Komt 'ie:
Zo hopeloos design ben ik
Zo hoogvliegend hopend
Op Waar Op
Waardeloze gevoelgedachten
Neuk de waarheid met haar
Dichtgesmeerde ogen
Langs een papieren wang druipt
nog de stank van zwart.
Open nooit mijn mond, vloedgolf
bloedwoorden watervalleren daar.
Trek aan mijn modelkorset,
Breek en vervorm want vervormt
Is zoals je bent.
Kniel voor machtige huizen, kijk
Niet naar de purperen hemel!
Ze is blauw je weet het.
Pers je omhulzellichaam in de stroom
en wordt dat gore water
Geloof in nooit ontstane vergane
Schoonheid en slik.
sataN 5-7-00
En nog eentje!
In het ontstane slik
Van toegestroomd verlangen
Zitten scherpe dingen.
De dromen zijn te troebel nu
Waar is de toekomstzeef?
Er kerft in die tere zielehuid
Als ik stap
Venijnige ontnuchtering
Maar dat zie je niet onder het oppervlak.
Enkel het rood wat het verlangen kleurt
Verraad verlies van vurigheid tot lopen.
sataN 5-7-00
[Dit bericht is gewijzigd door sataN (Datum 05 Juli 2000).]
Ik laat nooit mijn echte mij zien in wat ik schrijf denk ik...
quote:
op 07-05-2000 om 02:19 PM schreef Isabeau het volgende:
Mooie gedichten, sataN...maar ze klinken zo desastreus, zo droevig en gefrustreerd. Word ik altijd een beetje somber en melancholisch van, van dergelijke gedichten.
Petje af sataN, ik vind ze ook erg mooi. En de redenen die Isabeau aangeeft, dat voel ik ook allemaal. Ik word er ook wel somber en melancholisch van, maar vind dat zeker niet erg, kan er van genieten.
Ik plaats hier ook wel ff wat.
Maar ga vooral door sataN 
bogus.
As I listen to the rythm of my footsteps
I realise how the silence my heart wrecks
And as I try to find an inspriring place
The noises of the forest drive my pain
Because I realise it's not the search
But the goal that is in vain
So it is and so it shall forever be
For as much as I can appreciate beauty
It will never appreciate me
Ik hou van je, zwijgt hij
Ik ook van jou, schreeuwt ze met haar ogen
En ze lopen door
Verdrongen macabere gedachtenkronkels
Weggestopt in donkere oneindigheden
Spiegels zwartgeverfd door angstige frustratie
Doolhoven met muren zonder zelfrespect
Zwartheid, immer zwartheid
Passief dolend in mijzelf
Beperk ik mijn identiteit
Ik kijk naar beneden
en zie auto's onder mij door rijden
Ik probeer ze te voorspellen
Maar pas als ze weg zijn
Zie ik dat het licht op groen stond
(niet van mij, maar wel briljant)
Ik kijk uit het raam
zucht
IK ben een beetje verbaast. Ik schreef in de inleiding al dat ik daar niet meer vaak ost omdat het zo verandert is, krijg ik dit.
Ik enk dat ik er maar mee stop daar te posten, veel nut heeft ht toch niet met dit soort lezers.
Of schop ik nu iemand vreselijk tegen het zere been?
Ik kan me om eerlijk te zijn niet voorstellen dat je er erg mee zit dat mensen je niet volledig begrijpen, aangezien het om een uiting van jouw gevoelend gaat.
Ik vind dit soort reacties wel mooi. Dat geeft je de kans om je lezers hard de bekritiseren en midden in hun gezicht uit te schelden. Een onbegijpend publiek is het mooiste.
Alleen de FP gaat me een beetje tegenstaan., net alsof daar een heel ander publiek kot dan op het forum, een publik wat alleen bezig is met afzeiken en kloten.
Wat heb ik aan een reactie als "het rijmt niet."??? Nee, duh, ik schrijf geen sinterklaasversjes! Tenminste, niet in Juli.
Wil ik niet graag begrepen worden? Niet waar? Er zit echt een gevoel achter wat ik schrijf, en dat kan je er ook uithalen.
En bovendien vind ik dat lezers helemaal niet hoeven te voelen wat de schrijver bedoelde, als ze er maar iets bij voelen. Als je maar even iets afvraagt bij wat er staat, en er niet snel overheen leest en neerschrijft "wat een onbegrijpelijke rotzooi"....
En dan vraag ik me af, is het idd onbegrijpelijke rotzooi? Want als ze gelijk hebben kan ik beter stoppen met schrijven. (dit klinkt ook lekker mlodramatisch, ik bedoel gewoon, wat is er met de FP???)
quote:
op 07-09-2000 om 11:51 AM schreef sataN het volgende:
Geloof me, ik vind kritiek absoluut nit erg. Graag zelf, ik vraag er juist om! Er staat niet voor nits "becommentariseer mijn poetische uitspattingen"
Alleen de FP gaat me een beetje tegenstaan., net alsof daar een heel ander publiek kot dan op het forum, een publik wat alleen bezig is met afzeiken en kloten.
Wat heb ik aan een reactie als "het rijmt niet."??? Nee, duh, ik schrijf geen sinterklaasversjes! Tenminste, niet in Juli.
