Pleegouder worden

quote:

Op woensdag 23 augustus 2006 15:29 schreef ChatChewbacca het volgende:
Sprekend uit ervaring van pleegbroer, neem die cursus, laat je informeren, en als 't misgaat, trek gewoon keihard aan de bel, want 't gaat altijd goed, tot op een zekere hoogte, en als 't dan misgaat is de pleegzorg opeens in geen velden of wegen te bekennen en moet je 't zelf uitzoeken. Maar goed dat je 't doet

en dat is dus precies de reden dat mijn ouders nu geen pleegouders meer zijn

Sjeen, dit is iets wat mij ook bezighoudt, ik ga dit topic zeker volgen!
Zelf heb ik een geadopteerd broertje en vroeger hadden wij in de vakantie altijd een pleegzusje over de vloer, uit Frankrijk (rottige familiesituatie waar ze uitkwam), nu nog supercontact mee (inimddels is zij ook getrouwd en heeft ze 3 kindjes).

Zelf sta ik open voor zowel adoptie als pleegzorg, maar voor manlief en ik op dat punt aankomen zijn we waarschijnlijk heel wat jaartjes verder. Neemt niet weg dat wel heel geinteresseerd ben, dus ik blijf lezen hier .

Mijn zus wil ook samen met haar gezin pleegouder worden, ik zal haar eens vragen waar ze info vandaan heeft gehaald
Ik laat het je zsm weten!
Ik heb wel eens laten weten op dit forum dat zij ook al eens in Armenie hebben gezeten met het gezin om daar oa kinderen te helpen, vandaar hun besluit het in Nederland voort te zetten omdat ook hier genoeg kinderen zijn die hulp nodig hebben!

Goede gadachten van jullie Sjeen!

Nu op nl. 1, "wat zou jij doen" over pleegzorg!

quote:

Op woensdag 23 augustus 2006 14:13 schreef Tan het volgende:
Sjeen, heb je niet overwogen om eerst eens vakantiegastgezin te zijn? Voor buitenlandse (oorlogs-)kinderen of voor andere kinderen die gezien hun situatie nooit op vakantie kunnen.
Gewoon om te kijken hoe dat is, met een vreemd kindje in je huis. Je kunt dat toch een paar jaar doen? (als het goed is krijg je steeds hetzelfde kindje terug). Dat is leuk te combineren met Isa ook. En als Isa dan groter is kun je altijd nog overwegen om echt een pleeggezin te worden.

Om een goed beeld te krijgen van wat het met je doet om een vakantiegastgezin te zijn, is het verstandig dat idd een paar jaar te doen.

Wij hebben jarenlang kinderen uit achterstandswijken in Hannover gehad hier, drie weken in de zomer. Soms ging dat goed, we hebben één meisje gehad dat hier drie jaar geweest is. Een ontzettend lief meisje, dat heel leuk kon spelen met mijn jongere zusjes, al snel mee draaide in het gezin en soms ook zichzelf bezig kon houden, als wij aan 't sporten waren oid.

Aan de andere kant hebben we één keer een jongentje gehad die altijd "foute" stiefvaders had. Zijn moeder werd mishandeld, had ook geen macht over het knulletje (van net 6!). Eenmaal bij ons, wist hij ten eerste niet dat wij geen Duits spraken, daarnaast kon hij niet omgaan met het feit dat dit een vrouwengezin is, mijn vader is er maar weinig. Hij liep weg, schold, sloeg en sloopte dingen... Na vijf dagen hebben we 'm op laten halen...

Kortom, het kan heel erg varieren. Sommige kinderen komen echt tot rust hier, anderen gaan volledig flippen. Gelukkig wisten wij ook hoe het anders kon zijn.

Overigens vond ik het vooral leuk dat die kinderen dolgelukkig waren met de kleine dingen die je met ze deed. Ik was meestal een jaar of vijf ouder, dan gingen we samen wandelen naar het winkelcentrum... Helemaal gelukkig waren ze dan, want thuis zaten ze altijd op drie-hoog achter, omdat er gewoon geen speelplaats was. Slechts grauwe huizen zonder stoep...

quote:

Op vrijdag 1 september 2006 11:13 schreef Sjeen het volgende:
Inno, jij hebt het dus niet als vervelend ervaring als ik je verhaal zo lees? Ik kan me voorstellen dat het twee kanten op kan gaan. Lijkt me voor die kinderen ook best moeilijk om zo'n verandering te verwerken...

