Willen we eerst volop genieten van Merlijn?
Willen we ze kort op elkaar zodat ze meer aan elkaar hebben?
Ik vond de zwangerschap en bevalling geweldig, wil ik dat zo snel mogelijk weer meemaken?
Stel dat het een volgende keer niet zo soepeltjes verloopt?
Is het handiger wanneer Merlijn al kan lopen?
Allemaal van die vragen die dan door m'n hoofd spelen.
Wat waren jullie overwegingspunten om voor een 2e (of volgend) kindje te gaan?
Bij ons was een meer stabiele financiele situatie een motivatie om te wachten met het proberen voor een tweede. Uiteindelijk is de situatie niet super stabiel (eigen zaak), maar heeft de wens voor een tweede in combinatie met de leeftijd van mijn man (wordt 40) de doorslag gegeven om in 2006 voor een brusje voor Fleur te gaan. Fleur zal 3 jaar en 3 maanden zijn als haar brusje geboren wordt. En ik moet zeggen dat ik het fijn vind dat ze dan nog bijna een heel jaar van haar brusje kan genieten voordat ze hele dagen naar school gaat.
Ik en mijn zus schelen 2 jaar en ook dat is een leuk leeftijdsverschil. Ik heb mijn moeder altijd horen zeggen dat het heerlijk was om twee om d'r heen te hebben en het ook lekker was toen mijn zus naar de peuterspeelzaal ging en later naar school.
Mijn schoonzus heeft er voor gekozen om er 4 jaar tussen te hebben. De een ging naar de basisschool en de ander werd net geboren. Zo heeft ze ze allebei alle aandacht kunnen geven.
Vriendin van me heeft ze heel dicht op elkaar. 3 stuks binnen 3 jaar. De jongste maakt de peuterspeelgang van nummer 2 nog mee. Zij geeft aan dat het vermoeiend is, maar wel heerlijk dat ze zo ontzettend lekker met elkaar kunnen spelen.
Nou, ja een hoop verschillende meningen....hoop dat je er iets mee kunt....
En dat de eerste zwangerschap niets zegt over de tweede, dat kan ik je wel meegeven. Het is nu heel anders dan bij Fleur. Ik ben meer moe en heb het idee dat het dus zwaarder is....
Wijsheid achteraf: er zit 2,5 jaar tussen, de oudste was toen net een beetje zelfstandig. Al even uit de (katoenen) luiers, kon zelf trap lopen, dat soort dingen. Dan wordt het allemaal al gemakkelijker met de verzorging van de baby.
Waar je inderdaad wel rekening mee moet houden is dat je én je zwangerschap aan je lijf hebt, én een kindje wat toch de nodige zorg en aandacht nodig heeft. En die niet opzij geschoffeld kan worden omdat jij moe, misselijk of weet ik wat bent.
Voordeel: gezellig samen hartje luisteren bij de controle
Succes met dubben!
wel lekker druk in huis en best een hoop gesjouw, maar het is de moeite waard
Ik ga ook volgende week met een drie-jarige studie beginnen dus so wie so binnen die tijd willen we het niet. Daarna kijken we wel. Myhron zit dan ook net op school, dus misschien komt dat juist wel goed uit. Alleen ben ik tegen die tijd ook 35 en houd me dat misschien weer tegen...
Jillian was 1 jaar toen we pas echt serieus na gingen denken over een tweede kindje. Ik wilde Jillian alle aandacht kunnen geven in haar eerste levensjaar en ook voor mezelf leek het me praktischer als Jillian al kon lopen en wat meer zelfstandig was als er een tweede kindje bij zou komen. Ik wilde het eerste jaar met Jillian ook heel bewust meemaken en ik voelde me meteen een soort van schuldig als ik aan een 2e dacht, wat natuurlijk onzin is, maar ik was gewoon zo bezig met haar dat eerste jaar en alles leek alleen om haar te draaien. Wij hebben dan ook behoorlijk getwijfeld, ons leven met één kind was al zo geweldig leuk en het kon vast niet nóg leuker worden, nou mooi wel dus! Dat je eventueel kiest om te wachten omdat je meer zekerheid wilt hebben met banen, studies, geld en dergelijke, tuurlijk, dat is niet gek, maar ga niet wachten omdat je zoveel tijd tussen kinderen wilt hebben zitten, want dat heb je niet zelf in de hand.
