Overwegingen 2e kindje

Ik heb er twee kort op elkaar (15 maanden), en de laatste twee iets meer verschil (twee jaar).

Om eerlijk te zijn vind ik dit laatste heerlijk.
Toen de tweede geboren was, kon de eerste nog niet lopen. Dat was zwaar! Ik kon het amper aan, maar heb het wel gered. Na negen maanden ging ik overigens scheiden, dus dat maakte het niet makkelijker.

Bij nummer drie en vier zat er meer jaar tussen en dat was echt zoveel relaxter, misschien ook omdat ik toen ouder was, en mét een stabiele relatie. Maar ik geniet er nog steeds met volle teugen van, dat had ik bij de oudste twee niet. Bij hen was het leuke momenten absorberen en voor de rest een soort van overleven (maar ik zeg nogmaals, ik was alleenstaand moeder dus had er nog andere zorgen bij).

quote:

Op donderdag 24 augustus 2006 22:03 schreef Lewis.de.boxer het volgende:
Maar goed, ze lachen en gillen en rennen in het rond. En daar geniet ik nu heel erg van. Ze hebben echt vaak de grootste pret. Dat maakt me heel erg trots En er zit zo'n anderhalf jaar tussen die 2. Ze spelen ook allebei met hetzelfde speelgoed. Broertje komt voor zusje op als ze op het kdv zitten.

Dat spelen met hetzelfde speelgoed, deed bij ons juist de das om. Qua karakter kunnen ze gewoon niet samen delen. Nu nog steeds niet (ze zijn 10 en 9 ), de jongste twee hebben gewoon een karakter dat goed aansluit bij elkaar, ze hebben zelden ruzie, ze zijn bijna onafscheidelijk.

Ik denk dat karakter wat dat betreft meer zegt dan leeftijdsverschil, en daar heb je nu eenmaal geen of weinig invloed op als ouder.

V.w.b. die bekkeninstabiliteit, ik had het ook met veel leeftijdsverschil (tussen nummer twee en drie zat bijna 5 jaar en toen kreeg ik ook BI zelfs heftiger dan alle andere keren). Alleen bij de eerste heb ik dat niet gehad, bij de andere drie zw.sch. wel. (en het was bij alledrie heftig, of ik nu kinderen moest tillen of niet )

Nadat Djen geboren is heeft nummer 2 erg lang op zich laten wachten hier. Door allerlei dingen
Het is aan de ene kant heerlijk dat er een groot leeftijdsverschil tussen zit, maar aan de andere kant zijn ze nu ook te ver van elkaar af. Djen gedraagt zich soms meer een moeder dan een zus.
Toen ik zwanger was van Djulian hadden Rick en ik het al over een 3e. Hij wou graag een tijdje er tussen hebben en ik wou het liefst gelijk al gaan voor nummer 3.
Helaas ben je soms afhankelijk van dingen waar je geen rekening mee gehouden had en hoe graag we nu ook een 3e willen, we stellen het voorlopig uit, misschien wel af, maar de toekoemst zou het leren

Moeder van 4 in 4 jaar (sept '96 nr. 1, april 2000 nr. 4) meldt zich .
Ik heb (achteraf gezien, toen ik er middenin zat had ik daar geen erg in) tropenjaren gedraaid, maar op de één of andere manier gaat alles 'gewoon' in 1 moeite door...
Het enige waar ik 'spijt' van heb is het feit dat ik roofbouw heb gepleegd op mijn lijf, dat echt jaren nodig heeft gehad om bij te komen .
Als ik moeders zie die hun eerste kindje met een zwangere buik naar school brengen, denk ik 'jakkes, dan begin je weer helemaal opnieuw' . Ben je eindelijk van de luiers, zere billen van het tandjes krijgen en de meeste kinderziektes af, kan je weer luiers en chamodent gaan inslaan . Ik geloof wél dat ik extra geniet van elk stukje 'vrijheid' (omdat ze nou eenmaal zelfstandiger worden) dat ik 'terugkrijg'.

quote:

Op vrijdag 25 augustus 2006 20:41 schreef es70 het volgende:
Het enige waar ik 'spijt' van heb is het feit dat ik roofbouw heb gepleegd op mijn lijf, dat echt jaren nodig heeft gehad om bij te komen .

