SPL Forum-, Topic- en Userspellen
Van tikkertje tot raad je plaatje en nog veel verder...
Hallo en welkom bij het alfabet spel!
Het gaat zo:
Elke keer wordt van een bepaald thema een alfabet-reeks met plaatjes neergezet.
Bijvoorbeeld: stel, het eerste thema is dieren.
Ik zeg dan
Aap
en plaats een plaatje van een aap.
De volgende die post moet dan een plaatje van een dier met een B zoeken, en zo totdat men bij de Z is. Degene die de Z heeft geplaatst moet tevens een nieuw thema bedenken voor de volgende ronde.
Met dank aan No-Zem
Nog even weer een opsomming van wat tot nu toe al geweest is:
Films & TV programma's
Bands
Bord- en computerspellen
Snoep & Snacks
Muziekinstrumenten
Landen
Winkels
Stripfiguren
TV-series
Plains, trains & automobiles
Klaagbaak
Bloemen
WK 2006 voetballers
Acteurs/actrices
Lichaamsdelen
(Gezelschap) Spelletjes
Dieren
Merken
Filmtitels
Boektitels
(Nederlandse) Politici
Gerechten
Genotsmiddelen
Zomerse vakantiebestemmingen
Componisten
Economische begrippen
Italiaanse toeristische attracties
Voetballers
Actrices
Acteurs
Historische figuren
Royalty
Alcoholische dranken
Britse bands
Hondenrassen
Musea
Gebouwen
Bruggen of Tunnels
Met dank aan Tarado
Hier waren we gebleven:
Thema: Straten/grachten/pleinen in Amsterdam
Utrechtsestraat
GAME ON!
[ Bericht 0% gewijzigd door BwennieBren op 02-08-2006 21:42:13 ]
Het gaat zo:
Elke keer wordt van een bepaald thema een alfabet-reeks met plaatjes neergezet.
Bijvoorbeeld: stel, het eerste thema is dieren.
Ik zeg dan
Aap
en plaats een plaatje van een aap.
De volgende die post moet dan een plaatje van een dier met een B zoeken, en zo totdat men bij de Z is. Degene die de Z heeft geplaatst moet tevens een nieuw thema bedenken voor de volgende ronde.
Met dank aan No-Zem
Nog even weer een opsomming van wat tot nu toe al geweest is:
Films & TV programma's
Bands
Bord- en computerspellen
Snoep & Snacks
Muziekinstrumenten
Landen
Winkels
Stripfiguren
TV-series
Plains, trains & automobiles
Klaagbaak
Bloemen
WK 2006 voetballers
Acteurs/actrices
Lichaamsdelen
(Gezelschap) Spelletjes
Dieren
Merken
Filmtitels
Boektitels
(Nederlandse) Politici
Gerechten
Genotsmiddelen
Zomerse vakantiebestemmingen
Componisten
Economische begrippen
Italiaanse toeristische attracties
Voetballers
Actrices
Acteurs
Historische figuren
Royalty
Alcoholische dranken
Britse bands
Hondenrassen
Musea
Gebouwen
Bruggen of Tunnels
Met dank aan Tarado
Hier waren we gebleven:
Thema: Straten/grachten/pleinen in Amsterdam
Utrechtsestraat
GAME ON!
[ Bericht 0% gewijzigd door BwennieBren op 02-08-2006 21:42:13 ]
Ik ben niet labiel. Ik ben emotioneel flexibel.
Nu mag jij de X doenquote:Op woensdag 2 augustus 2006 21:49 schreef pos het volgende:
Scrut bedoelt Wibautstraat
Ik kan me ook geen straat of plein voor de geest halen dat met een getal begint. In sommige plaatsen heb je wel zoiets van een 5 Meiplein, een 13 aprilstraat oid.quote:
Nee ik ook niet inderdaad, alleen pleinen met cijfers.quote:Op woensdag 2 augustus 2006 21:57 schreef Scrutinizer het volgende:
[..]
Ik kan me ook geen straat of plein voor de geest halen dat met een getal begint. In sommige plaatsen heb je wel zoiets van een 5 Meiplein, een 13 aprilstraat oid.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Zeedijk
De Zeedijk behoort tot het oudste deel van Amsterdam en loopt vanaf het Damrak naar de Nieuwmarkt. De Zeedijk beschermde Amsterdam tegen het water van het IJ, tot 1872 nog in open verbinding met de Zuiderzee.
Amsterdam is gegroeid vanaf de dam die in de Amstel aangelegd is, en nu nog steeds de Dam heet. De eerste straten liepen vanuit de Dam parallel aan de Amstel: de Warmoesstraat en de Nieuwendijk. De Zeedijk sloot aan op de Warmoesstraat.
De eerste echte stadsuitbreiding aan de oostkant (na de aanleg van de Voorburgwal en Achterburgwal) vond plaats met het aanleggen van een stadsgracht, de Kloveniersburgwal en Geldersekade. Met name in de bocht van de Zeedijk is het goed merkbaar dat de straat de loop van de oude dijk volgt. De dijk eindigt bij de Waag, de voormalige Sint Antoniespoort. Voorbij deze poort werd de Zeedijk voortgezet in de voormalige Antoniesdijk (thans Sint Antoniesbreestraat), de dijk die Amsterdam in het oosten met het achterland verbond.
De Zeedijk en omgeving behoort tot de oudste buurten van Amsterdam. De scheepvaart was centraal in alle activiteit in die buurt. De resten daarvan zijn nog altijd te vinden in de oude café's en de winkels voor scheepsbevoorrading. De bocht van de Zeedijk was tot de zeventiende eeuw nog een van de meest respectabele plekken om als koopman te wonen, maar later, met name na het beschikbaar komen van de luxe Herengracht, verplaatsten de rijken zich en werd het gebied een belangrijk uitgaansgebied voor passagierende zeelieden. Het niveau van de buurt ging er hiermee niet op vooruit.
Van al die horecagelegenheden is het bekendste voorbeeld wel het café "In't Aepjen", op de Zeedijk nummer 1. Het zit in een bijzonder huis, één van de twee nog bestaande laat-middeleeuwse houten huizen in Amsterdam. Het café dankt zijn naam aan het feit dat een van de vroegere eigenaren ook apen hield, die uit de Oost meegekomen waren. Die apen hadden natuurlijk de nodige last van ongedierte, met als gevolg dat de gasten van dit logement ook de nodige problemen met jeuk kregen. Hier komt de uitdrukking "in de aap gelogeerd zijn" vandaan.
Vanaf de negentiende eeuw groeide met name de horeca aan de Zeedijk. Tegelijk ontwikkelden zich de Walletjes tot de hoerenbuurt van Amsterdam. Er werd wel geld verdiend in de buurt, maar dat werd niet opnieuw in de buurt geïnvesteerd. Lang is de Zeedijk verwaarloosd, met verpaupering als gevolg. In de jaren zeventig van de twintigste eeuw werd de straat negatief bekend, als centrum van de handel in (hard) drugs in Amsterdam. Een tijdlang was het voor velen een no-go area.
Na lang aandringen door buurtbewoners greep de gemeente Amsterdam in, met de oprichting van de NV Economisch Herstel Zeedijk (1985). De NV werd deels gefinancierd dooor private partijen en was daarmee een vorm van publiek-private samenwerking. Door panden aan te kopen van particuliere eigenaren en de bedrijfsruimten vervolgens te verhuren aan legitieme ondernemers, slaagde men er in de negatieve spiraal te doorbreken.
Na opknapacties van de gemeente is de straat er weer langzaam bovenop gekrabbeld. De drugshandel verdwijnt en het wordt een gewone straat in Amsterdam, grootsteeds met gemengd publiek, met veel horeca, en met een echt oud Amsterdams uiterlijk. De buurt heet nu het Nautisch Kwartier. Veel Chinezen vestigden zich rond de Zeedijk, waardoor de straat het centrum van het Amsterdamse Chinatown is. Sinds enkele jaren bevindt zich ook een Chinese tempel op de Zeedijk. Een aardige bijzonderheid is dat de straatnaambordjes in de omgeving van de Zeedijk en Nieuwmarkt tegenwoordig niet alleen in het Nederlands, maar ook met Chinese karaktertekens zijn uitgevoerd.
De Zeedijk behoort tot het oudste deel van Amsterdam en loopt vanaf het Damrak naar de Nieuwmarkt. De Zeedijk beschermde Amsterdam tegen het water van het IJ, tot 1872 nog in open verbinding met de Zuiderzee.
Amsterdam is gegroeid vanaf de dam die in de Amstel aangelegd is, en nu nog steeds de Dam heet. De eerste straten liepen vanuit de Dam parallel aan de Amstel: de Warmoesstraat en de Nieuwendijk. De Zeedijk sloot aan op de Warmoesstraat.
De eerste echte stadsuitbreiding aan de oostkant (na de aanleg van de Voorburgwal en Achterburgwal) vond plaats met het aanleggen van een stadsgracht, de Kloveniersburgwal en Geldersekade. Met name in de bocht van de Zeedijk is het goed merkbaar dat de straat de loop van de oude dijk volgt. De dijk eindigt bij de Waag, de voormalige Sint Antoniespoort. Voorbij deze poort werd de Zeedijk voortgezet in de voormalige Antoniesdijk (thans Sint Antoniesbreestraat), de dijk die Amsterdam in het oosten met het achterland verbond.
De Zeedijk en omgeving behoort tot de oudste buurten van Amsterdam. De scheepvaart was centraal in alle activiteit in die buurt. De resten daarvan zijn nog altijd te vinden in de oude café's en de winkels voor scheepsbevoorrading. De bocht van de Zeedijk was tot de zeventiende eeuw nog een van de meest respectabele plekken om als koopman te wonen, maar later, met name na het beschikbaar komen van de luxe Herengracht, verplaatsten de rijken zich en werd het gebied een belangrijk uitgaansgebied voor passagierende zeelieden. Het niveau van de buurt ging er hiermee niet op vooruit.
Van al die horecagelegenheden is het bekendste voorbeeld wel het café "In't Aepjen", op de Zeedijk nummer 1. Het zit in een bijzonder huis, één van de twee nog bestaande laat-middeleeuwse houten huizen in Amsterdam. Het café dankt zijn naam aan het feit dat een van de vroegere eigenaren ook apen hield, die uit de Oost meegekomen waren. Die apen hadden natuurlijk de nodige last van ongedierte, met als gevolg dat de gasten van dit logement ook de nodige problemen met jeuk kregen. Hier komt de uitdrukking "in de aap gelogeerd zijn" vandaan.
Vanaf de negentiende eeuw groeide met name de horeca aan de Zeedijk. Tegelijk ontwikkelden zich de Walletjes tot de hoerenbuurt van Amsterdam. Er werd wel geld verdiend in de buurt, maar dat werd niet opnieuw in de buurt geïnvesteerd. Lang is de Zeedijk verwaarloosd, met verpaupering als gevolg. In de jaren zeventig van de twintigste eeuw werd de straat negatief bekend, als centrum van de handel in (hard) drugs in Amsterdam. Een tijdlang was het voor velen een no-go area.
Na lang aandringen door buurtbewoners greep de gemeente Amsterdam in, met de oprichting van de NV Economisch Herstel Zeedijk (1985). De NV werd deels gefinancierd dooor private partijen en was daarmee een vorm van publiek-private samenwerking. Door panden aan te kopen van particuliere eigenaren en de bedrijfsruimten vervolgens te verhuren aan legitieme ondernemers, slaagde men er in de negatieve spiraal te doorbreken.
Na opknapacties van de gemeente is de straat er weer langzaam bovenop gekrabbeld. De drugshandel verdwijnt en het wordt een gewone straat in Amsterdam, grootsteeds met gemengd publiek, met veel horeca, en met een echt oud Amsterdams uiterlijk. De buurt heet nu het Nautisch Kwartier. Veel Chinezen vestigden zich rond de Zeedijk, waardoor de straat het centrum van het Amsterdamse Chinatown is. Sinds enkele jaren bevindt zich ook een Chinese tempel op de Zeedijk. Een aardige bijzonderheid is dat de straatnaambordjes in de omgeving van de Zeedijk en Nieuwmarkt tegenwoordig niet alleen in het Nederlands, maar ook met Chinese karaktertekens zijn uitgevoerd.
Ik ben niet labiel. Ik ben emotioneel flexibel.
Nieuw thema: vogelnamen (mag ook in Latijn)
Aasgolver
Edit: sorry Wyc had telefoon (zo laat! ) en dat gesprek duurde even. Hopelijk doet het plaatje het nu wel
[ Bericht 51% gewijzigd door BwennieBren op 03-08-2006 00:54:21 ]
Aasgolver
Edit: sorry Wyc had telefoon (zo laat! ) en dat gesprek duurde even. Hopelijk doet het plaatje het nu wel
) en dat gesprek duurde even. Hopelijk doet het plaatje het nu wel [ Bericht 51% gewijzigd door BwennieBren op 03-08-2006 00:54:21 ]
Ik ben niet labiel. Ik ben emotioneel flexibel.
Draaihals
De draaihals (Jynx torquilla) vormt, samen met de roodkeeldraaihals (een Afrikaanse soort), een onderfamilie van de spechten. Zijn tong is lang en kleverig. Slangachtig kan hij zijn hals strekken en zijn kop zelfs 180 graden draaien. Hij broedt in een groot deel van Europa (in Nederland zelden), Noordwest-Afrika en in Azië tot China en Japan. Hij is de enige trekvogel onder de spechten en overwintert in tropisch Afrika. De draaihals staat als ernstig bedreigd op de Rode lijst van bedreigde en kwetsbare vogelsoorten in Nederland.
[ Bericht 35% gewijzigd door pos op 03-08-2006 17:03:11 ]
De draaihals (Jynx torquilla) vormt, samen met de roodkeeldraaihals (een Afrikaanse soort), een onderfamilie van de spechten. Zijn tong is lang en kleverig. Slangachtig kan hij zijn hals strekken en zijn kop zelfs 180 graden draaien. Hij broedt in een groot deel van Europa (in Nederland zelden), Noordwest-Afrika en in Azië tot China en Japan. Hij is de enige trekvogel onder de spechten en overwintert in tropisch Afrika. De draaihals staat als ernstig bedreigd op de Rode lijst van bedreigde en kwetsbare vogelsoorten in Nederland.
[ Bericht 35% gewijzigd door pos op 03-08-2006 17:03:11 ]
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Wat is er?quote:Op donderdag 3 augustus 2006 11:03 schreef Smurfin het volgende:
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Flamingo
De flamingo's (Phoenicopteridae) zijn een familie van vogels. Zij worden meestal ingedeeld bij de Ciconiiformes, soms ook als eigen orde, de Phoenicopteriformes. Er bestaan vijf flamingosoorten.
[ Bericht 2% gewijzigd door pos op 03-08-2006 11:38:57 ]
De flamingo's (Phoenicopteridae) zijn een familie van vogels. Zij worden meestal ingedeeld bij de Ciconiiformes, soms ook als eigen orde, de Phoenicopteriformes. Er bestaan vijf flamingosoorten.
[ Bericht 2% gewijzigd door pos op 03-08-2006 11:38:57 ]
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Halsbandparkiet
Halsbandparkieten zijn exoten uit tropisch Afrika en Zuid-Azië, die ooit naar Europa zijn gehaald als volièrevogel. In de loop der jaren zijn een aantal van deze vogels ontsnapt of vrijgelaten. Zij bleken goed te aarden in het West-Europese klimaat, en konden zich vermenigvuldigen tot duizenden exemplaren in 2006.
Halsbandparkieten zijn exoten uit tropisch Afrika en Zuid-Azië, die ooit naar Europa zijn gehaald als volièrevogel. In de loop der jaren zijn een aantal van deze vogels ontsnapt of vrijgelaten. Zij bleken goed te aarden in het West-Europese klimaat, en konden zich vermenigvuldigen tot duizenden exemplaren in 2006.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Jan van Gent
De jan-van-gent (Morus bassanus of Sula bassana) is een vogel uit de familie van pelikaanachtigen (Pelecaniformes). Grote sigaarvormige vogel met lange, smalle vleugels. De volwassenen zijn door formaat, kleur en tekening onmiskenbaar. Jonge vogels kunnen op het eerste gezicht op een grote pijlstormvogel lijken, maar zijn te herkennen aan een lange, spitse kop en snavel, spitse staart en karekteristieke bewegingen. Het volwassen uitzicht wordt pas in het vierde tot zesde jaar verkregen. De okergele kop is buiten het broedsezoen bleker. Volwassen dieren zijn circa 90-100 centimeter groot. En kunnen als ze hun vleugel voledig uitstrekken 170-180 cm breed zijn. Jan-van-genten broeden in de zomer op klippen op rotsige eilanden.
De dieren overwinteren op zee, soms langs de kust. Net als Noordse stormvogels staan jan-van-genten erom bekend dat ze schepen volgen. Ze duiken op spectaculaire wijze naar vis. Het lichaam is wit, de staart puntig en hebben zwarte vleugelpunten. De kop is gelig met een blauwe oorring.
De jan-van-gent (Morus bassanus of Sula bassana) is een vogel uit de familie van pelikaanachtigen (Pelecaniformes). Grote sigaarvormige vogel met lange, smalle vleugels. De volwassenen zijn door formaat, kleur en tekening onmiskenbaar. Jonge vogels kunnen op het eerste gezicht op een grote pijlstormvogel lijken, maar zijn te herkennen aan een lange, spitse kop en snavel, spitse staart en karekteristieke bewegingen. Het volwassen uitzicht wordt pas in het vierde tot zesde jaar verkregen. De okergele kop is buiten het broedsezoen bleker. Volwassen dieren zijn circa 90-100 centimeter groot. En kunnen als ze hun vleugel voledig uitstrekken 170-180 cm breed zijn. Jan-van-genten broeden in de zomer op klippen op rotsige eilanden.
De dieren overwinteren op zee, soms langs de kust. Net als Noordse stormvogels staan jan-van-genten erom bekend dat ze schepen volgen. Ze duiken op spectaculaire wijze naar vis. Het lichaam is wit, de staart puntig en hebben zwarte vleugelpunten. De kop is gelig met een blauwe oorring.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
De Kaketoe
[ Bericht 34% gewijzigd door mark_03 op 03-08-2006 18:05:22 ]
[ Bericht 34% gewijzigd door mark_03 op 03-08-2006 18:05:22 ]
een droom is een eiland van iets in een ruimte van niets
Lammergier
De lammergier (Gypaetus barbatus) is een vogel uit de familie van sperwerachtigen (Accipitridae). In het Afrikaans wordt de vogel ook wel Baardaasvoël genoemd.
De lammergier (Gypaetus barbatus) is een vogel uit de familie van sperwerachtigen (Accipitridae). In het Afrikaans wordt de vogel ook wel Baardaasvoël genoemd.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Mooi hè, ik vindt die uil ook geweldig, je komt soms mooie creaties tegenquote:
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Ok Volgende Thema, beroepenquote:Op vrijdag 4 augustus 2006 09:54 schreef Keiichi het volgende:
Jullie mogen het volgende thema verzinnen. Heb zelf even geen inspiratie
Advocaat
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Tandarts
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Frontspeakers
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Bij mijn auto zit het setje van de fabriek af erbij dus zie ik het als onderdeelquote:Op vrijdag 4 augustus 2006 20:48 schreef Treinhomo het volgende:
[..]
Da's toch geen auto-onderdeel joh...
Zelfs niet bij een Alfa.
Dan hebben ze wel héél veel vertrouwen in hun produkt.quote:Op vrijdag 4 augustus 2006 20:50 schreef Tarado het volgende:
Bij mijn auto zit het setje van de fabriek af erbij dus zie ik het als onderdeel
Lichtmetalen velg
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Oliefilter
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Denk niet dat er veel anders is met een Q, dus van mij mag ie
Ruitenwissers
Ruitenwissers
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Trekhaak
Zoek je op het net een plaatje van een trekhaak, zie je een plaatje van die hond die ze gisteren achter de auto meetrokken, gadverdamme, triest
Zoek je op het net een plaatje van een trekhaak, zie je een plaatje van die hond die ze gisteren achter de auto meetrokken, gadverdamme, triest
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
(Lancia) Ypsilon embleem
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Zonneklepje
Volgende opgave:
Bergen/Bergketens
Volgende opgave:
Bergen/Bergketens
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Black Rock
your dream world is a very scary place to be trapped inside all your life
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
Cho Oyu
Cho Oyu (Godin van het Turkois) is een achtduizender in de Himalaya.