Ik denk dat ik er een volgende keer nét iets meer tijd tussen wil hebben (we willen meer dan drie kinderen dus we hebben nog een kans
) omdat het toch wel jammer is dat het zoveel van je lichaam vergt. Gelukkig hebben de kinderen er niet van te lijden omdat ik overdag zo actief mogelijk ben en 's avonds echt ga uitrusten.
). Maar ik heb er liever wat meer tijd tussen zitten. Het lijkt me gewoon praktischer dat Noah al goed kan lopen (ook langere stukken zodat we geen duo-kinderwagen hoeven aan te schaffen bijv), zindelijk is, en meer dingen begrijpt. Daarnaast vond ik de babytijd best een heftige en intensieve tijd, en heeft Noah erg last van krampjes gehad. Aan de ene kant rammelt het al aardig voor een 2e, maar tegelijkertijd zie ik ook wel weer ertegenop. Het argument dat als 2 kinderen weinig schelen ze meer aan elkaar hebben, is ook maar afwachten. Misschien botsen de karakters wel zo dat ze helemaal niet zoveel aan elkaar hebben. En mijn zus en ik schelen 3,5 jaar en hebben ook veel gespeeld samen.
Troel, tuurlijk kun je het niet op de dag af precies plannen, maar of je er 1 jaar tussen wil of 3 jaar is wel een verschil natuurlijk. En als je denkt een jaar of 2 verschil lijkt me wel mooi zul je heus niet de balen ervan hebben als dat een paar maanden meer worden.
Ik ken juist veel andere verhalen van veel geruzie, strijd onderling en op latere leeftijd weer ruzie om vriendjes en elkaars kleding jatten enzo.
Ik ben bijna 5 jaar ouder dan mijn zusje (bewust) en wij kunnen juist weer heel goed met elkaar, en ik heb het ook wel redelijk bewust meegemaakt dat ik een zusje ging krijgen.
Vind een jaartje of 3 ertussen wel mooi.
quote:Dat denk ik ook. Het gaat erom of de karakters matchen, niet of 't leeftijdsverschil ideaal is. En daar heb je dus geen invloed op.Op donderdag 24 augustus 2006 20:13 schreef Stiekemurd het volgende:
Icicle, ik denk dat het bijna hetzelfde is wanneer je voor een 1e wil gaan... Het komt toch nooit goed uit, want je wil dit en dat nog. Wat ik wil zeggen is, dat ik niet geloof in een ideale leeftijd tussen de kindjes. Ik denk dat het eerder gaat of dat het klikt tussen de kindjes wat iets "ideaal" maakt.
quote:Dat denk ik ook, mijn broer en ik schelen bijna 6 jaar en kunnen hartstikke goed met elkaar overweg. Ok, vroeger niet zo, maar dat was denk ik niet anders geweest als we minder hadden gescheeld.Op donderdag 24 augustus 2006 20:19 schreef Spuuglokje het volgende:
[..]
Dat denk ik ook. Het gaat erom of de karakters matchen, niet of 't leeftijdsverschil ideaal is. En daar heb je dus geen invloed op.
Toen Jans baby was, was Bo zelf nog zo piepklein en had ik er nog veel meer voor haar willen zijn. En ook meer voor Jans als baby. Die moest maar uit dr slaapjes mee om bv Bo naar de peuterspeelzaal of school te brengen enzo. Dat viel me voor hun heel erg tegen. Voor mezelf viel het tegen dat ik maar 2 ogen en 2 handen had en het daar maar mee moest doen
De leuke dingen zijn dat ze dus wel dat ze er zo voor elkaar zijn
Ik zal proberen op iedereen even te reageren..
@chacama
Hm.. wachten totdat de eerste naar school gaat lijkt me ook wel fijn, in verband met de tijd die je dan tóch aan de baby kunt besteden. Maar 4 jaar..
Ik heb zelf 3 zusjes. Mijn ouders hadden hun 2e kindje graag snel na mij gehad, maar helaas duurde het iets langer. Mijn moeder was nét 'aan het dokteren' toen ze toch zwanger raakte. Er zit nu bijna 3 jaar tussen. Ik heb vroeger nauwelijks met haar samen gespeeld. Als ik een spelletje kon doen, was zij daar nog te jong voor. Bovendien kwam zusje 2 al 1,5 jaar na zusje 1. Zij speelden wel altijd met elkaar. Weer bijna 3 jaar daarna kwam de laatste, zusje 3. Zij was voor ons 3en dus altijd 'het kleine zusje' waar we allemaal mee speelden.
Nu was ik misschien een kind wat liever alleen speelde, of gewoon andere interesses had. Maar ik kan me voorstellen dat mijn moeder het liever anders had gezien.