Als ik moeders zie die hun eerste kindje met een zwangere buik naar school brengen, denk ik 'jakkes, dan begin je weer helemaal opnieuw'

Ik heb 2 kindjes met 20 mnd leeftijdsverschil. Die roofbouw waar je het over hebt ben ik me momenteel juist heel erg van bewust. Het weerhoud me engzins om een poging te wagen voor een 3e kindje. Ik vind dat je lichamelijk echt een hele klus moet klaren, niet alleen fysiek, maar ook kwa uiterlijk
Streepje hier, litteken daar, scheurtje zus, knipje zo, kilootje hier, kwabbeltje daar Voor vele is dit ondergeschikt, en dat is het uiteindelijk ook...maar toch zit het me dwars

Ook dat idee wat je zegt dat je moeders naar school ziet lopen die dan he-le-maal opnieuw moeten beginnen zie ik ook precies zo.

Tuurlijk is het erg prettig als je kindje zindelijk is en zelf kan lopen/fietsen enz. Maar wat ik best fijn vond wat dat ik gewoon door kon gaan met het ritme waar ik in zat...luiertje verschonen, kindje tillen, aankleden, nachtvoedingkje enz enz.
Mijn oudste zoontje komt bijvoorbeeld zijn bordje met zijn boterham zelf halen in de keuken en dat lúcht al zó ontzettend op, dat kleine beetje 'vrijheid' wat dit oplevert voor mij, dat ik denk ik als een berg ertegen op zie om weer aan kleine beepjes te beginnen als mijn kindjes al zouden fietsen, lopen zelf aankleden enz.
Go with the flow gaat me momenteel het makkelijkste af. Ik denk wel dat het 'leven op de automatische piloot' is, en als de kindjes ouder zijn dat je zelf pas weer aan de beurt komt om 'adem te halen' .

Ik zit nu in een héle erge tweestrijd of ik er zin in heb of niet Ik wíl heel graag nog een 3e kindje...maarja......de tijd zal het leren. Voor mezelf heb ik een soort van limiet gesteld, voordat mijn jongste 1 jaar wordt (is nu bijna 4 mnd) móet ik eruit zijn wat ik wil. _{hubbie vind het allemaal prima, maarja...die hoeft niet te zeulen heel de dag}
Dit ook ivm het leeftijdsverschil wat ik niet te groot wil laten worden _{als ik daar enigzins invloed op uit kan oefenen}

[ Bericht 63% gewijzigd door MiSs-TaKe op 25-08-2006 22:46:57 (vergeten te reageren ...duh!!!) ]

Mijn kids schelen ruim 4 jaar. Nino ging al naar school toen Leigh geboren werd.
Aangezien we Nino kregen toen ik pas 20 was, hebben we bewust gewacht toen we wat meer gesetteld waren. We hadden geen geld en geen passende woonruimte voor 2 kids.
Ik moet eerlijk zeggen dat het wel heel fijn was om een baby te hebben en een kind wat al op school zat. Ik had alle tijd om van ze te genieten en ik kan me niet herinneren dat het een drukke periode was.
De kids zijn overigens dol op elkaar, ze spelen evengoed heel veel samen, ondanks hun leeftijds verschil.
Zelf heb ik trouwens een broer van 1 jaar ouder, en daar heb ik helemaal niks mee, vroeger ook al niet. En ik heb een broer van 14 jaar ouder en met hem ben ik mijn hele leven al heel close.

Ik wilde eigenlijk minder tijd tussen mijn kinderen hebben, ik ben gestopt met de pil op Freeks eerste verjaardag. Door twee miskramen was Freek uiteindelijk ruim twee en half toen Dreumes kwam, maar dat eerste jaar is als een mist aan me voorbij gegaan, moet ik eerlijk zeggen. Freek was een enorm bewerkelijke peuter, baby was en is erg makkelijk, maar ik heb dat eerste jaar echt het gevoel gehad dat ik alleen maar aan het overleven was. _{Nou waren er nog wel een aantal andere omstandigheden waardoor ik het zo ervaren heb, dat heeft weinig met leeftijdsverschil te maken, eerlijk is eerlijk}.
Kortom, het ligt er ook heel erg aan hoe je kinderen zijn, hoe je zelf uit de zwangerschappen komt, en hoe flexibel je zelf kunt zijn.

Hier wisten we wel dat we een tweede wilden, maar de exacte timing hadden we niet vooraf vastgesteld al leek minimaal twee jaar ertussen me prettiger dan een tot anderhalf jaar. Door de bv was ik heel lang niet vruchtbaar (anderhalf jaar), vervolgens gingen we verhuizen en direct daarna werd ik zwanger. Nu zal er 2,5 jaar tussen zitten. Niet bewust zo uitgezocht dus maar wel prettig denk ik al moeten we de praktijk nog afwachten.

