6 jaar een relatie en dan opeens komt de twijfel.....

als je er nou met haar over praat? misschien heeft zij wel hetzelfde en kunnen jullie het uitpraten

quote:

Op zaterdag 12 augustus 2006 20:15 schreef mark2007 het volgende:
Ik ben een jongen van 24 jaar en heb momenteel zo;n 6 jaar een relatie,
Het is mijn eerste echte relatie voor langere tijd.
We hebben een goede relatie met weinig ruzies, onze vriendengroep sluit ook goed op elkaar aan.

De laatste tijd begin ik echter steeds meer te twijfelen nu het samenwonen dichterbij komt. We hebben het nog steeds leuk maar het is net of ik haar minder aantrekkelijk vind dan voorheen. Ook heb ik minder vaak zin in sex. Het valt me op dat ik steeds meer naar andere vrouwen ga kijken en daar ook naar verlang. Dit is pas het 2e meisje waar ik sex mee heb ik denk danook weleens hoe het met iemand anders zou zijn.
Ik zit nu met een groot probleem omdat ik echt niet weet wat ik moeten doen. Is het normaal dat de sex naar verloop van tijd minder wordt? is het normaal dat je je partner minder aantrekkelijk gaat vinden? of is deze liefde gewoon over? Wie heeft er in dezelfde situatie gezeten en kan me helpen?
Mijn gevoel zegt me dat dit niet goed zit maar mijn verstand zegt dat ik me niet druk moet maken. Al maanden loop ik hiermee rond en ik wil gewoon een oplossing want ik wordt helemaal gek van mezelf.

Je bent gewoon een beetje angstig geworden van het idee te gaan samenwonen, het is zo definitief. Als je allebei nog thuis woont, is er voor je gevoel nog een weg terug. Nu samenwonen eraan zit te komen, moet je definitief voor dit meisje kiezen en vraag je je terecht af of je wel de juiste keuze hebt gemaakt voor de rest van je leven. Nooit meer met andere meisjes omgaan en niet de beest uithangen. Als je 18 bent en dan al zo vast verkering krijgt kun je na 6 jaar inderdaad zoiets hebben van: is dit alles? Maar het gekke is dat je haar misschien vreselijk gaat missen als je besluit alleen verder te gaan. Het is gewoon moeilijk. De sex wordt wel anders als je langer samenbent, maar je moet wel een beetje je best doen om de spanning in je relatie te houden door onverwachte dingetjes te doen en elkaar een beetje versieren.

quote:

Op zondag 13 augustus 2006 17:38 schreef mark2007 het volgende:
Hoe belangrijk vinden jullie de sex in je relatie??

Vrij belangrijk; maar als de seks minder is, dan is dat geen reden om het uit te makenm (voor mij dan)

quote:

Op zondag 13 augustus 2006 17:38 schreef mark2007 het volgende:
Hoe belangrijk vinden jullie de sex in je relatie??

Kom op man... Ga in therapie.. Weet je wel wat je je vriendin aan zou doen...? Omdat je seks met een ander wilt... Kom dan met een geldige reden.. Zoals ruzies oid...

Vroeger knokten mensen voor elkaar. Gingen ze samen door het leven. Nu -met al die luxe- ga je al weg als de sex eens wat minder is, als er een ander lekker wijf langsloopt, als je ff niet lekker in je vel zit. En als je het dan uitmaakt, na zes jaar, dan mis je haar. Wees dan ook een man en ga niet smeken of ze je terugwil.

quote:

Op zondag 13 augustus 2006 18:04 schreef StElsewhere het volgende:
Vroeger knokten mensen voor elkaar. Gingen ze samen door het leven. Nu -met al die luxe- ga je al weg als de sex eens wat minder is, als er een ander lekker wijf langsloopt, als je ff niet lekker in je vel zit. En als je het dan uitmaakt, na zes jaar, dan mis je haar. Wees dan ook een man en ga niet smeken of ze je terugwil.

Respect

quote:

Op zondag 13 augustus 2006 18:04 schreef StElsewhere het volgende:
Vroeger knokten mensen voor elkaar. Gingen ze samen door het leven. Nu -met al die luxe- ga je al weg als de sex eens wat minder is, als er een ander lekker wijf langsloopt, als je ff niet lekker in je vel zit. En als je het dan uitmaakt, na zes jaar, dan mis je haar. Wees dan ook een man en ga niet smeken of ze je terugwil.

Je moet dus vechten voor een relatie terwijl je je partner niet echt aantrekkelijk vindt?

quote:

Op zaterdag 12 augustus 2006 21:57 schreef SpaceCan het volgende:
De eerste verliefheid gaat naar een paar jaartjes (of eerder) meestal wel over. Geen probleem, dit maakt dan plaats voor "echte liefde".

