Dat er daar nog geen centraal topic over is...
Situatie: dienst met 9 personeelsleden. Slechts 2 daarvan moeten prikken en worden strikt gecontroleerd op hun gepresteerde uren. (juist ja, ik en mijn collega)
De rest mag hun dag beginnen ten laatste half 11, wat inhoudt dat de meesten hier om 10u zijn. Regelmatig wordt er gebeld: 'sorry, ik haal het niet, ik ben er denk ik rond 13u etc'. Zelfs als ze mensen naar hier laten komen voor een onderhoud, presteren ze het te laat te komen.
Deze week is echt al top: collega 1 komt toe om 13u30, en verdwijnt weer om 17u. Dinsdag hetzelfde: toekomen om 10u30, om 15u weer weg. Vandaag
![]()
10u30 toekomen, 13u weer vertrekken... want het is te warm.
collega 2 heeft maandag vrij, belt dinsdag dat ze niet meer komt, 'want ik heb mijn trein gemist'
![]()
Er rijden 6 treinen per uur vanaf haar woonplaats, en ze woont op 500m van het station. Gelukkig dat we (ik en andere prikkende collega) daar steun krijgen van de coördinator. Collega 2 komt dus toch opdagen, om 13u. Vandaag zelfde verhaal als collega 1: 2,5u hier geweest.
Nooit, maar dan ook nooit komen zij aan hun 36u/w. En hun werk stapelt zich op.
En ik, ik zit hier in dit kutgebouw uit de jaren zestig, met de zon op de gevel te vergaan van de hitte. Van 8 tot 17u en morgen van 9 tot 18u. En waarvoor? Het werk dat er ligt, heb ik op een goed uurtje gedaan. Het is dodelijk kalm en de enige mensen die ik telefonisch te woord sta, zijn bekenden van onze organisatie die nauwelijks wat informatie nodig hebben.
* Iksje valt ondertussen bijna flauw, voelt zich hondsberoerdIk vind het vooral klote dat ik niet mag werken volgens de zomerregeling, zijnde beginnen ten vroegste 7u en dan mag je weg vanaf 15u. Ik wil prikken, zodat ik niet elk uurtje te veel gemaakt (als ik de uren van mijn collega moet overnemen dus) moet gaan terugbedelen. Het is sowieso onlogisch dat wij de twee enigen zijn die moeten prikken!
En ja, ik weet dat ik geluk heb om bureauwerk te mogen doen, en niet in één of andere fabriekshal sta te zweten. Of buitenwerk te doen heb. Maar toch