Tegenwoordig spelen we weer heel lief samen hoor
Mijn schoonmoeder heeft ook 3 jongens in 3 jaar. Als ik haar moet geloven was dat echt ideaal
@AnneVi
Een tweede zwangerschap zal in die zin zeker anders zijn ja! Je hebt dan geen tijd om een dutje te doen. En dat laatste is ook waar ja, ik kan me nog goed herinneren dat ik met mijn moeder naar de verloskundige ging. Waardevolle herinneringen zijn dat nu
@Igraine
Leeftijd en studie, dat zijn inderdaad ook nog een paar goede overwegingspunten. Maar gelukkig mag ik die hier doorstrepen
@Meaghan
Mooi omschreven allemaal! Ik kan me wel vinden in wat je schrijft. Op dit moment geniet ik voor de volle 100% en maak alles heel bewust mee. Dat zou toch anders zijn wanneer ik binnen nu en een paar maanden weer zwanger zou zijn. Bovendien weet ik niet eens of heel het zaakje weer werkt haha, bv hé..
@Troel
Ik begrijp wat je bedoelt. Maar het punt zou dan bij mij zijn: wil ik zo snel al een tweede? Want stel dat het meteen raak is..
quote:Jazeker! Ze deed altijd veel met haar vader..Maar zij heeft nu een vriend dus ze gaat liever met hem stappen dan met haar pa vissenOp donderdag 24 augustus 2006 20:17 schreef Spuuglokje het volgende:
En zus mag niet mee naar die 'stoere' dingen, woniya?
Ook nog een punt inderdaad.. je lichaam. Dat moet het ook maar allemaal aan kunnen! Nu precies een jaar geleden raakte ik zwanger. Maar ik merk dat mijn lichaam nog steeds met de zwangerschap bezig is. Mijn haar valt nu pas uit bijvoorbeeld.
@Randa
Dat scheelt ook heel veel ja, hoe je eerste kindje is. Ik kan me voorstellen dat je nu niet aan een tweede denkt wanneer (jouw) Merlijn zoveel aandacht nodig heeft. (mijn) Merlijn eist nog gewoon de standaard baby-aandacht, wat nu langzaam gaat veranderen. Dan pas kan ik daar meer over zeggen. Tot nu toe was hij vrij makkelijk. Slaapt en eet goed enzo.
@Texelonia
Oh ja, een duo-wagen
@Mevrouw_korn, kit_bit en Wonya
Ik vond het ook erg leuk om op 7 jarige leeftijd nog een zusje te krijgen. Kan het me ook nog goed herinneren. Wat dat betreft is zo'n leeftijdverschil wel fijn. Helaas wil mijn man toch echt zo lang niet meer wachten, hij is AL 34 (zegt hij dan)
@Stiekemurd, Spuuglokje en Igraine
Of de karakters matchen is inderdaad afwachten.. Maar waar ik bij een leeftijdverschil als eerste aan denk zijn meer de praktische zaken zoals het al dan niet kunnen lopen, zindelijk zijn enzovoorts.
Ik ben niet iemand die 'eerst het leven op orde moet hebben' in de zin van baan, huis, financien. Mijn geluk wil ik niet van die dingen laten afhangen. Het item 'Leven op orde' had ik dus ook al doorgestreept
@Jessie
Oh ja! Ik heb inderdaad maar twee handen! Dat is iets wat ik nú al zo vaak denk haha!
(Dit was het voor zover)
quote:Okee, dan heb ik niks gezegdOp donderdag 24 augustus 2006 21:28 schreef woniya het volgende:
[..]
Jazeker! Ze deed altijd veel met haar vader..Maar zij heeft nu een vriend dus ze gaat liever met hem stappen dan met haar pa vissen
Ik dacht dat ze een jaar of 5 en 12 waren.. Maar goed, ze lachen en gillen en rennen in het rond. En daar geniet ik nu heel erg van. Ze hebben echt vaak de grootste pret. Dat maakt me heel erg trots
En er zit zo'n anderhalf jaar tussen die 2. Ze spelen ook allebei met hetzelfde speelgoed. Broertje komt voor zusje op als ze op het kdv zitten. Het enige nadeel vond ik van de tweede keer zwanger zijn dat ik me zo verdraaide moe voelde en veel bekken klachten had, mijn lichaam was nog niet goed ontzwangerd van de eerste en toen was ik al zwanger van de tweede. En vooral de laatste 10 weken kon ik niet veel. Balen en jammer ook voor Joshua. De tijd dat ze ongeveer van 9 maanden tot 1,5 jaar oud zijn, vind ik echt heel leuk en dat is me een beetje voorbij gegaan bij Joshua.