Ik ben nu 11 jaar samen met mijn man, maar ik kan je vertellen dat ik met de regelmaat van de klok zo weer zeer verliefd word op mijn eigen man hoor. Het is met pieken en dalen, maar er komen telkens weer periodes dat ik kriebels krijg in mijn buik, en me weer helemaal een tiener voel.

Mijn man heeft hetzelfde trouwens.

Herkenbare situatie. Ik heb het vorig jaar na bijna 5 jaar uitgemaakt. We waren toen allebei 24. Bij mij was de spanning ook gewoon weg, we waren uit elkaar gegroeid en ik voelde me beperkt in mijn leven (ik wilde vrijheid, niemand om rekening mee te houden).
De verliefdheid was weg. Ik hield nog wel van haar maar niet meer op de manier zoals dat zou moeten in een relatie. je raakt na zo'n lange tijd aan elkaar gewend en je weet niet meer beter.

Ik heb toch de knoop met veel pijn en moeite doorgehakt en er een einde aan gemaakt. Je kan wel door blijven sukkelen in een relatie die niet meer werkt maar daar heb je uiteindelijk alleen jezelf en je vriendin mee.

Ik had het al een keer eerder uitgemaakt en toen is het weer goed gekomen met als gevolg dat het een jaar later weer mis ging. Gewoon kappen en elkaar niet meer zien. Makkelijker gezegd dan gedaan overigens.

Er is niks wat je kan doen. Na 6 jaar verandert er iets in de lucht ofzo waardoor relaties of ten einde lopen of dat je samen oud wordt

quote:

Op zaterdag 12 augustus 2006 20:37 schreef Roeni3 het volgende:
Misschien is een korte rustpauze slim? Even geen wederzijdse verplichtingen?

Da's wel het domste wat je kunt doen, nietwaar? Het is vrij normaal om ups en downs te hebben in een relatie, heb je nooit geluisterd naar je grootouders?

ik vind het wel logisch eigenlijk, vanf je 18e dezelfde vriendin, ja. leuk en zo, maar ik kan me voorstellen dat je dan wat mist of denkt te missen, whatever.... je wilde haren kwijt willen, niet echt zeker weten of je ze wel hebt, je ineens nu het samenwonen dichterbij komt, realiseren dat je echt vast zit, dat dit het dan is de komende jaren, precies zo als de zes jaren voorheen, tja logisch als je zo jong bent, dat je dan gaat twijfelen, wil ik dit wel, het is leuk, maar ook wel erg gezapig, meer van hetzelfde, en er is nog zoveel meer, of misschien toch niet, maar mag ik het dan eerst effe ondervinden.

Ja, ik snap het wel.

quote:

Op maandag 14 augustus 2006 10:00 schreef milagro het volgende:
ik vind het wel logisch eigenlijk, vanf je 18e dezelfde vriendin, ja. leuk en zo, maar ik kan me voorstellen dat je dan wat mist of denkt te missen, whatever.... je wilde haren kwijt willen, niet echt zeker weten of je ze wel hebt, je ineens nu het samenwonen dichterbij komt, realiseren dat je echt vast zit, dat dit het dan is de komende jaren, precies zo als de zes jaren voorheen, tja logisch als je zo jong bent, dat je dan gaat twijfelen, wil ik dit wel, het is leuk, maar ook wel erg gezapig, meer van hetzelfde, en er is nog zoveel meer, of misschien toch niet, maar mag ik het dan eerst effe ondervinden.

Ja, ik snap het wel.

Totdat jouw vriendje dit tegen jou zegt en jij absoluut niet wilt dat het over gaat en samen oud wilt worden.

quote:

Op maandag 14 augustus 2006 10:01 schreef Integrity het volgende:

[..]

Totdat jouw vriendje dit tegen jou zegt en jij absoluut niet wilt dat het over gaat en samen oud wilt worden.

Ja en? Omdat ik het zelf niet leuk zou vinden dat te horen, is het objectief niet te begrijpen of mag je het objectief gezien niet begrijpen?

Het is logisch dat als je vanaf zo jong 1 en dezelfde relatie hebt gehad, je dus niet echt rond hebt kunnen shoppen, om het maar eens bot te zeggen, dat je als samenwonen voor de deur staat, je je ineens benauwd voelt en je afvraagt of dit het wel is wat je wil.

