ONZ Onzin voor je leven!
Vrolijkheid troef in dit lieve forum vol humor.
Auw...quote:Op donderdag 31 augustus 2006 15:59 schreef Blubberzwijn het volgende:
oma overleden net.. ze was nog warm
ze was nog warm 
Gecondoleerd.
alias Capriccio Dieu Donné
Toch blijft het meestal vervelend. Sterkte!!quote:Op donderdag 31 augustus 2006 16:11 schreef Blubberzwijn het volgende:
tnx het was beter zo.. ze wilde al niet meer leven en haar gezondheid was dramatisch.. vanavond even op mijn moeder passen
het was beter zo.. ze wilde al niet meer leven en haar gezondheid was dramatisch.. vanavond even op mijn moeder passen
Waar het hart vol van is, stroomt door de aderen.
Is zeker een voordeel, maar maakt het ook lastiger passend werk te vinden. Ik heb daar enorm veel geluk mee gehad. Daarom probeer ik me ook buiten het werk om te ontwikkelen in andere richtingen, zij het in hetzelfde/aanverwant vakgebied.quote:Op donderdag 31 augustus 2006 15:21 schreef DennisMoore het volgende:
Da's wel lastig ja, gebrek aan aanbod en zekerheid. Gelukkig heb je een specifieke opleiding en ervaring.
In welke richting specifiek, dan?quote:Ikzelf vind heel veel dingen wel interessant en ben meer een generalist, zonder specifieke opleiding voor een bepaalde functie. En dat heeft z'n voor- en nadelen.
Ben de laatste jaren in aanraking gekomen met de zorgsector, en da's best boeiend en interessant, al die veranderingen die er plaatsvinden. De veranderende relaties tussen en clustering van zorgverleners, verzekeraars en patiënten. De grote rol van overheid, beroepsverenigingen, softwareleveranciers en servicebureaus.
Wil ik voorlopig wel in verder. .
.Amateurisme is inderdaad een alomtegenwoordig kwaad. Ik merk het bij ons ook en dat werkt enorm frustrerend. Maar ik probeer er wel zoveel mogelijk verandering in aan te brengen. Voordeeltje daarvan is dat het enorm veel creativiteit bij me losmaakt en ik steeds meer inzicht krijg in andere facetten van het productieproces. Dat maakt het voor mij weer aantrekkelijker om het werk te blijven doen en het relatief te lage salaris maar min of meer voor lief te nemen (al laat ik de baas wel geregeld merken dat ik te weinig krijg).quote:Voornaamste reden om weg te willen bij huidige werkgever is het heersende amateurisme (hoewel het bij veel bedrijven bar en boos schijnt te zijn) en de frustratie die dat bij mij heeft, en pas daarna het te lage salaris.
Waar het hart vol van is, stroomt door de aderen.
Sterker nog, House (het personage) belichaamt min of meer de afkeer tegen de touchy feely-cultuur in de VS. Maar het wisselt per script(schrijver) hoe sterk dat naar voren komt, ook omdat je toch een zekere mate van sympathie voor je hoofdpersoon moet krijgen.quote:Op donderdag 31 augustus 2006 16:26 schreef wonderer het volgende:
Dat is zeldzaam. Het wordt minder melodramatisch naarmate de serie vordert gelukkig. Dat is zo triest naar al die rennende jongens kijkt, is natuurlijk omdat ie zelf niet meer kan, maar dat laten ze in de nieuwere afleveringen godzijdank achterwege. Dus daar moet je het niet om laten.
Ik ben het wel met DM eens dat het sentiment eromheen soms net wat teveel is. Maar het personage House blijft enorm boeien, niet in de laatste plaats door simpelweg briljant acteerwerk van Hugh Laurie. Ik vond hem als komiek al goed, maar met deze rol is hij echt gigantisch in mijn achting gestegen. Nu wordt hij tenminste ook niet meer zo overschaduwd door comedy-partner Stephen Fry.
Waar het hart vol van is, stroomt door de aderen.
Ik vond de laatste aflevering van seizoen twee zo "slecht" omdat ze hem helemaal gingen analyseren enzo. Hij moet gewoon een sumbitch zijn, en het hoe en waarom boeit me echt niet. Alsof je altijd ergens een reden voor moet hebben. Hij doet zijn werk goed, hij leert zijn slaafjes meer dan ze ooit in medschool hadden kunnen leren, hij laat verder iedereen nadenken over het leven door ze af en toe flink op hun nummer te zetten... en in de laatste aflevering wordt dat allemaal onderuit gehaald door het hoe en waarom en dat we maar vooral medelijden met hem moeten hebben want hij is zo geworden door zijn ongeluk etc.quote:Op donderdag 31 augustus 2006 18:13 schreef NathaN het volgende:
[..]