Ik riep altijd stoer ik wil 4 kinderen niet al te veel tijd ertussen.
Als je dan eenmaal een kleine hebt, hmmm toch wel druk hoe zal het zijn als en ojaa huis te klein nee nog maar even niet.
4 kinderen.. nee echt niet, 1tje ook wel leuk zeker zoals *Thijs een enorm makkelijk jochie sociaal ingesteld enz enz.
Nu ligt het enorm gevoelig allemaal...
Aan de ene kant zou ik enorm gelukkig zijn met een andere zwangerschap, een ander kindje, maar daarnaast het gevoel
Wat als....
De angst die het met zich mee zal brengen
hoe zal het zijn...

Het kriebeld als ik een klein kindje in mijn armen heb,puur omdat het nog zo klein en fijn is.
Maar snel daarna breekt het angst zweet mij uit...

Moeilijk moeilijk, maar toch weer zo bijzonder

jurk, 4 jaar ertussen lijkt me ook inderdaad heel veel voordelen hebben. ik zie 't nu bij onze buren en daar loopt het geweldig leuk. verder sluit ik me aan bij jessie en lewis: krap 1,5 jaar ertussen is echt heel pittig, zowel voor jezelf als voor de oudste die je op die leeftijd nog niet echt dingen uit kunt leggen. ik heb ook regelmatig het idee dat ik tegenover allebei net wat te kort schiet, dat is heel frustrerend. op zich is het wel zo dat ze allebei ook veel aan elkaar hebben al, dat viel me juist weer mee dat ze al heel vroeg overduidelijk dol op elkaar waren. dus voor een deel krijgen ze die aandacht die ze van mij misschien net iets te weinig krijgen wel gecompenseerd doordat ze ook aandacht krijgen van elkaar. maar wat ik momenteel vooral lastig vind is dat een relatief groot deel van de energie die ik aan ze besteed gaat zitten in 'politie-agentje spelen', in de gaten houden dat ze elkaar geen pijn doen en niet teveel dingen van elkaar afpakken enzo. maar goed, tegelijkertijd hebben we 't ook wel supergezellig zo met z'n vieren vind ik, en voor piet is het volgens mij ook in positieve zin zeer leerzaam geweest (en nog) om niet meer het enige kind te zijn in 't gezin. maar iets meer tijd ertussen (2 jaar bijvoorbeeld) komt denk ik op verschillende fronten wel wat makkelijker uit.

oja en onze afweging om wel al vrij snel voor een tweede te gaan had vooral te maken met mijn leeftijd (ben nu 38). toen piet ± 8 maanden was gingen we het weer es proberen, maar ik had eigenlijk niet zo gerekend op 'meteen raak' (hetgeen dus wel geschiedde). ik moest toen een behoorlijke tijd echt wennen aan 't idee dat er echt nog een kindje bij zou komen. dus woniya, ik denk dat ik ook wel in een soort shock zou zijn beland als het een tweeling gebleken zou zijn.

quote:

Op zaterdag 26 augustus 2006 00:21 schreef Bar_en_Mar het volgende:
(...), maar daarnaast het gevoel
Wat als....
De angst die het met zich mee zal brengen
hoe zal het zijn...

O Bar, ik hoop toch zo dat je een manier vindt om je niet te laten tegenhouden door de angst voor wat de toekomst misschien brengt. Natuurlijk ben je bang dat het (weer) gebeurt. Maar laat het je alsjeblieft niet stoppen. Doorgaan met leven, je dromen tóch blijven nastreven, dat is denk ik de allerbelangrijkste opdracht, en tegelijk ook de allermoeilijkste.

quote:

Op vrijdag 25 augustus 2006 22:32 schreef MiSs-TaKe het volgende:

[..]

wat fijn om iets van je te lezen ik zat laatst nog te denken hoe het zou gaan met jou en je kindjes....
_{het kan ook zijn dat je wel reageert ergens, dat lees ik alleen niet, ik lees maar amper meer op fok}

een 3e, ow wat herkenbaar. ik zit in tweestrijd. ene kant wil ik erg graag een derde met als het ff kan weer niet al teveel tijd ertussen (nu 17 mnd verschil), maar andere kant zou ik toch weer iets meer tijd ertussen willen. maar eigenlijk is 2 kinders ook mooi.....
plus nog alle aanpassingen die er dan moeten gebeuren in huis, andere auto, ook wel weer een hoop gedoe hoor. maar ja....we zien nog wel. Romijn is pas 3 mnd.

quote:

Op zaterdag 26 augustus 2006 21:43 schreef Martineke het volgende:

[..]

wat fijn om iets van je te lezen ik zat laatst nog te denken hoe het zou gaan met jou en je kindjes....
_{het kan ook zijn dat je wel reageert ergens, dat lees ik alleen niet, ik lees maar amper meer op fok}

_{nee..ik schrijf nergens anders op FOK!...soms log ik in om de zwangere buiken te bekijken, blijft verslavend haha.... Alles gaat hier perfect verder..daar ook?Nog gefeliciteerd met Romijn, mooie naam ook! Had ik ook niet eens meegekregen dat je was bevallen, kun je nagaan hoe vaak ik nog kom}

quote:

Op zaterdag 26 augustus 2006 00:22 schreef bixister het volgende:
maar wat ik momenteel vooral lastig vind is dat een relatief groot deel van de energie die ik aan ze besteed gaat zitten in 'politie-agentje spelen', in de gaten houden dat ze elkaar geen pijn doen en niet teveel dingen van elkaar afpakken enzo. maar goed, tegelijkertijd hebben we 't ook wel supergezellig zo met z'n vieren vind ik

Dat politie agentje spelen is nou precies wat ik niet leuk vind aan 2 kinderen. Je moet echt ogen van voren en van achteren hebben. En of ze later echt dol op elkaar zouden zijn. Ik weet het niet, want ze kunnen tot nu toe nog heel weinig van elkaar hebben. Ook al zie ik nu wel dat Josha toch zeker wel geeft om zijn zusje. En de gezelligheid met zijn viertjes vind ik ook inderdaad wel erg leuk. De twijfel over een derde is er nog vaag in mijn achterhoofd, maar bij mijn wederhelft absoluut niet.

Dat roofbouw op je lichaam plegen, ja dat voel ik inderdaad ook wel. Wat momenteel erg moeilijk is is dat beide kinderen samen in 1 slaapkamer liggen en s'avonds liggen te dollen met elkaar. Daar is niet veel aan te doen want we hebben gewoon de ruimte niet voor nog een kamer. Dus we hebben weinig aan onze avonden en ik merk dat we dat echt heel erg missen.

Maar ja nou wordt het meer zo'n klaag verhaaltje. Het is gewoon druk met zulke jonge kinderen en dat vreet energie en als je de beslissing maakt om voor een volgend kindje te gaan moet je echt rekening houden met dat je het enorm druk gaat krijgen en dat je jezelf opzij moet schuiven.

icicle, ik snap wel wat je bedoelt met dat genieten Ik heb er toen bij Liam ook enorm van genoten en mijn ervaring is nu wel dat dat met een 2e niet zo intens is of kan zijn, omdat je het gewoon drukker hebt.
Ik wilde in eerste instantie maar 1 kind, maar toen Liam ff ruim een jaar was begon mijn man erover dat ie er nog wel eentje wilde. Ik heb daar toen nog even over nagedacht, want het leek me erg druk en nog meer beknopping van mijn vrijheid. Daar zag ik tegenop. Aan de andere kant leek een brusje voor Liam me toch wel erg leuk. Niet dat je vantevoren weet of ze het kunnen vinden samen, maar toch. Dat heeft toen toch de doorslag gegeven. We zijn toen "aan de slag" gegaan met het idee dat het wel weer een jaar zou kunnen duren net als met Liam, maar ik was binnen 3 maanden in verwachting. Dat is helaas een miskraam geworden, maar daarna was ik ook weer met 3 maanden in verwachting en nu zit er dus exact 2,5 jaar tussen Liam en Ezra. Op zich prettig, Liam is al best zelfstandig, maar ook druk, want Liam is ook een drukke pitbullpeuter
Ik heb het genomen zoals het kwam en ben er heel blij mee.
Het wennen aan Ezra gaat wel veel sneller dan toen met Liam, het gaat allemaal sneller mee in de toch al drukte die je hebt vind ik.

Ik snap heel goed wat je bedoelt Icicle, en dat is alleen maar verstandig. Het is ook allemaal speciaal en als je dan zo snel daarop zwanger wordt, wordt die tijd toch een beetje moeilijker om van te genieten, want je bent ook zo met een nieuwe zwangerschap bezig. En als er 2 jaar of meer tussen zit dat is toch ook prima. Ik heb vroeger ook nog wel veel gespeeld met mijn broertje van 6 jaar jonger

Door dit topic is mijn twijfel/drang alleen maar erger geworden...beide richtingen uit. Echt heel verwarrend
Aan de ene kant zeg ik keihard, het is mooi geweest, heb weinig tijd om aan mezelf te besteden (heb gekozen om fulltime thuis te blijven) Twee kindjes wat wil je nog meer..lief leuk , alles loopt op rolletjes, waarom verandering in de situatie brengen...over een tijdje (1,5 jaar) zijn ze beide véél zelfstandiger waardoor ik ook weer wat meer ademruimte terug krijg.