Dat niet iedereen zo denkt of voelt, maakt het gevoel an sich niet onlogisch of fout.
Het is juist goed dat iemand zich dit realiseert en ook aankaart, hoe pijnlijk ook.
Komt vaak zat voor dat mensen zich in een situatie weten, waar ze ergens niet compleet achter staan, waar het nu eenmaal "zo liep" en ze niet de moed hadden hun twijfels te uiten, omdat de ander dat zou kwetsen, of half Fok over hen heen valt

Het is altijd rot als de ander waar je nog gek op bent weg wil bij je, of je nu al jaren samen bent, of het nu je eerste vriend is, of je 5e, de verlatene zal zelden het kunnen begrijpen of zich er meteen bij neerleggen, maar dat is geen argument hier dus.

quote:

Op maandag 14 augustus 2006 10:20 schreef milagro het volgende:

[..]

Ja en? Omdat ik het zelf niet leuk zou vinden dat te horen, is het objectief niet te begrijpen of mag je het objectief gezien niet begrijpen?

Tuurlijk wel, maar mag je het dan objectief gezien ook vanuit meerdere kanten bekijken?

quote:

Het is logisch dat als je vanaf zo jong 1 en dezelfde relatie hebt gehad, je dus niet echt rond hebt kunnen shoppen, om het maar eens bot te zeggen, dat je als samenwonen voor de deur staat, je je ineens benauwd voelt en je afvraagt of dit het wel is wat je wil.

Daar heb je een mond voor: praten.

quote:

Dat niet iedereen zo denkt of voelt, maakt het gevoel an sich niet onlogisch of fout.
Het is juist goed dat iemand zich dit realiseert en ook aankaart, hoe pijnlijk ook.
Komt vaak zat voor dat mensen zich in een situatie weten, waar ze ergens niet compleet achter staan, waar het nu eenmaal "zo liep" en ze niet de moed hadden hun twijfels te uiten, omdat de ander dat zou kwetsen, of half Fok over hen heen valt

Praat jij nooit binnen een relatie? Je doet net alsof het je allemaal overkomt. Ik heb de laatste zin doorgestreept, omdat ik het zo'n nutteloze opmerking vind.

quote:

Het is altijd rot als de ander waar je nog gek op bent weg wil bij je, of je nu al jaren samen bent, of het nu je eerste vriend is, of je 5e, de verlatene zal zelden het kunnen begrijpen of zich er meteen bij neerleggen, maar dat is geen argument hier dus.

Je hebt nog steeds geen antwoord gegeven op de vraag. Ik ga er vanuit dat je heel erg goed weet waar ik het over heb, maar nu graag even theoretisch objectief wil blijven.

_{Zo kan ik het ook.}

Ja of je wil het niet begrijpen en perse een discussie aangaan waar er geen discussie is, ook prima.

Ik begrijp de twijfels, de aanpak daarvan heb ik het niet eens over
Het gevoel is best logisch, herkenbaar, dat zeg ik enkel.

En mensen die korte posts opdelen in quotes

quote:

Op maandag 14 augustus 2006 10:29 schreef milagro het volgende:

En mensen die korte posts opdelen in quotes

Wat is daar mis mee, als je inhoudelijk reageert?

_{Volgens mij doe ik nu hetzelfde.}

bindingsangst.. je gaat samenwonen en ziet er tegen op...
logisch.. rechten die rug en ervoor gaan...

quote:

Op maandag 14 augustus 2006 10:29 schreef milagro het volgende:
Ja of je wil het niet begrijpen en perse een discussie aangaan waar er geen discussie is, ook prima.

Het discussiepunt is: hoe zou jij het vinden als het jou overkwam? Het is makkelijk de TS 's mening te beoordelen aan de hand van zijn standpunt, maar hoe zou het zijn voor zijn vriendin? Hoe zou het zijn om in zijn schoenen te staan of in de hare? Dus dat ik jouw relatie er ff bij pak, is om jou duidelijk te maken dat je vanaf de zijlijn makkelijjk lullen hebt. Je hebt dat ook bevestigd in je vorige post.

Dus hoe zou jij het vinden dat je partner zo over de relatie denkt? Niet alleen vanuit je eigen standpunt uitgaan; een relatie heb je met z'n twee-en.

quote:

Ik begrijp de twijfels, de aanpak daarvan heb ik het niet eens over
Het gevoel is best logisch, herkenbaar, dat zeg ik enkel.

En enkel is het en enkel blijft het.

quote:

En mensen die korte posts opdelen in quotes

Speciaal voor jou .

Het wordt allemaal alleen nog maar erger natuurlijk

quote:

Op maandag 14 augustus 2006 10:33 schreef Integrity het volgende:

bla

Het gaat hier om hem, zijn probleem is het hebben van twijfels, ik zeg dat het goed is dat hij ze herkent, erkent en aankaart (bij haar dus) alleen dan kun je er wat mee doen, en wat je er dan mee doet, daar heb ik het niet over.

