen en de waardes waren goed. Alleen de schildklier was nog niet bekend want dat zou even duren. Aangezien de kat bijna niet at en dronk moesten we haar maar gaan voeden met een spuitje. Gister probeerde mijn zusje dat, de kat verzette zich best wel. Mij zusje liet haar los en toen de kat weg wilde lopen viel ze om en bleef als voor dood liggen. Tongetje hing naar buiten, ze liet urine lopen en het was een hoopje ellende. Dierenarts weer gebeld en we mochten gelijk langskomen. De dierenarts heeft haar nagekeken, gewogen (ze weegt nog maar 2,7 kg) en ze kreeg weer een vochtinfuus en weer vitamine. Hij heeft haar nagekeken en voelde iets hards in haar lever/galblaas maar dat wist hij niet zeker.
Mijn ouders zijn nog 2 weken op vakantie en de dierenarts verwacht niet dat ze het gaat redden.
Michel en ik zijn nu dit weekend maar bij mijn ouders ingetrokken om op de kat te letten. Morgen moeten we weer terug naar de dierenarts...
Ik zie het somber in. Ik wil het beestje niet onnodig laten lijden... En elke keer als ik haar zie schieten de tranen in mijn ogen... Daarstraks lag ze bij me op schoot, te knorren..
Mijn zusje en ik hebben wel besloten dat als het echt niet meer gaat, we haar laten inslapen..
Blech... ik voel me machteloos en leeg
[ Bericht 82% gewijzigd door Anne op 02-09-2006 22:31:50 ]
quote:Voor idiote reacties moet je in onzin zijn, slimmerik!-knip-
[ Bericht 13% gewijzigd door Anne op 02-09-2006 22:32:07 ]
quote:Jij bent ongevoelige horkOp zaterdag 2 september 2006 19:43 schreef Grieskameel het volgende:
-knip-
[ Bericht 7% gewijzigd door Anne op 02-09-2006 22:32:18 ]
Bleek een ontsteking aan de lever te zijn.
Ze zijn nu weer min of meer fit na een stevige anitibioticakuur en speciaal aangepast voer (ze mogen nooit meer iets anders). Wellicht is het dus een idee om aan de DA te vragen of eiwitarm voer goed zou zijn voor ze....
ze hadden dus wel iets hards in haar lever of gal gevoeld...
ik had het al gezegd, maar nogmaals veel sterkte vicky!
heel veel sterkte!!
. Het kan toch niet zijn dat de kat ineens mager is? Is het je ouders nooit opgevallen?Sterkte
.
dat dat dan ook moet gebeuren als je ouder op vakantie zijn zeg.....Heel veel sterkte!!
ben je al naar de da geweest?
ik hoop toch zo dat er nog wat aan te doen is
Sterkte iig!
Sterkte!En zoals lady-wrb ookal vraagt, weet al wat meer?
*hoopt het beste*
Mijn zusje heeft de dierenarts gebeld en, in overleg met onze ouders, is poes opgenomen zodat ze kunnen kijken wat ze eet en drinkt en om haar evt. te dwangvoeden.
Mocht de DA denken dat er iets mis is gaan ze haar verder onderzoeken en envtueel opereren.
quote:Vervelend allemaal zeg! Veel sterkte met poesOp maandag 4 september 2006 18:29 schreef Vicky het volgende:
Giser naar de dierenarts geweest, ze heeft weer vocht gekregen en een valiumspuit dat de eetlust zou moeten opwekken. Ze heeft wel wat gegeten maar het vannacht weer uitgespuugd.
Mijn zusje heeft de dierenarts gebeld en, in overleg met onze ouders, is poes opgenomen zodat ze kunnen kijken wat ze eet en drinkt en om haar evt. te dwangvoeden.
Mocht de DA denken dat er iets mis is gaan ze haar verder onderzoeken en envtueel opereren.
Het klinkt echt niet goed...
heel veel sterkte !
quote:hij had toch iets op de lever/gal gevoeld? hoe was het daarmee?Op maandag 4 september 2006 21:49 schreef Vicky het volgende:
Ons poessie had geen nierfalen, bloedwaardes waren allemaal goed. Vandaag ook nog de uitslag van de schildklier gehad en die was ook goed...
Ze hebben idd iets van een verdikking gevonden bij haar lever/gal. De DA denkt dat het een tumor of een ontsteking is. Ze heeft antibiotica gekregen maar dat slaat (nog) niet aan. Zusje had nu de keuze:
- echo maken
- operatie
- kijkoperatie
De vraag is of ze een operatie overleeft. Mijn zusje is nu weer contact met mijn ouders aan het zoeken om te overleggen. Verder heeft ze nog gevraagd of ze poes pijn had, maar dat heeft ze niet. Ze voelt zich alleen flink klote.
Zusje en ik hebben besloten dat, als mijn ouders de keuze aan ons laten, we haar in laten slapen want we willen haar niet onnodig laten lijden, hoe moeilijk ik het ook vind....