De berg ligt in de centrale Himalaya, niet ver van de Mount Everest en vormt de meest westelijk pijler van de Khumbu Himal in de Himalaya. De grens tussen Tibet en Nepal loop over de top van de Cho Oyu.
De Cho Oyu is dankzij een nieuwe meting in 1984 opgerukt naar de 6de plaats in de lijst van achtduizenders. De meting van 1984 gaf een hoogte van 8201 meter aan. De beklimming van de Cho Oyu geldt als relatief eenvoudig voor een berg hoger dan 8000 meter. Op de top van de Cho Oyu komen ieder jaar gemiddeld 8 mensen.
Cho Oyu (Godin van het Turkois) is een achtduizender in de Himalaya.
De berg ligt in de centrale Himalaya, niet ver van de Mount Everest en vormt de meest westelijk pijler van de Khumbu Himal in de Himalaya. De grens tussen Tibet en Nepal loop over de top van de Cho Oyu.
De Cho Oyu is dankzij een nieuwe meting in 1984 opgerukt naar de 6de plaats in de lijst van achtduizenders. De meting van 1984 gaf een hoogte van 8201 meter aan. De beklimming van de Cho Oyu geldt als relatief eenvoudig voor een berg hoger dan 8000 meter. Op de top van de Cho Oyu komen ieder jaar gemiddeld 8 mensen.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Endicott Mountains
your dream world is a very scary place to be trapped inside all your life
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
Fuji-Yama
your dream world is a very scary place to be trapped inside all your life
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
Gasherbrum I
Gasherbrum I (ook bekend als Hidden Peak of K5) is de op tien na hoogste berg op aarde. Gasherbrum I maakt deel uit van het Gasherbrum massief, wat in het Karakoram deel van de Himalaya ligt. Gasherbrum betekent in de lokale taal "Schitterende muur".
Gasherbrum I werd K5 (de vijfde top van de Karakoram) genoemd door T.G. Montgomery in 1856 toen hij te toppen van de Karakoram voor het eerst zag vanaf 200 km tijdens de Grote Trigonometrische Opmeting van India. In 1892 gaf William Martin Conway de andere naam, Hidden Peak, verwijzend naar de extreem afgelegen ligging.
Gasherbrum I werd voor het eerst beklommen op 5 juli 1958 door Pete Schoening en Andy Kauffman van een Amerikaanse expeditie geleid door by Nich Clinch.
Gasherbrum I (ook bekend als Hidden Peak of K5) is de op tien na hoogste berg op aarde. Gasherbrum I maakt deel uit van het Gasherbrum massief, wat in het Karakoram deel van de Himalaya ligt. Gasherbrum betekent in de lokale taal "Schitterende muur".
Gasherbrum I werd K5 (de vijfde top van de Karakoram) genoemd door T.G. Montgomery in 1856 toen hij te toppen van de Karakoram voor het eerst zag vanaf 200 km tijdens de Grote Trigonometrische Opmeting van India. In 1892 gaf William Martin Conway de andere naam, Hidden Peak, verwijzend naar de extreem afgelegen ligging.
Gasherbrum I werd voor het eerst beklommen op 5 juli 1958 door Pete Schoening en Andy Kauffman van een Amerikaanse expeditie geleid door by Nich Clinch.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Hida Mountains
your dream world is a very scary place to be trapped inside all your life
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
Illimani
De Illimani (6460 m) is de hoogste en meest zuidelijke top van de Cordillera Real en domineert het landschap vanuit de hoofdstad van Bolivia, La Paz. Vanaf zijn 50 meter hoge vertikale topwand vloeien gletsjers in alle richtingen weg. Het is geen groot massief, het vergletsjerde gebied is slechts acht kilometer breed. Vanuit La Paz lijkt het alsof de berg drie toppen heeft, maar er zijn nog enkele andere toppen, die vanuit La Paz niet te zien zijn. Hans Ertl beschreef de Illimani als "een van de mooiste en indrukwekkendste berg-groepen in Zuid Amerika".
[ Bericht 6% gewijzigd door Smurfin op 07-08-2006 10:05:03 ]
De Illimani (6460 m) is de hoogste en meest zuidelijke top van de Cordillera Real en domineert het landschap vanuit de hoofdstad van Bolivia, La Paz. Vanaf zijn 50 meter hoge vertikale topwand vloeien gletsjers in alle richtingen weg. Het is geen groot massief, het vergletsjerde gebied is slechts acht kilometer breed. Vanuit La Paz lijkt het alsof de berg drie toppen heeft, maar er zijn nog enkele andere toppen, die vanuit La Paz niet te zien zijn. Hans Ertl beschreef de Illimani als "een van de mooiste en indrukwekkendste berg-groepen in Zuid Amerika".
[ Bericht 6% gewijzigd door Smurfin op 07-08-2006 10:05:03 ]
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
hehe die berg wil ik wel eens in het echt zien
your dream world is a very scary place to be trapped inside all your life
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
Jura gebergte
De Jura is een gebergte aan weerszijden van de grens tussen Frankrijk en Zwitserland. Het is een oud berggebied, waarvan de toppen zich parallel aan elkaar uitstrekken van noord naar zuid. Naar het westen verloopt de Jura terrasvormig, aan de oostzijde daalt het gebergte met een hoge, steile wand af naar het Zwitserse Mittelland. In het zuiden zijn de hoogste bergtoppen: Crêt de la Neige (1718 m) in Frankrijk, en de Mont Tendre (1678,8 m) in Zwitserland. Naar het noordoosten worden de bergen lager. Behalve door bergpassen hebben de lengtedalen verbinding door rotskloven (cluses).
De Jura is een gebergte aan weerszijden van de grens tussen Frankrijk en Zwitserland. Het is een oud berggebied, waarvan de toppen zich parallel aan elkaar uitstrekken van noord naar zuid. Naar het westen verloopt de Jura terrasvormig, aan de oostzijde daalt het gebergte met een hoge, steile wand af naar het Zwitserse Mittelland. In het zuiden zijn de hoogste bergtoppen: Crêt de la Neige (1718 m) in Frankrijk, en de Mont Tendre (1678,8 m) in Zwitserland. Naar het noordoosten worden de bergen lager. Behalve door bergpassen hebben de lengtedalen verbinding door rotskloven (cluses).
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
K2
De K2 (spreek uit: Keetoe; ook bekend als Mount Godwin-Austen, Qogir Feng, Chogori of Dapsang en overigens een trots van de Pakistanen) is een berg gelegen in het Himalayagebergte vlakbij de grens tussen Pakistan en China. Met zijn 8611 meter is het de op één na hoogste berg ter wereld en volgens kenners de moeilijkste om te beklimmen (bijnaam 'killer mountain' sterftecijfer van 22%).
Hij werd in 1856 ontdekt door de Britse kolonel T.G. Montgomery. Die noemde de berg K2, wat een afkorting is van Karakoram peak no. 2. Montgomery nummerde de bergen in de volgorde waarin hij ze zag. Normaal krijgen deze bergen vervolgens een andere naam maar om een of andere reden is de naam K2 gebleven.
Op 31 juli1954 werd de berg voor het eerst bedwongen door een Italiaans team onder leiding van Ardito Desio. De top werd gehaald door Lino Lacedelli en Achille Compagnoni.
De K2 (spreek uit: Keetoe; ook bekend als Mount Godwin-Austen, Qogir Feng, Chogori of Dapsang en overigens een trots van de Pakistanen) is een berg gelegen in het Himalayagebergte vlakbij de grens tussen Pakistan en China. Met zijn 8611 meter is het de op één na hoogste berg ter wereld en volgens kenners de moeilijkste om te beklimmen (bijnaam 'killer mountain' sterftecijfer van 22%).
Hij werd in 1856 ontdekt door de Britse kolonel T.G. Montgomery. Die noemde de berg K2, wat een afkorting is van Karakoram peak no. 2. Montgomery nummerde de bergen in de volgorde waarin hij ze zag. Normaal krijgen deze bergen vervolgens een andere naam maar om een of andere reden is de naam K2 gebleven.
Op 31 juli1954 werd de berg voor het eerst bedwongen door een Italiaans team onder leiding van Ardito Desio. De top werd gehaald door Lino Lacedelli en Achille Compagnoni.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Lechbrongebergte
Het Lechbrongebergte is een gebergte in de Noordelijke Kalkalpen in de oostelijke Alpen. Het gebergte ligt volledig in de Oostenrijkse deelstaat Vorarlberg. Het omvat de bovenloop van de Lech en diens bronrivieren. Zoals de omliggende bergketens kent ook het Lechbrongebergte een grote geologische variatie. Het bestaat grotendeels uit dolomiet en kalksteen, maar bevat ook lias en mergel. Het wordt gekenmerkt door grote vlakten met verkarstingen, ontstaan doordat water door de grond sijpelt en op het onderliggende kalksteen inwerkt, waardoor de bovenliggende grond inzakt.
Het Lechbrongebergte is een gebergte in de Noordelijke Kalkalpen in de oostelijke Alpen. Het gebergte ligt volledig in de Oostenrijkse deelstaat Vorarlberg. Het omvat de bovenloop van de Lech en diens bronrivieren. Zoals de omliggende bergketens kent ook het Lechbrongebergte een grote geologische variatie. Het bestaat grotendeels uit dolomiet en kalksteen, maar bevat ook lias en mergel. Het wordt gekenmerkt door grote vlakten met verkarstingen, ontstaan doordat water door de grond sijpelt en op het onderliggende kalksteen inwerkt, waardoor de bovenliggende grond inzakt.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Mount Everest
De Mount Everest (ook bekend als Qomolungma, Qomolangma of Sagarmatha Chomolungma) is met zijn hoogte van 8850 meter de hoogste berg op aarde. Hij wordt ook wel het dak van de wereld genoemd. De berg bevindt zich in het Himalayagebergte, op de grens tussen Nepal en China (Tibet) en is genoemd naar de Britse geograaf Sir George Everest, 'surveyor general' van India.
De eerste personen die de Everest met succes beklommen waren de Nieuw-Zeelander Sir Edmund Hillary en de sherpa Tenzing Norgay. Zij bereikten op 29 mei 1953 de top, nadat een aantal eerdere expedities hadden gefaald. Hoewel onderzoek op kledij van bergbeklimmers uit de jaren 1920 (o.a van de op de noordflank van de Everest overleden bergbeklimmer George Mallory) heeft aangetoond dat het mogelijk is dat voorheen ook al mensen de top bereikt kunnen hebben Tegenwoordig is de Everest door honderden mensen beklommen. Routine is het echter nog steeds niet: de mortaliteit van een toppoging is om en nabij de 10%. Vele tientallen mensen zijn omgekomen bij een poging de top te bereiken.
Reinhold Messner (Zuid-Tirol/Italië) en Peter Habeler (Oostenrijk) waren de eersten die op 8 mei 1978 erin slaagden de top te bereiken zonder hulp van een zuurstofapparaat. Deze prestatie verbaasde vele fysiologen. Tot dan werd een beklimming zonder supplementaire zuurstof niet voor mogelijk gehouden. Vele onderzoeken op dit gebied volgden.
Junko Tabei uit Japan was de eerste vrouw die de top bereikte. Deze prestatie vond plaats op 16 mei 1975.
De Mount Everest (ook bekend als Qomolungma, Qomolangma of Sagarmatha Chomolungma) is met zijn hoogte van 8850 meter de hoogste berg op aarde. Hij wordt ook wel het dak van de wereld genoemd. De berg bevindt zich in het Himalayagebergte, op de grens tussen Nepal en China (Tibet) en is genoemd naar de Britse geograaf Sir George Everest, 'surveyor general' van India.
De eerste personen die de Everest met succes beklommen waren de Nieuw-Zeelander Sir Edmund Hillary en de sherpa Tenzing Norgay. Zij bereikten op 29 mei 1953 de top, nadat een aantal eerdere expedities hadden gefaald. Hoewel onderzoek op kledij van bergbeklimmers uit de jaren 1920 (o.a van de op de noordflank van de Everest overleden bergbeklimmer George Mallory) heeft aangetoond dat het mogelijk is dat voorheen ook al mensen de top bereikt kunnen hebben Tegenwoordig is de Everest door honderden mensen beklommen. Routine is het echter nog steeds niet: de mortaliteit van een toppoging is om en nabij de 10%. Vele tientallen mensen zijn omgekomen bij een poging de top te bereiken.
Reinhold Messner (Zuid-Tirol/Italië) en Peter Habeler (Oostenrijk) waren de eersten die op 8 mei 1978 erin slaagden de top te bereiken zonder hulp van een zuurstofapparaat. Deze prestatie verbaasde vele fysiologen. Tot dan werd een beklimming zonder supplementaire zuurstof niet voor mogelijk gehouden. Vele onderzoeken op dit gebied volgden.
Junko Tabei uit Japan was de eerste vrouw die de top bereikte. Deze prestatie vond plaats op 16 mei 1975.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Nanga Parbat
Nanga Parbat of Nanga Parvata of Diamir is een berg in het westen van de Himalaya in Pakistan van 8126 meter hoog die behoort tot de 14 zogenaamde 8000ers. Nanga Parbats originele naam is misschien wel toepasselijker: Diamir, koning der bergen.
Nanga Parbat werd pas in 1953 voor het eerst beklommen door de Oostenrijker Hermann Buhl, na talrijke pogingen van expedities sinds 1895, waarbij 31 mensen omkwamen.
Een van de flanken van de Nanga Parbat, de Rupalwand wordt door velen beschouwd als de hoogste ijs-en rotswand ter wereld. Hij werd voor het eerst beklommen door Reinhold Messner, een van de befaamdste alpinisten aller tijden.
Nanga Parbat of Nanga Parvata of Diamir is een berg in het westen van de Himalaya in Pakistan van 8126 meter hoog die behoort tot de 14 zogenaamde 8000ers. Nanga Parbats originele naam is misschien wel toepasselijker: Diamir, koning der bergen.
Nanga Parbat werd pas in 1953 voor het eerst beklommen door de Oostenrijker Hermann Buhl, na talrijke pogingen van expedities sinds 1895, waarbij 31 mensen omkwamen.
Een van de flanken van de Nanga Parbat, de Rupalwand wordt door velen beschouwd als de hoogste ijs-en rotswand ter wereld. Hij werd voor het eerst beklommen door Reinhold Messner, een van de befaamdste alpinisten aller tijden.
Ojos del Salado
Ojos del Salado 6,908 m, Andes, Argentina/Chile.
Ojos del Salado 6,908 m, Andes, Argentina/Chile.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Parseierspitze
Die Parseierspitze ist mit 3.036 m der höchste Gipfel der nördlichen Kalkalpen und dabei der einzige, der die 3.000-m-Marke übertrifft. Sie liegt in den Lechtaler Alpen, deren Hauptgipfel sie ist.
Es gibt drei verschiedene Routen auf den Gipfel. Hauptstützpunkt für eine Tour auf die Parseierspitze ist die Augsburger Hütte (2.289m). Die Erstbesteigung erfolgte 1869. Von der Lechtaler Seite wurde sie erstmals 1875 durch Anselm Klotz bestiegen.
Die Parseierspitze ist mit 3.036 m der höchste Gipfel der nördlichen Kalkalpen und dabei der einzige, der die 3.000-m-Marke übertrifft. Sie liegt in den Lechtaler Alpen, deren Hauptgipfel sie ist.
Es gibt drei verschiedene Routen auf den Gipfel. Hauptstützpunkt für eine Tour auf die Parseierspitze ist die Augsburger Hütte (2.289m). Die Erstbesteigung erfolgte 1869. Von der Lechtaler Seite wurde sie erstmals 1875 durch Anselm Klotz bestiegen.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Shisha Pangma
The Shisha Pangma is the 13th highest peak of the world, and is considered by many as one of the easiest 8000m mountains to climb. Shisha Pangma is the highest peak in the Langtang Himal and is located almost due north of Kathmandu entirely on the Tibetan side of the Himalaya. The peak is characterized by its long, steep, craggy southern face rising over 2000m, making it an imposing sight to all would be climbers. The Indian-Nepalese name for the peak is Gosaitan, which denotes “The Holy Place”. The Tibetan name for the mountain is Xixapangma. . It's name literally translates to "The mountain overlooking the grassy plains".
The Shisha Pangma is the 13th highest peak of the world, and is considered by many as one of the easiest 8000m mountains to climb. Shisha Pangma is the highest peak in the Langtang Himal and is located almost due north of Kathmandu entirely on the Tibetan side of the Himalaya. The peak is characterized by its long, steep, craggy southern face rising over 2000m, making it an imposing sight to all would be climbers. The Indian-Nepalese name for the peak is Gosaitan, which denotes “The Holy Place”. The Tibetan name for the mountain is Xixapangma. . It's name literally translates to "The mountain overlooking the grassy plains".
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Dag pos,vanmorgen was ik om 7 uur al pleite,vandaar geen terugzwaai.....quote:
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Vosges mountains
your dream world is a very scary place to be trapped inside all your life
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
Mount Waesche
Geeft toch niets
quote:Op dinsdag 8 augustus 2006 18:37 schreef fotoloog het volgende:
[..]
Dag pos,vanmorgen was ik om 7 uur al pleite,vandaar geen terugzwaai.....
Geeft toch niets
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Yerupaja
Yerupaja of Nevado Yerupaja is een berg gelegen in de Cordillera Huayhuash in Noord-Peru, een deel van de Andes. Met een hoogte van 6,634 m is het de tweede hoogste berg in Peru en de hoogste in de Cordillera Huayhuash. De top werd voor de eerste keer bereikt in 1950 door Jim Maxwell en Dave Harrah.
De lokale naam van de berg is El Carnicero, wat Slager betekent. Deze naam verwijst naar de vlijmscherpe rand van de top. Veel bezoekers beschouwen de Yerupaja als de meest spectaculaire top van Zuid-Amerika.
Er zijn maar enkele succesvolle beklimmingen van deze berg geweest, omdat het een van de moeilijkst te beklimmen bergen van de Andes is. Gewoonlijk wordt de Yerupaja langs de zuidwestelijke flank beklommen.
Yerupaja of Nevado Yerupaja is een berg gelegen in de Cordillera Huayhuash in Noord-Peru, een deel van de Andes. Met een hoogte van 6,634 m is het de tweede hoogste berg in Peru en de hoogste in de Cordillera Huayhuash. De top werd voor de eerste keer bereikt in 1950 door Jim Maxwell en Dave Harrah.
De lokale naam van de berg is El Carnicero, wat Slager betekent. Deze naam verwijst naar de vlijmscherpe rand van de top. Veel bezoekers beschouwen de Yerupaja als de meest spectaculaire top van Zuid-Amerika.
Er zijn maar enkele succesvolle beklimmingen van deze berg geweest, omdat het een van de moeilijkst te beklimmen bergen van de Andes is. Gewoonlijk wordt de Yerupaja langs de zuidwestelijke flank beklommen.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Zuidelijke Alpen
De Nieuw-Zeelandse Alpen of Zuidelijke Alpen is een bergmassief op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Over de gehele lengte van het eiland zorgt het voor een natuurlijke scheiding tussen de west- en oostkust.
In het gebergte bevinden zich 17 toppen van meer dan 3 km en de hoogste daarvan is de Mount Cook (3754 m). Een groot deel is beschermd door verschillende nationale parken. De grootste daarvan zijn het nationaal park Westland in het zuiden en het nationaal park Aoraki Mount Cook rondom Mount Cook
De Nieuw-Zeelandse Alpen of Zuidelijke Alpen is een bergmassief op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Over de gehele lengte van het eiland zorgt het voor een natuurlijke scheiding tussen de west- en oostkust.
In het gebergte bevinden zich 17 toppen van meer dan 3 km en de hoogste daarvan is de Mount Cook (3754 m). Een groot deel is beschermd door verschillende nationale parken. De grootste daarvan zijn het nationaal park Westland in het zuiden en het nationaal park Aoraki Mount Cook rondom Mount Cook
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Nieuw Thema: Misdadigers
Aage Meinesz
Aage Meinesz (19 juni 1942 – 31 oktober 1985) is een Nederlander en is het meest bekend geworden als Aage M., de meesterkraker.