Ik vond het léúk! Mis ze nog steeds weleens in de zomer. Je kunt (bij de stichting die wij hadden), maar kinderen tot 12 jaar krijgen. Tja, inmiddels zijn wij ouder, en doen we dus heel andere dingen in de vakantie, waardoor ze de laatste jaren niet meer komen. Is niet leuk voor hen, als wij steeds aan het werk zijn enzo. Maar ik heb echt genoten!

Bijkomend voordeel is dat ik een aardig woordje Duits spreek, inmiddels.

We hebben (van de zes in totaal), twee moeilijke jaren gehad: een jaar waarin mijn oma overleed toen ons logeetje hier was. En eigenlijk was ik heel blij dat zij er was: een vrolijk iemand om mee te spelen, en vanwege haar bleef het leven door gaan, dus gingen we alsnog lekker zwemmen, maar dan met een vriendin van mijn ouders. En het jaar met dat kleine manneke, maar dat kon er niks aan doen. Gehuild hebben we, dat 't niet ging en dat hij tóch weg moest, want dat wilden we eigenlijk helemaal niet.

Nee, ik vond het gezellig. Ik ben sowieso opgegroeid met een "open huis", wij hebben vaak buitenlandse gasten gehad. Zo'n gastkind bloeide helemaal op hier, wij kwamen nog eens ergens, en je leerde weer over een andere cultuur. Soms ook grappig, mijn zusjes van vier en zeven zonder vleugeltjes op de foto naast een negenjarig gastkindje met vleugeltjes, want ze had nooit leren zwemmen...

Wat ik overigens zelf prettig vond, was dat we al met vier kinderen waren thuis. Dan kon je soms even zeggen "ga maar met een ander spelen", zonder dat zo'n kind op zichzelf aangewezen was...

Ik heb als kind een pleegbroertje gehad; mijn ouders namen naast hun eigen 2 kinderen dus nog een kind in huis. Wij waren een heel gewoon gezin; de begeleiding was destijds (30 jaar geleden) wel heel minimaal. Nu werk ikzelf in een kinderhuis en zie dat gezinsvoogden pleegouders heel intensief begeleiden. Ik denk dat je goed moet kijken of je goede begeleiding kirjgt

In de tijd dat mijn lief er nog niet over uit was of hij wel of niet een eigen kind zou willen, hebben wij het ook gehad over pleegkinderen. Dat idee heb ik nog steeds in mijn achterhoofd. Nu is het natuurlijk niet aan de orde, eerst maar eens bevallen en leren wat het is om zélf een kind te hebben. Maar in de toekomst... het blijft zeer zeker een optie.

_{Tvp dus...}

Sjeen, zijn jullie al concreet verder gegaan met stappen, dan wel met besluitvorming?
Ik kan me voorstellen dat er misschien al vragen zijn ontstaan, ben er wel benieuwd naar.

Wij willen ook héél voorzichtig de oriëntatiefase ingaan. Op de site van pleegzorg.nl staat al aardig wat informatie om een beeld te krijgen van de mogelijkheden. Er staat ook een test, maar bij het invullen vond ik sommige vragen een beetje zwart/wit.

Vraag:
"Waarom bent u geïnteresseerd in pleegzorg?"

Mogelijke antwoorden:
A : Er zijn veel kinderen die een goede plek nodig hebben en wij hebben ruimte over.
B : Wij willen heel graag een pleegkind in ons gezin; dat past in onze gezinsplanning.

Je mag maar één antwoord geven, en antwoord A is het "goede" antwoord. Dat betekent dat B een "fout" antwoord is. Maar eigenlijk gelden beide antwoorden in meer of mindere mate.
Daardoor begon ik meteen te twijfelen omtrent onze intenties. Maar ja, hoe krijg je daar duidelijkheid over?