Sterker nog, House (het personage) belichaamt min of meer de afkeer tegen de touchy feely-cultuur in de VS. Maar het wisselt per script(schrijver) hoe sterk dat naar voren komt, ook omdat je toch een zekere mate van sympathie voor je hoofdpersoon moet krijgen.
Ik ben het wel met DM eens dat het sentiment eromheen soms net wat teveel is. Maar het personage House blijft enorm boeien, niet in de laatste plaats door simpelweg briljant acteerwerk van Hugh Laurie. Ik vond hem als komiek al goed, maar met deze rol is hij echt gigantisch in mijn achting gestegen. Nu wordt hij tenminste ook niet meer zo overschaduwd door comedy-partner Stephen Fry.
Volgens mij was hij VOOR die infarct al een klootzak. Misschien iets minder erg, maar dan nog. Zo verbitterd raak je echt niet alleen omdat je meisje een beslissing voor je neemt terwijl je in coma ligt.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Ben ik nog steeds niet met je eens. In drama (of überhaupt in een verhaal) hoort elk karakter (of in elk geval, elk belangrijk karakter) gemotiveerd te zijn en dus een reden te hebben voor zijn/haar gedrag. Neem je de moeite niet dat uit te diepen, dan krijg je het bordkarton waar ze in soaps zo in uitblinken.quote:Op donderdag 31 augustus 2006 18:20 schreef wonderer het volgende:
Ik vond de laatste aflevering van seizoen twee zo "slecht" omdat ze hem helemaal gingen analyseren enzo. Hij moet gewoon een sumbitch zijn, en het hoe en waarom boeit me echt niet. Alsof je altijd ergens een reden voor moet hebben. Hij doet zijn werk goed, hij leert zijn slaafjes meer dan ze ooit in medschool hadden kunnen leren, hij laat verder iedereen nadenken over het leven door ze af en toe flink op hun nummer te zetten... en in de laatste aflevering wordt dat allemaal onderuit gehaald door het hoe en waarom en dat we maar vooral medelijden met hem moeten hebben want hij is zo geworden door zijn ongeluk etc.
Volgens mij was hij VOOR die infarct al een klootzak. Misschien iets minder erg, maar dan nog. Zo verbitterd raak je echt niet alleen omdat je meisje een beslissing voor je neemt terwijl je in coma ligt.
Ik heb de aflevering niet helder genoeg voor ogen, maar als ik het me goed herinner gaat die laatste aflevering meer om te laten zien hoe hij in elkaar steekt en in hoeverre hij voor verandering openstaat nu hij de dood in de ogen kijkt. Near-death is vaak een bezinningsmoment, zeker in drama. En in hoeverre hij daadwerkelijk verandert zien we pas in seizoen 3...
Waar het hart vol van is, stroomt door de aderen.
Sterkte Blub! En gecondoleerd.quote:Op donderdag 31 augustus 2006 16:11 schreef Blubberzwijn het volgende:
tnx het was beter zo.. ze wilde al niet meer leven en haar gezondheid was dramatisch.. vanavond even op mijn moeder passen
Huh!?
Maar er is een verschil hoe ze het neerzetten. De kleine subtiele dingen, zoals het wissen van het bericht over Wilsons appartement, een blik of een moment van stilte als iemand iets zegt dat hem raakt, dat zegt zoveel meer over zijn persoonlijkheid dan die psychoanalyse van zijn hallucinaties. Het geeft hooguit aan hoe hij over zichzelf denkt, want het komt allemaal van binnenuit. De scene dat hij die vent op de operatietafel openritst is trouwens WEL mooi.
Ik heb hem pas nog bekeken, die aflevering, en ik vind het nog steeds weinig. En als ik de preview bekijk, met die hardlopende schaduw, dan hoop ik dat dat niet House is.
En natuurlijk ben ik het met je eens dat een karakter diepgang moet hebben waardoor de kijker/lezer zich kan identificeren. Dat is vrijwel de hele gedachtengang achter mijn Arthur-reeks. Maar ook op tv houd ik meer van het "show don't tell" principe.
En misschien moeten we de rest van de discussie in het House topic voortzetten
Ik heb hem pas nog bekeken, die aflevering, en ik vind het nog steeds weinig. En als ik de preview bekijk, met die hardlopende schaduw, dan hoop ik dat dat niet House is.
En natuurlijk ben ik het met je eens dat een karakter diepgang moet hebben waardoor de kijker/lezer zich kan identificeren. Dat is vrijwel de hele gedachtengang achter mijn Arthur-reeks. Maar ook op tv houd ik meer van het "show don't tell" principe.
