14 jaar geleden kregen we 2 lieve poesjes van 6 weken oud. Een zwart/wit/rode en een wit/rode. Ze waren gevonden in het weiland in Nootdorp zonder moeder. De zwart/wit/rode was voor mijn zusje, de rode voor mij.
TOen ik het huis uit ging bleef de kat bij mijn ouders want ik zag het niet zitten om haar mee te nemen naar een bovenwoning. De kat was altijd al een lekkere hang/schootkat die lekker dik was.
1,5 week geleden gingen mijn ouders op vakantie (en zijn dat nu nog). Mijn zusje zou voor de katten zorgen aangezien zij in Delft woont en ik niet. Op een gegeven moment viel het haar op dat die wit/rode mager was, heel erg mager. Haar oogjes waren dof en vies. Mijn zusje had een afspraak gemaakt bij de dierenarts om haar na te laten kijken. Woensdag zijn we even samen gegaan en de kat bleek een beetje uitgedroogd te zijn. Ze kreeg een infuus met vocht, een vitamine prik en nog een prik. Er werd bloed afgenomen en de waardes waren goed. Alleen de schildklier was nog niet bekend want dat zou even duren. Aangezien de kat bijna niet at en dronk moesten we haar maar gaan voeden met een spuitje. Gister probeerde mijn zusje dat, de kat verzette zich best wel. Mij zusje liet haar los en toen de kat weg wilde lopen viel ze om en bleef als voor dood liggen. Tongetje hing naar buiten, ze liet urine lopen en het was een hoopje ellende. Dierenarts weer gebeld en we mochten gelijk langskomen. De dierenarts heeft haar nagekeken, gewogen (ze weegt nog maar 2,7 kg) en ze kreeg weer een vochtinfuus en weer vitamine. Hij heeft haar nagekeken en voelde iets hards in haar lever/galblaas maar dat wist hij niet zeker.
Mijn ouders zijn nog 2 weken op vakantie en de dierenarts verwacht niet dat ze het gaat redden.
Michel en ik zijn nu dit weekend maar bij mijn ouders ingetrokken om op de kat te letten. Morgen moeten we weer terug naar de dierenarts...
Ik zie het somber in. Ik wil het beestje niet onnodig laten lijden... En elke keer als ik haar zie schieten de tranen in mijn ogen... Daarstraks lag ze bij me op schoot, te knorren..
Mijn zusje en ik hebben wel besloten dat als het echt niet meer gaat, we haar laten inslapen..
Blech... ik voel me machteloos en leeg