Handig, zo'n mobiele telefoon. Je bent altijd bereikbaar zodat je 12 jarige bReEzAh vriendinnetjes je om het half uur kunnen bellen om "Hoe gaat 'ie?" te vragen, of natuurlijk via de non-verbale variant genaamd SMS: "alLuZ gUcCi?¿?". D'r zitten tegenwoordig allerlei stoere gadgets op waarmee je bijvoorbeeld foto's kan maken van je vrienden die in hun eigen kots liggen te slapen na een nachtje flink stappen. Verveel je je in het openbaar vervoer? Je pakt simpelweg je telefoon en begint Super Mario Bros® te spelen. Alles kan!
Gelukkig gebruiken de meeste mensen de telefoon toch enkel waarvoor die bedoeld is. Juist, om te bellen.
Zit ik van de week in de trein rustig naar buiten naar het slechte weer te kijken, hoor ik naast me opeens het halve liedje Buttons van Pussycat Dolls afspelen. Het was geen radio, het was geen nieuw treinstel met ingebouwde muziekinstallatie, het was de mobiele telefoon de meid die naast me zat. Zo'n typetje wat duidelijk d'r best deed om zo veel mogelijk op Paris Hilton te lijken en meer plamuur op d'r gezicht had dan ik Roodband op m'n muren gestukadoord heb. Geschrokken trok ze de oordopjes van d'r iPod Nano, waar een overduidelijke Nelly Furtado uit krijste, uit d'r oren en nam de telefoon op met "Kelly".
Na een paar seconden wist ik dus al dat ze Kelly heette. Maar dat was nog niet alles, het werd nog beter! Na maar liefst 10 minuten, wist ik niet alleen dat ze Kelly heette, maar ook dat ze het jasje wat ze aan had de dag van tevoren had gekocht voor ¤ 170, dat Brian zich ouderwets kleedt, dat Kimberly haar haren rood had geverfd, dat d'r vader de laatste tijd zeikt dat ze te veel achter MSN zit, enzovoorts. Normaal gesproken toch allemaal dingen die een meisje uit fatsoen toch niet zomaar aan een vreemde kerel als mij vertelt. Over fatsoen gesproken. Rokers worden in aparte ruimtes gestopt op werkplaatsen en openbare gebouwen, alcoholisten stoppen we voor het gemak in de plaatselijke kroeg, maar wat doen we met mensen die met hun telefoon praten alsof 't viswijven van de markt zijn? Niet alleen blèrde de decibellen luidkeels d'r uit, maar liefst de helft van de mensen in de coupé zaten te bellen. En dan dachten we dat roken een slechte gewoonte was, laten we allemaal maar onze hele telefoonlijst af gaan bellen als we ons ook maar een paar minuutjes moeten vervelen!
Of nog erger, loop je net een babbeltje met iemand te maken, wordt je gesprek ineens onderbroken door telefoongerinkel of een hippe 50 Cents ringtone. Je bestaat voor je gesprekspartner, die ineens in trance is door het stemmetje wat uit het lulijzer komt, totaal niet meer. Je moet maar een minuutje of 10 wachten tot jij weer kan doorbabbelen. Als het zover is moeten jij en je gesprekspartner die het zo ongelooflijk druk heeft, natuurlijk eerst weer even raden waar jullie het ook alweer over hadden. Toch maar effe iemand zoeken die het niet druk heeft!