En misschien moeten we de rest van de discussie in het House topic voortzetten
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Mawnin
You know when you close your eyes and wish for something?
Well, God's the person that is ignoring you.
Well, God's the person that is ignoring you.
*gaat fiets ophalen bij de fietsenmaker*
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Pfffffffffffff..................... ik doe het nooit meer hoor. Op vakantie gaan t/m de dinsdag voor de afsluiting, de woensdag van de afsluiting maar 3 uurtjes werken i.v.m. een begrafenis, de donderdag van 7:45 tot 19:00 werken omdat je alles van de afsluitingsvoorbereiding in 1 dag moet doen, en dan vrijdag de dag vrijnemen voor een 2e begrafenis. Ik begin er niet meer aan. dat ze't maar beter plannen
(ja dit was sarcastisch en nee ik ben niet ongevoelig)
(ja dit was sarcastisch en nee ik ben niet ongevoelig)
L'Amour menaçant:
Qui que tu sois, voici ton maître. Il l'est, le fût ou le doit être.
Qui que tu sois, voici ton maître. Il l'est, le fût ou le doit être.
gecondoleerdquote:Op donderdag 31 augustus 2006 15:59 schreef Blubberzwijn het volgende:
oma overleden net.. ze was nog warm
L'Amour menaçant:
Qui que tu sois, voici ton maître. Il l'est, le fût ou le doit être.
Qui que tu sois, voici ton maître. Il l'est, le fût ou le doit être.
Morgen wordt het 24 graden!!!quote:Op donderdag 31 augustus 2006 19:34 schreef Waxxer het volgende:
*trui aantrek*
Koud al he, qua seizoen?
Huh!?
Sorry Remix Interlude (The LA2SA Remaster)
You know when you close your eyes and wish for something?
Well, God's the person that is ignoring you.
Well, God's the person that is ignoring you.
Op de rouwkaart van mijn tante staat: "Het is goed geweest. Als ik buitenkom schijnt de zon." Dat zei ze de laatste tijd vaak. Maandag toen ze stierf regende het de hele ochtend. Toen ze aan het einde van de middag met de lijkenwagen werd opgehaald en buiten werd gedragen begon de zon te schijnen.quote:
Morgen wordt ze begraven. Morgen schijnt de zon.
Vandaar.
L'Amour menaçant:
Qui que tu sois, voici ton maître. Il l'est, le fût ou le doit être.
Qui que tu sois, voici ton maître. Il l'est, le fût ou le doit être.
Ik heb vandaag afscheid genomen op mijn werk, nog gestressed tot de laatste minuut in verband met een deadline en begin morgen direct mij m'n nieuwe werkgever. .
Wel apart hoe dat soort "toevalligheden" ontstaan. Is wel mooiquote:Op donderdag 31 augustus 2006 19:57 schreef Ang3l het volgende:
[..]
Op de rouwkaart van mijn tante staat: "Het is goed geweest. Als ik buitenkom schijnt de zon." Dat zei ze de laatste tijd vaak. Maandag toen ze stierf regende het de hele ochtend. Toen ze aan het einde van de middag met de lijkenwagen werd opgehaald en buiten werd gedragen begon de zon te schijnen.
Morgen wordt ze begraven. Morgen schijnt de zon.
Vandaar.
Huh!?
was er echt geen ruimte voor een paar dagen in between jobs verlofquote:Op donderdag 31 augustus 2006 20:06 schreef Great_Expectations het volgende:
Ik heb vandaag afscheid genomen op mijn werk, nog gestressed tot de laatste minuut in verband met een deadline en begin morgen direct mij m'n nieuwe werkgever. .
ik heb dat altijd heel belangrijk gevonden zodat ik de oude baan goed kon afsluiten en niet direct de hectiek van de nieuwe had
succes morgen, en de dagen daarna ook hoor
Blubber gecondoleerd. Sterkte en succes met het opvangen van je moeder.
GE, succes met je nieuwe baan Hopelijk heb je er snel je draai gevonden
GE, succes met je nieuwe baan Hopelijk heb je er snel je draai gevonden
Leven we weer?
L'Amour menaçant:
Qui que tu sois, voici ton maître. Il l'est, le fût ou le doit être.
Qui que tu sois, voici ton maître. Il l'est, le fût ou le doit être.
Jamaar, dan moet ik NOG een topic gaan volgenquote:Op donderdag 31 augustus 2006 19:04 schreef wonderer het volgende:
En misschien moeten we de rest van de discussie in het House topic voortzetten
Sowieso moet eerst die box maar eens aankomen. En daarna is msn wellicht handiger.
Waar het hart vol van is, stroomt door de aderen.