Hij kreeg zijn bijnaam de meesterkraker vanwege zijn vaardigheid met de thermische lans waarmee hij een serie bankroven pleegde.
Nadat hij was gearresteerd en veroordeeld werd hij opgesloten in het Leeuwarder Huis van Bewaring. Hieruit ontsnapte hij door het doorzagen van de tralies van zijn cel. De snijbrander die hij hierbij gebruikte is waarschijnlijk door hulp van buitenaf in zijn bezit gekomen. Na zijn uitbraak dook hij onder bij een politieagente en knoopte een relatie met haar aan.
In 1976 verscheen zijn autobiografisch boek 'Mijn nachten met de thermische lans'.
Meinesz is een keer getrouwd geweest en kreeg uit dit huwelijk één dochter en één zoon: Conny (vernoemd naar zijn vermoorde moeder) en Jelle (vernoemd naar zijn vader). Daarna heeft hij bij verschillende vriendinnen nog twee zoons gekregen en een dochter. Hij overleed op 43-jarige leeftijd aan darmkanker
Aage Meinesz
Aage Meinesz (19 juni 1942 – 31 oktober 1985) is een Nederlander en is het meest bekend geworden als Aage M., de meesterkraker.
Hij kreeg zijn bijnaam de meesterkraker vanwege zijn vaardigheid met de thermische lans waarmee hij een serie bankroven pleegde.
Nadat hij was gearresteerd en veroordeeld werd hij opgesloten in het Leeuwarder Huis van Bewaring. Hieruit ontsnapte hij door het doorzagen van de tralies van zijn cel. De snijbrander die hij hierbij gebruikte is waarschijnlijk door hulp van buitenaf in zijn bezit gekomen. Na zijn uitbraak dook hij onder bij een politieagente en knoopte een relatie met haar aan.
In 1976 verscheen zijn autobiografisch boek 'Mijn nachten met de thermische lans'.
Meinesz is een keer getrouwd geweest en kreeg uit dit huwelijk één dochter en één zoon: Conny (vernoemd naar zijn vermoorde moeder) en Jelle (vernoemd naar zijn vader). Daarna heeft hij bij verschillende vriendinnen nog twee zoons gekregen en een dochter. Hij overleed op 43-jarige leeftijd aan darmkanker
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Mohammed Bouyeri
moordenaar Theo van Gogh
[ Bericht 6% gewijzigd door Tarado op 09-08-2006 23:56:45 (ander fotootje) ]
moordenaar Theo van Gogh
[ Bericht 6% gewijzigd door Tarado op 09-08-2006 23:56:45 (ander fotootje) ]
Willem Endstra
Willem Alexander Arnold Peter Minne Endstra (12 januari 1953 – Amsterdam, 17 mei 2004) was een Nederlands vastgoedhandelaar die werd verdacht van witwaspraktijken en in 2004 werd vermoord. De dader is nog niet gevonden.
Endstra hield immer een low profile en er is dan ook niet veel over hem bekend. Zijn toepasselijke bijnaam was "Stille Willem".
Willem Alexander Arnold Peter Minne Endstra (12 januari 1953 – Amsterdam, 17 mei 2004) was een Nederlands vastgoedhandelaar die werd verdacht van witwaspraktijken en in 2004 werd vermoord. De dader is nog niet gevonden.
Endstra hield immer een low profile en er is dan ook niet veel over hem bekend. Zijn toepasselijke bijnaam was "Stille Willem".
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Ferdie E(lsas)
Ferdi Elsas (1942-) is de Nederlandse ontvoerder en tevens moordenaar van de in 1987 ontvoerde Ahold-topman Gerrit Jan Heijn.
Ferdi Elsas (1942-) is de Nederlandse ontvoerder en tevens moordenaar van de in 1987 ontvoerde Ahold-topman Gerrit Jan Heijn.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Myra Hindley
Myra Hindley (23 juli 1942 – 15 november 2002) was een Brits crimineel en één van de Moors murderers (Heidemoordenaars). Ze zat van 1966 tot aan haar dood in de gevangenis.
Samen met haar vriend, Ian Brady, maakte zij zich schuldig aan het kidnappen, seksueel misbruiken, martelen en vermoorden van een aantal kinderen. De slachtoffers waren Pauline Read, John Kilbride, Keith Bennett, Lesley Ann Downey en Edward Evans. Zij werden vermoord en begraven op de heide van Saddleworth, bij Manchester, vandaar dat de zaak bekend staat als de Moors murders (Heidemoorden). De omvang van de zaak werd pas duidelijk nadat een verdere bekentenis in 1987 leidde tot een groei van het aantal slachtoffers. Keiths lichaam is nooit teruggevonden.
Myra Hindley (23 juli 1942 – 15 november 2002) was een Brits crimineel en één van de Moors murderers (Heidemoordenaars). Ze zat van 1966 tot aan haar dood in de gevangenis.
Samen met haar vriend, Ian Brady, maakte zij zich schuldig aan het kidnappen, seksueel misbruiken, martelen en vermoorden van een aantal kinderen. De slachtoffers waren Pauline Read, John Kilbride, Keith Bennett, Lesley Ann Downey en Edward Evans. Zij werden vermoord en begraven op de heide van Saddleworth, bij Manchester, vandaar dat de zaak bekend staat als de Moors murders (Heidemoorden). De omvang van de zaak werd pas duidelijk nadat een verdere bekentenis in 1987 leidde tot een groei van het aantal slachtoffers. Keiths lichaam is nooit teruggevonden.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Willem Holleeder
Willem Frederik Holleeder (Amsterdam, 29 mei 1958) is een invloedrijk Nederlands crimineel. Hij kreeg in 1983 bekendheid toen duidelijk werd dat hij één van de ontvoerders was van biermagnaat Freddy Heineken. Nadat hij voor deze misdaad een gevangenisstraf had uitgezeten, werkte hij zich op tot een topcrimineel binnen de Amsterdamse misdaadwereld. De bijnaam van Holleeder is de Neus.
Willem Frederik Holleeder (Amsterdam, 29 mei 1958) is een invloedrijk Nederlands crimineel. Hij kreeg in 1983 bekendheid toen duidelijk werd dat hij één van de ontvoerders was van biermagnaat Freddy Heineken. Nadat hij voor deze misdaad een gevangenisstraf had uitgezeten, werkte hij zich op tot een topcrimineel binnen de Amsterdamse misdaadwereld. De bijnaam van Holleeder is de Neus.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Issei Sagawa
Issei Sagawa (佐川一政) (1949- ) is een Japanse kannibaal die in 1981 de Nederlandse studente Renée Hartevelt vermoordde en opat.
Sagawa droomde al jaren van het opeten van zijn geliefde. Het moest een mooi Duits of Nederlands meisje zijn. Daarna wilde hij, conform de dromen die hij had, zelf door iemand anders in een pot worden gekookt en opgegeten, zodat de cirkel rond zou zijn.
Reeds eerder was er een incident en waren er aanwijzingen dat de jonge Issei geestelijk niet in orde was. Zijn machtige vader, een echte zaibatsu, hield hem echter telkens de hand boven het hoofd. Een incident met een Duits meisje liep met een sisser af.
In 1981 studeerde Sagawa aan de Sorbonne en leerde de Nederlandse Renée Hartevelt kennen. Zij was volgens hem de mooiste vrouw die er was. Na een intiem diner bekende Sagawa zijn liefde voor haar. Renée zei dat ze zijn intelligentie bewonderde, maar wees hem toch af. Hierop schoot Sagawa haar dood met een jachtgeweer.
Sagawa begon vervolgens delen van haar lichaam op te eten, en had seks met het dode lichaam. Later beschreef hij "het vlees was zacht, zoals tonijn, het leek te smelten op mijn tong. Met ieder hapje werd ik seksueel opgewonden."
Uiteindelijk begon het vlees te rotten, en moest hij zorgen dat hij het kwijtraakte. Hij stopte het in koffers, en probeerde deze te dumpen. De koffer viel echter open, zodat de stukken vlees duidelijk zichtbaar op straat vielen. Sagawa werd gearresteerd door de Franse politie, maar zijn vader zorgde dat hij aan Japan werd uitgeleverd. Daar zat hij een lichte straf uit en werd na 15 maanden op 12 augustus 1986 vrijgelaten.
Sagawa heeft een boek geschreven over zijn misdrijf, dat razend populair werd in Japan. Hij is vaak te gast bij talkshows en dergelijke, en is daardoor de rijkste en populairste kannibaal ter wereld geworden.
Issei Sagawa (佐川一政) (1949- ) is een Japanse kannibaal die in 1981 de Nederlandse studente Renée Hartevelt vermoordde en opat.
Sagawa droomde al jaren van het opeten van zijn geliefde. Het moest een mooi Duits of Nederlands meisje zijn. Daarna wilde hij, conform de dromen die hij had, zelf door iemand anders in een pot worden gekookt en opgegeten, zodat de cirkel rond zou zijn.
Reeds eerder was er een incident en waren er aanwijzingen dat de jonge Issei geestelijk niet in orde was. Zijn machtige vader, een echte zaibatsu, hield hem echter telkens de hand boven het hoofd. Een incident met een Duits meisje liep met een sisser af.
In 1981 studeerde Sagawa aan de Sorbonne en leerde de Nederlandse Renée Hartevelt kennen. Zij was volgens hem de mooiste vrouw die er was. Na een intiem diner bekende Sagawa zijn liefde voor haar. Renée zei dat ze zijn intelligentie bewonderde, maar wees hem toch af. Hierop schoot Sagawa haar dood met een jachtgeweer.
Sagawa begon vervolgens delen van haar lichaam op te eten, en had seks met het dode lichaam. Later beschreef hij "het vlees was zacht, zoals tonijn, het leek te smelten op mijn tong. Met ieder hapje werd ik seksueel opgewonden."
Uiteindelijk begon het vlees te rotten, en moest hij zorgen dat hij het kwijtraakte. Hij stopte het in koffers, en probeerde deze te dumpen. De koffer viel echter open, zodat de stukken vlees duidelijk zichtbaar op straat vielen. Sagawa werd gearresteerd door de Franse politie, maar zijn vader zorgde dat hij aan Japan werd uitgeleverd. Daar zat hij een lichte straf uit en werd na 15 maanden op 12 augustus 1986 vrijgelaten.
Sagawa heeft een boek geschreven over zijn misdrijf, dat razend populair werd in Japan. Hij is vaak te gast bij talkshows en dergelijke, en is daardoor de rijkste en populairste kannibaal ter wereld geworden.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Jesse James
De Amerikaan Jesse Woodson James werd geboren op 5 september 1847 in Kearney, Missouri. Jesse James staat bekend als een van de schurken van het wilde westen. Hij pleegde een groot aantal overvallen en vermoordde een tiental personen. Op 3 april 1882 werd hij doodgeschoten door een premiejager. Hij was toen onder de naam Tom Howard getrouwd met Zerelda Samuel en liet twee kinderen na.
Jesse speelt de hoofdrol in de Lucky Luke-strip "Jesse James" en in de film American Outlaws.
De Amerikaan Jesse Woodson James werd geboren op 5 september 1847 in Kearney, Missouri. Jesse James staat bekend als een van de schurken van het wilde westen. Hij pleegde een groot aantal overvallen en vermoordde een tiental personen. Op 3 april 1882 werd hij doodgeschoten door een premiejager. Hij was toen onder de naam Tom Howard getrouwd met Zerelda Samuel en liet twee kinderen na.
Jesse speelt de hoofdrol in de Lucky Luke-strip "Jesse James" en in de film American Outlaws.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Richard Kuklinski
Richard Kuklinski (11 april 1935 - 5 maart 2006) was een huurmoordenaar met een asociale gedragsstoornis die geboren werd in Jersey City, New Jersey. Hij werd als kind mishandeld en vermoordde katten en honden als tijdsverdrijf.
R.kuklinskiAls zestienjarige moest hij op straat voor zichzelf zorgen. Hij werd een straatvechter, en bij een gelegenheid sloeg hij met een pijp zes belagers van zich af en bijna dood. Als veertienjarige pleegde hij zijn eerste moord, iets wat hem een grote kick zou hebben gegeven.
Hij ontmoette de maffiagangster Roy DeMeo van de Gambinofamilie. Hij pleegde eerst enkele overvallen, maar de familie realiseerde zich snel zijn waarde als huurmoordenaar.
Gedurende de volgende dertig jaar bracht hij veel van zijn 200 slachtoffers om door gebruik van cyaankali.
Verbazingwekkend genoeg hadden zijn familie en buren geen idee van zijn bestaan. Iedereen meende dat hij een succesvol zakenman was. In 1986 werd hij gearresteerd. Vrijwel de gehele zaak was gebaseerd op de getuigenis van één undercoveragent. In 1998 werd hij veroordeeld tot twee maal levenslang.
Hij stierf een natuurlijke dood op 5 maart 2006.
Richard Kuklinski (11 april 1935 - 5 maart 2006) was een huurmoordenaar met een asociale gedragsstoornis die geboren werd in Jersey City, New Jersey. Hij werd als kind mishandeld en vermoordde katten en honden als tijdsverdrijf.
R.kuklinskiAls zestienjarige moest hij op straat voor zichzelf zorgen. Hij werd een straatvechter, en bij een gelegenheid sloeg hij met een pijp zes belagers van zich af en bijna dood. Als veertienjarige pleegde hij zijn eerste moord, iets wat hem een grote kick zou hebben gegeven.
Hij ontmoette de maffiagangster Roy DeMeo van de Gambinofamilie. Hij pleegde eerst enkele overvallen, maar de familie realiseerde zich snel zijn waarde als huurmoordenaar.
Gedurende de volgende dertig jaar bracht hij veel van zijn 200 slachtoffers om door gebruik van cyaankali.
Verbazingwekkend genoeg hadden zijn familie en buren geen idee van zijn bestaan. Iedereen meende dat hij een succesvol zakenman was. In 1986 werd hij gearresteerd. Vrijwel de gehele zaak was gebaseerd op de getuigenis van één undercoveragent. In 1998 werd hij veroordeeld tot twee maal levenslang.
Hij stierf een natuurlijke dood op 5 maart 2006.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Argh wat is er met Fok! aan de hand
Henry Lee Lucas
Henry Lee Lucas (23 augustus 1936 - 13 maart 2001) is een Amerikaans crimineel en seriemoordenaar. Alhoewel hij eerst een groot aantal moorden bekende, trok hij deze verklaring later in.
Vele bronnen beweren dat 350 moorden door hem gepleegd zijn. Rechercheur Brad Shellady beweert echter dat hij vanaf zijn vrijlating uit de gevangenis in 1975 tot aan zijn arrestatie halverwege 1983 een onvoorstelbaar aantal van 3000 moorden zou hebben gepleegd, wat gelijk staat aan ongeveer één per dag.
Henry Lee Lucas
Henry Lee Lucas (23 augustus 1936 - 13 maart 2001) is een Amerikaans crimineel en seriemoordenaar. Alhoewel hij eerst een groot aantal moorden bekende, trok hij deze verklaring later in.
Vele bronnen beweren dat 350 moorden door hem gepleegd zijn. Rechercheur Brad Shellady beweert echter dat hij vanaf zijn vrijlating uit de gevangenis in 1975 tot aan zijn arrestatie halverwege 1983 een onvoorstelbaar aantal van 3000 moorden zou hebben gepleegd, wat gelijk staat aan ongeveer één per dag.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Frans Meijer
Frans Meijer, alias Stekel, was in 1983 een van de ontvoerders van Freddy Heineken en diens chauffeur Ab Doderer.
Meijer zorgde ervoor dat Heineken en Doderer te eten kregen. In zijn stamkroeg in de Amsterdamse Westerstraat zou hij tegen etenstijd steevast hebben gezegd dat hij Heineken even eten ging geven. Dat het hier geen grap betrof werd pas later duidelijk. Nadat de ontvoerders door de politie waren ontmaskerd dook Meijer onder, om zich korte tijd later vrijwillig aan te geven. Naar verluidt maakte hij een verwarde indruk. Als voorbereiding op zijn berechting werd hij in 1985 in het Pieter Baan Centrum onderzocht, alwaar hij alsnog ontsnapte. Hij verdween spoorloos.
Misdaadjournalist Peter R. de Vries spoorde hem in 1994 in Paraguay op. Meijer was daar met de Paraguayaanse Maria Christilda getrouwd bij wie hij drie kinderen had, en hij exploiteerde een restaurant. In 1995 werd hij gearresteerd. Door een procedurefout kwam hij enkele weken later weer vrij. In 1998 werd Meijer opnieuw gearresteerd. Na een jarenlang juridisch gevecht werd Meijer in 2002 aan Nederland uitgeleverd. Meijer had zijn straf in Paraguay willen uitzitten om zijn vrouw en kinderen te kunnen blijven zien.
In Paraguay had Meijer een innerlijke verandering doorgemaakt. Hij was christen geworden en (mede) hierdoor betreurde hij de ontvoering van Heineken en Doderer. Toen zijn collega ontvoerder Cor van Hout begin 2003 werd vermoord, liet Meijer in de Telegraaf van 27 januari een advertentie plaatsen met de tekst "COR, ik zal voor je bidden."
Meijer werd in januari 2005 in Nederland vrijgelaten. Thomas van der Bijl, die optrad als chauffeur, verklaarde dat ze kort hierna werden klemgereden door Willem Holleeder. Die zou Meijer $9000,- hebben toegezegd, en ook het dringende advies hebben gegeven om zo snel mogelijk weer naar Paraguay te vertrekken. Op 23 februari van dat jaar vertrok hij weer naar Paraguay.
Frans Meijer, alias Stekel, was in 1983 een van de ontvoerders van Freddy Heineken en diens chauffeur Ab Doderer.
Meijer zorgde ervoor dat Heineken en Doderer te eten kregen. In zijn stamkroeg in de Amsterdamse Westerstraat zou hij tegen etenstijd steevast hebben gezegd dat hij Heineken even eten ging geven. Dat het hier geen grap betrof werd pas later duidelijk. Nadat de ontvoerders door de politie waren ontmaskerd dook Meijer onder, om zich korte tijd later vrijwillig aan te geven. Naar verluidt maakte hij een verwarde indruk. Als voorbereiding op zijn berechting werd hij in 1985 in het Pieter Baan Centrum onderzocht, alwaar hij alsnog ontsnapte. Hij verdween spoorloos.
Misdaadjournalist Peter R. de Vries spoorde hem in 1994 in Paraguay op. Meijer was daar met de Paraguayaanse Maria Christilda getrouwd bij wie hij drie kinderen had, en hij exploiteerde een restaurant. In 1995 werd hij gearresteerd. Door een procedurefout kwam hij enkele weken later weer vrij. In 1998 werd Meijer opnieuw gearresteerd. Na een jarenlang juridisch gevecht werd Meijer in 2002 aan Nederland uitgeleverd. Meijer had zijn straf in Paraguay willen uitzitten om zijn vrouw en kinderen te kunnen blijven zien.
In Paraguay had Meijer een innerlijke verandering doorgemaakt. Hij was christen geworden en (mede) hierdoor betreurde hij de ontvoering van Heineken en Doderer. Toen zijn collega ontvoerder Cor van Hout begin 2003 werd vermoord, liet Meijer in de Telegraaf van 27 januari een advertentie plaatsen met de tekst "COR, ik zal voor je bidden."
Meijer werd in januari 2005 in Nederland vrijgelaten. Thomas van der Bijl, die optrad als chauffeur, verklaarde dat ze kort hierna werden klemgereden door Willem Holleeder. Die zou Meijer $9000,- hebben toegezegd, en ook het dringende advies hebben gegeven om zo snel mogelijk weer naar Paraguay te vertrekken. Op 23 februari van dat jaar vertrok hij weer naar Paraguay.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Michel Nihoul
Michel Nihoul (23 april 1941) is een Belgische zakenman en oplichter uit Brussel. In 2004 heeft hij terecht gestaan als vermeend lid van de bende van Marc Dutroux.
In de jaren zeventig en tachtig staat Nihoul in Brussel bekend als een frequent bezoeker van seksfuiven. Hij blijkt tal van hooggeplaatste figuren uit politiek en zakenwereld te kennen. Ook is hij actief als radiomaker. Tussendoor wordt hij een aantal malen veroordeeld in oplichtingszaken.