En als ze zo kort achter elkaar zitten wil niet zeggen dat je de middag slaapjes samen kan timen
Onze kleine meid slaapt s'nachts heel goed, maar overdags is ze heel lang een ramp geweest. En vaak sliep ze ook eerder dan Joshua. Dus dan heb je s'middags niet echt een rust moment wat wel eens welkom is met 2 van die kleine ukken Om eerlijk te zijn vind ik dit laatste heerlijk.
Toen de tweede geboren was, kon de eerste nog niet lopen. Dat was zwaar! Ik kon het amper aan, maar heb het wel gered. Na negen maanden ging ik overigens scheiden, dus dat maakte het niet makkelijker.
Bij nummer drie en vier zat er meer jaar tussen en dat was echt zoveel relaxter, misschien ook omdat ik toen ouder was, en mét een stabiele relatie. Maar ik geniet er nog steeds met volle teugen van, dat had ik bij de oudste twee niet. Bij hen was het leuke momenten absorberen en voor de rest een soort van overleven
(maar ik zeg nogmaals, ik was alleenstaand moeder dus had er nog andere zorgen bij).quote:Dat spelen met hetzelfde speelgoed, deed bij ons juist de das om. Qua karakter kunnen ze gewoon niet samen delen. Nu nog steeds niet (ze zijn 10 en 9Op donderdag 24 augustus 2006 22:03 schreef Lewis.de.boxer het volgende:
Maar goed, ze lachen en gillen en rennen in het rond. En daar geniet ik nu heel erg van. Ze hebben echt vaak de grootste pret. Dat maakt me heel erg trots
), de jongste twee hebben gewoon een karakter dat goed aansluit bij elkaar, ze hebben zelden ruzie, ze zijn bijna onafscheidelijk.Ik denk dat karakter wat dat betreft meer zegt dan leeftijdsverschil, en daar heb je nu eenmaal geen of weinig invloed op als ouder.
V.w.b. die bekkeninstabiliteit, ik had het ook met veel leeftijdsverschil (tussen nummer twee en drie zat bijna 5 jaar en toen kreeg ik ook BI zelfs heftiger dan alle andere keren). Alleen bij de eerste heb ik dat niet gehad, bij de andere drie zw.sch. wel. (en het was bij alledrie heftig, of ik nu kinderen moest tillen of niet
)Het is aan de ene kant heerlijk dat er een groot leeftijdsverschil tussen zit, maar aan de andere kant zijn ze nu ook te ver van elkaar af. Djen gedraagt zich soms meer een moeder dan een zus.
Toen ik zwanger was van Djulian hadden Rick en ik het al over een 3e. Hij wou graag een tijdje er tussen hebben en ik wou het liefst gelijk al gaan voor nummer 3.
Helaas ben je soms afhankelijk van dingen waar je geen rekening mee gehouden had en hoe graag we nu ook een 3e willen, we stellen het voorlopig uit, misschien wel af, maar de toekoemst zou het leren
.Ik heb (achteraf gezien, toen ik er middenin zat had ik daar geen erg in) tropenjaren gedraaid, maar op de één of andere manier gaat alles 'gewoon' in 1 moeite door...
Het enige waar ik 'spijt' van heb is het feit dat ik roofbouw heb gepleegd op mijn lijf, dat echt jaren nodig heeft gehad om bij te komen
.Als ik moeders zie die hun eerste kindje met een zwangere buik naar school brengen, denk ik 'jakkes, dan begin je weer helemaal opnieuw'
. Ben je eindelijk van de luiers, zere billen van het tandjes krijgen en de meeste kinderziektes af, kan je weer luiers en chamodent gaan inslaan . Ik geloof wél dat ik extra geniet van elk stukje 'vrijheid' (omdat ze nou eenmaal zelfstandiger worden) dat ik 'terugkrijg'. quote:Ik heb 2 kindjes met 20 mnd leeftijdsverschil. Die roofbouw waar je het over hebt ben ik me momenteel juist heel erg van bewust. Het weerhoud me engzins om een poging te wagen voor een 3e kindje. Ik vind dat je lichamelijk echt een hele klus moet klaren, niet alleen fysiek, maar ook kwa uiterlijkOp vrijdag 25 augustus 2006 20:41 schreef es70 het volgende:
Het enige waar ik 'spijt' van heb is het feit dat ik roofbouw heb gepleegd op mijn lijf, dat echt jaren nodig heeft gehad om bij te komen
Als ik moeders zie die hun eerste kindje met een zwangere buik naar school brengen, denk ik 'jakkes, dan begin je weer helemaal opnieuw'
Streepje hier, litteken daar, scheurtje zus, knipje zo, kilootje hier, kwabbeltje daar
Voor vele is dit ondergeschikt, en dat is het uiteindelijk ook...maar toch zit het me dwars 
Ook dat idee wat je zegt dat je moeders naar school ziet lopen die dan he-le-maal opnieuw moeten beginnen zie ik ook precies zo.