En aan de andere kant die enorme drang: geweldig, wat leuk nog z'on kleintje, gezellig, we hebben toch nog een kamer over,Jeremy is zó lief voor zn kleine broertje, papa wil graag nog 'n kindje enz enz *zucht*
Het ergste vind ik de druk die ik voel..ik móet voor mijn gevoel binnen +/- 7 mnd besloten hebben wat ik nou eigenlijk wil. Achterlijk is dat hè....waarom zo vlug...? Ik zou dan in pricipe weer zwanger willen zijn rond Ryan zijn 1e verjaardag. Waarom heb ik niet gewoon dat 'geruste' gevoel van "aaaach...we zien wel over een paar jaartjes"
Pff......ik blijf hier af en toe lurken en deel mijn twijfel mede

_{overigens heb ik 4 wkn na de bevalling gewoon weer mijn periode gehad...ben héél even weer aan de pil gegaan (cerazette ivm borstvoeding) maar héél snel weer gestopt ivm die rottige bijwerkingen ...tot op heden is mijn menstr. uitgebleven en ik ben nu 2,5 maand verder...ergens hoop ik stiekum gewoon dat het al weer 'raak' is hahaha!!Doe liever geen testje...als blijkt dat ik al máánden zwanger ben gaat de tijd vlugger hihi}

tot schrijfs!

Anders kom je bij ons rammelen in het rammeltopic.

Is wel nieuwsgierig hoe Jeremy en Ryan er nu uit zien
_{stiekeme hint}

miss take, ik snap je haast ook niet zo goed. waarom moet 't liefst zo snel mogelijk voor jou, kun je dat proberen uit te leggen? (je leeftijd is 't toch niet echt dacht ik?) het lijkt me zo zwaar, bij twee is 't al pittig, maar waarom geef je jezelf niet even tijd om daar eerst een beetje van bij te komen. en dan fris en vrolijk nog een klein zusje/dochtertje erbij maken. dan heb je volgens mij veel meer gelegenheid om ook echt van die derde te genieten.

sja Bix..ik weet ook niet waarom ik 'die haast' voel..is inderdaad nergens voor nodig (ben pas 28 geworden). Ik vind het een irritant gevoel in ieder geval..een stresserig en drukkerig gevoel waar ik iedere dag over na móet denken om maar 'op tijd' een beslissing te nemen....
Misschien moet ik niet overwegen óf er nog een kindje komt, maar kan ik beter tegen mezelf zeggen dat ik over een héééle poos wel zie wat ik wil.
En dat 'pittige' wat je noemt, dat gevoel heb ik niet zozeer eigenlijk (althans...dat voel ik niet zo bewust) Maarja..dat is misschien omdat ze nog zo klein zijn. Ik hoef nog niet te vliegen om de 1 of de ander aangekleed en wel op tijd naar school te brengen enz enz. Ik denk dat ik dáár juist een beetje bang van ben...bang dat ik het straks zó druk vind en daarom beslis om het bij 2 kindjes te laten, terwijl ik nog een kindje erbij best zou willen (op dit moment, in deze situatie). Ben onbewust misschien wel bang dat als ik een jaartje of 2/3 wacht dat het er dan niet meer van komt ofzo....heel onduidelijk, maar kan t niet beter uitleggen
Over dat zusje/dochtertje gebeuren..... Er is me ooit voorspeld 3 jongens te krijgen (en wonder boven wonder hier in het zwendelpendeltopic ook....) Ik geloof daar heel erg in, dus ik durf bijna te zweren dat áls er ooit nog een kindje komt dat het ook een knulletje is
Misschien kan ik beter laten pendelen wanneer er nog 'n kindje komt haha!

Ik zal een foto van Jeremy & Ryan plaatsen in het foto topic

quote:

Op zondag 3 september 2006 01:17 schreef Rottdog het volgende:
Anders kom je bij ons rammelen in het rammeltopic.

Is wel nieuwsgierig hoe Jeremy en Ryan er nu uit zien
_{stiekeme hint}

Rammeltopic?????????? Ken ik helemaal niet...zal eens zoeken _{evenals een foto}

hahaha! En hoe staat het bij u