Dat zijn vriendin het niet leuk vindt, dat het voor haar niet leuk is, lijkt me evident, maar staat verder los van wat hij voelt, niet los van hoe hij dit op gaat lossen natuurlijk om het maar even voor je uit te kauwen, anders ga je daar weer over vallen.
De gevoelens die hij heeft zijn niet raar, niet onlogisch, maken hem geen slecht mens, dat wil ik enkel zeggen, en het is niet verplicht dacht ik, om ten alle tijden met een uitgewerkte oplossing te komen, ik ben niet de enige poster hier tenslotte.
Ik geef mijn mening over zijn gevoelens, niet over de rest, mag jij doen, mag een ander doen, dus zeik niet zo om het zeiken.

TS, kaart het aan, als je jezelf hardop hoort praten kan het ms al opluchten en daardoor verminderen, die twijfels, zo niet, dan is het ms gewoon zo dat je er nog niet aan toe bent, en na zes jaar zou dat kunnen betekenen dat die ander het blijkbaar niet is, hoe pijnlijk ook.
Je kan door het voortkabbelen van een relatie soms bepaalde dingen niet in de gaten hebben, pas als je 'voor het blok' gezet wordt, ga je nadenken en realiseer je je soms dingen ineens.
Niet altijd leuk, maar wel noodzakelijk blijkbaar en heel begrijpelijk.

quote:

Op maandag 14 augustus 2006 10:42 schreef milagro het volgende:

[..]

Het gaat hier om hem, zijn probleem is het hebben van twijfels, ik zeg dat het goed is dat hij ze herkent, erkent en aankaart (bij haar dus) alleen dan kun je er wat mee doen, en wat je er dan mee doet, daar heb ik het niet over.

Dus als ik het goed begrijp, gaat het hier volgens jou alleen om de twijfels rondom de situatie van de TS.

quote:

Dat zijn vriendin het niet leuk vindt, dat het voor haar niet leuk is, lijkt me evident, maar staat verder los van wat hij voelt, niet los van hoe hij dit op gaat lossen natuurlijk om het maar even voor je uit te kauwen, anders ga je daar weer over vallen.

Dus als ik het goed begrijp, vind jij dat de situatie zich alleen zou moeten richten op de TS als persoon en zouden wij zijn vriendin buiten de discussie moeten laten. Volgens jou zouden wij ons in deze discussie ook beter kunnen richten op hoe hij zich voelt.

Als ik dan je woorden wat beter bekijk en mijn eigen gevoel raadpleeg, merk ik dat jij de situatie iets dieper bekijkt. Je gaat uit van het 'nu' principe, waarin je je daadwerkelijk verder verdiept in de TS en zijn gevoelens. Met andere woorden: je ziet meer dan alleen letters, je realiseert je dat er een echt persoon achter het beeldscherm zit met een serieus probleem en jij probeert er voor die persoon te zijn.

Dat vind ik heel lief .

Ik betrek de situatie op mezelf, omdat ik geleerd heb dat objectiviteit heel beperkt is. Objectief kun je een situatie beschrijven en analyseren, maar je weet nooit hoe het voelt. Tenzij je een soortgelijke situatie hebt meegemaakt en dan spelen er nog heel veel zaken mee die onderling verschillen. Ik probeer me zoveel mogelijk te verdiepen in hoe een persoon dit ervaart en betrek daarom zijn vriendin er ook bij.

quote:

De gevoelens die hij heeft zijn niet raar, niet onlogisch, maken hem geen slecht mens, dat wil ik enkel zeggen, en het is niet verplicht dacht ik, om ten alle tijden met een uitgewerkte oplossing te komen, ik ben niet de enige poster hier tenslotte.
Ik geef mijn mening over zijn gevoelens, niet over de rest, mag jij doen, mag een ander doen, dus zeik niet zo om het zeiken.

Je vult veel te veel in voor mij en da's niet erg tof van je. Deze alinea barst van de vooronderstellingen en ik heb je vooronderstellingen zojuist doorgestreept.

quote:

TS, kaart het aan, als je jezelf hardop hoort praten kan het ms al opluchten en daardoor verminderen, die twijfels, zo niet, dan is het ms gewoon zo dat je er nog niet aan toe bent, en na zes jaar zou dat kunnen betekenen dat die ander het blijkbaar niet is, hoe pijnlijk ook.

Kijk en dat is wat ik bedoel met dat jij zo lief doet. Omdat jij met hem meeleeft.

quote:

Je kan door het voortkabbelen van een relatie soms bepaalde dingen niet in de gaten hebben, pas als je 'voor het blok' gezet wordt, ga je nadenken en realiseer je je soms dingen ineens.
Niet altijd leuk, maar wel noodzakelijk blijkbaar en heel begrijpelijk.

Maar in jouw hoofd speelt de werkelijkheid zich niet af?