Tuurlijk is het erg prettig als je kindje zindelijk is en zelf kan lopen/fietsen enz. Maar wat ik best fijn vond wat dat ik gewoon door kon gaan met het ritme waar ik in zat...luiertje verschonen, kindje tillen, aankleden, nachtvoedingkje enz enz.
Mijn oudste zoontje komt bijvoorbeeld zijn bordje met zijn boterham zelf halen in de keuken en dat lúcht al zó ontzettend op, dat kleine beetje 'vrijheid' wat dit oplevert voor mij, dat ik denk ik als een berg ertegen op zie om weer aan kleine beepjes te beginnen als mijn kindjes al zouden fietsen, lopen zelf aankleden enz.
Go with the flow gaat me momenteel het makkelijkste af. Ik denk wel dat het 'leven op de automatische piloot' is, en als de kindjes ouder zijn dat je zelf pas weer aan de beurt komt om 'adem te halen' .
Ik zit nu in een héle erge tweestrijd of ik er zin in heb of niet
Ik wíl heel graag nog een 3e kindje...maarja......de tijd zal het leren. Voor mezelf heb ik een soort van limiet gesteld, voordat mijn jongste 1 jaar wordt (is nu bijna 4 mnd) móet ik eruit zijn wat ik wil. hubbie vind het allemaal prima, maarja...die hoeft niet te zeulen heel de dag Dit ook ivm het leeftijdsverschil wat ik niet te groot wil laten worden als ik daar enigzins invloed op uit kan oefenen
[ Bericht 63% gewijzigd door MiSs-TaKe op 25-08-2006 22:46:57 (vergeten te reageren ...duh!!!) ]
Aangezien we Nino kregen toen ik pas 20 was, hebben we bewust gewacht toen we wat meer gesetteld waren. We hadden geen geld en geen passende woonruimte voor 2 kids.
Ik moet eerlijk zeggen dat het wel heel fijn was om een baby te hebben en een kind wat al op school zat. Ik had alle tijd om van ze te genieten en ik kan me niet herinneren dat het een drukke periode was.
De kids zijn overigens dol op elkaar, ze spelen evengoed heel veel samen, ondanks hun leeftijds verschil.
Zelf heb ik trouwens een broer van 1 jaar ouder, en daar heb ik helemaal niks mee, vroeger ook al niet. En ik heb een broer van 14 jaar ouder en met hem ben ik mijn hele leven al heel close.
Kortom, het ligt er ook heel erg aan hoe je kinderen zijn, hoe je zelf uit de zwangerschappen komt, en hoe flexibel je zelf kunt zijn.
al moeten we de praktijk nog afwachten.Als je dan eenmaal een kleine hebt, hmmm toch wel druk hoe zal het zijn als en ojaa huis te klein nee nog maar even niet.
4 kinderen.. nee echt niet, 1tje ook wel leuk zeker zoals *Thijs een enorm makkelijk jochie sociaal ingesteld enz enz.
Nu ligt het enorm gevoelig allemaal...
Aan de ene kant zou ik enorm gelukkig zijn met een andere zwangerschap, een ander kindje, maar daarnaast het gevoel
Wat als....
De angst die het met zich mee zal brengen
hoe zal het zijn...
Het kriebeld als ik een klein kindje in mijn armen heb,puur omdat het nog zo klein en fijn is.
Maar snel daarna breekt het angst zweet mij uit...
