quote:
Op zondag 27 augustus 2006 14:08 schreef gronk het volgende:[..]
Oh, 't zou best kunnen dat ik de plank missla; tenslotte heb ik ik 'n een jaar of vijf wat van 'm gelezen, en nog geeneens zo heel diepgaand. Maar 't viel me wel op dat-ie veel meer een common-sense aanpak had, en ook een veel bredere en 'menselijkere' kijk op mensen als diersoort. Ik kan me niet herinneren dat Freud iets deed met religie, bijvoorbeeld, terwijl dat een veel grotere plaats inneemt bij Jung.
Edit: maar, en misschien bedoel je dat met zweverig, naar mijn idee was Jung ook meer bezig met zaken als 'wat is bewustzijn' dan Freud.
jung is echt een zwever hoor;
lees dit maar eens, dit komt van een fansite:
http://www.cgjungpage.org/index.php?option=com_content&task=view&id=686&Itemid=41op skepsis.nl staat ook nog een korte biografie met ideeen van Jung na zijn breuk met Freud.
quote:
Na de breuk belandde Jung in een geestelijke crisis die verscheidene jaren duurde. Hij werd geplaagd door visioenen waarin Europa in bloed werd gedrenkt, iets dat diepe indruk op hem maakte. Met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog meende hij te weten dat hij de oorlog had 'voorzien' en raakte ervan overtuigd dat hij over profetische gaven beschikte - dat wil zeggen: dat er een verbintenis bestond (later zou hij dat 'synchroniciteit' noemen) tussen zijn geestesgesteldheid en die van de wereld.
In die crisisjaren verkende hij zijn droom- en fantasiewereld (oftewel: het collectief onbewuste), bijgestaan door een onzichtbare entiteit genaamd Philemon waarmee hij lange conversaties hield. Jung raakte bezeten van de gedachte dat hij op deze manier zélf god kon worden, en hij heeft dat ook naar eigen zeggen uiteindelijk ervaren. (Het bereiken van deze ervaring was de geheime opdracht die hij zijn leerlingen meegaf.)
Deze persoonlijke 'reis naar de Onderwereld' werd de basis voor zijn eigen vorm van psychotherapie. Om uit te leggen wat daarbij gebeurde, gebruikte Jung graag geologische metaforen. Individuele mensen waren als afzonderlijke bergen, ieder met zijn persoonlijke structuur, maar wie ging graven ontdekte dat iedereen ondergronds op dezelfde lagen rustte en dat afzonderlijke individuen daar in elkaar overgaan tot één gemeenschappelijke oerlaag, het collectief onbewuste. Jung koppelde dit idee aan de in die tijd populaire ideeën over een Arische of Germaanse 'oerziel', een associatie die hem dicht in de buurt bracht van de rechts-nationale völkische beweging en het nationaal-socialisme. Zo zou hij al in 1918 schrijven dat het christendom de Germaanse ziel maar half getemd had. Dat geloof was niet meer dan een inferieure religieuze noviteit, een dun vernis over de Duitse oerreligie. Het werd volgens hem hoog tijd dat de Duitsers daarvan werden bevrijd.
Jung reconstrueerde op basis van de Mithrascultus zijn eigen inzichten en historische werken. Deze Germaanse oerreligie was volgens hem gebaseerd op de gelijkstelling van God, zon en fallus enerzijds en van oermoeder, maan en baarmoeder anderzijds. Iedere Ariër, zo zei hij, kon via zijn onbewuste kennisnemen van deze collectieve erfenis, en dat was ook de enige manier om de ware betekenis van het leven te ontdekken. Die betekenis zat dus ín de mens en niet, zoals bij het jodendom en christendom, daarbuiten.
Jung legde dit nog het helderst uit in zijn Septem Sermones ad Mortuos (Zeven preken voor de doden, 1916; volgens Jung het werk van Philemon) waarin de hoofdpersoon Basilides de teruggekeerde zielen van gesneuvelde kruisvaarders (lees: teleurgestelde christenen) uitlegt dat zij de hemel niet ergens in de lucht moeten zoeken maar diep in zichzelf.
Doel van zijn therapie was dus het afleggen van de Heilsweg, de 'individuatie', het doordringen in het collectief onbewuste, en dan uiteindelijk de versmelting met 'Het Zelf', het beste te vergelijken met God. Wie deze weg insloeg, werd onderweg geconfronteerd met de zogenaamde archetypen, entiteiten die in vele gedaanten konden opdoemen en die samenhingen met conflicten en levensfasen. Eerst verschenen de Schaduw en de Persona, dan de Animus en Anima, dan de Wijze Oude, et cetera. Jung ontleende deze voorstellingen aan zijn persoonlijke ervaringen en die van zijn assistenten, opgedaan door middel van 'actief fantaseren'. Als een cliënt van Jung in een droom iets had gezien dat op een archetype leek, dan liepen Jung of zijn assistenten de hele lijst af om deze te identificeren.
veel zweveriger dan dit is er niet. Freud heeft veel over religie geschreven, maar was een fervent tegenstander van georganiseerde religie in een tijd dat je daar moeilijk voor uit kon komen.
bijvoorbeeld:
quote:
Wat hebben religie en Freud gemeen? In zijn boek The future of an illusion' (1912) [1], meende Freud dat religie een vorm van dwangneurose is. Geloof is een overblijfsel uit de infantiele fasen. De christen is als een kind die verlangt naar een vader, een soort van infantiel verlangen. Het kind wenst zichzelf een liefhebbende, warme vader. Een christen projecteert deze infantiele gevoelens en noemt het object waar deze gevoelens op gericht zijn God. Met een gerust hart kan gezegd worden dat deze gedachte zijn miljoenen verslagen heeft in Europa, gecombineerd met enkele andere tijdsfaktoren. De vraag is: is het ook waar dat geloof niets anders is dan een projectie?
Morality is doing right no matter what you are told, relgion is doing what you are told no matter what is right
all I wanted was a pepsi, just one pepsi and shit was given to me