Over zijn aandeel in de activiteiten van Dutroux bestaat veel onduidelijkheid. Aanvankelijk wordt hij gezien als bendeleider. Later wordt zijn rol door zowel onderzoekers als media geminimaliseerd. Daarin komt ook geen verandering als Regina Louf belastende verklaringen tegen hem aflegt.
Bij de start van het proces-Dutroux is het de vraag of Nihoul alleen een oplichter en drugshandelaar is die 'toevallig' met Dutroux zaken deed, of dat hij de centrale figuur in een pedofilienetwerk was. Hij staat terecht voor bendevorming, ontvoering en drugshandel.
Nihoul ontkent iedere betrokkenheid bij de ontvoeringen. Hij zou weliswaar drugs verkocht hebben aan Dutroux en Michel Lelièvre, maar zou dit gedaan hebben in opdracht van de rijkswacht om in de bende te infiltreren - iets wat hij eerder overigens ontkende.
Nihoul werd uiteindelijk vrijgesproken van betrokkenheid bij de ontvoeringen en alleen veroordeeld voor de drugsfeiten en bendevorming. Het leverde hem vijf jaar gevangenisstraf op. In het voorjaar van 2006 kwam hij vervroegd vrij.
Michel Nihoul (23 april 1941) is een Belgische zakenman en oplichter uit Brussel. In 2004 heeft hij terecht gestaan als vermeend lid van de bende van Marc Dutroux.
In de jaren zeventig en tachtig staat Nihoul in Brussel bekend als een frequent bezoeker van seksfuiven. Hij blijkt tal van hooggeplaatste figuren uit politiek en zakenwereld te kennen. Ook is hij actief als radiomaker. Tussendoor wordt hij een aantal malen veroordeeld in oplichtingszaken.
Over zijn aandeel in de activiteiten van Dutroux bestaat veel onduidelijkheid. Aanvankelijk wordt hij gezien als bendeleider. Later wordt zijn rol door zowel onderzoekers als media geminimaliseerd. Daarin komt ook geen verandering als Regina Louf belastende verklaringen tegen hem aflegt.
Bij de start van het proces-Dutroux is het de vraag of Nihoul alleen een oplichter en drugshandelaar is die 'toevallig' met Dutroux zaken deed, of dat hij de centrale figuur in een pedofilienetwerk was. Hij staat terecht voor bendevorming, ontvoering en drugshandel.
Nihoul ontkent iedere betrokkenheid bij de ontvoeringen. Hij zou weliswaar drugs verkocht hebben aan Dutroux en Michel Lelièvre, maar zou dit gedaan hebben in opdracht van de rijkswacht om in de bende te infiltreren - iets wat hij eerder overigens ontkende.
Nihoul werd uiteindelijk vrijgesproken van betrokkenheid bij de ontvoeringen en alleen veroordeeld voor de drugsfeiten en bendevorming. Het leverde hem vijf jaar gevangenisstraf op. In het voorjaar van 2006 kwam hij vervroegd vrij.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Okan O.
In 1996 (?) beviel Marion van haar dochter Romy, verwekt door haar Turks - Koerdische vriend Okan O. Tussen haar en haar vriend waren regelmatig ruzies, waarin Marion meerdere malen mishandeld was. Sinds het verdwijnen van Marion en Romy zag de politie de 24-jarige vriend van Marion direct als hoofdverdachte.
De ouders van Marion - Hans en Corrie van Buuren - waren er ook van overtuigd dat Okan O. de moordenaar van hun dochter en kleindochter was. Corrien van Buuren noemde O. in een interview een "monster zonder geweten" en zij en haar man konden absoluut niet begrijpen wat Marion in die "griezel" zag. De ouders namen contact op met misdaadverslaggever Peter R. de Vries die Okan O. dag en nacht bleef achtervolgen met directe vragen over de toestand van Marion en Romy en probeerde op zijn geweten in te praten. Okan O. antwoordde nergens op en verklaarde in een televisieinterview De Vries te laten liquideren wanneer De Vries hem zou blijven lastigvallen.
Omdat er een gerucht ging dat alleen Marion vermoord was, maar Romy door Okan O. naar Turkije was gebracht, besloot De Vries samen met moeder Corrie naar Turkije te gaan, waar het duo naar Romy zocht. Okan O., die inmiddels voor andere vergrijpen in voorarrest in de strafgevangenis in Scheveningen zat, overleed in mei 1998 in zijn cel aan kanker.
In 2002 legde de 24-jarige Özgur O. bij Peter R. de Vries een verklaring af dat Okan O. zowel zijn vriendin als zijn dochter ombracht, en vertelde hem dat hij en zijn broer Okan hen in 1997 hadden begraven in de duinen tussen Egmond en Bergen. Waarom zijn broer de dubbele moord had gepleegd, wist Özgur niet te vertellen. Na de dood van zijn broer had Özgur naar eigen zeggen last gekregen van zijn geweten, en besloot hij om de ouders van Marion de plek aan te wijzen waar Marion en haar dochter begraven lagen. De lijken van Marion en Romy werden op de aangewezen plek aangetroffen.
In 1996 (?) beviel Marion van haar dochter Romy, verwekt door haar Turks - Koerdische vriend Okan O. Tussen haar en haar vriend waren regelmatig ruzies, waarin Marion meerdere malen mishandeld was. Sinds het verdwijnen van Marion en Romy zag de politie de 24-jarige vriend van Marion direct als hoofdverdachte.
De ouders van Marion - Hans en Corrie van Buuren - waren er ook van overtuigd dat Okan O. de moordenaar van hun dochter en kleindochter was. Corrien van Buuren noemde O. in een interview een "monster zonder geweten" en zij en haar man konden absoluut niet begrijpen wat Marion in die "griezel" zag. De ouders namen contact op met misdaadverslaggever Peter R. de Vries die Okan O. dag en nacht bleef achtervolgen met directe vragen over de toestand van Marion en Romy en probeerde op zijn geweten in te praten. Okan O. antwoordde nergens op en verklaarde in een televisieinterview De Vries te laten liquideren wanneer De Vries hem zou blijven lastigvallen.
Omdat er een gerucht ging dat alleen Marion vermoord was, maar Romy door Okan O. naar Turkije was gebracht, besloot De Vries samen met moeder Corrie naar Turkije te gaan, waar het duo naar Romy zocht. Okan O., die inmiddels voor andere vergrijpen in voorarrest in de strafgevangenis in Scheveningen zat, overleed in mei 1998 in zijn cel aan kanker.
In 2002 legde de 24-jarige Özgur O. bij Peter R. de Vries een verklaring af dat Okan O. zowel zijn vriendin als zijn dochter ombracht, en vertelde hem dat hij en zijn broer Okan hen in 1997 hadden begraven in de duinen tussen Egmond en Bergen. Waarom zijn broer de dubbele moord had gepleegd, wist Özgur niet te vertellen. Na de dood van zijn broer had Özgur naar eigen zeggen last gekregen van zijn geweten, en besloot hij om de ouders van Marion de plek aan te wijzen waar Marion en haar dochter begraven lagen. De lijken van Marion en Romy werden op de aangewezen plek aangetroffen.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Michael Peterson
Michael Peterson is een in Wales geboren crimineel die het merendeel van zijn leven (na zijn negentiende jaar) in gevangenissen doorbracht. Hij noemt zichzelf Charles Bronson, naar de gelijknamige filmacteur.
In 1974 kwam hij achter de tralies voor een gewelddadige overval en sindsdien is zijn verblijf in de cel meerdere malen verlengd. In de tussentijd bracht hij slechts 3 maanden in vrijheid door. Hij bracht in totaal 22 jaar in isolatie door vanwege herhaalde aanvallen op mede-gevangenen en bewakers. Ook was hij meermalen betrokken bij gijzelingsacties. Zijn gevaarlijke gedrag leidde er toe dat hij al 120 gevangenissen heeft bezocht.
In de gevangenis onderwierp hij zich aan een extreem fitness programma, onder andere bestaande uit 2500 keer opdrukken per dag. In 2002 bracht hij een boek uit getiteld Solitary Fitness waarin hij zijn trainingsmethoden met minimale middelen en ruimte uitlegde.
Michael Peterson is een in Wales geboren crimineel die het merendeel van zijn leven (na zijn negentiende jaar) in gevangenissen doorbracht. Hij noemt zichzelf Charles Bronson, naar de gelijknamige filmacteur.
In 1974 kwam hij achter de tralies voor een gewelddadige overval en sindsdien is zijn verblijf in de cel meerdere malen verlengd. In de tussentijd bracht hij slechts 3 maanden in vrijheid door. Hij bracht in totaal 22 jaar in isolatie door vanwege herhaalde aanvallen op mede-gevangenen en bewakers. Ook was hij meermalen betrokken bij gijzelingsacties. Zijn gevaarlijke gedrag leidde er toe dat hij al 120 gevangenissen heeft bezocht.
In de gevangenis onderwierp hij zich aan een extreem fitness programma, onder andere bestaande uit 2500 keer opdrukken per dag. In 2002 bracht hij een boek uit getiteld Solitary Fitness waarin hij zijn trainingsmethoden met minimale middelen en ruimte uitlegde.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Vidkun Abraham Lauritz Jonssøn Quisling
Vidkun Abraham Lauritz Jonssøn Quisling (Fyresdal, 18 juli 1887 - 24 oktober 1945) was een Noorse nationaal-socialist, collaborateur en leider van de partij Nasjonal Samling (Nationale Eenheid) in Noorwegen.
Hij wilde dat Noorwegen bezet zou worden door Duitsland, omdat hij zich verbonden voelde met de nazi's. Op 9 april 1940 werd Noorwegen bezet door Duitsland.
Quisling hoopte door de Duitsers erkend te worden als de leider van Noorwegen, maar in zijn plaats werd Josef Terboven hiervoor gekozen.
De Nasjonal Samling werd wel door de Duitsers erkend als enige politieke partij en op 1 februari 1943 werd Quisling benoemd tot minister-president van Noorwegen.
Na de Tweede Wereldoorlog werd Quisling ter dood veroordeeld en op 24 oktober 1945 werd hij geëxecuteerd.
Quisling is ook een Nederlands woord dat staat voor collaborateur en verrader.
Vidkun Abraham Lauritz Jonssøn Quisling (Fyresdal, 18 juli 1887 - 24 oktober 1945) was een Noorse nationaal-socialist, collaborateur en leider van de partij Nasjonal Samling (Nationale Eenheid) in Noorwegen.
Hij wilde dat Noorwegen bezet zou worden door Duitsland, omdat hij zich verbonden voelde met de nazi's. Op 9 april 1940 werd Noorwegen bezet door Duitsland.
Quisling hoopte door de Duitsers erkend te worden als de leider van Noorwegen, maar in zijn plaats werd Josef Terboven hiervoor gekozen.
De Nasjonal Samling werd wel door de Duitsers erkend als enige politieke partij en op 1 februari 1943 werd Quisling benoemd tot minister-president van Noorwegen.
Na de Tweede Wereldoorlog werd Quisling ter dood veroordeeld en op 24 oktober 1945 werd hij geëxecuteerd.
Quisling is ook een Nederlands woord dat staat voor collaborateur en verrader.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Rocky Tuanakotta
Matheus Constantijn "Rocky" Tuanakotta (1969 – ) is bekend geworden als Nederlands afperser en beroepsfantast van Molukse afkomst.
Op 3 januari 2001 kwam hij in het nieuws omdat hij beweerde woordvoerder te zijn van de Amerikaanse supermarktketen Wal-Mart. Het bedrijf zou bereid zijn via een Europese dochteronderneming in de noodlijdende Arnhemse voetbalclub Vitesse te investeren. Tuanakotta belegde op 4 januari een persconferentie in het Sheraton-hotel op luchthaven Schiphol maar van Wal-Mart kwam niemand opdagen, en Tuanakotta werd de toegang ontzegd omdat hij geen bankgarantie voor de zaalhuur kon overleggen. Bij Wal-Mart was geen Tuanakotta bekend, en het 'dochterbedrijf' Euromart bleek wel te bestaan, maar was een bedrijfje in Internetdomeinen dat niets met Wal-Mart had te maken.
In januari 2001 besloot Karel Aalbers aangifte te doen tegen Tuanakotta ter zake van smaad en laster, omdat Tuanakotta zou hebben beweerd dat Aalbers banden had met Wal-Mart. Tuanakotta verklaarde dat hij de persconferentie had georganiseerd in opdracht van Cor Guijt, bestuurslid van Vitesse. De bedoeling zou zijn geweest Aalbers in diskrediet te brengen en zo weg te werken bij Vitesse. Tuanakotta beweerde onder ede van een medewerker van Guijt 190 duizend gulden te hebben ontvangen.
In januari 2003 lichtte Tuanakotta Emile Ratelband voor enkele duizenden euro's op. Onder de naam "Carlos Tuanakotta" had hij Ratelband voorgespiegeld over een videoband te beschikken waaruit zou blijken dat minister Zalm meer wist van de moord op Pim Fortuyn. Ratelband betaalde grif, maar ontving geen videoband.
Door de Nederlandse RTV-omroep TROS werd hij op 13 februari 2003 in het televisieprogramma Opgelicht afgeschilderd als beroepsfantast. Tuanakotta zou niet alleen Vitesse maar ook de voetbalclubs AFC, AGOVV en NAC met reddingsplannen hebben benaderd, evenals autocoureur Christijan Albers; de Spaarselect-schaatsploeg; en de Nederlandse Volleybal Bond (NeVoBo). Met een redacteur van Opgelicht maakte hij wel een afspraak, maar hij kwam niet opdagen
In december 2004 werden John de Mol en enkele medewerkers van zijn investeringsbedrijf Talpa Capital wekenlang bedreigd. Tuanakotta dreigde een aanslag te plegen, tenzij De Mol 4 miljoen euro zou betalen. Hij had een compleet plan bedacht om De Mol af te persen. Eerst deed hij, zogenaamd namens De Mol's investeringsbedrijf, biedingen op verschillende Europese voetbalclubs waaronder Lazio Roma, KV Mechelen, Leeds United en Atletico Madrid. Ook benaderde hij de European Football League en het Formule-1-raceteam van Honda. Enkele spookbiedingen, waaronder die op het stadion van Atletico Madrid, werden serieus genomen en haalden zelfs de kranten. De Mol deed daarop aangifte van oplichting.
Tuanakotta benaderde vervolgens Talpa Capital met zijn eisen. In een fax gaf hij instructies voor het overdragen van 4 miljoen euro 'losgeld'. Indien betaling uitbleef, zou Tuanakotta er volgens eigen zeggen voor zorgen dat Talpa Capital en het telecombedrijf Versatel, voor bijna 50% bezit van Talpa Capital, zeer negatief in het nieuws zouden komen. Het aandeel Versatel zou dan een vrije val maken, dreigde Tuanakotta. Toen hem duidelijk werd dat De Mol niet bereid was op zijn eisen in te gaan, bedreigde hij een medewerker van Talpa Capital. "Jij hebt ook bescherming nodig. Klaas Bruinsma, ja. Denk aan je gezin" emailde Tuanakotta aan deze medewerker.
Later beschuldigde Tuanakotta SBS6-sportchef Lex Muller ervan achter ontvoeringsplannen voor De Mol te zitten. Muller zou volgens Tuanakotta hebben willen voorkomen dat de voetbalrechten van de NOS naar Talpa zouden gaan.
Tijdens de pro forma-behandeling van de Talpa-zaak, op 17 augustus 2005, werd bekend dat Tuanakotta ook werd verdacht van drie valse bommeldingen. Ook zou hij ten onrechte hebben gemeld dat in een trein bij Zwolle een man zat met een vuurwapen. Vooral zijn melding op 1 december 2004 dat in een trein op station Rotterdam Centraal een man zou zitten met een handgranaat, zorgde voor veel overlast. Destijds werd uit voorzorg al het treinverkeer naar Rotterdam CS stilgelegd. Het station werd ontruimd. De trein werd doorzocht, maar een man met handgranaat werd niet gevonden. De stem van Tuanakotta zou door het Nederlands Forensisch Instituut zijn herkend van een bandopname.
Op 7 december 2005 werd Tuanakotta veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf. Op 16 maart 2006 meldde hij zich niet om zijn straf uit te zitten, maar onttrok hij zich aan het korte, laatste gedeelte daarvan.
Charlie da Silva
Charlie da Silva (1956 ? - ) is een Chileense crimineel, die een deel van zijn criminele loopbaan in Nederland heeft doorgebracht. In 2003 werd hij een nationale bekendheid, toen Peter R. de Vries hem opspoorde en interviewde over de vermeende verhouding tussen Klaas Bruinsma en Mabel Wisse Smit, op dat moment de verloofde van Prins Johan Friso. Mede naar aanleiding van de verklaring van Da Silva werd besloten geen toestemmingswet voor het huwelijk in te dienen bij de Staten-Generaal, omdat het paar niet volledige en onjuiste informatie had verstrekt aan de minister-president.
Da Silva kwam in het midden van de jaren zeventig naar Nederland. Hij werkte aanvankelijk bij Martinair, maar kwam al gauw in de Amsterdamse drugshandel terecht. Hij stond bekend als 'Charlie van de Warmoesstraat'. In 1983 schoot Da Silva bij een viskraam in Amsterdam-Zuid een landgenoot dood. In de kranten werd deze criminele afrekening destijds omschreven als 'de haringkarmoord'. Er volgde een gangsteroorlog tussen rivaliserende Chileense drugsbendes. Binnen enkele maanden tijd werden drie Chilenen vermoord en raakten anderen verwond. Ook vonden ontvoeringen plaats. Hoewel Da Silva in alle drie liquidaties verdachte was, werd hij alleen voor de haringkarmoord veroordeeld. Hij kreeg hiervoor acht jaar gevangenisstraf.
Tijdens zijn gevangenisstraf leerde Da Silva in de Scheveningse gevangenis Cor van Hout kennen. Na overplaatsing naar de Bijlmerbajes maakte hij kennis met drugsbaron Klaas Bruinsma, die gevangen zat wegens doodslag. Toen beiden weer op vrije voeten waren, werd Da Silva zijn lijfwacht. Aanvankelijk woonden ze permanent in een suite in het Amstel Hotel. Toen de grond hen te heet onder de voeten werd, leefden Bruinsma en Da Silva op de voormalige reddingboot Neeltje Jacoba. Da Silva zou Mabel Wisse Smit aan boord van dit schip hebben ontmoet.
Kort na de moord op Bruinsma (1991) bemiddelde Da Silva nog bij de terugverkoop van twee gestolen schilderijen van Frans Hals en Jacob van Ruysdael. Hij zou hiervoor van Justitie een half miljoen gulden hebben ontvangen. Vervolgens keerde hij terug naar Chili, waar hij een teruggetrokken bestaan leidde. Misdaadverslaggever Peter R. de Vries interviewde hem in Chili. Da Silva vertelde onder meer dat Mabel Wisse Smit soms aan boord van de Neeltje Jacoba met Klaas Bruinsma sliep. Hij zou het paar wel eens ontbijt op bed hebben gebracht. Op 2 oktober 2003 werd het interview uitgezonden. Hoewel Wisse Smit vooraf een ontkennend verklaring liet uitgaan, sloegen de beweringen van Da Silva in als een bom. In een vervolguitzending op 9 oktober herhaalde Da Silva zijn beweringen en weersprak hij een ontlastende verklaring van Geurt Roos, een andere oud-lijfwacht van Bruinsma.
Zijn uitspraken, gedaan met een zwaar accent, als "zai was die waif van die Lange", en "Mabel, ken jai mai nog?" waren korte tijd populair. Ze kwamen op een Internet soundboard van weblog 'Back To The Future' terecht, dat na juridische actie van Endemol werd ontmanteld.
Charlie da Silva (1956 ? - ) is een Chileense crimineel, die een deel van zijn criminele loopbaan in Nederland heeft doorgebracht. In 2003 werd hij een nationale bekendheid, toen Peter R. de Vries hem opspoorde en interviewde over de vermeende verhouding tussen Klaas Bruinsma en Mabel Wisse Smit, op dat moment de verloofde van Prins Johan Friso. Mede naar aanleiding van de verklaring van Da Silva werd besloten geen toestemmingswet voor het huwelijk in te dienen bij de Staten-Generaal, omdat het paar niet volledige en onjuiste informatie had verstrekt aan de minister-president.
