quote:
Op vrijdag 21 juli 2006 10:37 schreef Jumparound het volgende:Een ster doet ern 100.000'den jaren over om te imploderen danwel te exploderen...
En ja, je kan het zien natuurlijk! hoe lang het licht er ook overdoet om hier te komen... het komt er wel natuurlijk! en dan is het net of het "realtime" is...
Als een ster een supernova wordt kan je dat zien (sterren moeten dan wel iets van 100 keer zo groot zijn als onze eigen ster (zon oftewel sol) anders is er niet genoeg massa voor een supernova (het ineenstorten van de kern van de ster waarna de resterende massa af wordt gestoten).
als een kleinere ster "ontploft" zie je dat als een nebula
zoiets dus
[
afbeelding]
een supernova ziet er zo uit (of wat er dan overblijft!)
http://antwrp.gsfc.nasa.gov/apod/ap060602.htmlhoop dat je er wat aan hebt!
Nee, een (super)nova duurt niet zo lang. Aangezien we vanaf aarde alleen sterren kunnen zien die relatief in de achtertuin liggen zien we zo'n explosie niet vaak. Als er eentje plaatsvindt, zichtbaar met het blote oog, dan zie je op een nacht ineens een heldere ster. Naar mate de maanden vorderen wordt de helderheid minder. Uiteraard gaat de vorming van de planetaire nevel gewoon door, en inderdaad vele duizenden jaren. In sterrenbeeld Orion zijn diverse nebula te vinden, met het blote oog zichtbaar. Met een verrekijker is al wat structuur te ontdekken.
Satellieten die gammastraling waarnemen, en die kunnen veel verder 'kijken', zien heel regelmatig gamma-bursts. Dat krijg je als overblijfselen van een grote ster imploderen, er komt dan ineens enorm veel energie vrij. Indertijd leidde een dergelijke waarneming bijna tot een internationale crisis. De eerste satellieten die gammabursts konden waarnemen waren zo uitgerust om kernproeven bij de vijand te kunnen registreren. De ontdekking van bursts leidde zelfs tot krantenberichten dat buitenaardsen kernoorlogen voerden. Een gammaburst is met het blote oog niet zichtbaar. Gelukkig spelen dergelijke implosies zich ver weg af, dichter bij huis zou zoiets voor magnetron-omstandigheden zorgen. Geen ontkomen aan.
Wat de poster van het eerste bericht heeft gezien is waarschijnlijk een meteoor geweest. Een steentje of stuk gruis dat ineens opbrandde in de dampkring. Dat gebeurt vrijwel continu. Op
http://www.space.com zijn uniekere gebeurtenissen direct te vinden, mocht je iets zien en twijfelen.
PS reflectie van een satelliet kan natuurlijk ook.