Dag lieffie!! Slaap lekker!
Kijk die kleine knuffelbol eens heerlijk liggen!
Ik neem aan dat jullie de juiste beslissing hebben genomen, maar dat is zo verrekte k*t!!!!
Sterkte....
Heel veel sterkte, je hebt gedaan wat het beste is voor haar, maar het moeilijkste voor jullie...
Heel veel sterkte met het verlies
Veel sterkte!
quote:Sterkte!! Wat een lief koppie en wat erg voor jullie!Op dinsdag 5 september 2006 18:50 schreef Vicky het volgende:
Morgeno m 16.45 uur moeten we bij de DA zijn.
alsnog sterkte er mee
maar ik denk dat jullie de juiste beslissing genomen hebben.
Ik ben ervan overtuigd dat jullie de juiste beslissing nemen. Als leven lijden wordt voor dat beessie is het niet meer te doen. Het kloterige is gewoon dat jullie de beslissing nu moeten nemen en waarschijnlijk toch bij elke sprankje hoop nog in de twijfels schieten. Niet doen hoor, jullie doen wat het beste is voor haar en niet voor jezelf. Heel veel sterkte morgen Is een echo geen optie? Als de poes daar niks van merkt? Sterkte.
Haar niet langer laten lijden is het laatste wat je voor haar kunt doen. Veel sterkte gewenst
verdorrie wat naar heel veel sterkte ermee
quote:Ik heb gister heel erg lang in dubio gezeten en heel erg getwijfeld. Maar het lieve beestje is zo verzwakt en gestressed, ik kan het haar gewoon niet aandoen om nog verder te verzwakken. En een echo brengt voor haar toch de nodige stress met zich mee. Daarbij wist de DA ook niet of ze uberhaupt een kijk operatie zou overleven omdat ze gewoon ontzettend zwak is en ook omdat ze ontzettend benauwd is vanwege het vocht in haar lijfje.Op dinsdag 5 september 2006 19:29 schreef Slaapmeisje het volgende:
Agossie kijk dat lievekie nou liggen
Daarbij zaten er ook nog behoorlijk wat risico's aan een eventuele operatie. Aangezien de DA verwachtte dat de tumor of in haar lever of in haar galblaas zat was een operatie aardig risicovol. Ook omdat hij totaal niet kan verwachten wat hij tegen zou kunnen komen. Als de doorgang van de galblaas naar de darm verkleefd zat was er zo wie zo weinig meer aan te opereren omdat het heel lastig is om dat goed aan elkaar te krijgen.
Mijn lieve moppie is gewoon op, ze heeft een super leven gehad en eens houdt het helaas op. Vind het nog steeds heel moeilijk en het doet gewoon zeer om haar te laten gaan, maar het doet ook zeer om haar zo zwak te zien zijn. Ze kan gewoon bijna niet meer op haar pootjes staan, ze valt gewoon om..
Je hebt de juiste beslissing genomen.
We hebben eerst nog even lekker met haar zitten kroelen en knuffelen. Ze knorde lekker en legde haar koppie in mijn nek. Ze was wel wat zwaarder als van de week maar dat kwam door het vocht in haar buikje, maar ze was ook weer een heel stuk geler.
Ze kon nu helemaal niet meer op haar pootjes staan, zo zielig.
Eerst kreeg ze een soort narcose prikje om rustig te worden, die vond ze even niet leuk maar ze bleef rustig liggen. Ze zakte helemaal weg en ze liet haar koppie zakken. Daarna kreeg ze het laatste spuitje. Eerst stopte haar ademhaling (dat was eigenlijk al heel erg snel) en toen stopte haar hartje met kloppen. We hebben haar nog even lekker geknuffeld en afscheid genomen.
Ze wordt gecremeerd en daarna uitgestrooid over zee.
Dag moppie! Slaap lekker en misschien tot ooit!! Je hebt verdriet. Het is zolang een deel van je leven geweest. En dan moet je nu ineens missen.
Heel verdrietig.... Nogmaals sterkte sterkte en nog eens sterkte
quote:vanmiddag stond ik nog bijna op het punt om haar mee naar huis te nemen, maar kon haar gewoon niet laten lijden..Op woensdag 6 september 2006 19:33 schreef ymme het volgende:
Het is het beste zo. Ja dit zul je vaak genoeg horen. En dat wil je nu helemaal niet horen.
Je hebt verdriet. Het is zolang een deel van je leven geweest. En dan moet je nu ineens missen.
Heel verdrietig.... Nogmaals sterkte sterkte en nog eens sterkte
quote:Het is hard, maar je het een goede keus gemaakt. Lijden, dat gun ik mens en dier niet. Helaas dat het bij de mensen maar al te vaak voorkomt.Op woensdag 6 september 2006 19:34 schreef Vicky het volgende:
[..]
vanmiddag stond ik nog bijna op het punt om haar mee naar huis te nemen, maar kon haar gewoon niet laten lijden..