Da Silva kwam in het midden van de jaren zeventig naar Nederland. Hij werkte aanvankelijk bij Martinair, maar kwam al gauw in de Amsterdamse drugshandel terecht. Hij stond bekend als 'Charlie van de Warmoesstraat'. In 1983 schoot Da Silva bij een viskraam in Amsterdam-Zuid een landgenoot dood. In de kranten werd deze criminele afrekening destijds omschreven als 'de haringkarmoord'. Er volgde een gangsteroorlog tussen rivaliserende Chileense drugsbendes. Binnen enkele maanden tijd werden drie Chilenen vermoord en raakten anderen verwond. Ook vonden ontvoeringen plaats. Hoewel Da Silva in alle drie liquidaties verdachte was, werd hij alleen voor de haringkarmoord veroordeeld. Hij kreeg hiervoor acht jaar gevangenisstraf.
Tijdens zijn gevangenisstraf leerde Da Silva in de Scheveningse gevangenis Cor van Hout kennen. Na overplaatsing naar de Bijlmerbajes maakte hij kennis met drugsbaron Klaas Bruinsma, die gevangen zat wegens doodslag. Toen beiden weer op vrije voeten waren, werd Da Silva zijn lijfwacht. Aanvankelijk woonden ze permanent in een suite in het Amstel Hotel. Toen de grond hen te heet onder de voeten werd, leefden Bruinsma en Da Silva op de voormalige reddingboot Neeltje Jacoba. Da Silva zou Mabel Wisse Smit aan boord van dit schip hebben ontmoet.
Kort na de moord op Bruinsma (1991) bemiddelde Da Silva nog bij de terugverkoop van twee gestolen schilderijen van Frans Hals en Jacob van Ruysdael. Hij zou hiervoor van Justitie een half miljoen gulden hebben ontvangen. Vervolgens keerde hij terug naar Chili, waar hij een teruggetrokken bestaan leidde. Misdaadverslaggever Peter R. de Vries interviewde hem in Chili. Da Silva vertelde onder meer dat Mabel Wisse Smit soms aan boord van de Neeltje Jacoba met Klaas Bruinsma sliep. Hij zou het paar wel eens ontbijt op bed hebben gebracht. Op 2 oktober 2003 werd het interview uitgezonden. Hoewel Wisse Smit vooraf een ontkennend verklaring liet uitgaan, sloegen de beweringen van Da Silva in als een bom. In een vervolguitzending op 9 oktober herhaalde Da Silva zijn beweringen en weersprak hij een ontlastende verklaring van Geurt Roos, een andere oud-lijfwacht van Bruinsma.
Zijn uitspraken, gedaan met een zwaar accent, als "zai was die waif van die Lange", en "Mabel, ken jai mai nog?" waren korte tijd populair. Ze kwamen op een Internet soundboard van weblog 'Back To The Future' terecht, dat na juridische actie van Endemol werd ontmanteld.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Andrej Tsjikatilo
Andrej Tsjikatilo (16 oktober 1936 – 14 februari 1994) was een seriemoordenaar.
Het vermoorden, genitaal verminken, en opeten van met name jonge kinderen bezorgden Andrej Tsjikatilo de bijnaam "de Sovjet Hannibal Lecter" of bekender nog "de Rostov ripper". Hij bekende 53 moorden en noemde zichzelf bij zijn veroordeling "een vergissing van de natuur" en een "wild beest".
In zijn jeugd werd zijn broer door hongerige Russische boeren vermoord en ter plekke opgegeten. Hoewel Tsjikatilo hier niet bij was, zouden de verhalen van zijn moeder hierover hem beïnvloed kunnen hebben. Hij gaf toe 53 mensen op een gruwelijke manier te hebben vermoord en verminkt. Hij lokte kinderen het bos in, waarna hij ze wurgde, hun mond met modder vulde, en tepels en genitaliën afbeet.
Bij zijn proces werd hij in een stalen kooi gezet, niet om de mensen tegen hem te beschermen, maar om hem tegen het woedende publiek te beschermen. Hij werd ter dood veroordeeld en in 1994 geëxecuteerd.
Andrej Tsjikatilo (16 oktober 1936 – 14 februari 1994) was een seriemoordenaar.
Het vermoorden, genitaal verminken, en opeten van met name jonge kinderen bezorgden Andrej Tsjikatilo de bijnaam "de Sovjet Hannibal Lecter" of bekender nog "de Rostov ripper". Hij bekende 53 moorden en noemde zichzelf bij zijn veroordeling "een vergissing van de natuur" en een "wild beest".
In zijn jeugd werd zijn broer door hongerige Russische boeren vermoord en ter plekke opgegeten. Hoewel Tsjikatilo hier niet bij was, zouden de verhalen van zijn moeder hierover hem beïnvloed kunnen hebben. Hij gaf toe 53 mensen op een gruwelijke manier te hebben vermoord en verminkt. Hij lokte kinderen het bos in, waarna hij ze wurgde, hun mond met modder vulde, en tepels en genitaliën afbeet.
Bij zijn proces werd hij in een stalen kooi gezet, niet om de mensen tegen hem te beschermen, maar om hem tegen het woedende publiek te beschermen. Hij werd ter dood veroordeeld en in 1994 geëxecuteerd.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Etienne Urka
Etienne Urka, geboren op augustus 1954 is een Surinaams crimineel.
Urka, alias Eutje, alias De generaal, werd geboren te Paramaribo. Op zijn veertiende belandde hij wegens inbraken in de jeugdgevangenis in het voormalige Lloyd Hotel te Amsterdam. In 1974 kocht hij een wapen bij Paul Wilking ("Pistolen Paultje") dat per ongeluk afging, waarbij Urka Wilkings ochtendjas en gasfornuis doorboorde. Hij zou de tip hebben gegeven waardoor in het voorjaar van 1975 de poging Juliana te gijzelen verijdeld kon worden.
Halverwege de jaren tachtig trad hij in dienst bij Klaas Bruinsma als lijfwacht, en groeide uit tot tweede man van de organisatie. Na Bruinsma's liquidatie zou hij onder andere bodyguard Geurt Roos en zijn voormalige bazin Thea Moear financieel hebben benadeeld.
In 1992 begon het IRT met de Operatie Delta die gericht was tegen de organisatie van Urka. In 1998 werd hij tot zes jaar gevangenisstraf veroordeeld wegens hasjhandel en lidmaatschap van een criminele organisatie, na een proces waarin Thea Moear een van de getuigen was. In april 1999 werd hij in hoger beroep vrijgesproken.
Toen hij in 1995 hoorde dat filmregisseur Gerrard Verhage de filmrechten van De Dominee, een boek geïnspireerd op het leven van Klaas Bruinsma, had gekocht zou Urka Verhage geld hebben geboden als zijn leven uit de film werd geschreven en namen en toespelingen naar bestaande situaties zouden worden verwijderd. Verhage zou zijn gezwicht.
Etienne Urka, geboren op augustus 1954 is een Surinaams crimineel.
Urka, alias Eutje, alias De generaal, werd geboren te Paramaribo. Op zijn veertiende belandde hij wegens inbraken in de jeugdgevangenis in het voormalige Lloyd Hotel te Amsterdam. In 1974 kocht hij een wapen bij Paul Wilking ("Pistolen Paultje") dat per ongeluk afging, waarbij Urka Wilkings ochtendjas en gasfornuis doorboorde. Hij zou de tip hebben gegeven waardoor in het voorjaar van 1975 de poging Juliana te gijzelen verijdeld kon worden.
Halverwege de jaren tachtig trad hij in dienst bij Klaas Bruinsma als lijfwacht, en groeide uit tot tweede man van de organisatie. Na Bruinsma's liquidatie zou hij onder andere bodyguard Geurt Roos en zijn voormalige bazin Thea Moear financieel hebben benadeeld.
In 1992 begon het IRT met de Operatie Delta die gericht was tegen de organisatie van Urka. In 1998 werd hij tot zes jaar gevangenisstraf veroordeeld wegens hasjhandel en lidmaatschap van een criminele organisatie, na een proces waarin Thea Moear een van de getuigen was. In april 1999 werd hij in hoger beroep vrijgesproken.
Toen hij in 1995 hoorde dat filmregisseur Gerrard Verhage de filmrechten van De Dominee, een boek geïnspireerd op het leven van Klaas Bruinsma, had gekocht zou Urka Verhage geld hebben geboden als zijn leven uit de film werd geschreven en namen en toespelingen naar bestaande situaties zouden worden verwijderd. Verhage zou zijn gezwicht.
Ik ben niet labiel. Ik ben emotioneel flexibel.
Karl Wolff
Karl Wolff (Darmstadt, 13 mei 1900 - Rosenheim, 17 juli 1984) was een SS-Obergruppenführer.
Op 7 oktober 1931 werd hij zowel lid van de NSDAP als van de SS. In juli 1943 werd hij door Heinrich Himmler tot de hoogste Polizeiführer en SS'er van Italië benoemd.
Na de Tweede Wereldoorlog werd Wolff samen met zijn gezin op 13 mei 1945 door Amerikaanse troepen gearresteerd en op 21 augustus 1945 werd hij overgebracht naar de gevangenis voor oorlogsmisdadigers in Neurenberg. Daar werd hij nog niet voor de rechter gedaagd, maar hij werd in januari 1948 overgedragen aan de Britten. Eind 1948 werd hij door een rechtbank in Hamburg veroordeeld tot vijf jaren gevangenisstraf. Deze straf werd in 1949 verkort tot vier jaren en hij kwam in 1953 vrij.
Op 18 januari 1962 werd een arrestatiebevel tegen hem uitgevaardigd en op 30 september 1964 werd hij veroordeeld tot 15 jaren gevangenisstraf door de rechtbank van München, wegens medeplichtigheid aan de moord op 300.000 joden. Eind augustus 1969 werd hij wegens ziekte vervroegd vrijgelaten. Hij overleed op 17 juli 1984 in het ziekenhuis van Rosenheim.
Karl Wolff (Darmstadt, 13 mei 1900 - Rosenheim, 17 juli 1984) was een SS-Obergruppenführer.
Op 7 oktober 1931 werd hij zowel lid van de NSDAP als van de SS. In juli 1943 werd hij door Heinrich Himmler tot de hoogste Polizeiführer en SS'er van Italië benoemd.
Na de Tweede Wereldoorlog werd Wolff samen met zijn gezin op 13 mei 1945 door Amerikaanse troepen gearresteerd en op 21 augustus 1945 werd hij overgebracht naar de gevangenis voor oorlogsmisdadigers in Neurenberg. Daar werd hij nog niet voor de rechter gedaagd, maar hij werd in januari 1948 overgedragen aan de Britten. Eind 1948 werd hij door een rechtbank in Hamburg veroordeeld tot vijf jaren gevangenisstraf. Deze straf werd in 1949 verkort tot vier jaren en hij kwam in 1953 vrij.
Op 18 januari 1962 werd een arrestatiebevel tegen hem uitgevaardigd en op 30 september 1964 werd hij veroordeeld tot 15 jaren gevangenisstraf door de rechtbank van München, wegens medeplichtigheid aan de moord op 300.000 joden. Eind augustus 1969 werd hij wegens ziekte vervroegd vrijgelaten. Hij overleed op 17 juli 1984 in het ziekenhuis van Rosenheim.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Çevdet Yilmaz
Çevdet Yilmaz, bijgenaamd Ted de Turk, (1956-) is een Nederlands crimineel die verantwoordelijk is voor een zesvoudige moord in café 't Koetsiertje te Delft. De motieven van Çevdet zijn tot op heden onopgehelderd.
De moord
Café 't Koetsiertje werd gerund door Gerard Sneekers, bijgestaan door zijn vrouw Tonie en zijn dochter Carmen. Het stond bekend als eent café waar vooral jongens van de straat kwamen die meer van een partijtje knokken hielden dan van een borreltje. Niet ver tegenover 't Koetsiertje lag een politiebureau.
Het café zou verkocht worden, en op 5 april 1983 was de potentiële koper op cafébezoek. Op een gegeven moment kwam er op het politiebureau een telefoontje binnen: "Er wordt geschoten in 't Koetsiertje". Toen de Delftse politie daar arriveerde, bleken vierentwintig cafébezoekers zwaargewond. Zes waren er dood; Ton Smits, Wim van Baarle, Jan van Drongelen, Wim Janssen, Tonie en Carmen Sneekers. De overlevenden wisten te melden dat een Turk dit gedaan had.
Niet veel later wordt Çevdet Yilmaz gearresteerd. Hij is een onwaarschijnlijke verdachte, omdat de politie in eerste instantie dacht naar een notoire amokmaker op zoek te moeten, een beeld waar Yilmaz niet aan voldeed. Hij had een opleiding genoten, stond als intellectueel te boek en was redacteur van een Nederlandse krant. Ook had hij zich netjes aangemeld bij de vreemdelingendienst.
Volgens overlevenden zou Yilmaz het aan de stok hebben gekregen Ton Smits. Deze zou tegen hem gezegd hebben: "Je mag dan wel een Nederlands paspoort hebben, je bent en blijft een kanker-Turk". Vervolgens zou hij in het gezicht van Yilmaz hebben geslagen waardoor Yilmaz op de grond viel. Andere stamgasten zouden Yilmaz hebben uitgelachen. Yilmaz zou daarop met een rood gezicht het café hebben verlaten, om twaalf minuten later terug te komen en het vuur te openen. De kranten publiceerden ook dat Yilmaz en Ton Smits ruzie hadden om een vrouw, maar dat verklaart dan niet dat Yilmaz ook de overige gasten onder vuur nam.
De veroordeling
In maart 1984 proberen Yilmaz en zijn advocaat de rechtbank op grond van geestesziekte tot een veroordeling tot TBS gedaan te krijgen. Volgens zijn advocaat schoot Yilmaz als een dolle hond in het café rond. Dat strookt echter niet met het feit dat er maar weinig kogelgaten zijn gevonden. De rechter is het echter eens met de officier van justitie, die beweert dat Yilmaz rustig, kalm en berekenend op alle cafébezoekers heeft geschoten; "Dit lijkt meer op een executie dan op een dollemansgevecht". Tot aan de Hoge Raad aan toe wordt Çevdet Yilmaz tot levenslang veroordeeld. Men concludeert dat hij "een gevaar is voor de maatschappij".
Tot op de dag van vandaag zit Yilmaz zijn straf uit in de penitentiaire inrichting de IJssel in Krimpen aan de IJssel. En nog steeds wil de man niet praten over zijn daden. Paul van Drongelen, de zoon van de vermoorde Jan van Drongelen, zei tegen Panorama: "Het zal mij 'n worst wezen waarom Yilmaz zoiets deed. Ik raad hem aan om als hij weer vrij komt, meteen naar Turkije te emigreren. Want anders zoek ik hem op en dan heeft hij een groot probleem".
Çevdet Yilmaz, bijgenaamd Ted de Turk, (1956-) is een Nederlands crimineel die verantwoordelijk is voor een zesvoudige moord in café 't Koetsiertje te Delft. De motieven van Çevdet zijn tot op heden onopgehelderd.
De moord
Café 't Koetsiertje werd gerund door Gerard Sneekers, bijgestaan door zijn vrouw Tonie en zijn dochter Carmen. Het stond bekend als eent café waar vooral jongens van de straat kwamen die meer van een partijtje knokken hielden dan van een borreltje. Niet ver tegenover 't Koetsiertje lag een politiebureau.
Het café zou verkocht worden, en op 5 april 1983 was de potentiële koper op cafébezoek. Op een gegeven moment kwam er op het politiebureau een telefoontje binnen: "Er wordt geschoten in 't Koetsiertje". Toen de Delftse politie daar arriveerde, bleken vierentwintig cafébezoekers zwaargewond. Zes waren er dood; Ton Smits, Wim van Baarle, Jan van Drongelen, Wim Janssen, Tonie en Carmen Sneekers. De overlevenden wisten te melden dat een Turk dit gedaan had.
Niet veel later wordt Çevdet Yilmaz gearresteerd. Hij is een onwaarschijnlijke verdachte, omdat de politie in eerste instantie dacht naar een notoire amokmaker op zoek te moeten, een beeld waar Yilmaz niet aan voldeed. Hij had een opleiding genoten, stond als intellectueel te boek en was redacteur van een Nederlandse krant. Ook had hij zich netjes aangemeld bij de vreemdelingendienst.
Volgens overlevenden zou Yilmaz het aan de stok hebben gekregen Ton Smits. Deze zou tegen hem gezegd hebben: "Je mag dan wel een Nederlands paspoort hebben, je bent en blijft een kanker-Turk". Vervolgens zou hij in het gezicht van Yilmaz hebben geslagen waardoor Yilmaz op de grond viel. Andere stamgasten zouden Yilmaz hebben uitgelachen. Yilmaz zou daarop met een rood gezicht het café hebben verlaten, om twaalf minuten later terug te komen en het vuur te openen. De kranten publiceerden ook dat Yilmaz en Ton Smits ruzie hadden om een vrouw, maar dat verklaart dan niet dat Yilmaz ook de overige gasten onder vuur nam.
De veroordeling
In maart 1984 proberen Yilmaz en zijn advocaat de rechtbank op grond van geestesziekte tot een veroordeling tot TBS gedaan te krijgen. Volgens zijn advocaat schoot Yilmaz als een dolle hond in het café rond. Dat strookt echter niet met het feit dat er maar weinig kogelgaten zijn gevonden. De rechter is het echter eens met de officier van justitie, die beweert dat Yilmaz rustig, kalm en berekenend op alle cafébezoekers heeft geschoten; "Dit lijkt meer op een executie dan op een dollemansgevecht". Tot aan de Hoge Raad aan toe wordt Çevdet Yilmaz tot levenslang veroordeeld. Men concludeert dat hij "een gevaar is voor de maatschappij".
Tot op de dag van vandaag zit Yilmaz zijn straf uit in de penitentiaire inrichting de IJssel in Krimpen aan de IJssel. En nog steeds wil de man niet praten over zijn daden. Paul van Drongelen, de zoon van de vermoorde Jan van Drongelen, zei tegen Panorama: "Het zal mij 'n worst wezen waarom Yilmaz zoiets deed. Ik raad hem aan om als hij weer vrij komt, meteen naar Turkije te emigreren. Want anders zoek ik hem op en dan heeft hij een groot probleem".
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Hans van Zon
een beruchte Nederlandse seriemoordenaar.
ER IS HELAAS GEEN PLAATJE !
Hans van Zon - Hans van. Zon werd in maart 1970 tot levenslang veroordeeld wegens twee moorden, een roofmoord en een poging tot roofmoord. Hij had al sinds december 1967 gevangen gezeten, toen de politie hem had aangehouden na een overval op een alleenwonende weduwe. Deze weduwe overleefde de klap op haar hoofd, raakte weliswaar 12 duizend gulden kwijt, maar kon een signalement van Van Zon geven. In het huis van Van Zon werd een deel van de buit gevonden. Na zijn veroordeling trouwde Van Zon in de Psychiatrische Observatie Kliniek in Utrecht met zijn voormalig groepsleidster. De plechtigheid had plaats in de directiekamer. Van Zon werd uiteindelijk overgeplaatst naar de Van Mesdagkliniek in Groningen. In 1986 kwam hij vervroegd vrij: zijn levenslange strafwas inmiddels teruggebracht tot 28,5 jaar en wegens goed gedrag met een derde verminderd.
In 1997 beschuldigde zijn buurman hem van een tweevoudige moordpoging. Al snel bleek deze beschuldiging vals. Zijn advocaat Willem Anker: 'Die affaire rakelde zijn hele verleden op. Sindsdien ging het heel slecht met hem.' Hij overleed in mei 1998 aan een maagbloeding die door alcohol werd verergerd.
een beruchte Nederlandse seriemoordenaar.
ER IS HELAAS GEEN PLAATJE !