Moeilijk moeilijk, maar toch weer zo bijzonder
oja en onze afweging om wel al vrij snel voor een tweede te gaan had vooral te maken met mijn leeftijd (ben nu 38). toen piet ± 8 maanden was gingen we het weer es proberen, maar ik had eigenlijk niet zo gerekend op 'meteen raak' (hetgeen dus wel geschiedde). ik moest toen een behoorlijke tijd echt wennen aan 't idee dat er echt nog een kindje bij zou komen. dus woniya, ik denk dat ik ook wel in een soort shock zou zijn beland als het een tweeling gebleken zou zijn.
quote:O Bar, ik hoop toch zo dat je een manier vindt om je niet te laten tegenhouden door de angst voor wat de toekomst misschien brengt. Natuurlijk ben je bang dat het (weer) gebeurt. Maar laat het je alsjeblieft niet stoppen. Doorgaan met leven, je dromen tóch blijven nastreven, dat is denk ik de allerbelangrijkste opdracht, en tegelijk ook de allermoeilijkste.Op zaterdag 26 augustus 2006 00:21 schreef Bar_en_Mar het volgende:
(...), maar daarnaast het gevoel
Wat als....
De angst die het met zich mee zal brengen
hoe zal het zijn...
quote:wat fijn om iets van je te lezen
ik zat laatst nog te denken hoe het zou gaan met jou en je kindjes....het kan ook zijn dat je wel reageert ergens, dat lees ik alleen niet, ik lees maar amper meer op fok
een 3e, ow wat herkenbaar. ik zit in tweestrijd. ene kant wil ik erg graag een derde met als het ff kan weer niet al teveel tijd ertussen (nu 17 mnd verschil), maar andere kant zou ik toch weer iets meer tijd ertussen willen. maar eigenlijk is 2 kinders ook mooi.....
plus nog alle aanpassingen die er dan moeten gebeuren in huis, andere auto, ook wel weer een hoop gedoe hoor. maar ja....we zien nog wel. Romijn is pas 3 mnd.
quote:Op zaterdag 26 augustus 2006 21:43 schreef Martineke het volgende:
[..]
wat fijn om iets van je te lezen
het kan ook zijn dat je wel reageert ergens, dat lees ik alleen niet, ik lees maar amper meer op fok
nee..ik schrijf nergens anders op FOK!...soms log ik in om de zwangere buiken te bekijken, blijft verslavend haha.... Alles gaat hier perfect verder..daar ook?Nog gefeliciteerd met Romijn, mooie naam ook! Had ik ook niet eens meegekregen dat je was bevallen, kun je nagaan hoe vaak ik nog kom quote:Dat politie agentje spelen is nou precies wat ik niet leuk vind aan 2 kinderen. Je moet echt ogen van voren en van achteren hebben. En of ze later echt dol op elkaar zouden zijn. Ik weet het niet, want ze kunnen tot nu toe nog heel weinig van elkaar hebben. Ook al zie ik nu wel dat Josha toch zeker wel geeft om zijn zusje. En de gezelligheid met zijn viertjes vind ik ook inderdaad wel erg leuk. De twijfel over een derde is er nog vaag in mijn achterhoofd, maar bij mijn wederhelft absoluut niet.Op zaterdag 26 augustus 2006 00:22 schreef bixister het volgende:
maar wat ik momenteel vooral lastig vind is dat een relatief groot deel van de energie die ik aan ze besteed gaat zitten in 'politie-agentje spelen', in de gaten houden dat ze elkaar geen pijn doen en niet teveel dingen van elkaar afpakken enzo. maar goed, tegelijkertijd hebben we 't ook wel supergezellig zo met z'n vieren vind ik
Dat roofbouw op je lichaam plegen, ja dat voel ik inderdaad ook wel. Wat momenteel erg moeilijk is is dat beide kinderen samen in 1 slaapkamer liggen en s'avonds liggen te dollen met elkaar. Daar is niet veel aan te doen want we hebben gewoon de ruimte niet voor nog een kamer. Dus we hebben weinig aan onze avonden en ik merk dat we dat echt heel erg missen.
Maar ja nou wordt het meer zo'n klaag verhaaltje. Het is gewoon druk met zulke jonge kinderen en dat vreet energie en als je de beslissing maakt om voor een volgend kindje te gaan moet je echt rekening houden met dat je het enorm druk gaat krijgen en dat je jezelf opzij moet schuiven.
Vooral het bericht van Tan is mooi om te lezen, omdat jij/zij het verschil goed kan bepalen tussen kinderen kort op elkaar of een paar jaar er tussen.Merlijn is tot nu toe (3,5 mnd) een heel makkelijk kindje, maar je weet natuurlijk niet hoe dat over een aantal maanden zal zijn.
