MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
August 75
Fotootje:
Biografie:
Augustus 1975 : Nederland had te maken met de langste hittegolf en de op één na warmste augustus van de twintigste eeuw. Augustus 1975 was ook de maand dat Peter Gabriel Genesis verliet en dat The Elephant Song van Kamahl de Nederlandse Top 40 aanvoerde. En het was in augustus 1975 dat Haarlemmers Ivo Dinkelaar en Dennis Wind werden geboren. Dat verklaart gelijk de naam van de band én die van het (titelloze) debuutalbum.
Schoolvrienden Dennis en Ivo zijn geen vreemden in de Nederlandse muziekscene. Met The Dollybirds spelen ze tot 2003 op alle grote Nederlandse podia en festivals. Met het postpunk album Popcorn and a Diet Coke (2002) en twee singles in de Top 100 is de aandacht voor de Haarlemse jongens gevestigd. Achteraf gezien is zowel de muziek als de aanpak niet helemaal waar hun hart ligt. Dennis: "We kwamen regelrecht uit een beschimmelde oefenruimte gewandeld, wisten wij veel. De ene week speelden we in een volle tent op Lowlands en de andere week stond Ivo in Breakout als Snoepie van de Week. En als je staat te playbacken voor 15-jarige meisjes op de Megafestatie, dan ga je toch wel even op je hoofd krabben."
De heren nemen vervolgens twee jaar de tijd om nog meer op hun hoofd te krabben. In 2004 vliegen ze naar Londen om zich op te sluiten in de studio van James Hallawell in Notting Hill. Deze Engelse songwriter/producer werkte eerder samen met o.a. The Corrs, Stereo MC's, Supergrass en, wat dichter bij huis, Trijntje Oosterhuis. Met Hallawell schrijven Dennis en Ivo twee nummers die ze gelijk ook met hem opnemen. Dennis: "De demo's uit Engeland waren heel zwaar geproduceerd. We waren er in eerste instantie onwijs blij mee. Maar de sound paste bij nader inzien toch niet helemaal bij ons. Het was een heavy beslissing: we kregen de mogelijkheid het groots en geproduceerd aan te pakken door met James in Engeland een plaat op te nemen, maar we vonden het beter bij ons passen om het klein te houden door het zelf in Nederland te doen."
Dollybirds-producer Rob van Donselaar (ook bekend van o.a. Abel en Kirsten) blijkt de aangewezen persoon om de opnames te begeleiden. Ivo: "Van Donselaar vond dat de meeste nummers het best tot hun recht kwamen zoals we ze zelf tijdens het schrijven hadden opgenomen: klein en live, met eenvoudige en duidelijke arrangementen. Voor de uiteindelijke opnames heeft hij ons verboden te repeteren. De meeste arrangementen zijn dan ook live in de studio ontstaan." August 75 is zeer tevreden met de live aanpak van Van Donselaar. De uiteindelijke sound omschrijft Ivo als "Ben Folds meets The Jayhawks en Burt Bacharach sings Supergrass". Een goed voorbeeld van deze sound is het meerstemmige en laidbacke Pass You By, de eerste single. Dennis: "Het is een van de twee liedjes die we in Londen hebben geschreven. Het nummer gaat over dat je die dingen in het leven moet doen die je wilt doen, ook als dat misschien betekent dat je niet samen verder kunt."
Niet alleen qua muziekrichting zijn de heren veranderd, ook tekstueel gezien. Ivo: "De teksten van de Dollybirds waren wat oppervlakkig, maar hadden wel altijd leuke invalshoeken. Met August 75 proberen we meer de diepte in te gaan." Dennis: "Alles wat nu op de plaat staat is of waargebeurd of waarachtig. Hierdoor is de plaat ook persoonlijker geworden." Zo schreef Ivo het liedje Julia over zijn tweejarige nichtje wiens ouders uit elkaar zijn. Veel heeft hij er niet aan toe te voegen. Ivo: "Zoals ik een nummer schrijf In een keer ligt het daar en achteraf moet ik dan vaak gaan bedenken waar het over gaat! Dat is altijd lastig." Dennis: "Julia is een statement naar de ouders toe: vergeet niet om haar met liefde op te voeden."