Hans van Zon - Hans van. Zon werd in maart 1970 tot levenslang veroordeeld wegens twee moorden, een roofmoord en een poging tot roofmoord. Hij had al sinds december 1967 gevangen gezeten, toen de politie hem had aangehouden na een overval op een alleenwonende weduwe. Deze weduwe overleefde de klap op haar hoofd, raakte weliswaar 12 duizend gulden kwijt, maar kon een signalement van Van Zon geven. In het huis van Van Zon werd een deel van de buit gevonden. Na zijn veroordeling trouwde Van Zon in de Psychiatrische Observatie Kliniek in Utrecht met zijn voormalig groepsleidster. De plechtigheid had plaats in de directiekamer. Van Zon werd uiteindelijk overgeplaatst naar de Van Mesdagkliniek in Groningen. In 1986 kwam hij vervroegd vrij: zijn levenslange strafwas inmiddels teruggebracht tot 28,5 jaar en wegens goed gedrag met een derde verminderd.
In 1997 beschuldigde zijn buurman hem van een tweevoudige moordpoging. Al snel bleek deze beschuldiging vals. Zijn advocaat Willem Anker: 'Die affaire rakelde zijn hele verleden op. Sindsdien ging het heel slecht met hem.' Hij overleed in mei 1998 aan een maagbloeding die door alcohol werd verergerd.
Sometimes people write the things that they can't say !
Everyone has secrets !
Everyone has secrets !
Alstu....
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Dank u !quote:
Nieuw Thema: Kunstschilders
Sometimes people write the things that they can't say !
Everyone has secrets !
Everyone has secrets !
quote:Op vrijdag 11 augustus 2006 19:54 schreef wyccie het volgende:
Whehe, ik dacht "Sinds wanneer is Karel Appel nou een misdadiger?!"
Ferdinand Bol
Ik ben niet labiel. Ik ben emotioneel flexibel.
Paul Cézanne
Paul Cézanne (19 januari 1839 – 22 oktober 1906) is een Franse kunstschilder. Hij leefde in Aix-en-Provence en vormt met zijn werk een brug tussen het impressionisme en het kubisme.
Paul Cézanne (19 januari 1839 – 22 oktober 1906) is een Franse kunstschilder. Hij leefde in Aix-en-Provence en vormt met zijn werk een brug tussen het impressionisme en het kubisme.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Salvador Dalí
Salvador Felipe y Jacinto Dalí y Domenech (Figueres, 11 mei 1904 – ald., 23 januari 1989) was een Spaans kunstschilder en ook anderszins veelzijdig kunstenaar.
Salvador Felipe y Jacinto Dalí y Domenech (Figueres, 11 mei 1904 – ald., 23 januari 1989) was een Spaans kunstschilder en ook anderszins veelzijdig kunstenaar.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Gerbrand van den Eeckhout
Gerbrand van den Eeckhout werd geboren te Amsterdam in 1621 als zoon van de goudsmid Jan Pieterszoon van den Eeckhout uit de Kalverstraat. Diens vader Pieter Lodewijcksz. was uit doopsgezinde geloofsovertuiging zijn geboortestad Brussel ontvlucht en via 's Hertogenbosch en Harlingen naar Amsterdam uitgeweken. Twee jaar na de dood van Gerbrands moeder, Grietje Leydeckers, hertrouwde Gerbrands vader met Cornelia Dedel, de dochter van een oprichter en bewindhebber van de Oostindische Compagnie in Delft. (Er bestaat een portret van zijn stiefmoeder).
Hoewel niet feitelijk gestaafd door overgeleverde archiefstukken, neemt men aan dat Gerbrand van den Eeckhout van 1635 /6 tot 1640/1 op Rembrandt's atelier als leerling of gezel werkzaam was. Hij ontpopte zich tot een zeer productief kunstenaar, coloristisch begaafd en qua fantasie de meerdere van andere Rembrandt-leerlingen zoals Ferdinand Bol en Nicolaes Maes. Volgens Arnold Houbraken was Gerbrand een groot vrind van Rembrant van Ryn en tevens diens geliefkoosde leerling.
Reeds in de vroegste tekeningen en schilderijen van Gerbrand van den Eeckhout valt, naast de invloed van Rembrandt, een duidelijke vertrouwdheid op met Pieter Lastman (1583-1633), de leraar van Rembrandt. Een korte opleiding bij Lastman lijkt echter onwaarschijnlijk aangezien deze stierf in 1633 toen Van den Eeckhout twaalf jaar was. Misschien ging Gerbrand eerst in de leer bij meesters zoals Claes Cornelisz. Moeyaert of Salomon Koninck, die in de stijl van Lastman werkten. Maar ook Rembrandt zelf, bij wie Van den Eeckhout wellicht van studeerde, kan hem de erfenis van zijn leermeesters hebben leren kennen. Rembrandt bezat immers twee bundels tekeningen van Lastman die hij mogelijk als lesmateriaal aanwendde ter instructie van zijn leerlingen.
De activiteiten van de Amsterdamse schilder, tekenaar, etser, en gelegenheidsdichter Gerbrand van den Eeckhout kenden in de jaren 1660 een hoogtepunt. Blijkbaar kon hij rond die tijd terugvallen op vaste kopers, die elkaars interesse voor bepaalde onderwerpen beïnvloedden van Van den Eeckhouts thematische en stilistische veelzijdigheid sterk waardeerden. Hij was een ontwikkeld man en stond in contact met kooplieden, geleerden en dichters. De kunstkenner en taxateur was ongehuwd. Hij woonde aan het einde van zijn leven met de weduwe van zijn broer Jan en haar kinderen op de Herengracht, niet ver van de Vijzelstraat. Gerbrand van Eeckhout stierf in 1674 en werd begraven in de O.Z. Kapel.
Het oeuvre van Gerbrand van den Eeckhout getuigt van een grote veelzijdigheid. Hij schilderde en tekende historiën, d.w.z. verhalen met levensgrote figuren ontleend aan de bijbel, de mythologie, de geschiedenis en de Romeinse oudheid. Daarnaast vervaardigde hij landschappen, portretten en genrescenes van musicerende burgers en soldaten.
Gerbrand van den Eeckhout werd geboren te Amsterdam in 1621 als zoon van de goudsmid Jan Pieterszoon van den Eeckhout uit de Kalverstraat. Diens vader Pieter Lodewijcksz. was uit doopsgezinde geloofsovertuiging zijn geboortestad Brussel ontvlucht en via 's Hertogenbosch en Harlingen naar Amsterdam uitgeweken. Twee jaar na de dood van Gerbrands moeder, Grietje Leydeckers, hertrouwde Gerbrands vader met Cornelia Dedel, de dochter van een oprichter en bewindhebber van de Oostindische Compagnie in Delft. (Er bestaat een portret van zijn stiefmoeder).
Hoewel niet feitelijk gestaafd door overgeleverde archiefstukken, neemt men aan dat Gerbrand van den Eeckhout van 1635 /6 tot 1640/1 op Rembrandt's atelier als leerling of gezel werkzaam was. Hij ontpopte zich tot een zeer productief kunstenaar, coloristisch begaafd en qua fantasie de meerdere van andere Rembrandt-leerlingen zoals Ferdinand Bol en Nicolaes Maes. Volgens Arnold Houbraken was Gerbrand een groot vrind van Rembrant van Ryn en tevens diens geliefkoosde leerling.
Reeds in de vroegste tekeningen en schilderijen van Gerbrand van den Eeckhout valt, naast de invloed van Rembrandt, een duidelijke vertrouwdheid op met Pieter Lastman (1583-1633), de leraar van Rembrandt. Een korte opleiding bij Lastman lijkt echter onwaarschijnlijk aangezien deze stierf in 1633 toen Van den Eeckhout twaalf jaar was. Misschien ging Gerbrand eerst in de leer bij meesters zoals Claes Cornelisz. Moeyaert of Salomon Koninck, die in de stijl van Lastman werkten. Maar ook Rembrandt zelf, bij wie Van den Eeckhout wellicht van studeerde, kan hem de erfenis van zijn leermeesters hebben leren kennen. Rembrandt bezat immers twee bundels tekeningen van Lastman die hij mogelijk als lesmateriaal aanwendde ter instructie van zijn leerlingen.
De activiteiten van de Amsterdamse schilder, tekenaar, etser, en gelegenheidsdichter Gerbrand van den Eeckhout kenden in de jaren 1660 een hoogtepunt. Blijkbaar kon hij rond die tijd terugvallen op vaste kopers, die elkaars interesse voor bepaalde onderwerpen beïnvloedden van Van den Eeckhouts thematische en stilistische veelzijdigheid sterk waardeerden. Hij was een ontwikkeld man en stond in contact met kooplieden, geleerden en dichters. De kunstkenner en taxateur was ongehuwd. Hij woonde aan het einde van zijn leven met de weduwe van zijn broer Jan en haar kinderen op de Herengracht, niet ver van de Vijzelstraat. Gerbrand van Eeckhout stierf in 1674 en werd begraven in de O.Z. Kapel.
Het oeuvre van Gerbrand van den Eeckhout getuigt van een grote veelzijdigheid. Hij schilderde en tekende historiën, d.w.z. verhalen met levensgrote figuren ontleend aan de bijbel, de mythologie, de geschiedenis en de Romeinse oudheid. Daarnaast vervaardigde hij landschappen, portretten en genrescenes van musicerende burgers en soldaten.
Ik ben niet labiel. Ik ben emotioneel flexibel.
Govert Flinck
Govaert (of Govert) Flinck (Kleef, 25 januari 1615 – Amsterdam, 2 februari 1660) was een Nederlands kunstschilder. Hij vervaardigde voornamelijk portretten, historische werken en genrestukken.
Govaert (of Govert) Flinck (Kleef, 25 januari 1615 – Amsterdam, 2 februari 1660) was een Nederlands kunstschilder. Hij vervaardigde voornamelijk portretten, historische werken en genrestukken.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Frans Hals
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Jan Steen
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Willem de Kooning (Rotterdam, 24 april 1904 – 19 maart 1997) was een Nederlands-Amerikaans abstract expressionistisch kunstschilder.
Sometimes people write the things that they can't say !
Everyone has secrets !
Everyone has secrets !
Leonardo da Vinci
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Hendrik Willem Mesdag
Hendrik Willem Mesdag (23 februari 1831 – 10 juli 1915) was een Nederlands kunstschilder, aquarellist, etser, lithograaf uit de Haagse School en was een befaamd kunstverzamelaar met een eigen museum. Mesdag was de meester-marineschilder van de Scheveningse bomschuiten.
Hendrik Willem Mesdag (23 februari 1831 – 10 juli 1915) was een Nederlands kunstschilder, aquarellist, etser, lithograaf uit de Haagse School en was een befaamd kunstverzamelaar met een eigen museum. Mesdag was de meester-marineschilder van de Scheveningse bomschuiten.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Jan Nieuwenhuys
Jan Nieuwenhuys ( Amsterdam, 8 januari 1922 — Amsterdam, 28 december 1986 ) was een Nederlands kunstschilder.
Jan Nieuwenhuys ( Amsterdam, 8 januari 1922 — Amsterdam, 28 december 1986 ) was een Nederlands kunstschilder.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Isidore Opsomer
Baron Isidore Opsomer (Lier, 19 februari 1878 - Antwerpen, 31 mei 1967) was een Vlaamse kunstschilder.
Realistisch en postimpressionistisch schilder van portretten, stadsgezichten, landschappen, en stillevens. Etser en lithograaf. Hij was een student aan de academies van Lier en Antwerpen en daarna aan het NHISKA (Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten, Antwerpen) Hier kreeg hij les van de schilders Albert De Vriendt (1843-1900) en Juliaan De Vriendt (1842-1935).
Baron Isidore Opsomer (Lier, 19 februari 1878 - Antwerpen, 31 mei 1967) was een Vlaamse kunstschilder.
Realistisch en postimpressionistisch schilder van portretten, stadsgezichten, landschappen, en stillevens. Etser en lithograaf. Hij was een student aan de academies van Lier en Antwerpen en daarna aan het NHISKA (Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten, Antwerpen) Hier kreeg hij les van de schilders Albert De Vriendt (1843-1900) en Juliaan De Vriendt (1842-1935).
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Anton Pieck
Anton Franciscus Pieck (Den Helder, 19 april 1895 - Overveen, 24 november 1987) was een Nederlands kunstschilder, tekenaar en graficus.
Van 1920 tot 1960 was Anton Pieck tekenleraar in Bloemendaal. De tekeningen die hij maakte, hadden een geheel eigen stijl, vaak sprookjesachtig en nostalgisch van karakter, en geven blijk van een grote fantasie en oog voor detail. Zijn illustraties werden buitengewoon populair. De sfeervolle tekeningen zijn nog regelmatig te zien op geboortekaartjes en kalenders.
Anton Pieck is ook de ontwerper van het oorspronkelijke sprookjespark De Efteling in Kaatsheuvel, dat is uitgegroeid tot een van de belangrijkste attractieparken in Nederland, en ook daarbuiten grote faam geniet.
De beeldhouwer Kees Verkade heeft een bronzen kop van hem vervaardigd, die te vinden is in het Noord-Hollandse dorp Overveen (gemeente Bloemendaal).
Sinds 1984 is er in het Gelderse Hattem aan de Achterstraat het Anton Pieckmuseum gevestigd, geheten: "Huis voor Anton Pieck".
Anton Pieck had een tweelingbroer, de schilder, tekenaar en illustrator Henri Christiaan Pieck (overleden op 12 januari 1972).
Anton Franciscus Pieck (Den Helder, 19 april 1895 - Overveen, 24 november 1987) was een Nederlands kunstschilder, tekenaar en graficus.
Van 1920 tot 1960 was Anton Pieck tekenleraar in Bloemendaal. De tekeningen die hij maakte, hadden een geheel eigen stijl, vaak sprookjesachtig en nostalgisch van karakter, en geven blijk van een grote fantasie en oog voor detail. Zijn illustraties werden buitengewoon populair. De sfeervolle tekeningen zijn nog regelmatig te zien op geboortekaartjes en kalenders.
Anton Pieck is ook de ontwerper van het oorspronkelijke sprookjespark De Efteling in Kaatsheuvel, dat is uitgegroeid tot een van de belangrijkste attractieparken in Nederland, en ook daarbuiten grote faam geniet.
De beeldhouwer Kees Verkade heeft een bronzen kop van hem vervaardigd, die te vinden is in het Noord-Hollandse dorp Overveen (gemeente Bloemendaal).
Sinds 1984 is er in het Gelderse Hattem aan de Achterstraat het Anton Pieckmuseum gevestigd, geheten: "Huis voor Anton Pieck".
Anton Pieck had een tweelingbroer, de schilder, tekenaar en illustrator Henri Christiaan Pieck (overleden op 12 januari 1972).
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Johanna Quispel
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Rembrandt van Rijn
Rembrandt Harmenszoon van Rijn (Leiden, 15 juli 1606 of 1607– Amsterdam, 4 oktober 1669) was een Nederlands kunstschilder. Rembrandt wordt algemeen beschouwd als de belangrijkste Nederlandse Oude Hollandse meesters van de 17e eeuw.
Rembrandt Harmenszoon van Rijn (Leiden, 15 juli 1606 of 1607– Amsterdam, 4 oktober 1669) was een Nederlands kunstschilder. Rembrandt wordt algemeen beschouwd als de belangrijkste Nederlandse Oude Hollandse meesters van de 17e eeuw.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Andreas Schelfhout
De schilder, etser en lithograaf Andreas Schelfhout (Den Haag 16 februari 1787 - Den Haag 19 april 1870) was zoon van een lijstenmaker en vergulder uit Gent en legde zich met name toe op stadsgezichten en landschappen en wordt gezien als een voorloper van de Haagse School.
Toen Jean-Baptiste Schelfaut vanuit Gent (Belgie) naar 's Gravenhage verhuisde en zich op 20 oktober 1788 inschreef bij het Sint Lucas Gilde, verstond de Haagse klerk zijn Gentse tongval niet en noteerde: Schilfhout. De Vlaming uit het Land van Waas had op zijn beurt geen kaas gegeten van het Haags accent en sindsdien noemt de familie zich maar Schelfhout.
Jean-Baptiste kon op die herfstige dag niet bevroeden dat hij door deze inschrijving de grondlegger zou zijn van een geslacht van kunstschilders en kunsthandelaren op het hoogste niveau en tot de dag van vandaag.
Op een tentoonstelling in Den Haag in 1811 trok zijn zoon Andreas (1787-1870) met drie kleine schilderijtjes de bijzondere aandacht van het publiek, een aandacht die hij tot zijn dood wist vast te houden met uitzonderlijk begaafd gemaakte schilderijen, aquarellen, etsen en tekenwerk.
Schelfhout leerde schilderen bij Joh. H. A.A. Breckenheijmer, toneeldecorateur van de Haagse Schouwburg, een gegeven waar de laatste allerminst prat op ging. Schelfhouts werk werd aangekocht door koningen, keizers, graven en tsaren.
Tussen 1810 en 1860 is Nederland in de ban van de romantische schilderkunst. Stadsgezichten, historiestukken en stemmige, ongerepte natuurlandschappen zijn de belangrijkste onderwerpen. De romantische kunst is sterk nationalistisch van karakter. De ijsgezichten van Andreas Schelfhout gelden nog steeds als het prototype van het Nederlandse landschap in de winter. Bevroren rivierlandschappen gestoffeerd met molens, schaatsende mensen en koek-en-zopie. Schelfhout was een meester in het schilderen van ijs. Met rake toets geeft hij schaatssporen in het ijs weer, met ijsblokken en schotsen op het ijs laat hij zien dat hij een meester is in de stofuitdrukking.
Andreas Schelfhout was tijdens zijn leven een gevierde kunstenaar. Hij hield een groot atelier waarin veel belangrijke (romantische) schilders werden opgeleid. Ook Johan Barthold Jongkind (1819-1891) werd rond 1838 opgeleid in het atelier van Andreas Schelfhout.
In 1848 schilderde hij in paleis Het Loo, op uitnodiging van Koning Willem III en hij nam Jongkind daar mee naar toe.
Gedurende een halve eeuw domineerde Schelfout de Nederlandse kunstwereld. Reeds in 1825 maakte hij zijn eerste strandgezicht en hij was daarmee Mesdag een slag voor. Veelal maakte hij voorstudies in waterverf. Schelfhout heeft meer dan duizend schilderijen gemaakt, waarmee hij vele malen een zilveren of gouden medaille of een eervolle vermelding in de wacht sleepte.
Tot de leerlingen van Schelfhout behoorden J.B. Jongkind en Wijnand Nuyen. Ook op Weissenbruch had hij een inspirerende invloed. Schelfhouts kleinzoon Lodewijk (1881-1983) was eveneens schilder en graficus.
Landschapsschilders als Andreas Schelfhout en Barend Cornelis Koekkoek stonden dicht bij de Romantiek. De contacten die Schelfhout onderhield met de Franse en Duitse romantici hebben er wellicht toe geleid dat zijn schoonzoon en leerling Wijnand Nuyen (1813-1839) als voorbeeld van de Nederlandse Romantiek wordt aangemerkt.
Andreas Schelfhout was een gevierd kunstenaar, dichters (Wap en Bilderdijk) zongen zijn lof, alle gekroonde hoofden van Europa bezochten zijn atelier, hoge onderscheidingen, prijzen en oorkondes waren zijn deel en hij was aan het hof van koningin Sophie een graag geziene gast, ook al omdat hij een geboren grappenmaker was die feilloos Haagse typetjes kon neerzetten door moeiteloos over te schakelen van zijn zangerige, zachte Vlaams op plat-Haags en bijvoorbeeld een parodie kon geven op koning Willem III, een parodie waarom koningin Sophie kon schateren van het lachen.
De schilder, etser en lithograaf Andreas Schelfhout (Den Haag 16 februari 1787 - Den Haag 19 april 1870) was zoon van een lijstenmaker en vergulder uit Gent en legde zich met name toe op stadsgezichten en landschappen en wordt gezien als een voorloper van de Haagse School.
Toen Jean-Baptiste Schelfaut vanuit Gent (Belgie) naar 's Gravenhage verhuisde en zich op 20 oktober 1788 inschreef bij het Sint Lucas Gilde, verstond de Haagse klerk zijn Gentse tongval niet en noteerde: Schilfhout. De Vlaming uit het Land van Waas had op zijn beurt geen kaas gegeten van het Haags accent en sindsdien noemt de familie zich maar Schelfhout.