Verder vond ik sommige berichten in dit topic over Jeugdzorg een beetje verontrustend. Niet dat ik me daardoor zou laten afschrikken, maar het is wel iets waarover ik me afvraag in hoeverre je je kunt indekken tegen gebrek aan hulp wanneer het nodig zou zijn.

phluphy als je de verhalen over jeugdzorg verontrustend vind, kun je misschien ook eens kijken bij de William Schrikker Groep. Zij doen ook pleegzorg, maar dan voor kinderen met een (verstandelijke) handicap.
Geen idee of "zo'n kindje" bij jullie welkom is. Maar ik heb via mijn werk hele goede ervaringen met de William Schrikker groep, en onlangs is een van de kinderen van mijn werk bij een pleeggezin geplaatst. En wat ik aan verhalen hoor is de begeleiding en zorg vanuit hun erg goed.

quote:

Op maandag 21 augustus 2006 10:01 schreef Biancavia het volgende:
In de verstandelijk gehandicaptenzorg worden er ook vaak logeergezinnen gezocht voor kinderen met een beperking. Deze komen dan bijvoorbeeld twee weekenden per maand logeren.

Ik heb ook zo'n ''gastgezin'', daar ben ik erg blij mee. Eens in de zes weken ga ik daar logeren. Ze hebben 3 logeerkinderen en 1 pleegkind die altijd bij hun woont. Succes!

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 19:57 schreef phluphy het volgende:
Sjeen, zijn jullie al concreet verder gegaan met stappen, dan wel met besluitvorming?
Ik kan me voorstellen dat er misschien al vragen zijn ontstaan, ben er wel benieuwd naar.

Wij willen ook héél voorzichtig de oriëntatiefase ingaan. Op de site van pleegzorg.nl staat al aardig wat informatie om een beeld te krijgen van de mogelijkheden. Er staat ook een test, maar bij het invullen vond ik sommige vragen een beetje zwart/wit.

Vraag:
"Waarom bent u geïnteresseerd in pleegzorg?"

Mogelijke antwoorden:
A : Er zijn veel kinderen die een goede plek nodig hebben en wij hebben ruimte over.
B : Wij willen heel graag een pleegkind in ons gezin; dat past in onze gezinsplanning.

Je mag maar één antwoord geven, en antwoord A is het "goede" antwoord. Dat betekent dat B een "fout" antwoord is. Maar eigenlijk gelden beide antwoorden in meer of mindere mate.
Daardoor begon ik meteen te twijfelen omtrent onze intenties. Maar ja, hoe krijg je daar duidelijkheid over?

Verder vond ik sommige berichten in dit topic over Jeugdzorg een beetje verontrustend. Niet dat ik me daardoor zou laten afschrikken, maar het is wel iets waarover ik me afvraag in hoeverre je je kunt indekken tegen gebrek aan hulp wanneer het nodig zou zijn.

Phluphy, waarom ik denk dat die vraag er staat is om mensen die een "designerbaby" willen, af te schrikken. Mensen die zeg maar op zoek zijn naar een kindje van tussen de .... en ... maanden/jaar oud, jongen/meisje is eigenlijk ook al bepaald door hen etc. Dat zijn vaak de mensen die niet echt doorhebben wat het in houdt, die een pleegkind misschien wel als een soort van puppy zien. En dat is niet zo, maar goed, ik neem aan dat jij dat zeker beseft...

Aan de andere kant, als een pleegkind totaal níét in de planning past, is er toch ook een probleem? Zo van "ja, we willen wel een pleegkind, maar volgend jaar gaan we op wereldreis dus of hij dan weer even terug kan naar zijn suicidale moeder." Dat werkt net zo goed niet. Ik denk dat je zeker ook tijd en ruimte in je leven moet hebben om een pleegkind een plekje te geven, en dat je héél gedreven moet zijn, want je krijgt niet altijd de makkelijkste kinderen. Ze hebben ten slotte een historie waar je u tegen zegt, anders worden ze niet in het pleegzorgcircuit gezet.

Kortom, eigenlijk zou geen van beide antwoorden fout moeten zijn. Het lijkt me wél fout als maar één van beiden van toepassing is. Ik vind zin A eigenlijk een beetje een lege zin. "we hebben ruimte over", alsof het alleen daarom gaat. Het gaat er toch júíst ook om dat je ervoor wil gaan, dat je dit echt wíl, dat je jouw hele leven erop aan wil passen?

Hoi
Ik vind het zo 'mooi' dat er alleen al mensen denken aan het pleegouderschap, denk er goed over na het is een hele verandwoordelijkheid. Ik ben dus zelf ook pleegkind geweest en heb altijd bij dezelfde 'pleeg'ouders gewoond. En ik zet "pleeg' tussen aanhalingstekens, omdat het voor mijn gevoel mijn eigen ouders zijn, m'n zoontje (Damiën) noemt ze ook gewoon Opa en Oma.
En over de begeleiding van de pleegouders, ja die is niet altijd even goed, dat zeggen mijn ouders ook, maar er is ook een vereniging waar je lid van kan worden, die is voor de pleegouders. En als je veel problemen hebt met de hulpverleners kunnen zij jou misschien helpen met oplossingen te vinden.