Dennis weet ook nog precies waarom hij de albumopener Air Guitar heeft geschreven. "Het is voor ons een bijna nostalgisch beeld van hoe we destijds in de kroeg al drinkend met z'n allen op Bohemian Rhapsody luchtgitaar stonden te spelen. Air Guitar is dan ook een soort van terugblik op onze Dollybirds-tijd. Eerst barstte het van de bandjes, je was allemaal de beste vrienden, maar hoe verder we kwamen, hoe meer mensen om ons heen afvielen. Op een gegeven moment komt toch die baan, die auto, dat huis en dat kind om de hoek kijken. Air Guitar is meer een beeld en gaat over onvermijdelijke keuzes. Ik kijk met veel liefde terug op die tijd."
De luchtig klinkende opener is een perfecte overgang van de Dollybirds' Popcorn and a Diet Coke naar het titelloze debuut van August 75. De heren zijn behoorlijk in hun nopjes met het eindresultaat. Ivo: "We hebben geen tijdsdruk gehad, maar we hebben wel alles op het moment laten gebeuren, zonder al te moeilijk te doen, zonder uren discussies. Vrijwel alle gitaren, piano en zang zijn in één take opgenomen. Dat houdt het lekker fris. Als we de plaat opnieuw zouden opnemen, zou ie dan ook heel anders worden." Dennis: "Maar in essentie ook weer niet. We hebben een Polaroid gemaakt: deze plaat is wat we nu zijn."
De CD:
Fotootje:
Biografie:
Augustus 1975 : Nederland had te maken met de langste hittegolf en de op één na warmste augustus van de twintigste eeuw. Augustus 1975 was ook de maand dat Peter Gabriel Genesis verliet en dat The Elephant Song van Kamahl de Nederlandse Top 40 aanvoerde. En het was in augustus 1975 dat Haarlemmers Ivo Dinkelaar en Dennis Wind werden geboren. Dat verklaart gelijk de naam van de band én die van het (titelloze) debuutalbum.
Schoolvrienden Dennis en Ivo zijn geen vreemden in de Nederlandse muziekscene. Met The Dollybirds spelen ze tot 2003 op alle grote Nederlandse podia en festivals. Met het postpunk album Popcorn and a Diet Coke (2002) en twee singles in de Top 100 is de aandacht voor de Haarlemse jongens gevestigd. Achteraf gezien is zowel de muziek als de aanpak niet helemaal waar hun hart ligt. Dennis: "We kwamen regelrecht uit een beschimmelde oefenruimte gewandeld, wisten wij veel. De ene week speelden we in een volle tent op Lowlands en de andere week stond Ivo in Breakout als Snoepie van de Week. En als je staat te playbacken voor 15-jarige meisjes op de Megafestatie, dan ga je toch wel even op je hoofd krabben."
De heren nemen vervolgens twee jaar de tijd om nog meer op hun hoofd te krabben. In 2004 vliegen ze naar Londen om zich op te sluiten in de studio van James Hallawell in Notting Hill. Deze Engelse songwriter/producer werkte eerder samen met o.a. The Corrs, Stereo MC's, Supergrass en, wat dichter bij huis, Trijntje Oosterhuis. Met Hallawell schrijven Dennis en Ivo twee nummers die ze gelijk ook met hem opnemen. Dennis: "De demo's uit Engeland waren heel zwaar geproduceerd. We waren er in eerste instantie onwijs blij mee. Maar de sound paste bij nader inzien toch niet helemaal bij ons. Het was een heavy beslissing: we kregen de mogelijkheid het groots en geproduceerd aan te pakken door met James in Engeland een plaat op te nemen, maar we vonden het beter bij ons passen om het klein te houden door het zelf in Nederland te doen."