Jean-Baptiste kon op die herfstige dag niet bevroeden dat hij door deze inschrijving de grondlegger zou zijn van een geslacht van kunstschilders en kunsthandelaren op het hoogste niveau en tot de dag van vandaag.
Op een tentoonstelling in Den Haag in 1811 trok zijn zoon Andreas (1787-1870) met drie kleine schilderijtjes de bijzondere aandacht van het publiek, een aandacht die hij tot zijn dood wist vast te houden met uitzonderlijk begaafd gemaakte schilderijen, aquarellen, etsen en tekenwerk.
Schelfhout leerde schilderen bij Joh. H. A.A. Breckenheijmer, toneeldecorateur van de Haagse Schouwburg, een gegeven waar de laatste allerminst prat op ging. Schelfhouts werk werd aangekocht door koningen, keizers, graven en tsaren.
Tussen 1810 en 1860 is Nederland in de ban van de romantische schilderkunst. Stadsgezichten, historiestukken en stemmige, ongerepte natuurlandschappen zijn de belangrijkste onderwerpen. De romantische kunst is sterk nationalistisch van karakter. De ijsgezichten van Andreas Schelfhout gelden nog steeds als het prototype van het Nederlandse landschap in de winter. Bevroren rivierlandschappen gestoffeerd met molens, schaatsende mensen en koek-en-zopie. Schelfhout was een meester in het schilderen van ijs. Met rake toets geeft hij schaatssporen in het ijs weer, met ijsblokken en schotsen op het ijs laat hij zien dat hij een meester is in de stofuitdrukking.
Andreas Schelfhout was tijdens zijn leven een gevierde kunstenaar. Hij hield een groot atelier waarin veel belangrijke (romantische) schilders werden opgeleid. Ook Johan Barthold Jongkind (1819-1891) werd rond 1838 opgeleid in het atelier van Andreas Schelfhout.
In 1848 schilderde hij in paleis Het Loo, op uitnodiging van Koning Willem III en hij nam Jongkind daar mee naar toe.
Gedurende een halve eeuw domineerde Schelfout de Nederlandse kunstwereld. Reeds in 1825 maakte hij zijn eerste strandgezicht en hij was daarmee Mesdag een slag voor. Veelal maakte hij voorstudies in waterverf. Schelfhout heeft meer dan duizend schilderijen gemaakt, waarmee hij vele malen een zilveren of gouden medaille of een eervolle vermelding in de wacht sleepte.
Tot de leerlingen van Schelfhout behoorden J.B. Jongkind en Wijnand Nuyen. Ook op Weissenbruch had hij een inspirerende invloed. Schelfhouts kleinzoon Lodewijk (1881-1983) was eveneens schilder en graficus.
Landschapsschilders als Andreas Schelfhout en Barend Cornelis Koekkoek stonden dicht bij de Romantiek. De contacten die Schelfhout onderhield met de Franse en Duitse romantici hebben er wellicht toe geleid dat zijn schoonzoon en leerling Wijnand Nuyen (1813-1839) als voorbeeld van de Nederlandse Romantiek wordt aangemerkt.
Andreas Schelfhout was een gevierd kunstenaar, dichters (Wap en Bilderdijk) zongen zijn lof, alle gekroonde hoofden van Europa bezochten zijn atelier, hoge onderscheidingen, prijzen en oorkondes waren zijn deel en hij was aan het hof van koningin Sophie een graag geziene gast, ook al omdat hij een geboren grappenmaker was die feilloos Haagse typetjes kon neerzetten door moeiteloos over te schakelen van zijn zangerige, zachte Vlaams op plat-Haags en bijvoorbeeld een parodie kon geven op koning Willem III, een parodie waarom koningin Sophie kon schateren van het lachen.
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Foto!!
Henri de Toulouse-Lautrec
Hij is geboren in 1864 en opgegroeid in Albi, Zuid-Frankrijk. Van jongs af aan kampt hij met allerlei gebreken, onder meer een bot-aandoening die zou te wijten zijn aan de inteelt binnen zijn familie. Zijn ouders, Alphonse de Toulouse-Lautrec-Monfa en hertogin Adèle Tapié de Celeyran, waren neef en nicht.
Als tiener breekt hij de broze botten in beide benen (in 1878 en 1879), waarna hij door slecht herstel niet groter wordt dan 1,52 meter. De bot-aandoening zal hem letterlijk en figuurlijk uit evenwicht brengen. De Franse kunstenaar compenseert zijn tekortkomingen zo goed als mogelijk met een uitzonderlijke artistieke begaafdheid.
Henri de Toulouse-Lautrec
Hij is geboren in 1864 en opgegroeid in Albi, Zuid-Frankrijk. Van jongs af aan kampt hij met allerlei gebreken, onder meer een bot-aandoening die zou te wijten zijn aan de inteelt binnen zijn familie. Zijn ouders, Alphonse de Toulouse-Lautrec-Monfa en hertogin Adèle Tapié de Celeyran, waren neef en nicht.
Als tiener breekt hij de broze botten in beide benen (in 1878 en 1879), waarna hij door slecht herstel niet groter wordt dan 1,52 meter. De bot-aandoening zal hem letterlijk en figuurlijk uit evenwicht brengen. De Franse kunstenaar compenseert zijn tekortkomingen zo goed als mogelijk met een uitzonderlijke artistieke begaafdheid.
Ik ben niet labiel. Ik ben emotioneel flexibel.
Dag Moppie,hoe gaat ie?quote:Op zaterdag 12 augustus 2006 18:16 schreef BwennieBren het volgende:
Foto!!
Henri de Toulouse-Lautrec
[afbeelding]
Hij is geboren in 1864 en opgegroeid in Albi, Zuid-Frankrijk. Van jongs af aan kampt hij met allerlei gebreken, onder meer een bot-aandoening die zou te wijten zijn aan de inteelt binnen zijn familie. Zijn ouders, Alphonse de Toulouse-Lautrec-Monfa en hertogin Adèle Tapié de Celeyran, waren neef en nicht.
Als tiener breekt hij de broze botten in beide benen (in 1878 en 1879), waarna hij door slecht herstel niet groter wordt dan 1,52 meter. De bot-aandoening zal hem letterlijk en figuurlijk uit evenwicht brengen. De Franse kunstenaar compenseert zijn tekortkomingen zo goed als mogelijk met een uitzonderlijke artistieke begaafdheid.
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Goed om te lezen(horen)quote:
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Maurice Utrillo
Maurice (Valadon) Utrillo
geboren: 16-12-1883 Parijs
gestorven: 5-11-1955 Dax, Landes.
Frans schilder en Lithograaf,
Utrillo kwam als buitenechtelijk kind ter wereld van de schilderes Suzanne Valadon en in 1891 geadopteerd door de Spaanse schilder en journalist Miguel utrillo y Molins.
Na een door drankzucht en haar gevolgen overschaduwde jeugd begon utrillo in 1902 te schilderen in de trant van Pissarro. Aanvankelijk alleen zijn directe omgeving: de Parijse voorsteden en stadsdelen Montmartre, Montmagny en Pierrefitte. Deze periode duurde tot ongeveer 1906 en worden gekarakteriseerd door donkere, verzadigde tonen.
De meest bekende werken van Utrillo komen uit zijn zogenoemde 'witte epoque', die van ca 1907 tot 1914 duurde. Qua thema schilderde hij vooral huizen, cafes en kerken waarin het landelijke karakter, het verlatene, vaak armoedige van het Parijse stadsbeeld vaak tot uiting kwamen.
In deze periode wilde de kunstenaar een zo getrouw mogelijke weergave van de werkelijkheid geven. Dit ging zover dat hij bijv. zand en gips door zijn verf mengde, om deze materialen zo goed als mogelijk in zijn werk uit te alten komen. Hij schilderde volkomen onafhankelijk van enige andere kunstrichting.
Maurice (Valadon) Utrillo
geboren: 16-12-1883 Parijs
gestorven: 5-11-1955 Dax, Landes.
Frans schilder en Lithograaf,
Utrillo kwam als buitenechtelijk kind ter wereld van de schilderes Suzanne Valadon en in 1891 geadopteerd door de Spaanse schilder en journalist Miguel utrillo y Molins.
Na een door drankzucht en haar gevolgen overschaduwde jeugd begon utrillo in 1902 te schilderen in de trant van Pissarro. Aanvankelijk alleen zijn directe omgeving: de Parijse voorsteden en stadsdelen Montmartre, Montmagny en Pierrefitte. Deze periode duurde tot ongeveer 1906 en worden gekarakteriseerd door donkere, verzadigde tonen.
De meest bekende werken van Utrillo komen uit zijn zogenoemde 'witte epoque', die van ca 1907 tot 1914 duurde. Qua thema schilderde hij vooral huizen, cafes en kerken waarin het landelijke karakter, het verlatene, vaak armoedige van het Parijse stadsbeeld vaak tot uiting kwamen.
In deze periode wilde de kunstenaar een zo getrouw mogelijke weergave van de werkelijkheid geven. Dit ging zover dat hij bijv. zand en gips door zijn verf mengde, om deze materialen zo goed als mogelijk in zijn werk uit te alten komen. Hij schilderde volkomen onafhankelijk van enige andere kunstrichting.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Leonardo da Vinci
Leonardo da Vinci (Vinci, 15 april 1452 - Cloux (thans Clos-Lucé) (Frankrijk), 2 mei 1519) was een beroemde Italiaanse architect, uitvinder, ingenieur, filosoof, sterrenkundige, natuurkundige, scheikundige, beeldhouwer, schrijver en schilder uit de Renaissance. Hij wordt wel gezien als het schoolvoorbeeld van het renaissance-ideaal van de 'Uomo universale' en als genie.
Leonardo da Vinci (Vinci, 15 april 1452 - Cloux (thans Clos-Lucé) (Frankrijk), 2 mei 1519) was een beroemde Italiaanse architect, uitvinder, ingenieur, filosoof, sterrenkundige, natuurkundige, scheikundige, beeldhouwer, schrijver en schilder uit de Renaissance. Hij wordt wel gezien als het schoolvoorbeeld van het renaissance-ideaal van de 'Uomo universale' en als genie.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Anders Zorn
Anders Zorn (18 februari, 1860 - 22 augustus, 1920) was een Zweeds schilder en etser.
Hij is vooral bekend voor zijn portretkunst, zijn weergaven van het vrouwelijk naakt en zijn levendige
afbeeldingen van het water. In Mora (Zweden) is een museum aan hem gewijd.
Hij heeft onder andere de vroeger Amerikaanse President Grover Cleveland in 1899 geportretteerd.
Nieuwe opgave:
Vissen
Anders Zorn (18 februari, 1860 - 22 augustus, 1920) was een Zweeds schilder en etser.
Hij is vooral bekend voor zijn portretkunst, zijn weergaven van het vrouwelijk naakt en zijn levendige
afbeeldingen van het water. In Mora (Zweden) is een museum aan hem gewijd.
Hij heeft onder andere de vroeger Amerikaanse President Grover Cleveland in 1899 geportretteerd.
Nieuwe opgave:
Vissen
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Ansjovis
De ansjovis (Engraulis encrasicolus) is een straalvinnige vis uit de familie van haringachtigen (Clupeiformes). De soort wordt gemiddeld ongeveer 20 centimeter lang, heeft een afgeronde snuit en een korte onderkaak. De bek kan ver worden geopend.
De ansjovis (Engraulis encrasicolus) is een straalvinnige vis uit de familie van haringachtigen (Clupeiformes). De soort wordt gemiddeld ongeveer 20 centimeter lang, heeft een afgeronde snuit en een korte onderkaak. De bek kan ver worden geopend.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Blei
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Coelacanten
Coelacanthen (Latimeria) vormen een groep kwastvinnige vissen. Ze zijn het enige levende geslacht van de onderklasse coelacanthachtigen (Coelacanthinimorpha of Actinistia). Er bestaan twee soorten: de gewone coelacanth (Latimeria chalumnae) uit de westelijke Indische Oceaan en de Indonesische coelacanth (Latimeria menadoensis) uit de wateren rond Celebes. Mogelijk vormen de populaties uit Zuid-Afrika een derde soort. De coelacanth geldt als het standaardvoorbeeld van een levend fossiel. Tenzij anders vermeld zijn onderstaande gegevens geldig voor L. chalumnae.
Coelacanthen (Latimeria) vormen een groep kwastvinnige vissen. Ze zijn het enige levende geslacht van de onderklasse coelacanthachtigen (Coelacanthinimorpha of Actinistia). Er bestaan twee soorten: de gewone coelacanth (Latimeria chalumnae) uit de westelijke Indische Oceaan en de Indonesische coelacanth (Latimeria menadoensis) uit de wateren rond Celebes. Mogelijk vormen de populaties uit Zuid-Afrika een derde soort. De coelacanth geldt als het standaardvoorbeeld van een levend fossiel. Tenzij anders vermeld zijn onderstaande gegevens geldig voor L. chalumnae.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Dwergtong
Deze kleine platvissoort wordt hoogstens 13 cm lang. Hij is als tong herkenbaar aan de typische afgeronde kop en als dwergtong aan de streepjes op de beide vinnen: iedere vijfde of zesde vinstraal is een stuk donkerder dan de rest van de vinstralen. Dat heeft geen enkele andere tong, zodat je deze ook niet voor een jonge gewone tong aan kunt zien. De dwergtong heeft daarnaast geen donkere vlek op de borstvin. De bovenkaak is wat verlengd, zodat een soort haakbek ontstaat. De ogen zitten aan de rechterkant. Dit is dus de bovenkant en die is zandkleurig tot geelbruin - vrij licht dus, hoewel de onderzijde nog lichter is. Er kunnen verspreide donkere vlekjes op de rug zitten, maar dat hoeft niet. De vinnen zijn ook licht zandkleurig.
Deze kleine platvissoort wordt hoogstens 13 cm lang. Hij is als tong herkenbaar aan de typische afgeronde kop en als dwergtong aan de streepjes op de beide vinnen: iedere vijfde of zesde vinstraal is een stuk donkerder dan de rest van de vinstralen. Dat heeft geen enkele andere tong, zodat je deze ook niet voor een jonge gewone tong aan kunt zien. De dwergtong heeft daarnaast geen donkere vlek op de borstvin. De bovenkaak is wat verlengd, zodat een soort haakbek ontstaat. De ogen zitten aan de rechterkant. Dit is dus de bovenkant en die is zandkleurig tot geelbruin - vrij licht dus, hoewel de onderzijde nog lichter is. Er kunnen verspreide donkere vlekjes op de rug zitten, maar dat hoeft niet. De vinnen zijn ook licht zandkleurig.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Europese meerval
De Europese meerval (Silurus glanis) is een vissoort die behoort tot de beenvissen (Osteichthyes), en wordt ook wel val of visduivel genoemd.
De Europese meerval (Silurus glanis) is een vissoort die behoort tot de beenvissen (Osteichthyes), en wordt ook wel val of visduivel genoemd.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Forel
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Haring
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Iguanodectes spilurus
Familie : Characidae
Herkomst : Guyana
Lengte vd vis : 6 cm
Min.lengte aquarium : 80 cm
Vreedzame, levendige scholenvis die uitstekend geschikt is voor het gezelschapsaquarium. Hij wordt echter zelden in onze aquaria aangetroffen omdat hij zeer moeilijk te vangen is. Het aquarium moet aan de zij- en achterkant dicht worden beplant en in het midden moet zeer veel vrije zwemruimte worden open gelaten. Een gedempte verlichting en een donkere bodem doen de onverwachte kleuren beter tot hun recht komen. Een stevig filter en zuurstofrijk water zijn een voorwaarde.
Als voedsel moet klein levend voer worden gegeven. Droogvoer wordt ook geaccepteerd.
Familie : Characidae
Herkomst : Guyana
Lengte vd vis : 6 cm
Min.lengte aquarium : 80 cm
Vreedzame, levendige scholenvis die uitstekend geschikt is voor het gezelschapsaquarium. Hij wordt echter zelden in onze aquaria aangetroffen omdat hij zeer moeilijk te vangen is. Het aquarium moet aan de zij- en achterkant dicht worden beplant en in het midden moet zeer veel vrije zwemruimte worden open gelaten. Een gedempte verlichting en een donkere bodem doen de onverwachte kleuren beter tot hun recht komen. Een stevig filter en zuurstofrijk water zijn een voorwaarde.
Als voedsel moet klein levend voer worden gegeven. Droogvoer wordt ook geaccepteerd.
Jack Dempsey
Name
Jack Dempsey
Cichlasoma octofasciatum
Also Known As
Cichlasoma biocellatum (with 2 spots, referring to 2 spots on side)
Cichlasoma hedricki
Cichlasoma nigrofasciatum
Heros octofasciatus
Source
Bogs and slow moving water - Guatemala, Yucatan, Honduras(3)
Water Requirements
Not sensitive. I have bred these fish in soft, slightly alkaline tap water with no problems.
Temperature
Flexible in temperature, but breeds in the upper 70s. May not breed at all below around 78 degrees. Will exist with no problems in a room temperature tank.
Life Span
At least 10 years(1)
Size
Up to 8 inches.
Sex
Males are usually quite a bit larger than females and slightly more colorful, with slightly longer fins. The fish in the above picture is a male, but the females are very similar.
Feeding
Not picky, my fish ate primarily a variety of dry processed foods. For some reason, they would not eat Hikara brand foods, though. I have spiced up the diet with earthworms and the occasional ant or other insect, in the summer months.
Color:
My fish would develop vertical stripes when guarding a spawn. Otherwise they display a brilliant pattern of metallic colored spots
Name
Jack Dempsey
Cichlasoma octofasciatum
Also Known As
Cichlasoma biocellatum (with 2 spots, referring to 2 spots on side)
Cichlasoma hedricki
Cichlasoma nigrofasciatum
Heros octofasciatus
Source
Bogs and slow moving water - Guatemala, Yucatan, Honduras(3)
Water Requirements
Not sensitive. I have bred these fish in soft, slightly alkaline tap water with no problems.
Temperature
Flexible in temperature, but breeds in the upper 70s. May not breed at all below around 78 degrees. Will exist with no problems in a room temperature tank.
Life Span
At least 10 years(1)
Size
Up to 8 inches.
Sex
Males are usually quite a bit larger than females and slightly more colorful, with slightly longer fins. The fish in the above picture is a male, but the females are very similar.
Feeding
Not picky, my fish ate primarily a variety of dry processed foods. For some reason, they would not eat Hikara brand foods, though. I have spiced up the diet with earthworms and the occasional ant or other insect, in the summer months.
Color:
My fish would develop vertical stripes when guarding a spawn. Otherwise they display a brilliant pattern of metallic colored spots
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Kongozalm
De Kongozalm (Phenacogrammus interruptus) is een tropische vis die ook als aquariumvis gehouden wordt. Het is familie van de Characidae (Karperzalmen) . Ze komen oorspronkelijk uit Afrika (Congo).
Het is een vreedzame scholenvis die niet samen met agressievere dieren gehouden mag worden. De vis wordt dan schuw en laat zich niet meer zien. Deze vis wordt nog al eens in te kleine aquaria gehouden. Hij heeft vrij veel zwemruimte nodig en komt dan ook pas echt tot zijn recht in een aquarium van minimaal 1,40 meter. Verder moet het aquarium ingericht worden met een donkere bodem en niet al te zachte planten, daar er anders van gegeten wordt.
Het is een alleseter met een voorkeur voor zacht plantaardig voer. (jonge scheuten) Ook levend voer wordt graag gegeten.
De kweek is vrij eenvoudig. Direct zonlicht zet de vissen paarsgewijs of in de school aan tot het afzetten van eieren. Na 6 dagen komen de jongen uit. Na het vrij zwemmen zijn ze groot te brengen met fijne infusoriën en later met Artemia-naupliën.
De Kongozalm (Phenacogrammus interruptus) is een tropische vis die ook als aquariumvis gehouden wordt. Het is familie van de Characidae (Karperzalmen) . Ze komen oorspronkelijk uit Afrika (Congo).