Ikzelf ben nog echt bezig een nieuwe weg in m'n leven te vinden merk ik vaak. Ik moet leren mezelf opzij te schuiven en totaal aan Merlijn te geven als dat nodig is, zoals Lewis hierboven zegt. Als ik dan al nadenk over een 2e, weet ik niet of dat wel zo'n goed idee is
De zwangerschap, geboorte en kraamtijd heb ik ontzettend speciaal gevonden en intens van genoten. Ik zou het denk ik heel fijn vinden als ik dat over een paar jaar pas weer mee kon maken, niet meteen 'nu' al. Op dit moment ben ik nog aan het nagenieten van alle speciale momenten, stel dat ik dan al van die 'nieuwe momenten' moet gaan genieten? Misschien is het wel fijner als ik hier nog even op teer
Volgens mij is dit heel vreemd omschreven hierboven, maar misschien begrijpen jullie wat ik bedoel
Ik heb er toen bij Liam ook enorm van genoten en mijn ervaring is nu wel dat dat met een 2e niet zo intens is of kan zijn, omdat je het gewoon drukker hebt.Ik wilde in eerste instantie maar 1 kind, maar toen Liam ff ruim een jaar was begon mijn man erover dat ie er nog wel eentje wilde. Ik heb daar toen nog even over nagedacht, want het leek me erg druk en nog meer beknopping van mijn vrijheid. Daar zag ik tegenop. Aan de andere kant leek een brusje voor Liam me toch wel erg leuk. Niet dat je vantevoren weet of ze het kunnen vinden samen, maar toch. Dat heeft toen toch de doorslag gegeven. We zijn toen "aan de slag" gegaan met het idee dat het wel weer een jaar zou kunnen duren net als met Liam, maar ik was binnen 3 maanden in verwachting. Dat is helaas een miskraam geworden, maar daarna was ik ook weer met 3 maanden in verwachting en nu zit er dus exact 2,5 jaar tussen Liam en Ezra. Op zich prettig, Liam is al best zelfstandig, maar ook druk, want Liam is ook een drukke pitbullpeuter
Ik heb het genomen zoals het kwam en ben er heel blij mee.
Het wennen aan Ezra gaat wel veel sneller dan toen met Liam, het gaat allemaal sneller mee in de toch al drukte die je hebt vind ik.
Aan de ene kant zeg ik keihard, het is mooi geweest, heb weinig tijd om aan mezelf te besteden (heb gekozen om fulltime thuis te blijven) Twee kindjes wat wil je nog meer..lief leuk , alles loopt op rolletjes, waarom verandering in de situatie brengen...over een tijdje (1,5 jaar) zijn ze beide véél zelfstandiger waardoor ik ook weer wat meer ademruimte terug krijg.
En aan de andere kant die enorme drang: geweldig, wat leuk nog z'on kleintje, gezellig, we hebben toch nog een kamer over,Jeremy is zó lief voor zn kleine broertje, papa wil graag nog 'n kindje enz enz *zucht*
Het ergste vind ik de druk die ik voel..ik móet voor mijn gevoel binnen +/- 7 mnd besloten hebben wat ik nou eigenlijk wil. Achterlijk is dat hè....waarom zo vlug...? Ik zou dan in pricipe weer zwanger willen zijn rond Ryan zijn 1e verjaardag. Waarom heb ik niet gewoon dat 'geruste' gevoel van "aaaach...we zien wel over een paar jaartjes"
Pff......ik blijf hier af en toe lurken en deel mijn twijfel mede
overigens heb ik 4 wkn na de bevalling gewoon weer mijn periode gehad...ben héél even weer aan de pil gegaan (cerazette ivm borstvoeding) maar héél snel weer gestopt ivm die rottige bijwerkingen
...tot op heden is mijn menstr. uitgebleven en ik ben nu 2,5 maand verder...ergens hoop ik stiekum gewoon dat het al weer 'raak' is hahaha!!Doe liever geen testje...als blijkt dat ik al máánden zwanger ben gaat de tijd vlugger hihi tot schrijfs!
in het rammeltopic.Is wel nieuwsgierig hoe Jeremy en Ryan er nu uit zien
stiekeme hint
erbij maken. dan heb je volgens mij veel meer gelegenheid om ook echt van die derde te genieten. Misschien moet ik niet overwegen óf er nog een kindje komt, maar kan ik beter tegen mezelf zeggen dat ik over een héééle poos wel zie wat ik wil.
En dat 'pittige' wat je noemt, dat gevoel heb ik niet zozeer eigenlijk
(althans...dat voel ik niet zo bewust) Maarja..dat is misschien omdat ze nog zo klein zijn. Ik hoef nog niet te vliegen om de 1 of de ander aangekleed en wel op tijd naar school te brengen enz enz. Ik denk dat ik dáár juist een beetje bang van ben...bang dat ik het straks zó druk vind en daarom beslis om het bij 2 kindjes te laten, terwijl ik nog een kindje erbij best zou willen (op dit moment, in deze situatie). Ben onbewust misschien wel bang dat als ik een jaartje of 2/3 wacht dat het er dan niet meer van komt ofzo....heel onduidelijk, maar kan t niet beter uitleggen Over dat zusje/dochtertje gebeuren.....