Dollybirds-producer Rob van Donselaar (ook bekend van o.a. Abel en Kirsten) blijkt de aangewezen persoon om de opnames te begeleiden. Ivo: "Van Donselaar vond dat de meeste nummers het best tot hun recht kwamen zoals we ze zelf tijdens het schrijven hadden opgenomen: klein en live, met eenvoudige en duidelijke arrangementen. Voor de uiteindelijke opnames heeft hij ons verboden te repeteren. De meeste arrangementen zijn dan ook live in de studio ontstaan." August 75 is zeer tevreden met de live aanpak van Van Donselaar. De uiteindelijke sound omschrijft Ivo als "Ben Folds meets The Jayhawks en Burt Bacharach sings Supergrass". Een goed voorbeeld van deze sound is het meerstemmige en laidbacke Pass You By, de eerste single. Dennis: "Het is een van de twee liedjes die we in Londen hebben geschreven. Het nummer gaat over dat je die dingen in het leven moet doen die je wilt doen, ook als dat misschien betekent dat je niet samen verder kunt."
Niet alleen qua muziekrichting zijn de heren veranderd, ook tekstueel gezien. Ivo: "De teksten van de Dollybirds waren wat oppervlakkig, maar hadden wel altijd leuke invalshoeken. Met August 75 proberen we meer de diepte in te gaan." Dennis: "Alles wat nu op de plaat staat is of waargebeurd of waarachtig. Hierdoor is de plaat ook persoonlijker geworden." Zo schreef Ivo het liedje Julia over zijn tweejarige nichtje wiens ouders uit elkaar zijn. Veel heeft hij er niet aan toe te voegen. Ivo: "Zoals ik een nummer schrijf In een keer ligt het daar en achteraf moet ik dan vaak gaan bedenken waar het over gaat! Dat is altijd lastig." Dennis: "Julia is een statement naar de ouders toe: vergeet niet om haar met liefde op te voeden."
Dennis weet ook nog precies waarom hij de albumopener Air Guitar heeft geschreven. "Het is voor ons een bijna nostalgisch beeld van hoe we destijds in de kroeg al drinkend met z'n allen op Bohemian Rhapsody luchtgitaar stonden te spelen. Air Guitar is dan ook een soort van terugblik op onze Dollybirds-tijd. Eerst barstte het van de bandjes, je was allemaal de beste vrienden, maar hoe verder we kwamen, hoe meer mensen om ons heen afvielen. Op een gegeven moment komt toch die baan, die auto, dat huis en dat kind om de hoek kijken. Air Guitar is meer een beeld en gaat over onvermijdelijke keuzes. Ik kijk met veel liefde terug op die tijd."
De luchtig klinkende opener is een perfecte overgang van de Dollybirds' Popcorn and a Diet Coke naar het titelloze debuut van August 75. De heren zijn behoorlijk in hun nopjes met het eindresultaat. Ivo: "We hebben geen tijdsdruk gehad, maar we hebben wel alles op het moment laten gebeuren, zonder al te moeilijk te doen, zonder uren discussies. Vrijwel alle gitaren, piano en zang zijn in één take opgenomen. Dat houdt het lekker fris. Als we de plaat opnieuw zouden opnemen, zou ie dan ook heel anders worden." Dennis: "Maar in essentie ook weer niet. We hebben een Polaroid gemaakt: deze plaat is wat we nu zijn."
De CD:
Heb eindelijk de CD gekocht. Stenders draaide August 75 regelmatig op Yorin. Toen was ik al erg gecharmeerd van de muziek.
Nu ik de CD beluister, ben ik blij met de aankoop!
Ik heb het idee dat de jongens van August 75 graag naar Ben Folds en The Eagles luisteren. Dat geluid hoor ik er een beetje doorheen. The Eagles is trouwens geen geheim; de heren spelen namelijk ook als De Egels, een Eagles tributeband...
Zijn er nog anderen die deze band kennen?
Nu ik de CD beluister, ben ik blij met de aankoop!
Ik heb het idee dat de jongens van August 75 graag naar Ben Folds en The Eagles luisteren. Dat geluid hoor ik er een beetje doorheen. The Eagles is trouwens geen geheim; de heren spelen namelijk ook als De Egels, een Eagles tributeband...
Zijn er nog anderen die deze band kennen?
Jazeker, ze stonden in het voorprogramma van de Golden Earring tijdje terug. Ze speelden daar ook een aantal nummers van The Eagles, erg leuk. Ik heb ze n.a.v. dat optreden een mailtje gestuurd en kreeg keurig een mailtje terug van Dennis. Vond het een erg leuk optreden en ga de band zeker in de gaten houden!
|
|