Het is een vreedzame scholenvis die niet samen met agressievere dieren gehouden mag worden. De vis wordt dan schuw en laat zich niet meer zien. Deze vis wordt nog al eens in te kleine aquaria gehouden. Hij heeft vrij veel zwemruimte nodig en komt dan ook pas echt tot zijn recht in een aquarium van minimaal 1,40 meter. Verder moet het aquarium ingericht worden met een donkere bodem en niet al te zachte planten, daar er anders van gegeten wordt.
Het is een alleseter met een voorkeur voor zacht plantaardig voer. (jonge scheuten) Ook levend voer wordt graag gegeten.
De kweek is vrij eenvoudig. Direct zonlicht zet de vissen paarsgewijs of in de school aan tot het afzetten van eieren. Na 6 dagen komen de jongen uit. Na het vrij zwemmen zijn ze groot te brengen met fijne infusoriën en later met Artemia-naupliën.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Maanvis
De maanvis (Pterophyllum scalare) behoort tot de baarsachtige beenvissen en de cichliden. Hij heeft een hoge rug; ongeveer 10 tot 15 cm lang en 18 tot 25 cm hoog. De maanvis is geen snelle zwemmer. Hij houdt zich niet graag in open water op, maar laat zich liever door stromingen meedrijven door riet en plantenmassa's. Een volwassen maanvis heeft weinig last van roofdieren, onder andere door zijn omvang en zijn taaie, leerachtige huid.
Maanvissen kunnen met heel veel soorten samen in een aquarium, behalve met neon- en kardinaaltetra's omdat hij deze als voer zal aanzien. De ideale watertemperatuur voor de maanvis is 25°. Sumatraantjes zijn eveneens niet geschikt om bij maanvissen te zetten. Ze knabbelen namelijk aan de baarddraden van de maanvis.
Hij komt voor in Zuid-Amerika: de rivieren van Guyana en Noord-Brazilië zijn de hoofdvanggebieden.
Er bestaat vaak enige verwarring tussen deze vis en de "Mola mola", een zoutwatervis die ook wel maanvis genoemd wordt.
De maanvis (Pterophyllum scalare) behoort tot de baarsachtige beenvissen en de cichliden. Hij heeft een hoge rug; ongeveer 10 tot 15 cm lang en 18 tot 25 cm hoog. De maanvis is geen snelle zwemmer. Hij houdt zich niet graag in open water op, maar laat zich liever door stromingen meedrijven door riet en plantenmassa's. Een volwassen maanvis heeft weinig last van roofdieren, onder andere door zijn omvang en zijn taaie, leerachtige huid.
Maanvissen kunnen met heel veel soorten samen in een aquarium, behalve met neon- en kardinaaltetra's omdat hij deze als voer zal aanzien. De ideale watertemperatuur voor de maanvis is 25°. Sumatraantjes zijn eveneens niet geschikt om bij maanvissen te zetten. Ze knabbelen namelijk aan de baarddraden van de maanvis.
Hij komt voor in Zuid-Amerika: de rivieren van Guyana en Noord-Brazilië zijn de hoofdvanggebieden.
Er bestaat vaak enige verwarring tussen deze vis en de "Mola mola", een zoutwatervis die ook wel maanvis genoemd wordt.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Neushaai
Kan drie meter lang worden. Werpt levende(!) jongen van ± 45 cm. Gegrild uitstekend te eten. Smaakt als zwaardvis. Van de huid wordt leer gemaakt.
Zeer mager vlees.
Gezond vet 0, 8% eiwit 19%
Kan drie meter lang worden. Werpt levende(!) jongen van ± 45 cm. Gegrild uitstekend te eten. Smaakt als zwaardvis. Van de huid wordt leer gemaakt.
Zeer mager vlees.
Gezond vet 0, 8% eiwit 19%
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Oktopus
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Pos
--------------------------------------------------------------------------------
PASPOORT
Latijnse naam Gymnocephalus Cernua
Engelse naam Ruffe
Duitse naam Kaulbarsch
Franse naam Grémille
Bijnaam Schele Pos
Familie Baarzen (Percidae)
Van de in Nederland voorkomende baarsachtigen is de pos wel de kleinste. Veel mensen hebben nimmer van dit visje gehoord, terwijl het wel een van de meer talrijke Nederlandse soorten is.
De pos is een bruinige vis met een blanke buik. De vis heeft opvallende zwarte vlekken over het lichaam. Ook op de stekels zijn zwarte vlekjes te zien. Het visje heeft een rugvin met aan de kopzijde harde stekels en aan de staartzijde zachte stekels. Deze stekels lopen, anders dan bij de (snoek)baars, in elkaar over.
De pos is na ongeveer een jaar (dan is de vis zo'n 7 centimeter lang) geslachtsrijp. De paaitijd begint rond maart en duurt tot eind mei.
De jonge pos voedt zich aanvankelijk met plankton, maar eet al snel bodemvoedsel zoals garnaaltjes en insectenlarven. Volwassen possen voeden zich ook voornamelijk met voedsel dat zij op en in de bodem vinden.
De pos komt in heel Nederland talrijk voor, voornamelijk in grotere, ruime wateren.
De maximale leeftijd van de pos ligt rond de 3 jaar. Een grote pos is er één van 15 centimeter. Vissen van meer dan 20 centimeter worden zelden gevangen.
--------------------------------------------------------------------------------
PASPOORT
Latijnse naam Gymnocephalus Cernua
Engelse naam Ruffe
Duitse naam Kaulbarsch
Franse naam Grémille
Bijnaam Schele Pos
Familie Baarzen (Percidae)
Van de in Nederland voorkomende baarsachtigen is de pos wel de kleinste. Veel mensen hebben nimmer van dit visje gehoord, terwijl het wel een van de meer talrijke Nederlandse soorten is.
De pos is een bruinige vis met een blanke buik. De vis heeft opvallende zwarte vlekken over het lichaam. Ook op de stekels zijn zwarte vlekjes te zien. Het visje heeft een rugvin met aan de kopzijde harde stekels en aan de staartzijde zachte stekels. Deze stekels lopen, anders dan bij de (snoek)baars, in elkaar over.
De pos is na ongeveer een jaar (dan is de vis zo'n 7 centimeter lang) geslachtsrijp. De paaitijd begint rond maart en duurt tot eind mei.
De jonge pos voedt zich aanvankelijk met plankton, maar eet al snel bodemvoedsel zoals garnaaltjes en insectenlarven. Volwassen possen voeden zich ook voornamelijk met voedsel dat zij op en in de bodem vinden.
De pos komt in heel Nederland talrijk voor, voornamelijk in grotere, ruime wateren.
De maximale leeftijd van de pos ligt rond de 3 jaar. Een grote pos is er één van 15 centimeter. Vissen van meer dan 20 centimeter worden zelden gevangen.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Paaitijd Vanaf Maart,nou dat wordt ff wachten possiequote:Op maandag 14 augustus 2006 17:21 schreef pos het volgende:
Pos
[afbeelding]
--------------------------------------------------------------------------------
PASPOORT
Latijnse naam Gymnocephalus Cernua
Engelse naam Ruffe
Duitse naam Kaulbarsch
Franse naam Grémille
Bijnaam Schele Pos
Familie Baarzen (Percidae)
Van de in Nederland voorkomende baarsachtigen is de pos wel de kleinste. Veel mensen hebben nimmer van dit visje gehoord, terwijl het wel een van de meer talrijke Nederlandse soorten is.
De pos is een bruinige vis met een blanke buik. De vis heeft opvallende zwarte vlekken over het lichaam. Ook op de stekels zijn zwarte vlekjes te zien. Het visje heeft een rugvin met aan de kopzijde harde stekels en aan de staartzijde zachte stekels. Deze stekels lopen, anders dan bij de (snoek)baars, in elkaar over.
De pos is na ongeveer een jaar (dan is de vis zo'n 7 centimeter lang) geslachtsrijp. De paaitijd begint rond maart en duurt tot eind mei.
De jonge pos voedt zich aanvankelijk met plankton, maar eet al snel bodemvoedsel zoals garnaaltjes en insectenlarven. Volwassen possen voeden zich ook voornamelijk met voedsel dat zij op en in de bodem vinden.
De pos komt in heel Nederland talrijk voor, voornamelijk in grotere, ruime wateren.
De maximale leeftijd van de pos ligt rond de 3 jaar. Een grote pos is er één van 15 centimeter. Vissen van meer dan 20 centimeter worden zelden gevangen.
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Het is ook niet altijd makkelijk een pos te zijnquote:Op maandag 14 augustus 2006 17:55 schreef fotoloog het volgende:
[..]
Paaitijd Vanaf Maart,nou dat wordt ff wachten possie
[ Bericht 2% gewijzigd door pos op 14-08-2006 18:05:17 ]
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Q bestaat niet dan maar de R
Rode Rio
Rode Rio
Sometimes people write the things that they can't say !
Everyone has secrets !
Everyone has secrets !
Snoek
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Ik ben een schelepos geen knorrepos. De knorrepos isquote:
ook geen echte pos, lees maar
De knorrepos (Micropogonias undulatus, Engels: Atlantic croaker) is een vis die sterk lijkt op een pos.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Voorn
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Wijting
De wijting (Merlangius merlangus) is een straalvinnige vis uit de familie van schelvissen (Gadidae), orde schelvisachtigen (Gadiformes), die voorkomt in het noordoosten van de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee.
De wijting (Merlangius merlangus) is een straalvinnige vis uit de familie van schelvissen (Gadidae), orde schelvisachtigen (Gadiformes), die voorkomt in het noordoosten van de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee.
But maybe I'm crazy?
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Maybe you're crazy?
Maybe we're crazy?
Probably!
Met de Y kan ik niks,Dus met jullie toestemming ga ik verder met de Z
Zalm
Zalm
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Lijkt me prima, kom je dan ook met een nieuw onderwerp fotoloog?quote:Op maandag 14 augustus 2006 23:54 schreef fotoloog het volgende:
Met de Y kan ik niks,Dus met jullie toestemming ga ik verder met de Z
Zalm
[afbeelding]
-zip-
[ Bericht 97% gewijzigd door fotoloog op 15-08-2006 06:39:37 ]
[ Bericht 97% gewijzigd door fotoloog op 15-08-2006 06:39:37 ]
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
If so,Post maar wat anders dan....quote:Op dinsdag 15 augustus 2006 00:22 schreef Treinhomo het volgende:
Die hebben we gelukkig nog niet gehad...
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Nieuw Onderwerp: Prof Worstelaarsquote:Op dinsdag 15 augustus 2006 00:34 schreef fotoloog het volgende:
[..]
If so,Post maar wat anders dan....
Ahmed Johnson
your dream world is a very scary place to be trapped inside all your life
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
Chris Jericho
your dream world is a very scary place to be trapped inside all your life
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
Faarooq
your dream world is a very scary place to be trapped inside all your life
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
Jesse Ventura (echte naam is James George Janos)
Sometimes people write the things that they can't say !
Everyone has secrets !
Everyone has secrets !
Ik dacht even dat het een vrouw wasquote:
Sometimes people write the things that they can't say !
Everyone has secrets !
Everyone has secrets !
Ox Baker
your dream world is a very scary place to be trapped inside all your life
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
Undertaker
[ Bericht 95% gewijzigd door AlexLPUMUSE op 16-08-2006 13:00:44 ]
your dream world is a very scary place to be trapped inside all your life
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
shine in time until you find your closer to the truth
within you is the truth that your dream world is a very scary place
Bob Falkenburg
CLASS OF 1974
Born: January 29, 1926, Brooklyn, New York, United States
Citizenship: United States, Brazil
Handed: Right
BIOGRAPHY
A gangling, dark-haired 6-foot-3 right-hander, Robert Falkenburg came from a tennis family. He and brother, Tom won the U.S. Interscholastic title for Los Angeles Fairfax High in 1942, the same year Bob won the singles. Both played in the U.S. Championships at Forest Hills, as did sister, Jinx. But Bob, seventh-seeded, made the family's name with a sensational Wimbledon triumph in 1948, eluding three match points while defeating second-seeded John Bromwich, 7-5, 0-6, 6-2, 3-6, 7-5. Bromwich served at 5-3, 40-15 and advantage. Falkenburg responded boldly with backhand passing returns. The last appeared futile. Brom made no attempt to play it, and the crowd gasped as the ball unexpectedly landed just inside the baseline.
He and Jack Kramer won the doubles the year before, and in 1944, at 18, he won the U.S. doubles with Don McNeill, one of the youngest to hold that title.
A slam-bang, big-serving net-charger, he attended the University of Southern California, winning the U.S. Intercollegiate title in 1946. He was an early success, his career short. He won the U.S. junior title in 1942 and 1943, the second year while in the U.S. Army Air Force. He was one of the youngest to make his entry into the U.S. Top Ten, 17 in 1943 at No. 7. He was there four more times through 1948, No. 5 the last year. He was No. 7 in the world rankings that year.
A semifinalist at the U.S. Championships in 1946 and a quarterfinalist in 1947, he lost both times to the champ, Kramer. He was also a quarterfinalist in 1948.
Bromwich had his revenge as Falkenburg defended the Wimbledon title in 1949, taking their quarterfinal, 3-6, 9-11, 6-0, 6-0, 6-4. Falkenburg did not endear himself to customers by his practice of tanking sets to rest.
Marrying a Brazilian and becoming a resident, Bob played Davis Cup for Brazil. He was born January 29, 1926, in Brooklyn, NY, and entered the Hall of Fame in 1974.
CLASS OF 1974
Born: January 29, 1926, Brooklyn, New York, United States
Citizenship: United States, Brazil
Handed: Right
BIOGRAPHY
A gangling, dark-haired 6-foot-3 right-hander, Robert Falkenburg came from a tennis family. He and brother, Tom won the U.S. Interscholastic title for Los Angeles Fairfax High in 1942, the same year Bob won the singles. Both played in the U.S. Championships at Forest Hills, as did sister, Jinx. But Bob, seventh-seeded, made the family's name with a sensational Wimbledon triumph in 1948, eluding three match points while defeating second-seeded John Bromwich, 7-5, 0-6, 6-2, 3-6, 7-5. Bromwich served at 5-3, 40-15 and advantage. Falkenburg responded boldly with backhand passing returns. The last appeared futile. Brom made no attempt to play it, and the crowd gasped as the ball unexpectedly landed just inside the baseline.
He and Jack Kramer won the doubles the year before, and in 1944, at 18, he won the U.S. doubles with Don McNeill, one of the youngest to hold that title.
A slam-bang, big-serving net-charger, he attended the University of Southern California, winning the U.S. Intercollegiate title in 1946. He was an early success, his career short. He won the U.S. junior title in 1942 and 1943, the second year while in the U.S. Army Air Force. He was one of the youngest to make his entry into the U.S. Top Ten, 17 in 1943 at No. 7. He was there four more times through 1948, No. 5 the last year. He was No. 7 in the world rankings that year.
A semifinalist at the U.S. Championships in 1946 and a quarterfinalist in 1947, he lost both times to the champ, Kramer. He was also a quarterfinalist in 1948.
Bromwich had his revenge as Falkenburg defended the Wimbledon title in 1949, taking their quarterfinal, 3-6, 9-11, 6-0, 6-0, 6-4. Falkenburg did not endear himself to customers by his practice of tanking sets to rest.
Marrying a Brazilian and becoming a resident, Bob played Davis Cup for Brazil. He was born January 29, 1926, in Brooklyn, NY, and entered the Hall of Fame in 1974.
Vitas Gerulaitis
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
John McEnroe
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Anorak
Een anorak (Groenlands: anoraq) is een zware jas met aangehechte capuchon, veelal gewatteerd of met bont gevoerd. De jas is uitermate geschikt om het lichaam te beschermen tegen vocht, kou en wind en wordt daarom veel gedragen bij activiteiten in het koude seizoen aan en op het water en in het open land.
De jas heeft geen knopen of rits of houtje-touwtje-systeem om hem dicht te doen en moet over hoofd aangetrokken worden.
Een anorak (Groenlands: anoraq) is een zware jas met aangehechte capuchon, veelal gewatteerd of met bont gevoerd. De jas is uitermate geschikt om het lichaam te beschermen tegen vocht, kou en wind en wordt daarom veel gedragen bij activiteiten in het koude seizoen aan en op het water en in het open land.
De jas heeft geen knopen of rits of houtje-touwtje-systeem om hem dicht te doen en moet over hoofd aangetrokken worden.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Das
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Guêpière
Een guêpière (uit het Frans: tailleband; afgeleid van guêpe→wesp), ook torselet genoemd, is een vorm van lingerie die, evenals het korset, bedoeld is om de persoon die het draagt een smaller middel te geven (wespentaille). Het wordt op zijn plaats gehouden door bandjes om de schouders of een halter om de hals (maar er zijn ook halterloze guêpières die gedragen kunnen worden onder kledij die de schouders bloot laat). In de regel kan de guêpière aan de achterzijde met haakjes, knoopjes, een ritssluiting of veters gesloten worden, en desgewenst strakker of losser gemaakt. Aan de onderzijde bevinden zich jarretelles om kousen op te houden. De guêpière onderscheidt zich van het korset, doordat het ‘t hele bovenlijf bedekt en tevens als bustehouder fungeert (er zijn ook modellen met een borstondersteunend cuploos beha-gedeelte). Anderzijds onderscheidt de guêpière zich van de bustier, doordat deze laatste geen jarretelles heeft.
Een guêpière (uit het Frans: tailleband; afgeleid van guêpe→wesp), ook torselet genoemd, is een vorm van lingerie die, evenals het korset, bedoeld is om de persoon die het draagt een smaller middel te geven (wespentaille). Het wordt op zijn plaats gehouden door bandjes om de schouders of een halter om de hals (maar er zijn ook halterloze guêpières die gedragen kunnen worden onder kledij die de schouders bloot laat). In de regel kan de guêpière aan de achterzijde met haakjes, knoopjes, een ritssluiting of veters gesloten worden, en desgewenst strakker of losser gemaakt. Aan de onderzijde bevinden zich jarretelles om kousen op te houden. De guêpière onderscheidt zich van het korset, doordat het ‘t hele bovenlijf bedekt en tevens als bustehouder fungeert (er zijn ook modellen met een borstondersteunend cuploos beha-gedeelte). Anderzijds onderscheidt de guêpière zich van de bustier, doordat deze laatste geen jarretelles heeft.
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Waarom heb je het plaatje veranderd? Ik vond die andere mooier.quote:Op vrijdag 18 augustus 2006 19:16 schreef Smurfin het volgende:
Guêpière
quote:Op vrijdag 18 augustus 2006 19:24 schreef wyccie het volgende:
[..]
Waarom heb je het plaatje veranderd? Ik vond die andere mooier.
Deze past beter bij het woord, maar speciaal voor jou de link
http://notre-mariage.blog(...)ngerie_mariage.3.jpg
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Die had ik ook kunnen nemen. Voor Hoerige werkkledingquote:Op vrijdag 18 augustus 2006 19:34 schreef Smurfin het volgende:
[..]
Deze past beter bij het woord, maar speciaal voor jou de link
http://notre-mariage.blog(...)ngerie_mariage.3.jpg
Haha, U schakelt nog. Test een DAF !
quote:Op vrijdag 18 augustus 2006 19:57 schreef Daffodil31LE het volgende:
Die had ik ook kunnen nemen. Voor Hoerige werkkleding
Da's bruidslingerie!
'K geef maar geen Jarretel, kunnen sommige mensen niet goed tegen
Jeans
Jeans
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Kort rokje.
Dat gaat nog wat worden bij "string" en "reetveter".
Haha, U schakelt nog. Test een DAF !
Het thema is kleding, bv kous, kimono of kostuum , dus toevoegsels niet meegerekendquote:Op vrijdag 18 augustus 2006 20:12 schreef Daffodil31LE het volgende:
[afbeelding]
Kort rokje.
Dat gaat nog wat worden bij "string" en "reetveter".
... ik zeg niet dat het zo is maar het voelt wel zo ...
Nee, inderdaad. Maar ik vond 'm wel mooi.quote:Op vrijdag 18 augustus 2006 20:21 schreef Tarado het volgende:
Dan was mijn Incontinentie slip eigenlijk ook niet goed maar ik kon op niets anders komen met een I
Je schrijft het trouwens wel als 1 woord, maar ik weet niet of het onder Kleding valt...
Moonboots
Sometimes it snows in april
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish life was never ending,
And all good things, they say, never last