Er is me ooit voorspeld 3 jongens te krijgen (en wonder boven wonder hier in het Misschien kan ik beter laten pendelen wanneer er nog 'n kindje komt haha!
Ik zal een foto van Jeremy & Ryan plaatsen in het foto topic
quote:Rammeltopic?????????? Ken ik helemaal niet...zal eens zoeken evenals een fotoOp zondag 3 september 2006 01:17 schreef Rottdog het volgende:
Anders kom je bij ons rammelen
Is wel nieuwsgierig hoe Jeremy en Ryan er nu uit zien
stiekeme hint
quote:Ohjee.. maar dit was écht níet mijn bedoeling hoor!Op zondag 3 september 2006 00:39 schreef MiSs-TaKe het volgende:
Door dit topic is mijn twijfel/drang alleen maar erger geworden...beide richtingen uit. Echt heel verwarrend
Ben al een jaar duiveltjes-vrij lijkt me errug frustrerend als dat té lang duurt Heb er niet zo'n moeite mee.. Het zou wel lastig zijn als ik snel weer zwanger zou willen raken natuurlijk.Maar mede door dit topic heb ik er veel over nagedacht en lijkt het me het fijnste wanneer er bijna 2 jaar tussen zit. Kan ik Merlijn nog alle aandacht geven totdat hij een beetje zelfstandiger is en kan ik zelf beter m'n leven als moeder inrichten. Denk ik..
Die termijn van bijna 2 jaar vind ik ook mooi...dan is het dus de kunst om zo rond Merlijn zijn 1e verjaardag aan te tellen....
Toen Jeremy 1 jaar werd had ik 2 dgn later een posi test
Precies zoals ik gehoopt had...ik hoopte op Jeremy zijn verjaardag zwanger te zijn 
Edit; ik heb even het rammelaars topic gecheckt....maarre...als ik daar mee ga schrijven wordt mijn drang alleen maar nóg groter
Ikkeh.........wacht nog eventjes met meerammelen
[ Bericht 14% gewijzigd door MiSs-TaKe op 04-09-2006 22:53:34 ]
quote:Wat een vooruitziende blikOp maandag 4 september 2006 00:01 schreef lcicle het volgende:
Maar mede door dit topic heb ik er veel over nagedacht en lijkt het me het fijnste wanneer er bijna 2 jaar tussen zit.
Zoals sommigen al wisten en nu gelezen hebben, ben ik zwanger van ons 2e kindje. Als alles goed gaat is Merlijn 22 maanden wanneer hij grote broer wordt! Ik heb er zo'n zin in!
Bij mij speelt bij de overweging voor een 2e vooral mijn eigen gesteldheid mee. Ik kan het zo echt niet nog een keer. Moet er niet aan denken dat het nog eens zo slecht gaat.
. Gefeliciteerd!Wanneer ben je uitgerekend?
quote:Dankjulliewel allemaal!!Op donderdag 16 augustus 2007 07:46 schreef Stiekemurd het volgende:
Hey wat leuk Icicle
Wanneer ben je uitgerekend?
Eind februari, of misschien zelfs op de schrikkeldag, gaat het gebeuren.
Was dat jóúw kloon?!?!
Gefeliciteerd!!
quote:Daar was ik nou echt nooit achtergekomenOp donderdag 16 augustus 2007 11:15 schreef Maggie het volgende:
Huh?!?
Was dat jóúw kloon?!?!
Gefeliciteerd!!
Gefeliciteerd Icicle
quote:Feli IcicleOp dinsdag 14 augustus 2007 19:28 schreef lcicle het volgende:
[..]
Wat een vooruitziende blik
Zoals sommigen al wisten en nu gelezen hebben, ben ik zwanger van ons 2e kindje. Als alles goed gaat is Merlijn 22 maanden wanneer hij grote broer wordt! Ik heb er zo'n zin in!
!!! Heel veel felicitaties voor jullie!!! Ben benieuwd hoe het met Miss Take gaat. Ik kan haar natuurlijk gemist hebben, stroop nl niet alle fora en topics af.
Ik weet nog wel dat ze hoopte/verwachtte in de(ze) zomer in positiekleding rond te lopen.