Het gemis zal niet snel overgaan, maar het verdriet wordt na een tijdje omgezet, naar goede herinneren. Ze heeft een aantal fantastische jaren bij jouw(jullie) gehad. Met deze gedachten is ze dan ook waarschijnlijk gaan slapen. Ze kijkt nu van boven op jullie neer. En zo kunnen jullie met z'n allen over een poosje aan de goede tijden denken, die jullie hebben meegemaakt.
Maar voorals nog, voel je nu waarschijnlijk, alleen maar verdriet pijn en gemis.
Sterkte
[ Bericht 2% gewijzigd door Ingetje79 op 06-09-2006 19:49:15 ]
quote:Op woensdag 6 september 2006 19:31 schreef Vicky het volgende:
Mijn lieve poessie is niet meer
We hebben eerst nog even lekker met haar zitten kroelen en knuffelen. Ze knorde lekker en legde haar koppie in mijn nek. Ze was wel wat zwaarder als van de week maar dat kwam door het vocht in haar buikje, maar ze was ook weer een heel stuk geler.
Ze kon nu helemaal niet meer op haar pootjes staan, zo zielig.
Eerst kreeg ze een soort narcose prikje om rustig te worden, die vond ze even niet leuk maar ze bleef rustig liggen. Ze zakte helemaal weg en ze liet haar koppie zakken. Daarna kreeg ze het laatste spuitje. Eerst stopte haar ademhaling (dat was eigenlijk al heel erg snel) en toen stopte haar hartje met kloppen. We hebben haar nog even lekker geknuffeld en afscheid genomen.
Ze wordt gecremeerd en daarna uitgestrooid over zee.
Gelukkig is het snel gegaan, ze heeft er (bijna dan) niets van gemerkt en heeft geen pijn meer.
Dat uitstrooien hoe gaat dat? Wie doen dat?
Wil het moment niet meemaken dat het met de poesen van ons moet gebeuren, denk dat ik echt in de rouw zal zijn.
Maar in ieder geval veel sterkte.
quote:Dat doen ze van het crematorium. Ze strooien regelmatig as uit over de Noordzee.Op donderdag 7 september 2006 12:36 schreef Bluezz het volgende:
[..]
Gelukkig is het snel gegaan, ze heeft er (bijna dan) niets van gemerkt en heeft geen pijn meer.
Dat uitstrooien hoe gaat dat? Wie doen dat?
Ach jee...... moest wel even slikken bij die foto ook nog hoor!Heel veel sterkte voor jullie allemaal....
quote:Wat naar om te lezen.. Wel knap van je dat je erbij durfde en wilde zijn. Ik weet niet of ik dat zou kunnen.Op woensdag 6 september 2006 19:31 schreef Vicky het volgende:
Mijn lieve poessie is niet meer
We hebben eerst nog even lekker met haar zitten kroelen en knuffelen. Ze knorde lekker en legde haar koppie in mijn nek. Ze was wel wat zwaarder als van de week maar dat kwam door het vocht in haar buikje, maar ze was ook weer een heel stuk geler.
Ze kon nu helemaal niet meer op haar pootjes staan, zo zielig.
Eerst kreeg ze een soort narcose prikje om rustig te worden, die vond ze even niet leuk maar ze bleef rustig liggen. Ze zakte helemaal weg en ze liet haar koppie zakken. Daarna kreeg ze het laatste spuitje. Eerst stopte haar ademhaling (dat was eigenlijk al heel erg snel) en toen stopte haar hartje met kloppen. We hebben haar nog even lekker geknuffeld en afscheid genomen.
Ze wordt gecremeerd en daarna uitgestrooid over zee.
Sterkte
.quote:ik zie dit topic nu pasOp woensdag 6 september 2006 19:31 schreef Vicky het volgende:
Mijn lieve poessie is niet meer
We hebben eerst nog even lekker met haar zitten kroelen en knuffelen. Ze knorde lekker en legde haar koppie in mijn nek. Ze was wel wat zwaarder als van de week maar dat kwam door het vocht in haar buikje, maar ze was ook weer een heel stuk geler.
Ze kon nu helemaal niet meer op haar pootjes staan, zo zielig.
Eerst kreeg ze een soort narcose prikje om rustig te worden, die vond ze even niet leuk maar ze bleef rustig liggen. Ze zakte helemaal weg en ze liet haar koppie zakken. Daarna kreeg ze het laatste spuitje. Eerst stopte haar ademhaling (dat was eigenlijk al heel erg snel) en toen stopte haar hartje met kloppen. We hebben haar nog even lekker geknuffeld en afscheid genomen.
Ze wordt gecremeerd en daarna uitgestrooid over zee.
Vicky, wat verdrietig van je lieve poessie, maar ik vind ook dat je een verstandig besluit hebt genomen.
Veel sterkte ermee
Ik heb precies hetzelfde gehad met een kat, was ook een tumor. Viel ook om en overal vanaf en werd binnen korte tijd zeer mager.
Heel veel sterkte!