Bedankt voor de reacties. Alle relevante input wordt meegenomen in "het grote denkproces".

-ym- : zo'n Vereniging voor Pleegouders zou natuurlijk een perfecte bron zijn voor het krijgen van ervaringsverhalen. Weet je zo of ze ook een website hebben of een manier om contact op te nemen?

quote:

[b]Op vrijdag 26 januari 2007 18:29 schreef phluphy het volgende:[/b
-ym- : zo'n Vereniging voor Pleegouders zou natuurlijk een perfecte bron zijn voor het krijgen van ervaringsverhalen. Weet je zo of ze ook een website hebben of een manier om contact op te nemen?

ja ze hebben een website
Dit http://www.denvp.nl/index.php is de link. Ze werken in regio's en afhankelijk van de regio waar jij woont, kan je contact opnemen. Ik weet dat mijn ouders er veel baat bij hadden.. Ik hoop dat je er wat aan hebt!
Groetjes Ymke

Dankje! Dat ziet er goed uit.

Graag gedaan, ik hoop dat je er wat aan hebt!

Sjeen ik ben benieuwd of jullie al besloten hebben voor weekend/vakantie opvang te kiezen en zo ja waarom wel of juist misschien niet. Ik heb vandaag het idee geopperd om te kijken of wij geschikt zijn als pleegouders voor weekendopvang. Mijn man heeft er in principe wel oren naar maar wil, net als ik, eerst eens bestuderen wat de mogelijkheden zijn etc. Ik geniet echt reuze van de weekenden waarin ons huis net een klein kippenhok is met 3 kinderen die hier rond lopen, spelen, etc Plus ik heb genoeg liefde te geven en waarom niet aan een kind die er dringend behoefte aan heeft.

Mijn broertje en zusje zitten in een pleeggezin , ze zaten eerst in een leefgroep , en het gaat wel redelijk goed met hen maar soms vind ik dat het wel beter kan en dat ze niet echt heel goed verzorgd worden ook vind ik de regels waar ze zich aan moeten houden echt belachelijk en pleegzorg vind ik kut. alles wat met jeugdzorg / kinder zorg etc te maken heeft vind ik kut het is allemaal van ''praatjes maar niks voor elkaar krijgen'' achterlijke bureaucratie

Liefde is niet het enige wat een pleegkind nodig heeft.

Structuur, vastigheid het is niet een mensje wat even langs komt om gezellig met een gezin mee te draaien.

Faja het waren je eigen woorden van kort geleden al je drukte, dit kun je niet in 1 middag overdenken dat het wel leuk en nuttig zou kunnen zijn.

Ik heb 12 gezinnen versleten dus ik ben ervaringsdeskundige

Staat er ergens vermeld dat ik het in 1 middag overdenk? Loop al een poosje met het gevoel een kindje extra wat te kunnen bieden. Een kindje van ons zelf is iets wat er voor 99 % zekerheid niet meer bij zal komen en aangezien ik genoeg liefde heb kan ik dat ook in de weekenden met een ander kindje delen. Ik wil geen permanente opvang zijn voor een ander kind maar gewoon een plek waar ze kunnen spelen, kind kunnen zijn en genieten van even een andere omgeving. En ja ik had het idd druk de afgelopen periode maar ik was er een studie bij gaan doen en moest de juiste balans nog vinden. Dat wat ik posste in hoe gaat het met de moeders was een moment opname en aan de hand van die post ben ik gaan denken hoe kan ik beter met mijn tijd om gaan. Conclusie is dat ik wacht met de vervolgopleiding tot de jongste iets ouder is en dan komt het prima in orde. Daarbij is de kogel nog niet door de kerk wbt pleegouders worden. Ik wil het op mijn gemak kunnen bespreken, de voor en na delen tegen elkaar afwegen, een info avond bezoeken en dan nog alles laten bezinken. Ik ga niet over 1 nacht ijs, met geen enkele stap in mijn leven ga ik over 1 nacht ijs maar ik wil wel graag de ervaringen van anderen horen en waarom zij die keuze hebben gemaakt.