Wil ik niet graag begrepen worden? Niet waar? Er zit echt een gevoel achter wat ik schrijf, en dat kan je er ook uithalen.
En bovendien vind ik dat lezers helemaal niet hoeven te voelen wat de schrijver bedoelde, als ze er maar iets bij voelen. Als je maar even iets afvraagt bij wat er staat, en er niet snel overheen leest en neerschrijft "wat een onbegrijpelijke rotzooi"....
En dan vraag ik me af, is het idd onbegrijpelijke rotzooi? Want als ze gelijk hebben kan ik beter stoppen met schrijven. (dit klinkt ook lekker mlodramatisch, ik bedoel gewoon, wat is er met de FP???)
Lieve sataN,
don't let the bastards grind you down! De mensen die op de FP reageren, zijn vaak inderdaad mensen die alleen lekker stangen, dat is al zo vaak gebleken.
Ik ben het helemaal met je eens dat 'het publiek' niet hoeft te voelen wat de maker er mee bedoelt. Ik schrijf zelf ook wel, maar maak vooral muziek. In muziek leg ik gevoel, maar ik hoef niet zo nodig begrepen te worden. Als ik wel begrepen wordt vind ik dat wel tof, dat geeft aan dat iemand zelfs mijn betekenis er uit heeft kunnen halen, heeft gevoeld.
Maar dat is zeker geen vereiste. *Als* iemand maar iets voelt, dan vind ik het al geslaagd. De twee gedichten die je hier plaatste vond ik mooi omdat ik me, in jouw woorden, kon verplaatsen. Naar mijn idee zette je een bepaald gevoel neer, en je bracht dat onder bepaalde woorden, die ik weer op een bepaalde manier (mijn eigen manier) interpreteerde. En dat raakte me! Ook al is mijn gevoel daarbij heel anders als het jouwe, dat weet ik niet, en dat maakt niet uit! Het raakte me en daarom vond ik het mooi, dat is heel simpel eigenlijk 
En over kritiek... 'kritiek' als op de FP heb je niets aan. Maar ik vraag me af of je uberhaupt wel iets aan kritiek hebt als je je eigen zieleroerselen opschrijft. Wat voor kritiek kan iemand daar op hebben? Alles misschien, maar niet iets waar jij je iets van aan moet trekken.
Ik ben echt van mening dat met bijvoorbeeld gedichten, de kritiek vaak komt van mensen die er niets bij voelen, maar dat hoeft niet te betekenen dat het bij een ander ook zo is.
Sorry voor dit uitgebreide stukje proza Ik hoop alleen dat je je niet laat stoppen door de reacties op FP! Ik zou graag nog eens gedichten van je lezen.
Gerard.
Ik heb met dichtwedstrijden in ieder geval wel een aantal keer (opbouwende) kritieken gehad waarmee ik echt verder kon, maar alleen "het rijmt niet" wordt ik een beetje droevig van.
Ik laat me niet wegzeiken hoor! Ik heb alleen neit altijd even veel tijd om te schrijven, en de reacties gaven me eerst juist motivatie om wel te schrijven, hoewel het nu dus om lijkt te slaan, en dat is jammer.
quote:
op 07-10-2000 om 09:49 AM schreef sataN het volgende:
Je kan natuurlijk kritiek geven in de vorm van "het metrum klopt niet" of "daar zit net te vel assonantie om nog mooi te zijn" of "je word hier echt te sentimenteel."
Ik heb met dichtwedstrijden in ieder geval wel een aantal keer (opbouwende) kritieken gehad waarmee ik echt verder kon, maar alleen "het rijmt niet" wordt ik een beetje droevig van.
Misschien ben ik dan een beetje een vrijbuiter in het dichtersgilde, maar kritiek over het metrum, assonantie of het sentiment zou *ik* niets mee kunnen. Als ik gedichten schrijf doe ik dat vaak met mijn hersenen uit, en mijn gevoel aan. Ik sluit me af van de wereld, en probeer een bepaald gevoel naar buiten te krijgen. Dat is tenminste hoe ik het het vaakst doe. En dan zou elke kritiek de plank misslaan, zonder arrogant over te komen hoor, maar dan ga ik niet in dat gedicht, proza schaven. Zo is bedoeld.
Als ik gedichten schrijf, echt over een bepaald onderwerp, dan kan kritiek denk ik wel helpen ja. Ik heb je gedicht misschien dus verkeerd geinterpreteerd, ik vatte het op als eerstgenoemde. Maar goed, ik heb er iets aan gehad omdat ik het op *mijn* manier interpreteerde
Gerard.
Tranen schuren
Streepje voor streepje
Pijnlijk hardnekkig
Jouw naam uit mijn ziel.
Erosie van verdriet
Bant nu voorgoed
Jouw hoofd uit mijn gedachten.
Je plaatste een steen
Van gelogen schuld in mij.
En al lijken mijn tranen zachter,
liever, onschuldiger, zwakker
dan steen
Ze zijn met velen,
Verwijderen je pijnlijk langzaam
Je lost op in het niets
Neem de haat met je mee!
Dit moet
Verlieswater droogt wel weer op.
sataN 27-07-'00
|
|
